ԳՐԻԳՈՐ
ՆԱՐԵԿԱ8Ի
ԵՆՕՀ՚ԲԸ
Այ" գլուխին աակ վերաքննոլ -
թեա՛ն սվիաի
են թա ր կենք ա յն ր" է" բ
Նանօթոլ -
թի ւնն Լ րչւ , որոնք արուած՜ են Գէ՛ ("է" ր Նա րեկաց
էի
1
Հօրր ,
• 2 –
Մօրր,
3*
էք ղյւա յրնե րուն եւ.
4 •
ԱգՂ ա կաննե
րուն
էնքնութեան
եւ կեանքէն
մ աո էն :
(Թէքնիք
սչաա -
ճառներով՝
ււչէաէ վաթենք
նէլթեբուն
Կ"՚րգր
,
նախ ււ/էաէ ներկայացնենք
մ՛այրր^
յետոյ՝
եղ -
րա
յրներր
յղգ,
՛Կ՛
յննե
^ՔԲ
՛յրը
շատ Հետաքրքրական
դէմք
մրն է մեր ւցատմոլ —
թեան
մէ1) :
Ս՚այրր .
Բանասէրներր
ունին
շունէն՝
յէ -
չատակարան
մր ունէն
էրենց
ձեռքր,
ել
ՆարեկՀն՝
պարբե րութէւն
մ ր , կաւլմ ե լու
Համ ար
Գրէգոր
Նարեկացիի
մօր
կենոազ րո ւ թ էւն ր :
Արդարեւ,
Աւ։ տուած ածն է Ներրողէն
վե րչա ւո րոլ թե ան կր
կա րգան ք Հետեւեա
լ
յի շատակա րան ր
( Հրաա • Հ •
Գարյփէլ Աւետիք եան/» ,
Բ. Հատոր, տպ. վենե -
աիկ,
1827,
կչ
85)–
«Եո Գրիգ որ
յետին
վարժա–
պետաց
ել կրսեր րանասիրաց
, որգի գստեր
եղբօր
Հօր Անանիա
յի Հոգեւլարգ եւ մ տավա րմ փիլիսո -
փայի» :
Այո յիշատակարանն
է , բանասէ րնե բուն
մ իակ
Հարստութիւնր,
որկր վկայէ թէ Գրիգոր
Նարե
կացիի
մ ա յրր Անանիա
Նարեկացիի
եղբօր
աղջիկն
է
1
Այսպէս
կ՝րնգունին
Փրոֆ • Մ անուկ
Աբեղեան
,
թորգոմ
, ԶարպՀանալեան
ել ուրիշ^ւեր :
Նախորգ
յոգուածով
, ծանօթու
թեան
մր մ էչ , ցո յց
տուինք
թէ րստ Օրմ անեանի՝
Գբի՚Լ որ Նարե կացիի
մ ա
յրր
Անանիա
Նարեկացիի
հօ]^եղբօր
աղչէկն է
(ԱգԳ *
էչ
1 145) ,
բայց
Օրմանեան
կը սրբաղրէ
իբ սխա–
ԱԼ՝ ^ՐԲ
՚
աւելի, ետքը
(էչ
1 180) ,
կր գրէ թէ Նա
րե կացի
Գրիգորր
Անանիա
Նարեկացիի
եղբօր
թոռն է , ( ս ր բա գբ ո լ թ ի ւն բ աւե լի
ճիշղ
կ՝ րլլար
եթէ
ղբէր
եղբօր
աղջկան
ղալաէ^
է) :
թարմանա–
լին այն է ոբ Աճառեան կր կրկնէ շատ գէշ ձեւով
Օրմ անեանի
սխալը՝
երբ կը գրէ թէ Անանիա
Նա
րեկացին
Գրիգոր
Նարեկացիի
«մ օր
ՀօրեղբօբՈյւ–
ղին
էբ»։ Կր խորՀիմ թէ այս սխալին
մէչ
ինկած
են Օրմանեան
եւ Աճառեան՝
սխալ Հասկնալով
յի–
շատակա բան ը որ կ՝ րսէ • «Որգի գսաեր
եղբօր Հօր
Անանիայի» : Այստեղ
հ ա յր
բառր պէտք է
Հասկնալ
վարգապետ
, քաՀանա
յ , վանաՀա
լր ,
Հոգեւոր
Հա յր իմ աստով
,
մ ակագրական
անուն
ււբ կբ
վերաբերի
Անանիա
յի ; Ուրեմն , սխալ է , աշխաբ–.
