Պս տ ւյոԻք&ԻԻնԸՈԻՐԻՇք՚ււնԿ՚Ըսւ
ԺԸՆԵՒ
Հ ՚ ^ յ վ –
մամուլլ
կքլ
լաբո^ազէ
՚Լբս՚գի է 1լսւրգինա լԵ,ւԼ՚ս շա՛ն Լան չւ
Հ ււ Վո լա կան
թուղ
թերով :
կարդինալշ
, Ա խիթար
աբբահօր
շՕՕամ եակին
առթիւ,
Վենեաիկի
էբ խօսած
իտալերէն
ճա–
ոին
մէշ ալ սլաքներ արձակած
էբ Հայ.
Եկեղեց–
՚-^յ գէմ, էնչ որ մեծ տհաճութիւն
սլաաճառեց
ներկաներէն
շատերոէձւ :
(Լռանց աստուածաբանական
ւ
խն գ իրն ե բ յա -
բոլցանելոլ,
կ՛ ուղեմ
ներկայացնել
սլատմ ական
սեղմ վեբաքաղ
մր,
ցոյց տալու
համար թէ
ի՞նչ
կ՝արմեն
այն ^քաղաքական
չահերր»որոնցմէ
կրբ–
նայ
իբրեւ թէ օգտուիլ
հայ մողովուբղր,
սլասլա–
կանութեան
ու Վատիկանի
են թա
ր կե լո վ իր
խիղճը
ու Եկեղեցին :
Անոնք որ պատմութենէն
լուր
չունին
, առա -
շին ակնարկով
պիւտի կարծեն թէ իրապէս
կաթո
լի՛կ Եկեղեցին եւ պապա կանո
ւթ իւնր կրնան
քաղա
քական գեր մր կաաաբել,
քանի.որ
ղօբաւոր
կաղ–
մ ակե րպո ւթիւննե
ր են ել մօտ
400
մ ի լի՛ոնի
հսկայ
զանգուած
մր կր ներկայացնեն
:
Պատմութիւնր
կր պարունակէ
բաղմաթիլ
վր–
կա յութ իւններ ուր ի՛ յա
յտ
կուղա
յ Վատիկանի եւ
կա
թո
լիկ
Եկեղեց
իին քաղաքական
օղնութեան
ի-
րական
արմէքր։
Ա անաւանգ որ, Վատիկանի ղա–
րաւոր եւ քարացած
քաղաքականութիլնր
միչտ կր
ձդտի
իսախտել
ազգային
առանձնա
յատկութիւն
—
ներր ի չահ պապականութեան
; Այգ քաղաքակա
-
նոէթիւնր
կապ
չունի
կաթոլիկ
վարդասլետոլ
—
իք հ ււ։ ն հետ, այլ կր բխի Պասլերոլ
Հիմնած
միաՀե–
ծան դիկտատո
րութեան
րմբռնում
էն :
քաղաքական
֊տեսակէտով՛
Վատիկան
ել՛–
բեք չէ արդարացուցած
իր վրայ գրուած
.յոյսերր՛,
Ե՛– ա ւս՝ ոչ միայն
քսաներորդ
գարուն
մէշ, ուր
ամէն
օր կր տեսնենք
իր անղօրութիւնր,
այլ
նոյն
իսկ
Մի՚շյ՚ն
Ղ՚արուն
մէշ, երբ Պապը իրապէս աչ
խարՀ ական
զօրութիւն
մ ը կը ներկա յացնէ
բ իր
քաղաքական
եւ ղինուորական
ումովը :
Վ^ատիկտնի
ընծա
յած
քաղաքական
աշակցոլ -
թիւններ
բ եղած
են միշտ իշաՀ իբ ղօրութեան
աճ–
մ ան ել ի ՛ինաս
օղնութիւն
յուսացողներուն
:
Օրինակները
շաա են պատմութեան
մէշ՛.
Ւ՚՚նչ
եղաւ խաչակիրներու
Հաստատած
Եբուսաղէմի
թ ա դա
ւո ր ո ւթ ի ւն ը , ո բուն Վատիկան
չռա յլեց
մ ի–
Ա՛յն
օրՀնութ
իւն եւ կոնդակ : Հռովմ
ի քիթի՛ն տակ
,
Պելոպոնէսի
մէշ ԺԳ • ղաբուն
, ֆրանսացի
իշխան
ներու
կողմ է Հաստատուած
Աօբէա
յի
ի շվսանապե–
աութիւնւբ
ուրիշ
օրինակ
մ ր չէ" Վատիկանի ան–
...•կյսրողութեանը
:
^
֊ •
՜, : . ՜ Այո իչխանութիէ^ը,
դր ,բոք^ած; ւէր Վատիկա–.^
%ի ու Պապին
քաշալեբութեամբր
ոլ Հովանաւո
-.
