€6 ԱՌ ԱՋ^
պ՚էնքն է
,
ւսնոր
յոյՍքԼ իր
յ ո յ է ն է
,
անոր
յաղթանաէլր
իր
յաղթանս.1լն
է
,
անոր
ոլ՚որաութիլնր
իր սլարաութիւնն
կ եւ ա–
նոր
Լրադչլ
իր երաւյն է
յ
Իր
ժողովուրղին
մէչ
չ՚"սւրիր,
բայց
իր
ժողովուրդին
Հեա կ՝աուրի
:
Եթէ
չվախնայինք
չափի
ղանցում
մր ր–
նելէ
,
ոլիաի
րսէինք
նոյնիսկ
, որ
Համաս–
աեղր
աեսնել
Հայ ժողովուրդ^
աեմնել
՝•
է,
Համասաեղին
Հեա ապրիլ՝
Հայ
ժողո–~՝՝՝
վուրգին
Հեա ապրիլ է :
Այսքան
նոյնացահ– է մասնիկր
ււ^բող–
՝՝
չին
Հեա ։
՝
\
Եւ այո է պատճառր,
որ իր ղրա1լանու–
I
թիւնր
ղերաղանցօրէն
Հայկական
դրակա
նութիւն
է
,
դուա եւ անխաոն
,
աոանց օ ֊
տարին
սլաաուասար
ունենալու
իր վրայ
յ
Ոչ
Ա փ ի ՚ - ՚ ՚ - ք կայ Համաստեղի
դրականու—
թեան
մէչ
, ոչ գաղութ
, ոչ արտասաՀման
;
Աա^մանէն
ասդին չէ , սաՀմանէն
անդին է
մ էչա : Հա յաստանէն
գուրս չէ
,
Հա
յաս -
տանէն
ներս է
միչտ։
ինք
,
Փերչէնճցի
այս
դի՚ղտցին
, իր
Հայրենի
Հոդէն
Հեոու
րլ լա
լ ով
Հանգերձ՝
այգ
Հողին
մէչ նստահ է ամրօրէն
:
իր
ժոգովուրդէն
բաժան
Բէէալով
Հան -
գերձ՝
միաչաղախուահ՜
, միաձուլուահ
է
անոր Հեա տնխղելիօբէն
;
Ոչ մէկ «Հալոց»
, որքան ալ բորբ
ու
րո–
ցաբհարհ
, կրնայ
երբեք
նուաճել
այս
գբողր
, որ գրող
ըւչալէ
ա ո ա չ
Հ,այ է եւ
Հայ
ԲԱալէ աոաչ
գիւղացի,
այսինքն
եր-
կու
անդամ
Հայ :
Հետր
տարահ է ոչ միայն
դ ի ՚ ֊ ղ ը ^
" * յ լ եւ
գիւղացին
, Հայ
գ է ՚ ֊ ղ բ եւ Հայ
դ է ՚ – ՚ Լ ՚ " Յ է ^
իրենց
բարքերով
,
աւանդութիւններով
,
ղրոչմով
ու
կլիմայով;
Աարմնով
կ՝ապրի
մեքենայի
դտրուն եւ
մեքենաներու
երկրին
մէչ,
սակայն
կրցահ
–•է–.^ Հաբազատօրէն
պաՀել
էնչ որ առահ էր
•գէւգէն
, մանկութեան
տարէներուն
:
ԱմերէկԼան
քադաքակրթութէւնր
ոչ էսկ
էր
«մակերես»էն
կրցահ է ղպչէէէ
ուր
մ ր–
նաց
Հոդէէն
• • •
Հայ
երկէրր.
Հայ
ժոդռվուրգր.
