Հպ 1Խէ եքաժչտոդխԱ
ԳաժսւՆ ճ՛ա՛կա ա ա ւչ ի ր չէ , էւր էսնյււյեչ չի գիաեր
երբեք,
կ՝աէւնկ կր աանի ահաւա՛սիկ
ՀՀրՆարեաչ» -
՛ներու
էիաէլանգին
վերքին
ւՈէա ւյէւ րգնե րն ալ :
Վեքվացոգ
աաոն՚ամեակին
,
ՀԿ^Հ
էն
1951 ,
մա
՛Հ
ուան
ւՐանւլագր
ա1նիք1այ
Հնճեւյ աաոք
Հ՚ասկերը
մեր
անգաստանին
, ուր քանի մր
վերքամնկււցներ
«մեծ
սլաաերաէլմր կր պաաերագմին»
իրենց
ուժե
րուն
լի թ-ափովր,
ինչսլէս որ սլիաի
րսէր
անմ ո -
ռանալ1ւն
Գրիգոր
Օաեան :
Այս «սչսէտե րաղմ իկ՝»նե րէն էր մեր աա՚րա–
բախա
բնկեբբ,
Կ՛ա սպաթ Իվւէկեան
,ո ր իր աւլեղբ
լարուած
պա֊էեց
մինչեւ
վերքին
վայրկեանբ,
մին՛.
չեւ
մաՀուան
Հրեչաակին
երեւումբ :
Երէկ
Ա՚ուբէնն ուՇանթբ,
այսօր
*/՝՚""-
պարբ, մկկբ
Հայկ.
մչակոյթի
բազմաշնորՀ
մոգե
րէն, աննուաճ սպասարկու
Հայ Գիրին ու Գրակա–
նռւթեաձ :
կր ւլղա՞բ, կր աեսնէ՛՛ր
արգեօք
մ՛աՀուան
չուքբ
իր
ճամրուն
վքայ
, քանի որ, ւէերքին երկու
երե^ռ
տարուան–
մէք լծուած էբ Հեւ ի Հեւ ու տ^աքան
աչթատէէէնքի՝
իր ունեցածէն
բանմբ աւելի
էոալու
Հա՛մար իր Ժոգոէիո լ րղ ին , որուն
ծաււայեց
լման
յիսուն
աարի, իրբաղմաղան
կա
րյւ ղութ իւննե ր ո ւնէ
ամբուլք
պաՀեստբ
նետելով
նժսրին
մէք :
Ու Հիմա որ Փ՚ւփ մբ մէւիէիբ»
միայն
մնաց այս
բաղմսէչնորՀ
մարղՀն,
կրկին մեր միտքր կր լլկէ
ճ ա՛կա
111111
։լ լ. ա կ՛ան Հս։ րցում բ • «Ո՛՛ վ էէլիտի էիէէէսա. -
րինէ
ղինք»։
Զենք կրնար
րոել
ոչ ոք՝, էւրովՀետեւ կր Հ՛ա
ւատանք
, թէ Հտ լ ժողովուրգին
.ա՚բւլանգր
ամ ու լ ,
սւնպւոուղ
արգանւլ. մբ չէ :
ք^ա լց յսնմիքօրէն
իրեն
յաքո րգող , իր ձգած
,
բացր
լեւլնող սլատրսէստ
ուժեր
չունին՛ք
Հիմա. :
Զունինք
իր աւլնիլ
մոլեէւանգութիւնբ
, իր բաղմա–
պիսի
^111
րՀնե ր բ ,
ճչմարտօ
րէն
մ աաւո
րամլան
մարգու
իր սէոաքին՚ութիւններր
իրենց
.անձին
մէք
Համտղրուլ
նորե քւ, կ՛ա՛մ
նորագոյններ։
Աակա
յն իր գործբ
մ ի՛այն
գրականութեան
մա–\բղին չի սլա էէ։ կան
իր , ան կ՛՝ ր^՚դդ րկէ
նաեւ
Հ ան–
բա^յին , քաղաքակսէն
