ՃԱԿԱՏԱԳՐԱԿԱՆ ՕՐեՐ է ի ն –
իւԱ՚Բ–
— էջ մը ը1ն.կեր կռմսի. (Վաեա1Թ Փափաւգ–
՜1յան) Յւււ֊շերաւ Ր • հասաըէն, ռր լռյս տէսսո. վեը–
յերս, Պէյրւււթի մ է ջ -
. . . Գա շնա կցո ւթե ան Հա յասաանի
Բիւրո
յէ
հոչսւէյ
Հատուահր,
առանց
աւչասելու
&րգ
ԸնգՀ՛
յ՜ոգոփի
որոշումներունւ
եւ սլաագամ
աւո րնե րոլ.
վե–
բագարձին
,
վախնաԼՈէԼ
որ
ճամ բաներ ր
ւգէւռի
փակուին
եւ ֊այլեւս
անՀնար պիաէ գառնայ
կուԼ -
կասի
Հեա կաւգ ւգաՀեէ առաջարկեց
ի՚Նէք՜ի անմէջա..^
՛գէս կոլԼէԼասի
ճամ րուի ւԼերագառեալ
լնաբական
շբջանա կս
^էա ս լգո
ւ ր ա կան
( 1 9 1 4 ) :
Բիլրոն
, ա յս առթիւ
, լ^կեբնեբու
լա յն թոր -
Հ րգա
կց ո լթ է ւն
մ ր Հրաւիրեց
ւգա րգե
լու
Համ աբ
Հէբուան
քագաքական
ւԼիճակբ
եւ մանաւանգ
ճշգե–
լ ո լ Պոլսոյ
Բիւրոյի
աեսակէաներբ
մեր եւ կովկա–
սաՀայերու
րռնելիք
գէրքին
նկաամամբ
, ենթագ
-
բելով,
որ ԸնգՀ. մողովբ
չէր կրցահ
գէբք
ճշգել։
Ս.յգ
նիսաեբուն
, բո՛ց ի մեբ կարեւոր
ընկե բնե՛
րէն
(Շ՚^Հբիկեան
, իյամակ
, Հրո՚չ
, Արմէն
Գարօ ,
վարգգէս
, Փաշա յեան, Ա՚առ^ Աաբգիս
Աինասեան,
Աաբգիս
Բարսեգեան
եւայլք)
Հրաւիբուահ
էբ
մ ա սնա կց ե լո լ նաեւ
Զ օ Հ ր ՚ ՚ ՚ ՚ գ բ
՚
Գմբա թա աբար
,
անՀնար
է ինհի ~
—
այսքան
՚ աարիներ
եաքբ
վեբյիշել
անՀատ
լնկեբնեբոլ
աեսակէանեբ
ր կա
-
ցութեան
, ինէւգէս
եւ օրուան
գէ
Ալքերու
նաիսա -
տեսութեան
եւ գնաՀաաութեան
կամ
մեր Հեաա
-
գայ
լսելիքներու
մասին
% Կբ
ձք՚էեմ
միայն
մռայլ
գէմքեբը,
մաաՀոգ
ու սեւեռուն
ո՚էքեբբ
եւ, աՀա
ւո ր սլատաս թան՛ա աո
ւո ւթիւննե
րո լ
գիտակցոլ
-
թես^
տակ
կարհես
կքահ
, լնկերնեբուս
տատան
-
ւոգ գէմքերբ
մոգուիի սենեակի
սլատերոլ
երկայն–
քին։
Լալ
կբ
յէշեմ
նաեւ , որ բնգՀանուբ
կա՛րհիք
կար
, թէ
թուբքերբ
անպատճառ
նետուելոլ
են
պատե րաղմիւ քաոսին
մ է^ • ներքին
Համ ողում
մբ
ունէինք
նււ յնպէս
, թէ պիտի
Հակին
Գեբմաններու
կողմր
Ո՚ուսեբէււ
Հետ
իրենց
Հաշիւբ
մաքրելու
Համար։
Աքս պարագայ/ւն
մեր առ^եւ
կր
ցցուէր
գամա՚ն
Հարցբ,
ի՞նչպէս
գոլերս
պիտի
գանք
սաբսաեփլի
ե ր
1^
տ բ անքէն
