ՏեՍԱԿ8«Ի(»ԻԻ\ւ ՍԸ
ՍԱՐՈ8եԱնԻ ^եՏ
0 –\
Հանգիսվոլյք
ենք Եղիշէ
Տարոէ-թի
մար՛» ճա շա չւ անո
1
-մ՛ , Հոչիաիո
լ
.ա
Ներկայ
ե
)Լ՛
նաեւ ինքր՝
Եղիշէ Տարուիմ
եւ
նր–
կ՛" րիշ ս՛անուէ Լ Թ՝ւ> լէ կեանր : Գ։.Հ եմ , ո ր ո վՀ ե տ ե ւ
ուրիշների
Լ
ե
րկա
յո
լ թիւԼ
ր
ինձ ք^՚՚յԼ
կ
"ւաայ
ա
—
ղաա
լիւն ել սլա րաաղիր
իսօս ակց
։ւ ւթիւհից եւ գէ ^
մի քանի րոսլէ ղիաե լ երիտասար՚է
ռւ տաղանգա–
ւ՚՚ր
գր՚ււլի արտաքիլ
ր
է՚ացառիկ
ղէմք
ունի
Ա
Հա յկական
է
՛ւ շ
ն լւ ւ
արոյեանր
ամա։
՛Ր
,
սեւ
եւԼ
մ
ա՛
՛լե րն
ո լ
տշքերր, տյլ որովՀետեւ
ներքին
Հոգեկան
աշիւարՀր
ղրսեւորուած՜
է ղէմքիւ
վր՛"
յ •
Լա
յն ու մաքուր ճակատ
, ումեղ
անՀաաակա–
ն ութ եան
գր՚՚շմ
ր կր՛՛ ղ քիթ
1
Ղ՛է"՛ յ՛^ ՛՜ն
շրԼ^^եր:
ԵԼ
ղա րմանա լիօրէն
կաթարգակա,Լ
աշքեր ;
Նման
աշքեր
տղամ ա րղո
ս
մօտ ես ղեռ շեմ
տեսահ : ՊատաՀահ
եմ աւելի
թախհոտ
,
֊աւելի
իմւ*։ստուն
, աւելթ
ղեղեցիկ
աշքերի :
Ա ակա
յն ոշ ա յսքան կախա
րղող
ՊաՀանքէլոտ
են այգ աչքերր։
ՊաՀաԼքում
են ,
որ իրենց
սլարղես քո Հուլիգ։
Վււռասլէս
արգիլում
են կեղհիքր
, սոլտր
, քհնանքր :
Ղ՛ուք հանօ՛" թ էք աչվսարՀի
ամ ե\\ագե ղե ց իկ
սլաամութեան
,
գառնւ
։1
–մ՛ է Ս արո յեանր
ինձ :
Ո՞Բ՛^ է այգ
Ո ԱՈ՚ԱԶ
>
Հայ
եմ մնացել, որովՀետեւ
Հայերր
անլնգունակ
են
ձուլուելու,
անկարող
ե ֊ ք ամ ե րիկանանա
լու :
ինչ ւղարսէսլ իսօսք։ ԼԻ^էէ աւելխ ամ՜երիկացի է, ք-՚ն
ես Ոլ Օ՜անւլէլր,
օրինակ։ Աակայն ես Հայ եմ ՚.
