Ե՚՚րենացիչ.
Հայո(յ ՊատմսւթհաՍ .
խարՀ,սբալ.
թարղման,.. թեան
(Ա .
Մ՛քլ–
իսաս)
Հրւսսււււրւււկսւթեէււն
սւոթիլ
(իրքւԼէ.
թերթօն
«էք՛"֊""՛/՛/՛/՛»/՛) ,
ւււոմւավ
մր
ձ ավւ
զարկի
ՀՕաււաիի
մէչ , եւ. Հայկական ա–
ւե IIIարանի
մ՛լլ արմԼ քր աալււվ
մե ր ւզաա–
մաՀօր
այս
զրքին
յանռնա
րա րե
,յ ի կար -
ղալ
զայն
ամէն մամ՛անակ,
ամկն
ոլրեք,
նոյնիսկ
եկեղեցիներս.,
մկշ :
Փոր
ցաւզնող
ի
՛նչ
խօսք կայ այսաեղ :
Բայց Ո՞վ կրնար
երեւակայել
իմ
կ
մեր
ազգային
զմ բա իոոս ւ թ ե անց , մեր
օրերու
նահանշական ա րամ սւզրո
ւ֊թ ե
ան
ց , նոր
սե
բունգին
սաոբագգացսւթեան
արաայայ -
էոութեանց
ղիմաց՝
խորենացիական
լ ս ւ Ն ֊
չով եւ Հողեկան
մ
ասանղով
ծաոանալու
այս Հրաւկրր
պաարուակ
պիաի
ծաոայկր
որ
... աաճկնար
մէկր եւ ղրկր
Մասխւ^
- « Այս անմիա
լուաանքբ
Ասաուհոյ
գէմ կր յւ՚Ժցնէ
նախապաաերազմ
-
եան
ուրիչ
պոոչաուքներր
կարղ
մ ր ան -
ձերսւ,
որոնք
ի լուր
մեր վաղուան
լար -
ղարա րնե րուն
իսկ կր մ աանէին
իրենց
ա–
գանգամոլ
Հողին
ղոռալով
բեմերէն
.
« Խունկի
աեզ վաոօղ
, կերոնի
աեղ
Հրա
ցան,
քչոցի
աեզ
թնղանօթ»,
ու այգ
վա.
ոօգով. Հրացանով ու թնզանօթով,
զոբՍ
չունէին,
աարին
ազզբ
սպանզի
, ել ունե–
ցահ
աաեննին
, ղասալքելով
զինուորա -
կ ա ն
Հայ շաբքերր,
աակաւին
յարգի
մկ -
շկն
շՀանահ
, յանձնեցին
իրենց
զկնքերր
նոյն
այզ ի, րղա ր ա րնե րո ւն , Հայրենի
Հո
ղին Հեա մկկաեղ »:
• իմ գբահիս Հեա արամաբանական
որեւէ
կապ
ունի՛՛ այս սաոբին
նախատինքը
: Ե՛»
Հ ձուկ » կ՝բսեմ՝ « օձ » չի՞ Հասկնար
այս
անարգ
լեզուին
տէրր
՚.
թ՛եբթ
լեցնելու
Համար
նի՚^էթ
չունիս ,
Եղբայր
Աասիս
.
Աաղմոս
մ՛ր
զ ի բ :
Խորենացի
. կարգալը,
եկեղեցւոյ մէ^ ,
կը խրաչեցնկ՞
քեղ
Կրնայիր
գիտել
աալ թէ
ԱբրաՀամ
ի , իսաՀակի եւ Տակոբի
Աստուհ
ո
յն
աղօ թե
լու
Համ ար
կաոուց -
ուահ աան
մը մ է ի Աովսիսական
օրէնքր
կ՝աբգիլկ
Հայոց
պատմութիւն՛
կարդալ է
• յԲ՞նչ
Հարկ կար ՀայՀո
յելու
• ՚ ՛Հա
յ յե -
ղա վ
՛ո
իսո ւթե ան : Արդեօք
գբղոե
լո"
լ Հա -
մտբ
զիս, 1>Ր
յանձնարարեմ
կարդաել
՚Լովտին
գիրքը,
ԱբրաՀամ ի էլնկան պատ -
մութիւնր կամ
Յայսմաւուրք/1/
հանօթ
մաբաիրոսո
ւթիւնբ ;
Բաւակա՛՛ն
գաղավւաբ
ունիմ
Հայ
թեր ֊
թերու
խմբաղրսլթեանց
մասին՛.
