€ 6 ԱՌԱՋ
յ
ԱաՓա^
ԱՐՍենՆեՐՈԻն
ւսԱԲ
— Ի&չպէս հաւլոր4՝–^ծ Է|ւ10)ք, Մարա
ՅՕին Աղեքսան4ր|աՅ մէջ մեւնսո. ընկեր Հմայեակ
Շէմս ,
վ ա ՚ ս ա ա կ աՆւ ւ ր
ւ ւ Ն ա ւ Ն ց ի չ
եւ բաԹասաեզծ :
ք^նիկ Տրապցոնցի, 60 աարեկա1ն. էր , կրթուած՝
Աանւսւսարեան վարժարա՛նին մէջ : Եղած է կով -
կաս , Պերլին եւ Փաըիզ :
Հեահնեալ գրուածքր կ՚արտյաապենք իր «Ռււշ -
նական» հաաորէն, որ լսյս տեսաւ 1943ին, Աղեք–
սանդրիռյ մէջ (արձակ հւ ոտանաւոր) •—
կսւրշնեղ ու կամ
լոս,
Արմէններռաւն
ի՞նչ
է
սլակսած։
Անոնց՝ որ Հրեղէն
սուրի
սչէս ,
ցեղերու
•աՀեղ
խւսսնուրգներէն
անցան ու միւրճուեցան
, ու
կեցան
երկինքէն
կախուած ա լն բարձր
աչխարՀբ
եւ
գրին
,
ԳՐ"չմեցին
անոր
սրաին
իրենց
յաւեր -
մական,
քաղցրիկ
անունբ
Արմենիա
:
Ի՞նչ է պակսած
Արմէններոլն՝
Հ աղարամեակ–
ներու
իրենց պատմութեան,
որ
առասպելական
գիւցաղնե
րղ ո լթ ի ւն եղաւ
աւ ելի , Հրա՜ չք ու Հէք
եաթ
: Արմաններուն՝
ոբ չափուեցան
Հին աշիա՛ր
Հի բոլոբ
տէրերուն
, բոլոբ
Հղօբներուն
Հետ , Ա՛
րեւմուտքին
ու Արեւելքին, ու աեսան
բոլոր ցե-
ղեին
իրենց
գոյներով ու իրենց գործեբով
։
Ի՞նչ է պակսած
Արմենիային
, որ
տեսա՛ւ
խում եւ գուժ
Զինուէի
կոբծանումբ
իր
աչքերով։
՜Բաբելոն
ի ամբա ր տ ա ւան ո լթ ե ան
փո
շիներբ
կոխկռաեց
, եօթնապաբիսսլ
Եկբաաանի
ա՛րքանե -
բուն
նենգոլթիւնբ
աբՀս/մարՀեց : Ըւ աեսալ
վեր
ջապէս,
յա՛ւիտենական
Հոոմ՚ին,
թաղաւորնեբու
թագուՀիին
աղախնութիւնր
, անոր որ ին՛^ ալ
իբ գարպասսէե՚քի
տուրքբ
աուած
էր ։
Անցա՜ն,
անցա՛ծ են ոբքան
տէրեր ու Հղօբ -
նեբ, ել Արմէննեբբ գ ե ռ կան՛։
Ի՞՛նչ է
պակսած
ւաննկուն
, անյաղթաՀարելի
,անբնկճելի սա
Արմէն֊
ներուն՝ որ
III
քսքան
ղեբղօրութենէ
, ա յսքան՛
յագ–
թանակներէ
ու Հ ա՛ւք ա բամ եակներ է վերք
, մ արգ -
կութիւնէ՚բ
չգոչեց գէթ Հեղ մբ
— « Փաս-ք Արմէհներուն • - • » :
Այո,
թնչ պակսած է Աբմէննեբոլն։
Զէ" ոբ
անոն ց ղէնքեբուն
շկաՀ իւնբ
ամ էնէն
բա րձբ
եւ
ուժդին
Հնչած է , եւ ան՛ոնց Հարուածն՛երէն
թու -
նաւոր կբ սոսկային
ամէնքբ։
Փնաոուած
գարբին֊
նեբ եւ աննմ ան ա գե ղն՛ա՛լ ո րներ :
Հուժ կու բադս ւկնե րով
Արմէննեբբ
իրենց
լա յնա
լիճ աղեգնե բսվ՛ եւ անփ րիպական
դա րկով •
Արեւե լքի եւ Արեւմուտքի
Հդօ
րնե բուն՝
Հ ղօբու ֊
թիէնբ
եղան : ԱՀե՜ո
ղինուո րներ ու թաղ ե՜ ր ,թա֊
դե՜ր,
կեսաբական
գայիսոններ՝
ւարմենական
ի .
