ԻՍՐԱՅԷԼ ՕՐԻ
ԹՐաԿԱՆ
ՄԱՄՈՒԼ
ղաբու. վերտերէն
եւ.
20րղ
ղարլլ
"կէ
՚բ՝
բէ՚ե աււաշ աղքաւո է մեր
պս. ամ։1 լթ ի լ%
ր
Հայ մո –ք
ղովոլրէլ1ւ
ե
ւ.
՜՛այ
~,ողԼրու ագատաւէրում ուէ դրա֊
ղող եւ իրԼնքւլիբենք այգ
ղաաին
,\ուիրոլԼ անձերու.
տեսակէսւկնւ :
Լուսաշող
գէմ քե ր են
՚Լարարաղէ։
ձ՛եր
Հս՛
յ
մե՛
լ1՚քներր. Գա՛ւիթ Բկկր, Խրիմեան
Հա
յրիկր,
րայց
"՚֊ւ՚ւ՚՚^շ
•
Ռուսակսւ՚ն
,
Օսձ
՚աԼեան
ել պա ր ս կա կա\ն
ւո էւր ակալո ւթիւննե
րոլ
ւՈս
-կ
ճ
՚. շռ ւահ՜ Հայ մողո -
Վ՚-՚֊րղը
, աակաւին
քաղա րական ապէ ս
ոշ - Հա–
սուն
,
կսւրծ
-կք
շշմ
ա ծ
,
թմ րած
, քա յքա յուած Վի -
ճակ
մր կ՝ա սլրէր :
Այս
րնղՀ անուր
յուսալքմ
ան
մ ,մէկ անձ
կայ
միայն, որ ամէւ
ղն.–,վ որոշած է Հայերր ա–
ղաաաւլրՏալ այգ մամանւակուան
սլարսէւկ
լուծէն ,
որոշած է ոշ մէկ գնուէ էբնկրկիլ,
որոշած է
գա -
ւանանքր
ղոՀել
աղղ ա յինւ քա ղա քա կան
շաՀին
I
Ներշնշ
.է
.ւած մեծ ա ր կահ ա իւնււլէւր ձր, որ
ձաթ-՚՜՚ղե–
ցաւ. րայց եթէ յաչողէր
...
\1 (՛Գ ղար 11 լ վե րշե րունւ
եւ \
8րղ գ"՛ րու
"կէղ^
բր
,
Հա յ յեւլա փոխա կանւ շարմմ ան
ղլ
"՚–է
"Բ
կանգ -
նած
է էո՛՛
՚Լարարաղի
Հայ մելիքներր.
Հայ
Հողե
ւորական ւ։ ւթիւնն
ալ , յանձին քանփ
մ
ր
նե րկա
յա–
ցուցիչէւՏ,րու
, մասնակից էր այգ ձեոնարկին ;
I 678/՛ )
Տ"՛ կ"ր կաթողիկոսի
նւա էսագաՀ ու -
թեամԲ
մողով
մ ր կրղում ա րուէ ր էշմ էէածնի
մէշ,
ոբ կ՝ որս շէ ր կա թ
ո
ղէւ կո ս էւն
է" է
աււա
շն
ո
րղո
ւ–
թեամր
պաաւլամաւէ. ր–։
լ
էմէււն մր ղրկել
Եւրոպա
էսնղ րել Պ՛ս պէ՛ն՛ եւ քրի
ս ա ո
նեայ
վե Հա սլե ան՛երո
ւն
աշակցութ
է
։ւնյր՝
ՊարսկաՀա
յերու
աղաաււգրման
Համար։
Պ՚ս՚լամաւորու
թ իւնւր բաղկացած էր երեք
Հ ողեւորռկան. երէ եւ երեք ա շէոա րՀ ականնւե ր է , ո՛
րոնց մէշ նաեւ՝
Աելիք
իորայէլի
որղին՝
Օրի
է "Ր
"ևեԱՐՐ ւ՛ո՛ թարղմ
անւ
1լ՝
րնկերանար
կաթողիկո
սին
։՛ Բ՚սյց
\
679
է՛ն
, կաթողիկոսր կր
վաէսճանի
Պ ՜ լսո յ ձ՛է շ : Պաագամաէ որու էմէ^^ւնյր կր ցրուի :
Զի վերագաոճար
միայն
