< (է Ա քՒ Ա X 3
Գ Ա Ռ Ն Ի Կ Ը
էքբսւնուՀէ
մօբսւքչաչս
ւաչան
է ր սւՆ •
սլա րդւսմ էօւ , ա շքս՚սաէսււ է լւ ,
լՆ1լԼլ,ա1լաՆ
,
բաչւեսիրա ; Ար-էԼ ւէսավ
/րսո ասլաԿւ
;
իր
ունե ցահ
ձէէերբ
ամէնքն ալ
«Սըլաըրը ւք»
քլ՝ալ"՚յքն
•• Փոթսրկո՚վս՚դ։
Բ՚՚՚յց
միչա մէկ
ձի
կ՝սւ–նենար
. Մկկր կր հախէր
,
ուրիչ
մբ
գնելա
Համաբ։
Բայց իրմաքին մէ^
դնահ եւ հաիւահ
Ր՛՛Է՛՛Ր ձիերն ալ
իրենց
՚ ա ս ե ա I. ո I .ղբ
՚–ն1ին..
եիքէ ձիերս
հաիւահ
չր//"՚յի,
այսօր
եօթբ Հաա կ՝ ո ւ ՚եենա
յի , բսաւ
ինհ ի օբ մբ,
երբ ՛էէ" ւ՛ր Ք՚՚՚/Ր
նսաեցուցահ՝
է.""Լ՚"ՅՔ
կ՚երթայինք
, ցորեն
տանելու եւ փոխա–
րէնր
՚" լի՛ բ ւիո ի՛՛՛ւղ բե լու
Համար
չոլկա
յ ւ
Զ է ՚ ՚ ՚ բ է թ ի
տ յղիներուն
եղերքէն երբ որ
կ՝ էն թանա բ կտոքբ , ձիուն
սանձլ. քաչեց :
Խնձորենիէ
մ ր ,
որուն
ոսաե րբ
մ
ինչեւ
ճամ բուն
ԿԷ"Բ ^.11
Հ՚"՚՚նէին
մբղաղաբգ
կամար
մ ք, կաւլմելոփ
, Գաոնիկր
քանի մբ
խնձոր
քաղեց,
Ամասիոյ
այն մչկաՀոտ
^
կո լսե րո
լ ա յտեբուն
՚ղէ՜ս կար՛է իր
խնձոր–
ներբ,
որոնց մէկ Հտտն իսկ բաւական էբ
ամբ ո ղ^ սենեակ
մ ր բուբո
ւմն աւէտե
լու :
-
Գիաե՚՚ս,
րսաւ
ինհի, աս էգիին
մէքն
^ սիբահ
՛ուլիկս
:
-
/յ՞ր
•"՚ւ1իկր
•
^՚"բտ՚"–տ1՛ •
^ ՚ԼՒ " "՚ 1^ք. • ժամուն
ճամրան
Հան–
դիսլեղայ
կիր՚՚՚կի
՚ոուոու մր; Կր՛՛՛կի կ/• —
աոր է . սիբաս
կ՚՚էրի այն օրէն
ասգին •
ինչ
բքւեմ՝ չԼմ /քրնար մոռնալ
^ Ա/խ ,
ե՛լի–
սաբէթ
:
1Լս քանի՛՛ օր է ե րե ս ր չեմ տե
սեր • • •
Եւ րաբձրաձայն,
սբտին
ամբուլչ
Հեւ–
^ր , ամէ՚ուլչ
կարօար
գնելով ձա (նին մէ^
սկսաւ
եբ՚էել •
- « ՏեսՐաղին աչքիԸ մեոՐփմ »:
1) անձր
թողուց
, թեթեւ մբ մ՛ո բակ
ելով
ձին , որուն
քբանաթոր
մ արմինր
արեւին
աակ կլ սլսւգղար կախարգաչոգ
:
Աք խ , ճէյբանս
. . ,
Հառա չե ց Գառնիկ
, Հե չտանքով
խահ—
նելով
մչկաՀո տ խնձո
ր ր \
Ե" ար՚էէն
