Հ
Յ
ԱՌԱՋ
»
.շար/լլ. կասլ ունչ,
հւ
. ՄիսւթԼան
սլ,սչա,.լ.ս–
նողական
նսլաաակներուն
հեա ել կ՝աշիա~
"՛ւ՛
՛Լ՛՛Ք՛" ՛յ՛՛՛ ել սլալքւսնեան
երկիրներր ։
Նանօթ
է,
.,ր
1953^
Անգարայէ
Ուխաէն
չ՛
վեր, Մոսկ
աչխաաեցան
անղամ աՀ աաե
լ
Պալքանեան
Գա^ա1լ,յոլթէլնր
(Ե Ո ւկո
ս լա լիա
,
Յու ֊
նաոաան,
թուրքիա)
, էլամ նոր
անղամներ
աւելցնել
անոնց
վրայ
Ալսլանիա,
Աու֊
մանիա եւ Պ՚՚ւլկարիա
, որոնք
Համայնա
վար
էլաոավարոլթիլններ
ունին :
Հ
՛՛՛Ր՛/
է
I
Յունասաան
ոլիաի րնդունի՛՞
անոնց
՚լոլւհակցութիւնր
Արեւմուաքին
րնգ՚լի ֊
մանալով, կամ Ալպանիա
, Ա՚ումանիա եւ
Պուլկարիս,
սլիտի կտրենա՞ն
Հրամարիլ
՚Լ՚որշտլայի
Աւխ՚ոէն,
Աթէնքի Հեա
դոր֊
ծաէլցելու
Համար :
Ամէն
ւցարԱՈլայի
մէ^,
էլայ նաեւ
թ՛ուր
քի ան , ո ^ կրնա
յ ոլա տ ո ւա ր
մ՛ ր ք՛՛՛շել
րո
լորին
առչեւ։
Արդարեւ, եթէ ^ԻշԳ է
ւքր է շի էլաո ավարութէէ
ան աո ածարկին
մ է 9
Հ ե տապն
ղո ւաձ՜ նպաաակր՝
Թուրքիա
անՀրամեչա
է Պալքանեան
Աւխտի
մր
մէշ։
Ենթադրենք
պաՀ մք., որ
Թուրքիան
"՛լ
րնղոլնեցաւ
եղահ՛ աո աշա րկր : ԱյԳ
պարաղային
, Աթէնք եւ Ան՚լարա
սլիտի
Համաձայնի՞ն
իսմ րուի
լ
նոյն
սեղանին
շուրշ :
ւՕօՏ/յ
Անղա րա
լի ղ ա շնադրով եւ անէլէ
վերշ, Ատլանտեան
Գաշնտկցոլթիւնր
, Ա—
մերիկտ եւ իր դա^տէլիցներր
եթէ չկարո
ղացան
Հա շտե ցնե լ 3 "՛նաս տանն ու Թ ՚ ՚ ւ ր –
քիան , դմուար է Հաւատալ
, թէ պա լքան
եան ա յլ պե տ ո ւթ ի ւնն ե ր ր կարենան
յ ՛ " ^ " ՜
դի
Լ
" ՛ յ "
՛ք "՛րղին
մէշ ։
Եր ղանուինք
ճիշդ ա յն էլացութ է,ան առ֊
շեւ՝
ինչ որ էլր ներկայանար
1953^
Անգա–
ր ՚ " յ ի դ՚սշնաղրին
ս տո րաղրռլթեան
աաեն;
Համ ագո րհ-ակցութեան
խռ ստո ւմնե ր եւ
ստո րաւլրո ւթիւննե
ր որոնք սակայն
թագ–
ուահ՜ են այսօր : •
Տաէլալին
էլայ
" ՚ ֊ ր ի չ
Հ՚՚՚րց
մշ– 3"ւ–
նաստանի
յա
լւա րե ր ութ
իւննե ր ր չեն րարե—
լաւ՚՚ւահ՜
Պուլկարիոյ
եւ Ալ՚ղանիոյ
Հետ.