Ներսս՝
Հայ եմ : Ե՛– այս իրողութեան փաստր
հե
տեւեա
յն է . թնչ արի ես առաքին
500
տոլարով
, որ
կարողացայ
վասաակել
կեանքիս
մէք :
Առաքին
Ա՛նգամ
, որ ձեռքս
500
տոլար անցաւ
, ի^՜ ՚– չ արի :
Ես գրամր
առի եւ գնացի
Հայասաան
: իւ չո՝՛լ
գը–
նացի, ով կարող է բացատրել։ Ե" ինքս չեմ կա -
րւ–գ–՛ Հայաստան
ղնացի, որովՀետեւ
Հայաստա՛նր
մէքս էր , որովՀետեւ
անգիմ աղրե լփ էր
ներսից
արձաւլանգող
այգ սլաՀանքր,
որովՀետեւ
ես սլէտք
է , որ գնայի
...» :
Ալ իսկասլէս
, ղւլոէ-մ ես, որ Ներքին
ձայներր
չաա
ումեգ
ե
,Լ
Ա տբո յեանի
մէք։ Նա Հայ է ոչ մի
այն իր ա բտաքինով. Հայ է ոչ թէ ո րովՀետեւ
գի
տէ ու իսօս՚ււմ է Հայ լեւլոլն
, հանօթ
ԷՀա
յ գրա -
կանութեան
, ճա րտա րասլետո լթեան
,
քաղաքա -
կան ներկայ իրականութեան
ել մամուլին
, այլ
Հայ է գերաղանցօրէՆ
Հ ւ 1 1 լ ի
ղհով :
Հայաստանր
իր մէք է, եւ նա ոչ միայն գիտէ
այգ ու չի հահկում
, այլեւ Հպարտ է գրաԼ-ով :
« Ղ՛ուք կաբո՛ ղ էք րւձ. ցատ րե լ ներգաւլթր
,
չաբունակում է Աարո յեանր
չէք կարուլ : իքչ ոք
կարո՚լ է;
1946
41ին միայն
Հայաստանի
գռնե–
ՐՐ չ^ ) որ բաց։։ւեցին
% Լիացուեցին գռներր
ամբուլք
ԻքորՀրգայիլ
Աիոլթեան։
Իայց ո՜վ եա գնաց %
Ի1՝ուս,՚.–երր գնացի՚^ն , Ուկրտ յհացիներր
գնացի՛՛ն ,
Վրացի՛ներր
գնացի՛՛ն։
ի1չ։ իսկ
Հայութիւնր
շաբ–
-
կդմանաք
՚սնպայմաԼ։
« Ա՜խ, վ աթան» /
մ։,ւեց : Հողիսվ
շարմուեց։
Հողն
էբ
կանչ
պաամ
ո
ւթիւնր
Ոչ, չգիտեմ
: Աակայն շատ պիտի
ուղէի լր–
սել ,• ասու։ք եմ էետաքրքէէուիմե ա։է բ :
Եւ սկսում
է
սլատմել : Պաամ։։ւմ
է
՛՛չ միա
յն
րե բանով
, ա յլ մ ա սնա լ՛։ ր ա բա ր աչքերով եւ ձեռ -
քեբով :
^ամաւ՚-ակին կար մի որսո րւլ ,
ո
բ
գեւլեցիկ
տուն
ունէր՝
մեհ եւ լի բ՛՛ լ" ր
յա րմ ա ր
՛ո
ւթ իւննե -
բով։
Աակայն
մենակ
էր
ալս որսորւլր եւ
չուՀԼէր
բարեկամ
: Աի օր ո րսո րգո լթեան մամանակ,
Հան–
գիպէււմ
է
ղմայլելի
էլե ղե ց կո ւթե ամ ր մի
թււչունի։
քԻ/ւնում
է
իմռչւււնր եւ տուն բե լա ւ։է՛ : Եւ
թռչունի
Համ ա
ր
շիւ՝..՚։ււմ
է
Հսկայ
ոսկի
մի։ ։Լ։սնւլակ
ում
էքր
գնում ամենարնտիր
ցոբեւն
ու մենաւլուլտլ
քուբր։
Հ.
Եւա
յլեւս
ամ
էն
երեկոյ
երբ որսոբղր
տուն
էբ գա՛նում
, նրա սիրար
լեցւում
էր
ուրտխ՚՚ւ
-
թեամբ
, որուԼՀետել
ա յլեւս
մենակ
չէր , այլ տան
մէք
կար իր սիրելի
թռչուեր
4
Գիչերր գալիս
էր
տուն, մօտենում
թռչոլ -
նին
, կերակրում
, Հետր .խօսում , իր
ո
րսո րգու
թեան
մաս իքն՛ պատմ ո Լէք : իսկ թոչու1։ր
Լ՚բբ
մ
ի՛սկ
սլատ՛ասխան
ասում
էբ •
«Ա՜խ , վ աթա ՜ն» • . .
