« Ց Ա էԻԱՋ »
ՊԷՅՐՈՒԹ, 12 Ապրիլ,
( Յ ա ւ ւ ա ջ ) –
Վ^ա ս ւո ա էա
ւո ր գե րուոոյց եւ րեմագրիչ Ա՜
շււIII ԱաաաթեաՆի
բեմավա՚ե
գռբծ-ունէու–
թ-եան՛ յիււնամեայ
յոբեչեանբ
աօնուեւյաւ
Ապրիլ
՚^Ի^
,
Պէյրութի
մէչ
Նա թա ձեռն
ութ
իլն բ սւոանձնաձ–
էին«.
յո
բելեարին
բաբեկամնեբր»
: ՝Ր"՚Լ Ք՛՛՛էէ ^ ~
էահ
Լլաբգ մբ անՀաանեբ
, այն ալ
-
ուահ - ղաաուահ
, թումբ
մր
Հաաքնաէբ
մաբգիկ։
Ոչ մէկ
կաւլմ ակե բոչո ւթի
էն ,
նոյնիսկ
սիբոգ
թաաերասէրնէւբու
ւգիէոա–
կռ՛է
,
ոչ մէկ միութիւն
կեէլահ էր ձեռ -
նաբկի
եաին : Գոնէ ա յ դ աեսաԼլ
յա յաա -
բաբութիւն
կամ աեւլեկութիւն
լ " յ ս չաե -
սալ
մամուլին
մէչ–. Այս սլաաճառուէ ալ ,
« ՐաբեԼլամնեբու
» այս ձեոնարկր
, կամ
Աչոա Աաաաթեանի
յոբելեանբ
չսէոացաւ
մուլո էէր դա կան
հ՜աւալ , որոէն
աբժանի էր
յււբելեարբ
, այլ գաբձաւ
մասնաւոբնե
րՈէէ
կաղմէէւաՆ
էսմ բա
էլի մբ մէկ ձեոնարկր :
Ուրեմն
, յոբելեսէնր
, առաքին
օրէն
իսկ
սաացալ
միակողմանի
ձեոնարկի
մբ կեր–
պարանքբ :
Տարօրինակ
չեմ գաներ
՚եղաձ
-ր։
Մեր
Հանրա
յին
/լեանքն է էս յգսլէս
։
ճարր
չկա
յ
ել գեռ չատ երկաբ
ժամանսւկուէ
ւգիաի
Հրլլ՛"յ
Ք"՚է
Ք՚՚՚ԷԻ
բերելու
մինչեւ
ան —
գամ
մ չակութա
յին նպատակներ
Հետէսւգն–
գոգ
մեբ
միոլթիւններր
, որպէսղի
,
Ղ՜էթ
այսսլիսի
առիթներՈէէ,
ԼլարենսւԿ բնդՀա -
նուր գետնի
վրայ
կէոզմակերւգել
ձեռնարկ
մր։
Զէ՛^ որ երկու ^ազգ»
ենք եւ
անոնցմէ
մէկր մանաւանգ
միւսին
կր
նայի
չաբնա—
թանձ
աչքերով եւ տրժսէնի
շի
նկատեր
էնք՚լինքր
, իբ կարճ լիկ Հասա կովր
քալե
լու անոր
Լլոդքին : կ՚առնէ կր քալէ առան—
ձին ու կր էլոբքէէ ինքնադլութ
, շատ ան —
ւլամնեբ
գլ՚"–թր
՚ղատին
ղաբնելով :
Այէէէղէս
եգաւ
նաեւ այս անգամ :
Մ ատաթեէոն
Հակառա
կո բւլնե ր
չունի
մեր
կողմր : Աւելին
, իր առաքին
