€6ԱՌԱԶ*
Մ Ե Ր
Ա Զ Գ Ա Յ Ի Ն
Պ Ա 8 + Ա ՐԸ
Հսւյ
ժուլովոլրղի
էլերագոյն
մտաՀո -
Ղ"՚–թՒ՚՜^Ը՝
էէ՛ գ՚՚յ՚՚է-թեա՚ե
ապաՀովումն
էէ 1՚"կ ձԼհ-աւլոյն
սլայքաչւքլ
աղգա
յին
սչայքարւլ
յ
Ունինք
՚" յր ՚՛ ՛՛՛իքի
"
*•
աղա տաղ
ր ււ ւ֊թ՜ե ան
ղատ
մչչ ։ Գւէ/ււաքիՆ
ւււ.
ղժոլաքալոյհ
գաա
մբ, իբ եբկու. եբեսնեբով։
Մեր Հայ–
բենիքիՆ
կկսր աւերակ
Հ
այսօր , քառա -
սուն աարիէ ի վեր, Լւ ամայի՛ իբ
յ֊ողո–
Վ՛՛ւր ՛ԼԲ
)
Հք
յբ
ցիբ՚՚՚-Ա՚՚՚ն՝
ա ԼթարՀ
ի բո -
լոր
Հովե բուն : Ագ՚/ովին ա յնպիսի "չայ -
մաննեբկ
շր2սւպատուած՜
ենք , որ
կաբհ՜բ
իւոչրնղոաներոլ
կբ բախինք
մեր սլա յքա–
բին
մէլ
է
ւ՚նչ որ ալ ր/քա
յ սակա
յն , աղ -
ղա յին կամ
միլա՚լ՚լ ա յին
կաւլ ութ
իւնբ ,
Հայ
մողովուբղբ
տէ րն է իբ գաաին
.
այսինքն՝
տէրն է աւերակ ու ամայի գար–
ձահ
այն Հողերուն
, որոնք մաս կբ կաղ
մեն մեր գաբաւոբ
Հայրենիքին
եւ
ոբսնք
ծանօթ են աբԼւմաեան
Հայաստան
անու -
նով։
ք*նչ պայմաններ
ալ ստեղծուին
, Հայ
ժողովուբգբ
պիտի
Հ Լաասլ1"էէ իր աղղա
յին
սԼ վւա կանո ւթե՜ան
ի րա ւո լնքն Լ ր ը , ո–
լանք նուիբագոբծ՜ուած՜
են բաղմաՀաղար
,
միլի ոնա լոր
նաՀաաակնեբ
ու
արիւնով
.
Մնայուն
, անլնլելի ղատ մբն է աս, որ կր
քննուի
այն աաեն
միտյն, երբ կբ
լուծ՜ուի
ամբո՚լլութեամբ
ու աբղարութեամբ
; Հե–
ս. Լ լաբար , ի լ։ ա կան ա ւլմ ան սլա յք՚սլ՚բ
"քի–
տի շարունակուի
, յիշեղնելու
Համար
մեր
թշնամ
ինե բուն՝ թէ չեն կրնար
մարսել
•հայրենիքի
ղատ մբ , աւերելով
կամ քան–
՚էելսվ
Հ՚սյրենիքբ՛
ոչ ալ կարելի է մո -
ռաէլութԼան
տալ ղայն, իբաւատէր
ժողո—
Վուրղբ
լարգելով։
Ժ՛ամանակակից
Հայութիւնբ,
ուր աէ
գանուի
, ինչ պա յմաննե բէ ալ չրլապատ -
յււած՜ բւյայ
, իբբԼւ
օրինաւոր ու
արղար
ժաո՚սնղ
"բղբ
,
չի կրնար
մ ոռնալ իբ նո<–
Հատակ
Հայր
Լ բուն
կամ քբ , որ
նուիրական
Հ
, ինչպէս
նաեւ
ապբուլնեբու
սբրաղան
իբաւունքբ
, ոբ անկապտելի
է : ԱնՀայ -
բենիք աղգ
ղս յութիւն
չունի
պատմու -
թԼան
մէշ, եւ Հ՚սյբ
կարելի չէ ղրկել
իր
Հաղա րամ եակնԼ
ր ու Հայրենիքէն