կրնան
մասնադիաօբէն
վիճիլ թկ Հ ա յ
ակբտէբը,
պաււկելկ
ետքբ, վերմակկն
նե՛՛բս կր ղ ն կ
Փօրոլքբ
թ է գուբս՛. կամ
ԱյղընՀաուըր
կիւաո՞ր
կր
սիրէ ուտել թէ գիստոր
՚. կամ
Սէ^ալին
կարմի՞ր
խաւեար կբ
գորհահէր
թյ^ել
իսաւեաբ։ ԱՀա թկ ինչո
՛ւ,
նման
հանբա րմէ ք ուսումնաս
իրո
ւթեանց
մ կ շ
իՈքահ
ըլլտլով.
Հայ թերթեբբ
ժամ
տնակ
չունեցան
գատելսլ թկ Աստուհոյ
իսօսքին
- ՂՀ՚ձ
՚^\՚"Կ
"՚լՐ
ի՛՛նչքան
վատո,
թեամր
Ղ՚^Ր
^ա կւս լ զարձաւ
թուրքին
իսօսքին՝
նախաաելոԼ
Համար
Հայ
յեզափոխու
-
թի՛նը :
"^^^ԽաՓաէԱբար
Նայիյվւ, Ա<լդակ
եւ
ԱդդւԱւււցյւ
ոքքմ
^նի
սլատասխան
մր
տուին
Մասլա^,
անարգ
յօգուահ
ագբին
: Հ ա յ մս—
ղով՚էԴ՚ինկ)՝
իր կարգին,
րնգվզեցալ
,
՚^սյկան որ «Աասիս»
թոոլցիկ
մբ
նետեց
Հրապարակ
^ արղարացնելու
Համար
ինք -
Դինք
թկ^ նախատինքբ
ուղղուահ
չկ
ալք–
Բ»Դջ
(իր
րս/.^՛,,
Հ ,
լ.լ
իԴչ
Հրաշալի բաո,
^Ի
ԼԳ
"՛եդր)
Հայ Աեզտվւոի՛ութեան
, այլ
կսպ),գ ւքը աԸձէրո1.(^/,
իսկ
բաոերով)
:
Հիմա Հասկցա՛՛ք,
իսօսքր
ամբՈդշ
Հայ
Տեղափոխութեան
չ կ ուզդսւահ.
Այլ, Ապ–
աֆկ
^Հէւէմիա^ի գիւանագիտտկան
բառա -
Ր
՚"^"Կ։\
< պ ի բ
քաչ
քիչի»,
կարդ մյւ ան–
ձհրռ՜լ
. . « « ^ լ ՛ ,
^ ո ՜ ւ ։
Պլ՚հտ՜ւ :
Հանճարեղ
ղիյ
^^,\ճ^
՚^կւպւզ
.մ^ւ
ա նձհր ո ՚ ՚ ւ
միայն փերագրելՀագգբ
սպանդի» տանե -
՛լու ՚լոբհբ,
վգոբհ կարգ
մբ անՀաւա -
"մէխ^կչիէէ
\անձ
^՝րէէԼ եւ ոչ ելաձաասիսանա–
աոէ– ղեկէսվաիներոլ»
, ինչ
՚ղկս
կբ
րա ֊
ցատրէ
Հ<Ատոիս» իր
թ " ո լ ց Ի Կ ՚ ՚ ՚ Լ
>
յաւել–
ուահական
«անՀաւասարտկչիռ»
բառբ
իբ
րել
աչքի
փոշի կամ միամիտ
մբ
սիրաշա–
Հելռլ
զէնք
^ մոռնալով
բսե
լ
թէ
ի՛նչ
ա -
նուն
՚զէաք
է
ւ/ոալ
վպաաասիսանատոլ
ղե–
կավարներոլն»
• որոնք
«տղգր
սպանդի
" " " ն ո ղ »
ե լ
^Հայբենի
Հողն ալ
թշնամիին
" ՚ ո ՚ ո ղ »
կարգ ,կ ,սկ,ձերրւ
Հեգին՚սկոլ
.