կերահ էի իմ բաէեինս :
/Հ՛"
ալ գ՛՛էն՛ կեր
,
րէւ"ււ. ինհի ,
հոցէն
Հանելով
"՚֊րիչ
՛էր։ Աիրտս
աււ՚ոլ
•շաքտրի
պէս
տնուչ էր :
Ա՛լ
միա
քն ձիուն ոանաձտ
յնր կբ լսուէ բ
հառախիտ
այգիներով
եղերուահ
ս՚րելՈտ
ուղիին
վբա
յ ; Ա ր բեմն
^ո ւբ ի խոխս 9
մ բ
կուգար
մ եբ ակտն^եբբ
Հմ ա յե
լ աբհա -
թա Հունչ
էէ ե ւլե ՚էի՚՚վ
՛էր , եւ կաէէ աղու,
մ բ
Հնչեղ
կտնչր
կբ բարձրանար
հառի
մ ր
կատարէն
։
Հէ՚՚յ,
^ է ՜ յ ՝
Գ"՚"^ԻԿ
"՚ղրար։
Եւ խնձորներու
տարափ
մր կ՚իյնար
մեր
վբայ
X
^"ղՎ՚Լ՛
^
և^՛ ր 1
Կ*Ր՚՚Կ՛
Գառնիկ,
ւքիսքէթ
են.
Ջին
չո՛"ւտեր
, Հարցուցի
։
իրտւունք
ունիս , թ՛"/ ան ալ ուտէ :
կառքբ
կեցնելով՝
կ՝է^էբ
եւ ձիուն կր
կերցնէր
, մէէւբ
միւսին
եաեւէն
,էոգուն
նե–
աահ
պտուղնե
րր :
ՀետգՀետէ
կբ մօտենաբ
խաղացքին
մե–
քենաներուն
ւէիօրինակ
ժխորր : Ջրվէմ՜ր
,
Հեռուէն
, լերան
կողին
վբայ ,
արհաթտ~
՚լօհ
Լ՛ոյն
ղօաիի մր կք նմանէր ;
Ի^նչ
անմսո անալի
մամ եր անցոլցահ
եմ
**ոս ,
Զի՚՚՚րէթի
է"՚Գ՚"ՅՔՐ
• կեռասի
եղա
նակին
մանէսւանղ
, հառեբէն
վ՛"է՛ էէի ի$յ–
նեբ
։ Երկնքին եւ երկրին
մի^եւ
բնակող
էակի մր կ ր
նմ անէի , Հէքեաթա
քին աբա–
րահի
մբ , որուն
Հ ոգին կաբհե ս
ստեւլհ–
ուահ էր րարձունքեեբ՚ււ
խորՀուրգով
:
^առէ հառ կր նետուէի
, ումգնօբէն
պրր–
կուահ
նետի
ւէբ պէս , յաճախ
փրկուելով
մաՀառիթ
վտանգներէ
է
Աբձա կուր
գի
ամի
սներուն՝
էէի
բամ֊
նուեբ
Գառնիկէն ; Առաւօտ
կանուխ
կ՝եր
թա
յի Ե ր՛՛՛ն
մ օրքսւբիս
աունր ; կարապետ
մ ենհ
տէԼ՚սյիս
րացակա
յութիւնբ
մ անա
լանգ կբ քաշալեքէր
ղի" , որ մութն ու
լուսան
ւլռւռէ
ղարնէի ; Գաոնիկր
Էնքր
կ՝ԷԼԱար միչտ
բացողր։
Ջէնարգէն
րակր
կբ սէւլէէ՚էւէր , վա յրի
արմ աւենիին
տակ :
Կ՝օգնէի
Գառնիկին
. գ՚՚յլով
^՚՚ւր կր
բերէի
աղբիւրէն
։
Ջիոլն
եաեւբ
մի՛ կենար , կյ։ պատ–
"ւիրէր
ինհի
. խենթ է .
