*6
ԱՌԱՋ>
ճերմակ
օձիքով,
Ղ
''1'2.
կ՚"սչոյւո
գոգ
-
Կւոցին մկք, արամանոյԼ
եւ Հսլաքտ
կեց
-
ուահ-ք
մ Ա ունի : Զախ
ձեռքով
բռնաձ֊
ճա
-
չի սակառ
/է,
աքով՝
գիչւքեքոլ
կաշիէ
պա
յուսակը,
ամէն առաւօա
ճամբուս
եղեր
-
քրն
է ան,
իմ
բնակա1է
արուարձանէս
քա–
գաք
կ՝իքնէ
է
երթալու
Համար
Գալոլոա
-
եան վարժարանր։
Ե"
մէկ քանի
քայլ
ա
-
ռաք
կր մանեմ գրասենեակ
, եւ երկար
ա–
տեն
աշքերս
լեցուն
կր մնա՛/։ անոր
ոլաւո^
՛կե րով ՚.
Ս՛ա յ թ ի ն եզերքէն
կր քալէ միշտ,
ուզիզ
գիհ
ի մ ր վրա յ ; Վ^ստաՀ եմ որ ա քգ
գիհ՜էն
պիւոի
էշեգի
երբեք
կեանքի
ճամրուն
մէ^
ալ։
1Լնիկա պիաի
մնայ
միշտ լուսաճա
—
ճանչ
զիհ՜ր սլարտա՚կանութեան
, նե րգա
շ -
նակ
գիհ
ր սիրոյ,
Հրեզէն
դի՚հ ր նուիրոլ
-
մի ••
Անոր Հասակէն
կր կռ-աՀեմ , որ երեք
տա
րի ե՜տքր րնթացալարա
պիտի
րլլա
ք :
քքս
ալ IIIյգքան
մամ անակ
ղեռ
սլիտի
ա շիւա -
էոիմ Ջուրի
Ընկերութեան
մէք՝
թուա
-
նշաններու
ցանցին
մէ^ բռնուահ
,
այնսլէս
՝որ առա ւօտեան
իմ Հանգի պումներ
ուս
ա—
մ էնէն սրտտզ րալր
պիտի
Հանգիսանա
յ
մինչեւ
այն ատեն , անհանօթ
Հայ ա շա —
կերտուէին
:
Անգամ
մր , երր գնացքէն
իքահ՝
կլ, խօ–
էէակցէր
սլտռալ
կնոք մր Հետ ,
թերեւս
տղգաէլանոլՀի
,քր ^ կանգ
առի
պաՀ
մր ,
դինքր ուչագր ութեամ
բ գիտելու
Համ ա ր :
•Աեւ աչքերոլն
մէք իսոՀուն
րան
մր կար
,
էնչպէս
եթէ
նե րաչխարՀին
վրտ յ րաց
-
ուահ
երկինքներ
ԲԼԼտյին Հայ ազքկան
լու–
4ւեղէն
, բայց
խռովայոյղ
այգ
աչքերր
:
Գալնոցէն
, Հացի
սակառէն
^
Հնամաշ
պայուսակէն
ղատելռվ
, վսաաՀարար
Հա
մեստ
լնտանիքի
մր , իր օրապաՀիկր
տա–
մս^ւ քսվ չաՀոդ
Հօր մր , տունէն
Հւսղիլ
ա
միսր անւլաւէ մր զուրս
ելլող
մօր մր զա -
լակն
է ան %
Գէմքին
իսստամբե՜ր
ղիհեբր
,
յունակսւն
քիթբ
» թաւ
յօնքե
րր , բարակ
չբթունքնե
-
բով
նեբգաչնակ
բեբանր
, սեւ , շատ
սեւ–
մաղերր
ղեղեցիկ
ղվ՚՚ւիս
մր չեն կաւլմեբ
,
բա
յց
էղօր կամքի
մ ր արտա
յտ
յտութիւՀւր
կուտան
անռք, •պատկերին
: երբ
կբ քալէ
,
մարմինր
ուղիղ
բռնահ,
գէո՚-ի՚բ
՛Լեր
, ,
նա յուահքբ
սեւեռուէն