Օրին։ Ա՛՛ որոշած էր
մ ինակր
շարունակել
աո
աքե լո
լթ
ի ւնւ
ր
, իր
անձնա
կան
ձ՚իշոցնւերով եւ ումերով։
կ՝ա\՚ցնի
Ֆրանսա
,
ուր
12
ասղւէ։ րա՝ ակինւ մէշ ծաո այելէ ե աք
ղերի
կ՝ իյնո
յ
Ա
,՚1ււլ
լէւացինւերո
լ
ձե ո քր
ւ
եւ աղաաե
լէն
վերշթ
կ՝՚ոնցնի
Կ՚երմսէէնիա : Տի՚֊"էլա"րֆի
ձ՚էշ
կբ
շաՀի կայսրրնաիր
ԵոՀաՆ
վիլՀէլմի
բարեկամու–
թիւնւր
, անւոր կր սլարղէ էւր ծրագիրր
, որ նսլատակ
.1,
լնէր
Հա
յո ց աղա ա
աւլ
ր՚>
ւ
թիս՝, ր եւ
՚^/՚/՚^Հ Հ՛՛ /՚
Հա
յոց թաւլաւոր
ղաււնալր։
Պայծառ
~,եոատեսոլ–
թեամր
մր, իսրայէլ
Օրէ՛ ՛ո յ՛է մամա՚՜ակէնւ
իսկ կր
ղիաակցէր, որ կարելի պիաի
էրլլա ր
բոլորովին
անկո. էս Հայրենէէք
մր ունւենալր, Հեաեւարար
շէր
վարանւեր օաար վեՀասլեւոի
մր ղիմելու,
գիտնա
լով Հա ղերձ որ \արարսււլ
ի Աելիքներէնւ
իւրա–
Ք՚ո՛
չփ՚ՐՐ
թ՚ւ՚էուն
կերպով կր
Նաէսրնարէր
է
՚նքր
րլլալ աղաաաղրուած
Հա
յաստ
֊անի
ձ
եծաւո
ր
ր 1
ՎիլՀէլձէ՛ Հեա որոշ Համաձայնութեան
ղալէն ետ–
ՔՐ
1
Օրէ՛ ։էե րաղա րձա
լ
1^արաբաղ , ուր ա՚նօրէւնակ
խանւղ ռվառութ
էււն սաե գծեց Եւրոպա
յէ ն
բերած
իբ էսոստ–։֊ ւմնե րով : Բայց
սլա յմաէԱ ձ՛ր կար , որ
պաղ
շուր թափեց
մ
ա ն ա ւ ա ն գ
Հռգեւո րական
աղ -
դա
յնականւնե
րռւ՛.
՚Լր"՛
7՛
ղռ. լան ա վւ ռէս ո
լ
թե
ան
Հաբցր։
Աաոլղիւ,
Պապնւ ալ էոոստացած էբ
իր
աշակց։.
լ
թիւ ն ր բերել ա յս Հարց էւն , սլա յմ՝ անալ
որ
Հա յերբ ւլաւանավւոէս րԱաԼ՛ , 0
Ր
ին , .որսլէս
ղուտ
աղգա յ ։..ա կան
, եկեղեցէւն
ու
աղղր իբարմ է
անշաա
՝•
բա
\՝.ե բ նկաաե լով^ առա րկու թիլն
չէ ր բրած ա յգ
ւղայմանէւնլ :
կաբե լէւ է երեւակայել
իսբայէլ
Օրէ՛ի
յուսա–
Հաաո
լթ
էււն/բ , երբ Հողե ւո րականնե
բու
անգարձ
մ ե րմմ ան վրա լ , իբ քսանամ եա յ ա չէս ատան թւե -
րունւ ել յո յսե բուն
վւլուղ՚՚ւմ
ր տեսաւ :
ք՝՚"յց
Օրէ՛ն վՀաաէւլ չէբ գիտերւ
Նոր
մողով,
նաբ ծրաղ է։բնւեր , ել նււր գ էւմումնեթ
Պապէւնւ
ու
Ո՚ուսաց Պեարոս Աեծ
ցարին։
Ով ՛ւէ՛ա է որքան
մ օտիկ տեսաւ
Օրէ
՛ն
էւր րոէոբ
շանքերոէէ1.