: քիուսաՀտ
յեբր
պիաի
կռուէին
ռուսական
բանակին
մէ^
ե լ
անշուշտ
ուբա խո լթեամ
բ պիա
ի առաջնո րգէին
զա
յն Աւեա–
եաց
երկիբբ
ԹրքաՀայասաա՛նի
Հոզերբ
,
մինչգեռ
մ ե
՛նք
սլա^բտաւո ր պիտի
լին է ինք
մասնա՛կցելու
թուրք
բանակին
ոչ միայն
իբրեւ
զինուոր
,
այլեւ
Ի^՚Լ
"1է՚՛
Թուբքերբ
անկասկահ՜
պիտի
պաՀան
ջէին
մեզմէ
չէզոքացնել
ռուսաՀայ
զինոււ^նե
-
րու
եւ մալւտիկներոլ
գո րհո
ղո ւթիւննե
րբ
^
նոյնիսկ
աք տա կարգ հաոա
յո լթի ւններ
ակնկալելով
, մ եզմ է
Հինչ որ իսօսուահ
էբ արգէն
էբզրումի
մէջ) :՝
ք՚սկ
Հա կառակ պաբագա
յի՚^ն
. . . կբ սպա՛սէ -
ինք անխնա
յ Հալահանք
թբքտՀա
յ մ ա րտական
ոլ–
մեբոլ
եւ մտաւո բա կաններ ու Հանգէպ
, բայց
ոչ
այն
Հ՛ամեմատութեամ
բ կամ
աՀաւոր՚ո
ւթեսւմ բ , ո–
բով
տեզի
ունեցաւ
այգ
Հալահանքբ
Հետագային...
ԶօՀ բաւղե
էր ամէնէն
յոռետեսբ
եւ
խո րապէս
բնկճուահ
: Ան կոբսնցուցահ
էբ իր
սովորական,
՚աշխոյմր,
խիսա մաաՀոգ
էր ու ան՚Հանգիստ
: ի) ո բ
թախիհով
Համ ա կո ւահ
գա
ոնւ ութեամբ
կբ խօսէ բ
բարենորոգումներու
վերջնական
թա՚ղմ ան
մ ասին •
« Եթէ
Թուրքիան
(հուսաստանի
թ^ամինեբուն
Հետ
բլլա
յ , վբէմբ
պիաի
Հանէ
մ եղմ է թէ ա
յսքան
տարիներու
յեղափոխութեան
եւ թէ
Հա ք
գա՚տին
Համաբ»
• ա յսպէս
կբ
մրմնջէբ
ան կարհես
ի^՚քն
իրեն,
քովս նստահ՜ : Ու երբ, մանա՛ւանգ
ի/ամա
-
կբ , ոգեւո րուահ
ու Հաւատքով
, Ա՚ուսաստանի
ա–
Հա՚բկոլ
ումին
մասին
կր
խօսէին,
որ
կբնաբ
կարճ
մամ տնակի
մ էջ
մ աՀացու
Հարուահ
տա
լ
.Թուրքերուն
, Զ<*Հրապ , ոբ Ո՚ուսեբբ
կբ ճանչնա ր՛
սլատմ ութենէն
եւ Պոլսէն
միա
յն , պաՀ
մ բ կբ
յա
փշտակուէր
, բայց
ՇաՀրիկեան
կուգար խանգա
-
չւելու
իր Հոգիին
անգորրոլթիլն՚բ
; Ա ինչեւ
ա
յսօր
սւ լ չեմ կրնար
մ ոռնալ
այգ
սքանչե
լի Հա յ
մաբգու
Հոգեկան
տառապանքբ
:
Ոբքան
կը յիչեմ
,եբկոլ տեսակէտներ
կա
յին
*
ռո ւսեւթր
քա կան
պատերազմի
առաջին
օրէն
իսկ , քհուսերբ
. կայհակնային
ջախջախիչ
Հարուահ
մ բ պիաի
տան
Թուրքերուն
•
ա յս
պաբագա
յ ի^
կովկասի։
մէջ պէտք
էբ պատրաստ
ունենալ
Հ՛՛՛յ
կամաւոբնեբոլ
գունգեք