թիւնն
ի ս կ չուձւենքսբւք։^ պստիճան
սաոբա–
Գ""՛
է ի ն , ուբեմն
X . ՝՚..;՝
՝
Ինքւլինք
աբգարացնելու
Համար
խմ
բ՚ս–
դրուահ
թ ՚ ՚ ո լ ց ի կ ր է
կ , տւձ
ւս
այնքան
գարշելի
յօգոլահազրին
վիմոլկր ,^ Հայերէն
լե–
՚լուն կը մերմէ փտստարանութիւն
կաաա–
րելայզ
թոուցիկին
մէշ, ուր .այ
յ..զ.
է;՛^"՛;՛^ " ՚ ՛ ^ ՚ ՛ ՛ ^
ո՛՛՛ւ
ս ՚ բ - ՚ - ե ր
ւ-՚ւԻ^^
միտյն կբ թափ
/.1,
,
լ լ
մարս՛–
նոլթխն
:
լ էէ Ք I
« Աասիո », չարաչար
պարտուահ
, Փե
տրուար Ոին կբ .լր^ր թ լ
մլրյէ
շա–
բունակել
վիճարանոլթիւնր,
պատճառա
բանելով թկ
յաբուցռահ
իսնգիրներր
գուբս կբ մնան վր շրշաղիհկն»։
Բ՛այց
Ա՚Գրիլ
1ին, «մաղելով^։,
իմ յօզուտհնեբս
,
դարձեալ կր մտնկ
վիճաբանութեան
շր -
շաղհին
մկշ^
խորՀոլրղ
տալու
Համար
ինհի, որ « նուաղաղոյն
աոիթբ
տամ
Հա յՀո յանքի
^ թիւրիմացութեան
եւ ինք -
նադովութեան»
:
Աեր
Հետտքրքրոլթեանց
եւ հանօթու ֊
թեանց
«շբշաղիհբ»
վւարսախներով
ի -
րարմէ
Հեռու, կբ գարմանամ
որ
«Աասիս»
միշտ առիթ
մբ կբ գանկ
զբաղելու
իմ
ՀայՀոյոլթիլննեբովս
, ղոռոգութիւննե
-
րո՚էս եւ ինքնադովութիւններովս
, առանց
մաահելու թկ իր ադօթքներուն
մկշ
կրր–
նամ , ես ալ իմ կարգիս,
վւարիսեցիու -
թետն ՛վկա յութ իւններ գտնել,
իսկ իր
Հա
մե ս ս՛ ո լ թեան
Հրալկբներսւն
մկշ՝
կեղծիքի
ապացոյցներ
յ
0՜
մեր մտաւորական
եւ
բարոյական
կլիմտները,
Ե՚լբտյբ
Աասիս, տարրեր
են ,
չա՜տ աարբեբ; ԱՀա թկ ինչո՛ւ
կ՛՚ամչնամ
կռտահ
լեղու
ղ որհտհելու
եւ
ինքգինք
նուաստացնելու
Հին ձեւե րկն , որոնք
յա
տուկ են «վանքի
Հալ ո ւ՛ս ս ւլնե բուն» :
ԱյսուՀանգերձ,
չ՚լբադեցայ
«Ս՚ասիս»^
«մազով»ք
չարմ ա՛՛ղ կր, ձարմա՛՛ղ կբ,
քաբմ՚ս՞ղ
էբ թկ խարբալ
կ՛սմ
նքոյբ
: իմ
զիացահս
այն կ միայն թէ
Մաււ|ւս//
մազը
շա՜տ
վւոքր կ՝ մազկ
անցբնելոլ
Համաբ
աեսակկ տնեբս , ՀայՀո
յութիւն
կոչէ զա ֊֊
նոնք թէ ինքնադո
վոլթ
իլն :
Զու՚լեցի
այլեւս
զբաղիլ
՛սկբ
–ուլորմի–
նե բու
Համե ստա բանա կան
րանղիտու -
թեամբ,
՚ԷԷ^Ր վւակուահ կբ ինձ
Համար
ցաւալի
յիչաաակով
մբ : ԱյնուՀետեւ
իմ
միտկ
Հետաքբքլ՚ութիւնս
եղաւ
գիտնալ
«Աասիս»ի
յօղուահագբին
անունր,
Լսկզ–
բնտտառ
մր միայն
գրուահ
էր) :
Պկյրու–
թկն՝
լնկերներս
ինհի
տուին
անուններ ,
բայց չՀաւաաացի
, ոբովՀետեւ
ատոնք
թանկագին
բաբեկ՜ամնեբոլ
անուններ
Կին ,
-^ անոնց Հետ իմ Համակրական
կապերս
եւ անոնց
Հանդկսլ
յարգանքս
անայլայլ
կր
մնան՝
ոբքան ալ տարբեր
բլլան
մեր ճամ–
բաներբ
ել
մեր
. . .
