576
ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ
|8 ւ ւ ՚ ս. ափւււ՝ււտ.ւ ՛ Թւ ո , տ տ,
ՕԻՇԱՏԱԿԻՆ
p< =
™
Հայ
Հասարակութիւնը
այնչափ սովոր է, դերասան երիտասարդների
փուֆ ու դատարկ,
էլամ բարոյական գեղեցիկ զգացմունքներից
զուրկ
որ պարտք եմ Համարում, վերցնել գրիֆ"՛ ԺԷկ քանի նօթերով նկա
գրելու, մեր Հայկակէսկ թեմի լաւագոյն
և
ինտէչիգէնգ ուժերից մէկին, տարա–
բազդ Աևումեանին, իր վազա Հաս մաՀուան առիթով։
Սա
ւած էր Ագուլիս, և պա՛շտելով
գեղարուեստը կա տարելա
ծ՛լում էր* ուսու ասիրելով գրականութիւն ր. բայց ունենալով մի ծերունի
մայր, որին պաշտում էր, ունենալով վախճան ած
եղբայրներ որ թողել էի
Օ զաւակ ու այրի, այղ բոլորի տնտեսական Հոգը սնում էր իր վրայ երր
Հազիւ
17—18
տարեկան էր։ խնայած այս ծանր պա/մաններին նա Հետ
էր գեզարւեստին
և ստիպւած էր միժամանակ առևտուր անել, և անու
ուրախ զուարթ, պաՀելով ինքզինքը Հպարտօրէն անկախ, մեր զզւելի, ես
մոլ ու Հաստակաշի պուրժուաների
դէմ։
Ղ*տ ինչքան պարտաճանաչ
ու անձնուէր՝ իր ընտանիքի մ՚էֆ,լուրֆ
Հպարտ՝ ցուցամոլ Հասարակութեան դէմ, նոյնքան պարզ ու ղէմոկրա
Ժողովրդին Հանդէպ։ Աա էր որ առածին անգամ ստեղծեց Հայոց զժողով
կան» թատրոնը թէ Բադու ե թէ Թիֆլի
ս
*
Բանւորները 10 կօսլէկ տալով
լիս էին Աև քաղաքի կամ Բիբի-Էյ-բաթի նաֆթաՀանքերի
խժխժոցի մէֆ տես
նել մեր ներկայացումները, որը մենք շատ աւելի ոզևսրութեամբ էինք տալիս
Հան քերում գտնուած տյդ խեղճուկ սրաՀների մէ^
։
ուր զիրենք բարձրացնելու
Համար մեր արած խանքերը։ վարձատրւումէին
այդ արՀամարւած
բանւո
րի կողմից* յարգանքով ու
ս
իր
ա
[իր պաշտամունքով;
Այն գուրգուրանքը
նրանք էին ցոյց տալիս մեր աշխատանքի
և մեզ Հանդէպ* երբէք կ
չպիտի լի՛ներգ
տ
*Կել մեր ունեւոր ու Հարստացած
շրջանակին մէի ՈԿր մ
գիտեն, վատ
Հասկանալ»
բամբասել Ա Հեգնել, արդարացնելու Համար ՚
սի ասածք
Հ
ՄԷ քէ
ոռ
%էք Մարգարիտները խոզերի պոա^դ IFfàï բա
զովուրգը խռնւում էր թատրոնի
շենքերի աոաֆ*
Հետաքրքրլում,
Հարցնո
թէ ե՞րր պիտի նրանց Համար ՛ներկայացնենք (S քիուզանձը* զԱանդուխ կոյս
վՎարղան ՄամիկոնեաԿգը կամ «Արշակ
Բ*. Ֆը։ ի գուբ էր Պ* Աևումեանը
ծաղելով պատասխանում թէ այղ բիէսնեբը
Հինեն, վատ
գրուած։
Ժողովո
գը, երէկւայ երկրագործն ոլ գիւղացին, այսօրւայ բանւորը* պաՀան^ում է
իրենը, իր Ազգային կեանքէն ծնած, իր անցեալի պատմութենէ։
քաղու
բիէսնեբը ապացուցանելով
Ժողովրդական առածը
«.թթու խաղող
նուշ խաղող*, մեր այգիի խազողն է։*
Մի
օր Բիբի-Էյ-բաթի նաֆթաՀանքերում
խաղացինք՝
« Ա մբաթովձի
«Դաւաճանութիւն»
րիէսը* ես խազում էի թբքուՀու Հարճի» գեղեցկուՀի ղքիու–
քայաւի գերը* չար ունախանձոտ, ՚ՀէաՀելմի սատանայի գեր էր։ Պ* Աևումեան