, սր ծած—
կուած է իր ստե՚լծաղործ
էանճաբին
Հեա–
քեբո՚վն ու
յի չաաակա
րաննե
ր ՛ււէ։ Մեր
ղոլւծբ
սակս՚յն
միայն
մեր
թշեամիներսւն
Հետ չէ \ այլեւ մեբ բարեկամներուն
յ
Բացի
մեր աղգային
թչնամինԼրէն
, մեբ
Սչսւրտքն է մերբարեկամներուն
ալ
յիչե՜
ցհել, թէ կաբԼլի չէ մոռնալ կամ
անտեսել
գաաբ
ժողովոլրգի
մ բ , որ
Աղատութեան
Համար պայքարած
է ուղոՀուած : կաբեքի
չէ անաԼսել,
որովՀեաեւ
վէխրուն ու սուտ
է էաՀուած՜
որեւէ
աէլատութիւն
, եթէ ան
չի սփռոլիր
նաեւ
փսքրիկ
ժսղովուրգեե
-
բու եւ , Հետեւաբար
, Հա յ
ժողովուբգին
վրայ :
Աղատ
ութ
իւնբ առանց
արղա
րութեան
անբմբռնԼլի
է՛ եւ աւլաաութիւնբ՝
միայն
մեծ՜եբսւն
ու Հղօրնեբսւն
Համար , անկա
յուն է Լ Լ ներքնապէս
ախտաւոր
, եթէ
ւիոքր ու ակար աղղերբ մասնակից
չեն րլ
լար
անոբ : Ա՚լսւտոլթիՀնբ
, ինչպէս ար -
ղաբութիւնբ,
մեծեբոլ
կչիռքով չի չափ–
ուիր,
այլ վ՚ոքրերսւ,
ղգայոլն
կշվւռքով :
Պ՛ո յքա
բի այս մասբ մեբ գաաին մէկ ե -
րեսն է :
Մ ի ՚ ֊ ո երեսբ՝ մերՀայրենիքի
աղատա ՝-
գրոլմն է, բռնութեան
ճիրաններէն
:
Հայբ գարե բով
՛ղա յքար
մղեց,
աէբ
գառնալու
Հա՚էար իր ա՚լղային
ճակաաա–
՚լրին ու Հայրենի
Հողերուն։
ԱնՀուն
ղո–
Հ ողութիւննե
բով
գարձաւ տէբ .
ստե՚լծեց
Հայրենիքի
աղա՚ո բեկոր
մր, անկախ
ու
աղաա
կաբւլեբով
; կազմակերպեց
անկախ
պետութեան
մբ յատուկ
բոլոբ ճակատ -
նեբբ՛
տնտեսութիւն
, բանակ,
մ չա -
կոյթ
եւն.ւ Աակայն,
բռնակալ
ուժ Ժբ ,
աա՚լնապի
օրերուն,
իբրեւ
Հբաբեկամ
>/
ներկայանալով,
եկաւ սւ նստալ
մեր
Հ"՚յ–
բենիքին մէչ, եկաւ իր կամքն ու կարղբ
պարտաղրելով
մԼր ժողովուբգին
, բրռ -
նոլթեամբ
, աՀ ու սարսափով
,
Հալա -
ծանքսվ ու արիւնոտ
Հ ա բ ո լած՜ն եր ո վ -
Մ եր Հա յրենիքբ
, ա յսօրուանբ
, Հա ք՛ւ
արիւնով
գնուահ՜ ու ներկուած՜ ,
իրաւունք
ունի աւլատ
բԱուլու։
1)
լ Հայբ, ուր ալ
գանուի,
իրաւունք
ունի իբ Հայբենի
Հո -
՛լեբուն
վրայ
ասլրելսւ եւ աչխատելու
, իր
սեփական
կամքով
ե՜լ իր
պատմութե՚սն
՛հարաղաա
կա րգե բով :
Այս
պայքաբբ
աղա՚ոութեան
