ԼհոԱա^տօ տա
Վիկի
Այս
անունով
կր ճանչնա
յիՆ
զինքր
Պոլսէն
Տունասաան
ել մինչեւ
Ամերիկա
, Աիրաքիւղ
եւ
չր2ոէկայ
քաղաքներուն
մէՏ
:
Տ՚-Սրի
մր աէւաք
,
գրեթէ
այս
օրերուն
, եկահ
•էր
Պոսթլն
, ուր գիչեր
մր, քանի մր ժամ
միասին
անցուցինք,
վերյիչելաէ
Հին օրերր՛
Պոլսոյ
մեր
ապրահ– կեանքր
պատերագմի
րնթացքին
եւ պա
-
տերագմէն
եաք՛
րնկերներր,
բարեկամներր,
ա -
նոնցմէ
շաաերուն
անՀեաացումբ
:
Պատուելին
նո յնն էր ւրրեթէ , ինչ որ
երեսուն
ել աւելի
տարիներ առաք : Յիչեց
երկտողս
իր ա–
ռաքին
Հիւանգոլթեան
առթիւ
գրոլահ՜
, երբ
սրտի
տագնապով
ինկեր
էր Հանրա
յին պարտէդին
մէք:
Գրեր
էի իրեն՝
թէ «իրաւունք»
չունէր
իր
Հաշիւը
փակելու
այս աշիսաբՀին
Հետ , որովՀետեւ
գ ե ռ
գորհ
ունէր,
կէս էքնտցահ
երագներ
կային,
ուխ
տեր
ունէինք՛՛՛
Յու֊ղուեբ
էր եւ
Համբուրելով
կրհքին
սեղմեր
էր եգբայրական
թղթիկս
•
Ուրախացանք
այն ատեն
բոլորս
,
որ
անցու՛
ցեր
էր տագնապբ
եւ նոյն եռանգով
կբ
շարունա
կէր
էէոբհել
ու աշխատիլ՛
կրնանք
րսել
իրեն
Հա -
մար
,որ կը վաղէր
Հ
Զինքբ
ճանչցեր
էի Ա– Մեհ ս/ատերագմի
գի -
նագաղտբին,
թէեւ
իր անունբ
լսեր
էի շսէէոոնց է
Իբիտասաբգ
ղեռ, շատերս
Հետաքրքրուահ֊
էինք
իրմով
, «Պատուելիքով
եւ օր մբն ալ
յնկերական
•ք-սղովի
մբ մէք կբ Հանդիպէի
շատեբէ
շբքտպաա–
• ւահ
, քղուտ
ու. եոանգուն
մէկու
մբ, որ Հաւատ
քով
, յաիսուռն
, յանղուգն
բառերով
, կ՚որելի
է
ըսել
քարձակողէէէկան
ոգիով
կբ իսօսէր
տրուահ
Հաբցի
մբ մասին։
Ջէր խօսեր,
կբ վիճէր։
Ո՞վ
էր
այս
մարգը,
ոբ այնքան
կրակ գիտէր
գնել
իր
խօսքեբուն
մէք , երիտասարգներն
իսկ բոցավա
-
ռ ելո
լ տ ստիւ^ ան :
Զե՛՞ս ճանչնար
, բսին
ինհիւ Պատուելին
է՛՛՛
Պատուելի՞ն
, Աճէմեա՚^ն
ոլատուելին,
բա ֊
ցաղանչեցի
:
իրաւունք
ունէի
դա րման ալու ,
՛ո
րուիՀետեւ
պատուելի
Աճէմեան
կը նմանէր
ամէն
բանի,
այ
սինչ՝
ուսուցիչի
, գործիչի
) յեղափոխականի
,
քարոդիչի
, բա լց ոչ ոլա՚տուելիի
, որուն
պատկերը
բոլորովին
տարբեր
էր մեբ մտքերուն
մէք :
՝է,ախ՝ ամբողքովին
քիղ էր ու շարժում
\ Կր -
նանք բսել՝
սիրտ
էր Հայու
սիրտ , ոբ բաց
էբ բո–՛
/ոբին
առքեւ,
եթէ
այդ
«բռ
լո րին»
վր"՚՝յ
Հայկա
-
կան
դրոշմ
