« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
Տ 8
բ–
1914/
աչնան, երբ գահիճ ճէվաէթ Հա
նի էլուսակալ
1լարզուեցալ,
Արաամեաի
գաւառակի
ո սաիկանապեա
ի ել
^մէւաիլ–
ր»ի
ւղաչաօնները
յանձնեց
յայանի Պայ -
րամ
Ա՛լի գելւգասաանէն
Ջի՚զկըի : Պայ -
րամ Աղենց
ծովեղեբեայ
աունն ու դրախ -
աանմ ան այգէն
երկար
տարիներ
իրրեւ
ամառանոց
ծառայած
էէն երրեմ՛նի կոլ ֊
սակալ
ԹաՀիր
փաչայէն
եւ իր
Հրէչածին
գաւակ
ճէվաէթէն
: Զէ՚ղէր
, արգէն
Հվւօ–
լիռ» , աչքր մտած էր ճէվաէթին
ել գար–
ձած
անոր
ամ էնէն Հալատարէմ
րարակ -
ներկն
մէկր։
Տէվաէթ
իր Հետ
սչտտցուց
գա յն Ոստան , Հքէմ գէրան , ու
Պաչգալէ
«քօմիսէր»ի
ւգաչտօնով :
իր վայրագ ու վարպեա
տէրոք
ձեռքով
Լաւ
մ արղուած
թրքական
նենգամ աու -
թեան,
կեղծիքէ ել չոգոքորթութեան
կա
աարեալ
մարմնացումն
էր այս ճէլաղր ,
որ րարեկամ
ձեւանալով
քտնաց
քնացնել
ու էսարել մեգ : Յաճախակէ
այցելութիէն–
ներ տուաւ
գիւգի
մեծերուն
, ինէ որ ան -
սովոր
երեւոյթ
մրն էր: կերալ,
խմեց, էր
կարգէն
Հէւրասէրեց
գանոնք
միչա ճա -
ռելով
երկու
մոգովո
ւրգնե
րոլ « գարա
ւոր
եգրայրութեան
» մասէն։
Բանէցս
գպրոցր
եկաւ եւ աչա կեբտներռւն
թուրքերէն
կար֊
գալ տալով
քաջալերեց
ղանոնք : <իաւիա -
քեցաւ
Հայերէն
գրել
կարղալ
սո րվ էւ լ :
ԼԲաւական
Հայերէն
կր էսօսէբ)
։
էցնգրեց
որ տեսակցութիւն
մ ր սար քեմ՝ էր եւ Հօ՛–
ր եղբօրս՝
Ե՚թիկ
վարգա պետի
մ է քեւ
լ
(Առաքն՛
տեղապաՀ)
, որուն
ծանօթ
էբ
Ոստանէն
, եւ որու
միքոցալ
պիաի
քանար
տեսակցիլ
Արամի Հետ
եւն.։
Այս
ր՚՚Լորր
յանգելու
Համար , Մ
արտ
ամ սուտ
յ վեր քեբուն
, Հետեւեալ
«սրացաւ
խորՀուրղ»ին՝
տրուած
գի՚-՚^լէ՛
մեծերուն
;
«Համողեցէք
ե ր իտա
սա րղնե ր ր
որգան
յանձնուին
իրենց
գէնքերով։
Շատ կր մր–
աածեմ թէ էւրենց ելթէ ժողովուրղի
Հա
մար : Լաւ կ՝րնեն որ վսաաՀին
էւնծի ;
կ՝երաչխտւորեմ
որ ոչի՛նչ պիտի
պատաՀի
իրենց : Գիտէք որ կառավարութեան
բա -
ղուկր երկար է » :
Բաք
կ՝ րմրոնէէնք
այս «էսորՀուբգ
»էւն
իմաստր։
Անացինք
անգրղուելի
եւ սպա–
սեցինք
գալիքէ՛ն,
արթուն ու պատրասա
։
իր այո Հրէշային
ծրագրի
ձաէսողումէն
կատղած՝
Ջիպէր
, Ապբիէ Է"Բ"Ի
իրիկունր
բաղմաթիւ
«միԱէ»ներով
խիսա պաչար -
ման տակ առաւ
գի՚֊գր՛
Աբգէլ
^Ց
ամէն
յարաբերութիւն
ղուրսի Հետ , եւ
էրրեւ
արգարացում
իր ՚"յս քայլին՝
թականօ -
բԿ՝^ յայաարարեց
.
