ՏԻԿԻՆ ՍԱԹեՆԻԿ ԲԷԳԼԱՐԵԱՆ
(Մահուան տարելիցին առթ-իւ)
1054
Փեարուալ.
2^/,% Փարիզի
մէչ մե ֊
ռաւ
Տիկին
Աաթենիկ
Բկզլարեա՛՛
,
84
աարեկան
1 Կ
Ա պաականէր
արեւելաՀայ
բարեկեցիկ
գասռւն
(զուսարն
էր
՛Լւ՛ւ.
-
կասեան
բնաանիքին
, կովկասի
մէ՛)
յայա
նի իրենց
րարեզորձ
ւււթեամբ
.
\սէ
.կա
։ւ
֊
եաններբ
Շ՚ււ-շիի
իրենց
զեզեցիկ
մեծ տու—
նր ամրոզչ
կաՀաւորումուի
եւն.
նուիրեցին
Օբ–
Մ՚՚՚րի՚սմեան
զպրոցին)
է Տիկին
Աա
թենիկ
իր կեանքի
մ եծագո
յն
մ ասբ
ան
-
ցուցած
կր
Զ՚՚՚-իցերիա
եւ Ֆբս
՚նսւո
: է՛ " ՛ յ ց
միչտ կապուած
մնաց Հայկական
կեան
-
քթ
:
կսւզմակերպիչն
ու սզին
էր
Փ">քիզի
Ո ՚ ՚ ՚ ւ ս ա Հ ս ՚ յ կանանց
Աիութեան
,
որւէւն
նպատակն
է օգնութեան
Հասնիլ
իր կարօտ
անգամնե
լալն ; Հանզ ու ւլե ուլր աւելի
քան
2օ
տարի
անիսոնչ աչիւատեցաւ
այս գետ
—
ն ի՚կ-՚վ^՚Խ^ւ
. Վերչին
աարիներբ
ւլրեթկ
մ ի–
նուէ^ր , իբ անմիչական
չրչապատի
մէչ
Հտ–
լ
"՛քե լուի տ ա ր ե կ ան ան Հ րաժե չա ց ում
արր
Մ րութեան
նպաստ րնկա
լնե բուն
Համար :
Այս ա չիւա տան քին
մէչ իրեն
թան
կազին
"՚չակից
կբ
Հանզիսանար
իբ
անզբանիկ
զուստրր՝
Տիկին
Զ,""՚րեան
•
Փս՚բի՚ր՚՚Հս՚յ
ուրիչ
Հանրօցուտ
կազմա
-
կե
րպութիւննե
րուն
ալ երբեք
զլացաՏ
չէբ
իր աչակցութիլնբ
: Այսսլէս
, ^եբմ
Համսւ–
կիր էր Յէր՚սնսաՀա
լ կաո;ոյտ
քցաչին
եւ
քուն ի մր ա
ն
զ. ա մ
ն
ա իոա՚ւ աՀած
է
անոր
բա ր են պ ա/ոա
կ ւիաճառքնե
բուն
;
Պարտա ճանա չութե ան
եւ պաւոասիւա
-
նատա ու թեան
զղաց ում ր շատ
ուժ ե՛ւ
էր
իր
մէչ֊. Վերոյիշեալ
զ թութեան
վաճառք
ներու
ն աո տուն կանա խ եկած
կ՛րլլար
Կ
ր Հ ե աա
քր քր ո ւէ ր ամենա յետին
՚՚ո
/՚րո։
-
մսսնութիւններով,
կբ մասնակցէր
սեւ
յոշիւատանքներուն
ի"կ : Շքասեզանի
Հա -
մաբ
մ
Լ՚շտ
կբ բերէր
Վար աբաւլի
նչանա
-
ւոբ
((.Գաթան» : իր ձեռքով պատրաստած
%
իրրե
մ արմնացեւս
լպա ր աաճւսնա
չո
ւթ իւ^ ,
չր էապատէն
ալ կ ՛ւ աաՀանչէ
ր նոյնր ••.ան–
րա
յեն
կեանքի
մէ^ ; Առաչին
տպաւոր.