մաստոէւթի1 ն
տբուեցալ
, ո րպէ
սղի Բ
իւդանդիոն՚բ
երկու դար եւո տեւէ եւ Հարաղասէի
ձեոքեբով
սպաո է
Արւքենիան :
Արմէնն՚ե՜ր
• - •
արքաներ
, կեսարներ
• • ։
Հնգկական
սւ՚գամանգներով
գաՀ եր ու
թագեր
ղարղ արե
ցին
Արմէննե
րբ , ու Համեմներով
քաղց -
րացուցին
որքան
քիմքեր
բարբարոս ;
Բաբե լական ու Փիւնիկ
եան
Հ իւս
կ էն՛եր ով ու-
սոլցին
անոնք,
այղ Արմէննեբբ՝
ղդենա՚լոլ պեր -
ճոլթեամբ,
պերճօրէն
դդենալոլ
վայելքբ :
Արմէննեբ
՚ - - կարաւ աննեբ՝
վաճառքի
ա՛ղ -
նուաղ ո յն , ճաբաաբ
առեւտրականներ
:
Ի՞նչ պակսեցաւ սա Արմէննեբո
ւնւ՝ ոբ ՛աչխար
Հբ , ՛ա՛յն ալ չատ ղժուար
վւմ ացաւ որ՝ կան մ ոբ -
թոլող
քբիստոնեաներ
Արեւելքի
մէք
. . . յ
հւե՜ղճ
Հայեր...
Խաժաչուի
, Հուժկոլ
բաղուկնեբով
, Հղօբ
ու՛
չով եւ ուբոլչով
Աբմէն՚նեբբ՝
խեղճ
Հայեր
... ։
՚.
Առաքին
քրիստոնեաներն
եղան
անոնք : Աո՛ա՛
քին յադթականնեբբ
եղան
խաչին ել ա՛ռաքին քա–
բոդիչներբ
քա1նւին՝
մինչեւ
Դեղիններու
Հե ոաւոր
աչխաբՀբ։
էւ խա՛չակրութիւն
մբ եղաւ
Արմէննե–
բոլ
ամբողք
պատմութիւնր
. սակայն
մա՚րգկոլ -
թիւնր
չճանչցալ
Արմէննեբբ,
Հէք,
մորթուող
Հայեր
... :
Աքն բարձր
երկնակաբկառ
ա շիա ր Հին կուբծ–
քին
վբայ
Արմէննեբբ
արա՛ծեցին
իրենց
անՀ տմաբ
Հօտեբբ ելիրենց
կուրծքհրբ
ճեղքել տալաթ
ճեղ՛
քեցին
իրենց պապերուն
Հողբ, եւ արիւն
Ու
քբր -
աինք, տրեւ ու ոսկի
դիգեցին
անոնք :
Բաբի ,
գեղքուկ
Արմէննեբբ
ապբեցտն
, երբփադուց
չքա–
ցած
էին Հին աշխաբՀի,
Արեւելքի եւ Արեւմ ուտ
քի
բուո՚բ տէրերբ
տ
Արմ էննեբբ
ա՛պրեցան
, բա յց
ինչո
՞ւ
աշխարՀբ
չբսալ՝
« Փառք
Արմէննեբուն
• • • » :
Ի՞նչ է պտկստծ
Արմէննեբուն
:
Արմենական
ղադտնիք
մբն է ասիկա, որ ցած
ձայնոփ
