« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
ՏՈՍ՜ՍԵՐ
ՀԱՄԱԶԳԱՅԻՆ
ԼՄԱՐԱՆ
ԱԱՐԷՆ,
ԶՈՐԷՆ
գսէտաւոր
մչլ չաո֊ա––
լուն ապաակ
մքլ էոեղալորեց,
բռնակալ
ամուււիննելւուՖ
քթին
^ բերնին :
կին մբ դիմած էբ իբեն
խնդբելու
Հա -
մաբ
"Բ
ամուսնալոսծում
աայ իբեն , ո–
բովՀետել.
ոէնէբ
ամուսին
մբ, ոբ իբմէ կբ
պաՀանշէ բ անպայման
ՈԱ
ամբողջական
ՀնաղանդոլթիլԱ
.
-
Ամ ո ւս իննե բ բոլո բ եբկիբնեբու,
լսե֊
ցէք , անցած
են այն օբեբբ , եբբ դուք բա–
ցաո-իկ
իբաւունքնեբ
ունէիք ել կբնայ
իք
պաՀանչել ոբ ձեբ կողակիցնեբը
դառնուկի
պէււ Հպատակին
ձեբ Հրամ աններուն
եւ
գոՀացում
աան ձեբ բոլոբ
քՀամաճոյքնե–
րուն։ Աւադ ւիառացս
անցաւորի,
այդ օ–
բերբ ալ եա չեն դար :
Հեռու
ինձմ՚է՝
մեր աղգին
փափկասուն
Տիկնայքբ
անՀն աղան գութեան
մղելու
փոբձոլթիւնբ,
բայց սրաանց կբ
չնոբՀա–
լորեմ
անգլիացի
ղաաաւոբբ
:
Երանի թէ մեր կաթողիկոսն
ալ,
օրէն
մէկբ
,այս իմասաոփ
կոնդակ
մբ ստո -
րադրէբ եւ Հասկցնէր
մեր
«էֆէնտինե
֊
բուն» որ այլեւս
«երկիբ»բ
չեն եւ ոչ մէկ
բան իրաւունք
կուաայ ոբ իրենց
ուսեբուն
նետեն թագաւորի
պաամուճտնբ
բնա -
կանաբտր
, տունէն
նեբս , քանի որ տու -
նէն գուբս,
իբենց
փբայ
նայող կամ իրենց
«կր կոտրեմ
, կբ թափեմ»ին
կարեւորու
-
թիւն
աոլող
չկայ :
կաթողիկոսբ
, իր կոնդակին
մէչ , կրր–
նայ,
Հա յրաբար
, բացատրել թէ մեր
գիւ–
ղերուն
մէչ, եբբ փեսան
պատուելու
Հա -
մաբ՜ «թադաւոբ»
կ^բսէին
իբեն , սլարղա–
պէս կատակ էբ ելբառացի
մե1^ութիլն
պէտք չէ տալ տյգ տիտղոսին
։Եթէ , մեբ
մեծապատիւ
ամ ուս իններ բ «լուբչ
՛թր
առնեն» ալդ կատակր
, այգ
սլարագային
պարտաւոր են յ ի չ ե լ նաեւ ոբ Հայ
մողո–
փուրդին
Համար , Հարսն ալ «թտգուՀի»
է ։
Ք՛՛ւր տեսնուած
է ոբ իսե՚լքբ գլուխբ թա —
ւլ ւս ։ ո լւ մր , դլուխ
բռնէ թադուՀ
իին :
Րայց
,մինչեւ
մեբ ՎեՀափառբ
իր սր -
բատառ
կոնդակբ
խմրադբէ
,
աՀաւասիկ
իմ պատուէրս
Հայոց
աղգին
ամուսին
—
նեբուն •
Ձեր տիկիններուն
Հետ
վարուեցէք
ճիչգ ա յնպէս
ինչպէս կբ վարուէիք
ձեր
նչանաուքի
օրերուն ;
Կ
յիշէ՛՛ք
թէ
ինչ մեղ -
բսւծոր
բառեբ
կ՝ա րտա սանէ իք
անու–
չիկս՝ ,Հոգիս , Աս քուծառադ
եմ , քու
գերիդ
եմ , քու փափաքդ
ինծի
Համաբ
Հրաման է :
ԵՒՐՈՊԱՑԻ
Ա •
Կինս սաիպԼց ոբ ձեր անցեալ ա -
մառուան
օրինակին
Հետեւինք
, եւ օդա
փոխութեան
դացինք :
ր.