իր անցահ
ճամ
բուն
հ՛այրբ
ուր վա բ մա ր ան ին չէնքր
կր
յա
յտ–
նուի առաւօտեան
էոյոին
մէք,
կարելի
չէ
Հիացումով
չլեցուիլ,
չՀամակուիլ
Հայ
-
րական
քերմ սիրով , չխոնաբՀիլ
ցեղին
վիբաւոլ,
հոցէն
հլաբձակ
ա յգ
իւնկա րո
յբ
վաբղենիին
առքեւ
:
Ան ղաւակն
է մոզովուբգի
մր՝ ոբ ամե
նուրեք
իր էետր
կ ր տանի
արեւե՛լքէն
ա ր–
գաբօբէն
չա՚էուահ
կբ՚"կբ։
Ա է բ ՚ ՚ յ եւ գե
-
ղե ցկութեան
• բոց ր՝ ոբուե
մէք
անգագար
Կ^՚՚՚յբք՚ն
Իբ երափւեբն
ու յոյսերբ։
Կրակբ՝
զոր
վառ
կր պաՀԷ ան իբ շունչով
,ե լ ո -
բուն
առքեւ
ամ
էն
ղի շե ր աղօթքի
կր
կե
նա յ իբ մեռելներուն
օրՀնոլթիւնբ
Հա յ -
ցելու
եւ ՛էտ
լիք
օրուան
տտռտպանքին
մ էք ան յաղթե
լիօբէն
զօբ անա
լու
Համ տ բ ;
Բսնիներ
,ոբոնք անոր Հասակն
ունէին ,
իւլուեցան
չաբաչոլք
օբ մբ իրենց
հնողքին
հոցէն
ու բեռեկաուեցան
անմե՚լութեան
ամէնէն
սպիաակ
չու չաններոմն
՚գէո
•
յՏոլնկբ,
ոչ մէկ սրբանուէր
կամարի
տակ
,
ոչ
ւէ էկ ոսկեղէն
բուրվառի
մէք ,
տնո
նց
մ արմ իններուն
վարգաբո
յբ
գլիւանքովբ
մխաց,
ու
մ աբգկա
յին
ոճիրբ
չՀասալ
եր
բեք
այն սրտակեղեք
արՀաւիրքին՝
որուն
*^էք կոբսուեցան
այգ նաՀաաակուձահ
սբ -
բոլՀինեբ
բ
-
Ալ
Հիմա
կբ թուի
ինհի , ամէն
առա
-
ւօտ , երբ
կր Հանգիպիմ
անոբ , թէ
յա
-
րուցԼալ
մէկն
է ան
բաղմա Հազա ր
ա յն
կոյսերէն՝
որոնք
իրենց
արիւնին վարգե
-
բովբ
մաՀուան
խումգում
գամբաններբ
հահկեց
ին
:
Կ՛իտէ՞ աբգեօք
պատմութիւնբ
իբ ան
-
հանօթ
քոյրերուն՝
որոնք
իբեն
սիէս
լոյոի
վառարանբ
կր գիմէին
, եւ ոբոնք
Աոլրիլի
գեղահիհաղ
առաւօտ
մ ր՝
ասլաոաւ/նեբու
դէմ քախքտխուեցան
նետաՀա բ աաա
ր "ւ կ -
նեբու
նման
;
Գիտէ՞ աբգեօք
:
քքւ ան՛մ՛ ր Համար
է որ իր ւսչքե բուն
մէք
հանբ
թաիսիհ
մբ կայ,
ել ամբաւիտ\կ
իբ
նուրբ
չբթներուն
անկիլնբ
ղառնութե
սն
գիհ
մր կբ ւղաակեբանայ
%
Կր քալէ
ուղի՚լ,
մայթին
եզերքէն,
Հք–
պաբտ՝
րլլալուն
Համաբ զաւակր
ցե՛լի
մ ր՝
որ լոյս
ու հ՚ազիկ
սփռեց
արեւելքի
աւե
-
բակ
պարտէզնեբուն
մէք , ել իբ՛ լուսա
-
աոբովւ արիւնովյ։
ղեզեցկացուց
անապատ
-