ու աղա -
տագրոլթեան
ղո յ՛լ
ճիւ՚լեբով,
մեր աղ ~
՛լա
յին սլա յքա
րն է , ղոբ
մ ղած՜ ենք անց
եալին
՛քէչ, պիտի չարունակենք
մ ՛լե լ ա՛ւ–
կէ ետքն աէ, մինչեւ
լուծ՜ուի
Հայ գատբ՛
մ ին չեւ որ աղատագրուի
ամ րալ^ութեամ
ր
՝։այ
ժոգովոլբգր։
Այս
պայքարի
լնթացքին
է որ , մեր ժո–
՚լովուրղբ
, անՀաւասար
, թչնամ
ի ուժե -
բու
չարիքներէն
լ^ւկճուած՜,
վի բաւոր
են–
կած՜ է : Վի բաւոր
, բա յց ողչ ու առողչ
գեռ,
՛լա
րմ ՛սն ուե լու եւ պայքաբբ
չարո՛–—
նակուե
լու
՚իճռա կան ութեամր ;
Մ եր
թշնամիներուն
միակ
բագձանքբ ,
՚էիւա
յին միակ նպատակբ՝
Հա յուն բնա -
չնլումն
էր, Հայկ. Գատբ
չնչԼլոլ
Հա -
մ ար : Վրիպեցան
ա յս ղետնին
վբ՛"
յ ,թէ՜
եւ ծան րասլէ"
վի բ ա ւո ր ե լո վ
մ ել՛ ժոգո ~
վուբգբ։
Հայութեան
կր ՚քնայ
գարման
—
՛՛լիլ ու առողչանա
լ , իր պա յքարր , այ -
սինքն
՝ իր ղաաբ
շարռւեակելու
>՛սւէ սէր ,
մինչեւ ոբ արգարութիւն
րԼլայ
՜իրեն։
Ա՛ւ՛լ մբ անՀատ մբ չէ սակայն,
վէրքբ
անՀաաական
չէ՜ , այլ աղգային ; Հետեւ
ւ–
բաբ,
աղգային,
միաՀաւլոյն
ճիգի մր կբ
կարօտի մեր ժ ո ղո վո ւր գր , իր վէ
բքերբ
գտլ՚մ անե լու եւ ի րաւո
էն քեե րբ Հետապն -
դել
կարենալու
Համ ար ;
Պատմական
ու վճռակէսն
թէէւականնե -
րու մէչ կ^ա՚ւլրինք եւ կոչուած՜
ենք կա-մ
պատմութհսւն
Համա յնակոլլ
ալիքներուս
յանձնուելու
, կամ խէսրիսխ նեաե լու
. կամ
վ իրւէէւոբ քա չկռտ էէ ւե լո լ , ի ՚էերչոյ մեո -
նելու Համար , կամ գաբմա՜հսւելռլ
եւ ապ–
րելու
Համաբ , իրրեւ առոէլ^ ու աբժանա -
պէէէտուութեան
տէր աղէլ :
(ԽւքքսւգրակաՈ ՀԱՅՐԵ1,1"քՒ)
Ե Ր Ա Ժ Ի Շ Տ Վ– Ս Վ Ա Ճ Ե Ա Ն Ի
Յ Ի Շ Ա Տ Ա Կ Ի Ն
ԱնցԼալ
կիրակի
, Ծաթրլէի
թատրոնին
մէչ
, Բէէլօն
ն էէւա գա խ ո ւմ բի կոէլմէ աբր
՚էւած՜ Համեբւլի
մբ բնթացքին
ունկնէլրե -
ցինք նաեւ Արամ իքաչաարեանի
Գսւյեա6է
պտրանսւաւլէն
Հատուած՜ներ
, ղեկավա -
րութեամր
անուանի
երաժչտապեաի
մբ ^
Հաս արա
կութի
ւնբ գո Հո ւն ա կ ծ՜ա վէ եր ով
"՛լչ՛՛ ՛նեց
Հա յ մ եծանուն
ե բաժ ի չաին բս -
օ՚ե՚լծ՜ագործ՜ուիմիւնբ