րէոբե -
կամնե ր ր ունեցահ– է ան մեբ
չբքանակին
մէքւ
է; լ մեր
չբ
քանակր, ոչ մէկ ատեն
ու–
բացահ է իբ անժ թտե
լի արյ-անիքնեբր
,
իբրեւ
արուեստին
հառա
յոգ
անձ
մ
ր :
0
,եռնարկին
կաղմ ա կե բ՚դի ^եբ ր , սա —
կայն , աէգաՀռվաբար
Մ ատաթեանի
Հար -
կագբօբէն
լուռ
Հաւանութեամ
ր ,
Րրին
այնսլէս
, է։բ յորելեարր
նկատոկի
միայն
իրենց մարդր
կամ՛ իրենց
սլա շտ սլան ե ա լր ,
Հետեւաբար
եւ իբ կարղ ին Հա ԼլաՈա Լլո րդր
իբ
վ աւլեմ
ի րա րե կամնե բուն : Կամ
,
էիո -
թագարձարաբ
, այս վերքիններր
Հակա —
ռա1լոբգր
յոբելեարին
:
ԱշիւարՀաբարի
էէե րահե լով ա յս տո -
ղերր
, րսեմ
,
որ
անոնք ,
անՀբամ-եշա
չգտան
ԳաշնաԼլցտկանի
կամ
Համակիր
Գաշնակցականի
, եւս առաւել՝
Գաշնակ -
ցականնեբռվ
կաղմուահ
միութեան
մաս -
նակց էէւթիէւ7էր
,
ւսւելի
ւիտյլ տալու Հա —
մ ար
յոբելեանին
եւ աւելի
աբղիւնաւոբ
դարձնելու
ղայն
րաբոյւսսլէս
, այլեւ
նիւ -
թաւղէս : Մ տահեց
ին՝ թէ ղորհր
Լլր յաքո
ղի առանց
մեբ ալ մասնաԼլցութեան
, մի -
այն
իրենց աշթատանքով
;
Արգիւնքր
ց" յց տուաւ
, սակա
յն , որ
այղ
գորհր
շյաքողեցաւ
իրենց երեւակա -
յահին պէս : Եւ֊ Մատաթեան
,
յոբելեանի
տօնա կատա րութեան
գիշերր
, չար յ՜ան ա ~
ցաւ
Պէյրոէ-թԻ
յ^՜"՛ւր՛էրգ՛*՛Խ"՛^
Ր ՚ ՚ Լ " ^
իսաւճ՚բու եւ Հոսանքներու
ալնաՀաաական
արտա
յա յտութեանց
:
Ծ "՚վ՚աՀա
բուեցաւ
միայն
իբ «նոր բարեկամներուն»
1լոէլմէ ել
ՀանղիսասբէոՀին
մէք չտեսւու
մեր շրքա -
նա1լի իր բաբե1լամնեբէն
մէէլն ու մէկր :
Զեմ
ւլիէոեբ , թէ ինչ եղաւ
ձեոնաբկին՛՛
նիւթաէլէսն
՚որ՚լի՚֊նքր։
Րո՚յց
բարոյական
ղեանի
վրայ
"՛յ՛է
արղիւնքր
եւլաւ
չատ,
էոկաբ : Րաղմաթիւ
աթոոներ
սլարասլ
մր–^
նացին
300
Հո՛ւէ՛ առնող
Հսւնղիսէսս րաՀ
ին.^
մ էք , Հաէլտռ էսէլ ա յն
իրողութեան
^
որ,.