, որոնք,
ռուս
բան՛ակին
իբբ
յաոտջապաՀ
, փութով
պիտի
գրաւէին
Հտ -
յասատանի
ռազմական
կարեւոր
կէտերբ
յլ
չտալով
,ոբ թուրք
եւ քիւրտ
տարրերբ
վնասեն
•Հայ
մողովուբգին։
Բացի
այգ, պէտք
էբ
մչտկել
մեր
քագաքական
պաՀանջնեբբ
եւ
ներկայացնել
ռուս
իշխանութեան,
կա
թո գիկոս
ին միջոցով
:
Բագաքական
մեր բաղձանքներն
էին ԹրքաՀա.–
.յաստանի անկա խո ւթիւն ր , ռուսական
Հովանաւո
րութեան
տակ
: Ա իեւնո
յն մամ անյակ
Հա
յասաանի
Բիւրոն պէտք
էր ՀբաՀանգէր
գաւառի
իբ
կազմա՛
կեր պութիւննե
բուն՝
ղագտնօբէն
պատրաստուիլ
ինքնապա չտպանո ւթեան
, իսկ վտանգի
րոպէին՝
միանալ
նւեբարչտլ
Հայկական
գունգեբուն
:
Այս տեսակէտբ
կր պաշտպանէին
քՍամակբ
,
մասամբ՝
Արմէն
Գարոն
, Սաբզիսր
Տոքթ.
Փա
շա յեանբ
:
Երկրորգ տեսակէտբ
աւելի.
պաՀպանոզական
ԼեզոՆակաԱ ՎեղաԱչոՆՎԱեէ^
Բնականոն
մարգ արարահբ
նեբգա՚^ակոլ
-
թիւն
կբ վնտռէ
միշտ
եւ ամենուրեք
:
Նկարիլ
մբ գոյներուն
միջեւ։
Ա՚եներղին
ելե -
ւէջներուն
եւ Համ անուազին
ա լիքնե ր ո ւն
մ
էջ
;
Արձանի
մբ մասեբուն/
կամ քանգակի
մր
գիհերուն
միջեւ։ ճարտարապետական
կառոլցոլահքի
մբ
մէջ
: Ընտանեկան
բո յնէն
նեբս : Գպրոցին
ել
իր
հ՜րագիր
–կանոնագրին
մէջ։
Բանակին՛ , գաՀ
լի -
ճին , իս ո բ Հ ր գա ր ան ին , կուսակցութեան
եւ
որեւէ
վարչութեան
հոցբւ
՛Զգային
գրութեան
ու
մտային
կամ
մարմնական
ղո րհ ո ւնէ ո լթեան ց մ
էջ
:
Համ ակ
ն եբգա չնա կութ
իւն
է բովանգակ
տիե
-
ղեբքբ
:
Ուսաի
ոչ մէկ կասկահ
որ, նեբդա^սւկ
սլէտք
է
ըլլայ
նւաեւ
լեղուն
, զ՛՛ր կր խօսինք
եւ կբ գրենք :
Գմ րաիստա բաբ , բագմ աթիւ
ղ.րիչն եր կբ շա -
րունակեն
մ եղանչե
լ կազ
ել աննե րգա
^՚ակ
նախա՛՛
գասռւթիւննեբով
:
ԱՀաւասիկ
քանի
մբ նմոյշնեբ
•
« Տպագբական
ել թուգթի
հախքերբ
» :
Անտարակոյս
, ոմանք սեբտահ
են , բայց
յե -
"""մ
մոռցահ,
իսկ
ուբիշներ
չեն
իւբացուցահ–
կամ
նոյնիսկ
բոլորովին
էլանգիտանան
քերակա
-
Անչուչտ,
պիաի
իսուս՚սփինք
, Հոս,
սււրուես ^
տական
ահակտնին
գորհահութեՀնէն
,
որպէսգի
արուեստ
բառբ
իք ստորաբկիչ
առումին
մէջ
չմտ.
