Ի Ս Տ Ա ՚ Ն է ^ Ո Ի Լ Ի
« Ա Ր Ը
Ե Ի
Հ Ա Յ Ե Ր Ը
ի յ Մ Բ
— Պրիւսէփ մեր բարեկամԸերէն
Պ– Գ– ՍահակեաՐփ կինը. Տիկին Թեբէզ,
Ղ|եր9երս պաոյտ մը կատսւըեց արեւե|եան
Եւըոպայի մ է յ . մինչեւ Պոլիս : Ահաւասիկ
սըաաււուչ պատկեր մը իր ճամբորդական
տպաւււրռւր-իւններէն որոնք լոյս կը աես–
նեն
Յուսաբերէ
մէջ, թարգմանաբար
(Տիկինը լեհ է ) . –
,
"՛Ն
էլՆաՀաւյէւսՆքբ
Հա յի վաբսլԼաու.
-
թեան
եւ. ւէեւէաբուեսաական
1լաբ՚։ւլ՚ււ–
-
թէւ-ՆՆեբի
մ ասին
, կաբեւոբ
կբ ԷՆձ
1 ա
-
մսւբ,
IIբոէԼ֊,եաեւ
սքբոֆ՛
՛Բ • բ եբկրէՆ
քս՛^
հ՜աՆօթ
, ՛քէ էոլսամէա
եւ. աՆաշաււ
բարճբ
մաաւսբակաՆ
էբ
:
՝(յա դէաէբ
, ոբ ես
Լե—
Հու^է
եմ , բա
քւ^ մ աքովն
անգամ
չէ բ
1ք"՛–
բ ս ՚ լ անց
բնե
Լ , թէ
Հա յ ե բ բ
մ օա
են
ինձ ,
մանաւանգ
թէ
ես
Հայերէն
գէաեմ
:
Պա—
րոնէն
ԷՆձ ներքրսյ՚"31՛^՛Լ
է 1՛՛^
լեՀական
բաբձբ
Լրչանէւց
ե լ նա
գիսւէր
մէա յն
էմ
օբէռրդա1րսն
լե֊էաէլան
ազգանուեր։
Վյտ բ^ր
միա
յն
րաղմ աթիւ
օաաբա1լան
զբօսաչբ1ի1լներլւց
1նռ Հեա
ա՚ւէթ
" ՛ ֊ ՜
նեցայ
ղրոլցելու
իբենց
ա՚ղաւււրութէւ՚1ւ
-
ներէ
մասէն
, լսեցէ
ն ո յ ն կարծէքր
:
ս՛է ամերէկացէ
տուրէստ
,
ուղենալով
գնաՀաաելի
ծառա
յութէւն
մաաուցանել
,
ա ս ա ս էնձ բառացէ
Հեաեւեալր
՚
—
Եթէ
՚ըս՚^ք,
•"էկէն,
կ՝"՚–ղէք
՚չեղեցէկ
ոսկեղէն
ունենալ
բարեէւէղճ
ղնով,
Հար
-
ցրէք
այն էւանութներում
, որոնց
ցուցա
-
նակներէ
վբայէ
ազգանոլնր
ուՆԷ
« եան
»
վԼրշաւոբութէւն
: Գէաէք
, աէկէն
,
սրաՆք
Հայեր
են եւ. մեծ
վարւգեաներ
՝.
