«6
Ա Ռ Ա Ջ »
Ե Ր Ե Ի Ա ՆԻ 0 ՛
(գ. հւ վհրյին մաս)
Իր ճառի
այս մասր
Ա–
Մի1լ"յ1՚ան
ա -
ւարաԼր
<, յիշելսվ
յայանի
ր՚՚լլեվւվ
Ա.
Ս՚եասնի/չեանր։
Գսւաապարաահ
է
հայ
կոմունիսաներր
նաեւ անոր համար ,
որ
ՀչԱ՚ոռաւյու-թեանաուեր
են»
Ա՝եասնիկեանի
յիչաաաէլր
:
- « ՏարօրիԱակ է թւում այ1ւ փասսւ|ւ,
ըսեր է Ա– Ս՚իկսյհան, որ այսաեղ
(այ
սինքն
Հայասաանի
մկշ)
մոսացուր եահ է
արւում մեր պարաիայի այնպիսի ականա
ւոր գործիչր , ինչպիսին է Մեասնիկեանը՝
Ալէքսանտր Ֆէստորովիչ Ս՚հասնիկեովը ,
որր եղել է հոկաեմբերեան ոեւոլուցիայի
ակաիւ մասնակից, Մոսկսւայի պարտիա–
կան կաղմակերպութեան ղեկավարներից
Ր֊էլոոուսիայում կոմունիսաական պար -
տիայի եւ Աովեաական իշլսանսւթեան
կաղմակերպիչներից մէկր :
Այնուհեաեւ
Մեասնիկեանլւ ընկ– ընկ– Օըջսնիկիցէի եւ
կիրովի հեա ձեռք - ձեռքի տուած աշիա–
տել է Անդրկսվկասեան
Փ^"*^Ր՝"ցԻ"ւյԻ
ստեղծման ղործում եւ եղել է Հայաստա
նի ժողովրդական կոմիսարների Սովետի
(կառավարութեան)
առաջին նախաղահր:
Ալէքսանդր Մեասնիկեանի լուսաւոր յ ի
շատակր Հ այ աստանի
ատա ւորներր |
յատկապէս պէտք է սրբութեամբ պահեն ^
իրենց սրտերում; (Ծափեր)»։
;
Իրաւունք
ունի
Ա.
Ա՝իկո յեան :
Ա–\
Լքեասնիկեանր
երր Անդրկովկասի
կու
–\
սակւքական
կաղմ ակե
րսլութ
իւն ր կր վա
- \
րէր,
իրրեւ
Երկրային
կոմիաէի
առաքին՝^
քարաուղար
, Բերիան
շարքային
չէկիսա
\
մրն էր միայն։
Իայւլ Հայաս/ռանի
մէք
Բե–
րիա
յի անունով
կր կո չուեն
քանի
մր
աասնեակէն
աւելի
կոլթուլներ
ու
հիմ -
նարկներ
, անոր
անունր
կր կրէր
ամրողք
շրքան
մր , որու
կեղրոնր
, որ աւան
մլն
է, նմանասլէս
իերիա
կր կոչուէր
,
Ի"կ
Ծե ասնի կեանի
անունր
տրուահ– է
միա
յն
եւ
միմ իայն
Երեւանի
հանրային
լնթ եր -
ցա րանին : Մեասնիկեանի
ղո րհակիցնե
րէն
Օրքոնիկիցէի
անունով
մեհ ոլողոաա
յ մր
կայ Երեւան,
իսկ Եիրռվի
անունր
կր
կրէ
մեբ մայրաքաղաքի
թաղամասերէն
(ռա–
յոն)
մէկր։
Այս երկուքին
մահուան
տա
-
բեղա րձնե րր կբ տօնեն
ամէնայն
կանոնա–
ւորութեամբ
Հա յաստանի
մէք եւ կենտ
-
կոմի սլտ չտօնա թեբ թերր
ամէն տարի
յօգ~
ուահնեբ
կր նուիբեն
այս
՚Հբոց
ա չուն չ»
հռետորներու
ել «աննկուն»
յեղավւոթա
-
կաններուն,
րայց
Աե ասնի կեանի
եղ երա
-
կան մահուան
օրր որեւկ
ձեւով
շի
նշուիբ՝
հայ
բոլչեւիւրւերոլ
կողմէ \
Ա– Ծ իկո յեան «տարօրինակ»
կր
ղտնէ
ասիկա։
Համաձայն
ենք։
Բայց
մեր կար–
ղփն տարօրինակ
կր ղտնենք
այն, որ
Ա.