Գաշնաէլցաէլսւն
մամու^ւ ալ է՚Աացաւ իր,
տտբվէոդանքբ
, յոբելեանի
նաիսօրեակին
Հրատսւբաէլահ
յս՛ յաա րա բ ութիւննե
ր ով
ել
յօդուահնե
րււ էէ :
ԱբՀամ արՀեցին
Պ է յրութաՀա
յութեան
էլարեւորաւլոյն
ղանղռւահր
, եւ այդ ար -
ՀամսւրՀանքր
, Հակառաէլ
մեր
ցանկոլ -
թեան եւ իբենց
իսէչ մեղքով
, անղբադար -
ձաւ թէ ձեոնսւրէլէէն եւ թէ
յոբելեարին
վբայ :
Ցաւով
էլսւրձանադրեմ
ի ր ուլութիէն^ ,
որովՀետեւ,
Աշոտ Մատաթեան
աբժանի
էր Հայ ժողովուրդի
անթտբաէլան
եւ լա -
ւագոյն
յաբղ
լոնքին։ Այդ յաբէլւսնքչ, ար
տա
յա յտելու
Հնա րաւո բութ
իւն ր սաէլա
յն
չտ բուեցաւ
ւք էւղի : իսկ ա յս պա բաղա
յին ,
էքենք մեղի շէ ււր վւեսւււյ պիւոի
դառնայինք
ել պիտի
երթայինք
Հոն,
էււր
ժեր
նեբկսւ–
Հութիւնր
ցանկա
լի չէր :
իմացէք
ուրեմն
, որ
աժեւք —
չաժեմր
Հրաւէ ր ստացաւ
յոբելեանի
էլաղմ ակեր -
պի^երէն
, Հանղիսոլթեանց
ներկայ ղտ -
նուելու
Համար
, րա
յւլ ոչ մէէլ Հրաւէր ե -
՛լաւ
Գա
^ ա էլց ա կան
մ տաւո
րւս էլաննե ր ոէն :
Խօսողներն
ալ էւբենք եղան,
Հբաւէւրեալ–
ներն ալ, ներէլէոնեբն ալ, հա՚իաՀարռղ
—
ներն ալ :
Կր էլբէլնեմ , որ յոբելեար
ր ինքն ալ ունի
իր
մ եւլքի
րաժինր ա յս տէսոլր
ի բողու -
թեան
մէք։
Մեղքի
րաժինր
այն
իմաստով,
որ
մ եհա րանքի
ենթական
էւնք
րլլա լով
,
պարտաւոր
է ր պաՀան քե լ ան իււո րաէլան ո–
գի մր կաղմաէչերսլիչներէն
, ղոնէ իր պա–
բաղա
յին
ւսսլսւՀովելու
Համաբ , անոնցմէ
դուրս
ուրիշներու
ալ մ ասնա
էլց ո ւթ
ի ւն ^ :
Զբրալ : Թերեւս
րնել
ուղեց եւ
չէլրցաւ
:
Ձկբցալ
վւոիւել նաէսաձեոնռէլներու
կու -
սակցաւլար
մ տա յնութիւն
ր : Ատով
ալ,՝
սակայն
, ղբէլեց
ինքղինքր
մեհա
րանքի
էսբտա րս լտոլթեանց
մեր բաժինէն \
- Այգ մեհաբանքը
էլատաբուեցաւ
ան —
չուչտ
մամուլուէ։
Աւ սակայն, եթէ Հան
-•
ղիսութեան
մէւքոցով ալ
ւո րտա
ր" յ՚ռե
լոլ
առիթր
տրուէր
, վստաՀ պէտք է րլլալ , ոբ
կրկնապատիկ
մ եհութեամ
բ
Հանղիսա -
սբաՀն
անդամ
նեղ պիտի
ւչար՝ Ապրիէ
Տի
յոբելենական
Հանգէսի
նեբկանե
բուն Հա -
մ ար ;
Րա
յց եւ այնսլէս
, Հակառաէլ
պտաւսՀա–
հին,
մեր Հսւմաէլրէոնքր
ոչինչով
էլր նուա
ղի
վա
ս տու էլւււ ւո ր
բեմ
աղբի
շին Հանգէպ :
Եթէ
Հան՛ք իսութեան
նեբկա
ք չեէլանք , 1լա–
տա րեց ինք
էք ոնէ մեբ պար տաէլ ան ութ
իւնր
մամուլով,
առանց
քէն պաՀելու
ձեոնար -
էլին ու յոբելեարին
ղէմ
յ
Ըրինք
այդպէս,
որովՀետեւ