կար
մանաւանղ.։
Եթէ
անոնք
Հայրե
նիքի
ղղացումով
թաթաւուն
էին՛
եթէ
գաղափա
րական
էին ու պա քքաբիլ
գիւտէին
Հայոլն
ու իբ
Հա ւրենիքին
Համար , ՛աղատութեան
ու իր գրօ
շին
Համար
:
իր
մ տե
րմ ութեան
մ էք , Հակառակ
իր ա րտա
քին
ու առա9ին տպաւո
րո ւթեան
ամ էնէն
իսաղաղ
,
խոնարՀ
ու քաղցրաբարո
յ մարգն
էբ
սակա
յն է
Գանա
կցա կան
էր Հա՛մոզուահ
, Հաստատ
ու մ ո լե
ռ՛անգ աստիճանով
մբ , բայց վսաաՀ
եմ թէ
եղահ
էբ կո ւս ակց ա կան
ոչ թէ
խմ բակցական
ողիով
,
կամ վաբգապետութեամբ
, ա լլ որովՀետեւ
Հա յը ,
Հա յրենասէ
ր ու ղոՀաբեբող
Հա լբ կբ գանէր առա
ւելապէս
Գա ն՛ա կցո լթեան
մէք իր
վաբղապետոլ–
թիււնբ
֊, ս։ յ ա ս ի ր ո ւթ ի ւնէն էր , որուն
շօչափելի
ու
կենդանի արտա
յա յտութիէնբ
կբ տեսնէր
Գաշնակ
ցական
տի սլա բին
մ էք , պա
յքա բոդ
, անշա Հ ախբն
-
գիր
ու գաղափա րական : Գա շնակ՛ցութեան
մէք իր
Հա յութիւնբ
, Հտյ
րլլալու
ձղտում բ գոՀացտհ
կր
գտնէր
, առանց
ժ էս տելու
անշուշտ
նշանա-կութիւ–՛
նըն ու արժէքբ
անանց , որոնւք
կադմակերպութիւ–
նէ
Հե ռոլ
էին, բայց սրտով
Հայրենիքին
Հետ
էին՛
Կը սիրէբ
անոնք
ալ եւ կ՛՚աշխատէր
ու
կ*աղօթէբ
անոնց Համաբ
ալ, այն վստաՀութեամբ
թէ
անոնց
մէք
ալ օր մբ պիտի
արթննար
պայքարի
ողին
,
յանուն
Հայրենիքի
ու ազատութեան
:
Պատուելի
Աճէմեան
գազափաբական
Հայ մը
չէր
միայն,
այլեւ
Հաւատացեալ
Հայ մբ, ճշմա -
րիա
քբիստոնեայ
մբ, որովՀետեւ
Հալատացահ
էբ խորապէս՝
ռր Հայութեան
հառայելբ՝
Ա ստո
լ֊–
հռյ
հառ֊այել
է : Այնքան
Հ՛այ էբ ու
Հաւատացեալ,
որ
չունէր խտրականէ
ոգի
եւ Հաւասար
սիրով
կր
"ԻՐԷՐ իր Ո՚այր
Եկեղեցին,
որովՀետեւ
գիտէր
թէ
ան,
այգ
Եկեղեցին
ալ գաբերով
հառա
յահ
էբ իր
ժոզովոլրղին։
Այգ պատճառով
ալ անոր
բեմերէն
քարող
խօսահ
էր :
•Րաբոզիչ
էբ , րայց
ոչ անոնցմէ
, որոնք
ամէն
փրկութիւն
երկինքէն
կբ սպասեն
եւ
կ՜՚ուրանան
այս
աշխաբՀբ,
ոչ անոնցմէ,
որոնւք եբկնւքի
երա.
նութիւնւբ
կբ ււլանհացնեն
, քլատելով,
սւրՀամաբ–
Հելով
աչխարՀային
կեանքբ։
Իրատես
քարողիչ
մրն
էր, որ կբ Հաւատար
թէ ճշմարիտ
Բրիստո
-
նէութիւնբ
ազատութեան
ու ա բժանա պատո
լալ
^
թեան
վարգապետութիւն
մբն էր։ Գեբադոյն
Աբ.