Միկոյեան
շի բացատրեր
այս
արտառոց
երեւոյթին
ոլատճառնեբր
: ինչո՞ւ
Հա լաս–
տանի
մէք չեն յաբղեբ
Մեասնիկեանի
յ ի
չա տակր , սլատչաճ
ձե ւով : Հայ Ր" էչե ւիկ–
ներո՞
լ վր ա յ կ ՝ի յն ա յ ա տ ո բ սլ ա տաս
թ ա —
նատու ո լ թ ի ւն ր :
կարհեմ
Ա. Միկոյեան
ոեւէ մէկէ
աւելի
լաւ ղիտէ,
որ Արութինովի
եւ իբ ղո րհա–
կիցներու
իրաւասութենէն
վեբ
է
ՀՀղիբքա–
ւռրոլմր»
այսսլիսի
հարցերու
Հանղէսլ
:
Արութինովի
լ(>
տարուան
քաղաքականու-
թեան-՜Հեղինակր
ոչ իժէ ինքր՝
Աբութինռ–
՛իրն
Հ / ՚ ւ
՚"յէ ան,
որ ղայն
Հայասաանի
առաքին
իշխանաւոր
կաբղեբ
ել
16
տարի
այղ իշթանական
աթոռին
վրայ
սլաՀեր է ։
Վրացի
Բերիան
եւ ոչ թէ Հայ ր՚՚էշեւիէլ
-
նեբր
մ աքր ելիք
Հաշիւներ
ունէին
Մեաս
նիկեանի
Հետ , որովՀեաեւ
, ան
Լենինի
օւլնոլթեամբ
ղլուիս
Հանեց
Անղբկովկասի
ֆեղերացիան
, որուն
ղէմ է ին վյւացի
կո–
մունիստներր
եւ նռ յն
ին քն
Ա տա
լինր
:
Բերիան
եւ ՛թ՛ացի
կոմունիստներր
1լա -
աէին Մեասնիւկեանբ
, որովհետեւ
ան ղր ՜
բաւեց
Ա^ւղր կովկասի
Երկբա
յին կոմ իտէի
առաքին քարտ ուղտ բութ իւնր
,
սլաշաօն
մր, որ անկէ վերք միշտ
վր՚՚՚ցիի
մր
ձեռ
քր մնաց
(վերքին
քաբտու՚չարր
եղաւ
Բե
րի՛՛՛ն) : Ահա թէ
ինչու
Ստալինի եւ Իե -
րիայի ողջութեան
Հայ՛աստանի
մէք
«մո
ռացութեան
է տրուեր»
Աէ՛
Մեասնիկեանի
« լուսաւոր
յիչատակր
» ;
Եւ արղեօք
վեբո յիչեալ
բացատբութիւ–
նր չի յ՛ս բմ ար իր լուհե լու Համ ա բ
նո յ ն
քան « տարօրինակ
»
առեղհռւահր
թէ
ինչու
Ա - Մ ի՛կ" յեան
իր վեր"
յիչեալ
ճա
-
ռր, այնքան
ղեղեցիկ
բովանղակու
-
թե ամբ
, ա բտ ա ս ան ե բ է
1954
թուակա
-
նին։
Ա– Մ իկռ յեան
միեւնոյն
առիթով
( Ղ՛եր . Ա ով . րնտրռլթիլննեբ
) Ե ր ե ւան
ե–
կաւ
եւ ճառ աբաասանեց
նաեւ
1950
Փե —
տբու՚որին։
Այղ ատեն
Հանուահ
էբ ար
-
ղէն քհափայէ
լ Պատկանեանի
տ րձան ր