Հայ
դէ՚-ղբ-ւ եւ ամէն
էնչ որ Հայ է ու Հայու -
թէւն, էր մէչ դարձահ
են տաճար
, դար -
ձահ
են Լրկէնք,
դարձահ
են
«նուաճուահ
ե ր ա գ » :
, ՚
Մէնչ
ուրէչներ
, ՀայրԼնէ
Հողէն
վրայ
նստահ,
«սոցէալէղմ»
կլ^
կառուցանեն,
/՛նք՝ այգ Հողէն
Հեռու, այգ Հողէն
գուրս
Հտ յաստանր
կր վեբստեղհէ
ու
Հայաստա–
^ռվ կ՝ապրէ
յ
Ոչ
մէայն
էնք կ՝ապրէ
, այլ եւ
անով
կ՝տպրեցնէ
մեղ ալ, Հայ
ղէւղր
, Հայ
Հողր
վաղուց
մոռցահ
թչուառ
տարտգէրնե
—
րուք.։ :
« Գէ՚-՚լր » ,« Անձրեւ»
, «Ասլէտակ
Աէա–
ւոոր»
գ1՚Բքեբ
չեն , անխօս ուանլեդու
մա–
գագաթներ
չեն,
այլ ժոգով
ուրդ
են , եր
կէր
են ,
՚լէ՚-՚լ
են , լեղու
ունեցող եւ
քաղ–
^րախօսէկ
ւլէւղացէներ
են • • .
Եթէ
այս քանէ
մր տարրերուն
վրայ
ա—
ւելցնենք
նաեւ
րնութէւնր
էր
ստորռդելէ—
ներով,
դ հ ՚ ո հ
1լ րլլանք
Համաստե՚լէ
գրա–
կանութեան
սաՀմ աննե
րր;
Տ՚՚ւահ
կ^րլլանք
ա յգ
ղրականռւթեան
Հէմնական տա րե րքր ;
Հայ
դէ՚-ղր էբ մէչ յէչատակ
մ ր չէ մ է -
այն,
այլ ապրող
րան
մր,
մարդ ,
կեանք , Հող, չուր
, լեգու եւ Հոգէ :
Համաստեղ
այս անղրագոյն
մէչավայ -
րէն,
այս
ողե՚լէնացահ
, նչխարՀք
Դ
"*բ. ~
ձահ
մթնոլորտէն
մէչ կ՝ապրէ։
Ինքղխնք
Հարաղատ կր ղդայ
անոնց
Հեա
^ անոնց -
մով,
անոնց
մէչ;
Ամերէկան
էրեն
Համար
Հող է
մէայն,
Բ"՚յՏ
"Լ"Բ՚>՛
չէ > երկէնք
չէ , տաճար չէ :
իր ոլորտր
, ուր կրնայ
չնչել, էր երկէն–
քր,
որուն տակ կրնայ
երաղել, էր տաճա–
րր,
ուր կրնայ
աղօթել
ու Աստուհււյ
Հետ
խօսէլ,
ՀԱՅ
ԳԻԻՀՆ է, էնչպէս էր Հերո–
որ ՀԱՅ ԳԻԻ%ԱՏԻՆ է :
ինքն է , որ վերակենդանացուց
Հայ
ինքն է , որ վերապրեցուց
Հայ դէւղա -
ցէն ;
Եւ րրաւ ասէկա՝
քառասուն
տարէ Հե -
ռու եւ դուրս
մնալով
Հայ դէւդէն ու Հայ
դէւղացէէն
;
Այսքան
ղօրաւոր է աՀաւասէկ
Հայբենէ
գէ՚-ղէն
կանչր
այս դէւղացէէն
մէչ, որ օ–
՚ոարութեան
շունչէն ու ճնչում
էն գէմ
պայքարելոլ
կռուան
մր էսկ չունէ էր ռա–
քերուն տակ ;
Հէմա որ այլեւս ոչ Հայ դէւղ կայ, ոչ
"՛Լ ^"՚յ
՚ է ե ՚ – գ " ՚ 3 է •> ^ " ՚ բ կ
և՝Ռռ"՚յ
Հ"՛՛^՛"" ՜
տեւլէ դր՚^Աէ^>.^թեան
գէմել
անոնց
կ՛՛ր -
սռւահ
, լնղմէչա
կորսոլտհ
գեդեցկոլ -
թէւնր
վերստեղհելու
