Տ ոմ ոտո սո էԱւ^ • • •
Ասւկայն, ո՛չ արեւ կայ, ո՛չ
մաշսւլա.: :
ՄւԼ–
շո՜է–*՝
քրքրւ՚ւած
բուրգի պէս ^ մչո՜լչ՝
ա լ ի ւ ր է
ա՛
պո՛՜րի պէ" \
ճերմռկ
գիչեբ։
Ճեպբ1.թացբ, քբ -
\ա
111 ումսկոա
մս՚բգոլ
մբ Վպգքո՚էէ կըճեգքէ
մբ–
ՀՈւշբ
եւ խելաւլաբի
նման կբ սլոռայ
ժամանակ
յււռ ժամանս֊կ։
\)րկաթոլղէին
եղեբքբ
կանա՜նչ
են
֊մորմենիները
, ա ակա
լի՛՛ն , իքէել բրգոաաձ՜
եգեա–
.մէն
ւչէն
Լի
՚-Ք
- Անարէ
Ա՚աբսէլ
կ՚ըսէ՛
Լոմ սլարաիո
յ գա չաերուն
մ է 9 ենք ,
^"ԳԸ,
առասպե լա կան ա բդասա բե րո
լ թեան
մ ը ՚էկա յու֊ -
իքի՚-ն-բ կուտա
յ ա յստեգ I
Լռմպարտիա՜
;
իտալական
^ողը տարօրիեակ
զգա յոլթիւն
մ ը
կը ոչաաճս. ո.է ինձ , անբացատրելի
Հրճո լանք
մ բ
կբ
րի՚ի , կարծես
, «պատմութեան
ԳԴ՛" քարան -
քէս» : Այս Հոգե բուն պատմ ութեան Հետ խնամ
ու
թիւն
մը ունի մեր պատմութիւնը,
կը խորՀիմ է
Բա լց Նափոլէոնի
յ՚՚՚-չեբբ
ուզգում
մը կը կատա
րեն
, մտածմանս
մէ^. Հաստատելով
թէ այն Ի -
տալիան
, ոբ խնամի կբ
ճանչցուի
Արեւելքի գ
. կ՛ի
յն ա յ աւելի վար՛ գէպի
Հարաւ. : Աբգարեւ.
Նա
ւիս լէոե երկոլ
մասի կբ բաժնէ
իտալիան,
բստ
Հանւճարեգ այս զինուորականի՛ն՝
եթէ
իտալիան
վերջա՚եար
Հռոմի
ւիրա
յ , զի^ով ^Ր որ կարէբ
նե–
տէր
թերակղզիին
Հաբաւային
մասբ, կբ զառ1–աբ
ծովա
յին։ ^ղօր պետութիւնէ
մը։ Ա ին, ա յն ոբ կը
լոզա
լ Աի^երկրական։ի
մէ^ եւ Հռովմէական
քՍա -
ղաղոլ
թ իւն
սլարզ եւեց
աշխաքՀի
, Հա բուստ
իր
պատմ
ու թեամ բ գժբախտացռլց
միւսը %
Լ/, ռն երուն։
թաղը
ղ լ խուն
, ո աքերը
ծալած՝
փոիւտնւակ
կախելոլ
Աի^եբկրականի
մէ^ ,
նաւազ
պիտի տառապէր
եթէ օէլնա ւթեան
Հասնէ ր Հա րա
ւբ
,
բ՚՚յց
երկա՛՛բ է ճամբան
Հարաւէն
Հիւսիս,
եւ.