միայ
բսել
կարելի է:
Եղան,
Արմէննե՜բ
եղան։
Անձնիւրն
ասլբե
ցաւ
իր
երդին
մէք անառիկ
պտբկեշտութեամբ
: Անձ -
նիլրն
իր ճետերուն
Համար
ոռոգեց
Հայրենի
Հ
՛Ո՛
ՂԲ
ՔԲ՚ոինքոփ եւ արիւնուի ոբ իր Եսին
յաւիտե–
նութիւնբ
անեղծ
մն՛այ։
Արմէններր կբ սիբեն կա–
պուտաչոլի
յ ա ւե րժո
լ թ իւնբ։
Մէն մ՛ի Արմէն փար–
պեաօրէն
մ տալ
ւա րեւիւ ա քդին եւ քամեց
կեան՛քի
՝ողկոյղներբ
իր բաժակին
մէք :
Ա/ոպէս , եղան , եղան
Արմէննեբ
, բայց եր -
բեք
չեղաւ
ա րմենական
ութիւն
: Եւ աղգերբ աղ ֊
ԽՄԲ
կՏսմվափհնք «Սովետական Գրակա ֊
նութիւն ե ւ Արույյստ(ւ» (ամսա(յրի 1952 ՓեարՅււա–
ՐԻ թ^Ի^էն
Ռուսական
գբա կան՛ո ւթիւնբ
իր աղգեցութի
լ՛
նր ունեցած է նաեւ
Հայ գրականութեան
փրայ :
Մեր գբոդնեբբ
իրենց ստեղծագո
բծութեանց
մէք
կրած են աղղեցութիւնբ
Պուչկինի
, Լերմոնտովի
,
Ջերնիչեւսկիի
, Տուբգենեւի
, %եկբասովի,^
Օստբո–
վսկիի , Զեխովի եւ ուբիչ1ւեբու։
Այս
առումով
ռուս դասական
գրողն՛երուն
մ էք
մ ասնաւոր տեղ
կբ գրաւէ
Գոգո
լ։ իբ ժա՚մ՚ս^ակին
Գոդոլոփ յա -
փչտտկուած
էբ թատեբաղիր
Գ.
Աունդուկեան,
իսկ Ա • իսաՀակեան
ուղղակի կր լա՛ ք տա՛բաբ է .
« իմ նե րքնա շխա
բՀի
փբա
յ ուժեղ
ասրս ւո բո
ւթիւն
է թողել
Գողոլ
իբ անմաՀ «Մեռած
Լոգիներոփ» ;
Գոգո
լ ի անունբ
Հայ գրականութեան
մ էք մբ֊
աած է ՛յկական
քժուականնեբէն
ի փեր : Մ • Նալ -
բանդեան
իր «Կ բիտի կա՛» ա շխաաութեան
մ էք իսօ–
սելոփ գ. Տէր ՑոփՀաննէսեանի
«Տէբ
Աարգիս»
փէպի բնգՀատման
մասին
կ՝ալելցնէ
.
« Եթէ երբ եւ լինի
III
յս կիսատ
մնացած
գոբծբ
աւարտուի
, միեւնոյն
Հոդռփ եւ Հմտու -
թեամբ
չաբո ւնա կուե լոփ , այն ժամաբակ
մեր
նոր
դպրութեան
մէք ՛այդ գո րծն աքն տեղբ
կ^ոլ - .