, վեր անոր ողե լու ,
վերականղնելու
Համար :
Եւ քանէ
մենք Հեռանանք
մեր անցեա —
լէն , ա յդ ղրա կան ռ ւթէ
ւն ր պէտէ
դառնայ
պատմ ութէւն
, արուեստ
ԲԱալէ ետք եւ
ա ուեստ
րլլալռվ
Հանգերձ :
Աակա
յն «Ապէտակ
Զէաւորր»
Հա յ գէւ–
՛լէն ուՀա յ դէւղացէէն
պատմ ութէւնր չէ
մէայն
, ան սլատմութէւնն
է նաեւ մեր
ֆե
տա յէներ
ուն , «ժամր
չորսուկէսէն»
մեռ -
նելու պատրաստ
մեր Հերոսներուն, մեր
նաՀատակներուն
, մեր քանդուահ
օճախ —
յ՚երռւն
, մեր պղհուահ
, աւերակ
դարձահ
վանքերուն
ու եկեղեցէներուն
, մ եր
յաղ–
թանակներուն
, յոյսերուն
ու
երաղներուն;
իրական
առումով
դէլցաւ^երգութէւն
մր չէ այս գորհր,
էնչպէս է,
օրէնակ,
կոստտն
Ջարեանէ
«Տտտրագոմէ
Հարսր»։
Բայց խառնոլրգ
մ քն է
գէւցա՚լներդռլ
-
թեան, վեպէ , պոեմայէ եւ քնարերգու
—
թեան :
Իր գբքէ երկրորդ
Հատորէն
մէչ տեղ մր
կր գրէ
Համաստեդ»
^
« Հայ ժողովուրդէ
էրաւունքր
աւե
լէ արգար
էր , քան
նոյն էնյ^
էրաւունքր
եւ աւելէ տէեդերական
, քան
երկէնքր
;
Հայ
ժողովուրգր
դարձահ էր էնքն էր մէչ
տաճար , էնքն էր մէչ երկէնք. տտնչան -
քէն
դուրս
ելահ լաւագո
յն ստեդհադռր -
հութէւնր»
:
Այս «ստեգհագորհութեան
» պատմու -
թէւնն է «Ասլէտակ
Աէաւռրր» •
(Խւքբագրական ՅՈՒՍԱԲԵՐի)
Վ-ԱՍՏԱԿԱՒՈՐ Կ-ՍՆՍԿՍՆԸ
•
ՎԻԷՆՆԱ,
3
Յունուար
(Յաււաջ)
Լա–
աէնական
կնռւնգէ
առթէւ
(25
Գեկտ.)
Կ՚"յՅե–լէէ
քաղաքէս
Ախէթարեան
Մէա -
րանութեան
եկեղեցէն ; Փողոցէն կր լրս -
ուէէն
Հայկ
. պատարագէն
սքանչելէ եր -
գերր,
ղորս քլերդէէն
տեղս՚ցէ
երկու
սեռէ
երէտասարղներ
; Ներս ր րա՚լմ ութէւնր
լե– ,•
ցռւն : Հայե՛րր ; Գրեթէ
բոլորր
Վէէննացէ
^ ;
որոնք
Հայու պէս կ՝աղօթեն
, առանց րառ ^
մր հասկնալու;
Ջէ՛^ որ լատէն
հէսն ալ
անՀասկնալէ է էրենց;
Հտյկականր
մաս -
նաւոր
քաչողութէւն
մ ր ունէ
կարհես : ^
Ամէն էնչ ՛հանդէսաւոր
եւ փայլուն
:
ժ՛ա —
ւ1արար
արքեպէսկոպոսր
ղերապայհառ
;
Մեսրոսլ
արք. Հապողեան
, կր դդեստա - )
ւորռւէ
ու
կ՝ առաչնո րգուէ
խո
րան , թանկարժէք
չուրչաո. ու սադա -
լյսրտով,
սպասաւո
ր ութեամ ր
բաղմաթէւ
սարկաւագ
վարգասլետնեբու
;
էքոբանր
լոյսերու
մէչ կր չոգայ; Աւ այս
Բ"Լ"ԲԸ.