Հարա րի վե րածե լով , րոել «Անանիա
յի
Հօրր եղ -
ԲՕՐՐ ղստեր
որգին»
, բայց
ճիշդ՝
ճՀայբ
Անա -
նիայի
եղբօր գստեր
որդին»
Հ
Եւ սակա
յն , այս յիշատա կար անին
մ էչ
ինծի
ղարմանք կր սլատճառէ
Նարեկացիի
լռութ
իւնբ իր
^օբր
մասին : Աանալանգ
որ Նարեկացի
շռայլա -
բան է ուրիշ
յի շատակա րանի մը
մէչ, ուր չի
մոռնար ոչ միայն
յիչել
իր Հայրն
՛ու
եղբայրր,
ա
յլ եւ դո վա բան ո
Լ
թիւններ
ուղղել
անոնց :
ծ ւ
կասկած
մ ր ,
արղեօ՛՛ ք վա ւե ր ա կան են
ա յս
յ իչատակա
րաննե բ ր
^ րԿբ" ՐԳ յիչա տակա -
րանր երկա ր պիտի
ղբաղեցնէ
ղիս, ուստի
էլ^տնց–
ն ի մ ։ Հ\)
Երկրորդ
վկա
յութիւնր
րսի թէ պարբերոլ -
•թիւն
մ լ ^ է Նարեկէն : Ըստ կենսադի
րնե բուն
(Ա—
ճառեան
, թորդոմ
, Գաբեղին
, Բիպաբեան)
, կա —
նուխ մեռած՜ է Գբիգ"բ
Նարեկացիի
մայրր
յ
(I) Այս յիշատակարաններոնն արժէքին լքա - ՚
սին ղաղափար մը տալու֊ եւ կասկածներս մասամբ
արդարացնելու նպատակով, կր յիշ ե ց ն ե մ որ Գրի
գոր նարե կ ացի, « Եր գ
Եր գ ոց »ին
մե կնո ւթե ան
մէ ջ , կը գ րէ թ է իր այս ղո ր ծը գրի առած է Ան–
ձեւացեաց «թա գ ա ւ ո ր » Գո ւր գ էն Արծրունիի թ ե –
լադրանքով, 977 թո ւ ա կ ա նին։ Արդ,
Ա բ դ լմս եհի
վ կ այա ր անո ւթիւն մըն ալ ո ւնինք , որուն յիշատա–
կարանը կ ՚ ը ս է – « Թարգլքանեցաւ • • • հրամանաւ
աստուածապսւհ տեառն Գո ւր գ ենայ
Ա ր ծ ր ո ւնւ ոյ
Անձեւացեաց տեառն,
յօ գ ն ա կ ա նո ւթիւն
անձին
իւրոյ ե ւ ամուսնոյ ի ւ ր ո յ Հ ե ղին է ի աստուածա -
սիրի, եւ որ դ ւ ո ց իւրոց Տ անա տ այ եւ Ա տ ոմայ» ,
եւ ասիկա՛ 873 թուականին : Գո ւր գ էն Արծրունին,
ռր երկու ցաւակ ո ւն է ր , 30 տարեկան կար հար–
կ աւ՛ 873ին . ե րբ , թար գմանել կուտար Ա բ դ լմս ե
հի ւ)կայաբանութիւնը . բ ա յց քանի՞ տարեկան է ր
արդեօք 9՜7ին, —դ ո ւ ք հաշո ւ ե ց է ք , — ՛ ե ր բ «Երգ
Երգ ոց »ի մ ե կ ն ո ւթի ւն մր գրել կուտար
