է էՏ Ա էՒ Ա X >
ԱԵԲԱԱՏԱՑԻ
ՄՈՒՐԱՏԻ
ՈԳԵԿՈՋՄԱՆ
ՕՐԸ
•
ՄԱՐԱկՏԼ
Աէ՚ե
ժէ՚-սթի
«Պալ,
տ ի
ք/ալէ^Ր
մէջ
ւոԼւԼի ունեցաւ
հԱ Լ բասւոէւո
յ
0՝ ուբաւո
ք) ւոո ւմնա
ս ի բա ց
Ա՛ էութեան
»
ՄաբսէյԼէ
մասնո։ճէււլէ
կ^ա ւչմ ա էչե բ սլա ք)– ,
հձԱղեվոչման
օբբ » :
Աո աւօաէն
սկոահ՜
, Հէն-աւուբց
սւխաա–
ւո րնե
բու
նմ ա՛ն , ի ո ւմ րե ր կբ
Հասնէէն
:
Զայնաոէէէւռր
՝,այկա1լան
եւ
եւրոսչուկան
րնաէր
եղանա կներ կ՝արձաւլանղ
էր :
Աստէճանաբար
լեցուեցաւ
սլարտէւլր
եւ
սկսաւ
Հանգէս ո ւթ է ւնր
Հ Պ– Յակոբ
1յսւոյ–
եան
Հանգէսր
բանսւլով
, գրաւոր
1\աոուէ
մր
նեբկայացոլց
անմաՀ
Հերոսէն
, Ս՝ու -
րաաէ կեանքն
ու գոբձ՜ունէութէւնր
եւ
ա–
ռաքարկեւլ՝
փա յրկեան
մ ր յո անկա
յս
յար
գել
անոր յիչաաակր
: Աոլա գործ-ագրոլ
-
թեան
գրուեցան
Հանգէսին
յ ՛ " յ " * ՚ ՚ ՚ գ է ր ր
՚
Հա յկական
երղ եր , ա ր ա ա ս ան ո ւթ է ւն -
ներ
եւ ֆանթէղէներ
էրարու
յաջորգեցին
:
հ) ո ւմ բ մր երիաասաբգ
- եբէաասարդոլ
~
նանց իներու
Համաբ
«առաքելութեան
եբ~
կէրներ՝»ր
եգահ՝ են է
Լիբանան
, ֆրանսական
ագգեցութեան
վեբչէն
ամրոցն
է՝
Միշէն
Արեւելքի
մէչ–,
Լիբանա՛նի
եւ Ֆրանսայի
յա րա բե րո
ւթիլյԼւ–
ներր
մ՛նաց ին իրենց
ամուլ։
Հէմ երուն
վր–
բայ
, Հակառակ
անոր , որ արար
այլ
պա~
րա ւլ.լո ւիւնե ր
՚" յո
ւ– ււԼգո ւթ եամ
ր
ճնչոււէ
բանեցուցին
Պէ յԲ"՚–՚թ
է կաււա վա
բութեան
Վւ-՚՚՚յ
••
Եորայէլի
եգահ՜ ամէն
Օէհանգա՚կոլթէւն
,
ինչսլէս
նաեւ
ան գլեւֆ րան սակա՛ն
մէջա
-
մաոլթիւնբ
Աուէղէ
ել Ալմերիո
յ Հարցե
-
բուն
մ էջ
,
Լի բանան ց ինե
րր
մ գահ՜ է բո -
Ս՚քի
^"յ^եբ
էլա ղմ ա կե ր ոլե
լէէ լ բայց
մի՛ա–
մամանակ