ււ
-
թեամր
իւիստ
կր թուէր
, սակա
քն
մ
օտէն
գիտելով
ք կր տեսնէիք
որ կարե ՛լից
եւ
տաք
սիրա
ունէր
,
կքէ
թավւէսնցէր
գիէէ
սւ
-
ցինին
կուսութեան
եւ կարելին
կ՚՚րնէր^;
օզնելու
Համար
իրեն
ւլ
իւք
ալն ե ր
ւէւն
: Ղ՛ի —
տող
աչք
ունէր,
ամենէսչնչին
մսւնլէտմաս–
նութիէնն
իսկ
կր նկաաէր
Հ
Աիեւնոյն
ա
-
տեն
զուարթս՚միտ
էր
, զիտէր
բարե
-
մ էոօրէն ներկա յացնել
մ արզկա
յին ծիծա
-
զելի
կւէւլէքերբ ;
|
Ա րիտասա րգ
տար
իքէն սերտ
կասլ
ւււ –\
նենալով
Հայ մեծ մտէսլորական
՛ք էմքերոլ–^^
Հեա
(Ալ՛
ԱՀարոնեան
, Գարեէլին
Ա՛
կա–^
թոէլիկոս
ԿI՛լէկի"յ
է
եւն •) իր տունբ
ժա–՚\
մ
ւէւ
։լ
լւսէէթս
ք
ր էր ւլարձուցած
մ
՚ռււււորա
—
կաննե բու
եւ ոլսանւէ ւլն ելաւ
Համ ար
( Զր ~
ւիցերիա
եւ Փտրիզ)
: Մինչեւ
իր
վերչին
Օքէերր
մնաց
նո լն
Հայսէ.
Հին,
ւլեզեցիկ
բա–
ցէսոութիւն
կազմելՈէի
իր չրչապատին
մէչ,^
ՕՐՒՆԱԿեԼՒ ՆԱխԱՔԱՑԼ ՄԸ
ՄԱՐԱկՅԼ.
-
Համագործակցութեամբ՝
^այէսստանեայց
եւ Աւետարանական
եկե
-
զեցիներու
, Վ^արգանանց
ւլոյէոմարտի
յ ի չտ
տ
ա
կւ։
ւթ
ի
ւն
բ
կատարուեցաւ
, Պ՚՚մո
-
նի
հ
<ԱէոՀակ
—
Մեսրոսլ
» էէբաՀին
մէչ
ի
նե
րկէս
յութեան
իսռւռն
բաւլմութեան
մր՛.
Մեծ
ւլոՀւէւնակութեամբ
պէտք
է
յայտնեմ
՚ ^ ւ ւ ս
այն իրոգութիլնբ
որ մեր
երիէոասարգ
սեբւէւնգբ
կբ ներկայացնէր
ուչագրաւ
թէ՛–
մբ.
յուսաւլիչ
երեւոյթ
մր որ մեծ
յ ո յ " ^Ր
ներչնչէ
•
Ասիկէո
էոպացէէյց
մլ^է
է
թէ
"՛՛լ՛ւ ա քին
գե էոնի վբ
՛ս
յ , մե
ր ւլաւա1լնե
բուն
մէչ
էոակաւ
ծնունգ
կ
՚առնէ
ղիտակցու
-
թ ե
էսն կէս
յծբ
որ կրնէս
լ
շս՚լի
մ բ
վերած
-
ոլիլ
:
Բե բկլէէսնքով
կ
՚ուլչո
լնենք
Համ ե բաչիսու–
թեան
աքս
օրինակելի
քայլր
որ
կրնայ
նաիւաբանբ
նկսւսէուիլ
ասլէսւլայ
զործոլ
—
նէ էէւթեանց
; Պ՚՚մոնի
թաւլ
.
խորՀուրգր
աաենէոէէլեէոութեամ
բ
Պ • Յ՚՚՚ԼՀ
՚ Պ՚՚՚նւոիկ
—
եանի,
րնւլառաչ
զնաց
պէսւ".