խոր կր ներգորհեն
օտարէն
վբա
յ , որոնք
չերմեռանգ
ու լուռ կր Հեաեւէն
մէկուկէս
ժամ տեւող սլաաա բադէն ;
Ներկայ
Հայերր րստ աւանդական
սո -
վորութեան
, վեր գաՀ լէճր
կ՝ե լ/են , ուր
չնորՀաւո րական
րնգունելութէւն
աեգէ
կ՚ունենայ;
Գաղութ ու
Մէտբանութէւն
ւփբտ սէրտէ
կր մտերմանան
էրարու
Հետ,
այլաղան
աղղայէն
Հարցեր
յուղելով
ու
Դլմ մլե լով
վանքէն
մ էչ
պատր՚ոստտուահ
ողելփց
րմսլելէն
, «մրՀէթարէն»
, որ չատ
լնդՀանրացահ
է ամբռղչ
Աւսաբէոյ ^էչ•
Ներկաներր
բոլորուահ՝
մէաբւծննևբուն
չու֊րչ^
չեն ուղեր
բաժնուէ
լ այգ չերմ
մ թ–
նոլոբտէն
:
Մեր ուչագբութէւնր
կր
ղրաւէ է մէչ
այլոց
մեր հանօթ բանասէրր
Հ •
Ներսէս
վրդ. Ակէնետն
, որ էր
եօթանասնամեակր
կր բոլորէ
այս տարէ եւ որուն աւելէ
կա—
րեւոր
յոբելԼանր՝ էբ գրական
դորհունէ -
ութեան
յէսնամետկր
կր լրանայ
մօտերս ;
Զարժե^ր
աւելէ մօտէն
հանօթացնել
այս
դր չէ վաստտկաւորր
Հա յ ժուլովուբղ
էն ,
ոբ գեռ կատա րե լապէս
հանօթ չէ
անոր
ճշդրէտ
կեն սա ՛լր ական
էն էսկ;
Բաւական
գժո լար ութե՜ անց կր Հանգէ -
սլէմ , քանէ մր տեդեկութէւններ
ճարելու
ամ ար ;
Հ . Ներսէս
Ակէնեան
հնահ
է՜ ,
Արտուէնէ
մէչ
12
Աեպտ. ւՏՏՅԷն։
Աշ/սարՀական ա–
նունր՝
Գարրէէլ
;
1895/՛^
կ՝աչակերաէ
Մ ր–
խէթարեան
վանքէն,
1907էն «Հանդէս
Ամ–
՚ւօրեայ»է
էւմբաւլր
ութ
էւն
ր կր ստանձնէ
է
Արդէն
կ՛՛ա չխատա կցէր
1903^^5»
է
վեր ;
1916 - 1920
եղահ է կղերանոցէ վա–
րէչ :
1931 - 1937
եղահ է
Մէաբանութեան
առաչէկայ
, մէսլժամանակ
մեհաւռր
Մայր
վանքէ :
1924 — 29
Հայաստան
ղացահ է ձեռա —
դէբներ
ուս ումնաս է րե լու
Համար,
է"^
1939
Ասլրէլէն
նոյն նսլատակռվ
ռւդեւո -
րահ է Մէչէն
Արեւելք
Եբ՚՚ւսադէմր
եւն.
ուրկէ
պատերազմէն
Հետեւանքով
(ԱՌԱԿ)
Աբծիւը իրա
Կտուցի վբայ
Մի օր ցարմանքով մի մժեզ տեսաւ– ,
—Ի՞նչ ես ցարմանում, մժդսւկն ասաւ֊,
Ուցում եմ ես ալ
Աստւլերին եասնել •
Բարձրանալ ցաեը երկրի անսաեման ,
Ուզում եմ ես ինձ միշտ արծիւ տեսնել– • -
Բայց արծիւն այսսլէս տոսեց պատասիան
—Թէ կ՚ուցես եասնել բարձունքներն ան
հաս՝
Պիտի սեփական թ֊եւեր ունենաս,
Ուրիշի թ֊եւռվ բարձունքի եասած՝
Ուր էլ որ հասնի վերջր կ՚րնկնի ցած:
Երեւան
ՅՈՎՀ–
ԵԻՐԱՋ
Հազէւ
կրցաւ
1946
Սեպտեմբերէն
Վէէննա
վերադառնալ
ու վեբստտնձնել
էր
այնքան
սէրահ
«Հանղէս»էն
խմբադրութէւնր
;
Հասցուցահ
է բաղմաթէւ
աշակերտներ,
որոնց կարղէն
կտրելէ է յէչեէ^
Հ՛ Աա՚^ակ
եպէսկ. կոդեանր,
Հ. Համազասպ
Ոսկեա–
նր, Հ՛ ՎաՀան
ինկլփզեանր,
Հ.
