Հ6
Աէհ ԱԶ >
ք
«ԳՈՒՍՍՆ»
Ոհ քԱՐՍե՚ւ ԿսւսձէԱՆ
աբ
Պէյրութ-ի մէջ Մայիււ 17ի»
»ոօ(ւո.ւ.ած է Ր. կանաչհանի «Տ՝ոաա11» ելւք(–
վւաււաշոՆ՜ք հա -
ւքհրցով լք|ւ ; 11|աաուււյ (ւաւ|սազահու–յ>–ի՛ 1ւը
Աաաքւձնած էլւ Լի|ւան.աքփ Հա(ւրասլեւյւււ1 -
թ-եաքւ նախացահր՛ ՝(>աւքիլ օւսմուՐւ . որ |ւր
տիկ(ւոջ հեսւ նելւկայ (|տնո.ւած է ։ ՚սհլւկւսւյ
հւլած հն նաեւ Զարեհ Ա–
կաթւււլիկււս ,
եյո|ւէ;1 Արք. Րարոյհան, պետակաքւ
հայ
հրեսվսւյսա(ւները և բա<լմաշւ–իւ այլ անձւՏա.
արա
թ-իլններ : Այս առթ-իւ րացառիւլ յւ ի–
ւեր հրաաայւակած են Պ է յր ո ՚թի
Ա՚/՚չ^կԱ
եւ
Այգը։
Սապւեւ շահեկան յօդուած մը
Մ– Իշխանէն :
« Գուսան » երգչախումքւշ , փաււաւոր
Համերգով մր, իր գոյութեան
ու երաժչ–
տա1լան
գորհոլեէոլթեան
քսանրՀինգամ -
եակր կր աօնկ է
Մեր գագութի հոգին մէք պայհաո երե–
ւոյթ մրն կ "՛յո յոբելեանր :
25
աար -
ուան յարաաեւ ու իսանգավաո
նււլիր"ւմ
՜Հայ եբւէին՝ մեր բեմերուն վրայ եւ
մեր
լ^աանեկան յարկերուն աակ վաո. պաՀե ~
լու Համաբ կոմիաասի, շունչր եւ Հայ մ՜ո -
գովրգուկան սքանչելի երգ երուն քաւլգբու–
թիւնր : կարելի՞ է ր եբեւակա քե լ նո բ ոե–
րունգներուն Համաբ աւելվւ գբաւեչ Հոգե
կան ոնունգ. եւ աղգային
Հոլաբւոութեան
աւելի պաաոլաբեր գուգագբութիւն :
Ջերմ շհորՀաւորութեան
, նոյնիսկ որր–
աաղ
ին եբախաաղ իաո լթեան ,ոբ4 անի են
ա յն ե րի ա ա ս ա բ ղնե բն ու եր իտասա րղո լ -
Հինեբր, որոնք տարիներ շարունակ տն -
խոնշ Հաւատաբմ ութեամբ մր
վաղԼգին
« Գուսան »/» վա բձե րուն եւ տակաւին այ -
է1օբ ալ , քսանրՀինղ. տարինեբ ետք
, լն -
•աանեկան բո յներու տկբ գաոնալէ վեոշն
իսկ , կր շարունակեն մնալ ՜՛այ
երղ
ին^
անձնուէր
զին ուո րեալներր ;
•\
Բախ տաւո րութիւն էր
անչոլչտ , որ
« Գուսան » երգչաիոումբր իր
կաղմու -
թեան աոաշին օրէն սկսեալ իրեն իսմրա -
վար ունեգալ Բ . կանաչեանի սլէս տաղան
գաւոբ երգաՀան մբ, որ իր անձին մէշ կբ
մարմնաւորէ մեհ երայ-իշաին Հետ նաեւ,
մեհ ուսուցիչբ ;
՚
Աււոնք
որ աշտկերտահ են իրեն, անոնք
միայն գիտեն թէ որքան բաբեխիղձ , բհա–
խնղիբ ել խոբ րմբոնումի տէր ղեկավար