ղ րական կեբպո՚ի պսակում
ր , երբ Պետ
րոս Աեծ վւառաՀեղ
կե բ
"լ
՛՛՛է
րնղո ւնեց
՚լէ՚նքբ , ու–
չաղրոլ
թեամ՛
բ մ աէւկ բրաւ էւր բա ցա տ ր.։ւ
լթ
ի ւննե -
բր եւ ուլե ւո րուեցաւ
առաշա րկոլած
հրաղիբնե —
բով » " րոնք միա
Հ
ղ ամ այն կր Համ տպատասխսէ.՝ էին
ռո լսական։ ա չխա բ Հակա լական
Հե ռանւկա բնե րւ՝. ւն
Մերձաւոր
Արեւելքի
մէշ :
Ոայց
,
լլ
մ րա իսա
մ՛ էկ
ղոււլ աղ իպութե ամ բ ,
սկսալ
Իիու ո ֊ Շուէաականւ
սլատերաղմր։
Բայցեւ–
այ
-սլէս
Ցարր բոլորովէւնւ
չլքեց
այս
ա%\
կուն
մար
գր, եւ որսլէս
ոուս
«
ղնւղասլետ
»
ղայն
ուղարկեց
Պ
՜յ
՚րսկաստան
, ճիչգ է , առաւելարաբ « գեսպա -
նական։ միսիոնով»
, րայց
իսրայէլ
Օրին
մուտք
ղոբծեց ԱպաՀա՜՝. գբեթէ
որսլէս ցարէն
լփագօր -
ուած
Հայ ։՛ ե ր կ
-յ.
յ ա^
ո
, ցի շ , էսօսեցաւ
Շ՚ոՀԷ
՚ն
Հեա՝
բոլորովին
սպաոնակա
՚հ
շեշտով
ել խորՀուրգ
տ ր–
լալ
անոր
վերշ տալ իր ՀայաՀալած
քա ղաքա
կււ–
ես.նոլթեանւ : Օրիի խօսքերբ ս^րսավ,
աղղեցին
ՇաՀի
վբալ, որ Համողուած էբ, թէ Ցարր
ոբռ
շած է վե րականոր՚֊ել
Հայկական
թագաաբոլթիլ
-
նր : Արղ ի՚-նք՝ ա^աբեկոլ-ւծ
ՇաՀր խոստացաւ
ի—
րագո րծե լ Օրիի բոլոր
սլաՀան^ւեբր :
1711/՛Տ՛
էր, որ Օրին վել
ա
ղ ա բ ձա
լ
Ո
՚ոլսաս–
Սիւավ՝ ընկ. ՏԻԳՐ Ա ՚ ւ ԶԷՔԵԱ՚եԻ՚Ն
՚Րեշիշքէնգ
. . . :
1937/
աշնան մի անձրեւոտ
օր,
մօրս Հետ
վերմ ակ
մ
ր շա լկած՝
ճաԼ ապա բՀ
ին կանք ,
մ եր
անից գէպի
ղի՚֊ղի
ծայրբ^ոլբ պէտք էր սսլասէ
ինք,
որ
եւ
է ապրա՚հքատա
ր
կառքի
, եւ գրանով
կայա–
րա։՚4
ղնա
յինք
, անկից ալ Երեւան։
Աեբ
ղի՚֊՚լի
կայարանր
բաւական
Հեռոլ էր
մ
ե
ղանից , կաո քով
3
մամ ոլայ ՃանապաբՀ ,
է "է,
ղիւղա
ց
ինե
ր
բ րԼգՀ ան րապէս ոտքով
է ին գնում ,
այն
է լ ՛լի
թ բ
ճամրորգելւլ
պայմանով,
որպէսղի
յաշո բգ առա ւօտ ուա
յ
գնացքին
Հասնին :
Ա՛լի՛ւրէ Կ"Վ1՚ց եկած կառքով
կայարան Հա
սանք , անկէ ալ Երեւան։
Երեւան
ԷԷ^Ք գնում
րանտարկուած
Հօրս տեսո։ թեան :
Միւս օր շաաեբի Հետ մենք ալ
թափառում
էէնք
չէէ՚"յի
պատերի տակ,
մ է։շտ Հօրս Հասնւե -
լիք վերմակբ
շալակիս : Այգ օրր մի արտասովոր
եռուղեռ կար այգ տեղ։
Տետ՚՚ւյ
մի քա^նի րեռնա–
աաբ
կառքեր եկան
բաԼտին
ղուռր
կանղնեցին
,
լեցուն րանտարկեալեերով
, որունց աքսո բռւմ
էին՛ :
Նրաւ
՚.ց
մէշ Հայրս չկար :
Ոսս՚իկ՚ւննե
ր։.