16 ՏԱՐԵԿԱՆ ԱԴ.ՋհԿ ՄԸ
Կ Ս՚ւՍւՂՍԿԷՐ 75 Տ11ՐՒ ՍՌՍՋ
ԽՄԲ
Վիէննայի մեր տքնայաՍ աշ ֊
յսատակիցը, Հ– էյփրեմ ՚ 1 1 օ ղ ւ ւ ս ե ա յ ( ւ ւ ,
կը
շարսւնակէ իր շարքը—
«ՊատԱյււր
ի։.Ա
Հայ ՄշակւււթայիՐւ ընկերո ւթիւններու
»;
՝« Հանղէս
Ամսօրեայ»
,
ւ051 Նոյեմբեր–
Գեկաեմբերի եւ 1955 Յունուար - Փետր -
ուսւրի թիլերուն մէջ հրատարակեց
իր
քաղած
տեղեկութիւններր
Աղցանուէր
Հայուհեաց Ընկերութեան
հսատատմա՚ւ
մաոին, ար տեղի ունեցած է 1879 Ապրիլ
11ին. Սկիւտար , մաոնակցա թեամբ
150
տիկիններոլ եւ օրիորդներու : Այո առթի
հետեւեալ նաոը խօոած է
հիմնադիրը ,
Օր– Զապէլ Խաննեան (Զ– Ասատուը, Սի–
պիլ)
որ այն ատեն 16 տարեկաւն էր —
Լեղուն աւ , անշուշտ, այն ատենՈւան
գրաբարաիյաոն աշիւարհաբարն էր • —
• Տիկնայք
ե
Օբիոբ՚էք
,
Մարղկութեոն
տմկնէն
մեհ եւ
վսեմ
ղորհն
է բաբեբւսբել
վասն
ղի անով
կբնայ
մարգս
իւր Արար
չին
նմ անիլ , բարե բաբե լ
սրաի մէ^ ասլրիլ
է եսրաի
մէք
ասլբիլբահ^
մաՀ ււ՛ւթ իէն
: Պէաք
է ինքւլինքնիս
վաբժե–
զնենք
բարիք
էլ ո րհե
լու , կ^բսէ
Ա^ւզլիացհ
ք ե ր թ ՚ ՚ ՚ լ բ • էւ՚նկ > վտսն
զի այս
կ բնոլ
-
թեան
/քաբղուն
տուահ
առաքին
եւ
վեբքին
գւսսբ : Ալ ի^նչ է բւսրեբաբութիւնր՝
օղ -
նել
ւո կարին
եւ կաբօտե
լո յն ոլիտո
յքբ
Հո
գալ,
կաբօաութիւն
եւ տկաբութիւն
երկու
տե՛ստկ
է , նիւթական
եւ րարոյական
:
է"
վստաՀ
եմ եւ գիտեմ
թէ ամէնքնիգ
ալ
նիլթտոլէս
ր՛սա կարի
օզնահ
կք ե՜ւ կ՝օզ–
նէք
թչուտռաց
, բայց
բարոյականի
մա
-
սին
, կարհեմ
քի չե ր պիտի
գտնուին
մեր
՛քէք , ոբք կարենան
իրենց
ձեռքր
սրտին
վերտ յ էլնե՜լով
լւսե լ • ւձպաբաքս կաէոա
բահ
եմ
»:
Վտսն
զի թէ ամէն
Հ ՚ ս յ ո ւ Հ ի իւր
այգ
բաբո յական
սլարաքբ
րստ
մ ասին կատա
-
րէբ,
այսօբ զաւառտց
մէք պիաի
է.Ղ
'11.՛** ՜՜
՚նուէր
անՀատ
մի , որ
լուսաւոբութենէ
զուրկ
թչռւաոութեան
եւ բէւնութետն
տակ
Հեհէբ
, սակայն
որքան
ցտւտլի
է աեսա
-
նել
որ այն քաքերու
եբկիբբ
մեր Հայաս
-
տանր , կ^բսեմ , ՀարստտՀաբութեան
, թշ–
ուառութեան
^ անաբւլութեան
եւ
տգիտու
թեան
մ աբգւսխոխուլ