Արանք
վաճառական
չեՆ : Հայերր
Հբաշալէ
ոսկե–
՛էէն
էրեր
են սչատրաստ՚ււմ
:
Երբ
ես նբա
Հաբցրէ
, թէ արգեօք
աւելէ
բան
Լգէտէ
ա յգ
Հա յերէ
մ ասէն
, նա
սլա–
աաս
էւանեց
•
՚լ՚՚՚՚-էմ
1
էսկասլէս
աւելէն
Հղէ ՜
ւոեմ : Գէաեմ
մէայն
,
ոբ
Հայեր
ր քբէ"
-
տոնեայ
Լն եւ^այսաեգ
ամենէւլ
աղնէւ
մարգէկր
. . . \
յ՛ ստան
բու
լէ. րաւլա
ր է
" ՛ յ " Հա քերր , ո —
րոնք
ոչ մէ բսՒր^ձր սլաշաօն
չունեՆ
եւ
ոչ
մէ
Հ անրա
յ է ն կ(սմ պետական
գէբք
Հ ^ ն
ղ բաւ.ում
, (/" ՚ բ ղ էկ՝
որոնւյ
անոլններր
անցնե
լու
են
՝, "վէ
կամ
ալիքէ
Նմ ան
բաղ–
մ ութեան
ծովէց
, ծառայում
են էրենց
աւլ–
գէ բաբէ
ա1ւուան
եւ բաբէ
Համբաւէն
ա —
՚-ե՚լէ
լաւ,
քան
ոմանք,
որոնց
անռւննեբր
չատերէն
յայտնէ
են ;
Անկասկած
, անուանէ
ւլէտնականներ
,
՚էԲ՚՚՚/նե
ր ե լ այլ ւռաղանգաւոր
մարգէկ
բաբձրանում
են եւ տարածում
փառքը
է -
րենց
աղղէ
. սակայն
ղրսէ
աչխարՀր
կար–
^էք
է կ՛ողմ
ում
ե լ ճանտ
չում
աղգր
էբ
սո–
՛էո րական
, առօրեայ
Հանգէպումնեբ
է
րն–
թ՚ո^քքէն
, եբր
գործ
է ունենում
Ա՛յ"
կամ
այն
ագ՚լէն
ոլատկաՆող
նոյնսլէս
սովորա–
կան,
մէ^էն
գասէ պատկանող
անՀատներէ
Հետ
:
ԱՀա
թէ վւնչու
այս Վաննչան՝»
Հայերը
է–
րենց ստեգծ՚սգործ
աչթաատնքով,
պար
-
կեչտ բարքով
եւ աղնէւ նկարագրով
աղէւս
առ աղէւս
կառուցում
են աղգա
յէն
փառքէ
արձանր
, որ թէեւ
փայլուն
չէ , րայց աւե
լէ ամուր
է եւ Հաստատուն
;
Հա յերէ ստեղծագործ
Հանճարր
չատ
Հէասքանչ
յէչատակաբաններ
է
տուեէ
թոլբքաէլան
մչակո
յթէն,
սրա
մասէն
րա—
լական
ղրուած
է , փաստերէ
եւ պատմա
-
եան տուեալներէ
Հէման
վրայ
; կտրելէ
է
նորէց
գրել
մէնչեւ
այսօր
գեռ
կանգուն
եւ
կենգանէ
մնացած
պերճախօս
փաստերէ
^էմսւն
վրայ,
որոնւյէց չատեբր
ես
տեսայ
էմ ճամբորգութեան
լնթացքէն
:
Արտնց
մասէն
գ ե ռ պէտէ պատմեմ
:
՚Լ/կ՛"ր՚՚՚գբելով
րաղարր,
ուղեցէ