է
Այո
Ր"
լ՛՛է՛ր նկատի
առնելով,
մասնա
^՚–՛
ղէտներու
էլտրՆիքր
այն է, որ
Ռ՚՚ւմանիոյ
աէւաշարէլր
ձա իսո ղութեան
գաւտապալ, ֊
տուած է, նոյնիսկ՝ եթէ
Համագումարի
ծրադիրն ալ իրաէլանութիւն
գառնայ :
X
Ռ֊էձմանաէլսն
առաշարկր՝
,ոք, մի(ք/–
մտմանաէլ
եղած է Ե"ւկ""լ""–ի"յ
,
"է՚"՚է
.րնղունելութիւն
մր ղտած է
Պելկրտ՚ոի
քաղաքական
չրշանաէլնե
րուն
կուլմ է :
Ցարդ ոչ մէկ պաչտօնա
կան
՛լե էլո յց այս
մաոին : Այնպէս
կլ, թուի
, թէ
Եուկոսլաւ–
ներր չենուղեր
կորսնցնել
Յոյներու
եւ
Թուրքերու
բարեկամութիւնր,
նկատելով
որ Խ՛ Միութեան
մեքենայոլթիւններէն
մէէլն է Ռումանիոյ
առաշարկր :
Թ– Ա– Թ–
Ք Ն Ն Ո Ւ Թ Ի Ի Ն Ն Ե Ր Ը 1
աՅՍՍՏԱՆ»* ՍԷՋ ՚
ԿԱՐԴԱՑԷՔ ԵԻ ՏԱՐԱԾԵՑԷ՝ք^
ՅԱՌԱՋԷ,
ԽՄԲ
—
Հ այ ւսւստւսւնի Գրողնէրու Մխււ–
թէէա(1 պաշաօււաթ-հրթ
Գրական
Թերթ\^^^
1957 Օգոսաւա 18|ւ 1>իւի1ւ ւքէյ - Արշ^ււկ–
էան էւ Հ. ՎայլոյեաՈ շահէկաՕ յօդուած
մը ցււած էՐւ դպւացակւսԱ քնՐւութէանց
|քսա|ւ1ւ, սլոռոէւ՛
է
((|սա.ւ.ոլւ մաււէրը :
Հ ՛ " յ ո ՚ ՚ ՚ ՚ ո ա ն ի
րարձրադոյն
ուսումնա -
րո՚ննէ,րր
րնղունուելոլ
Համար
ւոյս
տարի
ալ ւէեծ թիւով
երիտասարդներ
դիմում
կատարած
են : Անոնք
եկ՚ոծ ենղրեթէ
րո
է՛՛է՛ շրշ՚ոններէն
, քաղտքներէն
, ղիւղերէն
,
Աս՚րսլէյճանէն
, Վքւտստանէն :
՝Բննութիւն–
ներր սէլսած
են Օղոստոս
մէկին ել կր
չարունակոլին
: Այո օրերուս
,
Երեւանի
րա րձրաղ ո յն ո րե լէ ո ւո
ս ւմն ա րան
ին քէն -
նո
ւթ իւննե ր ր
լսե լով
ղ մոլար չէ
ղ աղա -
՛Ի՛՛՛՛Ր ՛էր քլաղմել
ղոլրուլներու
մաէլարդա ՚
կին
մասին :
Այո
ն սլա տաէլ ով տ լցե՜լե ցինք
Երեւանի
Պ ե տ ա էլ ան Հա
մ ա լս տ ր ան ր ել նե րէլա լ էւ ՜
՚լ՚"նք
հ<Խ • Աբովեան»
ման կավա րմա էրան
Հէսստատութեան
քննութիւննե
բուն , տե -
սանք Հա լերէնի
ւլրաւոր
տ չխա տան քնե ր բ ,
աՀտ թէ խն
չ տպաւո րո ւիժ իւն
էլրեղ ինք
.
Մ եր
խն ղր՚ան քո վ Համ ալսա բանին
Հ տ լ
ղ րաէլան ութեան
քննիչ
լանձնախում
րին
նա իսաղաՀ բ մեղի
լտնձնէ, ղ
ղ րալոր աչխա– |
տանքնեբբւ
Թերթա՚տեցինք
ղանոնք , ո –\
րոնց գլխաւո
ր առանցքր
էլբ էլաղմ են մ^^րՀ
ղրւյղնէ^բն ու անոնղ
ծանօթ
ղ ոբծեբր
է ^
կո՛ն տշիւաաանքնեբ
, որոնք
ունին
մաքի \
յոտտէլսւթիւն
, պատշաճ
տրամտրանոլ
-
թ իւն եւ լե ղոլա էլան
մ աքր
ութ
իւն
( չատ
քի
չ) : Մ ակա
յն անոնղ
էլալքին
էլան
նաեւ
տՀա
ճութ
իւն
պատ ճաո ող
բաղմ աթ
իւ
•
վոսստեբ
-է
Ուսանողներէն
շատեր
չեն ղի -
ւոէւր թէ Պռոչեան,
^ ի րվ ւսնղատէն
, Մուն–
ղոլկեսւնր եւ ծանօթ տ Ա ւլրողներ
րանաս–
տե՞ղծ
են , վիպաղի՛" ր թէ թատե րաղիր • • •
Ջէ՛" ՚" ղ ի բներէն
շ՚՚՚տէւբուն
մէշ էլր րա ՜
ցաէլտ
քի
մ աքի
յս տաէլ ու թիւնր
. խառնա -
շվւոթն ու ճապտղութիւնբ
աչք
էլբ Նա -
կեն
֊.