մրն է ան է Հայ երղր, իբ Հայեցի նկա -
րազրին բոլոր ղիհեբով
, իր ձեւին "ւ
իսո րքին բոյո լ, նրբութիւննե րով կանտ չ -
եա^ւի գուբ ւլո էրան քին առարկան մնաց աե~
լաբար ; Անոր– ճպոտին տակ Հնչող իւրտ -
քան չիւր ՀաւՐե րգ Հա յ երգի
ճչմ արիտ վւա–
ռաաօն մբ Հանղիսացաւ եւ անոր Հեղինա–
կահ իւրաքանչիւր երղր՝ նոբ յաղթանակ
մր։
կարելի է անվարան յա յտարարե լ թէ
ԱրտասաՀմ անի մ էշ Բ . կական չեան եղաւ
կոմիաասի ամէնէն Հարաղաա եւ ամէնէն
արմանաւոբ յաշորգբ; քիողովբղական եր -
ղեբոլ ամբողշ գանձարան մր պարղեւեց
ան մեւլի : ք՛բ ստե ղհ ագո րհական կենս ու -
նակութիւնբ
, տկարութիւն չճանչցո՚լ
բբ -
նաւ,
մինչեւ ի՛ոկ տեսողութեան
է"յ"Բ
կորսնցնելէ ՛իեբշ՛. Վեբշին տարինեբսւ իր
Հոյտկասլ ղորհերբ ե կան փաստելոլ թէ
Վ^աբսլեաբ կ՝ առա շ^ա բւլո լէ ր Հոգե կան
տե–
սողութետմ բ , ներկին ա յն լո յս՚՚վ^ , "ր յա
տուկ է մեհ ա րուեսաաղէ տնե բս ւն :
/* . կտնաչեան օաար երկին^ւեբոլ ներ -
քեւ իբ անմոռանալի Համե րւլնեբով
, Հայ
րենի լիութեան ^ե ղե ց կո
ւթ
ի ւնն ե րբ վե ՜՛
րապրեցուց
Հ Աւելին, ան մեւլի տուաւ նա
եւ Հայ չինականին ֊•աւատքլ. , յոյսերբ ,
թախիհն ու Հրճո ւանքր ՚. Բնա րե րղ ական
կամ ղիւցաւլնե րղ ական նկա րագբով օմ՜ -
աՍւահ իր եբամչաական
քեբթ
"1
–ահներր
մեբ առշել բացին Հայող աչխարՀի տն -
Հուն Հարստ
Ո ւ թ
իւննեբր ;
Այսպէս , իր «Տալիլօ»ն
ե ւ
՚&Հօյ Նար»լ։,
իբ « Վարգեբի Հետ»ն ու «Շուչօֆն
Հայ
գեղշուկին սիրոյ եւ ողեւոր տբամագրւււ–
թիւններու նկարչաղեգ ա րտա յայաութիւ1ք–
ներր Հանգիոացան • «%անոր՝»ով կանաչ -
եան
մ եզ փո խազ րեց
Հ ա յուն
Հինա ւուր ց
Հաւատքին եւ ուխատգնացոլթեան
մթնո -
լորտին մէշ. « կոբանի
»1«
եւ այլ կաբղ մբ
երգեբ Հոզադորհական աչխաաանքի վա -
յեէքր եւ ուրա խութ իւնր սլատմեցին , իսկ
«Տառաշ նաՀատակ»ր յաղթանակի
երւլր
եղաւ Հալ բազմ ութ իւննե բուն ՚
կանաչեանի ե բամ–չաա կան
վաս տակր ,
այսսլէսռվ , Համասլաբփակ Հանգիսարանբ
կարելի էնկատել Հայ մոգովրւլակ("ն ապ
րումներուն
, ուբ այնքան ներղա ^ակօրէն
կ ր Հնչեն պա բի զուարթ
եզանա կներ ուն
Հեա աչխաաանքի մեղեղինեբր,