նէ։
Ուբեմն,
պիաի
ստիպուինք
Հքամաբիլ
գրլԱ ^
կան.
եւ
պետական
ահա
կանն
եր էն , ոբգե՚լբելոլ
Հա–
մաբ
անոնւց գո յա կաննե ր բ ։ Հետեւաբար
,
սլիտի
գրենք.
— « Գրակա(ւ1ութեաւն, արւոյւսաի
պետոււ ,
թ-եսյն դէմք եր »:
Եւ սակայն,
քեր ակ՛ան օրէն
ուղիղ
այս
խօսքին
մէջ
ալ հանրաչարմութիւնէ
մբ կայ,
բստ
իս • \,ա.
խբնտրելի
պիտի բԱաբ պաՀել
դրական
ել
պեա՚աս
կան
՚ահականւներբ։
Այգ
՚գտբաղսւյիււն
,
սակայն
աըուեստի
զոյականբ
անջաաաբար
ղորհահելոլ
է.
ինչ
որ գմուար
չէ երբեք։
Ոեւէ
ուշիմ
աշակերտ
՚լիւբաւ
պիտի գտնւէր
ինգրոյ
առա՛րկայ
խօսքին
Կ
ձե. ր ։
ԼԻյՄԲ–
-
«Արւոււեստակւան»ի
նական
Հետեւեալ
գիա
ոզո
լթի
ւնբ
ԵԻ,
ՈԻ
ԿԱՄ
I
Թէ շաղկասլնւեբ ր միեւՏ՚՚ո
յն տեսակէ
ր՛ս
ռեր
ել
միեւնայն
խօսքի
մասեր
միայնէ իրարու
կբ միա–
ցբնեն
է
Բայց
, ի՛՛նչպէս
կարելի
է Հանգուքմել
գբա
-
գէտնւեբու,
որոնք
կր գրեն .
« Գբական,
արուեստի
ու պետական
գէմ
-
քեբ
»
է
ի՛՛նէչ սլատճառաւ
վաւերական
կ^ ո րակենք
աին
խմ բագի րնեբբ , որոնք
կբ շաբագասեն
ամ ենա
յն
Հանղաբտոլթեամբ
.
Հ՛ա յ
Հ րապա բակա գրո
լթի
ւնբ
կբ
գբազէր
ե կե՜ զե ց «ա կան
կ-ա՚մ ւիանւքեբոլ
խնգիրներուի
՝» ;
Ի Հարկէ , բացառա՛պէս
բանւիմաց
անՀաանեբ
պիտի չգագրին
պնւղելէ թէ կարե՜լի
է գրտգէտ
կամ
Հ րապարա
կազ
իր
բւ/ալ առանց
քե բականոլթեսոն
է
Բայց , պէ՛՛տք
է րնղունիլ
նաեւ
որ , ճշմարիտ
ղբ՛
բոգնէերբ
բլլան անճաչակ
:
Ուրեմն
, վե րաղսէռնանւք
վե բոզ բեա լ օբ թ1էա կ -
նւերունւ եւ փորձենք
ուղղել
զանոնք
:
<(, Տպազրականէ
ել թուզ
թի հախքե բբ»
խօսքին
մէջ,
տպագրական
բառբ
ահակսոն
է, իսկ
թայՆզթ-ի
աւաււ լւ
որ կր Հետեւի
ն\. չագկապին՝
գոյական
էէ–
Ու՛լ ի՛լ չէ երկու տեսակէ
ա՛յգ բառե բուն
գոբհ՜ա
-
հ՜ութիւնբ
:
ք
Պէաք
է զբել
•
— « Տպագրա-՜թ֊եա՚ն եւ
թ - ո Ն ղ թ ի
ծա|օքերը » :
էքերգա^– ակո
ւթիւն
չկայ
« գ բական
, արուես
տի
ու պետական
ղէմքեբ»
խօսքին
մէջ : Ո բ ՚ ՚ ՚ / Հ ե -
տեւ
, ՈԻ չաղկսւււլբ
չի կրնար
արա-եսաիւ
ղո յակա–
նբ
միացնել
պետակ՝1Աւն։
ահա կանւին :
փոխարէն իւնւչո՚՞ւ֊ չըւ՚ե| «գեղւարուեստակաւն») :
Նոյնպէս
կր կաղայ
«Հայ
Հ ր՛ա՛պա՛րա կագր ո լ .