յ՛մ կինս ալ ստիպեց որ ձեբ անց—
եալ ամառուան
օրինակին
Հետեւինք
, եւ
Օգա փա իսո ւթեան
չգացինք • ՚ ՚ :
ԼԵՀԻԵԷ
ԶԱՐԵՆՑ)
*
Համաղդայինի
Հերթական
լսարանր տե
ղփ ունեցաւ
Մայիս
՜Հ^ին , ուրբաթ
գիչեր
Աղգ՛ աան սրաՀին
մէչ։
Գասախօս
էր
Տիկին
էլլէն
Րիւղանգ
,ո ր նիւթբ
ընտբած
էբ Եղիչէ
Զարենցի
«Երկեր
Նայիրի» փէ–
պր ։
ՆաիսաղաՀբ
, Մ • Պարսամեան
բանա լոփ
լսարանր
, նեբկա յացուց
Եղիչէ
Զարենց բ
իբր
բոլորին
ծանօթ վաւեբական
բանաս -
աեղծ
մր ե՛լ թօսքբ տուաւ
օրուան ղասա -
խօսին :
Տիկին էլլէն– ք^իւզանդ
«Երկիր Նա -
յիրի»ն,
Հրատարակութիւն՝
ՊեաՀրատի ,
աւելի պոէմավէպ
մ լ ^ է եւ չատ քիչ ծա–
նօթ արտասաՀմանի
Հայութեան։
Րանաս–
տեղծին
խօսքով
երեւա կայական
երկիր
է^ Իրրե՛– թէ կարս քաղաքբ,
բայց
ի–
ր ականին
մ էչ
1
^ա էնա բկուի
Հա
յաստանի
եւ Հտյ մողովուբղին
: Գիրքին
վերամ
բ–
չակման
տռթիւ
դրած յառաչա
բանին
մէչ,
Զարենց կբ յայտնէ թէ սաացած* է բաղմա–
թիւ
գոՀուեակութիւե
յտյտնող
նամակ -
ներ ինչպէս
նաեւ
գմդոՀութիւններ
: Այս
առթիւ կր գրէ՛
՝
«խնդրում
եմ
ապագայ
պատմ ադբից
չտկել
բո լո բ ա յն
սխա^եբր
ոբոնք կամքէ անկախ պատճառնե
բոփ տեղ
գտած
են ւիէսլիս
մ
էչ
,
ու խնգրում եմ որ
ազատ
մաբղիկ տան ճչդբ իա պատմ
ութիւ
նբ Երկիր
Նա ւիրիի : Մխալները
չակե լու
Համաբ պէտք պիտի
բլլար
նոբէն
ղբել վէ
պր , բայց այդ ոչ թէ չտկում
կ՚րչլաբ
այլ
անգամաՀատռւթիւն
մաՀուան
սպառնալի
քի տակ։
կոնգի մ է ջ քը (յերէդմանը– ւքիայն
կը շտկի :
ի՞նչ է բնոբոչումբ
Նտյիրիի
,
խօսքբ
տանք Զարենցի •
«Այգ Հաւասար է այն
Հարցին թէ ո՛՛՛վ ենք մենք,
ո՛՛ւբ ենք գր–
նում , ինչ ենք եղել
երէկ եւ ի՛՞նչ
պիտի
լինենք վաղր
։ Աիրելի
բնթեբցող
,թողնում
եմ որ գոլ, այո, դուգտնես
Ն"՛ յի ր ին ։Մ ո յն
այս պոէմանմտն
վէպում
1լ
անցնին
աչքիգ
առաչով
րազմաթիւ
Նտյիրցինեբ,
սիրիբ
ոբին
կ^ուղես , գտիր
ում որ սրտռւմ կամ
Հ ողում կամենաս»
%
իսկապէս այս վէսէի մէչ կբ
գտնէք ,
զանազան՛՝
՝տիսլարնեբ
ր՚*Լոբ
գասակարգի
մ արդոց
որոնք
չարմապատկեբի
նմ ան
1լ
անցնին
ձեր առչթւէն : Հեզինակր
նաիսա–
դա ս ութի էննե ր ղբած է ա լւլ տ ե էւրէւ •։ն ե բ ո ւ
բերանր եւ ստորադծած
կամ
էեդագիր,
կարծես
ք^թե րցոգի
ռւչադր
