« Մ1.լ, խեղճ
աղղլ
.,լ,,ում
չունի,
Վէմի"
է լ Լ"ենք»
եւայլն։
Սսւհաէչ Ամաաոլնին
ունէր նաեւ
բանաս–
աԼղհ
^ական
չնոբՀ , ,սն երբեմն
էրմէ
1լ՝ե–
ղս՚նակէբ,
«Նայեցէք
Արմաւրին՝
ս՜
վ Հայ
սչաաանէքյ,
, ՀՏխոլր -
աէւոլր
ձա ւն եմ
աալիս
իմ Ախոլրեանէն»
. Անոր
ուղղու -
թիւնբ
քիչ մը նման էր Գամառ
•թաթէսչա–
յէն
սւբկէ
քանի
մը
ո տ անա
ւո րներ
ասլոլա^է են
ՀՀԱոխակ
Հա յասաանի»
երգա
րանին
մէ^։ Այգպիսի
բանասաեղհ^ական
՚^էւ՚Ք
^–՚֊ երղեւյ
սղութեան
Հմաութիւն
ու -
նէր
ել
մեր Սողոմոնը. Ան ալ ե րբեմն
իր
բան ասաեղհ^ ական
խձ֊ բձ^ ան
քն ե ր ը (երգի -
ձանք՝^ կր կարգար աօն օրերուն
,
ինչսլէս
«
Ե՚ին Գն էէիրանի » .
նմանողոլթեամբ
Հայր
%ելոնգ
Աէիչանի ;
Բացի իբ
սորւէաՆ^ հւ
րնգօրինակահ– եր–
ղերէն՝ Ա ողոմ ոն բ սիրաՀաբ
էր ՚ նաեւ
էոաճկական եւ քբաական
երգեբու,
որոնք
^՚1"1
^Լ"՚Լ
^ոմիքօրէն
մեղ կը ղուարճա -
3^'էր
1
«Հայ աին - աինՀոփլա» , կամ
քբաական
մղմղոցներւււԼ
միմիկանե -
1
""Լ
Կ՝^ԲԴէբ
չարունակէ
Կը յիշեմ
նոյն–
"լէո որ Ա ող ո-մ ոն եւրոոլական
իս աղեր ով
գրուաէք
ղասաղէրք
մբ ունէր , ղոր սեր -
Վոողոլթեան
ժամերուն
անգամ
առ^եւբ
կը
դնէր
, ականշներբ
երկու
ձեռքով կր
վւա -
կէր
I
"Ր
կողմնակէ
շշուկներ
էէոէ
ու ի ն ^ ։
իրեն կամաց կբ կրկնէր
աօ , րէ ^ մի
ել
կը սորվէր։
ճեմարանէ
աշակերտներս
յոյգ ժամանակ
գհ՜ային
սիսաեմի
մասին
գաղափար
չունէինք
, կը կարհ՜էինք
, թէ
Հայկական
%.01
^\ռներն են , որ կան
:
քյւրո–
ւղա կան ի Համար Ա ալոմ ոն կ^բոէր ,
«Թան
չէ՛ , մ ահ՛ ուն չէ՛ , ամէն մարգու
բանը չէ՝^ •
Նթէ
^ԻձԳ խոստովան
ինք
, սլէտք է
ըսենք
թէ՝ այգ ագան բաց է ^նոթա»ներէ
ու եր
դերէ , բացի
Հայոց
լեղուէն ու բանաս -
սւեղհութէւններէն՝
ուրիշ
առարկաներով
չէր
Հեաաքրքրուեր
;
էրրորգ
դասարանն
էինք, երբ
^Ր՚է ~
ձայնադրոլթեան
Համար նոր
ուսուցիչ
նչանակուեցաւ
վերակացու
Մինաս
Աէ
^ւա–
ւուրեանը
, սակա
յն Ա ոդոմ ոնը
ձա
յնա -
ղրութեան
արուեսաբ
անկէ լաւ կր Հաս -
կր
)ւա
ր • ուստի
նոր դասատու
Մ
ինասը
երր
մեղ որեւէ չարական կը
բացատրէր
սովորեցնելու