, աւլղային
, կուսակցակէսն
եւ
էլեգա ր,էււե ստ
ի լայն ուարձակ
^ւլօտի՝»նեբբ
ւ
Ու
ղ իացովներր
ղ իաեն՛
Հ ա ր կէէէ ւ , թէ լ՛ո լ էէ ր ՛այս
«գօաի»ներուն
մ էք ոէնվւ՚այլ
ուղեկիցի
անշուք
ղեր
մբ չէր ի ր. կաէոա րէէ։ծ բ ։ Եթէ միչտ
չփայլեցաւ ,
գրեթէ
մ իշտ ճաճէէէն չեց : Ե թէ
մ իչա առաքինբ
չե– ՝
էլա լ , ւլ րե թէ
մի շտ աո աք իններէն
եւլաւ
%
Ոնիէնայ
փսււէէնե ց իր «գրամագլո
լիէ»բ դե"–
սրէ՝, տ էէէ՚էէի Հաէէակէն,
ամէն ուր որ գալն
Հ՚էսնբօրէն
օգտսէէլ ո բծելու
Հարկր
յի շե ցուց իքն իրեն :
Անսսլտռ
եււանէէ է ր. մեր Գէ1էւէէւլարր
՜. թէ խօս
քի
մէք, թէ գործի։ Ոչ յ"գնիլ
՚/իաէր, ոչ յուսա՝–
Հաւոիլ
Հ
/՛Հ»
կէսպէէւբճր
լեցուն
է ր
մ էչտ: Ու երբեք
ղէնքե բ բ էիա ր չղրէսւ
, եր՛բեք անձնատո՛ւր
չեղաւ
,
երբեք
չնաՀ-անքեց երր որելուր որիր ներ՛կէս -
յութիւնբ
անՀ րաժե չտ
Համ աւրուեցաւ
ա՛ոա քաւոր
գիծերուն
փրա
յ ;
Ո ս։ րեկեց
իկ ու նէէէՀտպետակսւն
լնտանիքի
ղա -
լակ էր։ \քն՝ած էր Աաւքսոն , ՛ասկէ չուրք
եօթււէնա՛ -
II
ուն տէէէրի– աոաք : Ծննգափա
յրին մէք ստւսնալէ
ետք իրնախակրթոլթիլնբ,
յաճա խած եւ աէ-ա-ր -
տած էր Պոլսոյ
Ո՚ոպբրթ
քոլէճբ, ապա
՛անցած
Զուիցեբիա
, Տ՚բնեւի
ւքէք Հետեւելու
Համւէէբ Հա -
մ ա լսա–ր տնական
ւլա ս րն թա ց ք ի :
Օոէք . ԱաՀմէէէնէսղ րութե
ան Հււչտկումէն ետք,
վեբաղսէրձած
էբ Պոլիս եւ, իրրեւ
Հանրային ու
կուսակցական
գործիչ,
չրքած էր մօտակա՛յ Հտ ֊
յտ շատ
ւլ՚սէլ ա՛ռնե րր , միաժաէՐսէնսւկ
կտտա րե լով
թա
րւլ մ՛անութիւննե
ր եւիսմ րաւլ րական
աշիսատանք
« Աղատամսէրտ»ի
մէք :
Բսէիսէոր ապա–նեաած էր ղինք եբկրէ
երկիր :
Եղած էր կովկաս,
իրան,
թուրքիա,
Եղիոլտոս ,\
ուր
րոլոր
ղինքր
ճանչցողներբ
ղ ոլրգոլրանքուի
կր
յիշեն
միշտ
իր անունր։
Անոնց Համար
« Պս՚րոնէ
Գասէղար» էր ինք,
ինչսլէս ոբ մեւլի Համար
«մեր
Գաս պարբ»
եղաւ
է
Հմ
ուտ էր անգլերէն եւ ֆրէսնսերէն
լեգ՚ոլնե -
րուն.
ղ իտէ
ր. նաեւ
ղերմաներէն
եւ
ռուսերէն
։.
Անչ
ոլ.տ
տաէւա
ղանղա
ւո
ր երգաՀան
Պ.
