Հ 3 Ա
1հ
Ա Ջ »
ՎԱՍՊՈՒՐԱԿԱՆէ
Ժ՚՚դովրդս՚կսէն
ւսսացուահ-ք
մը Կ՚"յ
Վ^ա
ս սլո
լ.
ր ւս կաՆ է
մ
Է9 .
Այս աշլսաբհ|ւս մէջ՝ Վան ,
Հանդերձեալին մէջ՛ դ ր աի տ :
Գեղեցիկ է գբախտն
ու. Վսւնբ
Համեմա–
Աքքքհթեան
ղնելու
այո
ձեւը,
թեըեւս ալ
ճչմարիսւ եւ արգար
• Ապրելու
Համար
Նախրնարել
Վանր՝
ամրողչ
աշիարՀի
վ
ր–
Բ"՚յ
,"՚յ^ շափով որ նաիսլթսւրելի է ապ
րիլ դրախաին
մէշ՝ յեա մաՀու, ասաց -
ուահք
մրն է որ կր վկայէ թէ Հայը
ո՛ր
քան կապուահ է իր Հողին։
Ախա՜լ
պիաի
րլլար
ղեղա րուե ոտական
վայելքի
մր
վը–
կայո ւթի՛ ւնր
միայն
փնաոել
այս ասաց -
ուահքիֆ
մէշ :
Հա յ րենաս
իրոլթեամր
թսթոուն
ել ազգ .
աւանգութիւննե րոփ
Հպարաացոզ
մողոփուրգ
մր սխա՜լ է նր–
մ անցնե
լ ազուոր
վե րքա լո յսնե րոլ
կամ
Հրաշալի
րնանկարներոլ
եաեւէ
վազող
րաղմոլիմեան
մը։ Աեր րառերուն
, մեր
իսօս^երուն
, մեր երղերուն
մէք խ"ր ՜
.Հուքգներ կան, որոնք կը Հասաաաեն թէ
նկքսրչական եւ եբաժշաական
վայելքներու
աակ
Հայ մողոփուրգը
զիաէ
սլարահահ—
կել քաղաքական
միաք
մը :
\քւ սակայն
դեղեցի՜
կ է Վասսլուրա -
կան
աշխարՀը ;
Ափսո՜ս
, ես շեմ աեսահ
Վանը, ոշ ալ
կաոր մր Հայկական
Հող :
Աանկութեանս
օրերէն
սկսեալ՝
երազեր եմ Վանը
:
Շ ՚ " " ՚
կր կարդամ
«Արմենիա»ն
,
րարձի
գիր
քերէս
մ էկն ալ ա յս անմ աՀ
մաա եանր :
Հեղինակր,
Լինշ, յաճախ կ^ գինովնայ
ի
աես ա յն դեղեց կոլ թեան
, զոր
Աստուահ
աո աաօ
րէն
թորՀեր է աշխարՀի ա յս
մ ա–
սին։
վանայ
լիճը
նկար շական
պասաաո
է , կաոհես
, ուր կր խաղան
զսյնի. Հազ -
ոլաւլիւա
երանդ ներ՚,մ ին
չ
եզերքներուն
վրայ
րլուրներր,
իրենց
մրդաստաննե -
րոփ , օգոստափադ. երկինքով ել
սքանշելի
վե րշա լո յոնե րո վ , իսկասլէս
այն ապաւո—
րութիւնը կր թողուն
թէ
զրախտային
վայր
մրն է Վասսլուրական
կո շուահ
երկ
րին այս կաորր։
Պատմութիւնն
ալ, աոլա—
Հովարար այդ իսկպատճառով,
տզնուա–
կաններու եւ ազատանիներու
նուիրահ՝ է
ւլա յն՝ աո աշին
օրէն , ( Վասպուրական
ղը
նշսւնակէ
երկիր
ազնուականներու)
;
Գպրոցական
ղրասեղաննե
րոլ
փր՛"
յ
ՀետղՀետէ կր ղա;ւգանար
ազղային
զղա -
ցում ր եմմ էշս ու պատանեկան
մ իամր —