, ինչ որ Հպարտու -
թեան
առիթ
մբ եւս էոէէլէոլ ներկայ Հա—
յերուն :
Այ"
աււթիւ
թախծ՜ււա
յիչատակի
մբ ո -
ղեկոչումր
կ՝ուղէի
րնել,
աչքի
աէւչեւ ոէ––
նենա լէէ էէ ուրիչ մեծ երաժիչտի
էէբ ժպտա–
ղէմ
գիմասէսուեբբ
, որուն
էլարեւոբ մէկ
գք^բծ-ր եւս,
Լը Փարաաի է լա Ֆէ,
տարէ,–
ներ առաչ
էլնաՀաաուած՝
եւ ներկա
յաց -
ւււած– էր
Քււլօնյ
նէէւաղաէսումրին
կէււլմէ :
Այս
՚լործ՜բ որ տպագրուած՜
էւաուար
Հա—
ււ՝էւր մրհ է ,
սաեղծաէլոբծ՜ութիւնն
է,
ր
ՎէէէՀրամ Ավաճեանի
, անբախտ
ալ՚ոլես -
՚ոագէտ
մբ, որ անՀուն
գոՀունակութեամբ
էււ Հպա րտութեամ
բ կբ վեր
յի չէր իբ Դ ՚ ՚ բ –
ծ՜ին , Շ աթբլէ
յի թատրոնին
մ էչ նուագ -
ուած՜ բլլալունէ պարագան :
Տունուար
ամ ի՛է բ ամ էն տարի ոգեկո -
չումի
առիթ մբ կուտա
լ այս մեծ՜ եւ վե–
Հ ոգի
մ ա րւլու
մ աՀուան
տխուր պարա -
գաներուն
վրա
յ ;
ՎաՀրամ
Ավաճե՜ան
, որուն
անէէւնբ քի •-
չեբու
հանօթ է, աւ^ուաէլան
գիմաղիծ՜ով
եւ նկաբաղիրով
եբաժիչտ
մրն է՜ր ^ միա–
ժամանաէլ
բանասաե՚լծ՜ :
Փարիղի
անչչուէլ
փողոցներէն
մէկուն
մէչ
1լ
՝ապրէր
իր էլնոչ Հեա ,•
Ամերիկո՛–
Հի մր։^ Լռութեամ
բ
էլ ա լ՛ ա ա էլր է բ
ան -
փերչ , երաժչտական
ամ էն սեռի ղոբծ՜ եր ,
որոնց մէչ էլաբեւէէբ թէւ մբ կբ
կաղմեն
դա չ^ւտկի յատուկ
էլաո րնե
բ բ :
Ամէն անգամ երբ կ^լնգունէր
Հայու
մբ
ա յցելւււթիէնւբ
, ղուր ւլո լր անքոփ կր Հիւ -
բասիրէր,
ժամեր՚էփ կր պաՀէր իբ մօտ ,
բացատրելու
եւ նուագե
լու
Համ ար էւր
ԿԿ^ՐԸ *
Տօէլացաւէ
էոաէւասլելւ՚ւԼ
երբեք չէբ երե—
լէսր լ^կերէէւթեան
մէչ։ Մէկ անգամ
մի -
՚"յն
ինքղինքբ
շրչապ՚ստ՚էէծ՜
ւլտաւ իր՝
Հայ–
բ ենա էլիցնե րէն :
11)3ւ)/՛^՛
երգչախում
բին
էլէւէլմէ
սար —
ք՚էւ՚սծ
Հայ Ե ր՚լի
օրուան
յա յտ աղբին
մէչ
չո ւթա կա Հ ա լ՛ Գէորւլ Ա ինտնեան
ն ո ւա ՛լե ց
իր « Նաւերէչբ » : Հրաւիրեցինք
ւլինքր ոքէ
նե րէլա յ րյլա
յ : Տ ՛լ՛՛ւ մբ պէ"
ուրախացւսւ
իրեն րնծ-ա յէէւէսծ
սւ յս արժանի
էւչաաիւէե
,
եւ նուա
էլր
եր բ ա ւա լւ տ ե ց ա ւ., գ^՚աց
Հ սւմ -
բուրեց
Գէորւլ