Միշնաէլաբգ
ղպրողյ;
ոսկիէ ել
աբծ՚սթէ
չքան չանն ե ր ռ վ աւա
բտ՚՚՚ծնե
բէն
չատ
եբբ
բաւաէլտնին
դոՀացում
էլոլտան
իրենց
՚լի–
տելիքնէ՛րով : Աակալն աքս
մրցանաէլալոբ–
ներսէն
էքէ9 նոյնիէէէլ
էլր ոլուտուՀի^ւ
տյնւղի–
ոիներ , ոբոնք
Համապւսէոասխան
ւղատ -
րասաոլթիւն
չւէւնին , տնՀրամեչտ
չաւիւէվ
չէ)ն դիտեր
մայրէ՚նի
լեէբււն եւ
ղրականու՜
թի՚նբ
:
3՚"՚ոէլասլէ
ո տիւուր պաաէլեբ էլբ
ներկա յէսցնեն
արծաթետյ
շքանշլսն սաա -
ղուլ՚եէ։ բուն
ղ բալո ր ա շխա ա՛՛՛ն քնե բր
Զրոյցներու
լՐւթտցքին
ոլարղուած է , որ
նո յ^ւիսկ ոսկիէ
շքանշան
ստացողներէն
չատէ, ր Հարուստ
ւլ իաէ՛ լ իյ^ւե
լ։ չունին :
Երեւանի « Խ– Աբովեան » մանկավար -
մաէլտն Հաստատսւթէ՚ան
ւնդունուելու
Հ՛"–
մ-սբ դիմում
կտաարողներէն
չատեր
նոյն–
ոլէս
չունին
էլայուն
դիտելիքներ
« Նտր - Գոս » դ՚ղբոցի
շրշան ա
լ՛որտնե
րէն
եօթր
շքանշան
ոէոացոէ^ւեբուն
մէշէն
միայն մէկ Հողի տուած
է
ղոՀացուցիչ
պատասիսաննե
ր :
Հայերէն
լեղուի
մէշ շատ ղէշ ենյատ -
կապէ ս ռուսաէլան
ղպրոցներ
յաճախող
աչա
էլե ր տնեբբ ;
Պե
բուն
մէշ քննութիւն
մր էլատարելէ
վելվ,
աէլամայ
Հ ՚ " ր ց մր էլր հաղի
.-
՛ասոնք
երրեւիցէ
ոորվսՐծ են Հայ լեղուն,
էլար -
գ՚՚՚՚լ՚ո՞ծ
են մեր դասական եւ մամանաէլա–
ևԻՕ
՚լրո՚լնԼտբուն
ղործերր
,
տաբբ.ա1լան
տրամաբանութիւն
ունի՞ն
...
ցաւոք
սրաի , սորված
են , եւ ա յն
ալ
տասր
\տարի
. • .