111111 ի) ԼIII մր
մ ը կր Հաւատա
յի թէ ուշ
կամ
կանուխ
թաղաւո
րութ
իւն
մր պիտի
ունե–
նւսյինք
մենք ալ՝ Հայերս։
Լսահ
էի
՚ 1 Ր
" յ Տ
մր թէ հյրիմեան
Հայրիկ
երրեք
թ ո յ լ
շէր
աար
Համրարել
իր աք ձեռքր,
որովՀե -
տեւ
երդում
րրեր էր աշ ձեռքը
գորհահել
ոհեչու
Համար
Հայ թազալոր
մր։ Խրիմ -
եան
մեռեր
է ր՝ երր հնունգ
կ՝աոնէր
իմ
աղբային
ղիտակցութիւնս
: ք՝այց եւ այն–
ոլէս կր Հաւատայի թէ սլիտի գա՜ր Հայ
թագաւորր
, պիաի
օհուէր
Հայ
թաղաւո–
բր : ՛Բանի որ Խրիմեան
Հայրիկ
երդում
րրեր
էր ,
յ՚՚յ՚՚^Ր
կային
ուրեմն։ Եւես,
միշտ
Լի^չի
նկաբաղրսւթիւններէն
առաշ–
նորգուահ
, կր իսորՀԷԼ՛ երթալ
բնակիլ
Վանայ
հովին
եզերքր. Վան քաղաքին
դի–՜
մաց՝ Ախլաթ
, կամ Լէսաան՝
Նարեկեան
աշիսարՀին
մէք։
Պէաք է րսել թէ մեր
մ աաւո րականնե -
րր,
մինշեւ
1914
թուականր,
վ1լայութիւն
շէին տար , ոշ իրրեւ
«երաղ»
, ոչ ալ իբ -
րեւ
քազաքա1լան
հբագիր
, թէ օր մր թա
գա ւորո ւթիւն կամ անկախութիւն
պիտի
ոտեդհենք
Վս-սպուրական
աշխարՀին
մէք։
յԼրեւելեան
Հա ք կական վեց
նաՀանգնե -
րուն
Համար
, ուր Պաամութ
ի՚-նլւ
Հա յաս–
տան
մր գրեր
ք-ր մամանաէլիե
, լեգու եւ
քաղաքակրթութիւն
սաեղհեբ
՝
Հիացում
պատճաոելու
աստիւ^ան
աշխարՀի
,
մենք
մեր պատմական
իրաւունքներուն
ումով
կր պաՀանշէինք
մ իայն
կեանքի ապաՀո -
վութիւն
, մաքի
ազատութիւն,
մեբ
մշա
կո յթովր
աճելու
կարելիութիւն
:
Նման
ցանկութիւն
մը սաՀմ անէն
անդ ին
գէպի
աբեւյՀլք՝ ոչ բանաձեւեր
ենք , ոչ ալ միտ
քէ անցուցեր : Աշաարակեցիին
յուսախա -
բութենէն
ետք
մ եր պատմ ութիւնր
իր
աշքերր կը սեւեռէ բ ա յլեւս
գէսքի
արեւ–
մ ուտք
, ինքնավարոլթեան
կամ
ագղային
Համ եստ
սլայմաններու
ստեղհո
ւմին մա
սին
ամէն
յ ո յ ս փոխադրելով
Թուրքիոյ
կոդմ է բռնադբալուահ
մ եբ
Հողերուն վր–
Անկախութեան
կամ ինքնօրինութեան
նա–
խաճաշակր
առալ
Թուրքիս
յ րռնադրա -
լահ
՜էՈղերուն
վբայ
, անկախութեան
ա -
ււաջին
կաղմակե րպո լթիւնր
կատաբելով
Վանի
մէշ ,
երկրսրդ
եւ իսկական
կազմա
կերպութիւնը
կաաարելով
յեաոյ
Երեւանի
մէշ–. Նախ
Վան,
յետոյ
Երե Լան ,
աշ -
խաբՀագրական
այս անուններուն
յան -