Համար,
ամէնէն առաշ այգ
շՍ/րականբ
երդել կուտար
Ա ողոմ ոն ի
՛ն ,
իսկ
մեղ կբ սլատուիբէր
անոր
Հետեւիլ
, ,
անկէ
սորվիլ եւ գասբ սլատրասաել
-. Աո^^
դոմոնբ
չարականներու
ութ ձայն եղա -^
նակներր եւ անոնց
ելեւէշնեբբ
իրենց
բր–
նորոշ ղարձուահքներով
գրած՛ էբ եւ
կ՚ու
սումնասիրէր
: Ան երրորդ
դասարանէն
(ներկայ
վեցերորդ)
արգէն
սկսահ
էր
Հայկական
ձայնագրութեան
սլատմութէւ–
նբ գրէ առնել
Պոլսեցէ
Համբարձում
Պա–
պայէն
մինչեւ
Ն– Թաչճեանբ ու իր աշա–
կ1 րտներրւ Այգ գեռ եւս անմ չակ , տետր–
ներէն ես օդտուահ– եմ եւ
արտագրելով
պաՀահ
էիմօտս,
բո՚յց
ուչագրութիւն
չէի
բրահ
, մինչեւ որ Ո՚ոմանոս
Աելիքեա–
նի խնդրանքին
Համաձայն
անոր
յանձ -
նեցի :
Այդ
միիցին
ճեմարանի
մէչ
ունէինք
Ն • Թաշճեանի
ձայնագրահ–
պատարաղի
ԿԱՐԵԻՈՐ
ԳԻՒՏ ՄԸ ՀԱՅԱԱՏԱՆԻ
ՄԷՋ
ինչպէս
գրեց
ինք ՚Բրիստոսէ
առաչ
է •
գարու
կարեւոբ
բերդի
մ ը
մնացորդները
գտնոլահ՛ են Երեւանի
Հարաւ - արեւել -
եան արուարձանին
մէ^ : Այս բերղը
կր
պաականէբ
Ուրաբտուի
սլետութեան
, որ
անՀետացահ– էր տասնեակ
գարեր
առաչ
ել որու
կեդրոնը կը գտնուէր
Վանի
լ ^ ի ն
չր^ականեբը
:
Աեպաձեւ
սլնակիտները
, որ
դտնուեցան
1936^^՛ I
արդէն կուտա
յին ա յս բերդին
ա–
նունր - Թէօշպէյնի
, տրուած– ի պատիւ
Տիչեպա
Ո՚֊բարտուի
պատերաղմ
ական
չաստուածին
• Այս միեւնոյն
պնակիտներբ
կուտա
յին Ա
՚ոլսա
թագաւորին
անունը ոբ
Արկիխաի
թագաւորին
տղան էր , ինչ որ
մտած-ել կուտա
յ թէ փերթին
վեՀապետն
էր անՀետացած՛
ժողովուրղ
ի մը ,
բերգին
գրաւման
ատեն
, Հաւանօրէն
Ակիւթացի -
ներու
կողմէ , Բրիստոսէ առա^ Զ •
գարու
կիսուն ;
Բերդը որ չինուահ է ^ոբս
Հեկտարի
փբայ
, կբ պաասսլարէբ
կարեւոբ
թիւ մը
բերգապաՀ
ղօրքի , ինչպէս
ցոյց
կուտան
120
ղանաղան
վայրերը,
որոնց մէ^ կան
գինիի եւ պարէ նի բաղմ աթիւ
մթ ե ր ան
ո ց–
ներ
տ
Բե՚բգբ որ չինուած՜ է կա բմ իբ եվւած՛
աղիւսէ , կրակի
տ րուեցաւ
ղրաւմ
ան ա -
տեն։ Ցարդ գտած– են
97
պղնձեայ ա -
նօթներ , ոբոնք
Ուրաբտուի
թագաւոր
նե–
բու
անունները կր կրեն , եւ Հրաչալի սա– .