աղօթքի
կոչնակներուն Հեա ռաղմ ի չեփսրներր %
Եւ ամէնէն կարեւոբր այս բոլորին մէշ
բ. կանաչեանի խոր բմբռնումն է Հայ եր
գի ոճին ու ոգիին; Ոչ մէկ օտաբ ագզե–
ցութիէն
, ոչ մէկ չեղում կամ խոտորում
կամիաասեան աւանգութենէն
, որ իբ աբ–
մաաներբ նետահ է Հայ Հոգիի գարաւոր
խո բութ իւնւներէն ներս :
բ. կտնաչեան վասաակաւոր մ չակ
մ լն է,
ոբ իր պարտքր
չի՚՚՚֊չի կաաաբեց
ւԻ՚" ՜
բուռն վերագ արձնելով իր
մողովուրղ ին
այն ինչ որ բնչութիւնբ աուահ էբ իբեն իբ
րեւ
աստոլաք)ւոյին
չնորՀք եւ ցեղային
Հարս տոլ թ ի, ւն :
« Գուսան » եբղչախումբբ
Վսւրսլետին
նոյնքան երախտաւոր տշակիւցն է, տեսակ
մբ կենգանի ու բազմասաեղ երղեՀ՚՚ն
, "բ–
մէ ամ բողշ
25
տարիներ աաղանղաւոբ
իսմբավարն ու երաժիչտ.ր ղիտցալ Հրաչա
լի խազեր խլել ե՛– աասնեակ Հտղարաւոր
բաղմ ութ իւննեբ ա բրեցնե լ Հ՚սյ ե բգին ան
մաՀ գինիով ;
քք) ում բի 2\)ամ եայ լոբե լեան ին
առթիւ
անգամ մ ր եւս աՀաւասիկ մեգի կր տրբ–
ուի առիթբ վայլելու Բ .կանաչեանի ճր–
ՀԱՑԱԱՏԱՆ
ԳՐՒԳՈՐ
ս.
՚ԼԱՓԱ\ւ8ԵԱ1ւՒ
ԱԱՇ
Ո ՚ոյիս ՜Տին, երկարատեւ ու հանբ Հի -
լանղութեան
մր Հետեւանքով,
70
տարե -
կտն Հասակին մէշ իբ մաՀկանացուն կրն–
քահ է ականաւոր ղիտնական , Հա յկական
Գիտութիւննեբու
Ակւսղեմիսւյի
անղ ամ
ԳբԻ՚/ոբ Ա. ՛Լտ փան ցետն ր :
յ՛բ ղասաիաբակոլթիլնր ստացահ էր
Պեաերբուրղի
մ էշ՝ աչա կերտելով
ռուս
մեհազոյն լեզուաբաններուն • իբբե մաս
նա գիա ութիւն ՚չնարահ է բ լեղո լու բանու -
թետն Հայագիտական ՜^իւ՚ԼՐ, ՛սպա վերա
ղա րձահ էր Հա յասաան՝ իր աչխատանք -
ներր չաքունակելու Համար :
1924^5՛
կր նչանակուի Երեւանի Պետա ֊
կան Համալսարանի գասախօս : Եր քան -
քերով կբ կաղմակերպու ի Հ ամա լսա բանին
լեգուաւլիտական բամինը ւ՚Լափանցետն կր
Հանգիսանտյ Հայաստանի մէշ չեգոււսրա–
նոլթեան Հիմնագիրներէն մէկբ :
492
1
ին կ՝
բ ն տ բ Ո լ
ի լնղՀանուբ լեղուա -
բանութեան վւբոֆէսէօր, եւ այղ ամբիոնր
կբ վարէ չուբշ
28
տարի ;
՚Լափանցեան Հեւլինւսէլն է Հայերէն լե՛լ -
ռւով Հբատաբակուահ լեզո ւա րանա կան
ա–
ւլաշին հաւալուն Հաաո բին ։Ա^ւոր ՚չրչին կր
պատկանին նաեւ Հայոց լեղուի սլատմու -