Հ Եւ մ ի։
Օր
էլա
յ
րան ում
է
ո րս՛է. ր էչր : Գա՚ւնո
լմ
է թռչունին
ոլ ասում
•
<(. Եո ամէն բան անում եմ քեղ
Համ ար
, Լ՛"^
գու իբր պատասիսան
միշտ
նոյն՝, ես աս։.ւմ • «Աիս,
վաթան»
: Ի" շ
է
ա յս վաթանր
, ոչւ կրկնում ես
ա յգքան :
« Եւ թ՚ւչունբ
սլատասխանում
Է
՛ Հ
Գա այն
վայրն
է,
ուր հնուել
եմ ես » :
« Միթէ այգքան
գեւլեցի՞կ
է
քո հն՝՝ւլավայ -
ՐՐ՛^
1
Հաբցնոլմ
է
որսո րղր ;
՛Տ
Նրս՛
նւք անր չկայ
ա
շիսա րՀ ում»
խանում
է
թռչոլնր :
«
Մ տահում
է
ոբսո բգ ր եւ
ասում
<; Լաւ , ատր
իւ.ձ ա
յնտեղ
, աս
վա
յրղ : կ՝ուղեէք աչքոէէս տեսնել » :
« Եւ ր՛՛՛ց է անում ոսկի վանււլ ակի
գոլռր ,
Հբացանր
նետում
իր ուսին եւ Հետեւում
թռչու -
նին :
ւ ս ւ ա ա ս
-ք
հնն։
« թռչո
ւնր
ղնում
է
, Հանգարտ
կամաց
թրռ–
չելով էսնտառների,
լեռնեբի,
Հովիտների
վրայից
ել ռրսոբգր
Հետեւում է
Լրան
: Գնում են այնս՜լէս
,
՛անցն ո ւմ գե ղե ցի կ
՛լս։ չտե րով
, ղմ ա յլե լի
Հ ովի ան՛ ե–
բ՚՚վ
, աՀ ու սաբսավ։
աւրլող լեոնե բով :
է
Եւ ՛ամէն մի ն՛որ աեղ որսոչւղր
Հարցնում
է՛
ՀԱ*յո է քո աննման՛ հննգաւի։ս Ա։ր»
, սակայն
թրռ—
չռւնր
գլուխր
չա րմո
ւմ է թեթեւ
եւ շար ուն։ ակում
իր ՃանապարՀր :
« Եւ երկէս ր այսսլէս
գ՚ալոլց
յետոյ, վերքա -
պէս
Հասնում
են
մ ի։ ա)՛.ապատի : Լերկ ու տափա
րակ : Ագր տաքանում
է
, ղա ռնո
ւմ
Հեղձուցիչ :
Որսորգր
քուր է էինւտռում , չի ՛լտնո ւմ : Ծ՚առ
<ու
չուք է էինտռում,
չի։ գտնում : Մի հաղիկ
, մի բոյս
է որոնում
, չի դանում : Իսկ թռչունր
շարունա -
կում է իր Հանգարտ
երթր :
« ՈւԺասպաո
, հարաւ
ու վաչիով
հահկուահ
,
ոբսք.րղր Հետեւում է նրան :
« Վ ե րքա պէս
թռչուն
ր Հասնո ւմ է
տում կորահ, չորացահ
մի հաո ի , որ
ա սա
պա -
ւմբո ղքո
լ -
թեամբ
փո
լշե րո։ի էր հահկ^։ւահ
: Նստում է հա–
ռին եւ գառն՚ալոփ
ոբսո րւլին
՛ասում
•
^ Ա յս
է
՛աշխարՀի
ամենագեղեցիկ
վայրր ,
այն վա/րր, ուր հ-ուել