նենա ք, ինչ տեղ ռուս գպրո լթեան
մէք ստացել է
« Մեռած
Անձինքբ»։
թող կանխիկ
րնղունի
մեբ
սբտանց
չնո րՀա կ ա լութ իւն բ Հա՛յկական
Գո դո լբ ,
ո բին
մաղ
թ ում
ենք մի փւա քքուն
ղ տ լո ցք » :
Բացի
ա՛յս
յի չատակ
ո ւթենէն,
Գոգո
լի ղոր -
ծերու
թաբգմանոլթիէննեբբ
ուչ սկսած ենեւ ոչ
չատ :
Առաքին
անգամ
1880/'Տւ՛
Հ • Տէր
Գբիգորեան
թա
րղմ անած է «Խելաղ արի
/ի չատակ՛ա րունբ» ,
բեմէն
արտասանելու
Համ աբ
։
1 881
ին Կ • Տէբ
Աստ ուածա տուր եան
Թիֆլիդի
Հա /կական թատ -•
բռնի աո՛աքտբկոփ կբ թա՛րգմանէ
Գողո/ի
«Ռեփի -
դո րբ» (՛Վերա
քնն ի չբ՝)
ո՛րո լ բեմ ադրոլ
թիւնւր
տեղի
ւ^ոէնւեն՚այ
1882/՚5>՛։
Այս թա
րղմ անու թիւնէբ չէ տբ–
պագրոլած
որոփՀետեւ
մամանակակից
մ ա՛մ ուլբ
խստօրէն
քէւն՚աղ ատած է ղա քն : թէեւ
«Ռեփքպո -
րի»
Հայերէն
առաքին
բեմադբոլթիմքր
մեծ քտքո–
ղութիւն
կ*ունեն՝ա՛ք ;
Գոգ ո լի
մ ա՛Հ ուան
քառասնամետկ
ի
նաիւօրեակին
^ուշիի
մէք
լոյս տեսաւ
«Տարաս
Բուլբւսյի»
Հայերէն
Համաոօտ
փոխտդբոլթիլնբ
,
61
էք , որ Գող ոլի ՛առաքին տպադ րած գո րծն է ;
« Տարաս
Բու քրա՛յի»
Հո։ քերէն
փա իսադբո
ւթ իւնբ
գութիւն
միայն
ճանդալ
ուզեցին :
Արմէններր
խմեցին
արեւուն
ղինին եւ իրենց
՛ա՛րիւն՛բ,
չինեցին
երգեբ
.ու իբենց
յաւե բժամ ռ լո
Լ՛
թիւնբ
փռեցին՛ դեգքկակտն
քուրսուն/,^^ն
մինչեւ
ադն ոջլական , ն՛ա՛խա րա բական
պալատներու
գա ֊
Հոյքնեբր :
Արմէններբ
ապրեցան
մինակ
, ՛ա՛պրելու Հա -
մ ար ա՛պրեցան
ան՛ոնք : Անոնք,
Արմէննեբբ
արեւբ
պտչտեցին
,^ բ՚"՚,քց
եբկինքր
չտեսան
,
ա՚սւողեբբ
Հ՛ամրելու չափ իմաստուն
եղան, սակայն աստղ
մբ
բոնե
քու սիբտբ
չունեցան
:
Ո րքան ճտխբեր
, որքան
ճախրեր
1^ե բմ չտկան
արմենական ա քարած
թեւերուն
մէք :
Արմ էնն՛երբ
Հ ողին
բո լո բ գա՛ղտնիքներն
ու
ղօրութիւններն
ունին,
անոնք
Հիմա
անՀոլնոլ -
թիւններ
նո՚ւաճելու
մո լեղնռ լթեամբ կբ տաղ -
նա՛պ ին՛ ՝.