աստուահներբ
,
« մաՀ մեկնեսցկ
բնղ իս եւ բնղ քեղ»
րսահ՛
ենք մենք :
ք1ւստի , իսնամ քով
Հաւաքեցի
նոյն
յօգ–
ուահադբին
բոլոր
ղբութիւններբ
, քննոլ ^
թեան առի բտռտմթել՚քը
եւ քերականա
՚–
կան
ձեւեբը՝
ստուգե
լու
Համ աբ
ինքնոլ^ -
թիւնը։
Բայց սխալ
մը չգոբհելու
Համարէ
որսչեցի
չարունակել
պրպտումնեբս
,
մին
չեւ ոբ բացաբձակ
սաոլդոլթեամբ
մը
ճչգեմ
անունը։
կրնայ պատաՀիլ
որ "՚-չ
իմ՚անտմ
, գալ տարի կամ տասը
տարի
ետքը,
մինչեւ
մաՀս պիտի
Հետասլլն -
դեմ : «Զկ ինչ հահուկ
որ ոչ՚յայտնեսցի»
:
Եւ երբ ստուգեմ
, պիտի
Հրատարակեմ
սլար բե բո ւթիւն բ ՛լ՛՛լ՛ ՚լբահ կ , ու տակբ
պիտի
դնեմ
իր անունբ
, - ի
գիտութիւն
սե րունդներուն
ոբ պիտի գան :
Այս որո չում ով, վւակուահ կբ Համա
բկի
վիճաբանութիւնր,
երբ. Ապրիլ
15/՛^ Ս Ա ֊ ՛ –
ււ|ււ1
Հրատարակեց
չ՛՛բս
սի
՚ւնա1
^ոց
երկար
յօ՚լուահ
մբ,ուղղուահ՝
ինհի ,՛չա ս
տալու
Համար
ինհի՝
իր չղի՚սցահ
բաներուն
,
իր
չկա բղա ցահ
զիբքեբուն
եւ իր չ-՚աս -
կցահ
ղ աղավւա րնե բ ո ւն մասին ; Ա
ինչեւ
"՛յ՛լ
՚թւ՚ջին
յօդուահր,
Ս՚ա1է|ււ՛
կբ Հբա -
աարակկբ
մ իա
յն կկս - սիւնտկնոց սլա -
տասիւաններ՝
ինհի,
Նայիրի^յւ
կտմ
Ագ -
1յակ/ւ1ւ ;
Այս անդամ՝
չ՚՚րս
ամ բոզշ
սիւ -
նակ :
Հրապա րակաղրութեան
մ կշ՝ ա յս կար–
ղ ի յօղ ուահներբ կբ կոչոլին
« մնացա -
կան» :
Ով ոբ հանօթ կ բմշկական
դիտութեան՝
ղիտկ թկ , իրրեւ
էես՚եւանք
աիսաարանա–
կան կարդ
մր վիճակներու.