Ու կ՝աւելցնէր
.
Իմ րոլոր
ձիերս ալ խենթ
եղահ
են ,
ԵըլւոԱրըւք:
կրակի
սլէս կբ
վ՛այլւսաակէր
Գէսռնիկր եւ ձին մէկ Հողի
էին։
կարե
լի չէր անչաաել
մէկլ
միւսէն։
Մարգր կբ
չնչէր
կենղանիին
ամբող^
խորՀուրգովր։
կենւլանին
մաբ,լուն
սիրաովր
էլբ բաբա -
ի՚էբ : եթէ սլատաՀԷր
, որ ձին Հիւանգա -
նար , Գառնիկ կբ ձղէբ իր բուրգէ փա
էի ու կ անկսգինբ
ե լ էոխոռբ ,
յաբգեբուն
մէ9 կբ սլւսոկէբ։
Ջի՛՛՛ն
րնաւորսւթիւնր
կլլ էոիբապե՚ոէ
ր ե բրեմն իր "՚իր՚՚^բ
Հո–
՚էիին , ա յնպէ ս ոք չաա անգամ
Գաոնիկր
միա
յն ձիուն Հետ կր խօսէր
, նկաաի
չւսււ–
նելով իմ նե րկա քութիւնս կաո քին վբ"՛
յ )
իր
քով ր • Կր ՜հասկնայի
ղինքր եւ ասիկա
՛լիս բնաւ
չէէ՛ վշաացներ
:
Ի՞նչ ես ե՛լեր
այսօր , քի՛՛Լ խռա կե–
է՛՛սր : էէո՚ր՚ս՞ւ
ես՛ ,լեռ քայլ մր
ան/լին
խմ ե ցիր կուշտ ու կուռ
առուին
2ր*֊ԲՐ •
Ջեմ
ոււլեր
հեհել
քեւլ,
ձեռքս առս՚9^ չեր՝
թար .
Աանձր կր ցնցէր
ուժով մբ եւ ձին աւե
լի էսբագ կբ
վազէր։
Ջ՚ս՚լացքէն
քաղաք,
չուկայէն
Ջէարէթ
,
լոլսահիհաւլ
տյգինեբ՚-լ
եզերքէն։
Այսպէս
կբ ււաՀէին մեհ աբձաէլուրգփ
օրերս , երբ
ամառբ
Աոէ.բր Նչան
՚/անքբ
չէինք
երթար :
1907^5՛
մեկնեցանք
Ամասիայէն
՚էէ՚գէ
կեանքի
նոր Հորիզոն
մր– Նոյեմբերին
վա–֊
ւլաՀէոսօբէն
ձիւնահ էր ՚էէչերր : ճամբա
նե
բր ել տանիքներյ,
ճերմակ
էին։ Գառ
նիկ
հախահ էբ իր ձին, այնպէս որ ոտ–
քով
Հեաեւեցաւ
մեւլ ւիոխազքսղ
կառքին
էէինչեւ
քաւլաքին
գուռը,
ուրկէ
անգին կր
սկսէին
խնձորի
այղեսաաններր։
ինքբ չէր կաբհես :
Ջիուն
չուքին մէ^
միւ՛ս յն կր լուսաւորէ,ւէ
լ, անոր
էութիէնւր։
Պղաիկցահ էր ւէ,որմ ինը
լայն
ւիերարկսւին