Գրիգ որ
Նարե կ ացիի; Թէ ի՛նչ փորձանք եկած է այս
յ ի –
շատակարանին ղլյսուն, կրրացաարեմ յա ռ ա ջի -
կ ային , բառնաւով « մթ ա ր քը » , որ ար գ ելք է հան
դիսացեր արեւին նայելու .(ինչպէս կ ՚ ր ս է Եցնիկ) ,
ոչ թ է իմ տկար աչքերուս . այլ պայծառա տ ես բա–
նասիոա^: Եոեւահա1եցէք որ յի^ատահարանին
Գու»աէն Աոծոունհն եո ոաոնաւ տաեաւին Գրիղոր
Ա ւ ծ ՚ ւ ա ն հ ՝ ւատ Զամինեանի, եւ Գաղիկ Արծրու–
նհ՛ ա՛տ Գա ո ե անհ : Ե» աւսքանր՛ մե՛ր օրերուն :
՚ ւ ն ՚ ո ՚ ՚ ն ՛ ^ ս ո ՚ ե ա մեւ)ադոեւ հին աբեղաները, ոլասք
կյւծեր կերեր են թու ա կ անները, անունները • • • :
-
6 Ա Ռ Ա Ջ >
-- •
Արդարեւ
, փրոֆ. Հրաչեայ
Աճառեան կր դրէ.
<լՄանուկ
Հասակից
որբ մնաց
մօբից , ինչսլէս ակ֊
նարկռւմ
Հ ինքն է լ» Գրիգոր
Նարեկացի
, իր Ող -
բերգոլթեան
մէչ. «Առ մա՚^յբն
իմ որ եբկնեաց ,
եթէ էլասեցան
գթութիւնքն
րնդ նաՀանչել
կենգա–
նոլթեանն»
(՛ԾԱ.
1 ) :
Պէաք է առարկել թէ բիւրեղի պէս յստակ
է
այս պարբերութիւնբ
եւ երբեք
չի նշանակեբ
թէ
կանուխ
մեռաւ
մայրբ՝
Որբ թ"ԴԼ^Վ
Ղ Է ^ Ք աակա
ւին մանուկ : Մեղքր
անոնց
վիգր , որ
ԳբէԳ"Րէ
ծննգեան
թուականր
կը դնեն
^5\ին եւ անմ իչա -
պէս, տակաւին
մանուկ, կր տանին վանք՝
յանձ
նելու Անանիա
Նարեկացիի
խնամքին
,
(վանաՀայր
մր կրնա՛՛յ
ստնտու
րլլալ) ;
Ուրեմն,
կենսաղիրներուն
ենթադրութիւնը
չի
կրնար
ղալ լեղուական
մթոլթենէ
մր
(2) :
վասն
զի «նաՀանչե
լ կենղ անո ւթե անն» բա ց ատ ր ո ւթ իւն ր
դրական
ձեւ մ լ ^ է «մեռած է» րսելու,
առանց
երբեք
«վաղաժամ
մ աՀուան»
՚էկա յութ
իւն տա -
լու , (կեանքի եւ մ աՀուան
պա յքարին
մ էչ բա -
նա ստեղծական
պատկե ր մ լն է նաՀանչի
նմ ան ցնե լ
կեանքին
րնկրկումր ,
նո յնիսկ
կրօնա - փ ի լի–
սովւայական
իմաստ
մր կայայգ պատկերին
մէչ
րսելու
Համաբ,
յաւիտենականութեան
մ իտքով ,
թէ կենգանի
Հոգին կր նաՀանչէ,