ութ իւնբ
էլբա–
ւելոլ եւ չեղակի
միչոցռվ
Հ տոկ ցնե լու
իբ
նպատակբ : կբ նկաբաղբէ
Երկիր
Նայի -
րիի «Րեբդր»
, «Վաբդանի
կամուբչբ»
,
«Ս ՚ Առաքելոց
եկեղեցին»
, «Ալլան քաբբ»
,
«ճդնտւոբի
մատուռր^ ու կ՝րոէ
«Ո՚^բբ
թռւել
բոլորր
Հրաշք են
,ղարմանալիղար֊–
մանք , անկարելի
Հանճա րք : Անառիկ
է
այգ
բերդբ
, ամէնքր այգ գիտեն
,
ո աւա–
ճանութիւն
է նենգ,
ստոբ,
Նայիբեան
--֊-^•,VVV••'/•Տ1^-յ^>:,:•'*•••;^••;''>.^->՜"*•^^
դաւաճանութիւն
է ա յգ բերգբ
յանձնել
եկլոր
ս բիկանե բ ին :
« հ/օսք կբ գնէ երկու
լնկե բնե բու բե -
րանբ , Հինր
ցոյց
կուաայ
նորին
բերգբ ,
Վաբէչանի
կամուբչբ
,Առաքելոց
եկեգեցին
ու կ՝բսէ .
(Օբբ կգայ եւ նորից
կ՝ելնեն
կբ յառնեն
մշուշից
Նայիրեան
ոգին ,
յաւլթ , Հաստատ
, կԳքնի
թշնամոլ
դլխին
երկաթէ
վբէմ :
« Կբ նկարագրէ
Ր՝ռւրքիոյ Հետ պատե -
բազմի
չրչանբ,
կամաւորական
խումբե
րու մամ անումր, մողովուրգի
ոդեւո բոբ -
թիւնբ եւ յետոյ
ռուսական
յեգաւիռխու
-
թիւնբ : Ո՛ուս բանակբ
լքած է
Հայկական
նաՀանդնեբր
ու կր շաբռւնակէ
«Հայ
իչ -
խանռլթիլ^ւ՝»
^ իրականացած
է երագր
եր—
կիր Նայիրիին
, Հայ լնկերռլթեան
ումեբբ
գարձել են տէր Նա յիրեան
բերւչին ու ո–
դուն :
«Զարենց
դովքի
խօսք
ունի
Հ՛Յ՛
Գաշ–
նակցութեան
մասին եւ այսպէս կբ բնո -
Ր՛՛ձէ իր
՚ԷԷ՚ՂԻ
մէչ
լնկե բութիւն
բառբ
գործածելով
:
« Ւնչ որ անյայտ
մի տեզ, ոբի ուր լի
նե լբ ոչ ոք դիտէ , մ ի անյայտ
քաղաքում
,
ծայրամասէէւմ
կամ կեղրոնում
, կարող է
ղերեղմ անաաունբ
, կա
յ , գո յութիւն
ունի
մի
սենեակ կամ ներքնայարկ։
Այգտեդ ,
ոբի ուր լինելբ
ինչպէո
ասացինք ոչ մի
մ արգ
չդիտէ , ապրում է Հսկա յական
մ ի
սաբգ,
աներեւոյթ
մի սաբգ,
սաբգանման
ուէլիղ։ Եւ այգ. սաբգբ
իր անյայտ
տեզից
պաբղում է իր ճանկեբր եւ Հիւսում
դէսԼի
քս-դաքնեբբ
Ն՚սյիրեան,
ղէովի
էււզեէլնեբր,
սրաեբբ,
կամքերբ
Նայիբեան
, եւ աչխաբ–
Հի ամ էն մի անկիւն
ուր կա
յ դոնէ
մ ի
Նայիրցի : Ւ՛՛՛նչ քազաք կամ երկիր
յիչա–
տակեմ
ուր չեն Հասել նրա թեէերր
, եր -
կաթեայ
թելիկնեբբ
այդ ուղեղասարգի
,
նա
Հիւսում է , կուռ , քազաքից
քաղաք ,
իսկ
ինքբ չի ե րեւում
, տնչօշաէիելի է
ինքր
ոբպէս
Հբաչք,
ւքարսափելի
գաղտնիք,
ղաբմ անալիէն չասխ ,վա խեցտ