Արմէններր
միակամ ու միասնական
Հգօրոլ -
թեամբ
կերտել
կ^ոլղեն
Գ՝"լիք
մ ր իրեն՛ց եւ ամէ
նուն
Համ՛ա՛ր :
Ո րոփՀետեւ
անոնք
գիտեն
՝իրենց պղտիկ ան–
ձերէն փեր տեսնե/ ու պաշտել
անՀուն
ճչմաբտոլ–
թիլննեբ
ո՛ւ ղ եղեցկութիւններ
:
Ո րովՀետեւ
անոնք
ղիտեն
, ո բ յաւե
րժութեան
կասլոյտբ
չտնՀունանար
Հույէն ու աննչան
անու -
նէն . . .
Արի ուբաբի
, Հանճարեղ
պաբկեչտ ու աղնիւ
Արմէննեբբ
ամչնալ
սորվեցան
Հիմա։
Արմէննեբբ
կ՚ամչնան
Հիմ՚ա
մոբթուեքէ
եւ
վճոած
են ՛իրենց
թեւերբ
փշրել
անՀունին ճամ -
բան՛երուն
փրա
ք միակամ ու միասնական
,
եղբայ–
րօրէն
անո ք* ճիգերոփ :
Արմէննեբբ
այսօբ Հասկցան, ոբ պէաք է
Հղօբ
բլլալ :
՚
Եւ աՀա արմենական
երգեբուն
բոլոբ
ծածքե–
բուն
ս/եքատականութիւնբ
խոյս
կուտայ մեբ Հո–
դ ինեբէն :
ՈրոփՀետեւ
Հասած է ժամանակր՝
Հաղաբամ -
եակներռւ
արելնեբբ
բմբոշխնելէ
վեբք
այլեւս
Հղօբանալոլ
:
Արմէննեբբ
այլեւս
միայն
ապրիք
չեն ուղեր .
Արմէններր
Հիմա անվրէպ կբ ն՛ային
իրենց
Հղօր
ղա լիքին :
ի՛՛ն՛չ կբ պտկսէր
Արմէննեբուն
, որ աշ-
իսաբՀր
չգոչեց
մինչեւ
այսօր՝
« Փառք
Արմէն
անւաքոո
էր , որովՀետեւ
գուբս
ձգուած
էին
գբր֊
ուածքի
էական
մասերբ։
1892^*.
Ւիֆւի՚^ի
մէ^
Մանուկ
Աբեղեանի
թարգմանութեամբ
լոյս
կբ
տեսնէ «Տարաս
Բուլբան» ոբ այլեւս
փոխագբոլ -
թիւն
չէբ,
այլ թաբղմանո
ւթիւն
, բայց ոչ լիակա
տար
, փասն ղի Գոգոլ այգ գոբծի
լիակաաար փո՛
փոխակբ կբ մտցնէ
\ ա ի Հրատարակած
երկերու
ժողովածուի
երկբոբգ
Հատորին
մէք, եւ Հալա
.
նական է որՄանուկ
Աբեղեան
թարգմանած
է Գո– ,
գոլի «Տարաս
Բուլբտյ»ի
առաքին
փոփսխտկբ ք
« Տարաս
՝Բոլլբայ»ի
նիւթբ առած է
Աւկրայինա՚յի
պատմութեան
Հերոսական
անցեալէն,
ուր
մարմ
նացած են այգ ժողոփուրղին
Հայրենասիրակա՛ն
ձդտումներբ,
մղած
Հերոսական
պայքտրբ։
«Տա
րաս
Բուլբայ»ի
մէք արծարծու՛ա՛ծ
գաղափ,արնե -
բբ շատ մօտ եւ Հարաղատ
էին
անցեալ
գաբու
Գրական
թուականներու
իրականութեան
:
Ասո՛վ
պէտք է բացատրել
գրքի
մասին
աիրոգ Հետա -
քբքրութիւնր
եւ Հայերէն
Հ րատա բա կո ւթիւնբ :
^Տարաս
Բոլլբա
յ»ի
Հայերէն
եբկրորգ
Հ բա–
տաբակութեան
տարին,
1892/»
կբ
դուգտգիպէբ
Գոգոլի
մաՀուան
քառասնամեակթև
: Այգ թուա -
կանին
լոյո աեսան
նաեւ
Գոգոլի
ուրիշ
երկերու
թարգմանութիւնբ
Հ \&92ին Փեթերսպոլբկի
ՀՀԱ .