ղաւաբտ
մը ոբ կբ պատ կանէր
Արկիխտի
|
թաւ
^աւորին
, ղարգարուած՜ էբ աոտուտծ––՝^
ներու պատկերներով
,
սլաաերաղմակաե
|
ԿԱՐՕՏ ձՈՎ.ՈհԱԿԱՆ
Թերեւըս ան ջուրին ծիծաղն, ոսկիի պէս
իր հոգսւյն մէշ՝ պիտի գտո-նար ծովափ–
նհրէն ,
Գուշակելով լուո. ըսպառումը՛ գաղտնօ–
օրէն ՚
էբդՒ նըման՝ զոր լրսած էր իմ սըրինգէս:
Ու կալսարդէր գուցէ վրէւիտ լյ»յսը նորէն
Աւազին վրայ ընկերացող իմ նըւագէս,
Իր ռաք երուն դաշնակՅւթ-իւնը պարի պէս ,
Ընդդբկըւած մաղերուն ր աց ալիքներէն • •
էլ կամ թ֊երեւս պիաի դսանար,
եոդիս
եթէ
Անոր կարօտը կանչէր ո՜րբ հեոունեբէԹ,
Բայց տանջանքիս ղեղեցկութիւնր հը -
պարտ է :
Լոյսը ծովին հետ կը յսաղայ ցըւարթօրէն ,յ
1>՚նքն ալ՝ սրտիս , օր ծ՜աղկեցալ օր մը I
ցնորքի՛
Իր ճամբուն վբայ , նըման խոնա՜րհ մա
նիշակի • • •
ԱՐԱԷՆ ԵՐԿԱԹ ,
կառքերով
եւ ձիաւոբնեբով,
ենչսլէս
եւ
վաՀաններ
, խալկիննեբ
, եւ
բաղմաթիւ
պւլնձեայ
ամաններ :
Բերդին ճարտարապետ
ութ
իւեը կը յի -
չեցնէ
Հին Միչադետքինր։
վԱովետական
կուլտուռան»
կր գրէ թէ սլեղումնեբը կը
չարունակուին
յ
երգեցողութեան
գիրքբ եւ Ե–
ք՚^ն
յ . Եր–
ղնկեանի
«Աղգային
երգարանը»
• Աողո -
մ ոնը դասապետի
պաչտօն
ունէր եւ իր
չ1ւոբՀալի
կա ռա վա ր ո ւթ ե ա մ ր ուշագր
ու -
թիւն
գրաւեց : Եկեգեցիին
մէ^ կը մըր -
ցո՚կցէր
Վաղարշասլատցի
Տի՚ղբան
Ո՚ե ~
թէոսեանի
Հետ : Աակայն
Աողռմոնի
աչքը
ալ աւելի
րացուեցաւ
երբՄ •
Եկմալեանբ
Պետերս բուրգի
երաժշտանոցը
աւարտելով
եկաւ
էքմ իածին՝ իբ կաղմ ած
եռաձա
յն
սլա տպ բագի
երդեբը
ճեմ արանի
աշա -
կեր ան
եր ուն սորվեցնելու
եւ
եկեղեցիին
մէչ
երգել
տալու
Համար :
Մ՛
Եկմալեանի
փորձնական
գասեբուն
Աողոմոնը
իրեն
օգնականն
Հանդիսացաւ։
Ան թեւ առաւ եւ սկսաւ
ինքնուրոյն
կեր–
"ւ՛՜՛լ
ուսումնասիրել
նեբդաչնակ
, եռա -
ձայն
քառաձայն
եբգերր։
1889/՛5»
ճեմա -
բանի սաներէն
ոմանք աղգուելով
Օրման ֊
եան եպիսկոպոսի
քարուլնեբէն
սարկաւագ