բեմական
յիււնամեա
յ վաստա–
էլի մբ սրտանց
էքնաՀատումբ
էք՚էւյնար
մեբ
պար տաէլան ութե ան սաՀմ աննէւ՜րու^ւ
մ էք :
ԵԼ
աՀա, էլ՝աբձանաղրենք
այգ ղնաՀա -
տանքր ա յսօր
ալ , ա յս
սիւէ՚էսէլին
մ էք ,
անկա էս՝ ափ մր աղանդաւո
բնե
ր ո լ
վեբա -
բերումէն:
ԿԱՐՕ
ԳԷՈՐԳԵԱՆ
ԱՀԱ Թ է ԻՆՉՊԷՍ
ԿԸ Հ Ա ԼԻՆ
ԽՄՐ.—
Պուէնոս Այրէսի;՝մե^է՚*պ
(Ճ
^Աօ–
նակիցր ,
Արմենիա
՝,
հետեւեալ ողրերզու -
թիւնը կը նկարագրէ զրոյցի ձեւով (18
Մարտ).—
Պ– Այրէսէն
չոդեկառքով
մէկ ժաժ եւ
Եւա
Փե րոնէն
(նախկին Լա Փլաթա)
է՚նք–
նաչաբժ ով քանի
ժր վա յրէլեան
Հեռու,
60–
70 • 000
բնակի
շ^էէյբով
ա շիւ ատաւո
րւո
կան
քաղաք
ժ լն է Պ էւր իսօ : Ա յէւ տեւլ Հաէւտատ–
ուահ ենժիսի
՛ոմ երիէլեան
երկու
մեհ՜
ղորհարաններ՝
Արմ
ուր եւ Ա ուիֆթ
• Հոն
են
նո յնէւլէս
Արժանթինի
քարիււլի
ամ ենա–
մեհ
ղտարանր եւ Հիւսռւահեղէնի
անղ -
լիա էլան դորհա բան
ժր ;
Պերիսոյի
մէք
ւ^շշին
Հաստէոտռւա"
էր Հայկաէլան
՚է՚ոքբիկ
դաւլութ
մր,
չ՚՝"–բք
40 - 50
տուն , որ ներկայիս
իքահ է 2^ի :
Տ՚էսմանակի
լՐւթացքին
մեբ Հայրենակից
-
ներբ Հաստատուահ
ենՊ • Այրէ" • Այ"
25
տունր
էլամ ք^ւաէււնիքր րաւլկացահ է Եր —
ւլնէլացի , Ակնցի
, Ատանացի
, Մարաչցի ,
կեսարացի
, (քողէլատղէլ ել Անլլաք՚ւսցէւ Հա–
յերէ : ՚Րսանր
չորս
րնտանիքներ
Լուսա -
ւոր
չսւ էլան են , մէէլր
բռւլո քական ;
Պերիսո
յէն քսան
վա յրէլեան
Հեռու , էն–
սէնատա
կոչուահ
վա յրին
մ էք կան Կելի–
պոլցէւ եւ Մ չեցէ՛ չոր" րնտանիքներ
:
՚Լելւքէւբս չատ մր տթուբ
սլսւտմութիւն -
ներ
տւորահ՜ուահ
բք լալով
մեբ այս փոք -
բաթէէւ
ւչաղոլթին
չուրք , ուղեցինք
քանի
մր
Հաբցումներ
րնել
չրքանին
քաքահա -
նօթ
Հայբենաէլէէցի
մր , որ
թմբագրաաուն
Հանդիպահ էբ :
Իրա՞ւ է որ տասնի
չ՛՛՛՛ի
Հա յ եբի՚ոսւ -
սարդնեբ օտաբ
էււղքիկներու Հետ ամուս —
նացահ
են , կր Հուրցնենք
:
Գժբաէստաբւսբ
ճիչդ է Հայ
օբիորգ
ժրն
ալ , էէե բքերս
նչանուէաէլաւ
կինր
սսլա–
նիացի
Թուրքի
մ քէ աղուն Հեա, ուրիչ
մր
աեղտցիի Հեա
յ
—-
Հւս յւս էսօ՛" ս են շբք անէ։ Հայ երիտա
—
սարղներր :
Գրեթէ
րոլււբն ալ, բայց
ռրովՀեաեւ
չբքս՚նր
է՛նք իր
մ էք պաո աէլտուահ է ու
թո
յլ է կապր
մեր
Հա լր ենա
էլի ցնե՜ բ ՛ււն
,
աղաք
օտաբոլՀինէ,՜բու
ժօտ էլր գտնեն ա -
ւելի
մտերմութիւն
եա. Հմայք եւ կր ՛քգ —
էէւին սւնււնց Հեա ամուււնւււնալու
յ
-
Ի՛՛նչ կաղմաէլեբպութիւններ