եմ ես եւ որ իմն է»։
Զէ՚^ք
՚լտնում
, որ սա աչխարՀի
ամենաղե -
ղեցիկ
պատ։էութիւնն է ,
՚(՚3
՛լիս Աէ
րո յեա
՚ ր մեղ : ի՛ ո լո րս
Հ ամ աձա
քն ենւք :
« Աոնե՝ք
ինձ ,
շա ր •-. ւնակո
ւմ է Աարո քեան ,
• կտն Ամերիքլացի՜՝ եր
, Որոնք
ասում
են
, թէ ես
հննւլաւԼա յրր
, ա
յսիհ
քն
սն։ բա ց ա տ լ։ ե լին
« Վարշակւսբդր
Լ՚՚^՚՚՚ձ՛ կապ ունէր
նեբղաէլթի
Հետ։
Ոչ
մէկ
կապ։
Հայրենիքն
էր
կանչողը։
Ով
որ էիարչակսէրէլ վւնտո ի նե րղաղթո
էլն՚Լ չւի։ սրտում ,
դրս\1ւո։վ կր
էիաստի
, ՚։ր նա
Հայ
մարւլունւ չի
~,աս–
կան՚;ւմ
• չԼ։
ՀասկաԼում
, թէ Լւնչ բան
է
Հայաս -
աանր » :
Աեր վերքին
ղրքի՝
^Ո՚ոք Վագրամ»ի
կո՚լքին
կար
Գա չն ակց
ու
թե ա ն ՛լթ ան՛չանր
,
ասա
ցի Աա
րո յեանին
,
^"՛րելի՛՝ է
իմանալ
,
թէ
որւոեւլից
առահ
էք
այւլ
նկարր :
Աարոյեսնը
մսլտ՚ււէք է եւ պա տա ս իւան՛։ է մ •
« Հայ Եբի՚ոասարւչաց
Գաշն ակց ութիւն »ր
ինձ « վկայակա։.»
։ոուահ
էչ՛՛
Այգ
էիկայականին
վրայ կար ՛իա նա կցո
լ
թ ե ան
ւլին ա՛նշան։ր : Եբր ^Ր՜
ր։ստարակիչս
ինձ
Հարցբեց
թէ
Ի՛^ է սլիտի
ո ււլէ
ի
տեսնէել գրքիս
կ"գքին
, ես ն։բան
աուի
՚Լկայակա~
՜Լը
եւ խնգրեց
ի , որ տյգ ղինանշանր
ղհեն :
« /» Հէորկէ
, այն՛քան
է լ
յաք՚՚՚լ
չէ
աբտանկարը
չ՚սբ՚՚ւնակեէք
Ա
՚ւ՚=Ց
՛Ր" յեանր
բունէ
ւլի նէանւշանը՛–^
աւե լիէ դեղեցիկ է, սակտ յնէ բա ւա կանւ ա չափ
յստակ
է եւ վրան։ ՝)՚այոգը
իոկ՝–՚յ^՛ կր Հասկանայ, որ Հ՛
Տ • Գաշ
՜Լ
ակցոլթեաւ՚Հ
ղինանշանն
է » ;
Մ ի պաՀլոոլմ է , ա՛ւլա , յանկարհական
ձե -
լ
՛՛՛ի
I
իրեն յէէւ։ոուկ ս^;լր նւա ք ուահքով
,
ղս՛ չւձԼէս լ
ղ ս. ՛ւն ո ւմ է ինձ ել Հարցն։ ում •
Ջեէչ
հ ա՜ւ. օ՛՛ թ է աչիէարՀի։
էսմենաւլ եղե
ցիկ
երգը :
Գմոլտրանում՛
եմ պաաասիսանել •
Ես ասեմ
ձե՛լ , ա չիսարՀիս
ամ են ա՛լե ՛լե
ցիկ
եր՚լր
Սքձրոյի
երղն է, « Անոյշ»
օւիերայից :
Եւ բարձրաձա
յև ճա շա
րա
՛Լ՛։.
ւմ , Աարո յե՛անր
երգում է .