, կիներ
կան՝
որոնք
վիմում
կ՚ունենան
յաշորղտրտր
Րմիչկները կր վւորձեն
ամկն
միշոց,
որ -
պկսւլի
մնայ
սաղմբ , աճի ել ղօրանայ ,
Բ"՚յՅ
կր Վ՚ՐթԻ
ԿԴյն՚ոյ
•• Ա՚լօթք ու գեզ,
"՛ՐՐ
կ՝ո՚լնէ՝
չեմ
գի՚ոԼբ
, բայց ի
վերշոյ
կր բոնէ սագմր
եւ կլ։ հնի զաւակր
, այս
զաւակր կը կոչուի
«մնացական»
, տնունւն
ալ կր ՚ լ ր ո ւ ի
Անացակտն
Հրա սլաբա կազ րական
զամ
րիւ ղնե բու
մէշ
եւս շա՛տ
նետուահ
են վիմահ
գբու -
ՖՐԱՆԱԱԿԱՆ
ԳՐԱԿԱՆՈԻԹԵԱՆ
ԱԱԱԻՆ
մ-անէն
Ակյի գրական
Համբաւբ՝ Հոհ
ու բնտրեալ
բաղմռւթիւն
մբ կր Համաիսմ–
բկբ
Յունիս
25/.
երեկոյեան
, Ա՚լղ • Տան
թատեբասրաՀբ,
սւր տեղի
ունեցաւ
իր
ղասախօսութիւնր
ֆբանսական
զրակա -
նութեան
վերշին
քսամեակին
մասին ;
Ներկայ
էին րազմաթիւ
ֆրանսացի
եւ
Հայ մտաւսրականԿւեր
, ղր՚սղկաներ
ել
՚էբ–
րասկրներ
, ինչսլկս
նաեւ պետական
պա
շ–
տօնատարներ
՚.
՝(,աիսաղաՀ՝ Պ՛ Ֆ՛ Ֆկյտի
ներկայացնե–
լ՛՛՛ի
Ժ՚սնին
Ակյը
ւ
կենսաղրական
Հակիրճ
դհե րու մկշ , վե ր Հանեց
անոր
ղբա
կան
արմ՚սնիքնեբբ
: «Ժ՚սնին Ա կյը
հ
աւլումռվ
ՀայուՀի
մլն կ, որ անթերի
կաաարելու–,
թեամբ կբ խօսի ֆրանսերկնը,
եւ այնքան
խոր
Հմտութիւն
ունի ֆրանսական
դրա -
կանութեան
մասին
, սբ կբնայ չատ Ֆը -
բան Ա՛ս ցինե լ՛ո
լ նաիւանձբ
չաբմե
լ
: /Հէ
իր
ղ րակս՚ն
ստեզհազ
ոբհ ո ւթ իւննե ր ը ֆբան -
սերկնով կբ կ՚սս՚արկ
, սրսլկսղի
Հայ մո -
ղո՚էուր՚էը
իր սլատզ ամ ախօսբ
ունենա
յ
ֆրանս՛
մչակոյթին
մկշ : Գեբ մը,
՛լոր
ինքբ կբ կատարէ
Հայերու
մօա,
Հայ
լեղ–
՛՛լի,
Հայ րանաՀիլսսւթեան
ու պատմու
թեան
մասին
ունեցահ
ղիտելիքնեբով
։
մ՛անին Աէյ այս կեբպո վկը Հետեւի ա -
ւանղո
ւթե անը
Հե թում Պատմ
ի չէն , ռր
նոյնսլկս
ֆրանսեբկնով
զրահ կ իր եբ -
կերբ » :
Յետոյ
խօսքբ տրուեցաւ
օրուան
ղասա
խօս ին ;
մ՛անին Աէյ, իսոբսւնկ
ուսումնասիբու
-
թեամբ
մբ, չատ նուրբ
ել յաշող
վերլոլ ֊
հումնեբով
տուաւ
րնդՀ ՚ պատկե
րր ֆբ–
բանսական
ղբականութեան
վեբշին քսա -