ունիք։
Ոչ
ժէէլ
քլաէլժաէլեբւղութիւն
,
բացի
Հայ
Օ՚լնութետն
Մ իութենէն
, որ
աարին
մէկ
երէլու
ձեռնա բկ
էլր էլատա րէ , եւ որ
կր Հէոչուէ
եբեսունէէ մօտ
ւսնղամներ
Նոր
սեբոլնղէէն
Հւււմուր գպրոց ու -
նթք :
- 1936ին
ունէինք
«կոմիտաս»
Միու -
թիւնր եւ Համանուն
դպբռղ
մլն ալ, "բ
Հաղիւ
չոբո տաբուան
կեանք
մր
ունեցաւ,
եւ
ղ ոց ուե ցաւ
ներքին
քւսի—րսաւներու
պատճսւռով։
՝Րսւնիւ ՛քր ւոարէւ առաք
Հ ՛ " յ
0 ՛լն ութե ան Մ ի՚ռւթիւնր
բացաւ
էլի րակ -
նօրեայ
դպրոց
մր, ուր էլր յաճախէին
քբ–
սանի չ՚"փ փոքր իէլ^ե ր . նեբկա
յիս
՚է՚՚լբոց,
չունինք :
-
Տնէոեսասլէս
ի՞նչ
վիճաէլի
մէք են
մեբ Հայբենակէւցնեբր
:
Րոլորն ալ րարեկեցիէ/
կարելի էՀա–
մաբիլ.
մեհ՜^մաււով
էլ՛ու չէւէատ
էւն ղորհ^ ~Տ\
րահներոլ
մէք .՚յՇքատեր
ունին նաեւ
իրենց
իւանութներր
, ուր կր մնան իրենց պարա–
ղ.սւ ն էւ ր ր եւ իր ե նք , իբենց աւլատ
ժամե -
բուն։
Պէտբիսոցի
ամէն
Հայ
ունի
իր սե -
ւրսէ/լւսյէ տունր :
-—
Ի՚^նչ
էսսւղաբէղ
րնարւււհ
են
նռթերր(՚՛
Ի՛րենց
Հսւ յրերուն
խա՛նութներ
ր կր
բանեցնեն : Մէկր կր Հետեւի
բժչկոլ -
թեան.
միք^1էսկար։լ
էլբթութիւն
ստացող -
՚ ^ է ր
Ք / ՚ ճ
կան X
Եկեղե ցականնե
բու
կողմէ
այցելու -
թէււն
լնգունա՞հ՜ էք :
Գժբաէււտաբաբ
ոչ ; Տաբէւներ
կ՛անց
նէէն ել ոչ ժէէլ եկեւլեցւսէլան
կ՝այցելէ
էքե–
էփ՛– Աբղէն
եէքեղեցի եւ Հաւաքավայր
չու
նինք : Հայրերուն
պայքարր
ճեւլքահ
է
նաէէւ ճակաա ր ւլաւաէլներուն
, ռբ կր՝ ւքեհ–
նան ժեհ ժասով անտաբբեր՝
աղղային
սւ–
ժ էն տեսաէլ
չաբժուժի ;
- Կր Կ՚"Բ^Է՚^Ք թէ Հ ողե ւո բու էլան ի էքր
պարրերական
ա յցե լռւթիւնր
սլիտի կրնա ր
օղաէոկւսբ
րԱալ
ձեր շրքանին
Համաբ :
Կ՝ենթադրեմ
, եթէ միայն
ձեւական
չբլլար
անոր ա
յցելութիւնր
լ շթատէ ր
րլչալ
մէէութէւան
էլապ պաոաէլտուահ
Հայ
րենակիցներու
միքեւ :
ի՞նչ
թերթեր
էլր ստացուին
ձեր
շրր–
քանին
մէք։
Մեհ
մասով
«Արմենիա»
էլր էլա բ ղան
•
Գրաղաբսւն
չունինք
:
Արեւե՜լեան
է՛՛՛՛նչ աղգե բ է
ւլտւլւււթներ
էլան Պերիսոյի
մէք։
կան
Հազարի չափ Յոյներ
,
ոբոնք
ունին
իրենց
եէլեզեցին : Ա^ոնց մէք ալ կր
պատաՀէւն
իսառն
սւմ ուսնո
ւթի
ւնւնե ր :
Եւբո՚զացի
ղաղթակտններ
ալ կա՞ն :
կան
ԼեՀեքէ , Ա պանիաց
ինե բ , իտսւքա–
ցիներ,
Հրքւաներ ու քիչ մր էսւքէն
աղղէ
նեբէլա յացուց
ի ^եր :
ինչ որ րսէէււ մեբ թօսւսկիցբ,
մեհ մա -
սամբ
մէէէլի հանօթ
էբ.