« Ա զ ջ ի
՜ յ
անսւււտռւա՚՚ծ, նսաիր վ|ւանւօւմ
Գ ո լք լսա՛՛հ էք Կ"մ իտա
ս ի «Անտո ւնիէ»նյ ,
այս անգամ ես եմ Հարց տալիս
իրեն :
Աարոյեան՛ի
ուշտւլ չո. ւ թ իւն ր լարւում է
Կ^միսէ՚սսի
ՀԱն։ո։ււնիւ՚՚»ն
: կարհեմ
ոչ : Լր–
սահ չեմ : Երւչեցէք :
Եր՚լում
ե։1՛ Լսուէք է ոչթէ տկանքւերուԼ,
"՛յլ
•ամրո՚լք
էութե՚ւմբ
: Զգ"՚–մ
ես , որ փ\տռում է ոչ
թէ
մե՚լեղին
, այլ խորՀուրդր
՚ ՚ •
֊
Այո , շատ դեղեցիկ
է։ Պէտք է դնեմ
«Ան -
աոլն։ի»ի
եր՚չ ասլնակր :
Ու դարձեալ
, յանկա
լ՛հ էէէ կան ՀարցՈլւք ոէէ •
Գուք կարգւսցա՞հ էք Ե ՛լի շէ Զարենցի ւլրա
կան։
ւթի
լ
նր
Ի էարկէ, սլատասխանում
եմ մսչ՚ոելոէԼ :
ի՛՛նչ ուղում էք աս՚սցէք
, Զարենցր
մեհ,
չատ չատ մեհ գրող է - Նրա ՚. ից մեհ քի՛չ է պա —
տաՀում :
Ոայց
ինչո՛՛ւ,
«.իւ՚չ ուէլում էք ասացէք »,
արդեօ՛՛ք
ենթադրում
էք^ թէ որովՀետեւ
Ղ՛աշ —
նակցական
եմ՝
պիաի
չլնգունեմ
Զարենցի
նման
Հանւճ։
՛ՐԸ.
Հայաստանէ.ւմ ես Հանդիպեցի
Զապէլ Ե -
սայեսնիէԼ , Գուրղէ՛ն
ԱաՀարիին եւ դեռ չատ ու
րի ների։
Բոլորն ալչաա աաւլանգաւո
ր գրողներ :
Բայց Զարենցր
"՛րիչ
է՛, Զ՚՚՚րենւցի
նմանր
չկայ •
Ու այսպէս , ՚քօտ մամոլկէս
իսօսում ենք Հայ
գրականութեան
, Հայ վանքեբի
, Հայաստանի ,
Հա յ մալ ով ուրդի
մ ասին :
ԱակայՆ
Գս՛ չնա
կցականէ
Գ"
րե՜իչր միչտ Հմո -
ղով
» / /
նի
. • .
Ալ՚՚չ
էն։ Եղիչէն
մ Լւ քանի
ան
։ղա։ք նայեց մամա -
Որքան է լ քաչողական
Աարոյեանի
աչքե որ եւ
կախարդական
ն։րա խօսակցութիւն^ր,
պէտք է բա–
ԲԵԳԼԱՐ
ՆԱԻԱՍԱՐԳԵԱՆ
ՕՐՈԻԱՆ ՇԱՐԺՈՒՄԻՆ ՀԵՏ
Սևւ
ոսկիճ
Ով ոբ
կ՝՚"^է
Ք»"^Ի
՚ ^ է
Բ""՛^
՚^^^ խտաց՜ւել
Ա.
մ ան ո ւե
է
Ս իրասլ՚լհ
ութի
Հս.նրահա,՚.օթ
պարբերութԼա^
մէք մտցոլահ
այլ.
փով։ո իս ո ւթիւնը
••
«
Հըե՚լէն
սիւ^ր», "Ր Մ"վսէ"է1 ՚"– 1՚Ր
մո՚լովոլր.
դր առաքնրողեց
Աինայի աԼասչատին
մէք, իր նր–
կաբա.լրութեամբ
կր
յիժՅ
՜^՚է
4/""^ " ՚ " " ՛ *
քաբիւ–
ղփ
Հո րերուն տեսաբանը
Գիչեր ատեն
րՈցեղէն
սիւն, իսկ ցերեկը
Լմա՚-ձր սեւ հուիս :
Աիւս
կո՚լմէ կասկահէ
դուրս
կը Հա^ արուի ,
որ Հին Պարսկաստանի
էլլ՚ագաչտակաև
կրօնքը
(կրակին
յա՚լթանակր
երկրի
րնղերքին
մէք պաՀ.