Գ–
Խ՚՚՚յիկ՜
եանի
որ ծանօթ
՚էէմք
մլ^ւ
է
մարսիլաՀայ
ազւլային
կեանքին
մէչ֊. Բանի
մբ
ամիս
առաչ
տօնուեցաւ
իր քւս
րէււլչա
կան
, կրր ~
թական
եւ Հանրային
էլ
ոբծոլնէութեան
յ
իսնամ եակր
;
Հակէսռակ
իբ
յառաչաց
ած
տարիքին
,
կբ
չւս
րէէ
ւնա
կկ
զ ործ
ել՝
երի ՜–
տ
ա
սէււրգէսկէսն
էսւիւնէէվ : Լեէլինակ
կ
եւ֊
ունի նաեւ Հբատարակելի
երկեր
յ
Տ
Հանգէսին
նախաւլաՀբ,
Պ՛
3՛
Պ՚"նաիկ–\
եան
թուելոէի
Հ
աէք էսէլ
ո բծա
1լցո
ւթե էսն
ա
—
1
ռաւե լութ իւննե բլ՛ ,
մ էսնրաւք
աէւնօբէն
խօ
-
սեցաւ՝
Վ^արգանւսնց
պաէոեբազմին
եւ յ"՛–
րոէկիլլ էզատմական
գէոլքեբոլ
մասին։
՚իէւլբաց գաէէբ , առա
չնոբզութե
ամ բ
Պ՛
Լ . ճ է լ ՚ ՚ ՚ ՚ Հ ե ա ն ի , երւլեց՝
Հ1քէւբէ1էՀրէււչ»
շ՛"՜
րականբ,
ճՏ է բ Կեցողն
՛լ՛՛բ
յաչոէլապէս
մեներէլեց
Պ– Բ •Վ^արգեբեսեէսն
, ե. <ք.Բրիս–
տոս
, Աստուած
մեր»ր
: Աաւչթանք՝
ա
-
ամ
բ ա լ չ ա պ է ս
ապրե լուի
Հ ա յկական
կեանք
մբ
Կր կէսրւլար
րէՍէլմաթիւ
Հայեբէն
թե բթե ր ,
Կ
Ա
Հ
ետեւէ բ
Հայկական
կեան
-
քին
բոլոր
էք
ան րամ էսսնութեանց
, կ՚ռզե
՚–
ւորուէր,
կր
յուզուէր,
կը
բւոչՈֆէբ
,
Ութսսւնբ
անցած
էս
յս
Հա
լուՀին
, միշտ
աչվսոյժ,
միչտ
կ
"կիկ
Հ<սւլուած
, արտէս —
կարւլօբէն
եբիաէսսարգ
էր
մտքով
եւ Հո —
՚լԼ՚՚՚վ՛
Մեծ
Հաճոյք
էբ իրեն Համար
Հ՛" -
յոց
կեանքին
տ ե զ ե ա կ
խօսուկից
մր ունե
-
նալ,
որուն
Հետ
սիրուի կբ
բաժնէր
իր
տէզաւո բութ
իւնն ե ր ր եւ
աոլրումներր
Հ է ո
յութեան
Համ ուր րաբախոզ
տաք
էէիբէո
մբ անՀետացէու
յանձին
տիկին
Ա ՚
Բէզլարեանի
:
Այսօր
իր էէոէ
֊է
ուան
Ա •
աարեւլաբձին
առթիւ
, զինքր
ճէոն չցուլնե րբ
խորին
յարգանքով
կբ խոնաբՀին
իւ՚ յիչւս տակ ի՛է՛
առչեւ
Ա
.
ՅԱԿք1ԲԵԱՆ
ռաչ.
էիոխ
. Տ ՛ Աեսբոպ
քաՀանա
յի
կ՛՛՛չ
-
՛քէ։
Պ՛ Աարւլիո
Պօղոսեան
յաչոբզէսբաբ
արտաստնեց
երկու
քերթուած՝
կարմ
իր
Վարղանի
մասին
եւ Վ^^աբուժանի
ՀհԱռկայծ
ճբաւլր՛»՝
Լ"ոբ
էսսլբումուի։
Յետսյ
բեմ Հրաւիրուեցաւ
առաչին
րա–
նէսխօսր , Պ՚ո՚ո
. Գ . խայիկեան
,որվերւյնե–
լով
Ա
• Գիրքբ բսաւ.—
Մեր քաԼերբ,
Վե–
ւոնգ
ու Վարղան
, այսսլէս
, խաչ
ու
սու–
Ր՛՛՛Լ "՛լ
եւորեցի1ւ
, խանղ աւիառեցին
Հէս
յկ •
բւէյնակր
ոբ պիտի
կռուէր
պարսկական
րանակին
գէմ
Հէսւէստքի
եւ
Հա
քրենիքի
սլա չտ ւզւսն ո
լ
թ ե
էսն
Համար՝» :
Փառաբանեց
Վարզ էսնն իբրեւ
ք՚սչամաբտիկ
էլօրավար
եւ մեծ ասպետ
որ կբ մարմնացնէր
իր
ցե–
ւլին աոէսքինոէ.թիւններբ
:
՚Հյերկոէյէսցոլց՝
սլաէոեբաէլմին
բնէէՀ • պէէէէոկերբ
եւ ոլար —
՛լեց Հայոց
բէսնւսկին ռաէլմական
եւ բարո
յական
աբժէքքէ : հքօսելով
Հայ
ժոզոէէուբ–
ղի
էք
էսսին , բսէսւ
թէ՝
Հ՚՚՚յր
Բ"եոր
ցեւլե–
րուե մէչ էսմէնէն պարկեչտն
է ու կր
կրէ
ասպետական
ուլի :
Տիկին ^ՎեՀէսնւււշ
Վաբւլ երեսեան
,/՚"~
չոէլէէէ թեամ բ էոբտասէսնեց
Ե
՚լ1
՚շէ
ԱրՔ
՚
Դուրեէոնի
ՀՀԱ
. բ. Գ.ի
ղասբ»։
Աւե էոար
անէէէկ
ան
եկեւլեւլւո
յ
երէլ չա -՝.
