՚ էյ Ա Ռ Ա X >
Ն Ո Ր Ա Մ Բ Ա Ս Տ Ա Ն Ա Գ Ի Ր Մ Ը
ե Ա 5 է ԱՐ^-Ւ ԴԷ1ք
ԽՄՐ
ԵււուսաղէԱ՚ի ւ1՚իաբաքւքւերէ6
ՇԹպւյւք քւպիսկ • 4֊ալուստեա(ւ . նախկին
աո.այնո|ւդ ՚ք1ալիՓււրնիոյ թեւքին, Դ֊եկա–
29 թյււակիլւ նամակ մը հըւաոարակած է
«Այգ»ի ւքէջ (4 Յունուար), Եււիշէ արք.
ՏէրտէլԱյաԱի վերջին յայտարարութեան
աււթիւ:
Նամաւկին առաջին մասով Շնորհք
էպիսկ - կը րողոքէ նախկիքւ տհղապահին
հետեւեալ մեդւսյլրանքին դէւք––֊ «Կր
յայ.
տարարհմ նոյնպէս թ է տասնեակ տարի,
ներէ ի վեր վանքէն հեռացող Տիրան Սըր–
բաքլանն ու Ամերիկայէն եկած իր եօթը
արթայեակնելւր որ եւէ օգնութիւն չեն ու
նեցած վա1նքին , ոչ նիւթապէս եւ ոչ ալ
րարոյասլէ1ւ» :
Այււ աոթիւ կո հրատարակէ երկու նա
մակներ , ւքէկը՛ Եգիշէ արք փ սաորագրու.
թեամբ : Ապա կը շարունակէ
Այո,
եկաւ Ա. Աթոռռ
յ նոլիըակ/ւ
՚
մձնք
Հովսւնսւլորձւյինք
ւլոչւքէբ
,
ւՐեբ
թեմական
է/եդրււնական
Վարչութիւնդ
/՚նրւ/ինքր
նր–
չանակեւյ
իրրեւ կեգրոնական
Հանգանա
-
կիչ
Յանձնաիսում
ր ;
Շ րքա րե րականնե
ր
Դրկեցինր
մեր րոլոր
Հ ոփի ւնե րուն
եւ Հո
գաբարձու
թեանգ
ոբ ա քու կցին
Ե բոլսագէ–
մի
նուիրակին
եւ իր քա նք ե ր /: աբ
գի
ւ5*
ա
-
լոր
լ^ւհ՜ա լեն Հ Հակառակ
որ մեր
թեմին
մէշ ԵՐԵ՛Ր
ՆՈՐ
ԵԿԵՎԵՑԻՆԵՐ
կբ
չին–
ուէին , գուա մոգովրգա
յին
Հանւլ անա կու
թե ամ ր ,Հ ա կաո ա կ որ Անթիլիաոի
նեբկա–
յացոլցիչբ
արղէն
նման
Հանգանակութիւն
մբ
բբաձ֊
է ր թեմի II մէ^
նո
յն աաբին , Ե–
բու ոագէմ
ի
նո ւի բակին
ա չիւաաաե^ւե
րբ
յա9ոգոլթեամր
սլսակուեցան
մեր
փոքր
թեմէն
Հանգանակելով
30 000
(երեոուն
Հագար)
աոլար
։
Մ ենք
նո
յն աքակղոլթիւնբ
ցո յց
աուահ
էինք
Երուսաղէմի
նախկին
նուփբակին
, ,
Աերովբէ
սբրաղանին
Լայն աաեն
՚Լրգ՛) » |
1950–1951^յ՛ ,
երբ
Նիւ ձ/րղի
նաՀանղի
\
երկու
Համալնքներոլ
Հովիւ
էինք :
I)ե– ՝
րովրէ
յյ րբաղան
կրնայ
վկա
յե լ թէ , բացի ;
Հանգանակութեան
Համաբ
կաղմակերւգ–
ուահ
Հաւաքո
քթներէ ,
՚լէ^՚Բ1՛
անձամբ.\
լոարահ
եմ , ձղելով
Հովուական
ղորհ՜երս
.,
իմ
հիաւ կաննե բուս աունեբր
եւղ ո բհ աաե–
ղիներբ,
ել աւելի
քան
3000
(երեք
Հա -
գաբ՝^ աոլար
Հանղ անա կուահ
է
Ոեթհրսքւ–
նի եւ Նիւաբքի
վ՚ոքբ
Համայնքներէն
ՎսաաՀ
եմ որ Տիրան
Ս բրաղան
եւ «Ա–
մերիկայէն
եկահ»
միւս
«եօթբ
արրան
֊
եակնեբն»
ալ
ունէին
իրենց
բսե լիքնե րր ,
եթէ
միառմի
ղիքէին
իրենց
Հասցէին
նեա–
ոահ գբսլա րաութիւե
լչ
Քերքել
:
Սա
կայն
ա յս չափ
բ բաւական
է ,
կ՝ենթագբենք
,
Հ ա ս աա աե լո
լ թէ ո՞ ր աստիճանի
«ե րկա.