Ասոնք փաստե ր են , որոնց
քռվէն
կարե֊
լի չէ անտարբեր
անցնիլ : Ի՞նչ է պատճա–
ռր. Որ միշնտկ-արդ
վարմարաններու
շրբ–
շանա լա բ տն ե ր բ
սւ յսպիսի արտառոց
աղի–
տութիւն
էլր ղբսելո
րեն եւ
Հասունոլ ֊
թ էւան վկա
յաէլան
էլ բ ստանան :
Հարցր ա յն եւ , որ Ե րթա էլան
Նա խա -
բարութիւնն
ու մողովրդաէլան
էլրթու -
թեան
յանձնա խում բե բ ր
մ տաՀ
ող ուած
են
մ իշնակա
րղ
ղոլրոցներու
ա չտ
էլե ր տ ո
ւթեան
քանակբ
աւելցնելով,
ի"կ անոնց ռրակբ ,
րստ
երեւոյթին
չի Հետաքբքրեր
զիրենք :
Իրօք , ուսուցիչներն
ու տնօրէններ
բ կբ
փ ա ռա բտն
ո լին , «բաբձր»
յառաշղիմ
ու -
թեան
Համար , ի՛՛էլ տյգ յառաշղիմ
ութիւ
նր որքանո՛՛՛վ կլ Համտոլատւսսխւսնէ
ի -
րաէլւսնութեան
, ան ա յնքան ալ
էլարեւոր
չի Համ աբոլիր ;
Եթէ
Կրթ՚ոկան
ն՛" խա րա բութ
իւն ր քիէ
մր
բնութիւն
բանեցնէ ա լս րոլորին վր ֊
րայ,
ղոնէ յառաշիէլայ
տարի
Հայերէն
անղտմ
չղիտցող
աչաէլերտներբ
Հասունա—
թե՜ան
՛իկ՛"յաէլան
չեն ,,տանսւբ :
Ալ՛՛ Հարցբ
"՛ռաշին
անղամ չէ , որ տ ֊
ոա^ էլլ։ քաչուի
։ Աամռւլին
մէշ յաճախ կբ
խօոուի ալս մասին եւ յատկապէս
՚"
^
մասին՝ որ Հա լաստան
ի ռուսաէլան
դբ՚ղ ~
րոցներուն
մէշ չաա ղէշ է Հ"՛յերէնի
ու -
սուցումբ։
Աաէլայն
տարիներբ
էլանցնին
ել վիճակբ
նոյնր
էլր մնայ • • • ՝.
X
ԵՐԵԻԱՆԻ
մէշ րնակարաններու
շինու ֊
թիւնր
ՀետղՀետէ մեծ թափ կր ստանայ :
րագրուած
է մ օտ ապաղ ա յին
եր կ՛՛ւ
ւէ ի–
լի՚՚ն
25(1
Հւսղաբ
քո՛ռ • մեթբ տարածու -
թեան վրա ք րնաէլտրաններ
շինել։
Նախա֊
պէս
նոր բնակարսւՍնեբու
կառուցման
Համաբ
էլբ ՚ ի / է ի ն Հին տոլնեբբ
, այմմ էլա
ռավա
բու
թիւնր
որոչած է թ ո յ լ չաալ որ
Հին տանեբբ
քտնղուին :
ԵՐԵՒԱՆԻ
մէշ
լոյս տեսած
է
«Հայ
սլաբրեբաէլան
մամուլի
րիրլիուլրաֆիա»ն
,
մեհածաւալ
տչխատութեան
երկրոբղ
Հ՛"–
տորր, որ էլաղմած է 3– Պեաբոսեւսն : Այս
Հատորր
քլ՝րնդղրկէ
190045՛
մինչեւ
1956
լոյս տեսած
1-174
պա բբե րտ կաննե
բու մա֊
ս։ են ա ղ բ ո « թի
ւնր ;
ԵՐԵՒԱՆԻ
ոս էլե բ չական
դ ործա
բանր
ձեոնաբկտծ
է աէլնաքաբեբու
արատղբսւ ֊
թեան։
Ց՚ոբղ
նման
ք՚սբեր
կ՝արտագրուէ–
ին
միայն
Մոսկո՚-այի
մէշ։
Երեւանի ոո ֊
կերիչներր
էլ՚սրճ մամանակի
մէշ իւբա ֊
ՄՈՒԱԱ ԼԵՐԱՆ
ՀԵՐՈԱԱՄԱՐՏԻՆ
ՏՕՆԱԿԱՏԱՐՈԻԼ^ԻՒՆԸ
ՊԷՅՐՈՒԹ,
(Ցաււաջ)
Աեպտ.
17 •
Կիրակի
, րաղմաՀաղաբ
մողովուբղի
մաս
նա
էլց Ո ւթեա
մ բ , Այնճարի
մէշ
տօնուեցաւ
Մ ուսա ^ադԼւ Հե բսսամա
բտին տաբեղ տ ր -
ձբ
:
Հ^աբաթ
դիչերուլՐւէ
սկսեալ
մինչեւ
Կի
բակի
իրիէլուն
, Այնճարր
ւէ ա մ աղ բ ավա
յ բ ր
ղաբձած էր Լիրանանի
, Աուբիոյ եւ իրենց
արձակռլրգբ
այս Հ իւրլնկալ
երկրին ղե -
ղածիծաւլ
լեռնե բուն
վ բա
յ տնցնէէ լու Հա -
մ՛՛՛բ
վ-՚՚յբ
|լաղութնէ^բէն
եկած
Հերոսա -
պաչտ
Հայութետն
: Գոլրսէն եկած եւ նեբ֊
"էն
դուրս թափած
Հւոյութիւնր
, խանդա–
վաոութեամբ,
է՚րղեբով եւ աղա ղ՛" էլն ե ր ո վ
այնպիսի
մթնոլորտ
մ լ, ստէււլծած էր , "Բ
երկրոր՚լ–
Հտ յրենիքի
մ բ ՝տ պա ւո բ ո լ թ ի ւն ր
էլր ձգէր : Գի՛՛՛լի
մ ուաքէն
սէլսոգ եւ մ ին -
չեւ
Այնճա ր ի ^Աօսեաց Անատո.»ր
երկարող
մ այբ
պողոտան
լե ցոլած էբ
մ արղկա
յի՛ն
Հեղեղով
՛քր, բաղմամարդ.