« Շատաէսի ել ոլրիչ
վայրերու
մէք
Հա յեր
յարձակած
են անմ եղ
իսլամներու
վյրայ ել կոտորած
զանոնք։
Աեբոնք
կր
վախնան որ ձեր եր իտա
սա րգնե
րն ալ ի ֊
րենց
վյրայ յարձակին
Հ
Պարտականութիւնս
է Հսկել որ խռովո
ւթիւննե ր
չծագին » :
Այլեւս կտրուած
էինք գուրսէն եւ Լէէ՚նք
կրնար
իմանալ թէ էնէ կ՛՛անցնէ կր գառ -
նա յ :
Նոյն
գիշերր
յաքողեցանք
երկու
րնկեբ–
ներ եւ նամակ
մր զրկել քաղաք՝
Արամին,
բացատրելով
մ՜եր անել
կա ց ո ւթ
իւն ր եւ
լուր
մր, ՀրաՀտնգ
մր խնգրելով
: Ընկեր
նեբր վերագարձան
յաքորղ
գիշեր , բերե
լով
երկտող
մր Արամ
էն , որով կր յայա -
նէր
իշիանի
սպանութիւնբ
ել
Վռամեանի
ձերրակալում
ր ։ կր գբէբ
քաղաքի
ծանր
կացութեան
ե ւ փոթորիկի
առա
քքն աո -
նելու
Համար
իրենց թափած
ճէւգերու
մա
սին ; կր յոբգորէբ
առիթ
շտալ
միքաղէպի
յոյս
յայտնելով
որ
քա քտբար
՚ղիաի
պաշտպանենք
մողովուրղր
եթէ թ թամ
էւն
յարձակի
;
Ապրիլ
Հէ՚եզի
գէէ^բբ
Ծուրստան
գիլ֊ղէ
լթկե րներր երկտող
մր Հասցուցին
մ եղի ,
յայտնելով
թէ իրենք,
Բերգակցիներ
ել
Կ ենղանանց
ինե ր
մ իաոնաբա
ր որոշած են
զիթրով
անցնիլ Վարագ
իրենց
լթտանէւք–
ներուն Հետ ; կ՝ աււա քա րկէ ին որ մ են ք ալ
փորձենք
մեր լթտանի^թերով
իրենց
միա
նալ
: ԱձխոՀեմ
ութիւն
Համ արեց էւնք այս -
պիսի
փորձ
մր : Մ եզ պաշարողներր
ար ֊
գելք
պիտի
րլլա յին : Պիաէ սկսէր
մեղէւ
Համար
անյաքող
կռէլ
մր, որու լթթտց -
քէն
մողովուրգր
սուրի պէտի մատնուէր ;
Աաէ
՚ւպուռայա նռ մնւ
՛Լ •
Ապրիլ
եօթի
շ,թաղ
աււաւօտլչ
բացուե
ցաւ Այգեստանի
եւ Բաղա քամ՝ էքի
՚//՛"՛
յ
սկսող
թնգանօթա
յին
աՀււելի
ււմ բա կո -
ծութեամբ : Ա իամամ անակ
թնգանօթ ա
յին
խուլ
որոտոլմներ
սկսան
լսուէ
լ Հայոց
—
ճորէ
կոզմ՚ին , տեւելով
ամբոգք
օրր։
Թուրքե
բուն
մէք աիրեց անոովոոր
ց՛նծա .
գին եռ ու ղեււ։
Թոբոսեան
Ա աքսու֊տ եւ
ես
մ իակ
ե րիտաս ար ւթե րն
էինք ռբ կբր -
նա յինք
երեւալ
Թուրքերուն՝
ղերծ ԲքւՈ՛ -
լով
զինուո րական ծառա յոլթենէ : Ա աք -
սուտ
իբրեւ
տիրացու, ես իբրեւ
ուսու -
ցիչ : Բաղաքր
գիտե
լու
Համար՝
յաւատ ֊
քացանք
մինշեւ
մեր բերգր,
որ , րսա ա ..