հիբաններուն
մէք
կր
գեգերի
, մինչղեռ
մենք
Հոս վարմարան
-
նե՜ր կան
զն ահ , առէնե՜ր կտոուցահ
եւ
մին–
չեւ
իսկ թատրոններ
, ղբօսավայրեր
Հիմ -
նահ՝
անգորր
կեանք
կ*անցնեմք
:
իրաւ
կ դաւիմ ք նոցա
կրահ
էոաո ասլանւոց
վե
-
բայ,
սակայն
ղաբման
չեմք տտնիբ , ին -
չո՞ւ,
վասն
՛լի միքոցնեբր
կպակսին
մեղ։
Կր
ղբե՜մք ոտանաւոբներ
,
բանաստեզհու–
թիւններ
մեր Հայաստանի
վերայ
, կար
-
հես իրարու
Հետ
մբցելու
Համ աբ
թէ
տեսնեմք
որեբնիս
աւելվւ
աւլէկ
կ՝ողյէամք
մեբ
Հայբենեաց
ագէտնեբր,
բայց
ւլո՛՛բհ
՜~
ոչինչ։
ինչո՞ւ
վասն
զի՛ չեմք
կաբուլ
:
Մեք, տկաբ
սեռ
մի, ոբ առանձին
երկու
քա յլ ւսււնելու
կաբոզութիւն
չունիմք
,
ի՞նչպէս
պիտի
փրկեմք
մեբ
Հայրենիքր
,
մինչւէեռ
տմբոզք
ազգ
մի , աղղասէր
եւ
Հղօր էգէոսէբիարք
մի իւր արմ ան աւոբ
ե -
սլի
ս կո պո սնե ր՛՛վ ,սլատզամ աւո րնե բով
ամ֊
բողք
Եւբոսլիոյ
եւ Արեւե
լքի
արքոլնիքբ
պատեցաւ
, բտյց
ղբեթէ
մեհ աբւլիւնք
մի
Լ
էԿլ՚Ձ""–
^եռք
բերել
:
նե Ր"
ւոլ
աաաւոէէ
կնեբբ
:
Նշանա
իւե ց
մ՛՝ իսկ
չի չեւլիբ
ոււլվէէն
,
կաբհ ես ուժ եէլ ւլի աա կց ո լ թ իւն ր ունի
եւ
անբնկճելի
կամ
քր
՛ք ի շ՛" Հետեւե
լու
միակ
էէիհ ի՛ն՝
ւ,րէ,վ մէոաւլբահ
է ա՝1է Հասնիլ
իբ
նսլէստակին
յ։
Լուստճաճանչ
գիհբ • պարտականու
—
թետն
նեբղաշԿւակ
՚լիհր
սիրոյ
,
Հրեւլէն
գիհբ
ւլոՀաբեբումի
Գիհեր՝
որոնք
կ ,ամրողքացնեն
Հաբա
— ՚
ւլատ աղնուաւլեղ
պատկեբր
ցե՚լին
:
ճե բմ ակ
օձիքով
, զ "բչ կասլո
յտ
զուլնո–
ցին
էքէք, տբտմանոյչ
եւ Հպաբտ
Հայու
-
Հին , իմ աո
էէւ ւօտ ե՜ան
Հւսնղի սլույքնե ր ուս
ամկնէն
սբտազբալ
տե՜ս ի
լքր
ԱՐԱկՆ ԵՐԿԱԹ\
Երբ այսպէս
մտահենք,
յիրաւի պէաք
է
ւէորհէ
քաշուիմք
իսպառ
եւ
շաբունտկեւքք
մեր
նիւթական
անփոյթ
կեանքբ,
ոբ
ղմեղ
ցաբգ մեռելական
վիճակի
մէք սլաՀահ
է։
Աակայն
երբ
միւս
կողմէն
անցեալ գաբե
-
բու
վերայ
զաբձնեմք
մեր աչքեբբ
,
քբն–
նեմ ք մեհաղոբհ
կանանց
յաղթանաէլնեբր
,
որով
իրենց
Հա յրենիքր
փրկեցին
եւ
մ արգկութեան
յառաքղիմ
ութեան
բ
նր -
պաստեցին
, երբ
մ եզ նե՜րկէս յանան
Տոլ
-