Լոմս/արտիո
յ այս Հովիտներուն
մէ^ ,
յայսկ"յւ*
Ալո։ե տն։ լե բան ց , աեղի
ո լնեցած
եւ. քան։իցս
կրկ–
նոէ ս-ծ է պատմ ութեան
մ եծագո
յն արիւնա
Հոսոլ. -
թի՛ նր , ա յնքան աոատ
որքան
յա յ^կո
յս
Հռենո -
ա ւսա 1 ղ,
էլը
գ ա չ
^տաեա յ
յամ րաբա բ
կբ ռաոնա
յ ցամ տքային ծով
մ ը խազազ
եւ. անա
յ–
Լ"՚յլ
քյլ ի^նչ Հակ ագր
ութ իւն նկար ագրի :
Լոմպարաիան
խեյօք դ ետին
մ բն է , կուքի նբ–
մ ան։ Հեղ ե լ կաթնտու
, մ ինչգեռ
Լոմ պա րտա
ցին ,
երբ եկաւ
բնւակ իլ ա քս Հողերուն
վրա
յ , անՀ ան -
գա բտ էբ, ռաղմ ասէր եւ քա^ գք՚է՛–
Հ"դԻ՚ն
ներգոր–
ծ՜ու թ ի՛* ւնր մա բգկա
քի՛ն Հոգիին
վրա
յ %
Փիւի""փ"՛^
յական։
աքխարՀագրոլթեան
նոբ գպրոց
մը
ք
(հա -
ցէլ,
Հորրապին
, Պրիւն,
Տէֆոնթէնւ,
Աաքս՛
Աոո,
աւս ւիեր՚քինր , մէկ կողմ նետելով
նիւթա
պաշտ
վարղ ա պետ
ութ եան նպաստ բ ել տն։տեսա
կան ազգակնեբու
գ ե ք ակա
յո ւ թ իւն բ , կբ մօտենա յ
կեն սա - բնախօսական
պատճառագիտութեան
եւ
60օ1ոօ1՚(՝
էքր կոչէ
իբ գպրոցբ)
, կբ Հաստատէ
այս
աեսակէաբ I
Իբբեւ
սլատկե րազարգում
ա յս տեսութեան
,
տեսէ ո թէ ի՛ն՛չ կե բսլա բանա փ ոխութիւն։ կբ ^րէ
Լոմ
ււէ՚ւ՛ բաացին
գարերու
լ^թացքին՝
փո խե լով
Հո–
գը իր ոաքերոլն
տակ :
Ըստ աւանգական
ստուգաբանութեան՝
Լոմ -
պարտ , իբրեք. ցեզանունւ
, աղաւաղումնւ
է Լոնկո -
պարտի
ան/ուան, որ, բստ ոմա՛նց
(ՐՁԱ
1 ՕւՈԸքշ) ,
կը
նշա՛ւ՛ակէ
ե րկա րամ օրուս՝
ո րովՀետել
երկար
մօ
րուք
մր
քպւար՚թ– -
ղերմաներէն
մօրուք)
ունէին
ա յս ցեղա քսում րին ա քրերբ, իսկ բստ ա ք/ոց
(\՚ՕՏ–
տատ)
կբ նւշա^ակէ
ե,ր կ ա րա տ է գ՝
ո րո էի Հետեւ
զին -
յ՚ւած
էին նիզակներով
կամ կացիններով
(պարթ֊է
= գերման։եբէն
կացին)
է
ԱՀա այս ժողովոլբգն
է , որ գուրս
հ^^էէէ
պաամռւ
թեա՜ւ
մչոլշկնւ՝ երբ, վար իջնելով Ա կան–
֊^ոինա։ եանէ թերակղզիէն։
, կբ նետուի
Գերմանիոյ
վրա
I , ւզաՀ մբ կ՚ապրի
էլպայի
Հովիտին
մէ9 եւ
՜նիզակ կր ճօճէ
երբեմն։
գէսլի
Հռենոս
,
երբեմն
՜դէպք՛
Գան ուր , անտո/ռն։երնւ
իրեն ապաստան
5
Ա քս ասպատակ
ժողովու
րգբ
Հարաւ չէ իջած