ւանգութեան
, Շամիրամէւ
րերգն է
եղած՜։
Հոն բարձրացած
էէ՛ն խում՛ր
մր Թուրքեր
,
նաեւ մէկ քանին
մեր գիւղէ՛
մեծերէն :
Թնգանօթներ
քաղաքի
բերգէն ել Թոփրաք
Բալէ
էն
ռո ւմ բե ր կր տեղացնէին
քաղաքէւ
եւ Ա յղեստանի
վրա
յ
ոբոնք
ծածկուած
էին
թանձր
մուխի աակ։
\քովի ՜%քԾղմ անուշ
ղեփիւռր
Հ ազա ր ա լո բ Հրաղէններու
րե -
րաննեբէն
մա յթքած
գնգակներու
ձա
յնր
մինչեւ
մեր ականթերր
կր Հասցնէր :
Թուրքեր կր խայտային
ցնծութենէն
,եւ
իւրաքանչիւր
թնգանօթա
յին
Հարուածին
կր գոչէին
.
«ճան , թօփ
, ճան ,
ոէսինէ
(ձայնիգ)
գուրպան»։
Ու
չարախինգ
,
Հեղնական
քբքիթեր
արձակելով
կ՝րսէէն
:
«Տ էսմ ա րներ , ի՚^նչ խելքով ել ո՞ր ու -
մին ապաւինած
զէնք կր վերցնեն
պետու
թեան
ղէմ : Ա ինչել
իրէկուն
ամբողք քա
ղաքր
մոխիր
պիաի
ղառնայ
, իրենք
ալ
Հետր»։
Այս ամբարտաւաններր
մաքէ չէ֊
ին կբնաբ
անցլթել որ նոյն
գիշերր
՚ " յ "
«տխմար»ներր
մոխրակոյտերու
պիաի վե–
ԼԻԲ ԱՆԱՆԻ Ն ԱԻ՚ Ա Գ Ա ՀԻՆ
ՆԵՐԿՍՅՍՑՈՒՑԻՋԸ
«ՅՈԻԱԱԲԵՐ»Ի
ՏԱՆ ՄԷՋ
քտՄԲ
Լիրանանի
Հան րապեաո
ւթե
ան
նախագաՀր՝
Բամէւյլ
Շամ
ուն
վերքերսԳա–
Հիբէ գանուած
ատեն, իր ներկայացու
-
ցիէՐյ
արտաքին եւ ելմ տական
նախարար
Պ • մ՛որմ– Հաքիմ ա յցելեց
«Յուսաբեր»
լթ–
կերակցութեան
շէ^քր ,
լթկերակցութեամբ
Լիբանանի
երեսփոխան
լթկեր
Մ ովսէս
Տէր
Գալոլստեանի
:
կիրակի,
26
Ապրիլ,
Լէ՚եքր
զաբգաբուած
էր եգիպտական
ել լիրանանեան
գբօթե
—
բով : Շէնքին
գրանր
առքել
Հիւրր
ղիմա–
ւո րուե ցաւ
լթ կե ր ա կց ո ւթե ան անղամ՜նե
բու
կոզմէ :
Մուտքէն
մինշեւ
ՀիւրասրաՀր,
ասաէ -
ճաններու
երկու
կողմեբէն
,
պա^տուոյ
պաՀակ
կեցած
էին Հա յ արիներ բ :
Հոծ
բազմութիւն
մր, խռնուած էր շէն
քին
մէք ելլթղունեց
Հի՚֊րր
երկարատեւ
ծափերով :
Հիւրասենեակ
մտնելով^
նա էսա րարր լ^ւ–
գունուեցալ
Առաթորգ
Աամ բրէ
արք՛
Ա իրունեանի
, Հա յ կաթողիկէ
Համա
թքի
առաքնորգ
գերապայծառ
Նէոէմեան
արք՛է
«Յուսաբեր»
Մ շակութա
յին
Ընկերակցո՛.–
թեան
անգամնեբուն
,
գլէսաւորութեամրր
էրենց
նախագաՀԷ՝
Պ՛ Ա՛ Զագրճեանի
,
Հ. կ.հքաշի ու ^Համազգային»ի
անգամ–
րածէին
պետական
ղրամատունր
, լլինա -
բանր , նամակաաունր
,
ոսաիկանութեան
կեղրոնր ել ղեռ ուրիշ
Հ իմնա րկութ էւե —
ներ
, ու քանի
մր չա բա
թէն
զէրենք
ալ
մէ՛նչեւ
Անատոլուի
խորերր
պիտէւ
քշէ
է՛ն :
Յետոյ
մեւլի գառնալով
րսէն
՚
«Բայց
մեր գիւղի
Հայերր
մ ի շս՛ էոե.