թագիբ
իրողութիէ
ններ% են Եղիչէ արք ՛ի
րո լոր
• Հտւտստումնեբր
:
իսկ
թէ ոբ էավւով
Եղիչէ արք՛
եղահ
է
« 1ւախա(ւճայսնդիր պահակն ու պաշտպա
նը Երուսաղէմի Հայոց վանքին եւ իր եկե–
ղեցաւկան եւ աղգային իրաւունքներուն » ,
քարերշ
թ՚՚ղ
Հաստատեն
ղայղ ;
Այո,
ՆԻՒաՊԷԱ
եւ ա առա Ալէ ս քա բերբ
կ* աղա
ղակեն
այսօր
Ե րուսաղէմ ի
մէշ֊.
Եղիչէ
արք
՚ , մնա
յուն
սլա չտօն ի վե րահահ
իր
եօթբ
աւո ր ինե
բու
տե ղասլաՀսւկտն
չրքա
֊
նին,
չինել
տուահ
է Համակ
՝ԲԱՐԱՇԷՆ
աուն մբ
ՄԻԱ8Ն
։ Այս աՐԱԵԷՆ
տունն
է
որ կ՝աղաղակէ
թէ ինք ինչո՞ւ
եւ
որո՞ւն
Համար
չինուահ
է • • • : ՝Ր է է անգտմ
քարե֊
ր ւ՜– 1 ոեւէ
աեգ,
ասկէ
աւելի
պերճախօս
եգահ
են ՚ • •
;
՚ԲԷԼ անգամ
Աուբբ
Եբկբի
քարերր ասկէ
աւելի
անսուրբ նպատակ
-
ներու
Համար
գորհտհոլահ
են • • • : Լ,"՛–—
ս ա լ։։ս րաւգե տա
րան
ի Համր սլատե րբ
եթէ
ա յսօր
էեղոլ
ելլէին
, ին չե ր սլիտի պատ
մէ ին Եղիչէ
արք՚ի
մինչեւ
լոյս
գիչեբա–
յին
«նա խանձա խնգի
ր
պաՀ ակո
ւթե
-
նէն...»։
Ականատեսներ
0ոգ
խօսին , այլեւս
,
պաաե բաղմի
սարսափի
օրերուն
եկեղե -
ցիին
մ էշ իոկ գորհ ուահ
անսուրբ
սխրա–
ղ որհոլթիլննեբէն
՚ ՚ •
^՚Լհլէ
"՛րք ՚
յն
^Տայտարաբութեսէն»
մէշ
կ՝բ"է նաեւ.