թիւնբ
կբ ղրա էլէ բ եկեղեց ական
կամ
վանւքերոլ
իսն գ ի բնւ ե բ ով»
խօսքբ։
ՈբովՀետեւ,
կամ
շագկա–
պբ
չի Հանգոբմեր
որ,
իրմով
կամրջենք
եկեղե -
ցակաքն
՛ահա կ ան բ եւ
վա1նքերու.
ղոյականբ
: Ուս
•
ք"^»
ոլիաի
ղրենւք .
՚ — « Հաւյ հրապ՚ւսրակագրութ|ււնր կը գրահլէբ
եկեդեգիւներոՆ կամ վանքերու խն1դ|ւրներով» :
Թերեւս
ն՛աեւ Հետեւեալ
ձեւով
•
«Հա
լ Հրապարակագրութիւնւր
կբ զբաղէ ր ե–<֊
կեղեռական
կամ վան՛ական՝
իսնգիբնեբով
» :
Բնականւաբար
, ղ ե բա րտա՚-ւրր՚ա-կան ախտով
լիա֊
րտկո ւահ
գբի^՚ե
րբ
ինւալ պաՀ
առ
սլաՀ
կաււելու
եւ որոնւե լու առաքին՛ո
ւթիւն բ պիտի՛ չոլնենւանէ
ոլ .
պիտի
գրեն
առւսնց
ւիաբանելոլ
կամ
տատամսելու.
« Հարստութեանւ
եւ ւիայելելոլ
Համար
»•
Մինչ՚լեռ,
Հիմա
այլեւս
ղիտենւք
թէ սլէտք
է
բսել .
— « Հարստայնէալու եւ վայելելու համար»։
Ի Հարկէ,
չեմ մաղթեր
որ այս իսօսքբ
կեանքի
ն՚շան՚ււբան՛
մբ գաոնա
յ ձեգի Համար
:
՚–՛՛–
Մանելէ
առաջ
ուրիշ
ահոլ
մբ,
նմոյշ
մբ
եւս,
բոլորովին
թաբմ
, յօգո ւահ՛ա շա րքէ
մբ,
որ գիա–
ցալ
ւ՛ւլա
լ չոայլ
ոչ միայն
ղեբաէէոյն գգաստու
--
թեան
իմ աստունէ գոՀարնեքռվ
,
՛յլ
լեզ ո ւաււա
Կ՛
վրիպումներով
, նէախ Նոբ
Աչիէէ՚՚էբՀին
եւ ապա
մեբ
Հին
ԱշիսարՀին
երկու
խմ բագա աո
ւնե
բէն
անցնե
-
լով Հանգերձ։
ք^մբագբասլետներր
փութացին
զայն
զէլեսատւոբե՜լ
մասնւաւոբ
շապիկներով,
բայց
քե -
րա կանական
մ եւլքե ր
ս ր րե լո լ Հուլ ր
չս տսնձն ե ց ին
;1
Ջ է ինւ կբնւաբ , որէէվՀետեւ
մ
ձ՜ ո
խմբագի
բն երբ
*>րբ
առ
նէուաւի^ւ քսանէ մամ
կ*ա
շխ ա տ ին
, բստ
վե
բջին
՝. տելլեկութեանէց
• • •
Անաատր ա կո յս , աւելոբգ
աչիսատսնքի
մբ լհ–
ուտհ պիաի
^բէլայինք
, եթէ
վ։որձէի<ն։ք
քննել,
չաբ
օրինէ մէկբ , Հոգեբանութեան
լււյսի՚ն՝ տւսկ , բան՚ա––
ւոբ
եւ գ.բաւոլո բոլոբ
այնւ ա բաա
լա քտո
ւ թ իւննե բբ
,
որոնւք կբ բա՛բ րւււ ո ին յանուն
Համեբա
շիւ ութեան
լ
միասնականքութե՚սն
կամ
բնկեբականաւ
թեան
:
Վս–
տաՀաբաբ
, եգբա կացութիւնր