րաքս»
պարբերաթերթին
մէք տպուեցալ
Գոգոլի
Վաղեմ
ի կա լուա՚ծատէ
րե ր»
յա յտնի
պատմուած–՛
քբ
(թարզմ. Հ .Աթանասետն)
, որյաքոբգ
տարին
կբ Հրատարա՛կուի
առանձին
գրքոյկով
։
1892/՚5»
Ր՛ Ւֆւ1՚Դ1՛ ^Ա ուր^՝^ ամ սագրին
մէք կր Հրատարակ–
՚ոլի
Գողոլի
<
ԼՄ
եռած
Հոգիներէ»էն
Հատուա՛ծ մը
« Պքեոլղկին»
խորա՚գբով
(
թա՛րգ - Ակրաիչ Վ՛ա -
ղա րեան՝) ։ Այս Հատուածը
Գոգոլ
ուրիչ
երկերու
Հետ մտած
են Հայկական
ղպրոցնեբոլ
դասագիբ ֊
քեր՛ուն
մ էք ։
« Տար՚աղ » ամսադրին
մէք կբ տսլուի
Գոգոլի
« Խեչա՚գարի
օրագիր
»էն՛ Հատուածն՛եր։
1895
/՛Տ՛
նո քն ամսա՛գբին
մէք Յարութիւն
թումանեանի
թարդմանոլթետմբ
«Գն՚ես/րբ»
ինչպէս եւ « Կինբ»
(թարղմ–
Հ. Մեգնիկեան.։
«Բիքժ»
պա՛տմուածքբ
(թարգմ. գ. Աղա քտնե ան ի) , Հւ\,ոբ Գա՚ր»ի մէք
\Տ9Տին :
աշին գ ոգոլի
մ աՀուան
^Օամեակին
«Մ ՚ուրճ»–
ամսադրին
մէ^
կ՚՚երեււսք Ատ. յեսիցեանի
րնղւսբ–
ձա՛կ քօգուածբ,
նուիրուած
Գոդոքի
կեանքին եւ
սաեղծադո
բծութեան
: «՛Եոր Գա՚ր»ի
մէք,
ՅովՀք
^աՀնա՚զւս
րեանի « Գրույի
նկ՛ա տո
զո լթ իւններր ^
վեբնադբով
յօգուածբ
Գոգոլի
ւքասին :
ԱբեւմտաՀայ
մամուլին
մէք Պոլիս ,
\902ին
« Արեւելք » կբ Հրատարակէ
Լէոյի
յօդոլա՚ծր ,
նախապէգ, տպագրուած
թիֆլիսի
«Մշակ» թեր -
թին
մէք :
\902ին
«Նոբ Գար»
թերթին
մէք կբ տպուխ
Գո
գոլի
«կեանք»
գր ո ւածքին
Հա քե րէն
թա րգման՛ո
ւ ֊
թիւնբ, « Տարազ » ա՛մսագբին
մէք
«Խելս;գաբխ
Օբագրէն»
նոր Հատո լ՛ածներ
թարգմանձոլթիլնբ
եւն.։
]904ին Պերճ Պոոշեանի
ս, ղատ թա րգմ անո ւ-
թեամբ
Հրատարակուեցա՛ւ
Գոգոլի
«Ամուսնու -
թիլն»
երգիծական
գրռլտծքբ,
իոկ
1905^5՛
Վ,ա -
գարչապատի
մէք տււլադբոլեցաւ
եւ տոձանձին
գիր–
քով
լոյս տեսաւ
ՀՀ
^Վեբ ա՚քննի
չը » (Ռեվիղօբր)
Լ.