կվւրեմ
Պօզոսեան եւ Հ • Պետրոս Տէր Պօ՚չոսեա -
նր,
որոնք
ղանազան
Հեզխնակութէւննե
—
բով Հրապարակ
ելահ
են
ու հանօթ
է
3 է չեա
լնե ր ր •էովէն
օ՚լտռւահ
են Հ. Ա -
կէնեանէ
արձանադրութեանց
Հաւաքահո–
ներէն եւ կատարահ
օղտաչատ
աչխա —
տանքեեբ ;
Հակառակ
մե՜ր
բանասէրներու
էրեն
Հանդէպ
ցոյց տուահ
վերապա
֊է
վեբաբե—
րումէն,
օտար բանասէրներ
ու գէտնա -
կաններ կր դնաՀատեն
Հ. Ներսէս
վրդ •
Ակէնեանէ
գորհեր
ր եւ մէչաղգայէն
կա —
րեւոր
պարբերականներ
չարունակ
Հրա -
ւէրներ
կ՚ուղղեն
էրեն
յօդուահներ
՚լբկէք ""
լու
է
Գժբախտաբար
մենք է վէճակէ
չենք
բե~
դուն մտքով այդ սլատկառելէ
բանասէրէն
դովքր
Հէւսելու եւ ւլայն
աւելէ
մօտէն
հա^ւօթացնելու
մեր ժողովուրդէն
;
Համեստ
տողերով
Հրասլարակ
կուղ
անք
ո ւշա դր ո ւթէ
ւն ր
Հ ր ա ւէ ր ե լո ւ
մ ասնաւո
րա—
բաբ էր ՚ւլ՚չէ
եղրայրնեբուն
, որոնց սլաբ—
տականութէլնն
է կր կարհենք
Հրապաբակ
Գ՚նլ ու արժանէ
յարգանքէ
տուրք՚ր
տալ
բազմաՀմուտ
բանասէրէն
, որսլէւ/զէ ան-
շուք
շմնա
յ էր դորհունէ
ութեան
յ է սնամ–
հա յ յ ո բելեան
ր ;
Ե՛Հ ՛Վ •
ԽՄԲ
Պուէնոս Այրէսի մեր պաշտօ -
նակիցբ ,
«Արմենէա»
,
խմբացրական մը եւ
մասնաւոր գրսւթիւն մր նուէւրած է Հ • Ա–
կինեանի , արծարծելով յոբելեանի խրն–
դիրը (31 Դեկտ. 1953) : Մենք ալ պիտի
անդրադաււնանք:
1ւ՚*ւ^
Մ. ՆԱՀԱՆԳՆԵՐՈԻ
արտաքէն
նախա,^էՀ,
բաբր յայտարարեց
թէ
բանակցութէւններ
կր կատարուէն
, ղէնակցութէւն
մր Լլնքե —
լ ո ւ Համար
Փաքէստանէ
,
Հնգկաստանէ
եւ թերեւս
ուրէչ
երկէրներու
Հետ ;
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(77)
Այ՛՛ է մէնչեւ
այժմ ոչ ոք չէր նչմա - ՝
բահ
, երբ մէկ վա յրկեան առաչ
մէկր նկա
տեց
որ չէր եբեւցահ եւ սենեակր
դա -
ցէնք։
Սնկողէն բ աւբուահ
չէր եւ վանտ -
կանր որեւէ Հետք չէ ձգահ էր ետէն ;
կարհեցէ թէ 1լերաղեմ
, նախՕր– ճոն -
սրնէ թունաւորումր
եւ յետոյ
Հայր Լա -
փյ՚նյէէ
փախուստը։
Ծառաներր
կանչեցէն
Հարցաքննելու
Համար,
բա^ց
որեւէ
լուսաբանութէւե
չկրցան
տալ։ՎԼրչէն
անղամ
Հայր
Լավէն–
յէն տեսահ
էէն նախորգ
օրր ժամր %էն ա–
տԼններր։
Ընկերներէն