մէայն
անաչառ
ճշմարտոլթեամբ
է յայտ
բերել
թէ էմ եւ թէ մանաւանգ
օտարնեբէ
կար–
ծէքր
ներկայէս
Բ՚ուրքէայում
ապրող
Հա
յերէ նկարաղրէ
եւ արմ-անէքեերէ
մասէն։
Արա
Համար
աւելէ բԿոբոշ
տեղ
ել չէ -
ղոք
չբխւն
, քան իստանբուլէ
րաղարր
,
գժուաբ
է երեւ՚ոկայել
:
ԱՀա
թէ էնչու
էմ յօգուածէ
խորագէրր
իստանրուլի բազարը եւ Հայերը։
Զնայած
այն բ"լ"ր ք՚ռգաքական
փոթէւ–
րէէլՆերէն
եւ աղգա
յէն ողրերգական
գէպ–
քերէն,
որոնց
մէչ ապրե լ է Հայը,
կամ,
աւելէ
ճէ շտ , որոնք
Համար եա
րնաքնչել
են Հայ վք-ողովուրգր
այս– եբկբում
, որ էր
նախնէքներէ
եւ էր էսկ Հարաղատ
եւ
սէ–
րած
Հայբենէքն
է, մնացորգներր
պաՀել
են էրենց
ցեւլայէն
նկարագրէ
փայլուն
ա–
ռանձնա լատկութ
էւննե
րր
ստեղծագործ
աշխատանք
է/,
պարկեշտ
անուն :
Ա^յկարելէ
է բաղարր
մէանգամ
այցելե–
լով գոՀանալ
; Նորեկր
էնքնաբերաբար
նո
րէց մէ քանէ անգամ
քայլեր
ր ուղղում
է
այն
կոգմր։
\քՈյնր պատաՀեց
նաեւ
մեզ
Հետ
:
Յաչոբգ
օրր ե՛լանք
բազարում
մ է
Հա յ
ոսկերչէ
խանութում
: 111օսում էէնք
ֆրան
սերէն : Նկատելէ
էր , որ նա նեզւում
էր
մեղ
գմ՜ռւար
Հաս1լնալու
պատճառով
եւ
նբա
թուխ
գէմքյ,
մտաՀոզ֊
արտայայտոլ–
թէւն
ունէր :
Սկսելէ
խօսել
Հայերէն։
Ա^ւակնկալէ եկած՝
մարգր
փոխուեց
բո—
լորովէն
:
ԳոՀունակութեան
մ-պէտր փայլեց
%րա
մտաՀոգ
գէմքէն
, անտարբեր
աչքերր
կեն—
գանացան
ռւրախոլթեան
չոզով
՝•
Զարմա
ցած
Հայեացքով
նա յեց
ԷՆձ : կարծես
սոր
էր տեսնում
էնձ էրրեւ Հաբազատ
մէկէն
:
Գուք
Հա՛՛՛յ էք ՚> գէմեց
էնձ
այնպէսէ
չեշտով,
"՚֊ր կար
եւ Հաբցմունք,
եւ
զար–
մանք , եւ ուրախութէւն
: Ո՛՛բտեղէց
էք
գալէս :
Գալէս
եմ Բրէւքսելէց
, բայց
Հայ
չեմ
:
Ւ՚՚նչպէս
թէ , ապա
ո՛՛վ էք :
Ե"
ԼեՀուՀԷ
եմ .
Հա , Հասկացայ
, գուք ծնած
էք
Լե–
Հաստան
, այսէնքն
գուք լեՀացէ
Հայ
էքէ
Ոչ,
ես ծնած
եմ ԼեՀ
Սէ
ս սյսւէւ ե
լ.