սլա֊էաձ՜ են 3)րանսայի
բարե
՜1
;ա–
մոլթիլԱր
:
\յգիսլաոսի
Հեա Լիբանան
էււլաՆ՜ է գի ՜
ւանագիաական
յա րա բե բութ իւննե
ր բ– ե -
գիսլաական
թերթեբոլ
մ ուտքբ
արգիլ
-
ռւալՒ է երկրին
մէջ֊. ԱյսուՀանգերձ
, ի՛
րենց
երկրին
դիրքր
կր մղէ ղիրենք,
ոբ
ցաւ
յայան
ե՛ն «Ա ՛՛ւէ ղի
ջր՚"նց
քին աբկա
-
հ՜աիւնղրութեան՝^
Համար , որ
սլարղասլէս
բա րձրացոլց
աղղեցոլթ
իդնր
՛ք,"՛ ո ր ի՝
ո ֊
բուն
լուսանկա
բնե
ր ր կէ տեսնոԼին
Պաս
-
թայի
(Ի)ՄԲ
Պէյրութի
մաՀմեաական–
ներու թաղամասր
) իւանո ւթնե
բո
ւն մէջ ;
Լիբանան
, ուր նեբդաշնակօրէն
կ՝աոլ
-
րին
յչր ի ս աոնե անե րն ու
մ աՀմ
է աա կաննե
րր
կողք կողքի Ֆրանսաց
ինե րուն կուաա
յ
մե
լամ աղձոա սլատ-կե րր ան իր՛ա կան եւ եբ~
ջանիկ
Ա/մ-եբիայի
մր՛ կրօնական
երկու
Հ ա տ ո ւս;ձնե
րն ա I Հաւասարասլէ
^
բաղմա–
թի՛– , ն" յնքան
քր
ի ո ա ոն ե ան ե բ՝
որքան
մ աՀմ ետ ականներ
, ցո
յց
կուտան
,
թէ
ւոարրեր
Համայ^ւքնեբու
ոլատկանուլ
մար -
ԳԻհ.
Ի՚^՚քւ.^"
կրնան
իւ ա ղա ղ ա-սչրիչ
մ ի–
աոին
Հ Ւ՚նչ
որ կր սսչասոլի
Ալ՚եերիո
յ Հա–
Հիներ
սլարե՚յէն
կ՚ւ
ք
^"՚ս/.
՛՛ւն ու ւլԱւլ^էլա -
կան սլարեր , բուռն
Նավւեր
ի՚էելով
եւ մթ
նոլորտն
ողեւորելսվ
րնկեր
V՛ •
Բէնաիր
-
եան աբաասան՚եց՝
ԼԼ .^՚առուկեանի
«/1ւիւա
Արարաաին-ֆ
եւ Աիամ անթո
յի «Ավ։
մ ը
ւ/ռ
ի։ իր^ր
) արմ անուն ա
լուէ
հ՜ափե բու.
:
Աոլա բեմ Հրաւիրուեցաւ
լնկեր
Յարու
թիւն
Ա։լա յեակւ «Աիրեչի
Աեբա սաա
ցիներ
եւ
յարղելի
Հայրենակիցներ
, ղէմ եմ բՈ,
լոր
ճա։։ աիսօսո ւթ իւննե րո լ եւ մանաւս՚նղ
,
երբ՝
ոյնիկա
ղաչաաՀանղէսի
մր
առիթով
է ։ Ե՛. սակայն
«Ողեկոչման
օր» իւօսքբ
կբ
փրկէ մեղ :
Բաոորղ.