մէկուն
րսահ էր
թէ պառկելէ առաչ
՚ղղաէկ պտոյտ
մր պէ
տէ լնէ :
Վերաղաբձը
ւ՚չ ոք չէր տեսահ
:
Ա ովո րական
էն պէս բակէն
մեհ
գուռրՀ
•ժամր
^էն գռցուահ էբ եւ կղպուահ էբ ։՚յ
Արղ. , ոչ ոք կր յէչէր
որ առտուն
բացահ
•
էր
զայն։
Երկու երէտասարգ
հառանԼրէն
ամէն
մէկր կր կաբհէր թէէր բնկեբը կա
տարահ է այդ
աշէւատանքր;
Հ " ՚ յ Բ Լ"՚Վէ^յէ
նախորդ
ղէչերր վերա -
դարձա՞հ էր : Վերչէն
սլտոյտէն
ատեն
որեւէ Հետք նչմաբահ եւ գո՚^ւրս
ելահ
էր
նոր
Հետազօտութէւն
մր կատարելու
Հա—
մաբ : Պէտք է՛^ր զայն նկատել
եբրորգ
դո–
Հր : Հարէւրապետր
վերադարձաւ
" ՛ յ ն
պաՀուն
երբ Տոքթ՛
Րէյլէ
Կբ
մօտենար
Պ՛ Մերքաաոյէ
լնկերակցռւթեամբ
:
Նոբ
բան
կա՛՛յ , Րէյլէ :
կայ,
Մ երքատո
յէն Հետ
ստուդեցէնք
մնացռրդր;
Բէմէական
աչխաաանռցէն
առնուահ
« ասէտ
քլորՀէտբէք»
է •
Աչխատանռցէ՞ն
; Բանա լէռվ
Գ"ց ~
ուա՚^հ
էր ։ Պ • Մեբքատօ
գլուխր
թօթուեց
,
ձեռքեբր կր դոզայէն
եւ դէմքր կր կհկր -
ուէր • Մաբդկայէն
բեկորէ
մր կր նմա -
նէր :
Սովորութէւն
չունէնք
,
կմկմաց :
Հասկցէք
, Հոս ամէն մարդ
օրն է բուն
բան
մր կ՚առնէ
Հոնկէ • Ոչ ոքէ մտքէն
1լ ան —
ցլնէր
. . .
Գէչեբր
բանալէով
չե՚^ն գոցեր :
Այո
էնչսլէս
մէւս
բոլոր
սրաՀներր ,
բանալէներր
կր կախռւէն
գամէ
մր, Հա —
սարակաց
սրաՀէն
մէչ։
Ուրեմն ան որ այգ սրաՀէն
բանալէն
կր պաՀԷ կրնա
յ ամբռղչ
տրցակր
առնել :
–Այո
:՝
Ա ովորական
բանալէ
մրն է •
Բոլորովէն
.
Ջկա՛"յ բան
մ ր ռր Հաստատէ թէ Օր •
ճոնսրն
էնք անձամբ
առահ է թոյնր քէ —
մէական
աշվսատանոցէն
, Հարցուց Հա -
րէւրապետ
Մէյթլէնա
:
ինք չէ որ առահ է , գո չեցէ , վճռա -
պէս Հաստատական
չեշտով
մր :
Թեւէս
վրայ ղդացէ
ձեռքէ
մր շփումր
է
Փուարօ
կեցահ էր ետեւս :
Այգ
՚^ւ՚է՚՚Ցէ^
չարաչուք
դէպք
մր պա -
տաՀեցաւ
:
Գէ՚՚չՔԲ
էնքնէն
չարաչուք
չէր , բայց
րս–
տեղհուահ
կացութեան
պատճառով
այդ -
պէս
թուեցալ
յ
ինքնա չա բժ
մ ր բակ
ր մ տալ եւ կարճա–
Հասակ
մարղ
մր գաղթայէն
երկէրներու
յատուկ
դլխանոցռվ եւ Հաստ , կարճ վե -
րարկռւ
մր Հադահ վար էչաւ
կառքէն :
Շէտակ
էէնաց
Տոքթ՛
Լէյտնրրէ
, որ
ոտքէ
կԼցահ
էր Տոքթ.