Օննիկ
ԱաՀուն
կերպով կբ խօսէր
թուրքերէն
ւ •արաբե
րէն։
Ունէր
սուր
ղ ւլա յնո
լ թիւն,
լայն
Հեաա\քր -
քրութիէ
ններ եւ արուեստի
ղգա բս րան-ք :
Խօսքի
մէք գեգեւող,
ղործի
մէք բնկրկող
չէր՝.
Որեւէ աչիսատանք
, ամկնկն
Համեստէն
մինչեւ ա–
մ Լ նէն «էէէէլն ուտ կանւ »բ , կբ կատա-րէ բ
նո
յն բարե -
իւղճութեամբ
ու նոլնւ ձեոնՀաոութեամբ
: Խարոլ–
թիւն *կր գներ աշիսատանքի
ձեւին
ո լ
տեսակին
մէք։
կրնար Հաւասար
եռանգով եւ Հաւլաստր
նր–
ւիրումով
էիարել, օրինակ, մեծ
Հաստատութեան
մ ր տնօրէն։
ի պաշէոօնր կամ Հասարտկ
բանու՛ո
րի
մր գործր :
Իրեն Համար՝
մեծութիւնբ
գործին
մէքն էր եւ
ոչ թէ սնէոբ տեսակին :
Կր թողու
ւլ րա՛կան վա՛ստակ
մբ , ո՛ր եթէ քա
նա կով
սլա էո կաո
ե լի չէ , բայց
ո րակուէ
ո ւչա գրաւ
ներէն է մեր
մէք։ ^ամանակ
չունւեցաւ,
չձ.լե -
ցին , ռր ունենար
, « միայնւ ւլրագէտ»
բլլա՛լու ^
ինքպէս կոցտնէ բրալ
ուրիշներ : Հ ս/։ ր-յ.֊ է ենէ
՚ք^-^էՈ,
Պէրպէրեան
պիտի
ներէ որ «Այսօր»ի
մէք Մ
արտ
25//
թիլին
մէք երեւցած
իր յօգուածին
իսորադիրբ
նո յնութեամ
բ գործածեմ
, Հաստատելու
Համ
ար
թէ խնգիրբ
անոր
չուրք կր գառն՛այ։
թէեւ, տա
րօրինակ
ղո ւգաղիսլո
ւթեամ բ , մի՛աժա՛մանակ պա–
տասիսանն է ե բաժ չտագէտ Պ • Ա՛
Պարթեւեանի
նոյն
թուակիր
/^Տառաք»ի
մէք երեւցած
«Երաժչ -
տական
Ասո՚ւլիս»ին
ւ
Նպատակս
բանաէիէճ
սաեէլծել չէ եւոչ ալ կա–
էոաբուած
ա շիսատանքԱերէ։ւն
առքեւ պատ
քաշել,
ա՛յլ պարղասլէս բսե/ այն ինչ որ շատեր
շեն
ուղեր
արտայայտուիլ,
Հա կա էւա կ
ի բենց
բաղձանքին :
Նաիս փոքր
ճշգում մբ, ՛Պ՛ 0 ՚
Պէրպէրեան
«մենք
սոէէոբութիւն
ունինք , ամէն
անւէլամ որ ն՛ոբ
ձեռնարկ մբ կ՛՛իքնէ
Հ րապաբա կ ,
աղտ
րտե
լու
,
փար
ղարնե լու , ստո րյսգԼ՚աՀատե
լո ւ ղա յն»ի
նման
մեգագրանքներ
կբ գնէ Հայ ժոլլովուրգի
՚ի՚լին
^
ինչ ոբ չի սլատչաճիր
այսօրո՛ւան
իրականութեան
:
Պարագան
նոյնբ չէ ինչ
ո ր պատաՀա՛ծ է Աեծ՚էէս
՛՛
պետին
առաքին
բազմ աձա
յն խումբ
ինւ
երեւումին
ա՛տեն։
Այսօր ոչ ոք կբ գայթակզի
Համանուագ -
նւերէ : Եկեղեցին ալ իբ կարգին՛ սիրով
կ՝ողքունէ
նոր
սակտյն
Հոգեպարա
ր
երաժշտութիւն
մբ :
Բայց
այէէ չի նչտնակեր թէ պէտք է
ՀետղՀետէ
խաոնիճազանճի
վերածել
կոմիտասեան եւ Եկմսւլ.