գաւորումին
ուպատմական
գասաւորու -
մին
նայեցէք :
Այն
Հոգերուն
վբայ,
թէեւ
մերր, ուր
չէ ինք
սպասեր
ազգա
յին - պետական
կեանքի
կաբելփութիւննե
բու
,
Հա
յրենիք
մր կաղմ՛ուեցաւ
ինշպէս
անկարելի
երազ
մր։
Բայց
այն Հողերուն
վրայ,
նոյնպէս
մերր,
ուր այնքան
արիւն - արցունք թա
փեցինք՝
մ եր պատմական
առաքե լութիւնր
կատարելու
Համեստ
իղձով
մր, օտաբն է
որ կր նստի՝ տակաւին
բռնաղրաւուահ
տ
Եւ սակա
յն ա յն մողովուրգր
,որ աՀա
կր աօնէ ա յն օրր երբ կրցաւ
Հասնիլ
իր
անկա բերի
մ ուրատին
, կր Հաւատամ որ
օր մր դարձեալ կր Հասնի
իր մուբաաին :
Վանի
Հերո սամ արտին տարեգարձր
տօնել
ուրիշ իմաստ
շունի՝
րայց եթէ վե րանո -
բողել
ուխտր
, զօրացնե
լ մեր ա յգ
Հա-
ւատքր :
Այնտեղ,
ժամ անաէլնե րո
լ
թ յնամ
ութ
եւ–
նրն ու զօրութիւնր
Հեդնոգ
ժ-այռեր կան,
որոնց
վրայ
Հին ա րձանագրո
ւթ իւննե ր ր ,
ըսա մասնագէտներուն
, կր ւիե ր շան ա՜ե
նոյն
անէհքով
,
անէ՜հք
անոնց որ կր քա
՚1։
~
գեն էլամ էլաւրեն այգ արձանագրութիւն
—
ները։
Այսօր,
թշնամին,
նստելով
այդ. Հո
գին
վրայ, կ՝աշփսաաի
նոր
սլտամռլթիւն
սաեւլհել,
նոր աւանգո
ւթիւննե
ր ու նոր
վկայութիւններ
Հաստատել
մոռացու -
թեան
տալու կամ ո րբե լու
Համ ար
ա
յգ
Հողերուն
Հին պատմ ութիւնր
: Ուրա
րտուի
աստո ւահնե ր ր պիաի
կատարե՜ն
իրենց
անէհքր
, մեր նախաՀա
յրերուն
ոգին
Հան
գիսա պիտի
չձգէ՜ ա ս սլատա
ւթե րր : Կր
Հաւատա՜նք որ բռնաղրաւողը
չի զրնար
աղաաիլ
սլաամութեան
անէհքէն ,
քանի
1լ^ապրի այղ
Հողերուն
տէրր եւ 1լաւլա -
զակէ
, իբ իրաւունքը կր պաՀանքէ
, ււլատ–
մ ութեան
աստուահնե
բուն
վրէժխնղ
րու -
թիւնր կր Հայցէ :
Այգ
Հողերուն
տէրր
ստեղհաղորհ
ժ ւ։ -
գռվուրգ
մըն է, որ մշակոյթ
եւ
քաւլտքա֊
կրթութիւն
է կե րտե ր :
Նո յն տ յգ
ժողովուրղն
էր , դարձեալ ,
որ զինարաններ
չունէր
բայց
զէնք շի -
նեց եւ գինարան
ունւե ցող
կառավարոլ
-
թիւն
մր ղուբս վանեց
իր սաՀւ)աններէն
:
Զինուորական
ղպրոցներ
շունէր՝
րայց
ղինուորական
ժողովուրգի
մը Հիմնահ
դօ–
ր ան ո ցն ե ր ր
պայթե ցուց
ս տ ո ր ե ր կր ե ա յ
ճամբանե բ բանալո Վ : Թնդանօթ
շունէր՝
բա յց թթամ
իին