թեան նուիրուահ բաղմ
աթիլ
Հեաազօա ու
թիւննե բ : Առանձնապէս մեհ են ՚Լավւանց–
եանի հառա յ ութիւննե րր Հա յերէնի ել
Հր–
նագո յն մեռեա լ լեղո ւնե բ ո ւ ֊–- խեթերէ -
նի , ասուրերէնի , խուբիթեբէնի
կա -
սլակցութիւննեբոլ Հարցբ պարգտբանելու
ղորհին մէշ։ Բաշահանօթ բլլալով
՚"յ՛է
լեզո ւնե ր ոէն , ակագեմիկոս 1^ւսվւանցեան
սաուգա բանահ է Հա յերէնի
բազմ
աթիլ
բաոեբ , ինչպէս նաեւ
բառտկաղմական
մասնիկներ : Ան՛՛բ ա յւ՛ Հետաղօսւութիւն -
ներբ արմանացահ են ոչ միայն հէ՛ Միու
թեան, այլ նաեւ աչիոաբՀի լեղուսւբաննե -
րուն մեհ ղնաՀւսւոութեան ;
՚Լափանցեան իբ լեղո լ ա բանական Հետա–
ւլօաս ւթի ւննեբուն կր մ իացնէր
նաեւ
սլատմաղի տական
ուսումնասիրութիւն
-
ներ՝ Հիմնուելով յատկապէ Ա լեզուաբա -
նական
տուեսւլ1ւերոլ
վրտյ ;
՚" Այ՚ւ՚պէո , աՆ լոլսարանահ է Հայ մ-ոգո–
Վուրղի հս՚ղման եւ բնօրբանի Հետ
կասլ
ունեցող կարգ մբ կաբեւոր Հարցեբ :
Տ ասնեակ տարիներ չւււրունակ ՛ուսում -
սլոաին կախարգանքր • •Երանի թէ
ւս յս տ–
ռի թն ու այս անփոխտ րին ելի ե րշան կու -
թիւնբ աակաւին եբկար տարիներ տրուէին
օ՚ոարութեան մէշ Հասակ նետող նոր սե -
րունղներոլն
, ոբոնք այգքան պէտ,ջ ունին
Հայ
չունչի Հաղո րգո ւթեան
է
Մ.
ԻՇԽԱՆ
ԻՄԱԱՏՈԻԹԵԱՆՑ
ՈԻՀԻՈՎ
(Հէքեաթ-ներ եւ ալանդութիւններ)
ԿԵԱՆ^թԻ ԻՕ-ԱՍՏԸ
~ իմ ինքնութիւնր կբ յայտնեմ քեւլփ ,
երր իբականւսցնես ցանկութիւնս , պա
աասխանեց ագշիկբ ;
Ու ղաՀաժառանգբ, ոբ ղերուահ էբ
կոյսէ ն անո ր Հետ իբ
զ րկա իսաււնո ւմ է ն
խո ովուսւհ , եւ ա ՛լլց ոլահ՝ ղա յն աե ւասլէ Ա
եւ ամբուլ^ովին ունենալու տենչանքէն ,
ոբ այլեւս
բ՚՚ցի
Ժք նման կր ^բկի՚լէր իր
Հողին ու ն՚սեւ մարմինր, կրկին րաբձրա -
ցաւ կատա րր սալւին , ու արձանին ն՚՚ւի -
բեց խօսյ^ իբ %
ԵԼ երբ վեբտղարձաւ աղշկան մօա, "՛յէ
եւս ան րար րառ թէեւ
, նա յեցալ անս բ , որ
մպտուն կան ւլն ե ր էբ իր գէմ՝ իր
նայ -
ուահքին մէշ գրահ իբ երանութիւնն ՛սմ -
րոգ^ եւ Հբաբսրր աենչանքր
միանգա -
մայն ՚ ՚ •
Ու մինչ գաՀաժառանղբ փորձեց չար -
ժումնե բով բացատրել ակնկա լոլթիւ^յն իր ,
»"Դ1փԿԸ. նսաեցուց զայն ղաչտի