«Ես պատրաստ եմ օրի
նաւոր մ՚արմնի մր աոջեւ ինքղինքս ար
դարացնելու» ;
Ներկայ
պա
յմ
աններուն
միակ
«Օրինաւոր
մարմինբ»,որ
կրնար
իր
գ ատր
ր՛ել
, Ա ԲԲ՚՚քյ
Տ ա կ ո րե ան ց
Աւխաի
Աիաբանա1լան
բ1ւգՀանուր
մ՜՚՚ւլովն
էր,
"Ր
տուահ
էր իրեն
իր րաբձբ
երկու
սլա չ–՜
տօննեբլ
Լոլսարարասլես/ութիւնր
եւ
Տ ե ղապաՀութիւնբ
: «Աայբ
Աթոո»էն
վե
բա գա
րձին
ինչս"
լ իր Հարցբ
Ըէե րկա
յա -
ցուց
այս «Օրինաւոր
Աարմին^ին
:
Եթէ
ինքւլինք
ա յնքան
անմեղ
կբ ղգա
ր , ինչո՞
լ
նախ
չներկա յացաւ
Ա
. Աթոռ ,
ինչո^ւ
չսլաՀանշեց
միաբանական
լ^ւգՀանուբ
ժո
ղով,
ինչո՛՞ւ
ւլէթ
չ՚լբկեց
իբ
«պաչտպանո–
ղականբ»
միա բանտ կան
լնգՀանուր
ժո -
ղովին : Եթէ աբգարեւ
իր խնգբանքին
բն–
թացք
չտրուէր
եւ ժոգով
չգումարուէր
,
չէ՞
որ ատով
ինք մասամբ
մր պիաի
ար–
գաբանաբ
կ՛ոմ եթէ
ժողովի
որո
չմ ան
մա
սին լաւատես
Հէր \ թէ՞ որ ատիկա պատե–
Հ ութ իւն
մ ր պիտի
բլլաբ
իրեն
գ1՚մ
ելու
ե քլե ւլե ց ւո
յ
բարձբաղո
յն
ի չխանո
ւթեան
կամ
պաՀանշելու
որ
ուրիչ
«Օրինաւոր
մ արմ ին»
մ ր կաղմ ուի
իր ղատբ աեսնե -
լու.
. • : Այս քայլերէն
ոչ
մէկն
առաւ
^Աբբսց
Ցակոբեանց
Ուիս՚ոի
Ա՛ իաբան»
է–
՛լիլէ
ուբք-բ։
Ա իԿւչել
ա յսօր , նա Որ կլլ ստորագբէ
ատ կալին՝
«Պատրիարքական
Տ
եղապս՚Հ
Ա • Աթոռո
լն
Երուս՚սղէմի»
,
երկտողով
մր իսկ աեղեակ
չէ պաՀահ
իր «Ա ՚ Աթո–
ո^Ը»՝ թէ ինք վերագաբձահ
է «Մայր
Ա–
թոռէն»
ուր ղացահ
բլէաէէն աեղեակ
չէր
մ էն չե
I. իսկ իր ետին
ձգահ
վա
ր չո ւթի
լե ր :
Զէ րսահ
գէթ
որ առ ա լժմ կր մնայ
Ամ -
ման
«կարեւոր
ղոբհերով
. . •» ;
^՚լՒւէ
"՛րք ՚ էր
«Յայտարարութիւներ
«ԲԱՆԴԷՍ ԱմՍՕՐեՍՅ»
(1887-1957)
70սւ;եԱՏ
Վիեննայի
Ա՚խիթարեան
Միաբանու
-
թեան
ուսումնաթերթը՝
Հանդէս Ամսօր–
եայ
կը թեւակոխէ
իր
եօթանասունամեայ
պաակառե
լի տա
րիքին
մ է շ ։
1887
3 ՈԼԱ -
ուար
՜\.ին անոր
Հիմբ կը գնէը
Հ ՛ Արսէն
Այտընեան ,
այն աաենուան
Միար
ա րա Ոս լ–
նու–
թեան
լնգՀ
՚ Աբր՚սն
իր չուր2ն
ունենալով
Ոովնանեան
, Տէրվիչեան,
Գովրիկեան
Հին
փորձ
ւլ րի չ^՚եբէն
ղաա
նաեւ
ե րիտասա
բ -
գական
թարմ
դւժեր՝
Գալէմքեարեան
,
Ա ենեփիչետն
, Տաղեան
, եւա
յլն :
ք^եբթը
լոյս
կը տեսնէր
իրբեւ
աօքսօր.