ղալ։ ւոոաջ,
առիթն
ունեցաՆ՜
եմ
Հիանալու
մեհ Հերոսին
վրայ,
երբ ան–
մաՀն
Մի
ք՛ո
յէլ
՛Լ՛ո բան
դե
ան
չո յս կ ՝ րնհ-ա–
յ է ր
հՄ ուրաա^ր
:
Այդ
՚ւրքի
սչա ա բա
ս ա ո ւթ ե ան
ատեն
,
միչա
րնկե
բացայ՝
Վարանդեանին
,
Աէնթ
Ան թ"
ւ՛՛՛ն ի բա
ր ձէյ ւն քն ե
րւ
։ւն
վր՛"
յ
՛լ ՚ոնե -
լո՛–՝
Հերոսին
ք՚՚յրր
) որսլէս
ղի , ճոխ
ու
կենղ անի
՚էկա
յու թիւննե
բ ձեոք
բե
բուին
կովտոլնցի
մ եհ
Հա յուն
՚ւ1՛անկո
ւթե ան
եւ
ոլատանեկութե՚ոն
մասին ։
Շա՚ո
ղժուաբ
ոլիտի
րլյաբ ողեկո չե լ Հե–
րոսի
մ ր յիչատակր
, եթէ
հանօթ
^(՚
լ1՚"նք
անոր
բեղուն
կեանքին
Ե բանի
ձեղի , կովաունց
իներ եւ Ա ե բա ս–
ա՚սցինե
ր , որ կ ր տե սնէ ք ձեր ՛լ՛՛ց
՚"չքե~
Ր
՛՛վ ալ այղ. Հերոսին
աւ^աւական
կեբսլա–
րանքւ՛ » :
^
Կրկնենք
Մալխասին
խօսքն
ալ Սերտս
–\
տացի
Մ ոլրաա
ա յ դ կա-յտառ ,
խոՀուն
՝,
գէմքով,
ուժի
ել խելքի
մարգր,
մեր վա–
•
Հանւլն
Աոտուհոյ
տսլաւո րութիւնր
Կր^
ձգէր ։
Գուն , Աեբաստացի
Հա յ սլատանի
,
մ ի
մ ոռնար , որ քու արիւնէդ
, քու
մ իսէգ
էբ
այս
Հե
րոս ր ո ո
16
աա բեկ անին ,
ղէնքբ
դրկահ՜ , լեռ բարձրացաւ,
յանուն
Հայու–
թեան
: Եդալ՝ ւ/եկավա^
՚՝՛"՛ յ ՜ թ՛" թա
բա
կան
կէւիլներուն
;
Հայ
յեղավ։ոխ։էւթեան
եւ ուսմունքի
քա–
Ր ՚ ՚ դ ի չ Մոլբաա
, թէեւ
անուս
էր ,
բայց
աբթոլն
էբ եւ ուչիմ
:
՚էյ՚՚՚֊իրեա
լ մ ր աղղին
բարօլ։ոլթե։ոն
, տ–
ւանղ սլթիւննեբուն
:
Ընկեբչւ
իբ խօսքր
վեբջացոլց
՝>ե տե
ւեալ
քաււեակով
ի՚լեչով
բուռն
հափել։
:
«Ուրւսւ՚խ եղիր դու հ՚ւսյ ւադ«ւյ ,
Ուէւիս պաշտպաԸ քւաւջ ԱնդրաՏ՚իկ ,
Մույւաաի պէս հււսւով ծաւլիկ
էլ ի՞նչ ուդում է հայրենիք » :
Աչէ
ս
3 արու
թէ
ւն եան՝ յստակ
։ու։
ո
։լա
-
նոլթեաւէբ
եւ յոււլւււմով
արտասանեց
Կ–
Զ՛ա ր՛եան ի մէկ բանաստեղհ՝ոլթէւնր
, եբ~
՚էեց
Հայտստանեո/ն
նոր երղ մէ, երկաբա–
տել
հաւէ.եր
խլեչու1
;
^ Ր Ղ ^ Յ Ի ^ նաեւ ք^կեր
•Լաբդւլէս
Աւիկ–
եան , ՛կ • Համբարձում
եւ ուրիչներ
:
ՎիճակաՀանութենէն
վեբք, խօսք ՛որբ ֊
ուեցալ
Հ ան
ւլ
է
ս՛ա կաննե
ր էն՝
լ^կեր
(Իէ -
Ր՚՚՚յր
Մէրիճեան
:
Ընկե
Բր
յանսլատրասա
էղ
՝ յստակ
մտքե
-