իր
տե՛լէն
, կր Հալահուէին
Հայ ղիտնական
-
ներբ եւ ա րղե լքի տակ
էր ղբուահ
նաիսա -
սովետական
չրքանի
մ չակութա
յին
՛է՛՛բ -
հիռ՛երէն
չատերու
ձղահ
մառանղռւթիլ
-
նր , մեռահ
էր (մեռցուա՞հ–
էր)
Զաբենցր
եւ տրղիէուահ
էին անոբ երկերր
,
ինչւղէս
եւ
«մ ո ռաց ութեան
է բ ա բ ո լահ»
՝Մ եաս
-
նիկե՚սնի
«լուսաւոր
յիչատակր»
՛Այս ամէ–
նուն , Հաբկաւ
, Մ ի՛կ" յեան
տեղեակ
էբ
գ ե ռ Մ ոսկուա
եղահ ատեն , ի՛՛կ եթէ
տե՛լ–
եակ
չէր ւղիտի տեղեկանար
Երեւանի
՚քէք^
ճիչգ
այղպէս
, ինչսլէս տեղեկացահ
է ՛ս յս
անգամ
;
Ար՛է, ինչո՞ւ
1950/'Տ՛
ան բառ
մր
չար՚ոա–
սանեց
Հա յ բո լչեւի1^ւե բու
Հ^իՀիլիղմ
»ի
մ ասին , իսկ ա յ"օր
Հնարաւոր
եւ Հարկ
կր
Համարէ
երկարօրէն
կանղ
առնել
ատոր
վբայ
ու գատապարտել
ղայն–
Ա^բն է այն
արղելքր,
որ գոյութիւն
ունէր
1950^5՛
եւ
որ քն քուահ
է ա յսօր : ԱՀաւասիկ
պատաս–
իսանր , որ կարհեմ
ա՚ւարկութիւն
չի կր -
նար վերցնել
ոեւէ մէկու
կողմէ
•
- Այսօր չկան Աաալինն ու Բերիան եւ
մանաւանդ այս վերջինր :
Գաղտնիք
չէ , որ Ատալինր
Բեբիային
էբ
յանձնահ
Անղրկ՚՚՚Լկասր
Լւբրեւ
աւատ
մր, ոչ միայն Վրաստանր,
այլ նաեւ
Աղբ–
ԿԵ՚եՍՈՒՆԱԿ
ՄԻՈՒԹԻՒՆ ՄԸ
« Համ աւլւլ ա յին »ի ^Գասպար
յ՚վւէկեան
»
թատերասէ
բնեբու
Ա իութիւնր
,
ան՚չամ
մբն ալ ղրաւահ
էր Պէյրութի
աղղային
—
մչակութա
յի՛ն
Հ րասլա րա կր ա յս
՚Լերքին
չարաթներսլ
րնթացքին
:
իր տարեկան
թատերական
ձեռնարկնե—
բու ամիսն
է Մաբտր։
Ամէն տարի,
՛սչ -
նանասկիղբէն
մինչեւ
ձմեոնավերք
,Միու–
թիլ1ւր
կր լհուի
ղորհի
, իր թատե
րական
բեմ աղբ ութ եանց Համաբ ; Աչթաաանքր
,
"Բ ղլթաւորաբաբ
վւոբձերու
եւ
տէքորնե—
րու պատրաստութեան
չ"ւրքր
կր ՛չառ
-
նայ,
կր տեւէ ամիսներ,
յամառ
ու ՛լլ՛ե -
թէ ամ ենօբեա
յ ճիղերով
: Ե ւ ա
յղ
ճիղե
-
բուն
հ՚սւալն
ու տաբողութիւնր
երեւան .