նամեակին
, ներկայացնելով
անոր
ղլխա
ւոր
դկմքերբ
իրենց
ղորհ երուն
մէշ -
Նախ
, անդրադարձաւ
ֆրանսական
մ՛բ -
չակո յթին
ունե ցահ
ազզեցութեանբ
Հա (
մողովուբղին
վբայ, որ իսոբապէս
ներշն–
չուահ
ււուքա11թիք
գրոզներոլ,
Հիւկոյի ,
Լամաբթինի
, Աիւսկի
զոբհեբկն,
Ֆրան ֊
սան կը պատկերացնկբ
երկիր
մբ,
ոլրկկ
լ՚՚յսր կր ճառագայթկր
: Հայ
երիտասար–
՚ւ
՚՚՚՜ւ
^յ՚յ
՚^^ճ
մեհ յավւչաա կութեամ բ կը լա -
թիւնԿւեբ
,
ի ղո՛՛ւբ կբ գրէ յօդուահա
-
՚էԻրՐ^
ԳՐ"՚^Ր
կ՚երթայ
ղամ
բիւզ :
Բայց
կը
սլաաաՀի
ո ր
յօւլ
՚էԼԱ
^հ
մը,
խմբագրա–
կան
«կոլեղիային»
անռւշադրութենկն
կամ
խմ՛ բ՛ո դրա պետին
յուլնութենկ
ն օ գ
աուելով,
կուղայ
լ ո յ ս աչխարՀ՝
եբկար
սպասումկ
մը ետքր
ձե՚ւադբաց
սլարու -
թա
յին
մկշ ,
«մնացական»
յօգուահն
է
ատիկա
,ոբ այսքան
ուչ երեւցաւ
:
Այգ « մնացական
» յօգուահ
ի ն ակբբ ,
Եղբայր
Աասիս,
իր յաշոգութիւնր
աբմե–
էորելու
Համ՛ար,
բաւական
աչխատանք
տարաւ
յոտս
Աասեաց : Նախ գրեց թէ իբ
«մնացական»
յօգուահ
ի ն
Հ րատա բակս
ւ -
թեան
աոթիւ,
«Աասիս»ի
ընթեբցոզնեբը
ն ուկ
րնե բ ղրկեն
են
խմ
բազ
բութեան
:
Եբկրոր՚էէ
մզեց
վ ա բ ղ ա պ ե ա մբ, ոբ
Նա.
յԻրԻ/՛
՚1Րէ
թէ կր Գ"՚ԳրեՅնէ
իր բամա -
նոբզա՚լ
բութիւնբ՝
անոր
Համ
ար որ ՚\>\Ա. -
յլւլւի
Հ
րատարա
կահ է պատասխան—յօդ
-
ուահս
, ուր կբ պատմուկր
թէ ի՛նչ
ապուր
կերեր կր Թամաբ
^ Կ"՚մ Ղ,ովա ,
կամՏաշԱ–
մասւգք
ին
սուրբբ։
՛Նայիրի
՜^շ՚լեց թէ
այգ
սլաամ
ութիւն1ւեբ
բ նարգեան
՜էեւլինա–
կութիւն
չե՜ն,
այլ քազուահ
են • . Աստ -
ուահ
տչունչէն :
՚Նայի|ւի
իր չատ
սրամ
իտ
ե րկտողին
մէշ մոռ ցեր կր նչանակե
լ Ասա–
ուահաշո՚նչին
կշերր,
որոնց
բնթերցոլմբ
մ ատն՚սնչուահ
ըլլալուն
Համ
ար
իբեն՝
վարզ ապեար
թերեւս
դարձեալ
նոբոդէբ
բամ անոբղ
աղ բութիւնբ
, նման
պատմ
ու -
թեանց
նոր
մ ատնանշումնե բ գտնե
լու
յո
յ–
սով,
կարդալու
Հտմար
երեկոյին՝
իր ան–
կողինին
մէշ, վարգագո
յն լոլստմվաւիի
մբ
տակ,