Ր"Վ \ յ
՚ուոլբ
ոլա։ո
չաճէ
ճառով
մր , ոչտա–
կեբաւյոււյ
Մ ուրաար
եւ էր
նմ անն՛ե ր ր ,
բ՚՚ւոն
հ՚ավէեբոլ
արժանանալով
:
Հան,լէսի
րնթացքին՝
տեղի
ունեցան
սրտաբուխ
նուի բա աո
ւո լթիճւնե
ր ։
հքանղավառ
ու Հայկական
ջերմիկ
մթ -
նսլոբտի
մր մէջ, վելվացալ
Հանղէսր
:
Թ՚ԼԹԱԿԻՑ
X
ԼԻՈՆԻ ԳՊՐՈՑԻ
ՀԱՆԳԷԱԸ
Կիրակի
կէսօրէ
յետոյ
տե
ղի
ո լն ե ցաւ
« Հ"՚յկաղետն
» վարյ արանի
ամաէէեբջի
Հանղէսր,
«Անար՚ոտ
Յ՚լութեան
»սրաՀին
՚^էէ
՚
կրթասէր
կոկիկ
բաղմութեան
մր
ներկա յոլթեան
:
Միջանկեալ
մատնանչենք
որ, քանի
տա
րիներր
կ՝անցնին
, այնքան
աւելի
մերին–
նեբր կր Հեռանան
Հայկական
Հաւաքսյի^՛
-
ներէ
: Մինչդեււ
ւԲեբ
մայրերբ
անտւղա
-
տին
աւաղին
վբայ
իրենց
։ի ո քբ
ի կնե բ ո ։.ն
Ա–, բ, Գ, կր սորէիեցնէին
, իոկ այսոր այէէ
աղա՛տ եւ Հիւբրնկտլ
սւվւերուն
վբայ,
ղոնէ
տարին
վ.անի մր ժամ չենք
ուղեբ
լ՚՚ել
ա -
նոնց
չրթնե
րէն
մեր
ւլ ե
ղե
ց իկ
,
ոսկեղնիկ
լեւլոլն
:
Ժաւք՚չւ
չււրսին
օրու
։ոն
նախաւրսէ
Պ՛
Հ՛
քծ՚աղ է ոսեան
կա
րճ
եւ
տմ
փով։ սլատմ ո լ - ՝
թիւնր
րբաւ
Հայկաղեան
վարժարանի
(Հիմնուահ–
1938)
որ
քսան տարիէ
ի
վեր
իբ
ղոյութիւնբ
՛կր
ոչա-էէ չնոբ֊աիւ
հայ
կբ՜
թա
սէր
4
տսաբաւկ ո ւթե
ան
նի
ւթակ
՛ո ն
եւ
բարոլական
ղոՀողոլթեան
:
Ո՛–
րսաւ •
« Մեր նսլատակն
է
Հա
յ
մ անուկին
ւոսւլ
տոՀմ տ յին առող9^
դաստիաբակռւթիւն
,
սիբղնել
անոր
Հայ
՛լիրն
ու ղիրքՐ
)
եւ
սչատրտստե
լ
վաղս լան
Համ
ար լալ
Հայեր
եւ
ինչո՞ւ
չէ
օր
մր ղանոնք փոխադրել
գէ
–^
՛՛լի ՝՝"՚յրենիք
»:
I
Օրո
՚֊ան
յայտաղիրր
չաա
ճոխ
էր
եւ^
ա յլաղան
; Ամ բողջ ՛երեք ժամ
եբղ. , սչար ,|
մ ենտ խօս ութ
իւն , տրամախօս
ութ
իւն
,
աբ–^
տ։սոսէն։։ւթիւններ
, կատակերգութիւն
մր
տեղի
ունե ցաւ երկսեռ
վ։ ո քր ի 1լն ե
րո
ւ կռղ
մէ ,
բո
Լ<։
բն ալ
յսաակ
եւ մաքուր
առո
-
ւլանութեամբ
, ^արՀիւ
իրենց անխոնջ
ու–
սուցչոլՀիին
Օր– Աաեւիանեանի,
որ
տա
-
բիներէ
ի վեր
ջեբմեոանւլութե՚ոմբ
նուի–
բահ
է
իլ։
սիրա-կան
աս
պար է ղին
:
կ\աբժէ
քանի
մբ
Հս^տր
յիչել
այս սի -
բուն
յայտաղրէն
«Գիւղացին
եւ
քադարա–
ցին։»
^ «Պոր