կուղան
, եբբ
րե մ ա դր ո ւթ ի ւնն ե ր ր
կր \
ղառնան
ի բ ա կան ո ւթ ի լն : Այն ատեն
մ ի– \
այն
ել րմբռնենք
, թէ
ի՛նչ չունչ
"պառահ՜\
ու քրտինք
թափահ
են թատե բառէ րներր , ՝.
ապաՀո՚Լե
լու Համ ար իբենց
յաքողռւթիլ
- յ |
նր։ Ատացուահ
ար՛լի՛ւնյ^ւ
ալ
րնականօլ՚էն
1լարմանանայ
Հանրային
րնդՀանուր
՚էր -
նաՀատանքին
:
Նաիս՚ոնցեալ
տարի
րե՚քադրահ
էին
«Հին
Աստուահներր»
, ութ յաքորղական
նեբ -
կայացումներով։
Աւթին
ալ
թաաեբա
-
սբաՀր
լեցուն
բերնէ
րերան
:
Անցեալ
տարի
բեմաւէբեցին
ղարձեալ
մէկ թատեբաԼսաղ
« Պղ՚՚՚տոնի
Դ ՚ ՚ ^ Ր
՚
Մ արսէլ
Փանեոլէն
թտբղմանուահ
: Աա
-
քոբ՚չական
նեբկա
րոցումնե
բու
թիւր վւակ–
ուեցաւ
"էյն ատեն
չորսով։
իսկ
այս տարի
Մ Լ՛ութիւն
ր պատրաս
-
տուահ
էր երկսւ
թա՚ոերաԼսաւլել՚ո՚Լ՝
Պէյ
րութի
Համաբ
եւ մէկ աւելիռվ
(Ց • Պա
-
ր ոնեան ի Հ՝Բա ղաքա վար ութ եան Վնասնե
-
բէն» պատկերներ)
Գ՚ոհիբէի
Համար
։թա–
տերաիսաւլել՚էն
աոաքինն
էբ
Լ . Շանթի
«ինկահ
րերդի
իշԼսանուՀին»
, որ
ներկա
յացուեցաւ
յաքորդարաբ
Հինղ անդամ
ւ
Եւ երկբոբղր՝
կոկոլի
«Բննիչր»
,
երկու
ներկայացումներով
: Աւբիչ
տարիներու
րէ քանն
ու
Հա յաստանր
;
Զարկվիանի
,
Բաղիբով
եւ Մբութինով
Բերիայի
կար —
ւլահ աւատապե՚ոներն
էին, որոնք կր եէ՛"—
ռավարէին
իրենց
վիճակները
անոր
Հբա–
Հանղնեբով։
Հայաղղի
Ա. Միկ"յե՚ոնր
ի -
րաւունք
չունէր
իսառնոլելու
ոչ իսկ Հա -
յաստանի
ղորհերուն։
Այդ մասնաւոր
ի —
բտւունքր
ստաւլահ
է միայն
այժմ ,երբ "՛յէ
եւս չկայ,
իր ի"կ
իւօ"քեր"էԼ
«միջաղղա -
յին իմպերիալիղմի անարղ ղործակալ Ր՛ե–
րիան, որ կեղտոտ պրիսմներով
(ձեւե
-
բով , միքոցնեբով/)
ճղնռւմ
էր
ապաքլանել
ԱԱՌՄ
ժողովբղնեբի
րարեկամ
ութիւնր»
,
ինչոլէ"
եւ չկ՛"յ
ի՛ր ուժի
ու Հեղինակու
-
թեան
՚"՚էբի՚–րր
Ատալինբ
:
Ա.