եր բեր՝
մինչեւ
այն
Օ ր ր , երբ Ներսէս կբ յ ա յ
ա՛տ -
նուի իտալականէ թատերաբեէք
ին ՚քրա
յ :
Նեբսէ՚ւ
–էյն ղորավարն է ,ոո կուղայ
Արեւելքէն
,
ծա -
գուէՐուի
Յոյնւ՝
կ՚բսեն
աք անք
, բսա այլոց
Հ " ՛ / »
որ Հհաեւ ելու Համաո
Բեքիսա-րի
զինուորական
շարժոէ էքներուն՝ կր գրկուի
Արեւմուտք
եւ ի ՚քեր–
9ոյ կր զառն/այ տէր ու տիրակէսն այս
Հողերուն
*քրա,, կբ քէսնգէ, կբ շթ է , ղինակցո
լ թիւններ կբ
կնքք,
1
քաղաքականւ
գաւեր կր կազմակերպէ : Հա–
մաձ՚էէւն
կտրղ մբ սլատմիքւ.եբոլ
վկայոլթեանց
,
այս
^էերսէսնւ
էր , որ ԼուՐպարտնւերր
Հ ռաւիրեց
իջ՜–^
նել
էյէէէէե Հէսրաւ : ԸնւդՀսւկառակն
,
ուրիշներ
պնո են թէ I ոմէէ/արէոնւերոլ
առա9նո^ր գբ , Ալրուի -
նոս
, Հարաւ էն բերել կուտա
յ քաւԼցբաՀամ
պտուղ– ՚
կուութիւնը
միասնականութիւնը
ազգին մէ^ (քանի
,ոբ կը բԱ^
խին
աղ՛էին
էութենէն
, ապա
ոբովՀետեւ
առա% -
ձին երանգ
մը կուտան
լեզուին
ել. իբենց
վրայ կ^
կրեն ժամանակի ու միջավայրին
գրոչմը
է
Ա՚եր
ջանքը պիտի
ՐԱ՛"ձ ՀետզՀետէ եւ
քայլ
սւռ
քայլ
գիմել
գէպի
Հոգեկան
միութիւն,
պայ-
քարելով
ամէն
բանի գէմ, որ արգելք կը Հանգի.
սանայ այգ միութեան
, ել անոր պատչաճեցնե -
լով,
անոր Հետ Հաշտեցնելով
պատմական
, աչ •
խարՀաղրական
եւ քաղաք
՚ պա
յմ աննե ր բ -
Այս
ոլղղռւթեամբ
աշխատանքներ
սկսան կա -
տարուի՛լ շատ կանռւխ
, բայց մաէաւանգ
մեզմկ
չուրշ
100
տարի առաջ, գոնէ
որքան
ծանօթ
է
մեզի
I
տ՚ցե
ալ
գա
բոլ
լի ս ո ւեա կան
թուականնեբռ
լ \
շարժում
մ բ սկսալ Պ" լիս , "՛ՂՂ ՚ գիաակցու
թիւ -
նբ
արթնցն
ե լո լ Համաբ եթէ ոչ Համ ա լն Հայու -
թեան
, գոնէ
անո ր կէս
ի՛ն
մ էջ : Շարժմ ան Գ լ ՚ ՚ ւ խ ^
անցած
էին
Հոյլ
մբ ազգ՛
գործիչներ
,
Ռուսին–
եան , Օ՚ոեան
Պալետն , Աղաթոն,
Աերվիչէն
, Պէ՛
շք՚կթաշլեան
, \քերենց
եւն՛,
որոնցմէ
ոմանք
լծուած
էին զոլտ
վ"՛ ր չ՛
ռւբի^եր՝
թէ վաբչ. կլ
թէ գրււ.կան գործունւէոլթեան
:
Մինչեւ այգ ժամ ա՛նակ
մենւք ազգ չէինք,
ա յ լ
Համայնք։
Ոչ միտյն,
զիրար
չէինք
Հասկնար,
այչ֊
ել
զիրր
չէինք
սիրեր I Լուսաւորչ.