քաղաքի մր
մէկ շատ րանուէլ
ճամբան
քիչեցնող
եռու–
ղեռով
մր։Անտաո.ի
մուտքին
չինուած
կա–
մարին եւ անոր վբայ ծածտնող
լիբանան -
եան
է՛ւ Հայէլաքլան
ղոյղ. դ րօ շա էլնե ր ո ւն
նեբքեւէն
էլ՝անցնէբ
էէ՜ողովուբղբ
, ուլեկո -֊
չելոլ
Համաբ
Մ՛՛ւս՛"
Տաւլի
Հերոստմաբտր
եւ Հաղո րղուե
լու
Համար
աղատութետն
մ ։ս րտիէլէւե բուն
նուԼ՛ բա էլան
ո՛լ
իէն :
ինչպէս
սովոբոլթիւն
է, ՚1ւսւիւ մասւռւց -
"ւե՚յ՚սլ
Ա . Պ՛՛՛աա բա
՛ւ
;
կբ
սլտաաբաղէր
Լիբ՚սնանի
թեմի
ւսոաշնորդ՝
Խորէն
Արք՛
Րարոյե՚ոնր
Օբ՚՚ւ՚ոն
պաաչաճ եւ մեծ)ււ -
պէո
բո վան ղտ կա
լի ց ճառ
մ բ
Լսօոեցաւ
Մեծի
Տանն
Կիլիկիոյ
էլ՚սթսղիկոս՝
Ն՛ Ա–
0– Տ– Տ. ԶարեՀ Ա. խաչին եւ
Մուսա
Տաղի
րարձբ ունքնե բուն
վրա
յ
թափուած
արեան
խորՀուբղբ
վեբ առնելով : Պատա֊
լ՛ա ՛լէն
ետ ք էլա տա րո ւե ց ա Լ
Հ ո գեՀ
՛սն
ղ ս տ -
եան պաչտօն եւ օրՀնռւեցաւ
աւանդական
Հերիսան :
Ասլա սէլստն
կեբուԼսումր,
Լ"նշ"յքր
եւ
չարունաէլուեցալ
մինչեւ
իրիկուն,
իսան ֊
գավառութեամբ
, եբգով ու պարով :
ՎեՀափառին
, Աուաբլորդ
ԱբբաղանԼ՚ն ,
երեսփոխաններուն
եւ ազղային
մարմին -
նեբու
ներկա
յութիւնր
, Հաղարաւոր
մո ՜
ղաիուբդի
մ ա սն ա էլղ ո ւթե
ան Հետ , Լ՛րա -
սլէս անն ա էս լ՚՚1ւթ ա ց տօնի
մր շուքր
տուէ՛ն՛
տալ՚ե՚էո՚րձին
, ադ՚լայէ՚ն
Հ ՛ղա բ տ ո ւթե
ամ ր
մր
լեցնելով
ներկաներուն
Հոդիներր :
ցոլցած
են էլիսաթ անէլա լ՛մէք եւ Հբարէ՚ւ՚ո -
յէ՛ն
ծ՛ո՛լ ու ւք ունե ՛լ՛՛՛լ էլա բծր
քարէւ
րսւն
յղէլու՚քն ու աե ՚լ""լ րմ ան
՛լ յ՜ւ՛ւ տլ՛ է՛ն
՛լ ւ՛ ր -
ծ լ– : Բնականէն
՛լաա, դործաբանէւն
մէշ էլր
պ՛ս տ բ.ա ս ա ո լին նտէ,ւ արՀէ, " տ՚ոէլան
աէլն՚ս–
քարեր :
ՀԱ,ՅԱԱՏԱ։ՆԷՆ
Խ՚ո՚լ-ի՚ս՚ոան
ղ՚ոցած
Հայ
տւլոց եւ ,ուլ շ է՛ կնէ՛ բ ՚՛ ւն մասին
էսոպ՚ոն
Հո
ղերու
թերթր
խմբա
՛ւ
րտ էլան մբ ղրած
է
« Ա.բ է. Լ՛ուի ՛ոո Հ՚սքաստանէ՛
՛դս՛ տ ո՛ է՛բ ՛ո էլ -
նե լ՛ր» էս՛.– բ՛ո
՛ւ
րէ՛ն տակ , ՛լ լ՛ ուա տէ՛ լ՛՛՛է ա -
ն՚՚նց աչէսատանքլ՛ :
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(10)
ԿԱՅԾԵՐ.