՚էիթ , Եսթեբ
, Ժան տ՝Արք
եւ Եղիչէի
յ ի
չահ փափկասուն
Տիկիններն
Հւսյուլ
աք —
խաբՀին
,
ո՛՛Հ ,
եռան գով
կբ
լցո՚֊իմք
եւ մեր
բաբձր
կա բ
ուլութիլկբ
ճանդալով
կբնամք
րսել
:
Աշխա
-
տիմք , ոբպկս՚լի
պարտաւոր
չւքնւսնք աղ -
՛էին եւ մ՛աբէէկութեան
, ւսչիսաաիմք
որպէս
զի մեբ ւլտւառացի
քոյրերր
էոյս առնուն
,
"՚չխաաիմք
, որպէսղի
մեբ
Հայբ՚ենիքր
ւիբկեմք
եւ սւչխատիմք
ոբսլէսզի
իւլական
սեռբ
մ արղկոլթեսն
մ էք տեղ
մի բռնէ
:
իրաւ , գժուար
է բարիք
գոբհել
, բաբե
-
գոբհութիւնբ
փշալից վարդ
մի է ով
որ
մերձենա
յ անոր՝
ձեռքեբ
բ
կ՝՚աբ ի լն ին
;
Իրաւ,
երբ
մենք
մեր Հտյաստսնր
փբր —
կելու
Համար
ճամբայ
էլելհեմք,
շատ
մեհ
վտանգներ
աւնիմք , աՀագին ա
՚ 1 ւ տ ա ո ն ե բ է
ւզիտի անցնիմք
, ուր թնամի
զ տղաննե ր
իրենց աՀաբկոլ
մռնչիւններով
սլիտի
քա
-
նան աՀաբեկել
ղմեղ, հովերէ
պիաի
անց
նիմք
ձմեռ
ժամանակի
մէք եւ ատե
քու
-
թեան
մրրիկներն
ու նախանձու
ալիքներբ
պիտի
ճգնին
մեր բաբե ւլ՛ոբհ ութեան
ն՛աւբ
իոոբտտկել՛
ձմեռ մամանէսկ
կ՝բսեմ
, վտսն
զի
մ եր էազգր տակաւին
լուսաւորութեան
ձմ եռուան
մ էք է եւ անչուչտ
իւլ՛ փոթո
-
րի1լ
^ւերով
սլիտի Հտբուահէ
ղմեղ,
սաէլայն
մի վաիոնաք , ձմեռուան
կր յաքորգէ
գա
-
բուն
եւ մեր բստ
մեհի
մասին աղէտ
ժո -
զովռլրղբ
մեբ ւլորհռց
բաբի
բէլալբ
տես
—
նելով , էիոխանէսկ
շան՛թի , հաղիկ
կթօ
-
թափէ
մ եր գլխուն
; Բա
յց չի վՀտտիմ
ք ,
Նա։լտպետ
մի երբ փոթո
րկի
աաեն
ճամ
-
բայ
կ՝ել^ւէ, գիտէ
ոբ ւքեհ արղե լքներ
"լի~
տի պտտաՀին
իբեն
եւ անոնց
ղիմագրելու
էլբ պատրաստուին
նա խապէս
, մեք ալ
ոբ
այս բարեգորհ
բնկերոլթեա^
նաւապետ
-
նեբն
եմք , պատրւսստոլիմք
մեբ գէմ
ելահ
խոժոռ
ալեաց
գէմ
ղնելու
;
(Մնացեալը յաջորդով )
ԿԻՆԸ *
Ա յոօբ տրամ ագքէութիւնգ
ին
չ–
պէ՚^ս
է ։
ԱՄքքՒԱԻՆԸ–
Օաա
լալ է . ;
ԿԻ1Ը
ք)լրեմն
տուր
ինհի խոստա
-
ցահ
լիս
ուն ոսկիգ
;
ԱՄՈԻԱԻՆԸ
Եթէ
այւչսլէս
բնե ս
տր–
բամ ա ղբ ո ւթ
ի ւն ս կր փճանա յ ;
ԻՆՉՈ> ՋՈՐԻՆ ՋԻ ԾՆԻՐ.–
ՀԱՒԱՆԳՈԻԹԻՒՆ)
ճոբոխբ,
խենթ
է , իսաչ վկայ
"I՛ ի"կա՜
պէս
խենթ
է .