յ չՀաւատաս
,
բանն
այն է ոբ ուղեզասարղր
որ վայր -
կետնին
ուզենայ
, կարող է քտչել
դէպի
ինքբ,
չարմիլ
ինչպէս ռր կամենայ, ոս -
տայնի
թելի
ամենաՀեռտւոբ
թելիկր )
թելիկին
ծա
յրբ , ծա
յրի
ծա յրածիբբ
յ
՚ՐսանեւՀինգ
տարի
աււաչ,
գեղեցիկ
մի օր
չաբմեց իբ ամ ենա բարակ
ճանկբ
անեբե–
ւոյթ
իր տե ղ ից ել էս յնէոեւլ
՝Լո Սէիո ր իափե–
բին , Ա ո ւլթ աննե ր ի
մ այրաքազաքում
,
լեմ ոնատ ի խցան ի նմ սէն
օւլ բ ցնցե ւ– Րանկ
Օթթօմ անր , որպէս
Նա յիրեան
ոգու ցա–
սումնալից
մ ի ցո յց ; Ո^ ,
Ր1^
)
ո" րբատտ–
մեմ , քանի որ բազում են
մեծսէղոր -
ծութիւննեբբ
նրա , բազում եւ անՀատ -
նում » :
« Հան րաէէլետութեան
չրչանի
մ ասին կր
գրէ
«Ամէն
ինչ լաւ էբ գնւււմ եւ նռ
յնիսկ
կարելի է ասել կատարե՛ալ
Հանգիստ
ու
խաղաղռւթէւն
կբ տիբէբ
Նս^յիրեան
այգ
քաղաքում
ու չբչաննե բ ո ւմ , եթէ
չլինէէն
մի շարք ստոր, անպատկառ
, Նայէբադտ
-
ւաճան մարգիկ,
ոբոնք էւանգաբում
էին ,
նորաստեղծ
նայէբապետութեան
Հանգէս -
տբ , ելո՛՛փ ղէտէ , չկատարուէ՛՛՛ին
արդեօք
յետագա
յ գմբախտ եւ աՀաւոր
ղէպքերբ
,
եթէ
չլինէէն
, այգ ստոբ, անպատկառ նա–
յէբտգաւաճան
մարգէկ : Հասկանում էք,
ղուչր,
եբ1
^այէն
թռչունբ
եկել էբ ոտքով
մեբ
ձեռքն էբ րնկել, ի"կ *"յԳ ստոբ պտ–
բոննեբբ
պաՀանչում
էին որ մենք մեբ
ձեռքե բո վ վերցնենք ու բաց թռցնենք այգ
գուշր , այսէնքն
, անկա իսո ւթէ ւնր, աղա -
աութէւնբ։
Անունր
էնչ դնենք, այդ նայէ–
րառւբացութեան
ախմ ա րո ւթեան բ, ագւլա
յէն գաւաճանութիւն
է
եւ ովքեր էէն այղ
ռւդողնեբր,
Նայէրեան
ոդու Հետ
կապ
չունեցող
մ ա բ գ է կ » :
Նկաբագրե
լէ վերչ
Հ • 3 ՚ Գա^ակցու
-
թեան
գէմադրութեան
ոգին ,
էլանցնի
Նայիրիի
պարպումին
եւ էէնացած
մողո -
վուրգի
կոտորածէն
ու կր գրէ ՚
«Եւ քաղաքում
մնացին, եւ այսէբ ա -
մենաէականբ
, բնկեբ Վ^տռօդեանբ
^ րմիչ—
կբ ելՄազութի
Համ օն , մինչեւ
վերչփն
վայրկեանբ
նբանք քաչաբտր
մնացին ի —
րենց
դիբքե
րի փրայ,
բերդէ
աչտաբակի
վբայ,
եռագոյնի
չոէլփ
մօտ»։
Տ իկին գասախօսբ
եղբա կացնե լռվ իր
տեսակէանե
բր Զարենցի
վէպէ
մասէն ,
խնգբեց ռր եթէ լրացոււքնեբ
լ^ու^եր կան
յա յտնեն
իբենց կարծէքբ :
Տիկին
հ)ոնղկաբեան
ել Տէկէն
Հռիփ .