եզրին ,
նստ՚ու անսբ հունկին , ինչ որ առաւել
եւս ^րաՀրե ց խռովքբ ղաՀաժառանզին ,
հւ գորովագին՝
- Գուն անւիռխարինելի ես , ոլ արժա -
%խ խոր ոիրոյ , - բսաւ : Այլ , սակայն ,
նուիրարերումնեբր
ղորս կաաարեցիր ,
տսնկաաար պիտի մնան, եթէ արձանր չա
րունակէ բլա լ այնւղէս, ինչոլէս ոբ է այ -
ժրմ,
•Ու մինչ ղաՀաժառանգր
, որ Համ ր էր
այչեւ" , վւոբձեց ձե ոքեր ով պարղե լ բան
մր, որ Հասկնալի եւլալ կոյսին ,
=
Այ–,–
չար,
ւնաեե
՝ԹՅ
ւն ,
աբձանո
՛կ է մտահե լու եւ խօսելու
I՛
Բ"՚յ՚յ >
անոր գեռ կբ սլւսկսի մէկբ այն կարեւորա
գոյն օժիտներէն
,
Ոբ
Հոգին կք բնորոչէ ,
աչքերբ : Գուն ,ոբ լիճերու խոբութիւնր կր
նմանցնէիր աչքերուս խորութեանր, եւ
անյագ կերսլով կ^րմսլէիլւ անոնցմէ հորող
նայուահքն իմ, թուլահ ես կոյբ այն , զոր
կերտեցիր այնքան մեհ ^Ի՚Լերով ու գոՀո–
՛լութ իւննե րով^ իբրեւ նմանն ու մարմնա֊
ւոբումբ իմ % Ես որ ղիբկղ
ե՛ք, աՀա,
ւղիտի ուզէի բլա լ տ եւա ոլէս քուկղ , եթէ
չղլան՚ո յիբ նաեւ, ա յւլ զոՀողութիւնբ
. • • :
Ելիբ
է
^"՚ յնե ց՝ կանղէւելով լնդոստ ,
ելիր, եւ օժտէ զայն տեսոգութեամր եւս :
Ու գաՀաժառանղբ, որուն մաբմ ինբ Հբ–
՚լեՀԷ մր լիղուահի նման էր Հիմա, կբբ՝
կին ուղղուեցաւ սարր , կան՛չ, առաւ՝ ար -
ձանին աււշեւ , ու ձօնեց անոբ իբ "՛չքերր
եւս •
ԵԼ
է
այլեւս կոյր, երբ կբ փորձէր խաբ–
խավւելով վե բաղառնա լ աղշկան
մ օա , իբ
ձեռքին վրայ զղաց Հպանքբ տ՚լշկան ձեռ •
քէն, եւ էր մարմնէն վրայ՝
շերմութէւնր
անո ր մ տրմնէն :
Այսպէս ,
յարեց աղշէկր Հրճուս՚ն–
քով,
Գ՚"յն օժտեցէր նաեւ աեսողու -
թեամր , ել վւաստեցէր , ոբ արժանի ես
ւլերաւլւ^յն վաբձաալւութեան
Բայց , այն ,
որ քլր մարմնաւորէ ղիս , արձան մբկ է
գեռ, կամ՝ նիւթ մբ կեբաեալ, թէեւ
՛Այլ
եւս օժտեալ մտահե լու, խօսելու եւ աես
նելու կա րողութիւննե րով : Գուն , որ իմ
չոլնչլ կբ գե րաւլասէիր բոլոր հագէէլեե -
բու բո յչւերէ ն Համ աղբ եալ , եւ կր ց"՚ն -
կս՛ յէր արբենալ անով , զայն ղուրկ ես
թողահ չսւնչէ . . : Տ՚՚ւբ
չո՚^չ՚է
եւս , օմ աէ
1լենղանութեան
այղ. տաբրով1է
՛ոլ, ք՛՛–
գաբձուբ ղայն կաաարեալ . . .