թաւլաււ։րր^
եւ
մանաււսնգ
<Լ.Բ^՝իչկր եւ Հիւանղր»
որ
կուչտ
ու. կուտւ
խնղացոլց
ներկաներր
: Գադա
րի
մ
իջոյին
եղան
ին
.ղնաբոլխ
նուէ
րն՚եր
Հայկա՛ղեան
վա էւժու բան
ի
է
ն սչա
սա
: ինչսլէս
նա խո
ուր
տա
՛ր ինե բուն
ա
յս
տարի
ալ
տեւլւոյո
Կա -
պոյտ
քՕաչի
երեք Հաղար
ֆրանքով
մաս -
նակցեցալ
նո ւի
ր ա ա ո
ւո
ւթ
ե
ան որ
տասր
վա
յրկեանի
մէջ
30 •500
ֆր
՚սնքի
բաբձբա
-
ցալ
;
Փոքրիքլ1ւերուն
՚լր
՚՚չ
՚՚՚կէ
մ։ռրղանքով
վեբջ ՛չտալ
այս
ղպրոցական
՚ւե՚/եցէկ
Հանգէսր;
Աղղայէն
Աիութէւնր
՚չեղեցէկ
հ
^աղկե։իունջ
մբ նուիբեց
Օր–
Ատեւէանեա–
նէ
;
Հանդէսէն
ււմր՚ւղջ
տ եւուլո
ւ
թե ան ,
ոչաբերոլ
եւ երդերու
ղաչ^ւ՚ակռվ
րնկեբա
-
ցաւ Օր
. Թ "՚ ղէ Ո ս ե
։սն
I
ՀԻՒԱԷՅՆԻԿՑԻ
ԳՐԱԿԱՆ
ՄՐՑԱՆԱԿ
ԶԱՒԱՐԵԱՆ
ԿՐԹԱԿԱՆ
ՄԻՈՒԹԵԱՆ
Գ •
( 1950
)
տա րուան
մբցում է
ո րուն
նիւթն
էր մանկական
վէպ
մր
տրդէւն–
ՔՐ ակամայ
սլատճառնեբով
, որոչեալ
ժա–
մանակէն
եբկուքոլկէս
ամիս
ուչ կր
յ ՛ " յ –
տաբարենք
; Հասահ
են ՜ գրութիւններ
.
կր
շահէն՝
Առաջէնր՝
Փաբիղէն՝
ՊՏ–
Ջիթո՚-նէէ
«Եովի
Լ ոլսէ՚կ
թ՛ագուհին^
անուն
դրոլ
֊
թ ի ՚ ֊ ն ր ,
02
էջ,
150
ս– ոսկի ։
Երկբորդբ
Աղեքսանդրիա
յէն
(Եղիպ
-
տոս)
Օր– Անայիս
Հերանի
« Տղու
Անձ -
կութ՛իւննեբ»
վիպտկր,
73
էջ,
հ"՚րիւ–ր
" ՚
ոսկի
:
Երբորդր՝
Հալէպէն՝
Պ–
Հ"՚յկ
Արմե
-
նակեանի
«Շաքաբն
ու Զաքարր»
անուն
՚լրոլթիլ՚նր,
67
էջ,
յիսուն
ս. ոսկի Հ
Այո
առթիւ
սլաբտք
կր ղւրանք
յիշեցնել
որ , «մտնկական՝^
բառով
կէ
հասկնանք
ղբոլթիւն
մր, որ
ւքանռւկնելաւ
Հետա
-
քրքրութէւնբ
արթէնցնէ
. ոչ թէ
ւչրութիւն
կամ վէպ
մր, որուն
հերոսները
մանուկ
-
ներ րԱան • կամ
դբութիւններ
, որոնք
մի
այն
կարն
եւ կամ
մանուկներու
ղլխուն
կաբղացուաձ^
խբատավչաննեբ
վԼլլ՚"ն
:
X
Գ– ՏԱՐԻ. 1957
ՆԻՒԹ՝ ՍԱՆԿԱԿԱՆ
ԶԱՒԵՇՏ
ՄԸ
Պայմաններ
1
Պէաք չէ անցնի
30
էջր :
շ .
Նախրնտրաբար
հայ կեանքէ
առ
-
նուահ՜
ըլլայ
•
3 •
Հեղինակին
անունն
ու
հասցէն
ոլէ՚ոք
է ղրոլի
ղրութենէն
անջատ առան -
ձին
թոււլթի
վրայ
;
4 – - ֊
Գրութիւններր
մեղի պէտք
է հաս
նին
մինչեւ
31
Գեկտեմբեբ
1957։
5
Մլ՚3՚"՝՚""Կր.