րացէոռութեւււմբ
ա յն
յա յանութեան
, թէ տասնի չավ՛
Հա յ
եբիտասարզներ
ամուսնացահ
են
օտաբու–
Հիներու Հետ եւ երկու
Հայ օրիւորղներ ալ
մ օտերս պիտի
ամ ուսնանան
օտար
երի -
տւււսաւււյնեւ՚ւււ Հետ :
լրղսռբոլ
Ալ
րսել, որ այս
նե ր քէւասլ է է
ճեո -
քոլահնեբ
ութոցեր
ունեցող
փոքբիկ ղտ–
ղութր
Հաղիւ
երէլու սեռէ
յիսուն
երիաա–
սաբգ
երիւոասարղոլՀի
կր Հաշուէ
,
ոբոնց
մէկ
եբբորղբ
արդէն,
աչքերուն
առքեւ
ի–
րենց
հնռղներուն
, բռնսւհ– է էլորուէւտէւ
ու–
ղին^
:
Ի՞նչ
էլր մտահեն
աղղային,
եւ
Հողեւոր
ի չ ի ՚ ՚ ՚ ՚ ն ո ւ թ ի ւ ն ն ե ր
այս մասին :
Լուր
ունի՛՛ն :
Գիտե՞ն թէ մայրաքաղաքէն
մէկուկէս
ժամ
Հեռու,
վ՚ոքրիկ
քաղաքի
ր ՚ ^ է ք
չուրք
Հաբիւր
յիսուն
Հայեր
, երկու տաււ–
նեաէլ տարի
վեբք , պիտի
ղառնան
անուն
մ ր մ էէԱէյն :
ԵԼ
երբ անէէնց ղաւա էլնե ր ր բռնահ
են
ձէէւլռւմի
ուղին , կորուստր
անխուսաւիելի
է այլեւս ;
ԵԼ
ոբովՀետեւ
անկարելի է
փոիսադբել
ւլւոնոէւք Հայաշատ
1լեդբոն
մր, ու
լհել
գորհի , սլէտք է ստեւլհել
ուրեմն
միքոց
քտ րա բե րութեան
մանելու
անոնց Հետ :
Այսպէս
, գէթ ամիսր մէկ անղա՚է
շրքուն
քաՀանա
յ
մ ր ղրկել
Հռն , Հողեւոր
մ թի -
թւորութեւոն
Հսւմար։
Ասիկա պէ՛տէ՛
րլլայ
աեսակ
մր միութեան
կապ։ Պէտք է մա -
տուռի
ձեւով
սրաՀ մր ղտնել,
ու
դարձնել
աղղային
սեփականութէււն
; Անոր
կողքին
ԱՅՆ ԴԺԲ ԱԻՏ ՕՐԵՐԷՆյ
(ԵՐ.