եան պատարաղներր,
իիսնգիր
նորաձեւութեան
:
Հայ
տոՀմիկ
ե բաժ չտո
ւթիւնն ալ
միեէՖոյե
մար՛տիրոսութեան
կ՛՝ ենէթա՛ր կո ւի , գաբձեա/ յա .
նսւն
գաշ1ւԱ1լորմա11 ;
Այսօր
Հայութեան
տակաւին
նախսէ\՚ձախն։գիր
տարրբ
, ոչ թէ ձ-ա լնական
գ՛՛ր՛
ծիականի
վերածուելուն
գէմ կր բողոքէ
,ալլ սլար–
ւլաԱլէս չի Հանւլուրժեբ, որ ՚Լարսլետին
մ եղի փո՚–
իսանցած
նէոլրբ
ե լ քնքոյչ
աօճԾ՚երբ
նոբ
կաղա -
՛՛լա րներու մէք գրուին
, նո րաձեւ
Հաէրո ւստուի . եւ
չպաբոփ
՝քօզարկուին
եւ Հանրութեան
Հբամցուինւ
իբրեւ
ն՛ո բաՀ րաչ տաղանգի
ա րգիւնք : Նոբ ճար -
տարտպետոլթիւնբ
կբ մերժէ
Ըհ շ ա ա Շ Շ / ՛
կառուցու–
մբ , բայց
Հինէն
կառուցո ւած տ ունե
ր
՛ոլ գաՀ
լիճ ^
նե րուն
մ էք կբ տեսնէ ենէք ո բ միչա իպատո լի է եւ
ոչ .ո՛ք կբ փափաքի
քանգել
զայն : Տգիաութթւնն
է
թէ
յա՚րզս/հ
քբ ո՛ր զիրենւք ետ կր կեցնւէ տ
յգպիսի
քայլէ մբ :
կ բ կարծեմ թէ ինծի պէս չատերուն
փափւա քե
է Հայկ. երտժչտութեան
ա՚ն՚գաստանր
տեսնել
ծաէլկտծ ու բարգաւաճ,
ուր-իչ
մալէգեբ՛
աբձ
՚է
–ն։աւլ րոլած
լ՛ա ոա
քղի էէ՛ ո ւ թիւններբ
իբրեւ բա
բի
օրի՛նակ ծա-ռա յե ցն։ե լո
էէ : Բտ
յզ
ին չո՞
լ
մ իշ՚ո՝
մասնաւո րապէս
կոմ իտասեան
եբգերռլ գէմ զոր ֊.
ծուած այս արշաւբ։
Զէ՞ք կարծեր որեթէ իւլւա֊
քւէէն-չիւր երղաՀան
փւո րձէ իր ուզած
ձեւով
բսէրե–
ւիէէխել , իբրեւ թէ ճոիւացնելու
Համար
զանանք ,
մօաաւոր ապագա
յ ին
նո րա Հաս
սերունգբ
բնալ ա–
ռիթ
ս/իտի
չունենա
յ զուտ կոմիտասեաԽ
երգբ
լսելոլ :
Զենք կրնա ր պնւգե լ թէ Վար՚լտպետբ
Բ"էո ր
աղբիւրնէե
ր ր ց՛ա՛մքեցուցած
է ր : Ուոե՚քն
ինլչո^
լ
նո
րերր
յոէչն-ութիւնբ
յանձն չեն առներ
, նոր ակեր
էինտո ելոփ , մեր եւիրենւց պապակբ
յա լլե ցնե
լու
Համտր : Պի՚ոի
ա-ռարկոլի թէ բնաղաւտռբ
կո ր -
սուած է ,Հետեւտբա
ր չկան
նաեւ փէնառուած ա֊
կերր։
ճիչգ
պիտի։
չբլլո– ր այգ պատճառաբանու
֊
թեամր
քնա՛ցնել
ղաղո
լ