եաւյ պարբերական
մբ՝
բարոյակսւն, ու
սումնական եւ արույյսաագիտական
բո
վանգակութեամբ
: իսկ առիթն
ու
չար–
ժառիթլ,
կը
՚ լ ^ է ր իր անղրտնիկ
յայաա–
րաբութիւնը
.
« Վիեննա
յի
Մ խիթարեան
Մ իա րանու. -
թիւես
ա՛լ չէբ կրնար ժամանակիս
պա
-
Հանշմանւյն
առշեւ
անտարբեր
կենալ
այնպիսի
ատեն
մ՚՚որ
առ Հասարակ
ղաբ -
գացման
ւիութոյն
բնւլՀանբանալուն
Հետ
բնթերցանոլթես՚ն
" ՛ չ սէրն
օբըսաօըէ
յա–
ճախտհ
պէսպէս
եւ նորանոր
ճարակ
կը
վւնտոէ :
Ալ չէինք կրնար ընդ երկար խուլ
մնալ՝ ինչպէս մեր ներքին զգացման թե–
լադրութեանը, նոյնպէս եւ ամէն կոդմ(.–
հասած քաջալերիչ յորդորներուԱ:
Ալ ի–
րօք
գովելիէ կեբպով
մը
յուզեալ
արզի
րնթեբցտսէր
ժամ անակիո
իբա լաց ի
խլծւ–
գիբներէն
է
որ
ձայն մ՚ալ աւելնայ աղ
գային իմացական ներդաշնակութեան
մէջ » : (Հանդէս Ամսօրեայ , 1887
թիւ
1) :
կբ վեբ2ացնէ
իր Միաբանութեան
Հաս -
ցէին նետուտհ
նոբ ղբպա րտոլթիլ^ւնե
րո
վ։
Ո րպէս
թէ
մ իա բանա կան
ժոզովներբ
աե
ղի ունեցահ
ըլլան
« սարսափի
մ թնո
լո բ–
տի
մ բ մէշ . հե՜հով , կաչառքով
, ել րրռ–
նոլթեամբ
միաբաններ
ժողովի
աանե -
լով
... » : Եթէ
ակնտրկոլահ
ժողովնե
բու
«մթնոլորտին»
եւ անոնց
ղումաբման
ե—
ղանակներուն
իբաղեկ
անձե ր , ի
ձեռին
չունենային
ոչ մէկ
ուրիչ փաստ
թէ Ե—
Ղ/՚ՀԷ
"՛ՐՔ • թելա՚էրահ
է , իր երէց
եղբօր
,
Տիրան
Սբրտղանին
գէմ
Հանրահանօթ
եւ
քստմնելի
ղրսլարտագիրբ
,
՛Ր՛Ր
"՚յԼ^՚՜Ր
Հեբքե
լ կբ
ճղնի անքան
հիհ աղե լի տղա–
լամտու.թեամբ
, իբ միաբանական
սլատ–
կառելի
ժողովին
Հ աս ցէին նեառւահ
այս
գյւոլաբաութիէնր
բաւական
էբ Հասաատե—
լու
ս՚ռաշինին
ստուգոլթիլնբ
. . . •,
Պիաի
"իրէինք
լռել,
եթէ Եղփչէ
արք.