Հայռւնէ Հա -
, լ - ^
լ -
-
՚^՚որ
Իբ այլագաւան
եզբայրներբ
Կ"՚թոլիկր
ել
ՖրանսաՀայբ
նոյն ^ Հայերէնը
Բ
"ղ
"Ք
՚^Կ"՚նը
~ Հ՚"յ չէին , այլաէլգ
էին։
կաթոլիկ
Հ, Լեզուական
Հաբցեբ > խորագբին
աակ ^ կը
գրէինք այս սիւնակին
մէջ՛
« Ասկէ գար մբ առաջ
,եբբ
Հիմը կըղըբ -
ուէր
ե բկոլ
բա րբառնե բոՇ բաժաԼ ո ւմ ին , մեր ա -
ռա ջա ւո բ
մ տա
ւոր ականն ե ր ր չտեսան
վտանգբ
յ
Զղգացին
, ռր միութիւնը
ոչ միայն
արիւնին մէջ
է, այլ եւ լեզուին : Եթէ րչլո՚յին
քիչ մը
աւելի
Հեռատես ու ՀեռաՀա
յեաց , մենք ա յսօր պիաի
ու
նենայինք
ւքիայն մէկ լեզռւ ,
Հետեւաբաբ
նաեւ
զղալու
ելմաածելոլ
միայն մէկ ձեւ» :
Զենք
կրնար
ուրանալ
, որ բարբառներու
եր–
էեւելեան
ել
՚եւմտեան
,—..՚
սա եղծ ուած
է ր կամ քէ անկախ
պատճաււեերով
,
պա
յմ աննե բու եւ պարագան
երոլ
Հ ա ր կա գ ր ան
քին
տակ : Մեր խօսքբ գրա կան բարբառի
մ ասին է եւ
ոչ թէ գաւառա
բա ր բաոներ
ու
, որոնք
գոյութիւն
ունին ել ունեցած
են ամէն
ազգի մէջ ել գռյոլ -
թիւն
պիտի
ռւԼ ենան
նաել ասկէ եաք է
Նոյն
Հողի վրայ,
նոյն
երկնքին տակ,
գբեթէ
Կ"ՂՔ
հ."՚ԼՔէ ասլրող
Զ"Կը ել Ղ^արաբաղցին տար -
բեր
բարբառներ
կր խօսին , ինչպէս տար բեր բար
բառներ կր քսօսէինւ
Մշեցի՚ն եւ Սասունցիէ՚ն
, Վտ -
նեցին ել Բազէշցին : Այսօր ի"կ , երբ
վեբջնասլէս
ձեւաւորուած
գրական
լեզուներ
ունինք
–արգէն
,
Ամ եր իկաՀա
յբ ել
չեն
խօս իբ :
Աւելի
ղա րւք անա
լ ի է սակա
յն այն
ի՛րողոլթ
իլ -
^բ , ոբ Երեւանի մէջ ապրող բանաստեգծբ
ել Հբ–
ըապարակազիրը
, նոյն
ղբականւ
լեղուն
գործածե
լով
Հանգերձ
, իրարմ է ա յնքան
Հեռու են ա
յ " Օ բ
՛Ոք
է
ո րքան
Հեռու
էին երբեմն
Պոլսո
յ Հա յբ եւ
Թի՛ֆ
լ ք՚սի
Հա քր իրենց
լեւլոլով
:
Մեր
մ ասէնւան շե
լ ո լզած բ ոճի Հարց
մը չէ ,
այլ
լեզուի
Հարց
մ բն է , բառամթեբքի
,
քերակա֊
նաքլան ել շա ր ա ղա ս ա կ ան կառո լցուածքի
Հարց
մբ : ՈբովՀետեւ
ե թէ դճ ր կբ տարբեր
ի
անՀատէ
անՀատ
, լեզունւ ,
լ/ն գՀ ա կ ա ռա 1^1 , կբ պաՀԷ իր
միութիլյ։ր
իբբեւ բառ եւ քերականութիւն
:
Ենթազրեն/ք պաՀ մբ, թէ այսօր, վագր
, կաւՐ
էքեբջասլէս օր մ բ, վերց՚ոլ