թ՚հե ր ր , որոնէց ծոցինէ մէք
•ա
էէ
լ ր ո ւլ
հայ երաժիշաը
տււ նուաւլն
25
տարիէ ի
ու
առա -
-ՈԼ-
զուգաՀեռ
կ՝րնթանար իբ մէք գրական
գիծինՀետ
:
Տոէէիակ,
միքակին
փյ՚՚ոյ
յամեցոէլ
զրազէտր
չէր։
Իր նուրբ ճաչակբ
կ՝աշիւատէր ինպաստ
ի–
բեն։ Եթէ իր ոճբ զուրկ էբ գասական
«փսեմ»ին
պայմանէն
, սակայն
միշտ
աոոյգ էր, ստրսէգ
ա^շխոյժ։ Զէրձանձրացներ
,ինչ ոք փ՚"քր առ
քինութիւն
մբ չէ : Հաճելի
պատմող էբ ւլրական
թեան
էքէք եւ նոյնքան
Հաճելի
զրռւցբնկել՛՝
կեան–
քի
մէք :
Աշակած էր գրականութեան
մէկ քսէնի սեռե–
րբ,
բայց իր նախասիրոլթիւններբ
ուզւլուած
էին
պատմական
թատերտխազին
: \
948^5՛
Պէ
յրութի
մէք աււանէձին Հատորոլէ Հրա՛տարակեց
իբ մէկ
թատերախաղբ,
«Արայ եւ Շամիրամ»
, ղոբ, գբած
էր թիֆլիս^
1916/5՛
եւ զոր յաճաիս
սրբազրած
ո լ
փերամշակա՚ծ էր Հետօսգային ;
իր այգ գործին
սկի՚ւբր
«Երկու
խօսք»
վերնա–
գրին տակ , կբ գբէր •
« Վարագայ
վանքի
բարձո-ւնքէն
, ուր բանա -
կեր
էինք
Հանգչելու
Համար, կր պաբղոլէ,,
խոնք
Հայեացքիս գէմ Հբայալփ
բնանէկար
մբ,
անղոլզա–
կան,
ղեւլեցիկ,
խոբՀրգաւոբ
ու նեբշնէչոզ :
« • • • ճիշգ
գիմ ացբ՝
զանւլուաձ^ային
ժայռբ
Շամիր՚ամայ
, կ՝բնգՀատէր
, իրխորոլնկ ու
մութ
ստուերներով
, ծովափի կոր զիծր,
աւելի
քսոբա -
ցնելոփ Հեոանկաբբ
։ Այգ Հոկայ
ղանզուածին առ^
քեւ կՀաշտարականար
, յա՚լթական
կոթռլի մբ
Հանգո
յնւ,
«Լէ՚լքի»
սրածայր
ժայռր :
«...
Ա՚յՀուն
քտփչաակութե՚ւմբ
կր գիտէհ
Հայ
տոՀսրզ
ս ր ՚ ^ ֊ լ
ւ, •֊ ՝ ՜ ՚ –
ւ՛Բ ^
ծին,
չէին պակսեր
կարնեցի,
Աչեցի , փ^անեցի ^
Ակնցի
եւն՛ պապիկներ եւմամիկներ,
որոնք
րԼ^^
ւլաւաոի
պարերէլն ուղիւց՚ազնեբզբ
ւղիտի
աայի%,
իբենց
նոր ու ճոխ աաազձ
Հտլթայթելոէլ
Հ..,յ %ոբ\
եբաժչ՚ոութեան
՜մչակներուն : Եքք/ար
աարիներոլ
յամեցումբ
արէլէն կոտորակած է անոնց
թիւր ^.^
եթէ
նոյն անտա րբե բութիւն։
բ շարունակուի
,
փրս,
տաՀ
կրնանւք