բայց չի չիչիր)
։
Եսկ պարբերութեան
մ իւս անղամ բ ,
«կասեցան
գթոլ
թիւնքն»
, չի կրնար
նո յնպէս ապացո
յց ծա -
ռա յել՝
պնդելու
Համ ար թէ Նարեկացի
պակաս
վայելած է մօրր իսնամ քը կամ սէրր,
այն պատ -
ճառով
որ մայր մր տեւական
աղբիւր
մրն է դո լբ–
գոլրանքի ելխ ա
՚ 1 ւ գ ա զ ա ա ա ն ք ի
, «յլ^թացս
կեն -
դանա թեան» :
Եթէ ա յսքան կըսլնգեմ թէ ծանօթ պարբե -
րութիւնր
չի կրնար
ւէկայռւթիւն
մր դառնալ
մօրր
վազամամ
մաՀուան
մասի1ւ, իմ ամէնէն
ղօրալոր
առարկութիւնս
այն է թէ ստիպուած
կ՝ րլլան ք
վկա
յութ
իւն
Համ արի
լ
նաեւ
ինչ ո բ կ՝ րսէ ^°ՐԸ
մասին,
մէկ տող՚էերր. «Առ Հա՚^յրն
իմ
երկրաւռր,
եթէ պակասեալ
են խնամականքն
բնդ
աւուրց
նուազոլթեանն»
: Այգ պարագային
,
Նարեկեան
Ողբերգոլթիւնր
գրուած
թուականին,
Հարկ
կ՝րլ -
լար
լ^գունիլ
ռր կ՚ապրէր
Հա յրր
,
/ ՚ ^ Հ
"Ր ^էչԳ
Հ
.
Գաբրիէլ
Աւետիքեան
, բացատրելով
ա յս
Հատուածր
, կր ղբէ •
«Լռելեայն
ակնարկութիւն
կայ ի բանիս , ղի Հօրն
ղնուաղու
թ իւն
մ իա յն տա
լով խնամ ռ ց եւ աւուրց , իսկ մօրն՝
ղբարձումն
գթռց եւ կենաց , թուի
զեկուցանել
թէ
ի գրել
Ա1—
ղօթից ս վախնանեալ է ր մ ա յ ր նորա,
իսկ Հայրն
տակաւին
կենգանի
կա
յր Հէնալոլբց
ծե
րութեամբ
պսակեալ»։
-,•
՛ք– ,1՛ .՚.>,\. V -. .
^ ,.•
ւ՛նչպէս կբ տեսնուի
, Հ. Ալճտիքեան
եւս կր
՛մերմէ
«կանռւիսէն "րբմնալու»
վւաստ մր
տեսնել
ծանօթ
պարբերութեան
մ էչ , րա յց սխալ
մ րն ալ
ինք կր գործէ
րնգունելով
որ Հայրր
ողչ էր տա
կաւին
«ի գրել
ազօթիցս»
։
Եղրակացոլթ
իւն • Որ եւ է ստո
յղ
տեղեկու
թիւն
չունինք
Նարեկացիի
մօրը
մասին , Հակա -
ոակ
մեր գրա բա բագէ տնե րոլն թափած
քրտին -
քին
ինչպէս տեսանք :
Ուչ մեռաւ
, կանուխ
մեռաւ
, բայց
մեռա՞ծ
է ր՝ երբ Գբիգոբի
Հա յրր , էՏռսբով
, եպիսկո
սլոսա–
ցաւ : Այս ալ ուրիչ առեղծուած
։ Ոանասէ բ մ ր , որ
Մ իաբան կր սաո բազրէ
( Գա լռւսա