ուահ սանէլաբամիտեան
ումերուն
վրայ) ,
"ւբիչ
բան չէ ե՛լահ, եթէ
ոչ
Հողին
մէք
պաՀուահ քա -
րիւ՚լին
յառաք
բերահ ր՛.ական
երեւոյթներուն,
մէկ
արտ՛այայտութիւնը
:
ի Հարկէ Հազարամեակնւեր
սսլասել
սլէա՚լ ե–
ղաւ, որպէսղի
Հանքային
այս
իւ՚լը
՚էադրի
կրօնք
եւ Հէքեաիմ ԸԱալէ :
(քեր չատ Համրաւաւ-՚ր
Հայրենակիցին՝
Պ– Գ՛
Կիւլպէնկետնի
միքնոր՚էութեամբ,
1
Հ
Օ>՚Յ1
Օսէշհ
լն–
կերութիւ
ր բարձր՛
՛լու՛լէն ստացաւ
Ա ուսուլի
քարիւ՚լի
շաՀադո րհմաև
մ ե\՝՛ ա չնո րՀ
ր։
Ա իեւնոյն
մամ ան՛ա կէսչր քան ին , էրսի
(^ՐՕ)՛)
անունաԼ
սէն՚լլիացի
արկ՚սհաիսնւգիր
մը երեւան
կը
Հանէր սլարսկռկան
քարիւ՚լր։
Այնպէս որ արե -
ւելեան
քաբիւ՚լր
կը
Համարուէր
բբիասՀ\.ական
ստացուահք
: Թրքական
կէս յս ր ւււթեա՜ն վէէուղոլ. -
մին ոլատճա՚ւտհ
քաղս՚քակ՚սն
եւ Հալտյի՚ն
ւիոփո *
խուիմ իւն՛նե րր չաւլգԼցին՛ իրերու
փիճակին
վյւայ ;
^Թրրքիչ
Վ>էթրոլիում»ինւ
յաքո րգեց « Իրաք
Փեթրոլիում՚ր
, որ իմէեւ ֆրանսական ել ամե «
րիկեանէ մասհակցոլթիս։.
էքր կր բովանւլակէբ
23.5
առ
Հօ;
չւիէ ր շա Հ ա րա մ ին ո։Լ, րա յց Ան՚չլԼ՚՚ա
իրեն կը
էԼեբասլէսՀ է լ։ առիւհի
րամ ինր՝
48
տ՛ւ Հա րիւր : Ե՛^
"ր՚ւ՚ԼՀեաեէ. Պ՛ Գ՛ Կիւլսչէն։կեան
, իր
5 " ՚ "
Հաչ՛իւ^
չէ՛՛՛ի
,
ան։ ։լ լի
էէէ
Հպա տ՛ոկ
է ր , Լոնտոնի
Հակակշի՚էր
բաւյէէւրձակ
եւլաւ :
՚
Եր կ՛՛՛ր ս՛՛ո ել բէսն ակց ութի էննե րոլ իբբկՀ\.ՀԷ..,–^
տեւան՚յէ
, Ա . ՆաՀ ա՛՛լ., ե րր ձեռք քաշեր
ԷԼ՚ն,. ,
Արեւելրէն։
: Ա իւս կող՛քէ , իբբեւ
յաւելեալ
եբք1է^^
/"/՛Ք
»
Յւօրէյն
Օֆիսր
ւլրաւոր
Լւքոստռւմ^ առահ
է բ
Մ՛Ր՛"/Վ՛՛յ
Բ՚՚լ՚՚Ր
Բ^՚՚՚Ղաւոլ՚\Լլվֆ,–,քււկ
.