Տ .ի թա
րղմ անո լթեամ բ
:
«Վերաքննիչբ»
ունեցած
է Հայե բէն շատ ձեռադիր
թաբգմ
ան ո ւ թ ի ւնն՛ե բ ,
սակայն
Հրատարակուա՛ծ
չեն :
\9Փին
Գոգոլի
\00ամեակին
առթիւ
բազմա ֊
թի՛– յօգուածնեբ
կբ գրուին
Հայկական
մամուլին
մէք,
•ուր
ցոյց տրուած է Գոգոլի
մեծութիւնբ
ել
գրաւած
տեղբ
ռոլս
գրա՛կանութեան
մէք : Գո ֊
Գ՛՛Ժ "կզբնական
չբքանի
գրուածքներէն
«Բան -
դակագործութիւն
, Նկարչութիւն
,
Եբաժ-չտու -
թիւն » վեբնադբով
թաբգմւսնուած
եւ տպա -
գրուած է
Գեղարշււեստ
Հանդէսի
մէք
\9Հք)ին։
Գո
գոլի
յայտնի
«Մայիսեան
Գիչեր»
գրուածքէն
Հատու՛ած մբ«Ուկրայնական
ղիչեր»
խոբադբով
տպուած է «Տաբաղ»ին
մէք։
\9\\ ինՊո լսոյ
«Շող»
ամսադրին
մէք կբ տբ -
պա՚գբոլի
Արաքսի
Աարուխանեանի
«Գոգոլ»
վեբ
նագբով
կենստգրական
յօգուածբ
։ ինչպէս եւ նր֊
մոյթեր
Գոգոլի
ստեղծա՛գո
րծո ւթի ւննե բէն : Նո
յն
Արաքսի
Աարուխանեանի
թարդմանութեամ
բ «Տա՛
րաս
Բոլլբա»
երկէն
երկու Հա՛տուած
կբ ՜տպուի
Հետեւեալ
խոբադբով
«Անտրէի
մաՀր» ել Բաղա՚չ–
քայի
Հ րաժեչտի
ոդքո
յնբ»
Նախա յեղափո խակ՛ան
շրքանին
Գոգո
լի եբկե -
բէն կատաոռւած
թարդմ՚ան՚ութիւններբ
,
բացի
«Վեբաքննիչ»էն
եւ ՀՏաբաս
Բոլլբա»յէն
, մնաց ֊
եալ
երկ երր
Գոդոլի
սկղբական
ստեղծագո
բծու
~
թի
ւնն երն
են ; Գոգո
քի կարեւո լւադո
յն դո րծե
րբ
կը
մնա
քին չթա՚րդմանուած
:
Եւ
շնորՀիլ
Գոգոքի
կարելսրադոյն
երկերու
Հայերէն։
քԺա րպ մանութեամ
բ նեբկա
քիս Հաք
բն -
թեբցողբ
ի վիճակի է •ամբողք ութեամր
զնաՀատե–
լոլ
զա՛յն ։Աովետ
.շրք անիւն Հա քեոէն
թաբդմանուե
ցան եւ Հրատարակուեցան
, «Մեռած
Հոպիներր» ,
« Տարաս
Բուլբտ»յի
քիակատա՚ր
, աքսինին
ան՜ոբ
եոկրորպ.
խմ բաւյ րութեան
թ ա րպ մսւնո
ւ թ իլնր
, եր
կու տպապրութեաւՐբ
, առաքինր
\ 934են ,
երկրոր–
դր
1950/՚5^։
\934ին
նոր թարգմանութեամբ
լոյս
՛տեսաւ Գոգո
լ ե «Բիթ»
սւատմոլա՚ծքր
:
Գոգոլի
մաՀուան
)00ամեակի
առթիլ
ներկ ա–
յիս Հ՛ա՛յպետՀ րատ բ
(
պետական
Հ րատա բակչա -
\
Fonds A.R.A.M