գարոլթեան
կրօնք մբ
որ կբ վբգով՚ոլիւ
ու
կ՝լնգ–
վըզի
անիրաւութեան
գէմ : Բողո,ր մբ եւ յեզտ
-
փոխութիւն
մբ՝ Անարգարութեան
գէմ : Մեհա
-
գո յն քեզափոխականր
, Արգա րութեան
աղնւռւտ
-
գոյն
ղրօշակիրբ
Մեհ Վաբղապետբ
չէ՛*ր եղահ
։
Ասլրիլ
\5ին ամբոզք
իտալիան
տօնեց
իր
Հանճաբեզ
զաւակին՝
Լէոնարտօ
տա
Վինչիի
հննզեան
Հարիւրամեակբ։
Այս առթիւ
վարչապետ
տր ճառ
մր խօսելով,
յայտարարեց
թէ
Լէոնարտօ
կբ պատկանի
ամբողք
մա բգկո ւթեան
:
Հռչակաւոր
նկտրիչբ
հնահ
է \ 452 Ապրիլ
15֊
ին , Ֆլո րանսի
շրք ակա
յ
գիւղերէն
Վինչիի
մէք :
ՄաՀ կանւացուն
կնքահ
է
1519
Մայիս
2ին
Ամ -
պուագի
մօտակայ
՚Րլուի
դղեակին
մէք :
Վաթսունբեօթբ
տարիներ
կբ բաժնեն
իրար
մէ
այս երկու
թուականներր
:
Վաթսունբեօթբ
տարիներ
, որոնց
րնթացքին
աշիսաբՀր
րնղար
-
ձակուեցալ
Ամերիկայի
ղիւտով
, իսկ
մտալորա–
էէլէս ալ վեբահնունգի
հաղկումսվ,
ռրռւն
սքան ՚
չելվւ վառարաններէն
մին եղաւ
Տանթէի
,
ճիօթ
թոյի
եւ Պոքտչփ՚ոյի
Ֆիբէնցան
: Հոն է որ
Հիմերբ
գրուեցան
, գար գա ցան
ել Հ՛ա՛ստատո
ւե ցանէ գեղա
գիտական
ն՛ոբ ձեւերն
ու կան՛ոններ
ր ,
բիւզտնգա–
կան
Հզօբ աղդեցութեան
, ո բ տակաւին
կբ ներ ֊
չյ^էէՐ
ճիօթթոյի
վարպետին՝
ճիմապոլէյի
նբ -
կա՛ր չութիւնբ
:
Ֆ րանսա
յի
մ էք հազկոզ
զո թական
աբուեսաբ,
ռոման
ոճի յստակ, խիստ
ու պարզ գիհեբբ
եւ
ետրուսական
ա րձանա՚զ,ո
րհ ո լթեան
իրասլա շտու
-
թիւրէր
,
որ կբ
ւլե ղազա րղէ
ր թոսքանայի
քա -
զա յնե
րնէ ու լնակա րանւնեբ ր ,
ներգա՚շ^էւսկուե
֊
ցան
իրար՛ու
Հետ,
սլատ ր\աստե լու
Համսէր
ԺՂ՛ ՚
գարու
վե րահ՛ո էնգբ
իտալիո
յ
մ էք :
ճւս րտա րա պետութ
իւն բ ,
լօրինմւսն
էական
տա րրր ճիօթթո
յի նկա բնւե րսւն
մ էք ,—• լւս լն ճամ
բայ
մբ կբ բանայ
կառուցման
տենգին
, ոբ կը
վա
րակէ
քաղքենին
երբ , կառավա
րիչն եբբ
ել առեւ
-
տրակտն
մեհ
Հ իմնա բկութ
իւննե ր բ :
՛քյ ոյն
ճիօթ–
թոն,
եկեղեցիներու,
էէլալատներռւ
եւ
մեՀեաննե–
րոլ
ճերմւսկ
սլատերբ
որմանկարներով
ղա րգա
րելէ
եաք , յատա՚կագիհբ
կր պատրաստէ
եւ կբ
վարէ
կառուցման
աշխատանքբ
Ֆիբենցայի
(Ֆլօրանս)
մա յբ տաճարին
շնոբՀալի
զանէգա կա տանւ , բա
լւյ կբ
մեռնէի գորհբ
լրացնելէ ՛առա՛ք :
Գար
մբ վերք,
նկարչութիւնը
կը Հասնի
նոր
բարձ՚ունքներոլ
, ՄաԱ՚աչիոյռվ
, իսկ
աբձանագո՚բ–
հութիւնէբ՝
Տոնաթելլոյի
միքոցաւ
:
Ուրեմն
, կաբելփ
է երեւակա
յել
գիտութեան
հաբաւբ