ԽՈՆԳԿԱՐԵԱՆ
պէս , ՛ոյս աարի
ալ անվաճառ
տոմսակ
չէր
մնացահ
այս եօթր
նե րկա յաց
ումնե֊–
բէն : Ու "1Կ՚"Ք
է
յիչել
•,
՛՛ր
՚Լճաբովի
մուաքով
բոլոր
ձեոնաբէ^եբոլ
մէ^,
այս
աեղ
, թ՚ատերասէրնեբու
Մի""–թեան
նեբ
կա յացռւմնեբուն
տռմսերր
կլ,
հաիսուին
միայն
դրասենե՚սկէն
: Ոչ
յ՚ոնձնա
իսում ր ,
"է Գ"–^է դուռ
դիմումներ
ե լ ոչ ալ Լսնդ -
րանք ռւ աղաչանք
, որսլէսղի
մարդիկ
րա–
րեՀաճին
տոմս
ղնել։
Ամէն
մ՛էկր
անձամբ
պէտք
է դիմէ
եւ ՛լնէ իր տոմսր։
Այն ալ
օր առաք
, եթէ
չուղէբ
տոմսերուն
սսլա -
ռահ
րլլալր
իմանալ
եւ կամ ,
լաւաղոյն
պարադային
, նստիլ
ետեւի
կարղերուն
վրա
յ : Անաց
որ իւր՚ռքանչիլբ
թատեբա
-
թաղի
առաքին
եբկու
նեբկայացռւմնեբռլն
տոմսերր
սպառահ
կ՝րլլան
միչտ
չաբաթ–
ներ
աՈաք
: իսկ
միւսնե բունն
ալ կբ սպա–
"՜է՝
^ԿԻչէ^Ի^՛
" ՚ ՚ ւ ք ե ւ կաւլմ"ւահ
պոչերով։
Այս երեւոյթր
միայն
կր բաւէ Հաստա
-
աելու
ժողո վրդական
ութ իւնր , ղոր
«Հա֊՛
մաղղա
յին »ի թ՛ատե րա" է րնե ր ո
Լ
Մի՛
" Լ -
թիւնր
կր ՛Լ՛"յելէ
Հա"աբակութեան
՚ էայն
թաւե՜րուն
ժ՚օ՚ո : Կր բաւէ նաեւ
Հաոաատե–
լու ներկայացուժնեբուն
"Ր՛՛՛կր^
ղեղար
-
ուեստական
վայելքի
տեոակէտով։
Արա
-
կ"վ
ան յաքող
ձեռնարկ
ժ ր , ա յլասլէս
, ոչ
Հետաքրքրութիւն
կր "տեւլհէ
, ոչ ալ
կր
ժ ղէ ժուլովուր՚լր
,
ինք1ւա
բերա բաբ
ել
իսուոնեբաժ
լեցնելու
թատեր՚ս՚՚բաՀբ
,
բՈ–
լոր ներկայացումներուն
: Մաբղիկ
Ժ՚ո՚քտ–
նաել կր տբամադբեն
եւ ղրամ
կր
վճարեն
լաւ բաներու
Համար
միայն։
Եւ
«թութեր
Համար»
առաքարկուահ՜
տոմս մր կբ
ղնեն
քի՚թ - բեբան
հ՜ռելով
;
թ՚ատերասէրներու
Աի"՚–թեան
այս տար–
ուան
բեմաղրութիւննեբն
ալ ցոյց
տուին,
որ թատե բաթում
Րր արժանի
է այս
ղնա–
Հատանքին
: Աբժանի
է
Հասարակութեան
բարոյական
եւ նիւթական
լայն քաքալե
-
բանքին
:
« ինկահ