երկուութիւնբ,
իրս՛ -
քլանւացաւ
լեղո
լ ի մ ի՛ութիւնբ
, նո յնիսկ գաւառա -
բ՚սբբառն՚երբ
ղ ագր եցան
գո յու թիւն։
ուն. ենա
լ է ւ
Ի՛՛նչ պիտի սլատաՀի
այգ. սլաբազային։
Այն
սլիաի
պատւսՀի
, մեր կարծիքով
, որ Զ՚ոկբ ել Ղ,արա -
բաղցին
, Երեէ էէւնի
Հ՚էւյբ եւ Թիֆլիզի
Հ"՚յր
Շի -
րակեցին ել Աշաարակեցին
աարբեբ
չեչտով
պիտի
խօսին
Հալերէնւր,
ինւչււլէէւ տարբեր
շերտով կբ խօ–
սինւ իբենց
լեղուն
Փարիզցին
ել Մարսէյլզին
,
Հ քււէէիս ՚ Գերէք էէէնացին ել Հարաւ
՚ Գերմ անւ ։ւ; ցին ,
Մի լ՛՛՛ն ցին եւ Նափո լիցին։ , Ա կո վ տ իա ց ին ել Անւգ -
լի՛ս ցի՛ն :
Աքս
տարբեբոլթիլ1.ն։ե
ր ր չենք
կրն՛ար
ջնջել
լեզոլ
ք։ մէջ , իէնչսլէս ոո չենք
կրնար
քնել ոճի
աարբերոլ
թիւննւերբ
ղ րականութեան
մէջ : Ոչ մի–
՚Աքն
չենւք կրնար
ջնջել,
"՛յլ եւ նոքնէիւսկ պէտք
չէ ,
ո բ ջնջենք : Նախ՝
ոբովՀետեւ
չեն կրնար
խափ՚տե^
Հալբ
ինքզքւնք
«ֆբան՚կ»
քլր Համո/րէր
,
բուլոքէսկան
Հա լբ՝ ամ երի կացի կամ անգլիացի : Հա յե րէն ր ա–
մ էն ուն լեղուն
չէբ , "՛յէ
ոմ ա–ւն ց լեղուն : կա
թո լի–
կր կբ խօսէր
թուրքերէն։
կս՚ւք ֆ ՚-էսնէսերէն , նա յն -
իսկ
յունարէն
, Հա յե րէն ը նկա աե լաք
լուսաւորչա֊
կան։ ի լեղու : Լուսալո
ր չ . Հայը
իր կարգք։ն կր խօ
սէր
լեզու
մը, որուն
կէսբ
թուրքեբէն՛
էր ,
աեւԼ
տեղ
նայն։իսկ
բոլորովին
թուրքերէն
\ Զկ"–ր ադգ •
միա
թի՛լն : Ջ կար
մ անա ւանգ
աղղ է
ինքնագիտակ
ցութիւն :
Այգ
օրերուն
, «կաթոլիկ»
Հայ
մ բ՝
Մկրաիչ–
Պէշիկթաշլեան՛՝
բարձ
ր ացոլց
""քԳ
՚
ի՛ութեան
ԳՐ**չր
՚ Մի՛՛ո
գրօ շա կի րնե
րնէ էին մեր արգէն
յի -
շատակած
գո րծ
իւ չներբ՝
քիուսինեա՚ն
,
()տեան ,
Պալեան
, Աերվիչէն
, էքերենց ել այլն : Ազգ՛ ամ -
բողջականո
լ թե ան Համար վնասակար
Համարելոփ
կրօն՛, բաժս/հումնեբը,
Պէչհկթաշլեան
ս1լսաւ քա
րոզել
«մ քա լ թ իւն ել եզբա քբութիւն՛» ; Աքս նւպա -
տակին
Հասնե
լոլ
Համ ա ր Ա րապիոն
Հէքիմ
եահի
Հետ
Հիմն՚եց
«Համաղղեաց՝»
բնկե ր ո ւ թ իլյ. բ ։ Գը -
րեց , զորհեց
, խօսեցաւ
«եղբայբութիւն»բ
ու -
նենւսւ լո՚ի
ի րեն
Հ ով անի եւ ղա լն
՚իառա բանւե
լ՚ւ՚Լ
տաղի