ես ե-ւս ֊
պէս
ԼեՀ եմ։
Ո ՚ ֊ բ որ ծնած
լէնէք,
գա
նչանակու
թէւն
չունէ , Հայր
ուր էլ որ ծնած
լէնէ
,
մէշտ
մնում
է Հայ :
^
ձէշա
է , սլատասխանում
եմ ժպտա
-
գէմ,
բայց Հաւատացէք,
պար՛՛ն,
որ
ես
Հա յ չեմ ծնած
:
Գժուաբանում
էէ Հաստատել
էմ ԼեՀ լէ–
նելր՛ ճարտՀատ՝
ա՛՛է–
կաթոլէկ
եմ։
Այստեգ խօսակցէս
Հետ կա՚ոաբուեց
էնչ
ոբ սոսկալէ
բան։
Ն"՛ մէանգամէց
փոխ
-
ուեց , նա յեց
էնձ քննական
, Համարեա
ար–
ՀամարՀական
Հայեացքով
եւ
գառնռլ
-
թեամբ
չեչաեց
•
-
Այո,
կաթոլէկ
էք. ԷՀ,
կաթոլէկր
Հայ
չէ՞։
Գէ^ \ "ա
է մեր
գմ֊բախտութէւ–
նր,
ստէպեցէն
ձեզ կա
թ Ո լէ կո ւթէւն
րն -
գոլնել
եւ գո՚֊ք
ձեր աղգր մոռացաք։
էՀ ,
Հէմա գուք ասում
էք Հայ չեմ,
Հէյ վախ։
Թւում
էր , թէ մարգռւն
էսկապէս
մէ
գժբա էւտութէւն
է սլատաՀել։
Նբա
աւլնէւ
,
չերմ սէբտբ
, Համ ոզոլած
Հա յէ
սէրտր
վչտացել
էր •
Գթաշարւք– Հր եւ մէանղամայն
Հէաց —
մունքէ
արմանէ
այս սրսրղ, անկեղծ
եւ
շէտակ
, Հող. չէ թէ սխ՚սլռւած
, մարգր
:
Նբա
՝է
ոգէն վւաստերէց
աւելէ Հաստատ
ուն
բան
ունէր
էր էւորքում՝
Հա յր մէչտ
Հա յ
մնալու
է , պաՀելով
լեզուն
եւ կրօնը : Նբա
Համ ար կասկած
էկ՛՛՛բ
^ "ր ես Հա յ
էէ.
գաոնացած
էր մէայն,
որ եղել
եմ կաթո–.
լէկ
եւ այլեւս
Հայ չեմ
զւլում
էնձ :
Նբա պայծառացած
գէմքր
նորէղ
տժ՜ -
գոէնեց
վշտէց
ու ավւսռսանքէց
:
Պատ
֊
բաստ
էէ սուտ
խօսել
նրա վէշար
՚էարա
-
տելու Համար,
ուսել
ոբ ես Հայ եմ , էս ֊
կապէս
Հայ,
որ ես ղէտեմ
Հայ
աղգէ
պատմոլթէլՆր,
Հէացած
եմ եւ
Հպարտ
Հայ
լեղուով
եւ Հայ մշակոյթով
, որ
ղէ
տեմ
ո՛՛վ էբ քաչ Վարգանր
,
Աասունցէ
Գալէթը
, կարղացել
եմ Րաֆֆու
՚լրքերր
,
ծանօթ
անուններ
են էնձ Համար
թուման–
եան , ԱՀաբոնեան
, որ ստանռւմ
եմ
^"՚յ
լրաղրՆեր։
Մէթէ"
այս
ճշմաբտութէլննե–
Րբ բաւական
չէէն
արգարացնելսւ
ա
յն
վ՚ոքբէկ
սուտը,
որ ես Հայ եմ . . .
Զկ՛
,
բոզացայ
.ե, եւ
ւլ,
որ ԼեՀ
եմ
է
Աշխատեցայ
Հք^Օ/՚Հ՜^
Համոզել
նրան
եւ բացատրել
, թէ
Հա յերէն
ր սովոբել
եմ
ա յնպէս
, էնչպէս
ուրէչ
մէ քանէ
լեգոլ
-
ներ
:
Նա
լռութեամբ
լսեց
էնձ եւ
վչտտխաոն
Հառաչհվ
շաբունակեց
•
Ո^վ
է հայերէն
սովորում
այսօր
:
Ո—
րո" լ պէտք
է Հա յերէն
գ է տ ն ա
լ , եթէ
Հայ
չէ : ԱնգլերէՆ
, ֆրանսերէն
, Հոլանաերէն
,
ա
յ ո , բա լց Հա յերէ՛՛ն
.
. .