թնղ անօթնե րը գրաւե ց :
Գիւցաթե
րգութ ի՜ ւն է
Վասպուրականի
Հերոսամաբար,
Տորք
Անգեթ է ոբ
ժայռեր
գԼորելով՝
պաբտութեան
կր մատ
նէ թթամին
, Աասունցի
Գաւիթն է որ
կաւթի
մր վւրցնե^լով արմատէն՝ կր Հալա–
հէ թալանիշ ագգ մր ;
Ախա՜լ է , նման
Հերոսական
ղէպքերու
ետեւ, կաբհես
պզտիկցնելու
կամ նսեմա
ցնելու
Համ ար մեբ զիւցաթատիպ
Հերոս
ներր, գրշական
մաբզան^թեբ
կատարել
^էնաղաաել
, վեբադնաՀատութիւն
փոր -
ձել , մ ե դագրանքնե
ր Հիւսել : Ախա՜ լ է
խօսիլ
իբրեւ
փւի լիսս վաս երբ
Հարկէխօսիլ
իբրեւ. Հերոս : Ախա՜լ է Հերոսներուն
դափ
նին աերեւաթափ
րնել , Օրինակ՝
Վաս -
պուր ականի
յաղթե բգութենէն
րաժ ին
Հա
նել ււուսական
բանակին
,
Ձէրանսացի -
ներր «տխմար» կըկոշէին
անոնք՝
ոբ
Մ առնի
յագթանակէն
բաժին կր
Հանէին
գեր մանե լռո ւսա կան ճակատի
ղոբհոզու
—
թիլններուն
։Աիթէ՛՞ Վանի
ժողովուրղր
ա–
պացոյցր
շաուալ
ղինուորական
իր վւայ —
լուն
լթդո ւնա կութ եանց եւքաքաղո
րհու —
թեանց
, ամ բողք մէկ ամիս : Վաիսճա՞նն է
ձեր
շափանիշբ
,
բայց ո՞վ կրնայ
սաՀ
մանել
«վերք»
բառր , Ասաուահ
1լաբղիլէ
մ։
Պատմ ութեան
խաղի՜ն
նա յեցէՀ :
1914/
պաաեբազմոփ^
Հայ
ժոզովուբդր
ւրգոց,
սաՀմանել այսրառբ,
ատիկա
կր պատկանի
միայն
իրեն։
Հետեւարար
սխա՜
լ է «յիմ ար - իմ
աս
տուն»
խաղալ
մեսւասաներորգ
կամ վեր -
քին
ժամու քաղաքագէտի
ճամա.րաավոլ -
թիւններոփ :
Աիսա՜Լ է, նոյնպէս , «ես ու գուն» խա
ղալ։
Ախա՜լ է չամիշ
ուտել եւ կոթր աաւ
եդբՕրր
մօտիկ
անցեալր
փ^րլուհելււլ
ժա
մանակ։
Վասնգի
, մի՛ մոռնաք
որ, երբ կբ
կաատրուէին
դիւցսսթական
այգ գէպքե -
րր
, միացահ
էին. մեր ՀայրերԱ
, ֊–~
մաՀը
Հասարակաց
էբ , Հացր Հասարակաց էբ ,
մեգքր Հասարակաց
էր , փառքր
Հասարա
կաց էբ։Երբ գէն ի ձեռին կր կռուէր
Հայ
ժողովուրդբ
, անիկա
շխոբՀեցալ
փառքը^
ԼԱՍՏԸ
2 – ՖՐԱՆՍԱՀԱՅ ԳԱՎՈԱԹԻ ՏԱԳՆԱՊԸ
Շրքենք
մետալին
միւս
կողմբ։
Անցնինք
մեր
ղաղութին
, մեր ֆրանսաՀայ
Հասա -
րակութեան : Ոզբաթ է կացութիւնր
Հոս
ալ ել Օրէ Օբ ղեռ աւելի մտաՀոդիշ
՚^ան —
ղամանքներ
առնելու
մւ^ո : Հոս ալ, ինշ -
պէս
ամերիկեան
Հողին
վրա
յ , Հայ մա -
նուկր.
Հայ օրիորդբ.