ԳւսՀւսժաուսնղբ կբ մնար վաբանոա ու
անչաբժ : Աղքէկբ ԿբԿին "չս՚րուբեց թե -
ւերն իբ անոր վ՚լին , Համ բուրեց ՛լայն շբթ՛
ներէն՝ հհելով անոր սէբոյն ու տենչան -
քին Հրայբքր , եւ՝
֊Մէ
վարանիր,
չ^ Հե ց ,
եւ վեր -
շաղռւր՝ էնչ որ սկսար . . •
ԳաՀաժաո անղր , որ կանւլնահ է բ
ան՜
յոէրէր , պռստեց յոնքերր
էր անակն իսո–
ռոչնեբուն վրայ, եւ բտցալ ափերր օգէն
մէշ՝ անղօր բլլալով խօսքով արտա յայ -
՛ոել իր միտքր։ ԵԼ մինչ կր վւորձէր աբ -
ձանին ձօնել իբ չունչբ եւս ,
Ես կեանքն եմ ,~ մրմնշեց աղշիկր ,
ու ղուն Վեբակերաեցիբ
գիս . . . % Ա՛ի
՛Լ՛"բանիր ղա յն կատա բեա
լ
գարձնել։
նոյնիսկ անչնչւսնալոլ ղնով
էակ
սւնբ^
նասիրելով ուրարտերէնբ ,
՚Լափանցեան
Հբատարակահ է նաեւ Ուրարտուի պատ -
մութեան
նուիրուահ ստուա բահ ալա
լ աշ–
իսատութիւն մք եւ չ"՚բք ՛քբ յօգուահնե բ
յ
Ուրարտագիաութեան
, իսեթագիառւթեան
ել չնգՀաեբասլէս
Հին լեղուներու մասին
իր ունեցահ խ՛՛բ Հմտութեան
^ւոբՀիւ. ,
ստոլղաբանս՚հ է պատմական Հայասաանի
րաղմ
աթիլ
աե ղանո ւննեՐբ եւ ղրսեւո րահ
է անոնց սլատմա - լե ղո ւտ բանա կան աբ -
մէքր ՚.
Ատսւղաբանելով
Հ՛ս յերէն լեղուի չարք
՛քքԼ բառերն ու արտայայտութեան
ձեւե -
բր, ՚)^ափանցեան
յաշողահ է րացատրել
մչակութային - պատմական այն կապերր,
որ Հայ ժոգովուբղբ ունեցահ է իր չբքա -
պատի Հնագոյն ժոգ՚ւվուրգնե բուն ե. ցեղե
րուն Հ ե՛ո՝ մեր ղարա չրշան էն Հազա րամ -
եա1լնեբ
ա՚ւաշ :
ԳնաՀա տելով
Հ ա յագի աութ եան մատու
ցահ իր մեհ հ""։ո՛յ՚՚ւթիէնւներբ,
Հայաս -
ա՛ոնի կառավա բութ իւն՛բ *\ափանցեանին
^ւորՀահ էլւ գիտութեան
վաստակաւոր
•լորհիչի տիտղոս՝
1942/'Տ՛ :
Ի"կ
1943^1>
բնզռւնոլահ էր Հայաստանի Գիտութիւն -
նեբու կաճառին առաշին կարգի ակս՚գե -
միկոսներու կագմին մէշ •
Աւելի քան վեց աաքի \ափանցեան
վա
րահ է Հա յաոտանի
Գի տ ո ւթ ի ւննեբ ոլ
տկա գեմ իւս յին
Հ ա ս ա բ
՛՛ւ
կսւ կան
գիա
•ւլ -
թիէններոլ բաժս՚նմոէնքբ
, իսկ
1950Հ՜^
մինչե
1956
վարահ է լեզուաբանական կւո–
ճաո ին տնօրէնի սլա չաօն ք - Հասցուցահ է
բաղմաթիւ Հս՛յագէտնեբ ու բանասէ րնեբ :
Հա յագի աութ եան Հետաւլ ա յ ՛լար՛ք ազ -
ւէան ՜էԱւմ՚սր անղին աղբիւր մրն է, իր ձբ–
՚լ՚սհ ժառանգութիւնր :
Մ այիս 7ին Եբեւանի ՛քէշ տեղէ ունեցահ
է ակաղ եմիկոս Գ . 1^ տ վւանցետնի թա ղս ւ–
մբ :
Մ եհ՚սնո ւն ։լիան.սկանին Գ՚"ղ՚"ՂՐ նա -
իսա սլէս ցուց աղ բ ուսւհ I, Գ ի ա ո ւթ ի ւններո Լ
ակտգեմիսւյի նիստերու ղաՀ լիճին
մէշ,
ուր իրենց վե բշէն Հրաժեչաբ տալու Հա -
մ ա ր աողանցահ են մ^ յբտ քա ղա քէն
ու -
սումնական բա րձբաւլո յն Հաստատութէւն–
նեբսլ
ուսանո՚լնեբր , գպրոցականներ ,
ղիւոոլթեւսն , աբուեսաէ ու
ւլրականոլ -
թեան
ղ ո րհի ^ւեբ , ղաս՚ոխօսնեբ , ուսու -
ցի չ^ւե բ ե լ ժողովուրղին բո լռ ր
խ ւսւե րէն
ներկայացուցիչներ :
Գաւլաւլին քով՜սլատուոյ պւսՀակ կանղ*^
նահ են ե րիտաս տ բգական ել այլ կագմա -
կերպութեանց Կւեբկայացուցի^ւեբ , ակա ֊
՚լեմիկոսնե բ , ղիանւսկաններ , պետական
անձնաւո րութիւննե ր ^ մ ամ ուլի ներկա յա -
ցուցիչներ եւ այլն :
Ժամբ
4։՚Տ0ին
գաղաղր
ուսամբարձ
՛լուրս կր Հանոլի
,
ե լ
թափօրով
կ՚տռաշ -
նո ր՛լո լի գերեզմ անատուն
,ուր
խօսք
կ՚առնեն Հայաստանի Գիաութէւննեբու
ա–
կագեմիայի փոխ նախագաՀբ՝ Ա, Նեբ -
սիսեան , Հա յաստանի Պետական Համ ալը .