Կէ. արուի , առաջնոլ
-
թիլն,
չահողին
200,
երկբորղին
100
Ա֊
ո սկ ի :
ւ6 •
Արգէ
^^ՔՐ
կր յայաարարուի
195Տ
Ապրէլէ
"կէզբր
=
Հ՛ասցէ
.
^Հ6V0^1; 83^տօսո^^ՅՈ
33-35 ք^Ա6
^պտկ,
0\\6շ՝/6շ
ՆՈՐԵՐՈՒ
ՅԱՋՈ՚ԼՈՒԹԻՒՆԸ
ՄԱՐԱկՅԼ
Ռոպեր
Յակոբ
Պա.ղէկ -
եան,
յաջողութեամ ր. ալաբտահ՝
է «
Կք՚՚լ
տ՝կնժէնէէօր՝ծր
,
ոյրժ անանալով
եօթր
չքնաչԿէա՚է
;
ՎիկՆ–^
Ո՚ոպեր
Աամոյետն
(Աէմոն>.ան)
24
ա՛ա՛րեկան
, իբրեւ
վիրաբոլժ
- ատամ
նաբոյժ,
վ կայուահ
է Լիոնի
բժչկական
Համալսաբանյ^ն
. ՚^ ,
^ յ.
՛֊–
ԿԱյ՚ԳԱՑկԲ
ԵՒ ՏԱՐԱԵԵՑկԲ
«ՅԱՌԱՋ»/։
«ՅԱՈ–ԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(82)
«
ԳԼՈՒԽ
ժկ.
՚ւ^ՍԱ՚Օ ԵՕԹ ՏԱՐԻ՜
I
Երթանք
, րսաւ
Յո՚/^՚"՚ն
եւ ղուրս
ե–
լալ
:
Ժ ՚ " մ մբ չեղահ
չորս
Հարիւրի
չ՚՚՚վ՛
հե -
աեւակ
եւ ձիալոր
Արամանեակ
բերդէն
•1լել1
։էին
երկու
օրուան
ւղա շա ր առահ՜
եւ
Արտ
անուշի
վրա
յ կ՝ ա բ շա լէ ին ա րաւլո ւ -
թեամբ։
Գիշեբ
մր Հանւլիսա
աոահ
երկ -
Ր"րղ
**րր ա յս կ՚-րովի
ղ ունդ ր կր
Հ սւոնէբ
Ամրատալանի
առջեւ
ճիշղ այն ժւսմանա
-
կին
"Ր
Արաբացիք
Հողապարոպին
Հե։ո
•կռուելով
ներս խուժելու,
մօտ էին,
Գուբ
գէն
շէր այս անւլամ
խու
։1
՚բին
ւլիլցաւլնր
.
Աշոա
մոլեղին
կոտորահի
ւէ՛ր "կի՚լբբ
՚ " ր ՜
լալ
եւ Գուրդէն
" ՚ չ ^ ր միչա նորա
վրայ
եք։կոլ
երեք
անդ ամ
ւլինք^ւ աղատեց
վր -
տանւլներէ
• Արաբացիք
երկու
սոլբի
մէջ
մնացահ^ սաստիկ
ջարւլուեցան
եւ
Հաղիւ
քանի
մր Հալի ւիախստական
կրցան
կարս
դառնա
լ ; Աւանին
չ ՚ " – / ՚ ^ Հ ՛
Ի Ր^^՚Յ
մեռե ալ -
ներով
հ՚սհ՚կուեցալ
եւ քանի մր օր
ճ՚՚բ՚՚խ
դիակներ
Աեւ Ծ"վ
կր տանէր ։ Նոյն
՚ լ ի շ ե –
բր
աւանին
բնակիչքր
ա յս
օղն ական
՚լօր -
ք լ ն
իբրեւ
եղբայր
հ է լր րն
կ ա լե ց էն
,
որք
իրենց
թ՚՚ղէն
թչնամ
ւո
յն աւա
բր , ո րէւչէս
ղի վնաս կրեալ
ւլիլւլացւոց
բաժնուի
: Այ՛՛
առո/ջարկոլթիւնր
որ Յո՛վնան
րրտհ
էր^
իբրեւ
սլատւլամ
րնդունելի
եղալ
ղինոլ.։։ր–
ներկն , եւ ա յն խեւէճե
չ։ բ , որոնց
դիւղե րե
Արարացի
էլբակէ