մ էչ եւ գէ՚քքին
վրա
յ հանր
թտխիհ
մ ր
կար։
— Եթէ
Եըլսւըրըւք^
հախահ
էբլէ"*յէ
՚,
մինչեւ
Աամսոն
կոլգայի
Հետեբնիգ
, բսալ
մօր"
։
Եւ
յետոյ
ինհի
ղառնալով
՚
Ամ էն
անղամ
չսւղացք
ե րթա
լուս՝
պիաի
կաբհեմ
, թէ վ՚՚՚վիկս
նէէտահ ես :
Գրկեց ել •^ամբուբեց
ղիս :
Աչքերը
լեցուն էին աբցունքով
:
Ան ալ անՀետացաւ
արիւնոտ
փոթււ
բի–
կին
մէ՛չ
, ֊, ա ՛լա
ր ա ւո բնե
բո
լ Հեա : ին չպէ՜
ս
բաժնուեցաւ
իր ձիէ ն , երբ ՚լէպի մտՀ կը
տէսբուէբ : կեանքէն
, աչխարՀէն
բաժ -
նա
ի լե սնոբ
Հ ամ ար
նուալլ
չա ր չա բա
լից
էյ, անչուչա
, երբոբ
ձին կբ
յափշտակէին
ք՛ւ
՚էինքը
անոէլէէ րմարաբ
/լ՝ առաչնռրղէ
ին
էէէսլի
Չամլըճայի
կիըճր :
Անոր
յեաին
մտահումը
աշխէտին
տե–
"ԷԼՔ^՛
ք/՛
լ՚՚ւոաՀեւլ
պայհառութիւնով
իբ
մ ռա
յլ աչքե բուն
ղիմս՚ց ; Տե "՛ին
ձա
յնը
աչխարՀէն
բարձբացոէլ
, սրտակեղէք
կ՛ոն,
չ ր մա~,ացուլ
կաբօաին
, երիվարին
վէ՚էն–
չիլնն էր, "Բ մարգոց
չարիքին եւ Աստու–
հո
յ լնհա
յահ
խագաւլութեան
մ է^էն
իրեն
կբ Հասնէ
ր :
յ՚նչպէս
ինհի
,
անցեալին
ՀետղՀետէ
թանձրացուլ
մչուչներէն
:
Հէքեաթա
լին ողիմը
ղ արձահ է ան
Ի Ն Ջ Ի ՞ Վ - Ր ՍՅ ծ Ն Ա Շ խ Ա Տ ե Ր
շԱՅԱՍՏԱնՒ ԳՐՈ՚ԼՆէՐԸ
1ս|քՐ–֊֊– քանի մը աՍ՚իս ա.ււա.ջ Օրեւանի
« Գրակսւն Թերթ֊ »էն ւսրտատպած էինք
Հայսւստանի
գրողներու. աոայագրռւ–
թեանց ւք՚ասին : ինչպէս կ՚երեսայ , հեղի
նակները չեն կրցած կաաարել իրենց խոս.
տռւմ՚ներյւ : Այդ աււլ»իւ– հետեւեալ երգի
ծանքը՛ նոյն թերթէՍ
ՀՄԱՅԵԱԿ ՍԻՐԱ1)
1956
թուին մտագիր էի ,,։ւտըաել
(՚լԱաս–
նա յ Տուն»
ղ իլցտւլնէսվէ պը ,
" Ր Ր
լինելու
էր մեր անմաՀ
էպոսի
աբձէսկ
շտրաւլրու—
-
թիլեր՛..