դպիր
Տէր -
Մկրտչեան)
, կր պնդէ թէ չուչտակ
վարգասլետ
մ լ ^ է ր քէյոսբով , ա յս ինքն թէ կինր
կո րսնցնե
լէն
ետքն է որ եպիսկոպոս
դարձաւ
, քանի որ «ան -
Հնար է Տ՛ • գարում
կւսնամբի
եպիսկոպոս
ենթա -
գրել
Հայաստանում»
։
Ուչագրութիւնս
դրաւած է , սակա
յն ,
Հետեւ
եալ կարծիքր։
ԶարպՀանալեան
, երբ կր ներկա -
յացնէ
իլոսրով
Անձեւացիի
կեանքբ,
կր ղրէ– ՝
« Ա ա , տղա
յ Հասակէն
ուսմ անց եւ
գիտութեանց
ետեւէ
եղաւ , եւ Անանիա
Նաբեկացւոյն
եղբօր
զսաե ր Հետ ամ ո ւսն ան ա լո ւթ երեք որգի
ունեցաւ
,
ՅովՀաննէս
, ԱաՀակ ելԳբիգոր
։
Ժ՚ամանակ անց
նելէն վերօը հրաժարեցաւ յ ա շի ա րհ է , ու վանք մը
քաշուեցաւ,
եւ քանի
մր տարիէն
Անձեւացեաց
զւուաոին
եպիսկոոլոս
լ^տրոլեցալ»
։
Նարեկացիի
մօրր մաՀուան
մասին
խօսք
չկայ
բնաւ. :
Արգ, կբ Հարցնեմ
, ամուսնալուծո՛՛ւմ
մր կա–
ւոաբոլեցաւ։
Ատո՛՛ր Համար է, ոբ Աւետիքեան կր
գրէ՛— « Ե ՂԲ^ւ. ազօթիցս՝
վախճանեալ էր մայր
նորա»
(Գբիգորի)
, ինչ որ Հեբքելու
ձեւ մբն է
վազամամ
մ աՀուան
գրո յցր՝
Հբապաբակ
նետելռւ
Համաբ կարծես
նոր վարկած
մր թէ եբկար ապ
րած է Նարեկացիի
մայրր :
Լ՝"՚յՅ ^արկ կր գառնայ
քրքրել
ամուսնա
լոլ -
ծումներոլ
պատմու
թիւնր
Հայոց
եկեղեցական
կանոնագբքին
զոլղաՀեռ
(ինչ որներկայիս չեմ
կրնար) , այսուՀանգերձ
գիտեմ թէ Հայոց եկե -
ղեցին
ղէչ աչքսվ կր դիտէ
ամուսնա լուծ
ումբ
(2) Չ եմ ուցեր կանգ առնեւ
եթէ
շաղկապին
ւ)րայ . որուն անսովոր գ ո ր ծ ա ծ ո ւթիւնը ւ1ինա^ա.,
նոււ^եան ն ի ւ թ դարւ\ած է քերականադէա նարեկ–
ւուծներու համար : Դիտելի է որ ամբողջ հատուա
ծը կր բու|անղակէ ռ ւ թ ղուղահեո պ ա րբ ե ր ո ւթիւն–
ներ, որոնց ե օ թ ր
եթէ
կ ՚ ա ռն ե ն , մի ա յն մ է կ ը ՝
ոբք..
Մշեցի Գնղուււիթ
Օ է ա գ ի դ
ԱեվէբէԿԷ^
՚ ։ * ՞ ՞ ՛ ֊
՝•
ր ,
վայրի
կիսագալար
մաբդադաշտ
մը մաս
կազմէր
լեռնաձորին
ստորոտր
ւոարածուող
փռք.