Զէ , ա յստեզ
ան
պա
յմ ան
մէկ բան
կայ : Երեւում
է ,
որ
գպբոց
ունէք
, եւրոպացէ
1լ ուղէք
գառ
-
նալ,
Աստուած
ձեղ Հետ,
բայց
սա
ամօթ
բան
, պէտք
լաւ
էմանաք։
Աւելոբգ
էր
այլեւս
մեր
խօոակցութեան
չարունակութէւնր
։ Գմ՜գոՀ
էր խօ"1"կէց"
,
յուսաէ՚աբ
եւ վշտացած
։
Գմ՜գռՀ
էէ
նաեւ
ե" , կարծե"
մեղաւոր
էէ
այո
Հայաշունչ
օրէնակելէ
Հայէ
ա —
ռաչ,
որ ծնուլներս
Հայ չեն եղած
:
ԹԵՐԷԶ
ՍԱՀԱԿԵԱՆ
ՕՏԱՐ
կՋԵՐՀ
Ս Ա Լ Ա Հ Ե Տ Տ Ի Ն
Ե Ւ խ Թ Մ Ա Ն Գ Ի Շ Ե Ր Ը
*
(ք^. եւ վերյին մաս)..
՚Բազաքէն
մէչ գտնուող
Յքրանկ
Քբէ"
~
տոնեանե
րր՝
մ եծամ ասնարաբ
վե բագն
-
ուեցան
: Ուբէշներ՝
առանց
փրկագէնէ
,
ազատ
արձակուեցան
Ա ու լթանէն
եւ
էր
ե՚լրօր՝
Մալէք
Ալ Աաէլէ
կողմէ
Գալով
բնէկ
քրէստոնեաներ՚ււն
, բնակեցան
Երու—
սաղէմէ
կամ
արուարձաններուն
մէչ։Բայց
գտնուեցան
բաղմաթէւ
Յէբանկնեբ՝
որոնք
ենթարկուեցան
թ չուառութեան
կամ
՛լե -
րութեան
յ
Հարէւր տարէէ
է վեր
առաչէն
անղամ
բԼԼ՚"էով,
քրէստոՆեանեբբ
տխրու
-
թեամբ
ու արցունքով
կլ,
գէմաւոբէէն
^քննղեան
Տօնր :
X
՚–
•
^
\
կարճ
տեւեց
ԷՆ խոբՀբղակց
ութ
էւններբ
1^
Փութով
վեբչացուցէն
պետական
գործե
-
բ ր ։
Աուլթանր
կ՚աճապարէր
;
Ունկնղրութէւնր
վերչացած
, նչան
րրաւ
իր
եզբօբլ՛
որ յառաչացաւ
:
Ամէն
էնչ պատրաստ
է , րսաւ
Մաէէք
Ալ Աաէլ
:
-
Երթանք
, Հրամ ա յեց ԱալաՀ էտաէն
:
ԵԼ
ա յս
մ արդր
որուն
յազթանակնե
ր ր
ցնցած
էէն
Արեւմուտքր,
պէտէ կատա
-
րէր , ճակատագրէն
մ-առտնգազրկուած
քրէստոնեաներուն
Հանգէպ,
պատմու
-
թեան
մէչ
նմանր
չտեսնուած
գործ
մ ր ։
Աուլթան
ԱալաՀէտտէն
Եուսուֆ
Ալ Ա
-
յուսլէ
անցաւ
ճամբաներու
ցեխերու
ըՆղ–
՚^է1էն\
է խնգէր
էբենց
տուներուն
մէչ
վւակուած
քրէստոՆեանեբոլ
:
Մ եղմ
օրէն
տ րուած
Հարուածներուն
,
խարխուլ
եւ որզնակեբ
գռներր
կր բաց
-
ուէէն
ճռնչալով
:
Երբեմն
,
վարանելով
կամ
վախնալով,
ծերունէներ
,
մանուէ^եբ
եւ
կէներ
ե բ կէ լզած