Աւսաւլիր էի, Բ"՛յ^
՚՝ **
աբձակբ
չալիահ ո յ չարտղբե
լու
ւսշխատւսնք
էէ Բ )
ոբ այսքւսն
շուտ աւարաոլ
է բ • Ջավլէսհոն
•
արձակ
, մանաւանգ
ընգարձէսկ
, շարա–
ղբե ^1 առա ք Լ լ
ղ ժուա բ էր
;
1^ող լնթեր -
ցոգր
ների։
ՍՈԻՐԷՆ ՎԱՀՈԻ՚ՆԻ
իմ վիպանման
թերթօննեբի
•էնգ\տտ–
ուահ
չարքի
մ շաա կան Հերոսը
Բարե ՛լամ
Իգնաաիչբ
ել աոո՚լ^ է I
1956/՚5՛
նա մի
քանի տնգտմ
այցելեց
ինձ եւ խնգրեց
, որ
իրեն
գոբհուղեմ
ՀՀՈ՚/նու»
էչեբր։
Խիսա
ղբա
ղո
ւահ էի նախս բգ
ա՛ս րինե րից
մնա
ցահ
սէոեւլհ աւէորհական
պար աքերս մա
րելու,
լիրիկական
ե՛֊ երւլիհական
րանո՚ս–
տեղհութիլննե
բս
զ ա ր ա կնե բ ի ց
Հանելու
եւ էսւ արտե
լու
ան յեէոս՚ձւլե լի
աչխաէոո՚նք—
ներ Ոէէ
:
Բարե
ղամ
իւլնատիչ^ւ
ինձանից ե–
բես թեքեց եւ Հեռացաւ։
Յ՚՚յս
ունեմ , որ
1 9 5 7
իմ եւ. նրա կեանքում
կր էինի մը–
տերւէ ութեան ել Համ ե բա շխււլթան
աարի :
ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ ՇԻՐԱԶ
թուր—կայհ՚՚՚կի
ուժն իմւլրչում
,
Խ Ոէէ աումնե բ եմ ես մռնչում
,
0՝է բաց կ՝անեմ Արտիս
ղւււռր,
Միչէց
Հանեմ « Աասնայ
\քուռը »;
Բ՚՚՚յց
, էմացէք,
քանի
էէե էէ չեն
Կինօ գաըձբել
Խչեղարէն
,
՚Բանի ղեռ չեն տսլել « Անին », , \
Հիմաւ
Երբեմն
կուգայ
ձի՛՛ւն
վէ՚այ
Հեհահ
եւ կր կանղնի էւա լւէւսաւոր
անապատին
ե՚լե,րքը : Կը տեսնեմ
որոչս՚էգէս
ամ
/տ՚՚՚Հ^ 1
Հէք,
մի՚սմիտ
եւ ըարի
Գաոնիկր
,
որուն
Համ՚սր
Ասաուհո
յ ւէաեղհսւհ
աչխէսէւ\ր
ի–
մ ասա կր ստանա
ր
մ իա յն
ձիուն
կերպա
րանքին
չնոբՀիւ
֊ Անոր չունչովը կը ղւլ ար
ան՝
՚էէնքը չբ9ապաէոող
խոնարՀ եւ պւսր–
ղունակ
իքականութիւնր
;
Ես ալ չեմ կրնար
այլեւս
բաժնել
գինքր
աշխէտէն : Ե ր կ"՛ ւքն ալ , ւէարէլլւ եւ ձին ,
կր յօրինեն
ինհ ի Հաւէ ա ր
մ անկաէլան տա~–
րիներուս
անկորնչելի
Հմայքր։
ԱՐԱԷՆ
ԵՐԿԱԹ
Հի՚-ր չեմ երթա
յ էէեբ վաթանին
,
Գեէւ չե՚է էէտնի իմ
ղիւցաւլուն
՚Օ՚ուռ
Գաւթի Հետ Ա իմ ու Աասոլն;,,
ԳԱՐՆԳհ՚Ն
ՍԵՒՈԻՆ8
Ամրո՚լչ
1 955
թ՚՚ւի
րնթ՚՚ւցքում
ղբա,լ ,
ուել եմ ՀՀկետնքը
թեւերի
վր"՚յ»
՚էէպով^
չՀաչոլէսհ
ն ա իւա պաւոե բաւլմ եան տար
ինե
բ բ ։
1956
թուի
մի քանի
ա՚էիոր եւս տրտ.
մաղբեցի
՚" յ՛է
՚լորհ ին :
՚ՀԱ " վե տ ւս էլան
Գրականութիւն՝^
էէէ՚էէւաւլբուէէ
ապագրոլահ
ղլուխներր
ց՚՚յց
"՚՚՚ւեցին
, Ոբ իւէ նկարս,...