լօք են եղած։
Գուք Հանգա րա կեցէք,
այն
ատեն ոէ մէկ վնաս պիտի
Հասնի
ձեղի» :
Մ եր նայուած,թերր
ուղղեցինք
գէպ1՛
Հ^ուրստան եւ Բերգակ
գիւզերր : կենգա -
նութեան ոշմէկ նշոյլ։ Ալ էկար
թոնէր -
ներոլ
օրՀնեալ
ծուխր ոբ ամէն
առաւօտ
էզաբշի պէո կր տաբածուէր
անոնց
վլ՚՚ոյ
:
^յ՚է
Գ
ԷԼ^
ՐԸ. Հեռացած
էէն ղէպի
Վաբտղ։
Երանէ՛ տուինք
անոնց եւ
էսորաակոլած
սբտով. վերագարձանք
մեր
լթկերներուն
քով
։
Մեր ժողովոլրգր՝
գիտակ
վերաՀաս վր–
տանգին՝
սոսկալի
մ ղձաւանքի
մ էք ան -
ցուց
այղ ցորեկն ու գէշերր։
Կ՚ւէ՚ւ
քաղա–
քի մէք,
կռիւ
Հայոց - Ասչվ, մէք : Աեր
շրքակայ
ղէւղերու
մէք
Հայու ոշ մէկ
շունչ։
Աենք
միս մինակ , անօգնական ,
Հաղարաւոր
գայլերու
բերանր։ Կր ւ՛պա -
սէինք,
ամէն վայրկեան
, որ մեր վրայ ալ
յարձակում
գործեն։
Բայց, կր թուէր թէ ,
Զէպէր կր վարանէ ր միայն
իր
ուժերով
գիմել այս
քայլին։
ՎԱԶԱՐ
ՆԵՐԿԱՐԱՐԵԱՆ
(Մնսւցէալը յաջորւլռվ)
ներուն եւ «Յուս
.» թերթի
էսմ՚բագրոլ
թեան
կողմէ :
ՀիլրասբաՀին
մէք,
որուն պատէն
կ՚սխ^
ուած էր Լիբանանի
ԼյախագաՀին
մեծ
լու
սանկարր,
՚լեզեցիկ
չրքանակի
մէք, նա ,
խարարր,
կարճատեւ
զրոյցէ
մ՛ր ետք ա ֊
ռաքնորգ
Մամբրէ
արք.ի , Հայ
կաթոգի
կէ առաքնոբղէ՚ն
, րնկեր Ա . Տէր
Գալուսւ՚ւ–
եանէ եւ Ընկերակցութեան
անգամնԼրոլ
Հետ,
Հիւբասիրուեցալ
չամվւանէայով
;
ՀիւրասրաՀի
ղրան առքեւ
էսռնուած
ժո
ղովուրղի
բաղձանքին
րնղ առաք
երթա
լով
նաէսաբաբր
աոտթորգուեցալ
չէնքէն
թատերասրաՀր։
մ՛ողովուրգր
կ՝ազաղա
.
կէր
«կեցցէ
Լէբանանր,
կեցցէ Եգէպ -
կեցցեն
արարական
ժոգո վուրգ -
ներր» :
թ՛աաերասբաՀին
մէք
Ընկերակցութեան
կոզմէ
Բժ ՚ Երուանգ
\ց՚սթանասեան
նա -
էսարարէն
ուգգեց
Հեաելեալ
ու՚լերձր
.
«Անէափօրէն
ուրաէս ենք ոլ երքա -
նիկ
այն այցելութեան
Համար
^ որ բոլորէո.