բերդի
իչիսանոլՀին»
մանա
-
ւանղ
հ՜անօթ
կ իր դժուար
բեմտդրու
-
թեամր
,
տաՍր
տեսարաններ
, ամէն
մէ
կր Համ ՛սսլա տաս
թան յարդարանքով
, այե
ալ Պէյբսւթինին
նման աղքաաիկ
թատե
-
րաբեմի
մր վրայ,
գիւրութեամբ
գր -
լութ
Հանուե
լիք գոբհ
մր չէ :
Նոյնքան
դժուար
է նաեւ գերակատար
-
ներ ու թա ղա բ կո լ թ իւն ր : Աւ Հաւասաբա
-
պէս
դժուար
անոնց
ղղեստներուն
Հո։յ
-
թ՛" յթում ը
X
Մ իութիւն ր յաքողահ
էբ
լաւաղո
յնս
Հարթել
բոլռբ
ա յղ գժ ո ւա ր ռ ւթ ի ւ^քւնե բ ր :
Ներկայանալի
էբ բեմր,
իբ
յաքորգական
աեսարաններով
;
Լալ էին
տարաւլներր
:
Եւ, ինչ որ ամենսւկարեւորն
է, ակնկալ
-
ուահէն
ալ աւելի
յաքող
էին ղերակա
-
տւսբներ ր իրենց
թաղա րկութեամ
բ
: իյղ -
ճամիտ աչիսատանքր
պէտք
եղահին
"լէ"
յղկահ
էր
ղ՚՚՚նոնք
; հէադր բնաւ չկաղաց
:
Բոլորր
սորվահ
էին իբենց
դեբերր
«քու
-
բի պէս» : Տուչարարէն
օգնութիւն
սսլա
-
սող մր չկար։
Տ պա ւո ր ութի
ւն ր այն
էր-ւ
որ
կ՚՚՚րհէք
յոլչարար
ալ չկար ; Բոլորն
ալ
աէբն
էին Լւրենց գերերռւէւ
; , Բայց , բոլո–
ԱՅՆ ԳԺԲԱԻՏ ՕՐԵՐԷՆ
(ԵՐ՛
ԱԳԱՄԵԱՆԻ
ՅՈՒՇԵՐԸ)
Ընկեր
Աեղբակ
այղ
՚էժոթքէն
Հր"՚չՔ"Վ
աղատոլեցաւ
, բա յց
՛Բե՛ք
ակալաններ՚ււ
ձեռքով
նաՀաաակուելոլ
Հաժար
ա շ ի ն :
Գոնիայի
Ժէք մեղ
«յեղափւ՚թականներս»
կր ւլատեն ղաղթականնե
րէն , որոնք
սլիտի
վե րաղաոնա
յին
իւլմիր : Ո ր չ ՚ ՚ ՚ փ կ՚ոտարե
-
ցին այս թոստումր
չեմ դիտեր
, ի"կ
մեղ
ստ
իպե
ցին կառքեր
կամ
կեն ղուն ի1ւ ե՜ր
ճա
րել
փոթւսդբուե-լու
Համար
: /• Հարկէ
մենք
՜ւղիտի վճա ր է ինք հաթքեբ
ր ;
Ոս տի կաննե ր ճարեցին
եւ
վսւ բձեցին
•
կառքեր
, մեղմէ
ղանձեցին
իբենց
ուղահ
գումարր
, արքփ րաժինր
իբենց վեբապա
-
՛Հելով։
Մեր
փոքրիկ
կարաւան
ր իր առա–
ըն
ղոՀր տուաւ
Գոնիայի
ժէք, ԱիվբիՀի
-
սարեաննեբու.