վ շբշապատ։. լած կառքերր երբ
սկսեցի
՚Լ֊
շարմուել, ականշ էսլացնելու
չաւի բաբ -
ձրր՝ աքսորականւ՝– երր սկսան
ե
բ ւ ^ լ
մ իա րե բան
^ « Աեր Հայրենւիք
թշուառ
անտէր,
Աեբ
թշնւամեաց ոտնակոխ»
:
Առա
շի հ ս.նգամ
էէւ լս ո
ւմ
, սովետական
ե ր
կ–
բին
Համ աբ
ա
յգ օտաբ
ե
րղբ
, •«
բ
իմ ականշնե րէւն
նոյն՛սլէս էսէբթ էր։ Աայրս
չթչաց
ականշիս^լսիր
,
ինչ
ե
և– ե բգւււմ» : Անւնկա բագրելէէ աբագո
ւթե ամ
բ
կառքերր
ճեւլքեցի՚ն
մ ո ղււ վո ւրւլր եւ Հեռացան
աւլ
մ՛ուկո ւէ ւէէսլի կայա բա՛ւ. :
Բանտի գրա՚նր
խււն՚յււած
մուլովուրղր
մէկր
միւ–
սինէ ասում
է
ր
«
Համ ալսարանի
ուս
ա՛ւ. ողներ
են , Գա չնւաւկցա կաննե
ր
, Հ ա կա յե ւլա փո էսա կաննե
ր ,
եւն՛ :
Երեք օր Երեւաձէւ
վլողոցնեբբ
թափառելէ
վերշ
Դէք՚՚ւ՚կո
բ
՚էէ՚-՚Լ
վեբաղարձանք
, Հօրս ՛էե
բ —
մաէլն ալ մեւլի Հետ :
Աեւլ անմ՚էշապէս
կոլէսողից վաաբեցին, եւ օ—
րր
մի քա՛՝. է։ անղամ
Գա շն. ա կց ա կանւէ։ , մա^ոլղերիս–
տի եւ Հակա լեւլափոիսականի
տղայ
էին՛
անոլա -
նւում ՛լի" ՚ Հ՚սբկերով
ծանրաբեււնեցէւն
մեղ։ կով
չուն,էինք, կաթ էին ուղում՛, Հաւ չունէ ինք Հաւ -
կէ՛ թ է ին –ուղում , ո չէսար չունէինք , բուրղ էթ՛
ուղում ՚••
Մի օր էլ Աթալփնր մի պատգամ արձակեց,
որ
տղան կամ կէ՛նբ Հօր կամ ամ ուսնո ւն
յանցանքին
պաաասէսանաաոլ
չէ , գարձեալ
ուրեմն. մեղ կոլ —
ի՚ող
րնգուն
եցիՆ
, Հարկերր
թեթելացրին
եւ
ղ աբձ անք Ա ով ետա կան երկ րէւ Հերշանիկ»
մարղր :
1 94 1
Գեկտեմ բե
ր
21
ին՛ , րԼգՀ անուր
ղօ
ր
աՀ
ա–
ւտքին ինձ էլ , չաաե րու Հետ , տււբա,՛.., այն Ճանա
սլաբՀով
, ո բւ՛՛է
4
տարի աււաշ տաբան՝
Հ ա յրս ,
ոբպէս <ձերկբ
ի
թ^ամ /» , է "է ինձ աաՀում
են .որ–
պէսղէւ կոուէւմ
նւ–։ յն երկբ է։ թնամ
ինե րին
ւլէմ :
Բնաւ պիաի չկարոլլանամ
մոռնալ
Ա՛յն
ղ"–՜
բ —
Հուրելի տեսարանր որ կ։ւ տարուեց
իմ
աչքերի
առաշ : Ա ենք կառքր նստտնք
,
ի
"կ մ այրս
ինձնից
10
քայլ անգին էր Հեոու , երբ իր մայրակա՛ն
՚էեբ–
շէ՜ն
Համ
բո
յրբ
ուղեց տալ գէպէւ
մ աՀ գացող էւր