սիրելի նախագաՀր
ԲամիյլՇամոլն
, ձեր
ուզեկցութեամբ
, տուաւ
մեր
Հայրենիքին՝
ազատատենչ
Եգիպաոսին
:
Երբեք պիաի
չմոռնանք
այն քերմ,
եղ -
բա յրական եւ սրաաբոլէս
ասպնքականու
-
թէ՛ւնր, որ
35
աարի
աււաք
Լէւբանանր
ա յնքան
աթո
ւօրէն
լթծ այեց մեր անտուն
աղգակէցներուն
, որոնք Հալածուած
էէն
թթամէներէն
եւ ուրացուած
րարեկամ -
ներէն : Լէւբանանր
ազատութեան
ել ժո -
ղովբղավա
րութեան
երկիրր ոչ մ իա յն ա -
ռանց
պայմանի
տուաւ ապաստան ել եզ–
բա յրական
Հոգածութիւն
, ա յլ
՛ք անաւանգ
քաղաքացիական
ամ՝ բողք ական
էւբ աւո
ւնք
ներ եւ Հբաչալի
երկիր
մր,
որուն մէչ
ապրիլր
Հպարաանք է :
Այս
աննաէսլթթաց
գուրգո
ւրանքր
հւ
րա րեա ցակամ ութիւնր
մեր աղգա կիցնե -
րուն
մէք սաեղծեցին
ա յնսլիս
ի
Հոգեկան
եր ան ութէււն ,ոբ Ա՚է՚ւ
մ իա էսառնո ւե ղ ան
ձեղ Հեա Հոգերով,
աշէսատտնքով
եւ տեն
չանքով
: Ա յնքան
,որ գաբձտք
Համ ակ
լէ–
բանանց ի , Լիրանանի
արցունքին
մէք էւ .
րենց
՚էիշար
տեսնելով եւ անոր
ժպիտին
մ էք իրենց
խա յտանքր ;
Աեբ
աղգակէցնե բու
յալիտ ենա սլէս
ւսն–
խզե
լի ա յս կապր , ամ բացած
ան շաՀա
էւն–
ղիր
նուիրումով,
պէւտի ծառայէ
էքեազ
^իբանանէւ
փաււքի
կերաումին
:
Ձեզմէ
քերմօբէն
կր խնգրենք, Պ՛ Նա
խարար, Եգիպաոսի
բոլոր
յաբանուանոլ
֊
թիւններու
գերագոյն
մեծաբանքր,
անա -
րաա
սէբր ու եբաէստագիտոլթիւնր
վւո ֊
խանցել մեր բոլորիս
"իրելի
նախագաՀ
՝
Բամիյլ
Շամունի^Հ
, իբ կառավարութեան
,
եւ էւբ առաքէնի
, աչխատունակ
եւ
՚էե ֊ •
Հանձն
ժողովուրգին
:
Խորասլէս
զւլածուած
ենք,
Ջերղ Վսե -
մ ութիւն
, Ջեր ւ՛ւ յս թորՀատոլր
ա
յցելու–
թեան
Համար , ոբ մենք կր նկատենք
մեզի
թծայուած
մեծագոյն
սլ՚սաիւր,
որուն
Համար կր յայտնենք
մեր թոբՀակալոլ
-
թիւններր
եւ էսորին
յարգան^երր
:
ՕրՀնեալ
թնի Լիբանանր» :
(Ծափէր) :
ճառէն
վերք նախաբարր,
աթերեւ
յ ո ֊ –
ՕՏԱՐ
ԷՋԵՐ՛
« Տ ՚ Լ ՈԻ ԿԵԱՆՔՍ »
(ՀԱՏՈՒԱԾ
ՄԸ)
Յանուն
Հօր եւ Որգւո
յ , ել
Հոգւոյն՝
Արբոյ :
\
Կր թուէր
ինձ թէ այս էսօսքէս
վերք
,
աեսակ
մր լռութէւն
կր աիբէր
սենեակին
մէք եւ թէ նոյն իոկ ճանճեբր
աւելէ
մեգ–
մօբէն կր
բզզային
Մեծ
Հայրիկր
ոտքի է , գէՈւխր ետեւ
նե
տած
, յօնքերր վեր առած ել
ոսկեգոյն
մօրուքր
Հորիգոնական
: Կ՚արտասանէ իբ
աղօթ^երր
վսաաՀութեամբ
մր ել այն ֊
պէս դբ կարծես թէ ուսուցի
չէն կր պա -
աասխանէր : 0,աթր յստակ եւ տիրական է .