Աստուտհտմօր
սլատկե
րին
ղիմաց :
Յաշո րգով
կ՚աշխատինք
ներկայացնել
^ՐԷԻՏ
՚՚լտտմութեան
տրմէքը
գՀմ
յան -
ղիմտն
Հայոց
սլաամութեան
, յետոյ
Որո–
՛լինկոր եւ Օ՚լոստինոսբ՝
Հմտութիւն
հա–
խելոլ
ձեւով,
անշուշտ
... ինքնա՚լովու
-
թեան
Համար, կամ եթէ կ՝ոլղկք՝
կատ -
գեցնելոլ
Համար
այն տղկտներբ,
որոնց
չաճող
միտքն ու Հողին կր կրհկ
նախան–
ձբ : Եւ այս ամէնր՝
բսելու
Համաբ • «Բտ–
րեւ
,
Անտցական»
:
Շ֊
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
՚իէր ֆրանսական
մաքի
արտագբութիւնբ
ներր^ եւ ինքբ՝
ժ՚սնին
Մկյ , տակաւինդ
շատ
երիտասարդ,
լամսլ՚սրի
ազօա
լոյ -
սին տտկ , ղլուիսբ
Հակահ
«Ժու՚ւնալ ՛ոբ
լԻւնիվկբսիթկ
տէ ղԱնալ»ներո՛
վ րայ
,կբ
հանօթանաբ
ֆրանսացի
զտսաիսօսնեբուն
,
որոնց
բանախօսութիւննեբ
բ
բմբոշիւնելով
Կբ բ՚սմնէր
Ֆբանս՚սցինեբուն
Հետ, անոնց
մտքի
Հաճոյքն ու՚էայելքր,
ել կր վւռիսա–
ՂԸբուէր
այս գեղեցիկ
երկիրր,
ուր
իրեն
կը
՚Լիճակոլի
՛ւ՛ յսօբ արտա
յա յաուիլ
անոբ
իմ ացական
մեհ վար
սլե տնե բուն
մ ասին :
Ժանին Ակ
անցնելով
իր նիւթին.
Հարկ
Համարեց
նաիս կանգ առնել
՚էեբշին
յիս -
նամեակին
երեք ղլխաւոր
ներկայացուցիչ,
ներուն
՛էրայ,
որոնք իրենց լռւսաւոբ
Հեա
քբ
ձղահ
են ֆրանսական
ղբականութեան
մկշ, ել անկորն
շելի
մեհեբբ
պիաէ
մը .
նան էրենց
սլայհառ
էմացականսւթեամր
%
Աւս
երեք տէտ՚սններբ
գասաիսօսութեան
սկի՚լբբ
՚լետեզեց
, էրրեւ
էրական
վայելք
մբ,
ոբովՀետեւ
կտրելէ չէ
ֆրանսական
նո րազո
յն ղբականութեան
մ ասէն
խօսէլ
,
առանց
ոդե կո չե լո
լ զանոնք : Ատոնք
են ,
Անառէ քք-էտ , Աարսկլ
Փբուս՚ո
, Փոլ
Վալեռի
իր
յտրղ անքի
տուրքը
ընհա յելով
ա յս
վերէՒն
երկուքէն
, յայտնէ,
էր , թէ էր
Հիացումին
մէշ մասն՚ուոր տեզ մբ կբ գը~
բալկբ
մանաւանդ
Ժի՚՚՚բ
, իբրել
րաբոյա–
խօս,
մտաւոլւական
, պայքաբող
ել
քրիս–
տոնեա
յ ։ « ժիտը
մեհ՛^ ֊^ասնձնտ
ւոր
ութիւն
մբն կր, եթկ նոյնիսկ
չ՚լրկբ » :
ժիլ
՛ր
ճ*մ
աոտու թէւնբ
ան.