Հայ տիկինը, ա -
ռահ
են տեգական
գոյն , տեզա/լան ձեւ
իրենց
լեղուին
, իբենց տրտա
յայտութեան
մ էք, ել ոբ աւեթ
աւաղեթ է , նաեւ
նո յն ՝
ձեւր մտահոլթեան
եւ գգացում
ի մէք :
ԱնՀատականութիւնր
եւ ագգայնականու
••
թիւնր կր կրէ ա յսպէս
ուժգնագո
յն
Հաբ–
ոլահր
: Հա յէն
նո յնիսկ
անունր
շէ մնա -
ցահ Հարազատ
ձեւով
ոմանց քով , րարե -
բաիստաբար
քի թ բու
մօա ,
ուբի թե
բուն
անունր
Հայկական է ,րայց
Հողին,
մաայ–
նութիւնր
տեղականին
մէք թրհուահ
ու
այլակեբպուահ
:
Աեր
գազութր
լոյոի
այո Ոսաանին
մէք,
ոբպէսղի
ապրի
, պէաք
ունի
Հզօբ քաՀա -
կիբներու։
Հիներու տեղ նոբեբ պէտք
են
երեւան գալ, Հիներու
Հոգիով, ելկաղ -
մ ակե րսլշական
կաբողութեամբ
օժաուահ
,
կամքի տէր մարղիկ,
որովՀեաեւ
ժամա -
նա1թերր
, պարագաները
գարձահ
են սլա՛
Հան քկոա , րհաիսնգիր
, ղժուարին
; Ան
տարակոյս
երեսուն
տարի առաք գազու -
թին
մ էք թերեւս
աւելի ագգա
յին
կե՛անք
կար
, թէել
նուագ
կաղմակեբպուահ
,
բայց աւեթ տաք , աւելի
գիտակից
ու
պա
յքա
բոզ
Հոսանքին
բռնութեան
գէմ %
Այսօր
միքավայբին
Հրապո
յրր , թովքն ,
շքեզութիէնր,
թափանցահ
են մինշեւ ոս–
էլո բնե բ բ Հա յ ո ւ ն , Հայ էթոք եւ Հայ մա -
նուկին : Կր զղանք թէ հանրացահ է Օտա
րին
ճնշիչ
թաթր
մեր
Հողիին ու
սրտին
փրայ։
Տակաւին կան ա բուա րձաննե
բու
մէք կամ Փարիղի
կեգրոնր
Հին գան -
դուահէն
փշուրներ
էՀայ
գաւառական
կեանքի
պաակերր
մարմնացնող
մամիկ -
նեբ,
մեհ Հայրիկնեբ,
որոնց
օրերր ժա -
մանա/լի
կթռէն
Հաշուահ
են այլեւս : Ա—^
նոնք կր պաՀանքէին
Հայ լեգուն,
Հայկ՛
ալանգութիւննեբր
, Հա յ . Եկեղեցին
եւ
Հայկական
Հ է քեա
թնե ր ո ւ
կաղգուրիշ
շունշր
1լ անցնէին
իրենց
թոռներուն
Հո -
դիէն
ներս ու կր քերմացնէին
երեւակա -
յութիւններր։
Աակայն մօտ է
վախճանբ։
Եւ այնուՀետեւ
մեր գաղութն ալ Ամեբի–
կո՚յԼ՛ գաղութին
սլէս սլիտի
Հնթցնէ տագ
նապի աՀակո
շր :
Նաիս քան սակայկւ այգ
աՀազանդի
վայբկեանբ
Հնշելը , գագութր
պէտք
է
տալ
այս կուսակցութեան
, մեղքր
տալ
միւս կուսակցութեան
: Երր Աոչրիլ
Հին ,
Հյուշանց
գիւղէն
իթոդ
կիներր ազատե
լու
Համար
, Ու֊բրաթ
առուին տակր՝
թուրք
ղինուորներուն
վրայ կր յարձակէին
եբ -
կու ռամկավար
կտրիճնեբր
, Եղիա
Նախ–
շունեան եւ Յակոբ
Տիւրթան
,
անոնք
թսոբՀեցան
երբեք
դափնի
մր կորզել
ի–՛
բենց կուսակցութեան
Համաբ