իփէքեան
, կասկած
յայտնեց
ին
Զարենցի
անկեզծութետն
մասին դէպի
Գա
^ակցու
թիւնբ,
գիտել տալով թէ կարելի չէ Հաշ
տեցնել
այն, որ վէսլբ Հրատարակուի
1925
ին բռլչելիկեան
իշխանութեան
տակ ,
ՊետՀբատի
կողմէ, եւ Հոն գովքր
Հիւսուի
Գա^ակցութեան
: իրենց կարծիքով Զա -
րենց
սլարզտւզէ ս կբ ծաղրէ
Գէս շնակց ու -
թիւնր : Պ՛ Ա՛ Խոնդկաբեան
եւս այս
տեսակէտր
յայտնեց
, սակայն
աւելցուց ոբ
էր կաբծէքով
ամբոէլքովթհ
ծաղր պէտք չէ
նկատե
լ , ա յլ Զարենց կր զանուէ
երկու–
ութեան
մէչ : Նախ՝
եղած է
Գաշնակցա
կան եւ կամ աւո րական
խումբէ
մ
էչ
, յե -
առ
յ Հոգեփոխութեան
ենթարկուած՝
եւ
բոլչեւէկ
գարձած
է։
Մխալ չէ կարծել թէ
Զարենց
չէ
կրցած
իսեգգե
լ իբ
նա խկին
զդացումներր
:
Լսալւանբ
փակուեցաւ
էւլչ
դի՚չեբին :
Պ՛
ՊԱՐԳԵՒ
ՍՏԱՑԱՆՔ
ԵՐՒՏԱԱ ԱԲԳՈՒ ՒԻԻՆ ԵՒ ԿՐՕՆ՛
Սիլ*–
տր։ Դ-րեց՝ էիրոֆ . ՅռւիՀ՛
Պուճիղանեան
:
Տսլ • կէսթող .
Կէլիկիոյ
,
Անթիւիաս
, :
Գին
10
ֆրանք
:
ՄԻքՒԹԱՐԵԱՆ
ԸՆՏԱՆԻք–,
կրթակէսն
աէք սաթեբթ : Պատկերէսւլարդ : Զ • տարի ,
թիլ
հ– 7 (1953
Յունիս - Յուլիս)
։ Մխի–
թարեան
տսւտրտն
, Վենետիկ
։
Տաբեկէսն
բամնեգին
700 Փրւսնք :
ԱԶԳ– ՀԵՐՈՍ
ԶՕՐ՛
ԱՆԳՐԱԻՆԿ ԵՒ ԻՐ
ՊԱՏԵՐԱԶՄՆԵՐԸ,
մասնակցոլթԼամբ
Գառնիկ
Կաոին/.էսնի։
Հր.ս.ո . Տ ՛
Թիւ–
րասլետն : Գին
300
ֆրտնք
; Հասցէ ՚
227
Պւււլվ • Ռաաիայլ, Փարիգ :
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(102)
ՃԱՄՐՈՒՆ
ՎՐԱՅ
էրէինի
բանտա բկեա ^եբ բ մեղ իմա -
ցուցին թէ Րտյասէն
Հայ
աքսորեալներ
պէտէ փոխադրեն
կղզի մբ՛ ասոնք
խեզճ
փիճակի
մէչ էին ելնպաստի կարօտ՛
չա—
տեբ
իբենց յատկացուած
դրամական
նր–
պտստբ
մերմած
էին այն նպատակոէէ ոբ
անիկա
յատկացուի
Րայասէ
րանտաբկ
-
եալներուն
• ոբպէսզփ
յաչողէինք
Հասնէլ
աքսո րեա էնե բոլ
մե1
^ումէն
առաչ,
պէտք
էր որ առանց րոպէ մբ կորսնցնելու
ճամ
բայ
ելնէինք :
Զէեբբ
յոգնած էէնու մեղ կր
քաչքչէին
քան թէ կբ ատնէէն : Զոբս մամ ունէ
էնք
Տէօբթ ԵօլՀասնելու եւ անկէ
ւսլ
Րայաս
երկու
մամ , ու պէաք էր նաեւ որ
գիէեբր
Րայասէն