, ր՜ութեամ բր , կաթո
լիկ
ի չխաննե
բու
միշոցալ ,
երկու
Հարիլր
տարուան արկածա
լի դոյոլթենէ
մը
էիերշ ,
լքուած
, կ՛՛իյնաբ
թուրքերուե
մամանու -
մէն առաշ ; Ա"՛ւր էր կաթոլիկութեան
բերած օ -
մանդա
կու
թիւնր ա յս
ի շվսանա պետո ւթեան
Հ
Հասլա
ք^իլղանդիոնի
լատին
կա
յ ս ր ո ւթ ի՛^ ւն ը
(1204) ,
որ Հակառակ
Պապերու
հլու
կամակատա–
րր
րլլա լուն , ոչ մէկ օգնութիւն
ստանալով
հա -
ղիւ կրցաւ
յիսուն
տարի մր
ապրիլ;
Ւննովկենտիոս
Գ– Պապր Խաչակրութեան
՛՛լի–
տակին տտկ
ուղեց
կործանել
ք՚իւզանդիոնի
մէշ
օբթոտոքսութիւնր
, Հոն
նետելով
արեւմտեան
«. Խաչակիր » ասպետներու
բանակ
մր որ քաղաքր
գրաւեց
, բա
յց շուտով
երեւան
եկաւ
Վատիկանի
«քաղաքական
շահ
ր
՜ֆ
; Վատիկան
գոՀացալ
մ իա
յն
օրՀնութեան
թուղթեր
գբկելով
/^իւղանդիոն
հաս
տատուած
Լատիններուն
: Պօտոլէններր
,
ՎիլՀաբ–
տւէնները,
Պբիէններր
, Հէնօներբ,
լատին
իշ -
խաններ
լա յնօրէն կր վճարէ
ին այս
թսւղթերր,
սրբազան
մ ասունէքներ եւ ձո
յլ ոսկիներ
ԴՐԿ^
Լ"Վ
ք՝իւզանղիոնի
աւարէն ; Այսպէս էր որ քանդուե -
ցաւ Վասիլ
Ա.ի
շինել տուած
«Ն^՜"՚»5. :
Անոր որ–
՛քեբր ծածկող
արծաթ եւ ոսկի տաիստակներր
խլե–
լով Վատիկան
կր ղրկէին
, օղն՛ութեան
քոյսովւ
Անղլիացի
հեղինակ
մբ, ճոբճ
Եընկ , իր մէկ երկին
մէշ կ րսէ թէ թուրքերուն
կողոպուտր
իլղան -
դիոնբ դբաւած ատեն, այնքան
ծանր չեղաւ
որքան
Լատի՛ններու
ալա
ր ր :
Շատ
աւելի
պերճախօս
է ք՝իւզանդիոնի
վեր–
շիւն կայսեր
կոստանդին
ԺԳ ՚ ի պարագան;
կայս–
րր տեսնե
լով
ի^իլդանգիոնի
սւղաոնացող
վտանգը,
կաթո լիւկ դաւանանքին
յա րած
էր ,
քաղա
քական
շահ
մ ր ա պ ա հ ո վ ե I ո լ
Համ աբ , կտ րդինա
լ Աղաշան–
եանի
յո րդո
րէն
300
տարի առաշ ; Վատիկան
գոՀա–
ցաւ
մ իա յն Պե՜սարիօն
կա րդինա
լր
ԴՐկե լով
եւ
խեղճ կոստանդինր
Ենիչէրիներէն
շարգոլփշուր
եղաւ
, անօղնական
,
քաղաքին
պարիսպներէն
՛լուրս՝
Թօւի Գափուի
դրան մօտ; ք)՛^ւր էր ամբոգշ
կաթո
ւի կու թեան
օգնութիւնը
:
Մեր պատ՚Ր ութեան
մէշ ալ ա յ դ «քաղա
քական
չաՀ»իւն
Համր առած
չե՞նք
։Լեւոն
Լուսինեան՝ ԼԵ •)
ԿՒւ/՚Կ/՚".ք
՛Լիրքէն թտդաւորր
կաթո/իկ
եւ Վատի
կանի
Հլու իշխան մր չէ՞բ– Ան ալ միտմտօրէն
օգ
նութիւն կր յուսար
Պապէն , իբ կաթոլիկոէ
թեանը
ապաւինած : Ամէնքս ալ դիտենք թէ ինչ եղաւ
իր
վախճան բ ;
Թոպթի տագԱսէպը
ինչպէս
գրած
էինք,
ՀետղՀետէ
սուր
Համե -
մ ատութ
ի՛ններ կը ստանայ
թուղթի՛ տադնապր՛.