դառնալ
ուղեցին եւ Ա ողոմ ոն ալ սար -
կտւագ
դարձաւ
ընդունելռվ
ԱԱԱ
ան
ու -
նր՝
այսինքն
Աողոմոն Աաբկաւադ
Աողո -
մոնեան
I
Արղոմոն՝
Մկրաիչ
քցրիմեանի
կաթողիկո
սութեան
օրով վար դա պետ
ձեռնա
գրուե
ցաւ եւ վերա կոչուեցաւ
Կոմ իտաս : Թէր–
լէմէղեան
որ իր գրքին մէչ գրահ է Կո -
մ իաասի
մ ասին
, սիսալ կարծ՜իք
յա յտնած՜
է , իբրե՛ւ թէ էչմ իածինբ
ղայն կը Հալա -
ծ՜էր : Որքան
մեղ յայտնի է կոմ իտաս էչ^
միածնի
աչակցութեամբ
եւ Ա՛
Մանթաշ–
եանի նպաստով
1896/՚5/
անցաւ
*հերմանիա
եւ. Եւրոպա , կատարելադործ-ուելոլ
-
1893/՛^
ճեմ արանի
երղ
եց սղութեան
ու
սուցիչն էբ ՝Բ • կարա
Ա ուրղան որ Հե -
ռա ց ո ւց ին
էչմ իածնէն : ճեմ արանի
երգե–
ցյււլռլթ^^տն
գասասսէւ
նշանակուեցաւ
Աո—
գոմ
ոն սհ^բկաւաղը
իբրեւ
«Հա յաստան -
եսւյց
եկե՚ղեցու
Հարաւլատ
ղաւակ»։
Այ՚է
միչոցին
..ան կարա
Մուրղայէն
տկար էր ,
ինքն ալ ղգալով,
գնաց
Թիֆլիս՝
Եկմալ -
եանի մօտ եւ ապա անցաւ արտասաՀման
:
երկրորդ
անգամ
կոմիտաս ի
Հ ետ իմ
Հանդիպումս
աեղի
ունեցաւ
1895^^ •
Արմ աւիբ
եղած–
ատեն
ան
ինծ՜ի
ղրկք՚ց « Ամէն
Հայի
սրտից
բխած՜ »
օրՀներգը
զոր տպել տուած՜ եմ Մ ոսկր -
վայի
«Ուղեցոյցիս»
մէչ, իսկ «Մայր Ա՜
րաքսին»
եռաձայն եւ «Հիմի
է լ լռենք»
իր
խազերով եւ երդերու
սեւագրոլթեանց
տետրակիս մէչ ենմնացած՜ : Ափսոս
ոո
իր նամա1^երը
կրուկի ճարակ են
ղո՛ր
—
ձած–։
ԵԱՀԱՆ-ԱԻՄՈՆ
ԲԱՑԱԴԻկ
ՊԱՏԻՒ ՄՇ
Մ՚խԻԹԱՐԱՅ ՏԱՆ
ՎԻԷՆՆԱ, 1Տ Յունուար
(Ցաոաջ).—
ինչպէս ասկէ առաչ դրած
էինք՝
Վիէննւս–
յի Պետական
Համ ալսաբանի վա ր չութիւ -
նր
փի լիսոփա յ ութ եան պատուակա
լ գոկ–
տորի տիտղոսբ
շնորՀած– էր Հ •
Ներսէս
Վ՛
Ակինեանի
իր յիսնամետյ
Գրական
յոբե՛լեանին
առթիւ ; Համալսարանի
վար–֊
չութիւնբ
Հաճած՛ էր ՛նաեւ
յայտնե՜լ
թէ
պատրաստ է ա րա ր ոզութիւն ր
կատարել
Մ
իսիթարեան
վանքին մէչ ; Իբրեւ բացա—
՛լիւկ պատիլ
կրթական
նախարարը
յանձն
առած՜ էր իր ներկայոլթեամբ