դառնա
յէնք
Տէօբթ
Եօլ, որով -
Հեաեւ
Հն էչեւանելու
ոչ մէկ կարելիռւ -
թէւն կար մեղի
Համ ար ;
Ս եբ ռ սկո րներբ
գրեթէ
չախչա
խուած
էին յարատեւ
ցնցումներէն
ու
յոգնութե
նէ • յուզումէ
ալ սպառած
էինք,
րայքք
անՀամբեր
էինք
էբզէնէ բանտա բկեա
թե
բուն
չնորՀած
նպաստբ
անձամբ
տանելու
Րայասէ բանտա րկեա լնե բռ ւն , ո
բոէէՀեաեւ
Համոգուած
էինք թէ դրամ չէ ոբ կբ տա
նէինք
անոնց , այլ լնկե րական ու եէէբայ–
բական
խանդա գատ անք , մեծՀոդի
ու վե—
Հանձն
զգացռլմներ
ու միսիթաբիչ
արիռւ–
թիւն
... :
Շուտ , չուա , սայլապտն
ձէեբր
քչէ
։
Աայլապանն
ալ չաՀած
էէնք. ան ալ կբ
րամնէր մերխանղ աէէառութէւնբ
, բա
յց
ձէերբ
գանւլագեց ան ու էա
մեւ
» ճամ -
բուն
վրայ...։
Աւաղ
,մեբ
այնքան
ւէէս–
փաքած
այցելութէւնբ
պէտի
չկարենա -
յինք
րնել
բերդաքաղաքի
աքսռրեալ^ւե -
բուն. որոփՀետեւ երբ Տէօբթ
Եօլ
Հասանք
չատ
ուչ էբ՛ բսին թէ աքսոբեալներբ
մեկ
նած
բլԼտլռւ
են արդէն
, ու Հաբկադբուե
-
ցանք ւէեր քոփ եգած
դոամբ
բոսթայոփ
ղրկել
իրենց :
՚էբզինէն
Տէօբթ Եօլճամբան
չգագրե -
ցաւ
ղեէլեցիկ
բլլալէ
. եբկար ատեն ծա -
ռեբու
տեսքբ կբ զովացնէր
մեգ. այլ
եւս
չէինք
մ տներ աբեւէ
ա յբած
արտերու
մէչ :
ճամբուն
երկու
կողմէն անտառուտ
բբ–
լբակնեբ կր բաբձբանա
յէն եւ
Հեռաւոբոլ–
թ էւննե բու
էքէչ իրենց
կոզեբուն
ղիծերբ
Հաճե լիօրէն
կ՝ ուբուագծո
ւէ ին
կապո
յտ
մչուշի
մր ետեւէն : Աւելի
Հեռու
բարձ ֊
բաբեբձ
լեռնե ր կր կանէլնէ էն ու
էրենց
դագաէմնեբբ
կբ կոբսուէն
երկինքին մկչ ,
փոքբէկ եւ ցած թուփեր կբ ծածկէ
էն ա -
մէն
կոզմ՝
դեղեցէկ
երանդնեբոլ
յաչոր -
ղութէւն
մր նե րկա յացնե
լուի , եւ
կարմիր
մացառներ
կուդայէն
մէնչեւ
ճամբուն ե–
դեբքր, կբ զաբդարէէն
ապառամուտ
եւ
ցցուած
մասեբբ
բլուրներուն
եւ
արեւէն
մէչ
երբեմն
բոցափաէւ կբ թուէէն
:
Եւ աՀա Հեռուն
տեսանք
նաեւ
Մէչերկ–
րտկանէ
բնդարձակ
տաբածութէւնբ
արե
ւին տակ
չողչողուն
, եւ որուն
կապոյտ
\
ել ւէէտվէտուն
սաՀմանբ կբ կոբսուէբ
Հո–՝
բիզոնի
ղէծին մէչ ։-
Տէօբթ Եօլ չՀասած