Տեղակալէ
թերթերը
կը գրեն, թէ
թուղթի
ֆրանսական
գո րծա բաններր
կրնան
նոյնիոկ
ներ
կայիս
սպառող
քանակութենէն
աւելի
թուղթ ա բ–
տադրել,
րայց ստիպուած
են անհբամեչտ
Հում
նիւթերու
կէսէն
աւելին
դո^րսէն
ներածել։
՛Բանի մը տարի
թուղթի
յաւելեալ
արտա -
դրութիւն
կար շնորՀիւ
գերմանական
Շվաբցվալ–
տի ԼԱեւ Անտառ)
փայտերուն
; կարելի
եղած
էբ
այն ատեն մեծ մթերքներ
գիղել՛
Բայց մէկ տարիէ
ի վեր, Գերմանիոյ
Հետ կնքուած
պայմանագբոլ
-
թիւնները
վերշացած
են : թուղթի
ղերմանական
ճա րտա բա
րո
ւե ստ
բ նորէն
թա՚ի առած է եւ մին—
չեւ իսկ վւայտ կր նեբածէ
Ֆ՝ին լան տ ա յ էն ; քիուսիա
այլեւս
նախանիւթեր
չիՀայթայթեր,
ոչ ալ էս—
թոնիան ու Լիթո լանիան
, որոնք կը Հա յթ՛"
յթէին
պատերազմէն
առաշ։
ճափոն
, ինքն ալ, Աախալին
կղղին
կորսնցնելէն
ի վեր , փայտ կը գնէ
օտար
շուկանե
բու
մ էշ ; Շ՛" էտ դագրեցուց
իր արտա -
ծումներր
, որովՀետեւ
պատերազմ
ի
ընթացքին
անտառներր
չարաչ՚սբ
շաբդուած
էին
է
Եւ էբդր~
րամ Ա՛նի շի աբմեղրկումէն
ասդին
,
1949/՛
վերէե -
րը, մէկ անգամէն
դիմեց
Մ • ՆաՀանդներր,
փայտ
ներածելոլ
Համար ; Ֆինլանտան
կը մնայ
այմմ
մեծադո
յն
Հայթայթիչը
(կը ստացուի
400.000
ստեր
փա յաաչափ
, ա յսինքն ա յնքան ,
որքան
կ՚արտադբեն
Ֆրանսա
յի անտառներր)
յ
Օւ տակա
ւին
300.000
ստերի պաՀանշ
կայ։ Բանատան
պի -
տի Հայթայթէ
մաս մը, բայց այս փայտը
Յունի
սէն առաշ պիտի
չՀասնի ; Ու մ ինչեւ ա յն ատեն
,
ֆրանսական
ան բաւարար
մ թե րքնե րն են ո բ
պիտի
գործածուին
; Մ • ՆաՀանղներն
անդամ
փնտրռ -
տուքի
ելած ենքանատական
եւ
սկանտինաւեան
շուկաներու
մէշ; Ասկէ
25
աարի առաշ կբ սսլա -
ռէբ
2.5
միլի՛ոն
թոն լրագբի
թուղթ
, այսօբ
5
մ ի–
լիոնր անցած է
X
Ու տակաւին
, այս տարի, փայտի
տադնապր
թերեւս
այնքան
ծանր չէ , որքան տադնապր
քի -
մ իական
խմ ո րներուն
, որոնք , ղանաղան
Համ
եմ ա–
տ ո ւթ
ի ւնն ե ր ո վ կր ղո րծածո
լին
թուղթի
պատ -
բաստոլթեան
մ էշ : Ա կանտ ինաւեան
երկիրները ,
որոնք ա յս
խմ ո րներուն
մ եծագո
յն Հա յթտ
յ թ ի չ -
ներն
են , չատ սուգ դին կ՝ուղեն եւ առ
Հասարակ
չաՀագիտութիւնը
մեծ չափեբոլ
Հասած է չուկա -
ներու
մէշ ;
թուղթի
ֆրանսական
չուկային
մէշ տիրող ա–
նի չխանո
ւթ իւնն ալ սաստկացուց
րնգՀանուր տաղ—
նապը Ֆրանսայի
մէշ։
ինչպէս
դիտե՜լ կուտան տե
ղական
թերթերր
, երբեք պարկեշտ
Համաձ՚սյնոլ–
թիէն
մը էլո յութիւն
չէ ունեցած
ա րտադբո
ղնե
բու
ել սպառողներու
միշեւ՝.