ղաւակին : Յանկարծ,
է։
բ
կէ՚^քի
տակ
գաղանէւ
սէւրտ ռււնեցող կոմիսար
Հրամայեց
Քչեէ
կառքր :
Ընկեր կոմիսար
, մօրս մնաս բարեւ ասեմ ;
:
քք՝ էնւամին քո «մնաս բաբեւին»
չի սպասում :
•քչհ
-
Ա ա յբս ուշաթափ
լնկաւ :
Պատերաղմ
, գերութիւն
, ղարձեալ
պատե -
րաղմ եւ վերշապէս
աղատութիւն։ ;
Աքս՛՛ բում մեռած կամ տառսւոլոււ
Գաշնռկ
—
ցական
Հայբ, մեբ՝
Դաշնակցութ հսւՐւ Օրյւլայ
առ~
թէ՛ւ
՚"–Ղ^Ց1՛
թ՛ուղթէ՛՛՜՛՝
յանձ՚..ել աւս ամէնր։ Մի
ղուցէ գ։ս ա բձագանււլ
ւլտնէ եւ թող այղ. տողերս
լէնեն էւմ ԳաԱակցական
–ո ղք" յն ՛երբ քեղ եւ քեգի
նման, աաոասլող
Հ աւլա րաւո բնւ
ե բ
ին :
Աքռորական
Հայր
, երր ինձ «մաուղեբիստի տր–
ղայ» Կին ասում
, ես այգ անունից
զարՀոլբոլմ
էի֊
Հէւմա
ւ.բ տեսայ
նրանք ել կաբգացի
նրանց
աան,
աւելի ճիշգ, ճամբայ
ելաւ
Պարսկաստանէն
Ո՚՚ոլաստան
վեբագառնալու
Համար,
բայց
Հաղիւ
Հասած
Աս արա խան
, Հիւանգացալ
եւ մեռաւ,
իր
սկսած
ղործր կէէսկատար
թո
ւթե
լով :
իսրա յէլ Օրի կր ներկա յանա
յ
մեղի
ո րպէս
Հա յկական
ղատի
Ա՚աՀվէ։ րան , որպէս Հայ քաղա
քական
մտքէ։ փայլուն
ւլէմքեբէն
մէկր,
որպէս
լայնախոՀ ել ան։ձհաղոՀ
աղ։լտյէւն։
քաղաքական
՚ԷՈրծիչ,
ել,
ինչու
չէ , նաեւ
ներշնչուած
արկա–
ծաէսնգի
ր
I
Եթէ
միայն
իր
արկածախնգրութեան
մէշ
յա–
շողէբ
... :
Շ– Տ– Մ՛
Հափդ
եւ
ԹոՄքեդ
« Ենի ԱապաՀ »ի քր"՛"՛– իԿ՚՚՚գԻ Բ
Գատիրճան
Գաֆլր կրղբէ
Եբր Հայասաանի
մէշ քրիսաո–
նէռւթիւնր
Հաստատ-ուեցաւ
, Պարսիկներր
գրաւե
ցին
այգ
երկիրր եւ գարերով
բ։ւն։ո ւթիւննե
բ ի
ղործ գբին,
ոբսւէո՚ւի
Հ՛այերր
կրՕ
՚՝ափ՚ոխ
րլլան :
Բիւ,լա..գական շբշանին
մէշ ալ
այլագալան
Հայերր
նոյն վերաբերումին
առարկայ
ե։լս.ն,մինչ
Աելճուգնեբբ եւ օսմանեան
թուրքե
բր բնալ
մ էվա–
մուխ
չեղան
Հայերու
կրօնքին եւ խղճի աղատու
թեան ;
ՖաթիՀ
Սուլթս՚ն
ՄէՀմէտ եւս
Անատօլուի
մէշ ցրուած աղքատ
եւ
չքաւոր
Հայերուն մեծ
,լ
իւբ.–
ւթիւններ
րնծայեց
,
ղանոնք
Իս թան
պուլ
Հաւաքեց
եւ
պաաբիարքական
թւտբոլթեան
իրա
ւունք տուաւ, մասնաւոր առա1ձ>.