րիկ
Հովիկն։
Խարբերգէն
դէպի Ա ուր իա
ճամբորդ
ԿԱ
ք–
Բ~
Կէ1
ղող որբերու
վերտին կարաւանր,
որուն
մաս
կազմէի ես, կանգ
առաւ այդմարգագաչտին
վը^
րայ : կէս օր էր : կառապաններր
, իրենց
կենդանի
ներն առած
մէկ կողմ քաչուեցան
, մենք ալ,
խում–
բեբու
բամնուած
նսաանք
ճաչի ։
Մեր ետեւր չոր ու ցամաք լեռնապատեբ
կԳբ-1
կարին։
Մեր գիմացր,
որոչ
Հեռաւորութեան
մբ\
վբայ,
մեզի անծանօթ
գիւղ մր իր
ստռւերները\
կ՝արձակէ։
Բանի
մը ուզտարածներ
եւ
ոլրիլ\
ՖելլաՀներ կր սլքտան
մեր չուբչր ու կր
ցուցնեն
թէ
մեղի
մօտենալու
Համարձակութիւն
չունին։
Մեղմէ ոչոք կր ղբաղի
անոնցմով։
Ամէն
Որբ
ու պաշտօնեայ
կր ճաշէ խազաղօրէն
,կբ խօսի
ինքն
իր մասին,
իր ճամբորդռւթեան
մասին,
կ՝արտա–
յայտէ
օր առաչ
սաՀմանը
անցնելու
իր
բոլռն
բաղձան քբ :
Մեր
իսումրին
գիմաց,
մեր մօտիկ,
մայոա ֊
կտորներու եւ Հասարակ
քարեբու
ցանոլղիր աե -
սաբան
մր կ՝րնգաբձակուի
: Անոր
միչոցնեբոլն
ծամածռւռ
կ՝երկարի ու կր թաղուի
արաՀետ
մը,
ուբկէ , յանկարծ
յառաչացող
կին մ բ երեւցաւ
յ
ՖէլլաՀներու
միքակ
տարազին
մէչ, կռնակր կբ -
քած,
քալելու
աշխուժութիւնր
կորսնցուցած
տա
րիքոտ
կին մբն է ։ Մեզի՛՛, պիտի գայ, թէ ոչ մեր
քովէն
անցնող
իր ճամբան
պիտի չարունակէ : Ո–
բո՞ւ
ինչուն պէտք,
եկռզբ
այլեւս վտանգաւոր
րլ––
լալէ գադրած՝
խեղճ պառաւ
կին մրն է ։
Բալց աՀա, մեզմէ
Հազիւ տասր
քայլ
Հեռու,
ան կեցաւ։
Գլխուն առած
չորր
երերցոլց,
դէմքին
մեծ մասր բացաւ եւ սկսաւ կեցած
տեղէն
մեզի
նա լիլ անթարթ Ուչեչտակի։ Ան կր նայէր
բաղ -
ձանքներ
ունեղոզ
անկարողի
մր պէս, կբ
նայէր
Համ ա րձակո
լ թ իւն ր կորսնցուցած
աղերսողի մը
պէո
։ Ւր ճամբուն
վրա
յ , դիաոզի
պարղ Հետա -
քբքբութի՛
ւն մր արթնցուցած
է, ոզո րմա թ ի" լն
մր կր խնգրէ, թէ ոչ բոլորովին
ուրիչ
բան :
կիները
, րնգՀանրապէս
կարճ կըտրամաբա -
նեն, բայց
աւելի
զօրալոր կր զզան : Մեր
խում–
բէն
Օր– Ա - , տարօրինակ
նայուածքներ
ունեցաւ
եւ մէկէն
թեւս
բո նելով րսաւ .