ա1^էարկ
մըլ կր նե
-
տէէն
լուսամուտէն
ղոլրս
;
Բայց
, ապա
—
Հովուած
այցելուներու
աւլնէւ
երեւոյթէն
,
էէէն
ուշանա
բ գուռր
բանալու
-
Այս
ա յցելուներր
Ա ալաՀէտտէն
եւ
էր
րնկեբներն
էէն , որոնք
պարէններով
եւ
րնծաներով
բեռնաւոր
, կ^ երթա
յ է ն տարա—
ծելու
ուրախութէւնն
ու
գէւբակեցութէւ–
նր՝
Երուսաղէմէ
քրէստոնեայ
օճախնե
—
բուն
մէչ։
X
Օ՚ոպէբ
Տր Բռրպէ
, Ֆռւշէ
Ֆէոլ,
Ժեր
-
վէ
Ֆորէլ
էր կէնր
եւ չորս
տզաքր
բոլորր
մէասէն
խմբուած
երկու
ծեբոլնէՆեբուն
երղէքէՆ
աակ
, կր տառապէ
էն
նոյն
անձ
կութեամ
ր : Որոշած
ԷԷՆ մէասէն
ան
-
ցրնել
\^ննգեան
այս
խթման
դէէեբր
եւ
յագ.եցնել
էբենց
տնօ
թ ո ւթ է ւն ր՝
մխէթա
-
րական
խօսքեբով
:
րած
մարգր։
Բայց,
չէր աւելցներ
այլեւ"
, ^կամ
ո -
ճէր մը», վասնզէ
, այն
նախազգացումն
ունէր՝
որ սլէտէ կատարուէր
^րաշքր
եւ
էնչպէս
կ՚ըսէր
էր Կէնր, Բբէստոս
,
որուն
Համար
կռուած
էր նախկէն
խաչակէր^
,
սլէտէ
չչքէր
ղէրենք։
ԵԼ
կատարուեց՚սւ
^րաշքր
:
-
ՀյնոբՀաւոր
\քնոլնգ,
<1.Արունք Ժեր
-
վէ՛», կբկնեց
ձայնր,
այն
վայրկեանէն
երբ ԱալաՀէաաին
եւ
էր
մ տնէէն
ցած
եւ
Նեղլէկ
սենեակէն
մ էչ
,
ուր Հաւաքուած
էր խոլմրր
:
Ո՞վ
էք գուք,
Հարցուց
Ժերվէ
կորո
վէ
ձայնով
մը ;
ԱալաՀէտտէն
Ա յս անունը
աարօրէնակ
Հնչեց
քրէս
..
տոնեայ
այս Հնաւուրց
բէւակարանէն
մէչ։
Ակեպտէկօբէն
գէտեցէն
ղէրաբ,
չՀաս —
կնալով
կամ
չուզելով
Հասկնալ
:
^"՚յՅ
–՚ Ի վերչոյ,
պէտք
եւլաւ
րՆդունէլ
էրականութէւնր,
էրապէս
, Աոլլթանն
էբ՝
ոբ կուգա ր անց ^ ե
լ ո ւ
խթումր
ե րկու
ծե ր ո ւն էն ե ր ո ւն եւ անոնց
ղբաց էնե բուն
Հետ
։
X
Մ ալաՀէտտէնէ
խթում ր,
նոյն
ւլոյու
-
թեան
մ ր "կղլ^աւոբոլթէւնր
եղաւ
Ո՚ոպէր
Տր Բոբպէէ
, Ֆո՚-շէ
Ֆէոլէ
, ժերվէ
Ֆոբէ–
լի,
էր կնոչ
եւ էրենց
չորս
զաւակներուն
կ Ա
Ղ , Ա
Ն Դ
Ը
չ Ա Ն Գ Ս Տ Ե Ա Ն Տ Ա Ն
Մ Է Ջ
Իր
բացումէն
4-5
ամէ"
վերչ
սկսած
է
աբդՀն
ժսգովբ
՛ւ՛ս կան
գաււնալ