ա
Աո րՀնե ր ո վ ;
Երբ Օսմանեան
կայս րութիւնր
ակարացալ,
եւբոոլական
ծալալապաչտ
պետութիւններ
սկսան
իրե՜ց գործիք ր ել թուրքիոյ
քրիստոնեաներր,
Գաչնակ եւ Հն։չս
–կ
քօմիիմէնեբր
, ֊ որոնք այդ
պետութիւննե
բէն
դրամ կր ստանային եւ անոնց
ՀբաՀանգով կր չարմէին,-
Հայ Համայնքին
մէշ
որոմ սեբմա)
եցին :
\&47ին թրքական
աղղայ՝նակա–
ն։։։ւթեան
էսօսքն։ անգամ չէբ րԱար ^ ՚^Ի՚՚՚է Թուր -
քի"յ
Հ՛"յ^՜ՐԲ
ԻՐ^^Յ բ՛՛՛՛է՛^ ՚ մալութեբր
ունեցան
,
1 40
աԼ
ղամնե բուէ եւ աղատ լնտրութեան
Հիմ ան
վրայ։
Թ ։ " ր ք կաո
ա ։էա բ >։ ւ
թ
ի ւն
ր կարեւոբ գու -
մ արներ կր նուիրէբ
Ե՚ոիղուլէի
Հայուց
Հիւանգա–
նւոցին , Ի)աս։լիւ։լի
որբանոցէն
, ուբիչ
Հայկական
մարմ ին։ եբոլ
, նոյնիսկ
Հայոց սլատբիարքարա -
՛նին, անոնց բացր դոցելսւ
Համար :
Հա լ քօմ
է
՛թ է ճէ։) երր
րմ բո ստ ութիւններ կաղ -
մս։կեբպեցէ։ն
փո։լոցներոլ
մէշ,
ս սլա՝–նե
լ։՝,
վ
նո՛յն
է
՛սկ այն Հայերր
•ոբո^յ» իբենց
։է
։ա։էւա քնե բ՛ուն
չէէ՛ն
անսար։
Այս սլա։ոճառաւ չատ մր Թ՚՚ւլ՚քեր
՜՚ւ
ել
Հայերու
արիւնր
Հււսեցաւ։
Վ^երշասլէս
Հա.րասլե–
տակա՛։ վարչաձեւր այ" վիճակնեբոլնւ
վերշ տբ -
ւաւ , ]
946/^
Ա "վիէ
թ Ռ՛ուս
ի ա
էիո
րձեց
ղրղռե Լ
Հայերր,
բայց
չյաշողեցալ :
Ա աՀմ
անւագր
ութ
իւնէ
ր չկրցաւ
իրարու
կա պե է
ԱՀմէտբ
, ՊօՀօրլ։ , Գօս թին եւ Տակորր
, բայց Հի^
մա
մ
I.
։լւ։ վրւլա պե տո ւթ ե ան այս
չբշանբ
Հն՚արաւոբ^
կ
^րհհայէ
՚"յ" ւլէսլլաէիա ր ր ; վեբշե
րս մեր
Հայ
Հա յրենւակիցնե
րր
Ֆէ լ՛
է՛՛էէ՛
ւղի
^ ^
՚՛՛իշնակարվ։.