; Երբ Փե -
սանգաշտի
վրայ
, Գաթակցական
Լեւոն՜^
Շաւլո յեան
քարդուվւշուբ
կ^լթէր
թրքա
/լտԱ
գբոՀնեբբ,
ամբողք մէկ ամիս,
անշուշտ
չէբ
մ աահեր
ղափւնիներ
աւելցնէ
լ իբ կու
սակցութեան
գափւնինեբուն
վրայ, այլ
միայն
պաՀպանել
իր ժոզովռւրղին
կեան
քր ՝• Երր , «Հրձիգ»
տիղրան կր խորտա -
կէր Արարուց
Հրապարակին
ոսաիկանա -
տունր , երբ ստորերկբեայ
ի/բամնեբ փո -
րող
«քանքաններ
ր»
Համ եստ
Հա յեր ,
վերքապէս
Հնշակեան
Գորհոթցի
Նշա —
նր, ռամկավար
Արմ՛ենակ
Աոէզցեանբ
կամ
քիուբէն
Հիւսեանր
, Գաթակցական
Արամ
Շա լճեան ր կամ Վաղարշակ
Շ ի րփանե ան ր
Հիացում կր պատււառէին
իրենցքաքագոբ—
հութիւննեբռվ
, կուսակցական
մրցում
շէր
որ /չր կատարէին
անոնք : Վերքասլէս երբ
կր կռուէր
Վանի
ժողովուրդը
, կըմար -
անշէր
Շ • ԳարաՀիսարի
մողովուրգր
, կբ
պատե րա զմէբ
Ուրֆայի
ժողովոլրգր
,
կբ պայքարէր
Աուսատտղի
ժոզովուրգր ,
տեղական
Հայրենասիրութեան
մրցում
շէր որ կր կատարէր
կր կռուէր
մէ՛կ
Ժողովուրդ
: Աաիկա
Հայութիւնն
էր :
Շ–
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
(Մնացեալը յա ջ ո բ դ ռ վ )
քր :
ՈբոԴ^ ենաթ ազգաշէն
միքոցներր ,
որոնց կառթ
լու
ենք :
ՓարիղաՀա
յութ իւնը
ունւի
1
Ազղային
մամուլ
քանի մը
թերթե
րու Հբատարակութեամր,
«Յաոաք»,
«Այ
սօր»,
«Հայ-Բոյժ»,
«Անգա
ս տան» , «Ա -
բաքո»
, «կէս կատակ»
ոբոնք
անրաւարար
կը
թուին
աոաթորգելու
մաքերր,
աալու
ոլզգութիլն
աղգային
կեանքին :
2
Ե կ ե դ ե ց ա կ ա ն
կեանք,
լուսաւորչա
կան ու կաթուգիկէ
ուրոյն
կաղմակեր -
պութիւննԼրով
:
Օ
Վտրժաբաններ
մանչերու եւ աղ–
քիկներու.
Աեւրի
Աուրաաեանր
եւ Ոէն-
սիի Գպբոցասէրը
:
4
Հայրենակցական
բազմաթիւ
մ իու
թիւննեբ
:
5
Տիկնանց
Մ իութիւննեբ
կարմիր
Խաշի, Որրախնամ
ի , կապոյտ Խաթ , Աղ
քատախնամի
եւն •
յ
6–
Հ. Բ՛ Ը– Միութիւնր,
մասնաճիւղ
Փարիզի,
որուն
զռյութեան
պատճառն է
թել
ու թիկունք
կանգնիլ
րոլոր
ազգօգուտ
շաբժումներու
եւ հառայոէթիւններոլ
Հա
յր Հայ պաՀելու
Համաբ
:
Որո՞նք
են մեր սլէաքերն ու պաՀանք -
ներր։
Բազմաթիւ
են անոնք, եւ
այնքան
զանազան՝
որոնց
ղարմ անումին
չեն Հաս–
^ւ՚Ր
՚Լ^ Ր"յ Լ՛ւ^ ՚" Լ միքոցներր, կամ
ցարգ
չեն
կրցահ
գոՀացնել
լիովին
:
1
Անաղարտ
պաՀպանում
Հայ
լթաա
նիքին
իր աոՀմային
գոյնին եւ սովոբոլ
—
թիւններուն
մէք։
2
Հա յ մ անուկներու
,
պատանիներու