գիտնար
լուռ
կենալ : Երբեմն
լռութիլնր
աւելի
պերճախօս
պա չտսլանո ղական
է
քան
կարկտան
խօսքեբր,
մանաւանգ
ղյլրհուահ
մեղք մը հահկելսւ
Համար
նոր
խեղաթիւրումներ
Հիւսելբ
մտքեր
շփո–
թեցնե
լու
յատուկ
ղիտում ով
1
Եղաիւրի
մէշ
ինկահ
մս՚րղր
որչափ
չաբժբտկի
, ան–
«Հանղէս»ին
աոաշվւն
թիւը
լոյս
տեսահ
աաեն
կ՝ող2ունեն
՛լայն
«ձէ բիաիէ
Շար–
զի յէ» , «Տնտես»,
«Արարատ»,
«Ծաղիկ»,
«Մշակ»
ե՛– ուրիչ
Հ՚ոյ
եւ օ՚ոաբ
թերթեր՝
չեչաելով
Ա՛նոր
մ աքուր
ասլաղբոլթիլնը
,
ճոխ րովանղակութիւնը,
Եւըոպայի
ար
ժանի
Հբատարակսւթիւնը
-
«Հանղէս
Ամսօրեայ»
մեհ ընգռւնելոլ
-
թիւն
կչչ ՛լ տնէ
ընթերցող
՜՛այ Հասարա
-
կութենէն
եւ իր բաժանորղներու
թիւր
կբ
բաբձրտնա
յ մինչեւ
500^։
Կը
ղնտՀատուի
եւրոպացի
՛լ իանա կաննե րէ ;
ժամ ագբա
֊
վայրբ
կր ւլառնայ
Հ"՚յ եւ օաար
Հայա
-
ղ է ան եբու : Հոն կ՝ե րեւան
իրենց
մ ասնա–
գիտական
յօգուահներով՝
Ագոնց , Աճառ–
եան , Գարրիէլեան
, Գաղանճեան
, Գաղ–
բաշեան
, Գաւիթ–ք՝էկ
, Թորղոմեան
, քցա–
լաթեանց
, կիլլէսէբեան
, Պալե՚սն
, Աան -
տալճեան
, Աարոլխանեան
, Արապետն
,
իսկ
օտաբնեբէն՝
Անղեբսբն
, Բելք , Բուղ–
՚լէ , Բբոկելմ՚սն
, Գէրցէբ
, Գիւտերբոք
,
կէնսէն
, կաբիէբ
, կտբսա , կոնիրիբ
, Հիւ—
բբշման,
Մառն,
Մէյէ,
Միւլլէբ
,
Շ՚որէք,
Պետերսբն
, Վեբեր
, Ֆէատէր
, եւն՛
եւն.։
«Հանղ էս
Ամսօբեա
յ»էն
արտատպոլահ
ոլսոլմնասիբական
ԳՐքեր/՛
է
Աղգային
Աատենադարան
անունով
Հա
յաղիաական
գբքեբոլ
շարք մը կը կազմեն
,
184
Հա -
աորով:
«Հանգէս
Ամ սօբեա
յ» կտրտհ
է
եբկար
ել քտբքարուտ
ճամ րա
յ մը։
ՀայաղիտՈԼ.
թեա|ն համար ձեռք բերած արդիւնքը՝ իր
մեծաղոյն փառքը եւ անգերււ՚գաԹցելի
պատիւը պիտի ւՐնայ :
Իր միակ փափաքն
է
՚ՀՕամեակին
առ
թիւ
– չարու1՚ակել
կարենալ
իր
Հայա,լի–
ւեան
ե լ ազղաԱ. ւիր կւ
գործ՛ը :
Հ. ծ–
ՊՕՎՈՍԵԱՆ
կէ գուրս
ղալոլ
Համար , ա յնքան
կը խրի
մէ2ը • • • Նա որ որեւէ
մէկէն
աւելի
լ՚սլ
ղիաէր
ոսկիին
"՚րմ՜էքր
, գիտցահ
պէտք
էր
ըլլալ թէ ներկայ
պարագաներու
մէք
լոելր արգարեւ
ոսկի էր :
Ե՚լիչէ արք՛ Տէրաէրեան,
իրրե
բ՚ոբձր–
աստիճան
պաչտօնեայ
եկեղեցւոյ
,
գէթ
պէտք
էր գիտնար
թէ
ւլո րհ ո ւահ
սիւալ —
ներ
եւ մե՚լքեր
չեն գարմա7ւուիբ