գրահ
կեանքր
մնացել է
թեւերի
տաէլ
յ
1957
էոարին
ինձ Համար
կր լինի սաեղ.
հա ւլո բհ ական
խ իզա խո ււՈւե բ ի տարի
,
բովՀեաեւ
լիովին
պէտք է նուիրէ,
ւեմ
((.կեանքը թեէ.եբի
վրայ»
վէ՚^էց
Հբաժար–
ուելէէլ եւ (^.ԹեՀրանի փառքբ^
վեբաՀբա–.
տաբակելու
ւլորհին,
եթէ
չխտնղարեն
արաէսոաՀմ
էսնեան
ու՚էեւս
բո
ւթ իլններ
ր •
ՀԱՄՕ ՍԱՀԵԱՆ
Ամբալչ
1956
թուականին
կանգնահ էի
՚^ԱէսՀմանի
վբայ»
սլոէ՚ւն
սկսելու եւ չոկը–
ռեէու
սէս֊ււմսւնի
վր՛ո
լ
Ա.յ՚լ "է՛՛է մն սկսե–
է՛՛ւ
մի՚ոքն
աւարտեցի
չսկսելու
վճռտկա–
ն՚/ւթեամր
: Ատեղհաւլորհ՛"կան
անակըն–.
կալԴւեր չեղան
.
մ իակ
անակնկալր նոր
տարսւտն
ժ"՚մանումն
էբ : Երեւի
ճիչգ
է ասուս՚հ
, որ էիբիկ
(քնարականդ
բա–
նաստեւլհ բ
էււլիկական
(ղիլցազնական)
խոստումներ
չււլէաք է աայ ;
ԳՈԻՐԳԷՆ ՄԱՀԱՐԻ
Խոս՚ոացել
էի
1956
թուին
վերջացնել
(1.կաիս արգա կան
Հովտի
բնակիչները»
չա–
փահոյ
Հէքեաթ—պիէ
սը :
կտխարղական
խոստում
էր
,
որ գարձալ
Հէքեաթ
;
Խոս–
տուէէի
ժանբբ
խորթ է ինձ Համար , րայց
կաիւաբզեց
;
ԳԷՈՐՏ– ԷՄԻՆ
Նոր
ոէ՚որի , ն՛էբ բԿւակարան ել Հին բա
նա ս էոե ւլհ ա թ իւննե
ր ի մի նոր ժալովա -
հու... Բայց այէէ
բո
լո բ ը քիչ են : Հհկորալ
վաէլուան
քաղցէ՛
վ՚՚սււքս»
:
ՄԿՐՏԻՉ ԿՈՐԻԻՆ
Գրի՛չ"
չե՛լաւ
կամքիս
Հակառակ
,
Գիաէ՞ք
Հին տարում
էնչեր
՚սրի ես.
Գրեցի
սլոէմ
, ՚լըեցի առակ.