մր մէջ,
որուն բաո երր մոոզած
են՜ք Հիմա ,
բա յց
11ղ ին՛ կը յի չենյյւ , պիւտի՛
յի շենք առ մ ք.շտ :
ԱՀա
մ իա յն՛ քառեակ
մ բ «Եղբա
յբ եմք մեք»֊
խորագրուած
այգ տաղիկէն
՚
« Տուր
ին-ձ քուձեռքգ,
եզր՛ս
լ ր եմք
մեք,
Որ մբրբկալ
էինք զատուած՛
Բախտք.ն
ամէն
ոխ չա բան ենւգ
Ի մի Համբռ քր ց բուին՛ ի բաց ՚
-
Ընդ
աստեղօք ինչ կայ սիրուն
Բան զանձ —
կալի
«եղբայր»
անուն » :
նեբ ու կբ Հբամցնէ
իր ցեղապեաներուն
,
գրգռելու
Համար
անոնց
լ ^ չաքազցու
թ իւն ը ,
ել աՀա
Լոմպարտները
մարախի
նման
կ՚աբշաւեն
՚ԷԷ՚ՂԷ
Հարաւ
, աՀ ու սաբսա՚ի
սւիռե լով
ամ էն
կողմ ;
Լոմ սլա րտ
առաջնո
րդն երէն
մ ին ,
յետագա
յին ,
կ՚իջնէ
մինչեւ
Ադրիական
, ձին կը ՛քարէ
յառաջ
դէոլի ^ով , յա յտ ա ր ա ր ե լո վ թէ իր զէնքին սաՀ -
մ ան՛նւերբ
կ՛ե րկա
բին
ն ո յնիսկ ա լիքն ե ր ո ւն վրա
յ
I
ԱՀա
այսսլէս
Լո մ սլա ր տն ե^ր ը իրենց
անունը
տուին
այն երկրամասին
, որ այսօբ
ծանօթ է Լոմ–
պաբաիա
ա՛նունով
մինչեւ Փօ գետին
Հովիտբ :
Թէ ո՛րքան
բարբարոս
էին անո՛նք ել արիւն -
կզակ, դաղա՚իար
մբ կուաա
յ Հետեւեալ
դրուագբ՛
Լոմպարտ
թտդաւոբնեբէն
մին,
^Լբուի ՜
նոս , յաղթե լէ ետք Հունիմ ոՂդ թագաւորին
, կը
սպաննէ
զայն , գԼո՚֊խր կբ կարէ ել գանկը կր վե–
րածէ բաժակի՝
՛լի՛նք՛ քսմ ե լ ո լ Համար
պարտուած
թագաւո
րին գանկով : Գե ր ի կբ վարէ
նաեւ պար
տուած
ամբոգջ
ժոգովոլբգբ
, քլԼութեան
կ առնէ
պարտուած
թաէլաւոբին
"՚Գ^Ի^կր^
Որու
նոյնիսկ կր
Հրամայէ
, խՂջո լքի մ բ բն։ թացքին
, զ ին ի իւմեք ա յն
բաժակէն՝
որ Հօրբ գանկով էր շինաւած
։
Աղ^իկը»
չՀանդոկրժելով
այս անղ
թ ութեան եւ բաբ բարո -
սութեան
, գի
շե րր սրախոէԱսոզ կբ սպաննէ
իր ա–
ս ուս ին՛բ՝
անկոզինին
մէջ։
(Պատերազմի
մէջ յաղթուած
զօրականներու
կամ
թագաւորներու
զ անկբ բաժակի
վերածել եւ
այգ
բաժակռ՚ք
ղինի
խմել
սովորութիւն
մբն է ,
որու նշա1 ակա թեան եւ սլատմ ական՛ վ կա
յ ո լ թ ի ւն–
ներունէ մասին կարճ ոլսումնւասիբա
թիւն
մբ
ղրած
եմ
Անւյասաանի
մէջ, օտար
վկա
յութեան՚ց
կող -
քին։ տալով
^ աեւ վկա քՈւթիւն մբ Հայ մատենա–
ղրութենէն
(Մա՚ոթ.