ԱԳԱՄԵԱՆԻ
ՅՈՒՇԵՐԸ)
ՓոիէԱէւլ բութեան
ւլոբհին
Հալին էբ ր)՚կ՛
ՎաՀաղն
Տ՚սթեւեան
: Գբահ
էինք
Մաւլնի–
սացի վաճառաէլանի
մ ր՝ Մ կր՚ոէ՛ չ
Ել՚էլան–
եան
(Համակիր)
ոչէ ամէն
էլերպով
էլ՚օւլ. -
նէր : Ալս ղժուարին
ւլոբհին
մեհ հառա -
յութէււն
մատուցին
Աչեցէ՛
Վաղէւնաէլ,
Հայաստանէն
եկահ
ֆետայի
մբ եւ նոյն—
պէս
Մչեցէւ
կոյր
կին մր ռբ իբ
ճաբպիկու–
թեամբ
մեհապէս
դիւրացուց
մեր աշէսա -
տանքներր :
ւՕՕՑ/՚Տ՛
Կիլիէլիան
նաթապէս
սլաարաս–
տուահ
Հա յոց
քա րղին՝
առաքին
օրերուն
բաւական
դիմադբութէււն
ցոյց տուին Հա
յեբր , րտ
յղ աւաղ , թրքաէլան
էլանոնաւոր
ղին ուռ րնե բուն
արշաւանքին
առքեւ փշ -
րուեցան • • •
Այս դիմաղրութիւնր
, յաքողեցալ
ղէ՛–
խաւո րապէս
իղմ իրէն
ղրկուահ՜
ղէնքերուն
չնոբՀէէւ :
1909^
Կիլփկիան
աղէտր
յ ո լ զ ո լ յ ի են-
թարէլահ
էք՛, ոչ միայն
Հայր
այլեւ
Թուբ
քիո
ք էսէքբողք քրիստոնեա
յ տսւրբր
յ
Իղմ ի–
րի
էլո ւս ա կց ա էլւսն մարմ իններ ր
էլրէքնա -
պատէլէքցին
իբենց
ճիղեբր
յանէէւն
ինքնա–
ււլսւչւո պան ո ւթ ե ան ;
1909 - 13
Ւզմ իր դարձահ էր էլուռ
կու
սակցական
էլեէլրռն
մբ ուր բոլոր
անուանի
ւլորհիշներ
կ՛ւււ լցէալէին յաքոբդարաբ
- 5^–
զէէ
կ՚ունենային
բուռն
բանավէճեր
, սուբ
սլայք՚սր
ստեզհուէսհ
էբ
Հնչտէլեւսն
եւ
ռամ կավա րնե բու
ղէմ : Անուանի
՚էոբհիչ -
ներէն կր յիշեմ Զաւարեան
, 3՛ Գալֆա
յ -
եան , Վռամեան
, Աէչնունի
, Մ աբ , Վա -
Հազն Տաթեւեան
: Ւզմիրէւ
էլո ւս ա կց սւ էքան
րնղՀանրապէս
աղղային
էլեանքր
էլ լնթա -
նար
թանղա
վառ ու կր յառաքգիմէբ
ա -
րւսղօբէն
;
՚Րաղաքին
տնտեսական
եւ
առեւտրական
քԻԳՐ էլեղրոնացահ
էր Հայոց
ձեռքերուն
մէք։
Մչաէլոյթի
կեանքին
ուղղութիւն
եւ
մզում կուտտր
Համարեա
Հ՛Յ*
Գաշնակ–
ցութիւնր : կռւսաԼլցական
պա յքաբ , Հբա–
պաբէեկային
դասախօսութիւննեբ
, վիճա ՜–
բանական
ժողուէներ
, բոլոբ
քազտքակւււն՛
իսնղի բն ե ր ռ ւն
կաղմ ակերպոզ
տիրական
քփղր Գա^ակցութի՚ձւն
էբ ,
պետութեան
էքօէ"
յւս րաբե բութ էէւ^ւ Լլր պւսՀէր
,
ղարձ
եալ
Հ. 3՛ Գաշէէակցւււթիւնր