բւլալ որնորաՀաս
սերուն՛ղբ չէ
մեղի
ւղիաի տայ նաիսանիւթր եւ ոչ ալզայն
մշս,^
կոզբ
ւզիտի
բլլայ։ Ա՛ւ առաւել,
սլատաՀսրար
իր
Հասոզութեան
սաՀմ աննե ր ո ւնւ մէքինւկած
տոՀէԲիկ
եղանակ մբ ճա\ի պիտի վերածէ եւ կամ
պււլկի
պուկի
կշոո յ թ ս/իտի տայ ան որ , իրեն
Համ
աբ
միլիռնէներ
ապաՀովելու
մտտՀո՚լութեաւքբ
, ինչ ^
պէս
յիշած էրՊ՛ Ա՛ Պարթեւեան
իր
յօղ ուածին
մէք,
ինչ որ ծայր
ա՚ստիճանւ՝ կր էլայրւսցնւէ
էքեզ\
թէ
Հայ եբաժիչտ
բլլ"՚1Բ
գժոլաբինէ
գո րծ էքլ&
է, չեմ կաքծեր որ Հակաոակր
պնէչոզներ
զանււ՚լին^
բայց
քանի որ ա յղ. ապեր՛ախ ա ասոլարէզինէ
մ էք
նետուած եւ սէիիւռքի
Հա լ էքչակո
յթ բ բս. րձր
բրռ^
նելու
նէա՚խանէձս ի՛նգ /է ութ եամբ
տւ։ էլ որու ած
անձեր
գեռ
չեն պւսկսիր
մեբ մէք, էիափաքելի է որ միշտ
նորին
Հետսէէք
I։
ւտ
րլլււէն , ան՚ոնւղմէ
ւգաւտրս^էւ՚ոելու
Համաբ
իրենէց ուզած
ձեէ ի
տ>՚արհօու65՚ճ/՛, ^011^^^էօ-
ներ
եւնէ • , ո/՚ոնէ^բ վստաՀ
ե՛ք ւքեծտէւլէէէ էւ/իտի ւլն։էս–
Հա՚տուիէն
, Հանղ իսա
ձղելով
մեծանէոլն Վա րէէլետ քւն
՚լոբծերր
, ո րո՚Նք էս /էգկ ն իրեն՛ց ա ււ ժանի
տեւլ ր ՛լ բ.
/՛էէէէ ած ենՀալ Հոզիներունւ
էքէ^։
Մ՚^րսէյլ
՚
ՄԱՌԻ
ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
գաղուբհ
Գո՚պութ
ՏԽՐՈՒՆԻ–
Գ-Հիբէի
մէքմեռած է Պ՛ Ա ֊
՛Լ"՛ Բէ՛հ
Գ՚՚լոյես՚ն։
,
Մ ար՚ո
25ինւ :
Վյոսւ"։։ւ -
կա՚ւոր
ուսուց
իչ էր եւթաղուած
էազգային
յու–
զսէրկաւորոլթեաէքբ
ք
՛Ծնած էր
1
9)14ին ,
Բաէոլ
%
Ունէեցււ ծ է աէրլա լին ելՀ անէ ր
էէէ
յին
բեգու
^յ–
՛չոր -
ծունէ^ ութիւն : կ չ՛ թուլէէլ
ձեո աւլ իր ստուար
Հաէէաբ
մբ,
չուրք
1200
էք , Հայ ե բաժ չաութեանէ
էէչ՝ա–տմ ու.
թեան
էք
ասին :
ԸՆԿ • ԼՄ • ՇԷՄԱ 1 վ՛աստակաւոր,
•ուսուցիչ եւ
Հեէլ ին՛ակ , ծանրսէէւլէս
Հիւանգա ցած ԲԼէալով
փւէ -
խսէ՚չրու՚ած
է Ազեքսանգբիոյ
Զ՚՚ւիցեբիակւսնէ
Հի ֊
ւանէզանո ց բ :
ԱԼԵԲՍԱՆՏՐԷթԻ
(Իսքէնտէրուն)
Ա. Բառա.