նոբ
գա–
^բով
կամ
նոր ղատերով
: Բբիստոնէա
-
կան
Հասկացողութե՚՚՚մր
մեգքեբր
կը ղտր–
մանուին
ղղջումով
ել
ապաշխարանքով •
Եթէ
մեղիցէ
եգրայր
քո, ^ասաեա
նմա,
* եւ եթէ
աէզաշիյարիցէ,
թ ^ ղ նմա է
Եթէ
եօթն անգամ
մեւլիցէ
քեղ , եւ եօթն
տն -
ղամ
գարձցի
ի քեղ եւ ասիցէ,
ապաշխա
րեմ,
թո՚լցես
նմա^
-, ՎսաաՀ
եմ որ
եբ
բեմնի
եղբա յբութիւնը
,
որմ է
Հոգեպէս
խզահ
է ինքւլինք
, եթէ տեսնէ
անկեղծ ա–
պաշխարանքի –նշոյլն,
իսկ
Ե՚լիչէ
՚ ո ր ք ՚ ի
Վր՚ոյ, պատրաստ
է ղինք կրկին
ուլ^ագոլ–
րելոլ
եւ իր եղբայրտկան
Համբոյրով
2րն–
շելոլ
բոլոր
սլաաաՀահները
, եւ
վերստին
րնգոլնելոլ
՛լինք իր հոցին
մէք։
ՇՆՈՐՀԲ
ԵՊԻԱԿՈՊՈԱ
ՀԱՅՐԵ՚Ն՜Ի ԱքհԱՍՊԵԼ՚նԵՐ
ՄեՆԱ Ւ է Ո Ր
Մ Ս Տ Ո հ Դ Ը
Ա–
Հնագաբեան
Բ^ւի քաղաքի
մ օտ , ժա
յ–
ռանիսա
բարձոլնքում
կ՛ոյ
Հազարտմեայ
մի մատուռ
, որ չբ2ապատի
ապառաժնե–
ՐԻ
՚^ԻԱ՚Յ
ԴԷ՚ՂԷ
^ՐԿԻ՚՚՚Ք
Է "է՚"Ր՚լել
իր սբա–
հ այր
ւ^գոււլլ
: Գարե րը չեն կարողացե
լ
խարխլել
նրա ամ րակուռ պատե րը : Երեք
կուլմից
անմ ատ
չե լի ա յղ.
մ ատուռի
ստո–
բաոով
ո լո րլում
է Հրաղղ ան ղետի
ժ ա.
ւղալէնբ
•
Հանգիպակաց
րարձունքում
մին չե՛– այժմ
է լ մնում
են
ՊաՀլաւունեաց
աՀեղ
ամրոցները
եւ ա յն
՛իոքրիկ
չինոլ–
թիւնր
, ոբտեղ
Գրիղոր
Մագիսաբոսն
է
ապրել ;
Յուզիչ
է այգ
մենաւ՚ւբ
մաաուռի պաա–
մ ութիւնը
:
բ.
ԱնսաՀման
էր իչխանիկի
եւ
Բիւրեգիկի
սէրը;
ԱՀԷլ
ու շաՀէլ
սլտտբաստւում
էին
նբանց
Հ արսանեկս՚ն
աօնախմբութե
անր ,
երր
ղս՚ւաղիր
թչնամին
յարձակուեց
Բ^ի
քաղաքի
վբայ։
իչխանիկի
Հ՚սյրր՝
Խուլ
քՕո՚չիկր
կո-ուի
բռնուեւյ
թչնամոլ
Հետ ;
Կաաս/ղի
էր կռիլբ
եւ արիւնաՀեղ։
Մ ո–
լեգնահ
թշնամու
գրոՀնեբն
իբար
էին յա–
շորգում
; իսկ
Խուլ
իյ՚՚՚չիկի
ուժերբ
2լա–
տելոլ
Համար
խորամանկ
Բիւղանգացի
-
ները,
իրենց
Հետ աարել
էին նրա
ալագ
որգիՆերին՝
քս՚շ
ոս՚էլմիկնեբ
Հասանին
ու
ճնճղուկին։
կրտսեր
որգուն
իշխանիկին
էլ
Հայրը
ի^ո Ա չէր տալիս
կռուի
մտնել։
Գոլ
ղեռ մաաղտչ
ես՛
՛լեռ պէտք
է
աճես , զօրանաս
եւ ուժ ստանաս ,
-
սում էր նբան :
Բայց
եբր
Բիւբե՚լիկը
ս՚եսս՚ւ,
որ
թչնա–
մոլ ղէմ մինակ
իքուլ
իյաչիկն
է
կռւում
,
աաղնապեց
, վչտացաւ
խորապէս
եւ
/՛չ՜
իսանիկին
խիսա
սլաբսալեց
.