ք^՛"յեցէք,
իբ քրային
եբակնեբր
պբկեցէ
զայրացսւէք
օձի նման կեցաւ
իր պոչին
վբ–
1
՚"՚յ,
ընգվղեցալ
ու բարձրացաւ,
լեցուց
նեւլլիկ
ձորեբբ
,
Հաբուահեցապառէսժնեբն
ոլ քաբափնեբբ
, գետին
պառկեցուց
հտ
-
ռերր
:
ճոբոխի
ատելութիւնր
իր չափր
չունի
«
ոչ
ալ բարկութիւնր
իր սաՀմանբ։
օէ՚՚բբ
նեո ու բաբա
կ է, նիՀաբ տղքկան
մբ
մէք–
քին
սլէս, ճորոիսր
այէէ ձոբէն
սլիտի
անց
նի
... ո՞վ
կ՝բլլաբ
այս
ձորբ որ
1լբ
յ ա Ա –
գղնի
իր .ճամրան
նե՚լցնել՛
• • ու բալ՚կա
-
ցեր
է ճոբոխբ
, կբ յարձակի
, կբ
կոուի–
անոր գէմ,
որ լայնցնէ
իլ, Հունր
եւ ապա–
Հովէ
իբ
Հոս
ում
ին աղտտութիւէւ
բ
:
Նեգ
ձորբ անարգանք
է իլւ քբա
յին առնակա
-
նութեան
յ
ճորոիսր վտյբաէէ
է
ց՚՚՚֊լի
"լկ"։
Կ՝ք՚ւզէ
իբեն
Հէզատակեցնել
եբկիբբ
եւ էւաբսա
-
փեցնել
եբկինքբ։
Հայրենի
ղետբ
ալք բաբ–
տալա՚նութիւնն
է անղուսսլ
ուժին
եւ ինք—
նաՀա
լան
յանգգնութիւնբ
յամ՚ւսռոլթե
ան
,
ւսնսլաբաե
լի աստուահ
մ լ, կբ կաբհէ
ինք—
՚լինքբ
••• ասոր
՚>ամաբ
չի գիտեր
թէ
ինքր
ի՞նչ
կբնայ
բնել
ու
ի՚^նչ
չի
կրնար
բնել,
իբ անցքին
երկու
կոզմեբուն
ւիրայ
կբ բարձ բտն ան անմ ատ
չելի
լկռն՚ե բ ՝ իրենց
սեպ
կա տ ա բն եր-ո՚վր , ի՞նչպէս
պիտի
կրնայ
լափել
լեոներբ,
ու լայնցնել
իր Հունբ
։
ճոբոխբ
կամակոր
է ու Հեստ : Կբ ղո -
ռայ
ու կ՚՚աւլմկէ
: կբ ւիլցնէ ու կր
քանդէ,
իր
քբա
յին
ուժի տիրապետ
ութե ան
աակ
կբ պաՀԷ
երէլիբն
ու եբկինքբ,
մեղուներէ
Հտլահուահ
ձիոլ
պէս
ճռբոխր
կբ վազէ
,
կբ ցատկէ
խութերու
ել խոռոչներու
վբ
-
բայէն
**
Մոլեբի
լեռնային
ւլօտիներու
մէքտեզբ
լճտցահ
ք"է–բ մր կայ,
էիռուեբ
է
զաչտի
մ՛բ Հարթութեանր
վբայ։
Այս քուբր
իբ
կեանքի
ումակտնոլթեան
վեբքին
սլաչարր
սպառահ
սլտռալի
մր պէս
է, կր տքայ
ու
կբ Հեւայ.
նտյռւտհքկն
մաՀուան
Հոտ
կու.