ել
ե րիտասա րգնե բու
ազղային
լեղուի
պարաադբիչ
ուսում բ :
3*
—-
Եկեղեցա1լան
կեանքի
աւելի
ուժեղ
կաղմ ակե րոլո ւթե ան մր պաՀանքբ,
չՀե -
ռանա
լու աղդա
յին
հէսէն
:
^ – Հրատարակչական
մաբմին, որ Հո
դա
յ ժողովրդական
դրքերոլ
տսլազրու -
թիւնր եւ հաւալբ
ղադութիւն
մէք,
գրքե–
բու
որոնց
նիւթր
րլլայ
ազղային պաա --
մութենէն
, գբականութենէն
,
՜աթւաբՀա–
գրութենէն
առնուահ
:
Հրատաբայլութիւնւ՝
արգի
Հայ գրական
գէմքեբռլ
անտիպ
գոր
հերուն
եւ սպառահնեբուն
:
Հրաաարակու
թիւններ
մանկական
դբքեբոլ
,
Հէքեաթնե
րու , պատմռւահքնեբու
: Այս վերքին
ուղ–
ղութեամբ
շատ գեդեցիկ
եւ օդտաք
ար
ձեռնարկ
մրն է
Արաքս^ ,
մանկաեան
պաակերադարգ
պարրերաթերթր
Ն • Յով
Հաննէսեանի
:
5*
Աղդային
վա րժա րաննե ր ու
շուրք
առանձնայատուկ
Հետաքբքբռ
ւթիւն
մր
Հայ
աղաքնեբր
չզրկել
օաար
վարժարան
ներ :
6՛
Խուսափիլ
խառն
ամուսնութիւն
-
ներէ կամ կարելիին
չափլ նուազեցնել ա -
նոնց
թիւր •
7
Այո բոլորին
փրայ
Հոկոզ , քա–
քալերող , առա^ոբդող
Ազդ՛ կեգրոնա -
կան
մարմին
մր :
ինչո՞ւ
այս րոլորր
։ Որպէսգի
Հնարաւոր
ՐԱայ գիմագբել
ուհացումի
,
օտարացումի
վտանգներուն
մեր աղգային ու կրօնայլան
կեանքին
մէք :
Վերեւ
յիշատակուահ
բոլոր
սլաՀանթե–
բուն
մէք, ամէնէն
կենսականր
գպբոցն
է ։
Մաբգասիրական
բոլոր
միւս
միութիւննե
րր Աղքատախնամի
, կարմիր
Խաշերու
ձեռնարթեբր
, հերանոցի
Հիմնաբէթեբր
գեգեցիկ
բաներ
՛ն անաարակոյս
, ոբոնք
սակայն կր փրկես
թշուաոնեբր,
Հիւանգ -
նեբր,
հեբերր։
իսկ գաղութի
ապաղան կր
մնայ
անոնցմով
միշտ անկազմակերպ վի
ճակի
մէք։
Գպրոցր
միայն,
ուր
մանուկ–
ներր կը սորվին
իբենց
անցեալը
, կր փա
րին
մայբենի
լեղուին, եւ մաագա֊ձ Հա ^
սակէն
էլր ձեւանան
որպէս
ճշմաբիտ Հա -
յեր, պէտք է
Համարուի
անՀրաժեշտ
պաՀպանակր
մեր ազղային
գոյութեան
:
Հ– ՄԵԱՐՈՊ Վ.
ՃԱՆԱՇԵԱՆ
ԵՐԱԺՇՏԱԳԷՏ
ԵՒ ԽՄԲԱՎԱՐ
ՕՀան
Տուրեան
Պէյրութ
գացահ է^ ուր պիաի
աայ
նաեւ
նուաղաՀանդէսնեբ
ԵՐԳՋՈՒՀԻ
Տիկին
Զեփիւո
Շանթ որ
Միացեալ
ՆաՀանդներր
մեկնահ էր երգա–
Հանգէսներ
տալու,
Աայիս
\Ղին մեհ
յա–,
քողութեամր
տուահ է իր երդաՀանդէսր
։ \
«Հայրենիք»
կր գրէ թէ «Կիրակի
գրուան.
երգաՀանղէսր
Հայ երգի յաղթանաէթ
էր»՝՛
ՄԱՅԻԱ
28/
առթիլ
փակուահ
են Ամ -
մանի
Հայկ՛ վարժաբաններԱ
:
ԿԱՐԳԱՑԷ՚ք՝ ԵՒ Տ ԱՐԱԾ ԵՑԷ՛Ք «ՅԱ Ռ ԱՋ » Ը
Fonds A.R.A.M