Գաաաւորր
պիտի գայ եւ ամ
էնուն
գործեբր
պիաի բացուին
...
կուրծքին
կր զարնէ
ձեռքերր
, առանց
եալանգի ել կր Հաւաստէ
, սթգումով
մր.
՚Բեզէ գէմ միայն
մեգանչեցի
: Գար–
ձոլր եբեսգ
իմ մեղքերէս
...
%Հաւաաամք՚»լլ
կ՝Բ"է
^ բառերր
չեչտե -
Լով ելիբձախ ոտքր կր գոզգգայ
,
իբրեւ
թէ
շարժէր
աղօթքին
կէոոյթովր
։ Այէբող^
մարմնով
կը ձգաի
գէպի
€իքօն»ներր,
կ՝երկարի
, միշտ
աւելի
չոր , աւելի
նուրբ
կր գառնայ
, մինշ
1լաւարտէ
, պաՀան քկոա
ձայնով
մր.
- - Բժշկէ
Հոգիս, իբ գարաւոբ
կէ՚րքե -
բէն : Բեգի կր բերեմ
մէշտ սրաէս
ոզբերր
,
ողո
բմ տծ
ե՚լիբ , ով Տէբ՝^ :
Եւ բարձր
ձա յնով
կ՚աղերսէ
աստուա -
ծ՜ա յին
թոզութիւնր
մինչ աշքերր
արցուն–
Ք"Վ
Կռ
Լ^Յո՚^ին :
Թող
Հաւատքը
գործերոլս
աեղր բռ
նէ . ով Աստուածս
,անտես րրէ այն ա -
րաբքնեբս
որ ՛լիս չեն աբգաբացներ
. . . :
Աւարտելու
Համ ար , քղաձիգ կը խա -
չակնքէ
, գլուէսր կը ցնցէ,
էբբեւ թէ կո -
տո
շի Հարուածներ
տալու
րւ/ար ,
ձայնը
կագկանձուն
ել լալկան կը գառնայ : Աւե
լի վերքր , երբ սինակոկներր
կ՚երթայի
,
Հասկցայ
որ մեծ Հայրիկր
իսրայելացիի
մը պէս կ՝աղօթէր
:
Երկաբ աաենէ
ի վեր սամավաբը
կը ւլ բլ–
ղրլայ
սեգանին
վրայ,
սենեակին մէք կր
բուրէ
գաղք
Հոտը մածնախառն
վարսակէ
Հացիկներուն
:
Անօթի եմ։ Հանին
գժնէ
երեւոյթով
մր
ԿԸ
. Կբթ^է
գրանր
բունին եւ երկար Հա -
ռա
շ մը կ^արձակէ : Պարաէզէն
ւէրայ նա -
յող պատուՀանէն
արեւը
զուաբթօրէն
կը
փայլի եւ եղեամի
կաթիթերը
մարղա
բիտի
պէս կը փալփլին մեբ ծագեբոէն
ճիւղե -
՛բուն
վբայ։
Առտուան «գը թաթաւողն
է
սամիթի
, Հաղա
րքի եւ Հասուն
խ՛նձորի
քաղցր
բուրմունքովը,
մեծ
^*"7Հ՚/՚4ճ ՚
գեռ
կ՝աղօթէ
, կ՛երեւայ ել կը ...
Մ արէ
բոցը
իմ ցանկութէ՚ւններուս
,
քանզի
թշուառ
եւ անիծեալ եմ • ՚ •
Գոց գիաեմ
առտուան
ել իր է կո լան
բո
լոր
ագօթքներր,
ուստէւ
ուշազրութեամբ
մտէկ
կ թեմ թէ սլաաաՀմ ամ ր , պէտէ
ս լլ—
ի""լի
մե ծՀայրս
։Թոզ որ, աս բանը շաա
քէչ անգամ կր պատաՀէբ
. բայց
ամէն ան
ղամ ուն • այգ մոռացումը
սիրտս կր լե -
ցնէր չարախինգ
ուրախռլթիւնով
։ Ւր ա–
զօթքը
աւարտելէ
վերքր
մ եծ
^՚"յբէԿքԼ
«րարի
լոյս»
կ^րսէր
մեղէ.