Սունէ Մ՚անկանւլ
եկեզեւյին՛
նո րո՛չ Ուած է ,
ինչէէչէս
գլ՛եցինք
ժամ անւէէէկին % Պոլսոյ
թերթերբ
կ բ
ւլ րեն
թէ տտճաբբ
Հիմն.ուիին նոբոգուած
է , բա
յց
չորս
մ տքու ր պատե րկ ն։
է
/ատ ոչ հն * է՚ւ՝1 ՛ի էկբ
՚էսլէււ՚էեն
պատկերներու
, քաՀերու,
ղանղակի
, եւ օծումի ։
Աչեքսանէտբէթի
Հ՛այերուն
թիւնւ է
10 15
բն
.էոա^
նիք
՝• Համեստ
ւլա՚բղ
էս
ց ո ւմ ի
՛էէէէ
ր ,
աւտնւգաոլաՀ
մարզիկ
ենւ։ «կր ւիէսւիաքինք որ եկելլեցին
աւտնէ ֊
գա՚կէսն
սպասն՚ե րոէի
ւլա րգա
րուի , եւ ներսբ
զ եւլ -
քուկ
քաՀ՛անայ
մր կատարէ
Հնէսւ՚անգ
ծիսակատա–
բոլթիւնբ»
, բսած է տեգացի
մ ր % Եկեգեցինւ
ունի
չորս
Հողինոզ
թաւլ.
խորՀու/ււլ
՛քր, որ յտքո՚ւլա՚ծ է
ւլանձել
եկեէլեցիին՛
կ՚սւլոլտծնւերուն
փաբձքերբ ,
գփ՚ւրացնելուի
նէո րո զ ո ւ թիւնր : Այո եկեզեցին
չին -
ոլյսէծ է \&72ին : թագտկանո
ւթ իւնւ բ յաքողած
է
նաեւ ետ առնէել
ւլ ե րեզմ անաէո՚ունւչէ , սակա
յն
ղ րամ
չուն՚ինէ
նո րոգել
՚էլ
եւ որմ ափւակե լու
Համ ար : Եկե–
այգ անստգիւտ
գեղեցկոլթիլնբ
, որկբ խորՀբ -
գանչէ բ ին՛ձ
Հ ամա
ր իմ ժողովո
ւբգիս
գե զասլա
չա
Հոգին եւ այն սբ"ցքբ
գէ՚գԻ
՛Ս՛Բ ՚ ՚՛V
յատկանչտծ
է ղա յն իբ բադմագա
րեան՛ գո յութեան
լ^թա
ցքին ;
« ԱՀա ա՛յգ սլտշտազին
յափ շտա կո ւթեան ա -
մենա խորունկ
յոլգո
ւմնե ր ո Լն՛ մէք
յղացուեցաւ
այո
երկը »:
Բացի
ինքնոլրոյն
գրուածքներէ
, մեր
բնկեբբ
ձգտծ է նւաեւ թարգմ
անո
ւթ իւննե
ր
, ոոո
նէյ մէք
նշանակելի տեղ մբ կբ գրաւէ
Ռաւէլի՚նտբանատթա–
կոբի «Պաբտիղպանբ»
: Մեր մէք ւլբեթէ
միակն էբ
ինք, որլաւապէս
թափանցած
էբ Հն^գիկ
բանաս
տեղծի
Հողիին ։
Մենք գ ե ռ առիթ
կ՝ունենանք
խօսելու տյս լալ
եւ Հտլբենասէր
Հայուն
մասինւ։
Վեբքինէ ան գտէք
տես անւ ք
ղի
նք
Հիբէի
մէք^ անցած
տարուան
փերքերբ։
Եկած էր
իբբեւ
Հիւբ
՚– Վերքին
այցբ
եղա՛ւ ասիկա
Հ
Աոփոբակս/Ս Գասպաբբ չէր, առո լգ ու չէն -
չոգ։
Մեկնելու
սրսՀունէ՝
ակամայ կբ մտածէինք ,
թէ առիթբ
պիտի
ունենա՛՛նք
աբղեօք
անէզամ մբ
եւս տեսնելու
ղինք։ Ոչ, աէյգ աււիթբ
այլ եւս պի
տի
չունենանք
երբեք,
այստեղ, մեր այս ծերա
ցած
էքո լո րակին փրա լ I
^
Բիչեր
միալն
կրնան
բսել
իրենցմէ
փերքիննե–
րուն, երբմաՀուան
Հրեշտտկբ
գո.յ տոնե/
տանե֊
լու
իրենւց
Հո՛լին՛
«կեանքս
.էլարտէզ չանցոլցի^^
.
Մեր Գասպտբր այգ քիչերէն էր :
(Խմբագրական ՅՈԻՍԱՐԵՐի^
Fonds A.R.A.M