իէումրր
երւլեւլ
^Մայր
Արէոքսի»ն
եւ
«Կի–՝։
լիկիա»ն՝
տալով
մեղի
Հայբենի
չուրերուն
եւ
Հալին կաբօէոբ
: Աժտոլած
աբէոասանոզ
մ
ր1է
է նաեւ
0բ • ՎաբւլուՀի
Աիսթիք
ւ
որ
ա րտասանե ց
ՀԱւէէյ
բ ա լրի Ո՛ք ին»
( ւոէւլուէսծ
<Տ
.Յառէսիի
մէչ)
եւ ^Բեբէք
ինձ
ղայն»ր՝
խոր
ւլէէէսքնէէւթեաէքբ
: Աբկրորգ
րանէսխօսն
էր Պ՛ Վ՛
Մ իսթիք., որ ղեղեցիկ
ճառով
մ բ սլանծս՚ցոլց
Վ.^աբզ.էււնանց ճակատէս
-
մարտբ
: Երաժշէոաղէտ
Պ՛ Յակոբ
Բիւրք՜
ճեանի
ե րգչախէււմ րին
լաւէուլոյն
երւլ չու
-
Հին
է Օբ–
Ժ՚սնէթ
Տէյիբմէնճեսւն
, որ
քաչոէլութեամբ
երւլեց
^Լռեց ,
ամ՚զերբ
եկան»ը
:
Օր՛ Մաբիցա
Տէյիրմէնճեան
եւււ
լալ
էսբ տասանե ց \,։սլէեկացիի
((.Ա՚լօթքբ» :
«Հ՛"
յբ Մ ե ր
»ւէվ
ւիեբչացաւ
էսյս
կո^Ի^ւ
Հանգէսր
, ոբ Վարգանանց
ոէլիէն
էք
ասնիկ
էքբ
՚լբոշմ եց
ի ւր ա քան
չի
լ
ր Հանղ ի
ււ
ա կէսն ի
սրէոին
մէչ։
կբ սպասենք
որ Համերաշխ
ւլործունէ–
ութե
Աէն
էս
յս
ւչ եղեցիկ
ձեռնա
րկն
ունենա
յ
իր շէսրունակութիւնբ
;
Վ–
ՀԱՐԵՆՑ
ՖՐ՛
կ. ԽԱԶԻ
ՋԵՌՆԱՐԿՆԵՐԸ
ԿՐԸՆՈՊԼԸ
Անսպասելի
յաչողութիւն
ոլնեցէոլ կապո
յտ
Խ՚՚՚չի
՛ս յ՛՛
ձեռնարկբ
,
որուն
կէսզմ ակեբպութեան
մ
ասնակցած
էին –ղէզրոցական
տւլաք
եւ
՛ո՛ւլիկներ
տ
Այէէպէէէ փոքր
՜էասակէն
կր
վարժուին
ծաււա
յել
ժալովուբղ
ին եւ
էլ ոբծով
ցո յց
կուտէոն
թէ Հէսսկցած
են իբենց
պաբտէս–
կէսնութիլնբ
:
Ա յս աչա կերտնեբ
ուն
յանձն
ոլյւծ
է ր
«ւսնէսկն կա
լնե բ» ծախելոլ
եւ սպասարկե—
լու
՝՚"՚ւՐ
եւ կւսաաբեչապէս
յաչաչեցա
՝1է
:
Զեռնէսբկին
էչչոլխչ, անցած
էին եչւիտէէւ~
ոսւրէէ խաչուՀիներէն
Տիկին
ԱւչատուՀի
Կիւմիւչեան
, օբիոբւչներ՝
Աուլթանիկ
եւ
ՊեբճուՀի
թորոսեան
, իրենց օղնական
ու
նենալով
Օր– ՄաքրոէՀի
Մոլթաֆեանբ,
սանոլՀինեբէն
Ա արտիբոսեան
քո
յրեր
եւն
՚ : Բոլորն
ալ Ֆր • Կ • Խաչի
պաւոբաս–
տած
ե րիտւսսէս րւլոլՀ
ինե բ որոնք
եռանգէւվ
1լ
աչխատին