էէարմարան
մ ր չէւնեց ին , որունւ
բացման՝՛
Հան՛քէ^՝՛՜^
"ի՛՝,
կոլսէսկալ
կէօքայ
րսալ
Եթէ Հարկ
բԱՕւ
յ ,
ՄէՀմ է
Աէին
Հետ կէսրաւ։լետն
ալ
նո՛ յն։ Հ
ա ւ ա
աքով՛
՚է^*՝եքի
պիտի
էիաբի
, րոլորս
Ղւռթլ՜ճաՀբէն
՚ Ք՚^^Ուք
Հայբենս.կից1եր
ենք »։^
• ՝ ՝ • • ֊ : ..՚. .Տ. > ^
Հ
Պատմ՚^լթիէնբ
Հաբիւրաւոբ եւ Հազաբաւոբ
օխփ՛
նակնեբով
մեւլի
կ
՝ազղարաբէ թէ մ ո
լՈ րեա
լներր
յս–
ռաւե
լւէ
։։լէ ս սլատճառ կր Հանգիսանան
իրենց ա–
քլէտնեբէ։ւն :
ԽՄԲ՛֊
Մոլար
ել՚նհյւը.
ւս1Թշու.շա ՀսւյերՕ • . .
ււրխւնք
ս | ս ա լ մ ա մ բ ,
մււ|լ|ււրու1յլււվ, 1915—1916ին
մէ՜կ միլիու՚ւի
չափ ա յ դ մոլոր1յալ՝ներէն7
ւքաքրէցինւ
ԼՆ
լքեծ ծաււքւ;ւյութ ինն մ ա , ա ո լ ցին
թ-րք •
պետւոՆ–
թե ան • • • :
ՄԱԼԱԹԻԱ
«
Ագչա,Ր»ի
թ-լթակից
ճէմալ
Րէֆիք կր գրէ.
֊– Առաուն
կանւ։։
էս մեկնեցանք
կէաղրղէն
, մեր
ճանապարՀր
եբկար էր
այսօբ
, իրիկոսնբ Ատանա
պփտի
բլլանք։
Ա՛եր աշ ռւ ձ՛ախին՝
անծւոյրածիբ
գաչաեբ
, մեծռգոյն
մասր
գատաբկ,
սերմանուած
Հողերր շաա
քիշ ենւ
ան
։մ
չակ
ել անտեսուած
Հողե–
րուն. բաղւլատմււմբ։
Յանկարծ
մտաբերեցի
Աեւ
ծովեան
եէլերք
՚Կեբոլ
մչակներր^
որոնք
ասեղով
մ աք՛՛՛՛ր "րաե բուն
մ էշ , ե ւ տեսա յ ա յն ինչ ոբ ես
էէւ ոլէլում , միացայ
նէրանց րանակին,
քեզմէ յի
չատակ
սլաՀելուի՝
Դաշնակցական անխալստելի
դաղավւարը:
Ա^սոբակաԼ
Հայր, քեզ եւ քեզ նմսէ\ն չատերէւն
ս։
յսօր տւսռաէէլանւ^Փ՛ է վիճակուած
,
եւ ես վստաՀ
եձ՝ , ոբ այդ տառապանքր
Համբերութեամբ
պիտի
տանէ։ք,
քանէ
ի
է։
ր Գա
շ՜Լ՚ա
կց ա կա՛ն լինելր նչանա -
կում
է քո պատկանած
ազգր տառասլանքէւց
ա–
ւլս։տել եւ այղ անելոլ
Համար սլէտք է տառապել
%
Մենք
Հ։ւս , մեր սէւրելի Հա յրեն իքէ։ սաՀման -
նե րից
ղուրս
այս անսաՀման
ազա
տոլ
թի էն ունե
ցող
ե
րկրի
մէշ,
մե ր գռ յութեան
Համ ա ր , պա
յքարում
ենք,
պս՚յքարոլմ
ենք մենւք մեր ւլէմ,
որպէսզի.
Հայ
մեանւք ել ։\՜եբ չքնաղ
երկբին ապաւլայ
աէլնիւ
քազաքաց
ինե րր լէւնենք ;
Աքսորական։
Հայր
, վստաՀ
եէլէւր էէբ քո ել քեղ
նման
Հա։լա բաւ։։
բնե
րի տառասլան։քից եւ
մեբ
պայ–
քսւբէ/ց սլէ.տի ծաւլի Հայ մողովրւլի
վերշկւական ա–
զատութ էււնբ ել ա յն մամ տ\՝։.ակ րո լորս պէւտի կա–
րե՜նան։ք
մ իասին
երղել
« Մեր Հայրենիք,
ազէստ անկախ
... »:
ԱՐԱՄ
ԹԱԹՈՒԼԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