Աինանեէսնբ,
ներկաներ՚ււ
հ՜ավ՚եբուն
մ էչ
;
Տա յտնապէս
յուղուած՜
էր
ԱյնուՀետեւ
բոլորովին
առանձնացաւ
:
էէ կան պատերաղմ
ի
մ ռա
յլ տարիներբ
է
Ամեբիկա
յէն ստացած
ասլրուս՚ոի
իր մի -
չոէյներբ
ղաէչբեցան
, երբ
Գեբմաններբ
ւլրաւեցին
Ֆրանսան :
11)42^
ձմեոր
խի՚էէէէ էր , էււ էսոտու մր
լսեղինք "Ր ՎաՀրամ
Ավաճե՚սն
եւ
Կինր
ւ1 եռած՜ էին :
Տէ"
յտնաւգէս
չքաւէէբ , կեանքէ
ն
յէէէլնահ–
եւ էէվ էէիէոէ
որքան
յուսաՀատ
, վերչ
ս՚բ–
ւահ
էին իրենց
էլեանքին
, փոխագարձ
Հա~
ւանութեամբ
էլաղի
մ
իչույալ
անձնէսսպէսն
րլլա լոփ :
Ոստի1լ
՚"ննէ։րբ
ւլ՚ոան
գիւէւէլներլ։ ,
խէէՀ՚ո–
նոցին
մէչ։
Կինբ աթէէււին
փրայ
ւլլխաՀակ ,
ՎաՀ րամ ղւլեանոլահ
, էլէմ
քբ
խոՀանոցի
քւսբԼ
բուն
Հսլւսհ :
Ա
եւլան
ին
ւէրայ խնամքոփ ղեաեղահ
էին
էլ՛է–
էւչ
վերչին
էէոՀա
րեէլէննե
բ
ր , յա
յտնէս -
պէս
իրենց
յւււ՚լաբկաւոլ՚ութեէոն
հէսխքե
բուն Համար :
Աէէաճեանի
մտերէմ
բա րե
էլամնե
ր էն Աբ–
ա՛կ
ՋօպանԼան
, սէյս
էո՚լնէւ
մ
՜էսրէլբ
/լ՛՛՛ր -
ւչէէՀգրԼ
ց
ամէն բան ; Գժու՚ոբ
՚սւ
կրցաւ
"էւ–
տէ
էլան ութենէն
աբտօն ութէւն
սէոանալ
մեէւԼալէն
ձեռ՚սղէ
րն/ւ
ր
ր Բա լէ/^ ւլո րծ ՛ս/լւ
՛ւ՛՛՛
ի
էլրւսսԼնեակբ
էէոխաէլբԼ
լու
Համ ար , ուր
մ էնչեւ
Հ էմ էս կր մնան •
Տէէւնուար
ամսւէւն
, ձէ
՚ւնասլատ–
օւլէէմ
՛էր
տեէլէ ունեցաւ
էրենց
անչուք
բա յց էո պա
ւ՛՛ ք՛իչ
յու
՚լա րկա
ւոր ութի
ւնբ : Հա
յերէն
օ–
բաթ
/. ւ՛թե
ր չկ
՚ս
յին
"Ր"ւէ"՚ւի
՛ք
ոնէ
ւլ րէէ լէր
իրե՜նց
մասին։
Բեբնէ
րերան
լ
՚՚ւր
աբոլկ -
ցաւ
սակաւաթիւ
մ տաւո րա
էլանն երու
, եւ
Հէէէէլիւ
քսան
երեսուն
Հոէլի
նե՜լէ1լայ
եղան
է
Աէլեղեցէէն
մէչ
անսէէվո
ր
րան
էր տես -
նել
երկու
էլա
՚լագ
քուէ քովէ...
" ՛ յ բ եւ
կին։ Մէկ
քաՀանայով
,քանէ
մբ
ղ՚՚լէր -
ներով
եւ
երէլէոնով
չանացէն
ք
էէեբչին
յարւլան^
բնհայել։
Այն աաենուան
Հո -
ղաբաբձութէլնն
ալ
չէլէտցաւ
էլոնէ
ար -
ժանէէէվայել
թէսղում
մր
կա
՚ոտրել,
եւ
չխէէրՀեցան
վէսռէւլ
եկեղեցւէլ
բոլ՜ար
չաՀ երր :
Անվճար
յէէԼէլաբկաւէէրութիւն
մբն էլ՛ . .