Կր պատասխանէինք
եւ վերքապէս սե —
ւյ ա ՛եի ՛ե շուրքր կր նստէ ինք : Այն
ատեն
,
ծանրօրէն
, կր ծանուցանէի
.
Գիտեմ , այսօբ մոռցար
«Կր բաւէ»
Ը"ել
•
իրա՛՛ւ։ կր մաաՀոգուէբ
,
թալատա–
լու շեշտով :
Այո, վստաՀ
եմ , պէաք էր
րսել.
«րայց
Հաւատքս
ինձ կը բաւէ, ել ամէն
բանին
աեզը կը բռնէ
ինծի Համար
։
Մոռ
ցար «կր բաւէ՜»։
^
ԷՀ ուրեմն
, ագուռ ր բան , կր բացա
գանչէր • բոլորովին
շփոթած։
Յետոյ
ին
ծի շաա սուգի կը նստէր րբած գիտո
զու–
թիւնւս՛
բայց երբ
Ղ
Է^ՔԱ կը աեանէի այ -
լայլած ել նեղուած
, կը յաղթանակէի
,է ,.–Հ
» 0^
մը մեծ մայրս կատակով
րսաւ
իրեն.
—^ Բու աղօթքգ
պիտի
ձանձրացնէ
բա -
Հւ/5>
Ասաուածր,
միշտ
միեւնոյն
բանը կր
կրկնես • • -
Հէէ ԿԸ պաաասխանէբ
կերկերուն եւ
գրգռուած
ձայնով,
ինշ կը բաբ բանքե
ս ։
կ՛՚ըսեմ թէ քեղի մտէկ
լթելէս ի վեր ,
երբեք
աէրոքը
էսօսք մը չես ուղղած
որ
սիրաէգ բխէ : »
Մ եծ
Հօրս
ղէմքր կաս կարմիբ
եղաւ •
սկսաւ
գոզգղալ
եւ երերալ
աթոռին
վբայ՛
յետո
յ պզաիկ
պնակ
մ ր նետեց
կնկանր
գլխուն եւ ձայնր
ճռնչեց
"՚քԳ^լքէ
մը
Հանգիպած
սղոցին պէս •
Կորոուէ
, ծեր
քաառլկ ;
Երր
ինձ կը էսօսէբ Ասաուծոյ
ան յաղ
—
թե լի ոլժին
վրայ,
ամէն բանէ առաք եւ
միշա կը շեշաէր
անոր
անղթութիւնր
։
Մ աբգիկ
անձնատուր
եզան
մեղքի եւ Աստ
ուած
քբՀեգեզր
սաեէթեց
։ Նորէն
մեղան
չեցին , Ասաուած
զանոնք
մոխիրի
վերա -
ծեց եւ քաղաքնեբն
ալ կործանեց : Ասա -
ուած կր պատուՀասէ
մաբգիկը
ցուրտի եւ
սովի
միքոցալ.
մաՀուան
սուրր
միշա
կաէսուած է ելւկբէւ վբայ
,մեղապարտնե -
բուն պատոլՀասն
է ;
•— Ամէն անոնք ոբ
ա%Հնազանգութեամբ
կը րոնաբարեն
Աստուծոյ
պատուէ
րնե
րր, ՝
պիտի պատժուին։
Գժրա էստութիլննե
ր ր եւ^^
կործանում
ր կատազօրէն
պիտի
յարձակին
անոնց
տուներուն
վրայ, կը քարոզէր
մեծ^
Հայրիկր,
մինչ
իր չորմատնեբր կը Հաէ(ր–
ուածէ
ին սեղանը
է
,ձ
է. -
(3)
թարգմ՛
ԱԻՐԱՆՌ89
^ /;
.
։,..րՀո՛
Fonds A.R.A.M