Րէյլէէ
Ք՚՚Վ եւ
ձեռքր
չԼ՜րմօբէն
սեդմեց ;
Վերչապէս
ղտայ
ձեզ, սէրելէս, բա–
ցագանչեց • Ուրախ
եմ ձեզ
տեսնելուս :
Հթաբաթ կէս օրէ վերչ ասկէ անցայ իտա–
լացէներուն
քռ՚Լ
երթալու
Համար
,
Ֆու —
ճէմա : Աքցելեցէ
ձեր պեզումնեբուն
վայ–
րր, առանց մէկ Հատէկ
Եւրռպացէէ
Հան—
գէպելու
: Գժբախտաբար
արաբերէն չեմ
ղէտեր եւժամանակ
չունեցայ
մէնչեւ
տուն
գալու
: Այս առտու
ժամր
օէն
3)ռւ–
ճէմայէն
մեկնեցայ,
երկու
ժամ Հոս
ձեղէ
Հետ պէտէ անցբնեմ,
կտրաւանէն
մէանա—
լէ առաչ : էՀ , էնչպէ՞
ս կ՝ ե ր թան
ձեր աչ -
խատտնքներր;
կսկհալէ
բան
էր։
Այս
մարգռւն
դուարթչեշտր
եւ
անփոյթ
խօսուահքր
վէ րաւո րեց էն մեր ղդա ցում -
ներր :
Բոլորովէն
անաեդեա1լ՝
ողբերգութեան
այս
մաբգր
մեր մէչ կԴյնաբ
չէնչոզ տրա–
մագրութեամբ
մր :
Անբնական
չէր որ Տոքթ. Լէյտնրբ,
Հա
ղէւ անկապ
ձայն մր արտասանեց
եւ գէպէ
Տոքթ՛
ՐէյլԼ՚ն
դառնալով
պադատագէն
նայուահք
մր ոււյդեց
անոր ;
Տ ոքթորր
պարագաներուն
վայել կեց —
ուահք
մր ունեցաւ
: Մաբգուկր
մէկ
կողմ
տարաւ
եւ պատմեց
անցոլգարձր։
Վերչր
էմացտյ Ոբ այս այցելուն
ֆրան
սացէ
Հնախոյզ
մ քն է Վերէէ,
որ
սլեզռւմ—
ներ կր կատարէր
Յունական
կղդիւներուն
մէչ֊.
Վերէէ քաբ կարեցաւ։
ինքն ալքանէ մը
օր էտալական
աշվսատավայբէ
մր մէչ
ան–
ցուցահ էբ, բոլորովէն
կտրռւահ
քաղա —
քակրթական
ամէն կեանքէ ;
Ցաւակցութեան
եւ ներոդութեան
էւօս—
քեր
չոտյլեց եւ Տոքթ.
Լէյտնրրէ
վրայ
վաղելով
ձեռքր
սեղմեց
չերմօրէն;
Ի՛՛նչ ողբե րգութէւն.,
Աստուահ
էմ ,
էնչ
ողբե րգութէւն
, բառ չեմ ղտնեբ
. . •
բացատրելու
Համար , էմ խեղճ պաչտօնա—
՛լի 3"
••
ԵԼ ԷՐ
Գլ՚՚՚-է՚Բ
ցնցելով
եւ զգալով ոբ էր
մ տահում
ր ուրէշ
կե րպռվ աբտա
յա
յտելու
1\էղ.եբր անօգուտ
են :
Մս՚ր՚էուկր
կառքը
ցատկեց
եւ բաժ՜նուեցաւ
մենէ ;
(Շառ.)
Fonds A.R.A.M