Թիկունքզ.
լայն
է, թեւերղ
ս ւ ժ ե ՚ լ ,
կռներղ
ամուր
երկաթ
,
սիրել
գիտես
,
կռուել
չգիաե՛^ս
. . . Ե"
ի՞նչսլէս
կ՚՚՚րո՚լ
եմ
քե զ Հեա
ամուսնանալ
, երբ
հանր
փոր
ձութեան
ժամին
չես
օգնում
Հօրդ • • •
Ասել
է՝ ասլազայամ
էչ զու չես
կարող
։գաչուսլանել
ժուլււվբւլիղ
;
Աք^ ստիկ
վի րաւո բուահ
Ւ շի՛ Ա՛ն իկը
ո–
չինչ չպատասխանեց
Բիլբեզիկին
, անաե–
սելով
Հօր Հրամ անբ՝
ղնաց թամ
բեց
ձին
եւ
Հրեղէն
թոլրբ
շոզացնելով՝
գրոՀեց
թշնամու
վբայ։
Այնպիսի
վւռթորիկ
ու
որսա
րարձրացրեց
, ոբ խուճապ
առաշա–
ցալ
թշնամու
բա7ւակատեգում
, ել
շատ
Հրոսակներ
ձիու
սմրակների
տակ
ո^չա՛
ցան
, չատե րն է լ սարսավէաՀաբ
փ աիս ուս
տի
գիմեցին:
թ՜քաման։
թուաց
, թէ
զորհ
ունի ոչ թէ
Հ ողե
՛լէն , այլ Հրեղէն
ձիալորի
Հետ,
"բ
կա յհակի
Հեա ք^կե
լ է ամ պե րի մի2ից
եւ
աՀա
չողչողացնում
է իբ
թոլբ-կա
յհա
-
կին։
իսկ
Խուլ
Խ՚սչիկին
էլ թուաց,
ոբ,յ
Հասանն
ու ճնճղուկն
են Հասել
օղնու
-^
թեան
Հ Բայզ
երր
Հեռոլից
տեսաւ
իշխա–,
նիկին՝
թ՚՚ւբր
քս՚շահ
արշաւելիս
,
երկիւղ֊
լնկալ
սիրտը , եւ ղեռ
Հեռռլից
գոռաց
.
-
Ե՛ա
գարձիբ,
իշ/սանի՚կ,
մթթէ
^այբգ
մեռահ
է, որ
գու
ասպարէզ
ես
ղուբս
եկել
.
մի՛՞թէ
կարսւկ
չէ
Հօրզ
թուրը
. . .
Խուլ Խաչիկի
այս խօսքեբր
լսելով՝
Հր–
բոսակնեբ
ր
Համ
ողո
լեղ
ի՛ն , որ
իշ
խանիկր
ոչ թէ
Հբեղէ^։
է, ա լլ Հոգեղէն
, ուժ սաա–
ցան, չրշապատեցին
նրան
ու մեհ
զոՀեր
տալոլց
յետո
ք սոլանեցին
:
Հեռս լից՝
սիրահ
որդու
զոՀաիլը տես
նելով,
Խ՚՚՚լ
Խաչիկի
կոները
թուլացան
,
թուրն
րնկաւ
ձեո.քից ;
Թշնամին
վր"՛
ք
Հասաւ,
նբան
էլ ՚սպանեց :
իշխանիկի
եւ Խուլ
Խաչիկի
նաՀաաա
-
կութեան
լ՚՚ւրր
լ՚՚ելով՝
^ւ՚՚-րեդէկր
սաս–
աիկ վչտացալ
, գնաց
ղէնք ու զրաՀ
կա–
պեց , գօտեսլնդուեց
, Հեհալ կապո յտ ձի^ւ
եւ ասպանգակեց
գէպի
կ"–ուի
ղ՛ս չար :
Բոցահոլփ
վարսերը
քամ ան
աոլահ
,
կա յհա կնե բ
արձակելով
եւ կո խկ րտ ե լո վ
թ^ւամիներին՝
նա մօտեցաւ,
որ թրի Հաբ–
ուահով
սպանի
Հ րոսակապե
տին ; Բա
յց
երր
գետնին
տե սալ
արիւնլոլայ
լնկահ
եւ աչքերբ
Հանոլահ
իչիսանիկին
,
ձեռքե–
րը թուլացան
հով
վչ՚ոից
, եւ ձիուց
բն -
կաւ
սի բահի
ան ^ չա ց ահ
մ արմն
ի
վ (՛այ :
ճիչ՚լ
այղ. միշոցին
թիկունքից
թբաՀար
արեցին
նբան :
Բտյց սլատաՀեց
մի անակնկալ,
որ
՛՛չ
ո ք չէ ր սպասում
; Խ բախճանքի
ղեռ
ոկշղ.