Մօրս
Հայբր
անիծեց
նրան ել
այնուՀե–
տէ". չՀ՚սմ արձաէլոլեցաւ
ոտք
էլո էոե լ ծն"–
ղական տան չէմքի
վրայ,
մինչեւ
այն
օբր,
"Բ Հորս մաՀր
մի ՚իոքր
մեղմացրեց
նբանց
իսս՚ոասրտսւթի՛
նբ .
Այմւէ պէ՚տէւ իսօսեմ ա յ՛լ ցաւալէ, մաՀ -
ուան
մասէւն։
Հայրս
դիմելով
՚լէ՚՚լի
պ՚"ն–
ղէսաութիւն
, նսլատաէլ
ունէր
կ ,
Պոլէ՛ս
ղնա
լ , ուր ա յն մամանակ
լէ՛ն ում
էէ՛ն
Հալ
գա՚լթա
էլաննե րր : Նա ՚ղէտք է անց էլենաբ
էր՚լբու՚է
ից ; Այս՚ոեդ
, մէւ օր ՚էւ"ւլւ1ցէւ։լ
ս՛նց
էլենալո,
մտմանաէլ,
լանէլարծ
մի
թսւլ՚ք
յարձակւում
է նրա վր՛"յ
, եւ է՛ր
ղաչոյնի
մի Հարուածով
էլարում է նր՛ս
ոլաբանո՚լր,
եւ
՛լ լո՚-խ բ
մ ի կողմ
ղլոբե լով , ՛ուբա իսու -
թեէսմբ
ւլոչում
է. «է՛ս տարայ՛
ես տա ֊
րայ՛՛՛»։
Թուրքերէ՛
րա՚լմութիւնբ
Հա -
լաքլում է նրա
ձ՚՚՚՜Բ^է՛
^
Հէ՚տաքրքբռլ
-
թեամբ
Հաբցնում
են , թէ ի՞ն
չր տարաւ :
.
^Ընկերիս Հետ վէւճում
էէ՛նք , պսւատս–
խանում է եղեռնագործր
, նսք
ասում
էբ
ք թէ Ի^ Դ"՚Լ"^Բ
՚ո՚^ելի
սուր է, իսկ ես
ուսում էի, թէ իմն է տւելի
սուր
ւ Վճռե -
ցինք
՚իոբձել այդ գաւուրի
պարանոցի վբ–
րայ,
գբ՚սղ
ղալո՚Լ , թէ մեղտնից ով որ
•մի Հարուածով
կր կտրէ պաբանոցբ
,
միւ֊
որ ոլէաք է պւս րտա
լյ՛ բուի՛ էւր
Հաչուով
Հիւրասիբել
նբան
՛քի ֆէւնշան
ք՚՚՚՚լղր
՚/՚"Հ–
ուէ՚՚ւի^ ել նարւլիլէյ՚էվ.