, կր վէսղեն , կր վէոբակեն
շբր–
չւս պատր
:
3 "՛չո
ւլո ւթի
էն բ կատաբեէսլ
էբ , ժամ ա —
նակէն առաչ
ոբւոՀին
Բ՚՚լ՚՚Ր
սեւլաններբ
եւ
աթոռներր
ւչբաւուած
էին : Այս խանզա
-
վէսռ
մ թն ո լւէ ր տ ին մէչ ո րււ չեա
լ
ժամ էււն
սկսա
/յ
սլարերր
եւ չա ր
է։
ւնա կուե ց ան
մին–
չեւ առտւէւան
ժամբ
3 ՚՛
Գաւլարի
սլաՀուն
Տի՛կին
Ա
. Կիւմիւչ
-
լեան , ալեւորոլած
յաչուլութենէն
, խօսե–՜
ցաւ կարճ ճէսռ մբ ^ « Աիբելի
Հա յբենա
-
քլիցներ
եւ ե ր իւոէս
էէա
ր ւլնե ր , ինչպէս
էլի -
՚ոէք
այս սլա ր աՀ էոնւլէ ս ր կաէլմ ակե
րււլէււաւ
է Կ ՚ Խ՚"չի՛
՛քաււնաճիւղի
կողմէ
ի նպաոտ
իր
՚լսլր՚՚ցին։
Վ^^արչոլթիլնբ
լոմէն
^՚ս^Ք
թւսէիեց
որ իր չուբ
9
Հաւաքէ
Հայ ե ր իտա–
ւ\
էս
րգութ
իւնբ , որ սչէ "ւչի ան էչո ւա բ ճ էէւնա յ
Հա յկ
. մ թնո լորտի
մ էչ • ինչէէ^
լ
ա
յսքէսն
աչխատանք
, Ոբ՚զէԱ՛լի
մեր ՚էոլրոցբ
՛զա —
Հենք եւ մեր
մանոլ1չԱերր
սւէրւէին
մայբենի
լեզոլն
; Ե րիաասաբգնե
ր մի
մ ոռնաք
որ
ւք ա յրենի
լեղուն
ձեր սա ա չին
Հարս տու
-
թիւնն
է ՛լոր
Գ՚՚՚Ք
ու լ ժւոռանղ. ոլիտի
ձգէք
ձեր
էլւէւ
ւէս1լ1։
ե ր ոլԿւ :
Ապ ա սկսաւ
էոէււլէսնցքր
էլե ւլե ց ի կ աա
-
րւսէլնեբ"վ
մեր ծպտուած
ղոյգերոլն
, ււ -
մանք իւբոիսա
ու Հսչաբտ,
ոմանք ծեքծե
-
քուն
եւ քէսւլցր ժպիտով
, ուրի^եր
անՀա–
մաբձէէւկ
: Մեծ
է1
աէէբ աո
էս
չնո
ւթիւն
՚
էո —
Հեցաւ
, ուչւիչնեբ
ալ երկբւէրգ
Հանգիսա
-
ցան
: Մէշ րնգ մէչ
եբ՚լեցին
Մարտիրոս–
եան
Ք" յրե ր բ ^ Պ • Հ– Բիւրքճեէսն
ել ու -
րիչնեչւ
, իսկ մասնաւորապէս
գնաՀատ
~
ուեցաւ
փոքրիկն
Տ է յի րմ էնճեան
իր
չ1ւոբ–
Հալի (ձպէսլէ
»ոէէ :
կաէզո յտ
Խ ՚" չի փ՛" Ր չ՛՛ ՚–թ Ի ՚-ն բ
Հ ("""լա
-
րակալ
չն ո բ Հ ա կա լութ ի ւն կբ
յա յտնէ
ա
յն
Հայբենաէչիցնեբուն
որոնք
նուէրներ
տր —
լին
եւ Բ" լոր
մեր չ^էկե բնե բուն
եւ բհկե
-
րուՀիներուն
ււլան^
սիբռւի
յանձն
առին
"էէէ՚էն
յոգնութիւն