իշի՚գՀներէ\ղ
Որ ոչ ՚1էկ մենէէսշնքբՀ պիտի
ս։ւս.^
ո չ –
բրիտ՚սֆրւ^
կան կաո ՛ովա րոլիժեան՛ եւ ր՛նկե բ ո ւթիւննե բուն ^
Կր՚նէսր երեւակայել
կատաղի
ղայրո
յթր
՜Անէլյ–
լիացիներուն
, երբ
1933/՛*»
լ՛՛ւբ առին, որ
ՊաՀրէյն
կղւլիէ.երու չէյխր
քարիւ՚լի
չաՀադորհումր
յանձ -
նահ
է
ամերիկեան
իսմրէսկի մր։ Բայց Ն՛ Վ՛ կոք^
էւավէսբութեան
սասաերոՀև
չէյխր կր պատասխա
նէր
Հրէոչէսլիօրէն
քօ՚լարկեալ
միամտութեամբ
մր^
թէ իէ..սէոմնս։ղրում
չէ
ե՛լահ, քանի որ
Համաձայ՛
ն։ահ էր Բանատա
արձւէէն՚սղ րուահ
բնկ1րութեան
էէ ր Հե՛ո, եւ իր կարհիքով Բանա՛տ՛ա բբիտանական
\
<"՚լ էր :
. I
Արղարեւ
Եանքիներր
իրենց
րնկերութեան^
կա.լմոլթիլնր
արձանագրել
տուեր
էին Օթավայի
|
Այս
յաք.։. դութենէն
քաքալեբուահ,
Ամերիկա
ցիներր
նոբ Հարուահ
մր տուին։
իսի՚ն ի Աէոլա\
գեո.
ն։.ր աապալահ
էր Հիճաւլի Աուլթան
Հիւսէ -
յինր։ Ւսկ Հիւսէյին
՝Ա՚էլլիոյ
պաչտպ՚անեալն
էբ ։
։Օաղթս.կան
ՎաՀասլին
, րնականաբար,
Հաչտ
աչ–
Ք՝–Վ
ՀԿ՛
՚էի՚ոեբ
ան՚լլիակա՚ւ.
որեւէ
րան։
Ամեբի -
Կ՚"9ին1՚բը օղտուեցան
կաց ութենէն, եւ
Իպնփ
Աէուէոէն
սէոսցան
«օձ,,
ոսկի»ի
մենաչնորՀր
1– -
Պ՚ոյքարր
անխուսաւիելի էր Անղլիոյ եւ Մ*
ՆաՀանղներո,
միքեւ,
րայց
՛Լրայ Հասէսւ ՚՛ . պա -
տերա.,մր։
1946/,
Տունիս\ին
լուր
աարահոլեցտւ
թէ՝
ամէն բան կարղագրուահ
է.-
Անդլի
՛ա
իբ
րակո.յութիւնր
պիտի պաՀէր Պարսկաստանի
եւ
Իրաքի մէք, իսկ
յք.
Ն՚՚՚Հսո՚՚գներր
Արէսրիան : Նը;՛
մանօրի, ,սկ Համաձէսյնութիւններ
կնքուեցան
նա–
՚"^ ՝^՝–"/.ԿթԻ. Բ-֊՚՚թարի
սոլլթանութեան
եւ Աի -
նայի
րարիււլներուն
Հաւասար
իրաւունքով
՛չաՀա՛
՚էոբհմանւ
մասին ;
/• Հարկէ է թրիկները պակաս
չեն
տէսկաւի՚ԽՀգ
բայց սլարսկէսկան
քարիւղին տագնապր
ղղասՀ^
տոէ թեէէէն Հրէսլիրեց
Ամերիկացիներր։
Ի վերքոյ է
Ապատանի
մէք սկսահ
չաբմումը
կրնար տարահ -
՚։.ւիլ ամերիկեան
մ ենա չնո րՀնե բուն վրայ
եւս
յ
Այս
բոլոր
մեքենայութեանց
լձ՚թացքին
աչքի
ղ՛՛՛ր՛՛ող
երեւոյթր^
Արաբնէերուն
բռնահ
կրաւորա
կան
ղիրքն է։ Հողին եւ քարիւղին
սեփա կանա -
աէրր
իրեն՛ք են , րայց
բոլոր
կս^րգագրութիւննե–
րէն
դուրս կր մնան :
Վճ՛արուահ
Հատուցումբ
տբՀամարՀելի չէ
"՚նչ՚էչտ։
Բս՛յց պարսկական
փէճէն ասդիէն , ձգ -
տում ւքր կաք անոնէց կա ր ե լորս ւթիւնր
չափազան՛
ցելու : Այս էիճէսր ո լմնե ր ր , Պ ա ր սկաս տ ա՛՛յի գան-
ձային եկամուտին
13
աււ Հ՚որի՚֊Ր^
միայն
կը նեբ–
Fonds A.R.A.M