ն կր
մ խ՛ա ր եւ ամ էն րա
-
նէ ղրկուահ^ էէն ել իրենց
անձինքր
մէայն
աղա տահ՜՝ յոլսահատ
ասչաղան
կբ
մ տա
-
հ^էին , Հիմ ԱՀ առջինէն
՛աւելի
դիր
ենք
Հա -
բուստ
ղտնելով^
ուրախութեան
Հ անւլէս
կր տօնէին
:
Երբ առաւօտուն
իչխտնիկ՝
։լօրավարո։ց
կր
յ՚"յ"՚՚"Կ՛
թԿ
՛ւ՛՛՛տ^լ էր
Իւ՚՚-՚^Յ
"՚յ՚յ՚-ւ"՛––
թիւն
րնել վանքի
ի շխտնուհ
ւո
յն ,
Աշոտ
անձ՚ա
յն կք. մտահէ
չ։ , իոկ
Յովնան՝
Ջե,լ
երիժալ
կարհեմ
պէաք
է ,
ր՚"յց
ինձ
համար
կ՛՛՛բ ե ւ ո ր " ՚^թի
՚-ն չե մ տե
սն եր -
մ անա ւանղ
թէ ժամ աո աջ պէտք
է որ ես
Աասուն
ղալլնամ
, ,բսալ վճռո։լա՚կան
ձայ–
նիլ
:
Հաւլիւ
թէ ինք այս խօոքեբր
ղրուցեց
,
մեղ
հանօթ Թադոս
հ՚՚՚յլ՚էկ
ներս մտաւ
եւ
ո ։լ ջ ո ւն ե լո վ
ղ՚"մ
էնքր
՚ՐՔ^
՚Լաոկ՛
ձեւլ էլր
՛նո
րՀ ակա
լոլթեան
այցե լութէւհ
լւ
կոլդայ
լզելու
բսալ , եւ Հաղէլ
թէ
խօսքր
րէնցուց
աՀա
իշխանուՀԷԿ։
ինքն
ներս
մր–
տ։սւ , շրջապատեալ
չորս Հէն սլառաւ
կոյ
՛՛երէ , ողջունեց
՚լամէնքր
եւ նստաւ
:
ճար չկ^աբ , Յ՚՚՚էնանոլ
ւիախստեան
աեղի
Տ
ե ա
ր^
,
՛Լաս ան
ուչ
ի
շվսանուՀէն
չմնաց
. իլբ սրտին
արոփիւնն՝
Խ"որով
որ\
Ք՚՚ՎԲ
Կ
՚՚՚յ
^Ր
էբ կբ ս՛էր "Բ"չ
եւ յայանէ
,
ել
տյւլ
ւլօրալոբ
մարմ ին է
բարտխման
•էեա կր չարժէր
;
Տեսարտն
մ՝էլ Աշոտի
վիճակն
էբ
ոբ
*)՚ուրղէնի
կււնակր
ոլատսոլարան
ղաեբ
էր
էնք՚լրնքր
հահ^կելոլ
իշխանուՀւո
քն
՚ոչքե–
րէն
:
ւ՚սկ
սա
Համա՚ւօտ
եւ ,քաւլցր
չնոբՀա
-
կալութիլններ
րր՚Ալ
ամէնուն
իւրեանց
քաջութեան
եւ ա։լնուասրտոլթեան
հտ -
մար,
եւ է՚նդրեց
ոբ
նոյն
^որՀա՚կալու
-
՛թեանց
թար՚էման
լէնին
այն
պատուական
•լօբ՚ոց
որ այնչաւի
։չոլթ
եւ ե՚լբայրասի
-
բութէ՛ն
ց"յց աուեր
էէն իւր ժուլովրգ
-
եան,
եւ խօսքր
վերջացուց
րսելով
թ*,
« Հա յ
՚սւլւչին
ա յսոլիսի
թ չուաւ։
վիճակին
մէջ
մեհ մխիթարո։
թիւն
էր ՚ոեսնեչ
՛Այն
պիսի
՚լիւցաղոլննեբ՝
որոնց
ղինուորական
քաջու թեան
Հալ ու ս ա ր է ր
"/ " ՚ ՚ " /• Հ՛ " ՚
՚լմ
^ն
վեբջ
աոուքիսութիւնն
ե է. ան չաՀ աս ի ր։։ ւ -
թէ՚նբ
» . .