յ
ՇՈԻՇԱՆԻԿ
ՆԻԻ
ԵՈՐԲԻ
ոոսաիկանոլթիլնր
ձեր
-
բւսկա
լե ց շոբ"
աղե կնե բ ,
*)
էՕ
տարե
-
1լէսն
, ւէրոնք իբենց
ւսէսբեկից
աէլ^իկ
մբ
ււնէուոէւ ւոտնելուի , ծեծեր
էին
կէսպաբէ
իւողւէւիէսկւէփ էքբ, ւէոէսն ւլի ազ
^ւա1չլէ
ւք եր
ժած
էբ • • • մ ե րկունէո
լ : Ամէնէն
՚ի՚՚քբ
տբ՜
՜՚՚լեկբ,
ինբ տարեկան,
ւլանակբ
էուլ^ւակին
կւչակին
մօտեցնելոփ
կր էէոլաոնտբ
սէւլէսն–՛
նել : Յետոյ
չարաղւէրծ
ւքանչոլկներր
կ՝ո—
բոչեն
աղչիկբ
ծաո
ի մբ կապել
եւ ծեծել
,
մինչեւ
որ Հագուսէոներր
Հանէ :
Աւչչկան
ճի չեբ ուն
՚Լր՚ո
յ , իր տարե կից
չւնկե րոէ.
-
՚>ին , որ
նո յնէւչկլլ ծոլւչակչ,
ինկած
րտ
յց
փւախած
էբ ,
օւչնութեէսն
կր
Հէէւսնի :
կէստղած
մ ան շուկնե
րբ
կր քարկոհ
են
զին–
քր, Բ՛" ք՛) ""տիկան՚էէե
ր ր Հասաէէ է ի՚1՛ ՛Ար ~
գէն
:
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(89)
Յ Ո Ի Շ Ե Ր Է Ս
ՃՇԳՈԻՄՆԵՐ
^Արեւմուտքէն
յետոյ
էբ , երբ
Հասան
մեր սպասած
անձեբր
:
« իրենց
Հետ բերած
էին մեզ
Համաբ
բաւարաբ
սլա շաբ
:
վՀաղոբգեցին
, ոբ թուբք
ւլինուռրներր
բաւական
նեղութիւննե
ր տուե
լ էին
գիլ–
՛լին : Հաբիւբաէզեէոբ
Հէսրցուցել
էր յեղա
-
էիո
իսա կաննե րի մասին
;
Վարպետ
Ե լ՛ անո–
ւբ , առանց
քաշուելու
, պատասխանել
էլ։ .
* Հոս ինչո՞ւ
կբ փնտռէք
զանոնք : Երէկ
ՈէնոՆց Հբացանների
որէէաումնեբբ
կր
լլ՛"–
ուէին
մինչեւ
Հոս։
Այնպէս
չէ" :
Անոնք
Մ"»բատ
ղետի
միւււ էսւիին՝
կուրափոլիմէչ
են
I
Փոխանակ
այո
էոեղերր
փնտռելու
,
ղնացէք
Հոն վւնէոոեցէք
: Թէ
ւքենք կ՝էԱէլա–
"՛ինք,
թէ ղուք ••
~
« կեավուբ
, անոնք
միթէ՞
Հաւի
ձա–
՚ / ե ր են որ
քէոնենք
—
« Ես ա յղ
մէսսին ղաւլաւիար
չունիմ
:
Ա, յէէ ձեր ղերէսզանց
ութիւնբ
միա
յն դիակ ,
Հաբիւրա
պետս
-
Զե՞՛ս ղիտեր
- Ղ՚՚էւ չէոէո լաւ ՚չիտեէւ :
Գէէւցէ
ն չլանք էսյժւք է լ այս
էոեղեչւն
են ե ւ
կրնան
ւչետնի տակէն
գուբս
՛լալ
՚.