յ
Ջէւնեբուն
տակ
թաղուեցան
այգ
օրրդ
ել
Հաւանաբաբ
այսօր
անյւււյէո
են
էրենց
գե
բէ,
՛լմ
սէններն
ալ :
ՎաՀրամ
Ավաճեանէ
ձեռագէբնեբր
Բա–
րեէլէէ րհականէ
մ
ատենագարանբ
կր մնան |
րոէ : Ջեմ
գէէոեր
թէ էնչբանէ
կբ
սպէս -
սեն, կամ
էնչու
Հայէսստան
չեն փոխա -
էլբրուահ
, ուր
Հաւանաբաբ
տպաղբր -
՚ուէին
:
Մեր
օբերէէլն
, Հայ
գա
շնակաՀ
ա
րնԼ
ր
Հսէճոյքոփ
Լւ
Հպարտութեամ
բ
էլր. նուա՜ -
՛լեն
հյաչատրԼանէւ
ւլանաղան
Հ
եղինակու–
թիւ1ւներր : Որքան
փէս
՚իաքելի
պիտի
րլ - ^
լս՛բ
էէլ՛
Հեէէւաքրքրէւլէ
ին
նաԼւ
Վա՝էր՛ոմ
Ափաճեանի
ւլողալ՚իէլ
էլտորնել
՚ոփ,
ոբսնք
յուսախաբ
պիտի
չրնէին
իրենց
մատներբ։
ՎաՀրամ
Ավսւճձանէ
դորհերուն
Հրա -
աաբակիչյլ
եղահ
է
Հաւքէլ
Հաստատու -
թիւնր :
Ա–
ՊԱՐԹԵԻԵԱՆ
ԿԱՐԴ-ԱՑԷ՚՚քւ ԵԻ ՏԱՐԱԾԵՑԷ՛՛^
ՏԱՌԱՋՀ
€ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(52)
Ս Պ Ա Ն Ն Ո Ի Ա Ծ
Ա Ղ Ա Ի Ն Ի Ն
ԵՐԿՐՈՐԳ ՄԱԱ
ԺԳ.
Ոբ ասեմ
էսմբսէլչ
ղիչերբ
չեմ ղնել, չես
Հաւատայ։
Աբթո՚ն
պաՀապանի
պէս ման
էէ՛ ՛լալիս
ան՚լաւլաբ եւ չաբ՚էւնակ
հէսւււմ :
Խէ՚՚՚լճ,
էսէլճէ
էսա՚՚յթ,
թեթելամտօրէն
էԼէ՚րծահ
չ՚՚՚բիքէ՛
՚լէ՚աաէլցէ՚ւթի՞ւն
. . . կաւէ
էք է" է՛է էլարեկց՚ււթի"ւն
սրտի
Հ սէրէս լա–
աութէ՞ւն
՝ Հետեւանք
այն ւլէլացումի
, որ
երբեմն
աահել եմ գէպէ նա • • .կամ
ւլուցէ
նոյնէս/լ
նախէլէէն սէ՞բր
,ս՚նէչրանէ/լ
սէ՞ ք՛բ ,
է՛ք՛է /քԱէյհեբն
ս/լսել եկ բէւ բ րւէքուե
լ նոբ
թափոփ
աարէներէ
շբչակոյաէ
աա/լէց եւ
աւելէ մաքուր
, աւելէ
էէւժէլէն , քան առաչ
նրա կբահ
տառւսպանքների
աէլգեցութեան
աա/լ.