ւլ ա լթսէ կգեցո
լց ի չ
պիտի
բլլաբ : Որ"՚քՀետեւ
, երեւսւ՚ն
պիտի
ելլէք
ու
էբ։
Զայն
պաշտպանողներբ
այնքան
ալ
լաւատես
չէին
ռուսական
աբագ
յառաջխաղացման
մասին,
տրուահ
ըլլալով
արեւմ տեան ճակատներու
վրայ
մ եհ
ումե բու
սլա Հանջբ
եւ կովկասեան
բանակի
Հ րամանաաա բական
կազմի ոքակբ;
Անոնց կար
հիքով,
վտանղբ
անխուսափելի
էր թրքաՀայ
մո
ղովուբգին
Համար։
Թէեւ
ինքնապա չտպան
ութ եան
պատրաստուե
լու
ՀրաՀանզր
պէտք
էր տալ
, բայց
անՀրամեշտ
էր նաեւ կովկասի
մէջ
, սաՀմաններու
մօտ,
քանի
մր կէտեբու
վր՛այ Համախումբ
պաՀել ստուար
մի–
աւոբնեբ
Հայ ռազմիկ
խումրեբու
, ոբոնք
կբաւո–
րական
գերի
մէջ
մնային
եւ հայբայեգ
պաբագտ–
նեբու
մ իա
յն Լջարգ
կամ թրքական
պարտութիւն)
սաՀման՛բ
՛անցնէին
; Վնասակար
կր գանէին
որեւէ
ձեւով
կամ աւո րական
գօբամ ասեր
կազմել
ել
ամ
բոգջովին
ենթարկուիլ
ռուսական
բանակին։
՚՛
Այս պարագային՝
Թուբքերբ
ո-չ միայն
գրգռու
թեան
առիթ
պիտի
չունենա
յին՛
Հա յերու
ղէմ ,
ա յլեւ
, նախ
քան
քայլ
մ բ առնելբ
, աւելի
եբկար
աիտի
մտահէին
սաՀմաններու
լիրայ
կուտ՚ակուահ
ումեբոլ
մասին,
որոնք
ղիւրոլթեամբ
պիտի
կր -,
նա յի՛ն գաղտնի
ճամբաներով
նեբս
սաՀ իլ եւ թի -
կուն քէն
ու կոգերէն
նեգել
թրքական
գունգեբր
,
ան ի չխ անո
լթ ի լն ստեղհել
նեբսբ
եւ
՛ա՛Հ աբե
կել
քիւրտ
աւագակային
տաբբեքբ
:
Ե բկրո բ գ տեսա կէաբ
պա չտ սլւսն-ո լ^եբ
բ կբ կար–
հէին,
թէ
այմմէնւ պէաք
է ղգոլշացնել
թուրք
զե–
կավարներբ՝
յա յտնե լով,
ոո սաՀմանին
միւս
կո գՀ
մր
գտնւուող
Հա յերբ
իբենց
տեղէն
պիտի
Լչար
^
մին , եթէ
ներսի
մոգուիուբգին
ֆիգիքականւ
վտանգ
չսպաոնայ։
Այս տեսակէտին
կը յարէին
Ա. Աի ,
նւասեանը,
Հրաչր,
Վա՚րգգէսբ
, Շս՚՚Հ բ իկեան բ , կբ
յարէի
եւ ես , իսկ աւեւի
ուչ՝ նաեւ
Զ^Հբասլբ
:
Երկու տեսակէտնեբբ
անՀաշտելի
մնւացին–
Ո–
րոշուեցաւ
կեգբ. կոմիտէներու
քննութեան
են
թարկել
զանոնք
ել, միա՛մամանակ
, իմ
միջոցաւ
Հաղոբգել
Արեւելեան
Բիւրոյին՝