Լէոնաբտոյի
պէս
սլատանիի
մբ, որ
1468–
ին , Հաղիլ
16
Արձան ագորհ
- նկարիչ
Վերո՚չիոյի
ա՚շխւստա–
^՚ոցինէ մէք, Լէոնարտօ
կբ կատարէ
իր
զեզար
-
ուեստական
վա
րժո
ւթիւննեբր
: կբ սորվի
դհել,
յօրինել,
նկաբել,
կտրել,
կոփել,արձան
կերտել,
մետաղներ
Հալեցնել^
ու
մ անա՛ւանգ
շփում
Հաս
-
տատեք քաղաքին,
իր ււլա լա տնե բուն, պարտէղնե
-
բուն
եւ չորս
անկիւնի
մարղոց
Հետ,
որոնք
միշտ
Հետամուտ
են բա՛րելաւելու
, բա րձրա ցնե
լո լ
իրենց
վիճա՛կբ
:
ճաբտաբապետներ
, թուաբաններ
, մարղա
֊
սէրնէեբ , քեր ա՛կ՛անա զ է տն եր , լեզո լաբաններ
, զին–
ուորսէկանւ
եբկբաչաւիյ^էեր
, բնտգէտնւեր
եւ
քիմիա
բաններ
կողք
կողքի
կը քալեն
Աետիչիի
Ֆ շոր ան–
սին
մէ9։ Գրամաաէրեր
կը փոխակերպուին
պե -
տական^մարղերու,
կբ ղառնան
պաչտպան
զիտոլ–
թեանց
եւ արուեստներու
:
Լէռնա՚րաօ
ականք
կբ ղնէ, կ՝արձանազրէ
կը
վիճի։
իբրեւ
9երմ բարեկամ
մբ բն՛ութեան,
մա .
քուր օգի սիրաՀար,
կ՝ուդէ
որ միքնագարեան
պա
րիսպներու
մէք փակուահ
այդ
քաղաքին
յատա .
կազիհբ
վերամչակուի,
փոզոցներբ
այնսլէս
մբ
շինո լին
, ՛որ աբժեւո
րեն
Հոյակապ
շէնքերբ,
լճա
ցահ
քուրերբ
մէքտեզէն
վերնան
:
Վերքապէս
,
այնպէս
մբ կառուցանել
քաղաքներբ
որ պարտէզ.,
ներբ
աչքին
Հաճոյք,
մաքին
Հանգիստ պատճա
-
ռեն
ել
թ ո յ լ տան
քաղաքացիներուն,
ոբ
մաքուր
օղ ^չեն
1
1472^5»
Լէոնարտօ
անգամ
է արգէն
նկարիչ .
նեբու
բնկերակցութեան
: էարունակելով
Հան .
գերձ
նկարներ
գհել, ապբուստը
շաՀելու
Համար,
կբ Հետեւի
իր մտասեւեռման
, այն է
օդտաղորհել
բնութեանէ
չորս
ղլխաւոր
տարրերբ,
Հողը,
օ–
գը,
քուրը
եւ կրակր,
մարգոց,
այսինքն
իբ եզ
րա յրներուն
ի սէէլաս դնելու
Հտմա՛ր։
Կբ
Համադբէ
իբռղութիւններբ
, փո րձառոլթիւննե
ր ր , կբ
լուհէ
քրա քին, տեսողական
, մեքենական
եւ
ձայնական
արձաղանդի
Հարցերբ
: իկաբիոսի
գիցաբանական
առասպելէն
քափշտակռւելով
,
կ՚ուսումնասիրէ
թռչուններուն
ճախրանքի
շաբժումներբ
,
կ՛ուզէ
Հետեւիլ
իր ման՛կական
երաղին
, ՛այսինքն
թռչիլ
թեւերու
ել սրունքներուն
օղնոլթեամր։
Երկրին
վրայ
կբ քալենք,
քուր ինւ վրայ
կբ լողանք,
ինչո՚^լ
Հստմ՚աբ
ուրեմնէ
կարելի
չրԱայ
նետոլիլ
միքոցին
մէք
, տիրտպետե
լ , թոչիլ
ա րզե
լքն ե ր ո ւն վ րա լէն ;
1940^^1՛ ,
երբ Միլտն
կբ Հասնի ,
պաշտպանու
թիւն
կր գտնէ
«Մալրիտանացի»
յորքորքսւահ
Լուտովիլք
Սֆո
րց՚ս՚՚յի
մ օտ : Նախանձբ
հա յր
կոլ