Այմմ
ե ս տա րտ
յ» :
Բա՚լմութիւնր
ւլսվտրանում
է
սրիէլայի
քաշոլթէ՚ւնր
, ասե լուի՝ «՛քա չ՛՛ւ լլո։
. . . մա -
չալլա»
... ել Հեռտնում
է : իսկ սրիէլան ,
իր բնկերի
ձեռքէ՛^ րռնելով
, քարչ ՝է տա ֊
լիս
՚լէ՚ղի
ւլաՀուէտուն
, որ ստանայ
իւոս ֊
՚ոտցած
մլ՚ց՚ոն՚ոկբ։
Ա՛է՛ ամբ՚՚դշ
օր Հօրս
՚լԼ՚՚՚՚Կբ
՚էնււմ է Հրտոլարտկէ։
վր՚սյ : Աու–
սոլլ՚ք՚սննէ,
բ լ
ծ՚ս՚լրելով
է՛ն ան՚լնում նրա
մօտից, թէ որքան
թ ո յ լ է եղել
«ղաւոլ ֊
բէ՛» պաբանոցբ
, որ մի Հարուածիղ
էլրա -
բուէ
՛ւ
է . է՛սէլ
ոմ ան
ք
՛լա լ՛՛ք անում
է է՛ն
"ր է>–
Կ՚՚՚յԻ
Բ՚՚՚՚էհԻ
ղօր՚՚է
թեւււն եւ նբ՛ո
ւլտշոյնի
՛ւբ՛։՛ թէ՛ էսն ՛Լրա յ : Բ՛ս յց տե ՛լա յին
Հա յէ՚րր
,
երկԼ"–՚լ
ից
չէէ՚ն
Հա՚ք՚սբձակուե
լ
ցե բե կով
մօտեն՚ոլ
նրան, եւ մէ՛այն
դիշէ՚բ՚՚ւէ
վէ՛ր է–
ի՚ն ՛ոո ել
ղ իակբ ու թ ա՛լե լ :
Այդ
սա րսափե
լի
ե ւլեոնաղ ործ ութե
ան
լուրր էսիստ սաոնա
ս բտութեամ
քւ բնդուն -
"ւեէլալ
մէ՜՛ր
էլ ո ՛լ մ ե լ՛ում , որւղէս թէ ,
Ա"–
՚իո րւսկո՚ն
Ա
՛նցքէ, բէ։ էրս բ
՛ւ
է՛՛լ
՛լ ՛՛ւ ր ս
մ է՛ բան
չլինէր : Մ է՛ ր
թ շնամ
ինե ր լ՛ ուբա է՛՛ա ցան ,
իոէլ մէ՛ր րարէէէլամնե ր լ, աւելորդ
Հտմտրե ֊
ցին
տբտմէ՚լ։
Ա՛ է՛ լի Հասկացո
՚ւ
մալ՚՚լիէլ
ա լսւղէս
է է՛ն բ՛" ց ա ա ր ո ւմ , թէ
Աստուած
նրտ ճակատին
այնպէս էր ՛լ րած, պէտք է
՚"յս
տէ, սաէլ մւսՀով
վ՚ոէսճանոլէ
ր : իսկ իմ
քեոինէ.րր
աոու՚ք
էէ՛ն, թէ Աստ՚՚աւծ պատ
մեց
նրան, որովՀետեւ. նա ղողացել
էր
նբանց
քլ՚՚՚՚շր
էՕր
՚ո՚՚՚նէւց
, /, (. մէւ
՚սյսպէ՚սի
մարղ չէր քլալ՚ող րաէոտաւռբ
լէ՛նել։ Մի
սէ՚բո՚լ
սիրտ
մէ՛այն
էսորէ՚ն
էլերսլուէ է""ց~
ուած
էր , ղա իմ մօր սէւրտն էր : Ա՛քդ " ~
՛լո
բմ է, լէ՛ն ՚քինչել
մաՀ
չէլ՛ո ր ։՛ ւլա ՛յտ
լ
մոոա–
նա
լ
իմ չուառ
ամ ՛՛ւսն
է։ էլսէլիծ ր : ԵԱ եւ էւմ
քոյրէ, րս ոչինչ
չէ ինք Հասկանում
• մ է՛նք
մէ՛այն
անւլ իտաէլցա
բ՛ս ր րո՛լ էինք
լէ՚նոէմ
,
է– բ բ ՚ոէւսնում
էէ՛նք, որ ՚քէւր մայրր
լ՛՛՛ց էբ
լինում : Րայց ես եբբ մեծացայ
այն մա ՜
մ ո՛ն
"՛էլ
մ էւա լն
Հա՛՛ էլա՚լ՚ս
յ
բ՚՚լոր
բ , եւ
՛լ աււն ՛իրէ մ էսն գբութ
է՛ ւնր , էւմ Հասա
էլի
Հետ , սէլսէւց ՚իոքր աո փոքր աճել • • ՚
Գոսնէ՚ց
աւել
"՛յլ եւս է՛՞նչ կտրող էր լի
նել, որ ո՚ղղէբ
ոբղ ու սբտի
վ բ՛" յ , "Բ
ղա^րկ չէր զւլացմէ՚ւնքից
, որ
սէլսել
էբ
Հաոէլւսն՚Սք, թէ է՛՛՛նչ բան է րաբբ՚սրոսու
֊
թէ։ւնւ : իմ Հօր սլ՚սրանոցի
վլւայ
էլ՛՛՛՛ո ա ր -
"՛ել էր մի սոսկալի
ւէ՚որձ, "բր եթէ ւլործ
՛լ ր՚յւած
լէ՛նէբ
մի Հաւի , մ է, ՛ս յծէ՛ եւ մ է՛ն– .
