388
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
Կ ԱՄԱԻՈՐՆԵՐՈԻ 6ՈԻՇԱՐ2Ա1
Ս՛օ տ օր էն Փարիզ ի
Q
uj j
ե կ եղե ցիի ն գ ա ւիԹի ն ւքէջ ււ||ւտ[ ւ ո արձրանա յ
Յու ՛շարձա ն ւք
նախաձեո-նուԹեւսմ ր
« ^լհր ա ծ նո ւՖ գ յ փ ե ւ ժողո վ ր դ ա կ ա ն Օանգ անակուԹեաւքր
/
Այ ս
օան ր 1ւու.իրա.էս ծ պիտ ի ա լ ա յ յիշ ա տ ա կի ն
այ ն կ արիճներուն ,
որոն ք ֆրանս ա կ ա
ն
ա ռ ա ջի ն գ ծ ե րո ւ ն վրա յ յ ա ղթ ա ն ա կ է յա դԹանա
կ երԹալա Լ ինկ ա ն ք}երոււարար , եւ.
Թ է ինքսյէս ()այ ր գ ի տ է
ի ր արիւնլւ
Թաւ ի ել ի իւնգիր ար գ արուԹե ան , իր ա ւ ո ւնք ի եւ.
տ ո ւԹե ա ն ։
^
Այ գ
^ սյն գ ա ն ա կ ո ւԹիւն ր խիս տ գ եղե ցի կ ժ է ս Թուլ ifp վերջացած ։ րլլալո վ ա ս
ե ն ք նկ ա սւե ր ս|ատւՐական ր րնել գ որ ծ ին , եւ. Օրատարակե
լ ց ա ն կ բ րոլոր նո ւիր ա
* ~ —ւ
ՀԱՅ ԿԱՄԱԻՈՐԻ ՄԸ ԿՏԱԿԸ
Պարտք մր ու՛նիմէլա տար ելիք որ ՛նուիրական սլար տա կան ութիւն
դարձած Էալն օրին ի վեր, երր այդ սլարտքր իմ վրաս դնողը՝ ֆրանսակ
բանակին մէջ Հայ կամաւոր մը, մեռաւ։
Ես մէկ քանի առիթներով առաջարկած՛
եմ կարգ
մը մա ր մինն
պէս ղի կատարուի աքդ պարտքը ենո/ն իսկ քանի մը թերթերու մէջ Հր
րակաւ առաջարկած՛
եմ։ Զայն բարբառոյ յանապատ
ի։
Այդ կամաւորը կարապետ
Դա ղան ճ եան, պատերազմի ճակա
դեռ ողջ էր, ինծ՛ինամակ մըգրած՝ է Լ
42
ֆրանք ղրկած, էմնղրելով որ այդ
ֆրանքբ իրեն դարձնեմ եթէ վերա դառնայ, և կամ տարօրինակ մի
թեամբ մր, խնդրած՝ էր որ այդ
42
ֆրանքով իրեն գերեզմանին վրայ խաչ
դրուի փոքրիկ արձանագրութեամբ մըե Գէ վիճակո՚-ած էր իրեն Հայկական
տին Համար ֆրանկական ճակատին վրայ իքն
ա
Բ
Ոչ մէկ տարակոյս կայ որ ալդ փափաքը թերևս մէկ Հոգիէ մը
յայտուած* բոլոր ֆրանսաՀայ կամակորներու սրտին մէջ ^սլ տեղ ունեցած
և ՛լատերոմն Համար նոյնիսկ խաղաղարար սփոփանք մընկատուած։
Պատերազմի ճակատէն Հեռու, շատ Հեռու ապրողներուն կը սն
ոանց ըսել տալու Հաս1լնալ այղ փափաքը
և
իրականացնել։
Արդ, Հակառակ կարգ
մըղժուարութիւններու,
ինծի Համար անկար
է նախաձեռնողը չըլլալ պարտականութեան
մըոր որքան ինծի,
նոյնք
ֆրանսաՀայ ամբողջ գաղութին կը պատկանի։
Ծրագիրը Հետևեալն է» Փարիզի Հայկական եկեղեցիի բակին մէջ պէ
է կանգնել յիշատակարան-կոթող
մը Իւր ՛գիս՛ի փոխագրուին խեղճ կա
պետ կ՚ազանճեանին և բոլոր իր ընկերներուն անունները, որոնք իբրև Օտա
րակա՛ններու Լեգէոնին պատկանող զօրքեր միշտ առաջի գիծերուն վրայ
խնայօրէն և Հերոսաբար ինկան։