Այս
խօսքերր
ղրոէցելէն
ե<ոքէ
իշիա՚նո՚ւ–
Հին
ոաք
ելաւ,
արդէն
Բ ՚ " յ Է
ԷՐ՚^Է
"է
"Ք
չէր
նստահ^
. «Կր
յուսամ
,
։չօբավ<Որ
Տ ե՛ոբք,
որ այս երեկոյ
մեր վանքի
շնոր–
Հակ՚սլո,.թիլնն
աղէք
•ղաաուել
րնթբե,
յանձն
առնելով»
րսաւ ; Ե՛– քս՚նի
մ բ
քայլ;
առաջ անցնելով,
Աշոտի առջեւ
կեցաւ.
Բո՚ջ
պա ա ս սլա բան
մ քւ
ւլտեր
ինքղինքդ
հ^ահկելու
Համար, Աշոտ
էչ՜ ՜
էւսւն , րույց ղտրձեաք
քու
քաջութիւե՚է
եո
յայտնէ
րրաձ
է քե՚լ
ամէնուն,
քոլ երէկ
-
ոլան
Հ ա|^'բաւդ ինձ
Հ ուստ
լ ել ուրաէւա
-
ց"՚.՚յ
եւ ես
։լոՀ եմ , որ
խոսսւմունքիդ
դրժող
։լքե։լ չեմ կրնար
՝,ա։(՝աբիլ
;
Աչոտ
քան է մր խօսք
թոթ
ովե ց
չ՛ի" ՜
իժ ահ , եւ
ի չխանո
ւՀի՝1ւ անցաւ
Յովն ան
ու
առջեւ
կ՚ււնւլնե
։լ ՛ու • իր
չ՚–լ։՚։ւ/.իր
՚,<։ւյհց–
II լած քր վ
եւ
.ր •• ՛լւ, ր ա քւլ
ւ1
։։ ր ւլ
՛յ՛ն
կ րա կ է ո։
՝
րք. րՈ ւ.ն վ ր ՚" յ
ո է ղ 1քեց՚ւ։ն ,
որ
կարհես ՝(.1կ ղալկ...ցկ. էին Նո ր.
միջ..։յին.
հա՚լիլ
թկ այղ ս.նի...\ջ
հոէ1կ1
.րբ
ղինք կ;,
վերցնէին
:
Յ՚՚վնան
ղօչւաւիւս ր , դիս չե ս ճանչ՚էր ,
Ես ո՛է եմ IIր ՚լ^յե 1, ճանչեմ^
իչխանու––
Հի, ոլ՚ւտտասխտնեց
Յովնան
խեղդուկ
ձայ֊
նով
-.
Ե"
՚Լաոուկ
Բաւէրուսււէւնւո
յ
էլուստր
Վասկանուշն
եմ... քիշեցիր
դիր,
այնպէս
էէ՛֊
՚
Այ։ւ , իշխանոլՀի.^
րսաւ 3"վնան
նոյն
ձա
յն։։վ
• //../ս եչւե կո ք ուբեւքն
կր ։ոեսնոլինք
,
ւս յնպէս
չէ" :
Հրամանր
քուկդ
է , իշփէ՚անուհի
:
Շոա
բարի , /ա՚սլ
Վասկանուշ
եւ
ղւոռնալուէ
իշխան
ա՛յ
Հ ր աժ՛" բական
"՛լ ֊
ջ/՚յք
մր ՚ոուալ
եւ ելաւ։
Ամէնքր
յուղար
կաւոր
՚չնացին
ետեւէն
մինչեւ
որ
հեհտւ
ջորին
եւ վանքին
ճամբտն
բռնեց :
Իսկ
Յուէն։՚։ն. անհեատցալ
-
ԾԵՐԵՆՅ
Fonds A.R.A.M