Գրեցի
ակ^՚՚սբկ
, ե՛լ վէ՚՚լ
, ե՛Լ պիէս ;
Բ"ԷՈբ ժանբեբում
եղայ
նոբարտբ
Եւ վտստա/լեցի
. . .վւա՚՚ռք
քեղ Հոնոբար
։
ՎԱՂԱՐՇԱԿ ՆՈՐԵՆՑ
Վեր
չին
երկու
էսարոււէ
ե րկու
ւսն
գամ
եղայ
Զան՚լեւլուրոլմ
,
՚լէ՚եցի
^Աասուն–
Ա իւնիք»
յա յանի
բանա սաե
՚լհո ւթիւն բ :
Գրեցի
նաեւ ա յէ
բ՛՛՛ն ա ս ա ե ւլհ ո ւ^թի
ւնն ե բ ,
ո րոնք արտէս ցոլում են Ա ասո
ւնի եւ Ա
իւ–
նիքի
ւլաբմանալի
նմանէէլթիւնբ
:
Հէնց
Ա իւն
իքի
ճ անա սլա բ Հ ին
է լ
ոըոչեցի
ւլ ըեէ
(^Աասնայ տան վերչին
օրեբբ»
վէպր։Եթէ
Գբո՚լ^՚եբի
Մ ի՛ութեան
նախագաՀ
ութի
ւնն
ինձ այս ոէաբի վեց ամսով
էլոբհուգի
Զան–
՛լե ՛լուր
1
ք՛՛՛ն ի "Բ Ա ասուն
գնալու
Հնա
րա
ւո րութիւն
չկա
յ , ես կր նստեմ Որոանա
յ
բեբղէյւմ եւ կբ ղրեմ
(էչե՜ալ վէ՛գը
է
Ոբ"ա–
Ինհի
Համ
լ ւր անիմանալի
Հաճս
յք մըն
էը
ձիուն
չուքին մէչ կեցահ
ղիտել թէ
իկպէս
Գառնիկ
կենղանիին
ղաւակը կը
խողանակէր,
պարանոցը,
ամբողչ
մար
մինը՝ որ չուբին տակ
երբեք
չմարող,
կաբհես
աւելի
սասակօրէն
արհաքհուող
Ս Ր Տ Ս Ց ս Ր հ Ն
ԿԱՍ՜ՈԷ^ՐՋԸ
(ՀԷՔԵԱԹ)
(ր. եւ վերջին մաս)
ԱյնուՀետեւ,
սարին
ճամ բուն
՚էր՚ոյ
երբ Ուլիկր
գէւլիկ
գարձաւ
, ել խիճ ու
քար՝
ոսկի յիչաաակ
, էոբիկր
բարձրացաւ
երկինք եւ Աստուհոյ
պատմեց թէ երիտա–
ււաբղ իչխանը,
առաչփն
անգամ երբ Համ
բոյր
քաղեց
ղիլլիկէն
, երգում
ըրաւ թէ
կուաայ
Հօրը գղեակը
, կուաայ
Հօրենա -
կան
էեռը , ի Հարկին
ամր"՚է^
աչի՚ո՚րՀր
է
րայց ոչ ոքի կուաայ իր Ուլիկը, իր քան
ղիլէոււք
ր :
կատւլեցէս^լ
սակայն
ղղեակին
տէրր | .
իր անսիրտ
Հայրբ : Գիւղացի
քահբ
յան–՛
գգնէ՛՛
բարձրանալ
մինչեւ սար,
մինչեւ
\
գգե՚սկ եւ գրաւէի իր տղուն
սիրտը։
Պէաք
է բաժնե^լ
երկու
սիրաՀարներր
, սլաա -
գամեց
, պէտք է պատժել
բոլոբ
գիւղա -
ցինեբր
է
Ե*– չեղեց
չուրին
յւնթացքը
։
Ջուբր, ա յնուՀեաեւ,
Հոսեցաւ
աբե -
ւելք : Գիւղացին
գըկուեցալ
չուբէ
։
Տեաո
յ քանգեց
կամուրչը,
ոբ նեաուահ՛
էր
Հեղեղատին
՚քբայ
, ել ղւլեակր եւս ան՛
չատեց
աչվսարՀէն
։
Այն ատեն էբ , որ լսուեցալ
երգ ^ր^
ըմբոստ
, սպաոնացայտ
եւ
ււաղմունակ
Օ՜նյ արիք ի վեր անդր,
Երթ-ից^ւք սրտհո.անդ
Ի հիմանց աւյերել
Զմորիս բորենւոյն • • •