Լրագրական
թուղթի
արտադրութիւնը,
1949/5՛,
՚գէաք
եղածէն
Ա՛ւելի
շատ էբ եւ մամուլը
սկսաւ
սպառել
իր պաՀեստի՛
մ թե
ր քին մէկ մեծ մ ասը
, վախնալո՛վ որ կ՝արմե–
զրկուին : Գո րծա րանատէ
րնե
ր ը որո չեց
ին
անմ
ի -
շապէս արտածել
իրենց արտադբութիւններբ
,տես
նելով որ ապսպրանքներ
չեն ստանար; Ու
այնքան
արտածեցին
, որ գեո
1950/
առաշին
եոամսեայի
վերշաւո
բութեան
, չկրցան
ամ բողշապէս
զոՀա -
ցնԼլ
մամուլի
թուղթի
պաՀանշները։
Այն ատեն,
կառավարութիւնը
նախ Հաստատեց
արտօնադբե
-
րու
դրութիւնը
ել ապա
արգիլեց
լբադրական
թուղթի
ամէն արտածում ; Յետոյ
, գործարան
-
ներր
, առանց
սպառոզնեբր
զգոլշացնելու
, սկսան
արտադրել
մեծ քանակուիմեամբ
լնաիբ
թուղթ
,
որուն արտածում
ր միշտ
կարելի է :
Գործարաններու
այս րնթացքն
ու
Հանրային
սպասարկութեանց
միշամտութեան
դանգաղու
-
1915/
նախճիրին,
ինչո՛՛ւ
ղոնէ Հայ
կաթոլիկ
ները չազատեցան
շէսրղէն ու տա
բ աղբ ո ւթենէն
;
ինչո՛՛ւ Վատիկան
չկրցաւ
արմեցնել
իր քաղաքա -
կան
ՀՀաղւլեցութիւնը»
, անոնց
ֆ իէլիքա կան
գո
յու
թիւնր ա պա Հ ո ՚իե լո
լ
Համ աբ ;
Վերշերս՝
իտալիո
յ
մ էշ
ս բ բա ց ո ւց ին
1 5
տա
րեկան
աղշնակ
մը,
Մ արիա
կորէթթի
,
որուն
միակ
աբմանիքն
այն էր որ ղոՀուած էր ^երբ իր
կուսու
թիւնը կր պաշտպանէր
իսենէչի
մ ը գէմ ;
Բանի՛ քանի
Հայ—կաթոլիկ
կոյսեր
մեռ՚սն
1915—18
չատ
աւելի գմոխա
յին պարագանեբու
տակ,
իրենց
կուսութիւնր
եւ Հաւատքր
պաշտպանելու
Համ ար :
ի՚այց
չենք
յիչեր թէ մէկն ու մէկր գոնէ
եբանոլՀի
հռչակուած
րլլա
յ Պապին
կողմ է ։
Եթէ կայ «քաղաքական
շաՀ»
մ ր ,
մողովոլր–
դի մբ կաթո
լի կու
թ եան
մ ի ան ալո
լ մէշ, ա յղ
շահը
Վաէոիւկանի
Համար է եւ ոԼ թէ միացող
մողո -
վուբդին
Համար , որ ստիպուած
է իր թգ՚^ի՛ անկա–
խութեանբ
Հետ վբա
յ տալ նաեւ շատ
մ ր
տոՀմիկ
ա լան
ղութ իւննե
ր :
կարդինա
լ Աղաշանեանի
Հովուական
յոբդոբ–
ներր ինչ շարժառիթներէ
ալ բխած
ՐԱան , չեն
Համապատասխաներ
ոչ սլաամութեան
դասերուն
,
ոչ ալ Հ՛Ա I մողովոլ
բդի շահ ե բուն
(առանց
դաւա
նանքի
խտրութեան)
:
ՒՀՒԱԿԻՏ
Թուոքիոյ նաիո բ գ
^ ՚ ^ Ի ^ Ր ^ Ր Ը ,
՚ԱԱմէաաիԱ Սատակ, աաեՍԷ մը ի վեր որոշ երաշ,
ւոհքՈՒո եո աաեա(ւջէ Մ– ՚նահաևգԱերէն,
(ւր երկ ,
պ ^ ^ ա ն – ^ ա ն համա ր ։ Ահաւասիկ վեր .