բաբի
եւ բարեպաչտ
մայ -
րի՚կր։
Գոնիայէն
Պ՚՚ղանթի
,
0
՝աբււոլս
, Ա–
աանա
, Օսմանիէ
X
Աւեէորղ. է րսել
մեր
աառտպտն^ւե
բու
մ
ասին
եւ
նկա րաւլբե
լ
ամրողք
ճամ բու
լլողղոթան
Հա յ ժո–
ղովուբդի
րնւսքնքման
Հրէչային
հրաղիրր
կր ղոբհադրուէբ
;
Օսմւսնիէի
ժէք կր Հանդիպինք
Ւղժիրցէ
Հաղարսւպեա
Հասան
պէյին
, ոբ
գպբոց
գացահ
էր Հայ ուսանոէ^եբու
Հետեղիտէբ
Հայերէն
, կրթուահ
եւ տաչուահ՜
մաբգ^
էր : Երբ
մ եբ վիճակր աեսա
լ չատ
՛լ՛որ -
մացաւ
ե՜լ
ուղղուեցաւ
:
Անմիքասլէս
կարղադբեց
ոբ քանի մբ օր
Հանղստա
-
նանք յաբմաբ
պանգոկի
մր մէք։ Աղտոտ
,
սւպականահ
եւ կոլլոպուտի
ոբք
գարձահ՛
թանէն
փոԼսաղրուեցանք
Ա
՛յդ
չրք՚՚՚նին
լաւաղոյն
օթեւաննեբէն
մէկուն
մէք : Հա
սան
պէյի
կինն ՛սլ այցելեց
մեղի։
/ցնդբեցինք
ճար
մր ղտնել,
որպէսղի
աւելի
Հեռունեբր
չղրկեն
: Արղաբ
Րլլալու
Համար պէտք
է րսել որ ւիորձեց ,
աչ -
թսւտեցաւ
եւ օր մլն ալ եկաւ
եւ մեր ա -
նոլններու
ցւււնկբ
ցոյց տուաւ
մեղի։
Իղ ՜
մ իլ՛էն մատնունչուահ
էինք
իրրեւ կասկա–
հելիներ
եւ վաանղաւորնեբ
: Տիսոլր դէմ
-
քով
րսաւ - «ՏթրաՀռչտկ
թալէաթի
Հ ր–
րաՀանղն
է , անկարելի
է այո
ՀբաՀանդին
գէմ
երթալ
: իմ գիրքս
ալ կր վտանգուի»
է
Մեղի
լիւկեր՛"ցող
ոստիկաններուն
պատ
-
ուիբեց
որ առանց
նեղութիւն
տալու
մին -
չեւ Մարաչ
Հասցնեն
մեղ։
Մաբաչէն
, ճաղնճա
, Այնթապ
չարչա
-
րսւնքն
ու կռղոպուտր
կատարեալ
էբ • Բո–
լ՛՛րս մերկացուցին
մեբ ռւնեցահներէն
, ոչ
կառք,
ոչ ալ
փոթադրութեան
որեւէ
միքոց
ունէինք
: Մեր
Հա ՛լո ւս ան ե րն
ալ
կողոպտահ
էին : Ցուբա
- ձմեռ , ձիւն
ու
սառնամանիք։
Այնթապի
մէք գաՀիճ Գէ՛–
էրճ Ալին կր տեսնենք,
այս
չրքանի
դտՀ–
ճապետր
որ յետագա
յին Մու"թաֆւս
՛Բե–
մսւլի
ղորհ իք գարձաւ
եւ ի վերքոյ
մաՀ -
ուան գատասլաբտռւեցաւ
իբրեւ աւաղակ
է
Հաղարաւոր
Հ՛՛՛յ
անմեւլնեբու
արիւնն
էր
լւսկահ
:
կ՚ուղղուինք
գէպի
Մունպռւճ
, Նի՚ղի՚գ )
ուր կր Հանդիպինք
գաղթականներու
կա
րաւանի
մր, որուՏւ մէք կ՛որ քաՀանայ
մ բ ։
Մ ե՜՛լի թէւկեբացող
ոստիկսւննեբր
սլաամե
-
ցին , Հերոս
Ուրֆացիներու
գիւցա՚^ա
-
մաբտր
, անոնց
քաքութիւնր
;
Այս թեղճեր
ր
կմաթացահ
ուր ուական
-
ներու
երեւոյթ
ունէին,
րՍա
ոստիկաննե
-
բուն