ՈւոՀայեցի
՜ Գլ. ՃԶ •
ճէ • )
1
Փիլաբաոս
«Հանւեալ ղսկաւառակ
ղլխոյն
Թոռնիկի
արար գաւաթ
, ելնուքաւ րմպէ ր
ղինի»։
Ա՛ դարել
, ֆրանսերէն։
ՇՕՍթՇ
(բ՛՛ մակ)
, լաէոքւ՚նկ–
բէն
ՕՕբբՅ,
խնամութիւն
մբ
/ււ֊1ք/ |^Օբք
գերմաներէն
բառին Հետ , որ կբ նշանակէ
գլուխ :
Ն՚ոյնպէ՚ւ^
գերմ ան եր էն
ՏշհՁ1շ
(բաժակ)
, բստ իր ստուգա
բանութեան
(Հին գերմաներէն)
, կր
նշանակէ
գանկ : Հարկ կբ Համար
իմ բոե
լ թէ անղամ ատու–
մի
"՚֊րիձ
փորձեր
կասլ
չուն։ քւն այս սովո բու -
թեան Հեա ,
Օրինակ՝
Մուէսէս
կազանկայա
-
ոլացի կբ յիշէ բթամատ
կտրելու
սուքռրոլթիւն
մբ,
՛որ, ապաՀովաբաբ
, անգամատումի
կախար -
էլական
Հին սաիորութեան
մբ գործնական
ձեւի
վե րածում
մ բե է)
յ
Ուրեմն
, նախաքրիստո^էական
շրջանի
արիւն
կզակ եւ աւերիչ ա յս ժոզոէէու^դբ
, Լոմ պա րտա -
ցին , Մ իջնադա րեան
չրջանին
էլեբեւի
բոլորովին
տարբեր
նկաբազրով
մբ :
Օրինակ,
ԺԲ • դա^րուն , Ֆրանսայի։ մէջ (Փա
րի՛զ)
է
Հաստատուած
էին բազմաթիւ
իտալացի -
նեբ , որոնք սեղանաւորութիւն
կ^բնէին
,ղրաւի փո–
քսարէն
գրամ
կոլտային
, այն։քան որ
Ֆրանսացի–
ներբ Լոմպարտ
/լբ կոչէին
ով^ որ կ՚ապրէր
վաշխա
ռու թեամբ։
Ու սեղանաւորական
տունեբբ կբ կ"չ–
ուէին ոչ միայն
1\^ՕՈէՏ - (Յշ - քւշէշ ,
այլ եւ Լոմ -
պարտական
տուն։
Հետեւաբար
Լոմպաբտացինե
-
րբ կը չւի՚ոթւ՚ւէին
Հրեա՛ներուն
Հետ , ու կր Հա -
լածուէ
ին անոնց
նմ ան , նո քն֊քան
անզ թութեամ
բ :
Լոմսլարտացինեբբ
, դա,րձեալ
, ա՛նուն
շքւնած
էին
իբրել
խա բե բա
յ , խարդախ
ե լ վաիսկոտ :
Հ
Երբեմնի
պատերազմիկ
ել քաջ
ժոգուԼոլրդը՝^
դարձեր էր անճանաչելի : Այսօր
Փոյի
Հովտին
Հիւսիսբ
, նոյն այս ժոզովուբդր
ծանօթ է
իւբբեւ
մոզովուրդ
մը, որուն
Հոզ
ի ն կբ բոցավառի
Հո ՚
ղքքե Հետ , Հողին։
նման
,երբ , գարնան
շունչով
^
•ա քդեստաննե
րն ու րր ինձի ա բտե ր ր
կենգանոլ -
թեամբ կբ լեցնեն ա քս գաշտաղ
ետ
ի՛ն՛ն երբ ,
ո
բու
էքքէՍ՚յէն։ կբ սուրայ
մեր ճե ՛ս րնւթսւց ր՝
կանչելով
Միլանի,
մշուշին
մէջէն,
մինչ ես
սլատմութիւԽ
- հր կարդամ
աչքերս
խուփ ;
Շ
.
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
1
Fonds A.R.A.M