գայ,
եւ չունչէն
կ՚առնես
զերեղմանի
Հո -
էլին բոյրբ
:
աոաՇ՜
աւս
Vու
բր
իր
յբղբ
քունքէ
:
Մ ե՛լք : Եբգ
չունեցող
ք՚՚ւբբ
կոբսնցոլցահ
կ՝Բլլ՚ոյ
իբ կԼնսոլնակութիւնբ
•
Տոզնահ
•ու պարտուահ
քուրին
մաՀն
է ասիկա
, ա -
1
-ելի
ցաւալի
քան մարգու
մաՀր
;
Բա
յց՝ Ապեբ
ի լեռնա
յին
ղօտիներոլ
մէ ք
լճտցահ
ու Հմայաթափ
այււ քուրր
ե՛՛րբ
գոյութիւն
ունեցաւ,
չէ"՛ որ ^Աեհաց
աՀ
-
յ
"3
՝^Ի
աչխաբ Հ՚էսղբտկսւ՚1ւ
։լի
տութիւնր
րառ. մր անգամ
չբսեբ
ա՛նոբ մասին
: Մի՜
թէ՞ երէկ
չկ՚Աք՛
, "՛֊
այս
՚լիշերր,
երր
ու–
մէն մարգ,
երկիրն
ու եբկինքբ
կբ քնա —
նա յին , քմա Հաճ
աս առ
ւահ
մր
ստե
ղհեց
ղայ1ւ ու սաւան՛ի
մբ պէս
՚ի՚՚եց
այս Հար —
թութ եան
վրայ
• • • , ք՛՛ւր մր , ,սռտնց
եբ
ւլի եւ առանց
քուբերոլ
վեՀտ պեաու
թեան
Հղօր պատ՚լամի
:
Ի՞նչ
կբ կոչուի
այս լճացահ
,
այո
անՀողի
քուբբ.
Հարցուցի
ես ;
ճոբոխ
, պւււտ՛ասխանեցին
ինհի
Զեմ
Հաւաւոաբ,
Աոտւ՚ւտհ
վկ՚սյ
չեմ
Հաւատար
որ՝
Հ՚լիժ՚ձ
ճոբ՚՚խր,
որ առն,ս—
կտն
ու
բմ բոսա
ճոբոխբ
, օր մր
կրնայ
ՕՏԱՐ Է^^ԵՐ
ԶՈՏՈՄԻՐՍ՚թիԻ
ՄԵՆԱՄԱՐՏԸ
Զի՛նքր
Հեռացուցի
Հիլբանոցէն
:
֊
Աիբելիս,
բսի^ աճապարէ,
եթէ
Ա՛լք
տեսնել
կ՝ուզես
Մ արիանան
;
Մ աբիան՚ս
իբ սլւստուՀէսնին
առքեւ
1լր
սպաս է բ : Տեսահ
էբ Շթաւք
ի
ա
րագւսվտղ
ձիով
մր Հեռանալբ;
Բանի
որ Հյթամ
ողք
էբ , էլբ Հետեւէբ
ուբեմն
, թէ մեռահ
էեք
ղուք։
Ասոր վրայ,
ա՚լւսղակելով
կր
,իբռ–
ուի
գետին։
Այ՚է վ՚սյբկեանէն
ի ՛իե բ եր -
բեք
չէ բացահ
աչքերր
:
Աիս իմ նախաղղ՚սցումս
, ախ
իմ նա ֊
խտղղացումս,
ազտղակեց
Զ"՚ոոմիբսքի
ել
աոէոհց
սուր
ի՛ս
եւ
ղին ո ւո բ ա կան
ւլլխար
-
կի՛ն , վազեց
՚ի՚ո՚էոց
;
Օրիոր ՛է Ռ է" վ ե^ե սքիի
՛ո է" ն է" ստիճ անն ե -
բուն
՚իր՚"յ
Հանղիսլեցաւ
բժիչկին
, որ
վար
ԿԳքնէբ;
Բմիշկ,
ա՚լտւլակեց
, կեցնելով
զայն,
աւելի
լաւ է
Հ իմ՛ս՛ , տյնպէս
չէ՞։
Այո, սլատասխանեց
բմ՜իչկբ,
աւելի
լալ
է
Հիմ՚՚ւ
, քանի
որ չի տառապիր
այլ -
եւս
• • • :
Մեռաւ
ուրեմն
, մրմնքտց
Զոաո
-
միրսքի
, ՚էեէի - ղեէՈ՚ն կտրելով
եւ
կռթբ–
նելով
սլատին , մեռաւ
ուրեմն
• . - :
Ա էւ"՛
՚լ11"էէ
ի՛՛՛՛ժ
ազքկան,
թէ
Հարկ
էբ խուսափէ
ր ամէն
կս՚լ՚՚լի
յ ո ւ -
ւլումնեբէ,
քանի
որ ակար
էբ սիրտր
եւ ..