բին
մոլեղնեց
փոթորիկբ,
չ՚՚՚չեցին
ու
չառա
չե ցին
Հողմ երբ ,
վ՛ա
յլատակեցին
կտյհակներբ
, եւ
մեհ խուճապ
րնկալ
թշնամու
շաբքերում
:
՝՝
Ոլ
"Ք
Հ՚էԻ".՚էր>
Բ ՚ ձ ՚^բ"՚չք
Կ՛
Կ՛"–
տարլում
:
Բիլզանղ
իոնից
օղնութեան
ե կ՚սհ
Խ" ւէ
Խ "՛չիկի
տղանե
բբ՝
Հասանն
ու
ճնճղուկը
մի կողմից,
Գ՚ոյլ
ՎաՀս՚նբ
միւս
կողմից
վքւէժի՚նզիր
էին լինում :
թշ^է՚սմու
առա^որւլին
Գ՚ոյլ
ՎաՀանն
սպանե ց թրի մի Հարսւ ա հ ո վ ՝
ս ս՛ ր ս ա ՛ի ի
եւ
իւուճ՚սւղի
ւքաանե լով ասպս՚աա
կնե րին :
կտրիճներ
ր ոչնչացրին
բոլոբ
Հրոսակ
-
նեբին , ր՚՚՚ցի
երեք
Հսզուց , որոնց
ճամ -
բու
զ րին , պատուիրելով
ամէնքին պատ–,
մել^
որ թրո՚Լ
Հայոց
աչխարՀբ
մտնոզր
՝
^Ր1՚Ս
էլ Կ՝1^Կ^1՛ եւ երբեք
եա
չի գառ
-
^աւ / • ՚ •
Գհբեվաբու
թիւնից
ու. կոտո
բահ
ից փբԲ՜
կ էէ ւահ
շ ինականն ե ր ր
ի չխան
իկի
եւ Բի ւ–
րեղիկի
անչուչա
ցահ
մ ա րմ իննե բ ր փոխա–
ԴԲ^Ցէն
բաըձունքի
վրայ,
եօթ օր,
եօթ
՚էէչեը
՚"՚ւհ
"՚Բ՚յո՚^Ք
թ՚"փեցին
ու
թաղե
ցին
լերան
կաաարին
• Յետո
յ նրանց
գե–
րե՚լմանի
վրս՛ յ ա՛ք բակ
ուի մատուռ
կ՛"" "ւ՜
ցեցին
սոլղի
ոլ վչաի
նման սեւ ու սրբս
ատչ
քարեբով,
. .
Շա^տ-չա՚՚տ
գարեր
են անցել
"՛յգ
օրից։
Ր՚ոյց
մինչեւ
Հիմա
է լ տարին
մէկ ան -
ղամ, եբբ րագմերանգ
հազկում
են
վայրի
հաղիկներր
, շինական
մաբ՚լիկ
ա յցե
ւում
են լերան կաաարին
թառահ
այղ
մենաւոր
մատուռր՝
իչխանիկին
եւ Բիւրեղիկին
, ո–
րոնց Համար
ամէն
ինչից
նուիրական
էր
Հայրենիքի
սէրը
։
ԱՏ–
ԿՈՒՐՏԻԿԵԱՆ
(1)ոլ|
. Գրակ . )
Fonds A.R.A.M