Աք" կինր կ՝ուղէ տեսակցիլ
մեղի Հետ. ր -
"եքիքի
մր, խնզրանքն
անի։
թերեւս
բռնաբար -
ուած, չաբա չար ան քնե բէն մաչած ,
թափառական
դ՜արձած
Հայո
ւՀի մբն է ։
•^՝*^V^ ՚ւ»յ." ււ^Հւտ՝^;^)^ ^
— ^Բէ Հ " * յ " * – ^ ի ՚^բն է, 11բ՝՚խէ՝–ոձկւՀա^
-
կրնայ մեր Հայերէն
խօսիլբ եւ կբն այ մեր քով գալ
առանց
քաշուելու
:
, . •
Ոչ
է
իր համարձակութիւնը
կորսնցուցած է ։
— Ւ՛՛նչ րնենք
ուրեմն
է
Ւնձ Հետ եկուր,
երթանք
իրեն։ կաբալա -
նին վարիչներր
ասոր Համար
արգելքի
դիտոզու -
թիւն պիտի
չյարոլ
ցանեն ։
Օր. Ա– որբերոլ
կառավաբչական
պաշտօններ
վարած է , բարռյական
ազգեցիկ
Հեգինակոլթիւն
ունի : կր Հնաղանգիմ
։
Ու ոտքի
ելլելով
յառաչացանք
:
Խեղճ կինր, իր գէմքր
քիչ մր աւելի բացաւ ,
մեղ գիմաւորելռլ
քայլափոխ
մր կաաարեց եւ ցա
ւոտ մպիտի
մր մէչ անմիչապէս
արտասանեց
.
իբրեւ
վարկարեկիչ
պարաղայ
, եւ ինչպէս
խեղ -
անղ ամնե բուն՝
ամ ուսնա լուծե ա լնե բուն
եւս կ՝ար–
•՛Ա՛լէ բարձրանալ
եկեղեցական
աստիճաններն
է
վեր– կայ ուրիշ պարագայ
մբ,
Գրիգոր
Նիւսա–
ց ի
,
որ եղբայրն է խստակրօն
Բարսեղ կեսարա -
ցիին,
յանկարծ
կը լքէ կինր
(կր զրկէ
թերեւՍ
վանք մր) ե լ ինք սքեմ կ՝առնէ , կր
բաբձրանայ
եպիսկոպոսութեան
;
Խոսբռվ
Անձեւացի
նո՛՛յնր
րրաւ արգեօք : Ո՚^վ
ի՛նչ
կրնայ
րսել, մեր ձեոադի
րնե րուն
խաթարու–
՚^Ը–> յիչ">աակարաններուն
խարդախումը
եւ գրիչ
ներու
մեղաւոր
տզիտռւթիլնր
տեսնելէ
ետքր :
Գբիդո
ր ի ծննղեան
թուականր
ստուգելու
ժա
մանակ՝
կրկին
քննութեան
պիտի
առնուի
այս
Հարցր։
Այստեղ կըսլնգեմ
/իայն
թէ ,
կանուխ
մեռած
ըլլայ
մայրր թէ ուչ, Գրիղոր չէր կրնար
վանք
գրուիլ
այն տարիքին՝ երբ կբծկալ
կամ
վարտիք
կապել
չեն դիտեր
երախաներր :
&.
ՆԱԲԳՈՒՆԻ
Տ– Գ
՛Նարեկացիի կեանքին ո ւ ղո ր ծ ին
նուիրուած այս ուսումնասիրութեան ա ռ թի ւ ՝ Ր«ւ–
րեկամներ կր հարցՈեն ինծի շտէ մին չ ե ւ ո ՞ ւ ր պի
տի հասնին իմ «ժ|ստումներս» եւ յ ե տ ուսումնա
սիրո ւթե ան ՝ ի՞նչպէս պիաի երեւի Վասպուրական–
ց|ւ այս
մեծանուն
բանաստեղծ - փիւիսոփան,
պզտիկցա՞ծ թ է մե ծ ց ա ծ ,
կամ - • • Աբովեանի
պէ=ս։
- Գոր ծ եմ զարժանն եւ զիր ա ւն : Եւ այս չա–
ւիոցր աւեւի ընտիր է բան չափոցը Վ ո ւթէ րի , ° Ր
կ ՚ ր ս է – «Օո ժօւէ
^8^^ժտ &աւ ւք17&ււէտ; օո ո€ ժօԱ
Ձ« Տ
աօ^էտ ղսշ Ա
^ե՚ւէԼ»
է• Ն՛
»
Fonds A.R.A.M