Գէ ւ՛լա ց էնե ր ը , ՚լթնուահ
իրենց
բաՀե -
րով
, խովւերով
ոլ կաց իննե րով ,
երղր
չբթներուն,
առաւօտ
՛էր բաբձրտցէսն
սարն
ի վեբ , ուր ղղեակին
տէրը
ինքղինք ապա–
Հով կը զգար
խորՀեչով
թէ քանգահ է
կամ ուրչր ել ոչ ոք կրնա
յ ցէստկե
լ
Հեգե–
գատին
ւիբայէն
, ոբ կր բաժնէ
գղեակին
Հողամասը
արաաքին
աչխարՀէն։
Մ ութն ո ւլո
ւս ուն՝
Ուլիկը,
մինակ,
բար
ձրացեր էբ սարն ի ՛թ՛ր , ((.ոսկի ճամբա -
յէն» , սիրականիդ
սպառնացող
վտանգին
սարսափը
սբտին
մէչ։
Ղ՚ղեակէն
Հեռու,
Հեւլե ւլատ ին
մ իւս
եէլեբքբ՝ կր սպասէ բ
^իշխան Ասպուզան
, չփոթահ
, չուարահ
:
Երկու
սիբաՀաբնեբը
զիրար
կանչեցին
%
Բայց
կաբելթ
էր մք՛թէ
՝մօտենալ
իբա -
բու
, ՚իաթթուիլ
իրարու
կուրհքի
, Գբկեէ
գիբաբ , պաշտպանուելու
Համար վաան -
գին
գէ՚ք
I
որ պիտի
չուչանաբ ;
Անոնք
ուփւտահ էին մեռնիլ
միասին։
Աէբբ կա -
մոլրչ
ձւլահ էր երկու
սիրտերուն
միչեԼք
•— ոչ ոք կրնար
բաժնել
մէկր
միւսէն
։
կանչեցին
իրաբու
, գարձեալ
կանչե -
ցին։
Աորը կլ, բաժնէր
ղքւրենք , խոր Հե -
գեղաալլ
չրթնեբը^
բացահ՝ կը սպաււնար
։
քՐ՚է է այնՈբ կը յանղւ^ի
քանղել կա -
մուրչր
, որ ձղոլահ է երկու
սիրտերու
միչեւ։
ԵԼ պատաՀեցաւ
• • •
^Ր՚ո^չՔՐ •
քէւէք՚կր քսոնարՀեցալ
Հեղեղատն ի վար ,
Ասպռւէլան
քսոնա բխեցաւ
Հեղեղատն ի վա
ր
միաժամանակ
, անգունգ
նեաոլ^լու
ձե -
՛՛՛՛ւ
է
Ր՚՚՚յՅ
I
(լ լ՛սեն , ՝,րամանալ
Աստու
հոյ՝ Որ կքլ Հսկէր
լերան վրայ,
Հրեչտակ–
ները եկան
բռնեցին
երկու
սիրաՀարնեբուն
մ է չքե
րէն եւ երբ իրարու
ղպաե
անոնց
չրթները,
կամուրչ
մկազմուեցաւ
Հե -
ղեղատին
վերել՛
^
կամուրչ
մր, որ ալելյ,
ամուր է քան
որեւէ
ուրիշ
կամուրչ,
որովՀետեւ
սիրող
սբէոերով
կաւլմ ուահ էր ՚.
1
՜Բէ չ ետք , ե բր
Հաս ան
ւլ ի ւղա
ցիները
զինուահ
իրենց
բաՀեբով
, խոփերով ու
կացիններով,
աեսան
կամուրչ
մը նորա -
կերտ
։
Անցան
Արտաձորին
կամոլբչէն
երէէե–
լ՚՚վ ու գացին
սլատժել
մ աբղը
, ո ր
սիրա
չունէր՝
որպէսղի
կամուրչ
շինէր
սիրող
սիբտերու
ել
ւււ շխա տող
մարւլոց
,է ի–
չեւ։
Ե–
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
(«Ամենուն Տարեգիրքը»)
Fonds A.R.A.M