չել
անւլամ
մէւ չ՚սն
ւղարս՚նոցի
վրայ , ան֊
՚տտրակոյ,, , անպատիմ չէբ ւքնալու
չարւս–
՚լործր : Ր՛ո
յղ Հայ
մ աբւլ ր
ղաւոլրր
Ա
՛ւելի ստոր էր այդ տնս՚սո
ւննե լ՛ է՚ց : Ն՛"՝.
տէ բ չունէ բ , նտ
՛լ է՛ն չո՛ նէ լ՛ .նրա
Հե՛ո
կարելի էր անել
ամէն
ր՛ոն
յէյ֊
ան պուտ
իմ
մնալ
. . .
իմ
քեո ինե բ ր տրՀեստով
ղինաղ ործ է -
ին • ՚ " ք դ արՀեստբ
մառանդաբաբ
անցել
էբ
նբ՚սնց
տոՀմի
մէշ, եւ
Հարիւ
բաւոր
տարիներէ,
բնթացքում
ղարղացել
եւ րա -
լաէլտն
էլատարելագոբծւ՚ւել
է ր : Պ ա բս -
կասաանում
, ինչսլէ,, ել Տաճէլաստանում
,
տո
Հ ա ոա
լ, ա էլ բ՛՛լ"
բ
ւլէ՚նա,լ "րծներբ
Հա յե ր
էին
՚ նրանք
ղէն՛ք էին պատբսւստում
ի ՜
րանց
թ ւ^ւտմ ինէ.
րէ. Համար , ։,րոնք,
թէեւ
շԼնելր
չէին
իմ,"ն"ւմ
, բ ՚ ո յ ց դ ոլ՚ծ
ածելու
՛ք է ^ չատ
Հմուտ
էին։ Ե"
մ ի չ,ո
մի առօւն–
ճին
րաբէլՈէթեամր
էիմտ՚սծում
" ՛ յ ն աւլեէ
տալէ, անցքէ,
մ ասիև , թէ ան ոլա աճա,,. մի
Հա յ էսբՀեսաաւորի
ձեռքով պէտք է
շին–
ուած
լինէին
"՚ յն ւլաշո լննե րր , ոլ,՚,ն,լմ
ուէ
ւիոբձ
ւէ, ՛ւ ր ձէ՛՛յի՛ւ՛ իմ Հօր սլա ր,ւ,նւ՚ց է՛ վր՛ս յ ՚
իմ
քէ՚ռինե ր ր ւքեր ՚լալաոին
նշանաւոր
՛լին տ
,լ ո բծ
և ե բն էին, այգ "լատճա,,՚,վ
նբ -
րանց
արՀ
է, ս տանո
,յ ր ամբ՚;,լշ տարէ,
մ է, չտ
ւլործ եւ
չէ,՚,,,,ոութէււ),
ունէր : Ար~,ե։։տտ–
նոցք,
՚շետե՚լուած
էբ տան ղքէոաւ,,ր
մ ուա
քի
էլաւիթում եւ րաժանւում
էր կանանո ֊
ց էւ ,լ ս՛ ռ ,ւ,ն ձէւն րտկով : Այստէ, ,լ
մ էւ չտ կ՛ո
րել է՛ է ր տե սնե լ
ք, էո,ււոն է։ ճտւլահշ
բա՛լ -
յ՛ա
թիլն,
բաղէլացած
Պա րս իէլնե րէ՛ց ,
Թ՛" բքերից եւ ՚Բրտերից
, ,,րոնք բերել
էին
էւր
սւն ց ՚լէնքե Բր չինե
լ տալու ; Հեոու
էլամ
օտար
եբկբներէ՚ղ
է՚էլալներբ
այնտե՚լ մբ -
նում
էէ՛ն օրե՜րաիեւ.
շո՚րաթնեբով
, մէւնչեւ.
էլր պա տրս, ստո
լ.
է է՛ն
նլ,,,՚նց
ւլէն քերր ; Այ"
վերշիննէ՚րից
չատերր
էլերաէլրւում
էէ՛ն
քե–
ռինեբի Ա
ս ե՛լան է՛ց եւ մէւն չեւ
ան,լ էոմ
վ՚՚՚ղ
չէին
վճէորում
նրանց աչխատութեան
Հա–
մ ար
(Շար.)
ՐԱՖՖԻ
Fonds A.R.A.M