Մ
ոնմորան^
սէէ
թէւ ՛Հ «Տունրֆ
,
որ կերպով
մր եւ
աս~
տէճանաբար
գաղութէն
սրտէն
մէչ
սլէտէ
ղրաւէ
այն աեղր
ւլոր Պռլսոյ
մէչ
զրաւած
է Ազգ–
Հէւանղանոցր
:
Ամկն
տօնական
օրերու,
եւ
ղանաղան
առէթներով
շատեր
սլէ՚ոէ
ուղեն
անզրա
-
գառնալ
որ Հոն
70^^
աւելէ
մեծ
մայրէկնեբ
ու
Հայբէկներ
, եկած
"եղմուած
են էրա
-
բու
քով
եւ այսպէս
կամ
այնպէս
պէտէ
լրացնեն
կեանքէն
էրենց
բաժէն
էնկած
ճակատա՚լէբ
ր :
Հաստատութեան
կատարելութեան
մա
սէն
քանէցս
խօսած
ենք ((.Յառախէ մէչ
:
իասառ
էկ բախտ
մր կր
վայելէն
մեր
ծե–
րունէնեբր
, շրչապատուտծ
լաւագոյն
սլայմաններով։
Տս՚քս՚-կ
եւ մաքուր
էբենց
օգասուն
սենեակնեբր,
լայն
պատուՀան
-
ներով
արգէն
կր
ստե՚լծեն
այն
Հաճելէ
տբամագրութէւնր
որ
անՀրաժեշտ
է է
-
րենց
րնտանեկան
բոյներէն
ղրկուած
մեր
ծեբունէներոլն
։ Աւ կր զգաս
որ
Ա՚լքատա–
խնամէ
եւ Հաստատութեան
վ"՚Րէ"՚–թէւ–
-
նր , ներքէն
պա շտօնէ
ո ւթ է ւն ր էրենց
կա
-
բելէն
կր
փորձեն
, անզղալէ
ղարձՆելոլ
Համ ար
անոնց
առանձնութէւն ր ։
Գժուաբ
է
,
ան շուշտ
, ղոՀացնե
լ բոլորր
, մանա
-
ւանղ նկատէ
առնելով
շատեբուն
կարծրա
ցած
սովոր
ութէւններչլ
կամ
Լ՛" Ր է՛" Ր՛" էէ^
կեքսՆքէ
մր մնացած
ղառնոլթէլններր
:
Տրաունչնեբ
մէշտ
ալ պէտէ
լսոլէն
, էնչ
-
"լէս
Ա զ ՚ լ - ՀէւանգանոզէՆ
եւ ուրէշ
Հտմա–
Նման
Հաստատութեանց
մէչ։ Պէաք է
րա~
ցատրել,
Հասկնալ
այս
բոլորր
եւՆերողա–՝
մտութեամր
գէտել
:
ինչ
կազգուրէչ
երեւոյթ,
չատեր
ո ~\
րոնք
ֆէղէքտպէս
բնգունակ
են
աչխա
-
տանքէ
«բան
մ ր՝» կ՝րնեն
էնքնաբերաբար
^ ՝•
օգնելով
սլտ չտօնէ
ութ
եան
I Գուռ
մր բա
-;
^ " ՚ լ Ը է
՚գատուՀան
մր դոցելր,
աթոռ
մը\
տեղավւոխելբ
, էբ անկար
րնկերոչ
ռւլնելր
արդէն
ցոյց
կուտայ
որ «էբենց
Տ ան%
մէչ
են
անոնք
ե լ սէրով
կազմած
են մեծ
րն -
տանէք
մր :
ԼՀ^
կաղանդ
ու Ծնունդ
աւանդական
տօներր
Հայկական
բոյներռւ։
Եզան
մարդէկ
ո -
րոնք
էբենց