տայ
իր գէմ
, բա լց ատիկա
ոչ
մ էկ կերպով
կը
պակսեցնէ
իբ Հաւատքբ
մաբգուն
եւ իր կ՛աբե
լի ռ ւթ ի ւննե ր ո լնէ Հանղէպ
:
Համ
ոզուահ
է ր
թէ՝
«Հոն
ուր
լնա կան
կենղան՚ո
ւթ ի ւն բ
կբ պակսի
,
պէտք
է ստեզհե լ ա՚րւե ս տա կան բ»
:
Լէ ոնա բտո
յէն առա՛ք ոչ մէկ
մ արղ
մ տահահ
էբ կտռսլցանել
քազաք
մ բ, որ չրլլար
ապասւո1ան
մբ,
այլ վայր
մբ, ուր կարելի
բԱար
ապրիլ
ար -
ժանալորապէս
: Այսու
Հանղեբձ,
Ֆի՛բենցայի
մէք
կ ա՛պրէ բ Պ րամանթ
ի պէս
ճարւոա րապետ
մբ,
գի
տուն
եւ փիլիսոփայ
: Աշտկէրտբ
Լոբանա՚յիւ
,
ան
նոյնիսկ
մասնակցահ
էր Հռռմի
Ա՛ Պետրոս
եկե
-
գեցիինէ
շինութեան
՛ա շիւ ա՛՛տան քեե բուն՛ , բա լց Հո -
յակապ
շէնքեր
ու կառուցման
վրա
յ միա՛քն
կը
խոբՀէբ
:
Յառաքգիմակ\սէն
էին իր դաղտփարներբ,
բազ
գատելով
Ժամանակին
Հետ։
Գեղեցկութեան
Հետ,
կ՛ռ բոնէ ր Հանղէտալէտոլթիւնբ
, Հանրային
օգու–
տր։ Խիղախ,
այւ ոչ մէկ ցնորական
հր\ազիբ ,
,11 -
մէն
ինչ իբագորհելի
: Այսօր,
եբբ
կբ
տիրենք
Փիթթիի,
Աթրոզիի,
Մեաիչիի
ել Վեչիոյի
պա
-
լատներբ,
կր մոռնանք
Վեբահնունգի
շրքանի
նիւ
թական
պայմաններբ,
օղի պակասբ
փողոցի
ազ–
բեբր,
լճացահ
քռլբեբբ
, որոնք
Համաճարակներու
պատճառ
կբ ւլաոնա
քին :
Լեոնարտօ
մեհ հրագիբ
մբ կբ յղանայ,
բայց
նկատի
ունենալով
որ Աֆորցան
կլանէուսէհ
է քա -
ինքբ
Պատուելին
, քերմ քբիստռնեա
յ ու Հա
յբե
ն՛ա սէր
, յեղափոխական
մ լ ն էր, իր սբտին
մէք իսկ
ներգաշնակահ
բլլալով
քրիստոնէութիլնբ
մարգ
-
կային
աբղարութեան
Հեա :
Այս
զգաց՛ումով
է անշուշտ
, ոբ
«Պատուելխն»
ցաւակից
էբ բոլորին
, ամէն
մարգոլ,
յայչ
մանա
ւանգ ամէն
Հա յոլ , մ անաւանղ. Հայո ւթեանւ
Հ ետ
,
Որ ա շյսա՚րՀիէ ամ էնէն
անիբաւոլահ
ժողո
ւիո լ ր զ ն
էբ , ել իրաւունք
ունէր
աբւյաբութեան
;
Այս
անիբաւոլահ
մողովռւբգին
է որ հաոա
-
յահ
էբ ան իր ամբոզք
կեանքի
լնթացքին
, Աս
–\
տուհոյ
հառայութեան
իր կոչումին
մէք
:
թացի
իր Հովուական
,մարգկա
լին ու լնկե
-
րական
հաոա յո ւթենէն
, շատերու
Հ ամաբ
հանէօթ
չէ թերեւս
այն հառսքյութիւնբ
, զոբ
մաւոռւցահ
է ան Գա էակցութեան
, պատերազմի
ու
ա բՀա
-
լիրքի։
օրերուն,
օղնե լուի ու ասլաստան
ճա
րելով
փախստական
Հայերու,
կապ
եւ
յարաբերութիւն
պաՀելով
շատ
մբ Հայերու
Հետ,
թուրքիոյ
մէք
թէ արտասաՀման
, մինչեւ
իսկ
մասնակցելով
ինքնա պա՛շտպանութեան
զէնքերու
փոխագբռլ
-
թեսն
փափուկ
ու վտանգաւոր