« Աե՛ւ իմացուցին,
որ թուչւք
զինուոչէ
-
ներր ւչէոցէսծ
են զէոչի
Յոնէոն;
Այնսչէս
կչ՛
Հաւատա
յին , որ երէկ
կուրէսվուի
մէչ
կո ւէւուլ ֆե աա
յինե բ ր էսնպատճառ
մ օտ։ս
-
կա
յ ղիւ ՛էե բ ի մէչ թաէչնէէւէսծ
է ին ; Վ^ե
չէ -
չասչէս
, Հեո ացահ
են
սւ
յէլ
անիծուածներբ
Բեբգակից
: Միէսյն
թէ
ՀրզեՀել
են Զխա–
էէլն , Աւրանբ
եւ Կոլրաւուն
:
Բաւական
մարղիկ
սպաննել
են եւ իրենց
^Հաբիւրա–
ւոբ
սւղաննուածների
վրէ
ժ–բ լէէւծել
են» ;
« Որքա՞ն
է
ս պանն ո լածն ե բի
թ ի ՚ - ր
= « Զենյ, էէիէոեր :
-
« Ա յժմ
մ եր
՚լիլ՚լբ
աէչէոէո
է , ՛լին ՜
ուորներր
չկէսն
յ
Փոխւոնէսկ
զ ի
շե
բ
ք՛
Հ""
"աչէին
վբայ
մնա
չէէ
ւ ,
՚ / / " ՜ ՚ ճ
ի՛ջնենք
:
« Մենք
չՀամ աձա
լն ե
էլ
տ նք
՝
նկ ա ու ի Ա։Ո–
նելով
Կոլրաուի
սլէոբէսւչան
Հ
Զէինյւ
կաքէՈւչ
մէէոնալ , եբբ
Հոն էքէոանք, այ՛չ
ւլ
իււլի
մէչ
եւս
թ
շնէսէքի
չկս՚բ
: Բ՛"
ք՛ք
է
մի քանի
ժ
՜ամ^
յեաէէ յ , ւչժոխքից
ւիա
խած
իժեբի
նմ էսն
չեցէււեցին
՚չի՚-՚լ
եէ
ոչուտճւաւ
ւլաբձէսն
՚էԼ" ՜
ւլի ա
է
ե չւման
« Եկէւղնեբէւլն
էոսինք , որ
էո
յ^
էք
երկ՛"
ճէսբսլիկ
աւլտների
ւղէտք
ւււնինք ,
։ւրոնք
կարոէլ
լինին
Ռէււ ՕՀանին
Հաււցնել
Տէր–
քէվանք
, Մ"՚-շեղին
, եւ ետ
վեբաւչ
Ա
՛ռնան
զիշեբ"վ
:
-
« Այ՛լ չատ
զիւբին
զործ
է :
Տ զ ՚ ՚ ՚ ն ե բ չ ՛
լղէստչէէոստ
են , ասին ;
^
« Ե՛. խմբապետ
Յէսչաւթիւնբ
սէէլլեց
ու
քիշ
յետոյ
ներքեւի
ժայռերի
միքփց
մի
տւլայ
ղուրս եկաւ,
մի
բաբձրէսՀասակ
լեռն։սկան
աւօ , ւլուրբան
,
Ռէէւ
ՕՀանր
այս
զիչեբ
սչիտի էոանիք
Տէչ՚քէ՚Լանք՝
յանձնե
—
լու խմբապետ
Մ ՛ւ ւչե
ւլին ;
Աէոաւչական
կ՚առնէ ք անկէ
եւ անմ իչա սլէս կր վերա
-
գաոնաք
, որ աբչէսլոյսին
կրկին
Հոս էի -
նիք։
Այստեէլէն
կ^ի^նէք
Հաւկատոբկայ
^"Րք՛
՝ ^Բ բարձրանաք
Աբ՚՚՚բ՚՚յի
Ք"՚ՐՐ
1
եւ
անկից
էլա ոի վաչէ էն կ՝ իքնէք
ուզւչակի
Տէբ–
քէվէսնք
: Ամէնից ապաՀով
ճանա
ււչ արՀն
այ՛չ
է։ Այգաեղ
Աբարոյի
քարի
սսւնղա
-
րամետեան
սաէոանանեբն
Ի"^
՚/Իլեր՚՚՚Լ
չեն
Հէոմաբձակիր
՚սնցնիլ,
այնպէս
կր
֊,էս–
լատան
, ււր Արաբւէյի
Հետեւ.ոբգ
ֆետուլի–՛
Հոն
էււ
ա ո կ III
եած։
ներէն
մին միչտ
կրնայ
լինիլ։
« Գաւօն
իբ Հետ
էոոաւ
մի ու֊բիչ
բնկեր ,
ե
լ
Ռէ"
0 Հ՛ոնի
Հետ
անՀեաացաւ
մ թ
ու
-
թեան
մէչ
:
« Նրանց
մեկնում ից
լե ՚ոէէյ
,
Անգրանիկբ
էււէէաց
.