. . ես ՛՛չէ՛նչ
չ՚լիաեւէ
,
" չ Ի ^ չ
չեմ
Հասէլանում
: Մէայն,
էլբէլնէէւմ եմ , այս -
՚ւլիսէէ բան երբեք չեմ դ ՚ լ ո ՚ ց ե լ ,
երբեք,
կեանքէս
մէչ։ Եւ եթէ մէ քէչ առաչ ես,
- չատ
ճէչղ
ն/լաաեցէր
,
ւլանաղան
էէոփեէէ՚ոէէլթէէ
ննե րով աչխա տում
էէւ ան -
ագարտ
ղուրս
բերել
էնձ, ոչ նրա Համար,
որ էսէլապէս
անմեւլ էէ՛ Համաբէէւմ
էնձ ,
այլ նբա Հ՚ոմա^՛,
էւյբ ոււլէէւմ էէւ քո օւլնէէԼ–
թԼամ
բ
ւլուրս ղալ Հէւղեկան ա յս անտա–
՚՚՚ելէ
քաոսայէն
գբութէւ1ւէց
: կեւսնքէ
ւք ե–
րաէլէէ յն էսոբՀսւբէէ , բնաէլան
աա րե լ՛ա
յէն
ոյժ եւ ես էնչ գէէոե՚ք
ուրէչ
էնչ , սրանք
բոլոբբ
, է Հարկէ , լոէլ
փըա(լնեբ
են , որոնք
թերե ւս նչանա կութ է լկէ էէւնենան
տւլա -
մ էսբգէււ եւ /^ոչ յարաբերութեան
մ ասէն
վե րացա էլան գատողէէ ւթեան
մէչ ,
րէս
յց
ւէբէէնք
գրօշէւ
արժէք
չունեն
կեանքէ ա յ ն –
է՚յէ՚սէւ էէասաերէ
Հէսնւլէպ , որսլէււէն
ի՛է ՛՛՛
Աառա
յէւ յարաբերէէւթէււնն
է էէ՚լԼլ,
մ քէն չ–
ղեռ
ճ չմաբէոութէէւնն
ա յն է , ոբ ես չկա -
բէէէլացա
յ ւլնալ
, ոբ ղէէ շերն ա յն^ւան ան -
Հանղէստ
անցրէ , որ այժմ
եկել եմ քեղ
մօտ եւ ուղում եմ գալ քեղ Հետ
նբան
տէանելէէւ :
ԱյԳ"1է"
է
՚էերշ՚ո՚ղէ"
էսոսաւէվանեցէբ
ճչմարւոէէւթէէնբ,
նէլատեցէ ես։ Բայց
նր–
րա* տեսնե
լբ մտքէց
Հանէ ,
էւրովՀեաեւ
չգէտէ,ս թէ այս ՚էէչեբ քո ւլնալուց
յեաոյ
էնչ էլաաաբուեց
;
-
ինչ :
Ես պէսամեցէ
նբան
ղէչեբոլայ
ամրողչ
ւէղձէուսէնչայէէն
ղէպքբ, թէ էնչպէս Աա -
ււան խելագար
գրութեան
մէչ /•՜կել
Լ ր է՛մ
բնակարանբ
ատբճանէսէլբ
ձեռքէն՝
ան -
չուչա
նրան
, Թու-սԼանէւն
, սպւսննԼլու
ւքա–
նիա^ո^
րռնուահ
, թէ էնչպէս
ատրճա -
նակբ պարպել էբ
նաէսասենեակուՀս
ու
փախել, թէ էնչպէս նրա ամուսէնբ
վազել
էբ էնձ ՚էօտ
նբւսն
ոբոնելոլ եւ թէ, վեբ -
չապէս, էնչ գրութեան
մէչ ղտանք
նրան
էբենց տանբ
ք
Թ"Լ"եանբ
լսում էր էւնձ էւբ
աՀագէն
աչքեբէ
լափոէլ Հետաքրքբութեամբ
եւ Հե–
աղՀետէ
սսլրթնելոփ : Տետոյ
, ււր էէեբչա–
Յէ՛է՛ ^ Ղք՚՜է"՛՛՛ առաւ
ձեռքերէ մէչ եւ մնաց
քա
բացահ
է
Այ՛լ
անէլւսբելէ է , չչնչաց նա : Այս