էին ւնրագրւսկանը, « Ա ՚ , – ^ » Ի
֊
Ո* մէկ պայման
դրինք
Ամերիկայի,
յարձակէ
մանԴը
պարադային
մերՀայրենիքին
օգնո
թեան
փութալձ
Համար։
թուրքիա
կըՀրցնէ
միմիայն
յլՈ ո1եա,ե-
՛Բանի ոբ օգնութեան
եբաչիսիք
կոլ
՚ ձ / , 1 " . « է ֊
՚.^
ւ ֊ ՚ կ
՚ է ՚ - օ ֊ ւ ՚ - Վ
"ււ-ւ՛
՚է՝–՛^*
•"••ււ"
Ա,ս կ՚ուսենք
գիտնալ
է
« ^ ,
Երբ անակնկս.^ կերպով
Համայնավար
յար -
ձակում
ը Ակոաւ
՚Ւ՚բէայէ
մէԼեւ
պատերաղմի
.էբ^
տէսնղը պաչարեց
աշիսարհր,
Ամեբիկա
սլաէորաս ,
տութեան
ձեռնարկեց
իրամբողշ
ումով,
ե լ
միւս
կողմէ ստիպեց որ արեւմտեան
- եւրոպական
պե–
տութիւնները
զօրացնեն
իրենց
աղղային
պաշտպա–
նութիւնր
:
Անոնք սկսան բանակնեբ
կազմակերպել,
բայց
պայման
մը ղրին Ամերիկայի
Գուն
միչտ
օտար
երկիրներու
մէշ պատեր՚սղմեցաբ,
եւ չճաշակե -
ցիր
մորթիդ
վրայ պատերաղմի
բուն
ղառնութիլ..
նը;
Մենք դիտենք թէ ինչ կը նշանակէ ան։ Արե -
ւելքէն եթէ վտանդ
մը ղայ,
40—50
ղօրարամինով
կարելի չէ առաշքր
առնել այգ վ՚ոանգին ; Աբ մը
եթէ Ամեբիկա
փրկէ իսկ Եւրոպան,
աւերակներէ
ղատ տարբեր բան պիտի չղտնէ : Ուստի,
Ամերի -
կտ
թող այմմ
էն ղրկէ իր բանակները
Եւբոպտ»
;
Այսպէս
իսորհեցալ
արեւմտեան
Եւրոպան
ե լ
իր
համոզումներր
որոշ՚սպէս
յայտնեց։
Բոբէայի
փ՛որձր բոլորովին
աւելցուց այս մտա՚ի՚ս
խութ
իւն
ներր։
Բորէան
՚իրկել
ոէ
.ղեցին , րայց քաբ
քաբի
վրայ
չմնաց այդ երկրին
մէշ։ Մարդ ալ չմնաց ,
ե լ
էսրեւմէոեան - եւրոսլական
մամո՚լբ
քստմնելի
մ՚սնբամ՚սսնութիւննեբով
կը նկաբադբէ
այս ա -
րիւնոտ
փոբձը ;
Ամեբիկա
րնգունեց
արեւմտեան
Եւրոպայի
այս էոեսակէտբ
, եւ ի Հեճուկս կարդ մբ
լ^ղղիմա–
ղիրներու
,
ոբՈշեց
120
Հազար
Հողի եւս զրկել Եւ–
րոէէլէս ; թուրքիա եւս արգար
իրալունւքով
ւիճոած
է պաչէոպանել
ինքզինքը, եւ փնտռած
ապահովուէ
թեէսն
միշոցներ
յ
Միայն
քմէ պաշտպանութեան
միշոցնեբբ
ար
դիւնաւոր
րնծա
յե լու
Համ աբ
, առաշոլց
պէտք է
կազմ ու պատրաստ
րլլալ : Այս նպատակով
է որ
սլետութ
իւննե
բր աղդ . պաշտպանութեան
պաա -
րաստութիւննեբ
կբ տեսնեն
, մ՚իշազղային
գաշնա–
գիբներ եւ Համաձայնոլթիւնէնեբ
կը կնքեն,
Հ ^ ^ " ՛ –
նային ապաՀովութեան
դօտիներ կր կազմեն ;
թուրքիա
եւս այդ կանոնին
ենթակայ