՛լ ՛՛Ր
ե -
դաւ՜
յ
իր դորհբ կբ ներկա յացնէ ր էբ ան–
^րն
Ի՛՛Կ
՛էիր մաաՀռդութիւններով
,իր ար–
կարութիւններով
եւ իր
մ եհո
ւթ իւննե րով :
Իր ե բկե բուն
մկշ արձանա
զբ ուահ կը մլի
նա
յ իր իսկ պատմութիւնը
:
Ժիտը՝
մեզ կը ներշնչէ
այն
մտահումը,
թէ մարգ էակբ նախ ի՛նքը՝
իբեն կը
պատկանի
, իր իրաւուն^ւ է ճանդալ
ինք–
զինքբ , արտա
յա յտել
ինքզինքը եւ
Հասնիլ
իր սաՀմ անին ; Աեգի
չի վեբարերէր
զա -
տել
մեր չափերով եւ գատապաբտել
այն,
զո ր մենք
չենք Հասկնար :
« Հտւտտացկք
անոնց , կ՝բսկ Ժէտ , ո -
րոնք
ճչ՚քաբաոլթէւնբ
1լ որոնեն : կասկա–
հեցկք
անոնցմկ,
որոնք
զայն
ղտահ կը
յայտարարեն
: ՚Բրէստոսէ
խօսքէն
մկշ ա -
՛՜ելք
լո յո
կա
յ , քան ՝մ արղկա
յէն
խօսքին
մկի։
Փլ՚՚՚ւսսէ՝,՝
Հոգեբան
^ գեզադկա
,
նկարիչ
ել բանաստեդհ
, իր նիւթերր կբ
չօչափեն
իբ մամանակի
ամբողշ
ֆրանսական
բնկե–
բութիւնը
: Աինչ ժիտ կբ կեգրոնանայ
իր
հսին
մէշ, ել կ՚արտայայաէ
իբ իքկ ան -
ձբ,
Փբուստ
չամվւովաւիր
իր եսէն
մԿշ^
անկկ
ղուբս կբ ցատկկ
ղկ պէ
արտաքին
աշէւարՀր :
Փօլ
վալեււէ
մեր ղէտական
ղաբոլ
մեհ
բանաստեզհն
կ , որուն
բանաստեզհու
-
թեան ակերբ
կը րխէն էբ րանակո
ւ թ ենկն
,
Հրապուրիչ
պատկերներու
եւ մատհում
—
նեբու
դէզ մը կբ յորդին այդ բանակու -
թենկն : Վալե/ւի
Հաւատք
չլնհայեբ
գոբ–
հէ մր , որ դի՛րին
աչխատանքով
մր կա–
տարուտհ՜ է, եւ ՛որմէք
կ՚բնհայէ
գորհի
մր , ոբ բեգու ն ել Համ րե բատար աշխա —
III ան քի մբ տբգ ՚սսիքն է ; Այսպիսի
գորհ
մր
մ իա
յն աբգիւնաւոբ
է Հ եղ ինա կին
Հ ՚" -
մ տբ
ԾՐԶՈՒՆ
ԹՀԹԱԿԻՑ
(ԱՐւացեալը յա ջորդ ո վ )
ՆԱԱԱԿ
ԽԱՐԱԳՐՈԻԹԵԱՆ
ԱԱՐԱԷՅԼ–
Ատոյղ
աղբիւրէ
կ՝իմա -
նանք թէ ՚էերշ տրուահ է Աբ իներու եւ Ա–
րենուչնեբու
«Հովանաւոր
Ա արմնին» որ
տարիներէ է ՛Լեր այնքան օգաաչատ
՛լոր–
հ ունէ ու թէւն
մը
ց՚՚յց
՛ոո լալ տկբ
Հ արցնեմ
Պ՛ րնգՀ՛ պետէն
Ատո՞յղ
է ։ Եւ եթէ
այո , կրնա՛՛՛նք
ղիտնալ պատճառբ
:
Պ ՛Պ • Հո վանա
ւո ր ռ զ Ա արմ
ին
,ո՚^ վ
ստեղ–
հեց
ձեզ եւ է՞նչ է պատճառը
լուհաբքէն
:
կբ
իսնղրենք
Հբասլարակալ
լուսաբանել
խնգէբբ, է րումումն
դայթակղեալ
մաաց :
Խ ո ւմբ մը Հ ա յ Արիներու ե ւ Արենուշնե–
բու, րարեկամնեբու կ ոզմ է
Գ– ԾԵՐԻԿԵԱՆ
•ԲԱՀԱՆԱՆ՛֊–
Պ ոակը
ո՞ր կարգի
թոգ
րլլ"՚յ •
ՓԵԱԱՑՈՒՆ
Պսակբ՝
առաշին կար -
ղի ,իսկ արարողութիւնբ
չորրոգր
կարզի
:
1
Fonds A.R.A.M