նոլէրներով
յէչեցէն
Հաստա
տութեան
դո յութէւնր
եւ օգնեցէն
վար
-
չոլթեան
, որպէսգէ
սեզաններր
զարդար
-
ուին
անուչ
- ապուրով
, կաբկանգակնե
-
բով
եւ պտուղներով։
Եւ խումբ
մր ար
-
ուեստագէտներ
ալ
ուղեցէն
ղուարթ
կա–
ղանգ
մր ստեզծել
Հանդստեան
Տունէն
ներս
;
Գա՚լափարր
"էրելէ
էր
բոլոբէն
եւ
դժ
ուար
չեղաւ
գեբտսաններ
Գրէզ որ
ՎաՀա–
նէ
եւ Ա. Գմբէթեանէ
Համար
Հաւաքել
ե -
րաժէչ՚ո
թէ դերասան
, երգող
եւ արտա—
սանուլ
ու մանա
ւանղ. , պարող
երէտասաբ—
դոլՀէնեբ
որոնք
էրենց
դոյնդդոյն
Հայկա
կան
Հագուստներով
ժպէտ
բերէն
խորշո
-
մած
զ էմքերուն
, ե լ ոգեւոր
եցէն
մարած
նա յու տծքներր
, թունդ
Հանելով
սէրտեր
է
Հաստատութեան
Հէլրանոցր
ոբ
՚լբմ՜ ~"
բաէ՚տաբաբ
փոքր
է,
չատ
այցելուն՛եր
Հւ1ք–
գունելոլ
Համար
, լեցուած
էբ
մ
անաւանգ
Հէւրերով
եւ նեղ կռւդար
սլտրախռւմբէՆ
չարժումնե
բոէն
: Բա
յց
եւ ա յնպէս
պա
-
րեցէն
մեր երէտասաբդուՀէնեբր
էւմբովէն
թկ
Դ"յ՚ւ
-
Ղ՚՚յԳ
•>
^ՐՂ"Վ
՚
թառով
ու
ղա–
փով
:
Բացում
ր կատարեց
Տ
•
Աաաէ
ք^ն
յ •
Փայլտկեան
, օրՀՆոլթեամբ
եւ քանէ
մր
խօսքով։
Հանդէսէն
վարէէր,
Պ՛
Գ՛
Վ՛"
-
Հան
սբամէտ
եւ զուարթ
ձեւով
մր
չաբու–
Համար
Հ Աուլթանր
Հրամայեց,
որ ազատ–
օրէն
ասլրէն
անոնք
քաղաքէն
մ էչ եւ ա
-
նոնց
բոլորէն
յատկացուէ
կենսաթոչակ
մ ր՝ արքա յական
գանձէն
:
^
կ՝րսեն
, որ Ո՚ոպէբ
Տր Բ"բ"ւէ
"՚սլբեցաւ
108
տարէ
եւ
Ֆ ՚ ՚ ւ չ է Ֆէոլ՝
Հտրէւր
։
Գա
լով
ՀԱրուՆք
ժերվէէ»
, երբ մեծցան
էր
տ՚լաքր,
մեկնեցաւ
Եբռւսաղէմէն
եւ
զնաց
Հաստատուելու
էր
նաէւկէն
պետերուս
մայրաքաղաք
Թբէ՚էոլէէ
մ է չ ։
Մէնչեւ
էբենց
կեանքէն
վերչբ,
այս
բա–
բէ մարգէկր
էրենց
աղօթքէն
մէչ կր
յէշէ–
էն աւ^՚ուտսէրտ
եւ Մեծ
անձն ՎեՀապե
-
տէն
անունր
: ԱալաՀէտտէնէ
խթման
յէ -
շատակր
եբկար
ժտմանակ
, մնաւլ անչն
-
չելէ Աբեւ^ելքէ քրէստոնեանեբու
յէէոդ՛"–
՜՜
թեան
մէչ:
Հալէպ
Թարղմ. Վ. ՊԱՐՈՆ
Fonds A.R.A.M