սաբանի ղասա խօսա կան կազմի
կողմ էն
Պե աա կա*1ւ Հա ա լս ա րան ի անօ րէն , ա կտ գե–
միկոս գ. Գաւթեան , կ՚իսւոլթիւններու
ա–
կաղ եմիայի
Լեղ ուա բանա կան
կաճառի
կողմ էն՝ Ա . ՛Լա րի րէ, ան ,
Հումալսաբանէ
ուսանողութեան էլողմէ՝ լեզււլա բանա կ՛ոն
/լաճառէ ուսանող Հ, ԱՀտրոնեան , ել
Հանղուցեալէն
Հայ րենա էլիցնեբուն յանձ -
նա րա րութեամ բ՝ բանաստեղհ Գ • էմ ին :
Բոլորն ալ հանրացան մասնալորաբար
Ա՛յն
մեհ հ՚սռայութեանց
վրայ,
՚ / ՞ Ր
^ " ՚ ~
փանցեան մ աւոուցահ է Հ՛ս յասաան քւ գի -
տութե ւսն ու մ չակո յթէ էլարղա ցմ ան ւլո լւ–
հէն :
Աէլւսէլէէւք
Է1լէւս
ԳբԻ՚էոբ Դ^ափանցետնէ
մարմինը էլը Հանւլչէ Երեւանի քաղաքա յէն
էզէսնթէոնին մէշ :
այն է, որ գոըքքդ մնա յ էլենւլանի :
Գուն
ինքգ՝ իբբեւ մարգ միշոց մրն ես միայն,
էսկ ւլոբհղ՝
նպաաակր
1չե՚սնքին . . ֊
(7 հւ վ երջ)
Կ^
ՄԵՀԵԱՆ
ՀԱԱԿԱԿԱՆ թ ատերսւէչան լն էչէ, չէութիւնը
լոյս րնհ՚սյւսհ է «Շէյքս՚էիրր
Հայ
բե -
մ ում » պատ էլեբաէլարէլ. ալբ՚՚մ
մ ր , որուն
մէշ էլետեղուահ են Պետրոս Ագամեանէ ,
Աիրանոյչի, Աբէլեանէ, Զարիֆեանի, Ա–
բուս Ոոկո՚նեանի, Ա. Արմէնեանի, Մ–
Ջ՚սնանի , *Լ . Փաւիաղեանի , Հ. Նեբսէս ֊
եանի, ՛Լ. Վաէլւսբչեանէ եւ Հայ չաւաղոյն
ղերասաններու նէլալւներր՝ Շ էյք"՚ի
իբե"՚ն
գերերռլ մէշ–. Ալրոմէ նաիսարանին
մէք
Վաւլաչէչ Վ^աւլարչեան էբաւս՚մբ
էլր գրէ՝
« Հայ լաւաւչռքն գերասաննեբր աւելէ քան
90
տարի իրենց Հաէւունռլթե՚՚՚ն վկայա -
կաննեբն են սաացել Շէյքո՚էիրեան գերե
րի կատարմամբ ՝» :
ԿԱՐԳԱՑԷ-Բ ԵՒ ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
«8ԱՈ՝1տ»^
1
Fonds A.R.A.M