կովկաս
, սպասե
լով
ԸնղՀ
. մ ո գո էէի պատգամ
ալոբնեբոլ
ւիեքագաբ–
ձին , ոբպէսզի
ի Հարկին
վե բա քննութեան
ենթար
կուի
Հարցը։
Բոլորը
Հ-ա՚մաձայն
էին սակայն։,
ոբ
Թուրքիոյ
Հա յութիւն՛բ
պաբկեշտօրէն
կատարէ
իր քազաքա
-
ցիական
սլա րտ ա՛կանէութ
իւննե ր բ եւ յանձնէ
սւռնէ
պաՀ՚ան
ջո
ւահ
ւլո Հ ո գո ւթ իւնն ե բ ր Լղինուո րազբու
-
թիէն, աբտակաբգ
Հարկեր
եւն.) :
Օգոստոս
14
/1>
Պ՚սթում
պիաի
մեկնէր
իտալա
կան
վեյ՚ջին
նաւբ. բսին,
թէ ա յնուՀետեւ
պիաի
գ ա գ բ ի յաբաբեբոլթիլնբ
ւ Այս աււիթբ
եթէ ւիավս–
ցնէի
, ուբեմն
այլեւս
չէի կրնար
տեզէ՚ւ
շարմիլ
:
Այգ ատեն
Մեհ
Կ՚լղի կբ բնակէի։
Մեկնումիս
նախռբգ
Օբբ,
Արւքէն։ Գարոն,
Վարղղէսբ
եւ ես ի–
ր իկո ւնբ
մ իաս
ինւ պիտի
անց լնէ ինւք . ԶօՀբապնւ
ալ
Հրաւիրեցինք
ել միասին
նաւ առինք
կղզի
երթա
լու
Համ ար
յ
7/՛"՛֊"՛–^»
՛Լերբ անկիւն
մբ քա
չո
ւահ
էինք։
Զ**Հքապ , խոՀոլնւ
ու տխոլբ,
Հայեացքբ հ^Ո–<
վու
բացեբուն
, ջղ՛ային
տենւդով
Համակուահ
, բն
թացքին
Հետ
կր խաւլար : ճաւք բու
ամ բոզջ տեւո •*
ղութեանէ
խիսւո սակաւ
կբ խօսէր
: Աօտեցահ
էինք՛
ԿՂէ1՚Ի՝^–ւ երբ արցունքով
լեցուն
՛ա՛չքերբ
ուղղեց
ինհի
ել բսալ
քոլգուահ
•
Վ՚"ղբ
կբ մեկնւիս ուբեմն.
լաւ ու
ա՚լնիք.
մտահ՜ոլմ
է
երթալ
մողովուրղին
՚Րէջ,
այս
հանբ
օրերուն
; Տեղափոխութիւնբ
եթէ
ուբիչ
արմէք
իսկ չունէենայ
, բաւ
է,
ոբ իր անզ-ամներբ
այսպէ՛*
կը ղաստիաբակէ
,
զիտնէալ
անձբ ա՛՛՛ք
մողո -
վուրգին։
Գրէ,
եթէ
բ՛՛՛նի
մր պէ՚ոք
ունենաս։
Ա՛
սոնք մեբ
ւլ լխուն
բս՚ն։
մր պիւոի
բերեն,
ղիացահ՛
եղիր։
Գմբաիստ
եմ ես,
որ չեմ կքնար
Հե՚ոեւիէ
ձեգի
:
իմ տարա բա խտ
բա րեկամ
ս , ինւչսլէս
քու
զղա–
յոլՏւ
Հոգիղ. , որ
սւ յնւ քան։ լալ կբ ճանւչնաբ
^ Հ ՛ ^ ՛ " "
պատի
մաբգակեբսլ
րորենւինեբբ
, չկրցաւ
նախբղ–
էլալ
,ԹԷ քանի
ւքր ամիս ետք
սլիտի
տսնէին
քեզ
փշրելու գանկգ
Հայաստանի
սեմինէ վրաք
:
ՎԱՀԱՆ
ՓԱՓԱԶԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