ձեոնաբկներուն
մէք։
Եզահ
էր պատասխանատու
եւ ւիափոլկ
գիբ–
քեբոէ. մէք, երբ բոլոբր
վտանղռւահ
էին,
Ի^է
ինք Համեմատա
բաբ ապաՀով
էր Պայպբչ
Հաուզի
կա՛մ ամեբիկեան
դեսպ՚ոնատան
մէք իբ
ունեցահ
պա շտօններ ո վ , ուր գո բհակց ո ւթիւնն
եւ
Հո վանա–
ւորոլթիւնբ
ւիայելահ
էբ ուրիշ սլատուական
ու
մեհ
Հայու
մր՝ վեբպ • Ա՛
Շմաւռնեանի
:
Այս
մարգն
էր որ իր Հոգին աւտնգահ
է անց
եալ Փետրուար
Տին , ուղեզային
աբիւնախոնոլ
-
մով,
իր 73բղ տաբեգարձի
օրբ, Աիբաքիւզի
մէք,
(Մ •ՆսւՀանզնեբ)
, ուր Հաստատուահ
էբ տասնբ–
չոբս տարիէ
ի ւԼեր , իրրեւ
Հովիւ
Հայ Աւետարա
նական
Հայերու
։
Պոլս՛ոյ
շրքականերէն
էր (Տարտանէլ)
,
ուսահ
Սնաթոլիա
Գոլէճին
մէք, եւ աաաքին
օրէն
իսկ
նոլիրուահ
Հանրային
հառայութեան
:
Տ՚ողովուր.–
գին
մարգն
էր եւ ժողովուրգր
խոր
յուզումռվ
ներկայ
եզահ
է իր յուզա բկաւո րութե ան , որ
յար–
ալանքի
ու սիրոյ
արտայայտութիւն
մը եզահ
է։
Գիտենէք թէ սզաւոր
է Լ՛բ այրին.
Որ
Հակառակ
իր տկարութեան։
, Հիանալի
անձնուիրութեամր
եւ
ձեոնՀասութեամբ
կը շարունակէ
Հայերէնի
ո՛ւ -
սոլցումր
Պոլսէն
Յունաստան
եւ Ա իրաքիւղ,
նոբ
սերունղին
սիրելի
դարձնելով
ղայն։
Աղաւոբ
են
իր երկու չափաՀաս
ղա-ւակներբ,
որոնք
վստաՀ
ենք
թէ Հաւատարիմ
պիտի
մնան
իրենց
սիրեցեալ
Հօր
քաղցր
յիշատ՛ակին
: Եւ սգաւոր
է նաեւ
իր.
փոքրաթիւ
Հօտը,
որ իր 2երմ
ու
սբտապնդիէ
խօսքր
լսահ
է երկար
տարիներ
Հա՛՞րկ
է բսել,
որ այս բ" լորին
կարգին
իր
սուգր
, այսինքն
իր լիշատակբ
պիտի
պաՀեն
բազ–
մաՀարիլր
բա րեկտմնե ր ու գո բհակի
ցներ ,
որոնք
ցրուած՜
են Ափիւռքին
մէք եւ որո նց
Հ ա մա՛ր Պ ա տ–
աւելի՛ւ, տիպարն
էբ մաքուր
ու նուիրեալ
Հա յ ո ւ ն է
թանկագին
բարեկամն
էր ան րոլոր
անոնց
,
որոնք
կբ Հաւատան
բանի
մր, գեզեցիկ
ու վսեմ
է
Ափսոս , ոբ չկրցա՛ւ
պաՀել
իր «ոլԼստբ»
եւ
շուտ
մեկնեցաւ
այս աշխաբՀէն
, յանկարհակի
, ա–
ռանց
լուր
տալու։
Այգպէս
ուղահ
էբ ճակատա
-
ԳՒՐււ՜
^ ՚ " յ Յ պաՀեց
իր ոլխէոբ
կեանքին
Հանդէպ<ք
եղաւ Հաւատարիմ
իր ժոզռվոլբզին
,
Հայրենիքին
ինչպէս
իբ գաղափարին
, որ։։նց հառա
յեց
մինչեւ
իբ
վերքին
չունչր
:
^՚՚4 ԿԻ^"՚Տ տարակուսիլ
, ռր ան իր
աչքերը
փա՛կահ
է Հայբենի
լեռնեբուն
Հեռապատկերին
վրայ,
որոնց կարօտովր
կր
տոչորէր։
Հանգիստ
իրեն՛
չենք
մոոնար
ղինք։
ԳՈԻՐԳԷՆ
ՄքյԻԹԱՐԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