Բայց
Զ ՚ " " " մ ի ՚ բ " ք ի
ղ՚ոգրս՚հ
էր
ուն -
կնղրելէ,
: Աստիճաններէն
թռելով
անցաւ
սրաՀէն
ու Հիւրանյւցէն
, խենթի
պէս
կէ՚էն–
չելով
.
Մ արիանէս , Մ արիանա
• • • :
Ննքասե նե ս՛կի ՛էրան առքե ւ կեցահ
^
Մ արիանա
յի
հ ե բուկ
սպասոլ֊, ին որ
Լր
քանտր
անո ր սենեակ
մ ուտքն
"՚ Րգէ
լ՛՛ I ՝
Զ" տոմիբսքի
մ է կղի
Հ բեց
զա քն ու
մտաւ
ննք ս՛՛՛ենե
լոկ
:
Մաբիո՚նս՛
անշարժ պառկահ
էբ
անկող
նին
մէք։
Գկմքր
քնացողի
մբ գէմքին
նր–
ման խա՛լազ
էր. Զ"աոմիրսքի
նետուեցաւ
անոր
անկողնին
առքեւ
, հ ունկի
ղալով
,
եւ
բռնեց
^՚քեցեալին
ձեռքր։
Պագ
էբ
ձեռքր
եւ կհկուահ
այդ
ձեռքին
մէ՛ք
սեւ
մագի
ղանզսւր
է1 բ կ՛՛՛ր
:
ք՛մ մաղս է, աղտւլակեց
Զ"աոմիբսքի
բղձ
կելով
Այ՛՛
1
ձե՛ր մազն
է , բսաւ
հեբուկ
բս -
սլասուՀին,
ձեր մա՚լկւ է , զ՛՛ր կտբո՚հ
էր
ձեր
գլխէն,
եբբ Փեթեբսպուբկի
մէք
կը
բտժնուէր
ձեզմէ : Ա՝ ի շա կ՝ր"էի
, թէ
ձեւլ–
մէ մէկուն
ւլժ՜բա խտութիւ^ւ
սլիտի
բերէր
այգ
...:
Եթէ
կր փավ՚աքիք
ւլիանալ
թէ
ի՞՛նչ
պտաս՚Հեցալ
Զ՚՚ա՚՚մ
ի րքիին
ա լնււէ-Հեաեւ
,
թ-րռյցայի
Վանքր
երթալով
Հարցուցէք
Ե՚լբայբ
Վ^ասիլիի
մ՚ւոսին :
Ա ոլբբ
եղբ՛" յբնե
բր
ա յցե
լուին
ք՚՚յ^
կւււ
տան
անոր
ղերեզմանր
: Ոչ իր
իսկական
անունբ
՛լի տեն , ոչ ալ ա յն պս՛ տ ճա
ռն ե լւ ր
որ քսանեւվեց
ւոաբեկանին
էք ղահ
էին
՚քին^ւ
Քբ ճղնաւո բ ի կապան
Հաւլնե լու
Միայն՝^^
անցողակի
կ՝բսեն
, թէ մեհ ՚Լշաէ
մ ր
ետ–
քբն
էբ պատս՚Հահ
այգ,
վիշա
մբ,
որուն
պատճառն
էր իբ սիրահ
ա՛լ քկան
մաՀբ .
թարգ.
Ա. ԱՇՃԵԱՆ
(Պէյրութ)
ԱԼԵԲԱԱՆՏՐ
ՏԻԻՄԱ
(Հայր)
(10 եւ վերջ)
(
Fonds A.R.A.M
