Վե Ր ԱԾՆ
ՈՒՆ
՛Ի
դեցկութիւնը
պիտի ւղա չտուի։
Գուն գիտես ամէն գաղտնիք որ սիրտէ ս
1լր խօսի, ամին արտասուք որ կը մարգարատն այ Հոգիինմէք...
Եկ
ո
՚ւ-ր» Հէքեաթներու
Աղքիկ» Գուն չես մեռած, քանի որ կ
րաստես առագաստը նոր Հարսներուն, և անոնց մարմինները
կը բան
տարոյր
շուշաններու նման...
Եկո՛ւր, Գուն Աստղիէլն ես, Գուն ԱնաՀիտն ես, արեւին
աարփ
Ծովին
կը խաոնես, երգը՛ Համբոյրի՛ն, գեղեցիկ
ոյժը՝
Հաճոյքին, և ծաղիկ»
ները, կարմիր վարգերը, վարդե՛րր
գի՛նիի " կարկեՀան**.
Ո՞վ պիտի պատմէ քու Հրաշքդ, երբոր դարձեալ անցնիս Հայրենի ճամբան
րին... Ո*վ պիտի երդէ նոր երգ
մը քեղի Համար, ճրագի մը աստղր
պաաուՀանին
առք եւ՝ պիտի սպասէ անձկութեամբ... իսկ Գուն աչքերդ փ
մի՛ տեսներ Հուրքդ, որովՀետեւ, ըսէ՛, չե՞ս գիտեր որ մեռած՛ են
Հայրենի
չքնաղագեղ
Հարսները բոլոր, և անոնց առագաստը գոը Գո՛ւն պատ
ցիր» գերեզմանի փսխուեցաւ...
Հիմա դարձի՛ր ետ, աղբիւրները կ՚արտասուեն»
եւ անոնց վերեւ
ներր սգաւոր քոյրերուն
ման, իրենց
գանգուրները
քուրին
մէք՛
կ՚երագեն
տխրութեամր
այն կոյսերը որոնք այլեւս պիտի չի գան Ծաղկազարդի
ո
կտրելու..*
Հաւատացո՞ղ սնաց Հրաշքիդ։
Այն ատեն, երբ վարդենիները կ
ձրանայ ին գեղեցիկ Հասատկիդ
չափ,
ամին սիրտ քեղի՛ կը սպա սէր
րենիքիս
Հարսներուն
կուրծ՛քր բանալով կեանքր փո ՛թորկող
սէրերուն։ Աքս
ատեն քանի՛ Հարսնարաններ զարդարեցիր
շուշաններով սպիտակ
որոն
չէիր մոռնար կարմիր վարդ մը &գել անբծութեան
մէք այն բոլոր թեթեւ
քօ
ղերուն...
Գարձի՚ր ետ, Հէքեաթներու
Աղքիկ* որովՀետեւ
ամին Աղբիւր
լռած
ե քու Աափորզ արտասուքո՛վ
է մար գար տաց եր, երր գուն կ ա
ուռիներու, ստուերին
մէք էն, և կ՚երթաս ի զո՛ւր փնտռելու
նուռի
ծաղի1լներր
կարմիր***
*
ս յ
ր ի
(
ւ
ԱՐՍ էՆ- Ե Ր կ Ա
Թ
ՊԱԳՈԻՊԱ8Ի ձԱ8քԳԱ՚ԼԹԱԿ Ո,ՈԻ ԹԻԻՆԸ
կօմիտէի նախազաՀն է ՎաՀրամ Ծ* ՎրԴ՛ կանաչեան
ատեն Պա գուպարի առա քնոր գա կան տեղապաՀն
է։ կօմիտէի կարեւոր
ներին մէկ քանին անցեալ ամառ կ ո վկաս մեկնած են, իւրաքանչիւրը
իր
գին ան Հրաժեշտ տեղեկագրեր ներկայացնելու
Համար Հայաստանի կառավ
րութեան։
կօմիտէն
ս կղբէն յարաբերութեան
մէք եղած՛ է քՒԷՀրանի և Համատա
նի կօմիտիներուն
Հետ* սակայն
ժողովուրդին Պտգուպա
Հասն ելին վերք Թ