սոսկալէ է • • • եւ ա յգ Ր"է" Լ՛է ՚գատճառբ
• •
^~ ել աւելոբգ եւ անօ՚լու՚ո
է ւղատճա–
ոէ կամ պաւոճաոներէ
մւււսէն
մտահելր
,
ուսացի : Եթէ այժմ
ւլղձում Լս եւ
ուղում
ես ինչ էւր Հատ՛ուցում տալ, ուչ է արգէն
,
չատ
ուչ
. • •
- Ուչ է • • • չաա ուչ , կբկնէ՚ց
արձա
գանգի պէս , առանց
Հեռացնելու
էնձնէց
էբ
լ՛ոյն
բացահ
աչքերր
:
Ես ա յղպէս
է լ թուլի
նրան ու ղոլԼէՍ ե–
կայ։
Նոբ էէ թեքսւել
գլխաւոր
փոգոցր,
՚էոԼսնեմ
աբաւլ
քայլելւոփ
Հասաւ եաեւէցս
:
-
է)՞ւր ես ղնում , Հարցրէ
է
Գալէէս եմ քեզ Հետ ;
Եււ Աառայէ մօտ եմ ւլնում ւ
֊ Ես է լ ։
Որ է՛՛՛՛՛՛՛չ անես :
Ո ր է՛մ անամ էնչպէ
՛է է
յ
Ու տեսնելով
որ ուղում էէ աուարկել ,
աւելացբ/է ց էս էլււյն • ՚
Մ է՛ ՚էախենա յ , նեբս չեմ մ տնէ
. էլր
սպւսսեմ
ղէւլրսբ , մէնչեւ
գուրս
էլբ գաս
%
ճ անա պւս րՀ էւն ա լլե՜ւէէ ոչ մ է էււօս ք
չսւր–
աասանեց
: Ըստ երեւոյթէն
չատ Հան -
գէստ էր եւ էնքն էր մէչ է ՚սրասուզուահ
է
Որ Հէէէսանք , նա էսկապէս
ւ։նաց գուրսր
ք
էսկ եո մտայ եւ վե՜րեւ բարձրացայ
:
Գէէէրէք էլէն է րնա կա րանում
գուռբ
Բ՚*՚9
արեց աղաէսէնր
, լացակւսմւ հ
1լւսրմիր
աչքերով : Նբա գէմքին
նայելուն
՛ղէ" )
սիրտս կարհես
պոկուեց
յանկաբհ
եւ ցահ
լ^էկէսւ :
Ի^չպէ՞ո է Տէկէնբ,
Հարցրէ :
Պ ա էէէ ա ս խան է տեղ աղա էսէւնբ
թէսչկէնա–
էչր սեէլւէեց աչքեբէն եւ ՀԼէլեկաց ;
^ ^ Հարցուփորձն
այլեւււ
աւելորէէ էր , եւ
ես չտապռվ
ներս մտայ ;
Գէմս
ելաւ բաբէ, տանաէրոլՀէն
, որ
էԱյնքէէէն Հողացուլութէէւն
էր ց՚՚յց
ա՛՛ւել
դէչ/՚րլ՛ Աառա
յէէ
Հ է ւււէն ւլէլ ւթ ե ան ժամա -
նաէլ : կաբճ խօսքեբով
պատմեց
ամբողչ ե–
ղե լութ էււնբ : Գէ՛չեբբ , իմ էլնալոլց
յետոյ
,
բժէէշկլ՛
ԷսոբՀուրւլ
էր տուել
Հէււանգէն
անմ է՛չա ւղէ ս վւո էււաղր ել ծ նն գաբեր ական
ապաստանալ՚սէն
: Ա առա
յէւն էււչաւլնաց
՛ԷԲ՜
րութեէէէն
մէչ կէսոք էէն էլրԼլոլ տարել, եւ
նա
էէ1
,ււել էր վաւլամամ եւ անէլանէէն
ծնն–
էլ՚սբերութէւնից
յ
ւ
Մենք նոր ենք վերագարձել
, աւե -
լացրեց
(«մենք՝»
ասե ւով
ուղում էբ ա–
սել՝
ինքբ եւ Գարեւլէնբ)
.
ՆԱՐԳՈԱ
( Շար. )
Fonds A.R.A.M