« Ընկերներ
, կարծեմ
մենք մի աս
ան
ձին
սուրՀւսնզ
ակ
եւս պէ տք
է
ւլր էչե եք
ուղւչէււկի
Աոլչ,
Վարղան
վ ա բ ւչ ասչե
սւ
ին՝
յայէոնե
չու
թէ
Ռէս
ՕՀանր
Տէ
րքէվ՚սնք
էքեկնած
է
1
Եթէ
անոբ քաղաք
մտնհլր աէ՛–
րոչւմար
կր նկատեն
, ինքբ
եւ
Տաաբւոկչ՛
ՀԳե ղամ բ
) թող խորՀ րզակցեն
եւ
ոչա
չեն
ւոեսակցութեան
մի
վ " ՚ յ ր
Ռկ"
ՕՀ՚՚՚նի
Հետ
;
« Ա ուչւՀան՚չ
ա կր տղտմարղ
պէտք
չէ
լինի , ասաց
Գէոբզ
Ջավուչր
:
^Որ՚՚շեցինք
ուո աւօտ կանուխ
ոււչուրկե
Հ
ա յ՛չ ոու ր-^էււնգակչ։
;
« Մտանք
ժսւյոեբի
էսրանքր,
մոմի
լ՛էյ—
սի
տակ
, մեր ծնկեչւի
վ րա
յ մ՛ի
նամակ
՛լ րեց ինք
եւ ե րե ք՛՛՛ք ստոբաղ
լ՛եց ինք
եւ
յանձնեցինք
- Ասին ք , որ ա յլեւ ս մե՛լ
մ օա
չմնայ
: Նա
ղնաց
՛լիւ՛լ , ^ " ՚ ֊ թ Ի ց
օզ -
տուե լո՛ք
«Ար՚լէն
լսյո
- ասւուլր ելած
էբ
Հ
Կբ
նչանակէ
լ, որ ուրչալո
յ " ր ՛ք օտ է ր :
« Մ ենք տա բէոծ ո ւե ց ինք կանանչ
իաւււե —
րի վրայ
եւ Հան՚չիսու
քնացանք՝
վոտա՚ւ
չի՛՛ ե
չո՛ւ
մ ե լ՛
ոլաՀ ա սչա՚սնե լ՛ի
ու չալ
.էւ
ք՛չ
Հսկւ՚ւլու
թ եան ր : Մեր պա՜էապաննեբր
"՛յ՛՛—
քան
ւիոբձաո
ու եւ էիւսրժ էին , ււր ձաքւ։՛. -
բից
կբ Հ՚սսկնային
թէ
՛քեղ մօէո
՚,կոզ՚Աե–
բր
թ չնամ ինե՞ ր էին թէ րարեկսէմ՚՚եբ
;
« Այ՛լ
զիշերո՚՚՚՚յ
՛քեր ւիաոօլն
էս՝
«ՀԸ–
ՐԱՅՐ» :
^ Անմ տ՝,
Հբս՛ յրբ
մ ե ր ՛լ տ1ւուուհ
։ո բչ
տնտառր
շատ
կլւ "իրէ բ : Եթէ
"ե :
ւլ ոբհ
էւ չունենալ՛
, յաճաիս
կր
՚լ՚՚ւր
Ա–ո""էնիէց
"՛ք՛լ
ւոեղբ
,կր նոտէբ
մայռեբի
մէչ
կամ
հ՚ո՚ւերի
Հոէէանիին տւսկ, կր կատարկբ
իր
ղչէական
աչխաաութիլններչւ
:
(Շար.)
ԿԵՊՈԻ.
Fonds A.R.A.M