է, եւ
որքան ալ որոշած
ՐԱայ
ինքհադլոլխ
մաք՚սռիլ
յանուն
իր ինքնապա շտպանութեան
, կ՛ուղէ կան -
թորօք
վերէսՀասու
բլլալ կարդ
մր իրողութիւն
-
ներու.; Լաւ թէ գէշ, ամէն ինչ կանուխէն
պէտք է
յայանի
րլլայ,
ե լ
այս նպատակով
անՀբամ֊եչտ
է
բանաք
թուղթերբ
:
Մ ենք
, արեւմտեան
Եւրոպացիներուն
պէ"
ծայրայեղ
պաՀանշնեբ
չունինք, եւ չենք
ուզեր որ
այմմ
էն ամերիկեան
, անւլլիական
,
ֆրանսական
րտնակներր
ղան եւ պահակ
սպասեն
մեր
սաՀման
ներուն
վ րա
յ :
Ամէն րանէ առաշ
կ՚ոլղենք ոբ եթէ ամեբիկ -
եան խոստում^ւերր
լուբշ են , այմմէն
գիտնանք թէ
յարձակման
մր սլտրագային
ինչսլէս
պիաի օդ -
նեն
մեղի։
Երկրորդ,
մեր ինքնապա
շտպանութեան
Համար կր պաՀանշենք որ Հիմակուրնէ
պէտք ե -
զածհն
չա՚ի
ղէնք ել ռազմանիւթ
տան մեղի
է
թուղթի
վրայ
ղրոլած
յանձնաո
ո ւթիւննե
րբ.
՚*^^՛*^**՛*՛^^՛՛՛՝՛^՛^՛**^^»^^^*^^.^.^^..^,,,^.,.,.^^^
\
թիւնր եւ անոր
Հետեւանքներր
սաեղծեցին
այսօբ՛
ուան տարօրինակ
կացութիւնր
Ա՝ինչ մէկ կող–\
մէ կր չարունակոլի
րնտ իր
թուղթի
արտածումը,
ասգին
, թերթերը
թուղթ
չունին
, իսկ եղածն ալ
հետ՚չհետէ
կբ սզէ
,
որովՀետեւ
ֆինլանտական
ու
քանատական
փայտ կբ դնենք
յ
թուղթի
այս տադնապր
, Ֆրանսայի
մէշ ,
ուրիչ տեղերէ
աւելի
զզալի պիտի գառնայ
յառա–
շիկային,
ցորչափ
գո րծա րանատէ
րնե
րն ու սպա–
ոողնեբր
անմիշական
շաՀեր
ապաՀովող
փոքբիկ
Հաշիւներ
պիտի
րնԼն, փոիսանակ
փնտռելու
Հա -
սաբակաց
բաբիքր.. Տաղնապր
Աոլբ
Հանղամանք
ստացաւ մեծ մասով
այն պատճառով, ոբ ֆրան
սական
մամուլր
տնտեզեակ
մնաց
թուղթի
դոր -
ծարանտտէրնեբոլ
ք՚սղաքականոլթետն
փոփոխու–
թենէն։
Գործարանաաէբներր,
երկար մամանակ ,
իրենց
արտածյ՚ւմներբ
արդարացուցին
«առաքման
յասլստզո ւմնե բով»
։
Ամբողշ
մամուլը
հտրց կուտայ
, թէ
ինչպէ»
պիտի
կրնայ
մարսել
ղիներոլ
վերշին
յա,ե,ում -
Հ^.^.Ա. ՚՛ ռէ՚ու
"՚՛՛"՛^,/^,"՛"՞^
զզալապէս
բարձրաց
նաեւ
թեբթերու
գիներր
^ կ,^յ– քուէարկել
նպաստի
գումար
մր լրազրական
թոլղթի
Ա.բտադրութեան
Հ՚ռմար և կամ կիրարկել տյս երկու
միշոսներն
ալ,
ինչպէս կր սլաՀանշէ
Մամուլի
Գաշնակցութիւնբ
:
կր թուի թէ չկայ
ուրիշ
միշ^ց , ք^թէ կ^ոլդեն կան^
՛լուն
պաՀել աղատ
մամոլ,թ
Fonds A.R.A.M