տե ղեկո ւթե՜ անց
տ յղ
ղիչեր
պիտի
յօ չոտ ուէին
իրր «Հա
յ լւ են ա դա
ւն ե ր» եւ ա–֊~
սլստամ բնե՜ր : Մ ե՜ր
՚էող՚լ
"թ՛ոն
վերք չու -
նէր ։ճարապլու"ի
մէք ,տեսնելով
Ե՚իլ՚՚՚՚աի
աւիեբուն
վրայ,
եւ քուբե՜բուն
մէք
՚իրռ
-
ուահ՜ ղիա1ք^ւերր , Հաստատեցինք
թէ
,
Հին օրերու
րոնսւկա^եբր,
միասլետներն
ու բա րրա րոսնե
լ
՛ր
կր նսեմանային
նոր
ճիւաղներուն
քով
:
Եվ՚րաաի
տ՛իե րէն կաբււււան
, կարա
-
լան. Հայկական
բարձբաւանդակէն
մին -
չեւ Տէր
Զօր իրարու
կր
Հետեւէ
ին
հայ
ողքակէւլներ
ր
: Տ ոկացողներ
ր կր քա լէ Լւն ,
յող նսւհներր
կամ
ղետի
Հոսանքին
մ էք կր
նետուէԼւն
կամ
կ՝իյնային
դաՀիճնեբոս
Հա ր ո ւահնե ր ո լն տակ
:
Ալ
ա յսպէս
ան -
ցանք սպանգանոցներ
գ արձահ
քաղաք
-
ներ,
ւլիւղեբ
, անապատին
մէք Հաստատ–
ուահ
/լայաններ
, Մէսքէնէ
,
Աապղան
,
Համամ
, վեբքապէ"
Տէր
Զօր :
Գաղթականներու
անՀամար
րաղմ ու -
թիւններ
օրէ օր կր-ժաժանէին
ու
կր
ղ ր – ^
կուէին
գէոլի
Մուրատ
եւ Աուատ,
"*–/*,
արիւնարբու
Զէրքէղներ
եւ Ր՝"ւբքեր
, ղի–
չատիչ
ւլտղաննեբու
նժան
անթնայ
կր
քա րդէ ին ; Մեր կարաւանր
ցիրուցան
ե -
ղահ էբ : կորսնցուցահ
էի հնողք"
,
լն -
կերնեբս
իրենց ^տանիքււվ
եւ սւղդւսկան
-
նեբով
: Մնացահ
է ինք ես եւ երկու
եղ -
բա յրնե րս :
Մօւո՚սւորապէս
տարի
մր այս կողմ
տյն
կողմ խոյ" տալով
տեւլացԼք Արաբի
մր
ք"վ՜
մտա
յ իբրեւ պարաիղպան
յ
՚ ՛Բանի մբ անղամ
ձե բ բակա լուեցա յ
եւ
բանտարկ՚ււեց՚ոյ
, նոբ չարչարանքներու
,
ւոառա՚ւլանքեերու
ենթա րկո ւե լով
:
ԱՀա
1917/՛
ամառն
ենք։ Պա՚լտաաի
ճա
կատր
թոր ւոա կուահ
է անդլի ա կան
բա
-
նակին
կողմէ։
թ՜ուրք
ւլինուոբներ
կողոպ–
տոււււհ
մերկ
ու անօթի
խումբ
թումբ
կր
Հասնին
ու ղէպի
Հալէպ
ել՛ոււլւլուին
;
-
ղական
իշխան ութ իւնր ամէն
ճիդ
կ ր
թա–
վ՚էր
այ" վ՚՚ոխսաականներր
քաղաքներէն
Հեռու
սլաՀելու
Համար
: Մէկ
ամիս
չան ••
ցահ թրքական
բանակի
թաւիթւիուքներր
կր Հասնին,
ձի աւոր
եւ Հետեւակ
դին ~
ուռ րներ
իրարու
կր յաքորղեն
: իքլեակ
-
նեբս տեղական
Արարներու
Հետ
նեբքնա–
պէս
կ՚ուրախանանք
, մեր
ղաՀիճներուն
բանակներր
քաի՚քախուահ
չարաչար
պաբ
տուահ
թոլճապաՀար
խոյս կուտան
;
6–
ՀՒԱԱՅԵԱՆ
(13)
(Շտր՚\
Fonds A.R.A.M