, իբրեւ
էւ -
րսւԼլան
ուժ :
Գժբախտաբար
երէլար չտեւեց
զտբթօն–
քէւ
շւո բժուժ ր : Հա յուն
յառաքղիժ
ութիւ -
նր, տիրական
գիրքր եւ կորովր
մւոսւՀո —
գութիւն կր պտտճառէէւն
սլետաէլան
շբքՐ՚–
նաէլ1ւ1ւրուն
որոնք
Հրէշայէւն
հբաղէ՛րներ
էլ՚որոճա
յին «
1914/՚5՛
մթնռլորտր
ՀետղՀետէ
մթաղ -
նեցաւ
ե՜լ Հայ—թբքաէլան
յա րա րե ր ութ
իւն
նե րր
ւլէլէոլապէս
պաղեցան
:
Ե՚լմէ՚բէ՛
ք՚ոգաքին եւ
աբուարձսւննէ-րոլ
մ արմ էւննեբր վտանղ ր
նա թատեււե լով ,
ա յլուր
էէէ ո խ ա գր ե ց ին ինքնասլա շտպան ու—
թեան
միքոցնեբր : Այս առթիլ պատաս -
թանւււ՚ոոլ
նչանաէլուեցաւ
լ^կեր
Պետրոս
Տէր Պետրոսեան
;
կանշուեցաւ
նւ^ւեւ Թովմասր՝
ստուղե -
ւու Հտմաբ
1905^5՛
իրեն
յանձնուուհ
ւլէն -
քերու վիճակր : Պատասխանեց
թէ
«Անոնք
չատոնց
փճացոլցահ
եմ» •
Մինչ
այս աչթաաանքներր
կր էլատտբ —
ուկին , լսեց ինք
լուր
մբ մեր լնկե րնե -
բու
ձերբաէլալման
ղոյժր •
ՎրԳ՚՚՚էէ՛
չ էր կացութիւն
ր եւ օրէ օր ա ֊
ւելի
ան^՚չելի
էլր դառնար
մթնոլոբտր
1
Ր ւււն տա բկէւ ւահ
էէ՛ն
արդէն
ր7ւ էլե
բներ
Արչաէլ
Ալւղուեան
, ՎաՀան
Պ՛"լ՚ււպանեան
,
ԱաՀակ
Աճէմեան
, Պետրոս Տէր Պետրոս -
եան , ՎուՀան
Ունճէ/ան
եւն . ;
Խստօրէն
էլր Հէւտււււզնդէին
երեք
բնէլեբ–
նեբ,
ՅովՀէոննէս
Յս՚իՀ՚՚՚ննէսեսւն
, Մ"վ -
սէս Տէր Ատեւիանէէսէն եւ Ե բ ռ ւ ՚ ՚ ՚ ն ղ
Ա՚լ՚՚ւ՚ք–
եան : Թուրք
իշվսանութիւնր
ռրոշահ
էր
մաՀացու
Հարուահ
մր տւսլու
Իգմիրի Հա–
յոլթէէէէէն : Ծ րաւք րւււհ էր Պռլսոյ
քսան էքա–
իսէոզաններր
Ի՚լմիրի
մէք ալ ՚իոր ձել : Ա ա -
կայն Աէք1ւբիկեէոն
մ իքամ տութիւն
բ
ւլցուե–
ցաւ
իրենց
ղէմ :
Բէէւնտին
մէք մեր րնէլերներր
կ՚ենթար -
էլո լին
սա րսա փե
ւէւ
չա բ չա րանքնե բոկ է
Ծեհ
, օրէւրով
անքուն ու անօթի
, տնզ.ա -
ղս՛ ր
Հու բցա
քնն ութի
ւնւ : Պետրոս
Տէլ՚Պե տ–
րոսեան
չդէ՛մ անա
լ Ոէէ տառա պան
քէւն կր
թոստովսւնի
դիտցւււհ ելչզիտցահ
րանե -
րր, ԱաՀակ
Աճէմեան
էլբ Հետեւէլ
էււնոր ,
կր Հաստատէ
Պետրոսի
վսւտութ էւլէւնե բ ր
է
6–
ՀՒԱԱՅԵԱՆ
(10)
(Շ՛որ–)
Fonds A.R.A.M