, մամ մբ
առաչ
բարկ եւ զգլխէ չ բուրմանք
մբ զգալէ ե -
ղաւ . մեբ շնչած օգբ կարծես
ՀեաղՀետէ
կը թանձրանար
Հոտաւէտ
մասնէկնեբոէի
,
նաբնչԼնէնեբն
էէն։
՛ք՛անէ մբ
վայբկեան
եւս, եւ աՀա մտանք
մթէն եւ Հոծ կանա—
չութեանբ
մ էչ նա րնչեն է է անտառէն
։
Օրերէ է վեբ մեբ պարտասած
մաբմի -
նբ , կարծես
, յանկարծ
Հանգչեցաւ
այգ
զով եւ բուբոլւքնալէտ
մթնոլորտէն
մէչ :
\քառեբր չատ խէտ տնկուած էէն ու աեգ
տեզ
Հազփւ թէ երկէնքէ
պատառներ կը
տեսնէէնք:
Նարէն^ներբ
դեռ տՀաս
էււ կանան չ , է -
րենէ, բո լո բակբ
ցո յց կուտա յէն
տերեւնե
րու մէչտեգէն
. քագցբ
սօսաւիւնբ
մեզ •-
մօրէն
օրօրուող
ճէւղեբուն
կբ
խառնուէր
մեբ աչքէն
անտեսանելի
չուրէ կարկաչ -
նեբու Հետ . թիթեոնիկնեբ
կ՛՚ոստոստէին
յետամնաց
նա րնչած
աւլփ1
^ե բո լ փ րայ ու
ճամբուն
երկու
կողմ էն կյչ տաբածուէ
էն
մչտաՀոս
առուներէն
սնած
զմրուխտի
գոյն
մաբղաւլետիննեբ
Երկաբ
օրերէ է էէեր , առաչէն
անւլամն
Րլչալով
մեր անՀամբե բութ էւնր
դոՀունա–
կութիւնուէ
լեցուն էր, այնքան
սրտաճմ -
լփկ , դառն եւ
յուսէսՀատօբէն
բնկճոզ
պատմութիւննե
րէ , լէսցերէ եւ ողբերէ ետ
քբ Հոգեկան
անէչիմաւլրելի
պաՀանչք մր
ունէինք այդ Հերոսական
քաղաքբ աես -
նելու
ել իրենց էսկ բերնէն
լսելու
էնքնա
պա չտպանռւթե
ան
մ անրամ ասնութիւննե
-
րբ :
Ու յետոյ
Աէսէն է փեբ չէէնք
Հանդէ -
աած
ւլուտ Հայկական
աւան
մր կամ
զէւզ
մբ. Հոս վստաՀ
էինք ոբ մեզ առաչին ան
գամ
գիմտւորուլներր
խոմոռ եւ կասկա -
ծոտ
նա յուածքով
պիտի
^ա
յ է ի ն մեր օ–
տաբականի
երեւոյթին
վրայ :
՚Րտզաք
մտած
էինք արգէն
, բայց
ոեւէ
կէտէ անկարելի էր մէկ նայուածքռւի
ա–
նոբ
ամբռգչութիւնր
բնգգբկե
լ • տունե
բը
ր րո։ էսծ ու ւլ րե թ է 1լո րսուած
էին նարնչե–
֊
նիի անտառին
մէչ . իւրաքան
չիւր
բնտա–
նիքէ սեփականութ
իւնր կբ
սաՀմանուէբ^
վճիտ
առռւսէկով
մբ որ Տէօբթ
Եօլի
ետեւբ՛
բաբձբացոգ
լեռներուն
կողերէն կբ բխէ
ին ել անՀամար
ճիւղերու
բամնուած
՛կր֊
պտուաքէէն
քտղաքէն
մէչ
յ ՝ . .
Զ՚ձՊԷԼ ԵւտՅօԱՆ
Fonds A.R.A.M