եւս ան —
ձամբ. պատուել
Հանգիսութիւնը
:
Յունուար
17/՛
Համար
թէ՛ ուե ղական
թերթե՚րոլ
մէչ ծ՜անուցում
տրուած՛ ել թէ
մ ասնաւոր
տպագիր
Հ բաւի բագի
րնե
ր զր
կուած– էին գաղութին
յ
Երէկ
ժամբ
11 •30^5»
փանքի Հանգիսա -
սրաՀը
լեցուն
էր՜Հայ եւ տեղացի
Հիւրե -
բով
, երբ ^իչ՚է
կիսու^ւ մուտք
դործ՜եցին
կրթական
նախարար
դոկտ ֊ Թ րիմ
մ էլ եւ
քիչ
լետո
յ Համ ալսաբանի
Ակագեմ
ական
ծ՜եր ակո
յտի
ամրոզչական
կազմ ր
Արաբռզութիլնբ
, որ
5 —6
լուսանկա -
րիչներոլ
աշխոյժ
շարժումներով
աւելի
շաՀեկան կր ղառնար
տեւեց
երեք քա -
ռոբգ
ժամ ; Խօսեցաւ
Համալսաբանի
վե -
րատեսոլչը
, պատասխանեց
Հ • Ակինեան
,
^ոբՀաւորութ
իւննե բբ
եղան
ՀՄ
ի՚իթա -
րին»ով :
Ժամ
բ
մ է կին պաչտօնա կան
^ի՚֊րեբբ
եւ.
Մի
ա ռան
ո լ
թեան
.մնե
րբ
բոլոլ
որուե
- յ
ցան
զուարթ
ճաչասեղանի
մ ը չուրչ , ո–
բուն ճաշացուցակն
ու
սպասարկութիւնը
ստանձնած՜ էր քաղաքիս մէկ ճաշարանբ
յ
Առաչին
բաժակաճառբ
խօսեցաւ
Մ իա -
բանոլթեանս
բնդՀ
. Աբբայ
ԱրՀիապատիւ
Հ՛ Մեսրոսլ Արքեպ է Հապողեան
շնորՀա -
կա լութ իւն
յա յտնե լով
կրթական
նաիսա -
րսւրին
, որ Հաճած– էր պատուել
իր ներ -
կա յութեամբ
ել Համ ալսաբանի
Ակաղ ե -
միայի
ծ՜երակոյտին
, որ այնքան
ազնուու—
թեամբ
Հաճած– էբ թէ պատուակալ
՛լոկ -
տորի
տիտղոսբ
շնոբՀել Ա
իաբանութեան
մէկ
ան գամին
եէ.. թէ բացառութիւն
րնե -
լ՚՚Վ
տըւչութիլնր
կատարել
Ա տնական
յարկին աակ ;
կրթակաԿւ նախա բաբ Գոկտ •
Թրիմմէլ
իր ճառին մէչ վեր Հանելով
Միսիթարեան
Մ իա րանութ
ե<.՚։ն գիտական եւ
կրթաէլան
արգիւնքր
ւիափաք
յայտնեց որ
Հայ Ժո -
ղովուրդը միշտ պահէ իբ ինքնուրոյն գո–
յուշ>–իւնը՝ օրինէսկ հանդիսաքւալով
նոյն
իսկ
ւււբիշ ժողովուրդներու:
ճառեր
խօսուեցան
նաեւ
Համ
ալսաբանի^
եւ ^այ գաղոլթի
կողմէ։
–|
ինչսլէս
ձայնասփիւռբ
, նո լնպէս տեւլա–՛^
կան թերթերբ
աբձաղանգ
եզան
երէ՜կուան
Հսքնզիսոլթեան՝
Հրատարակելով
լուսա -
նկա
րներ
Պ.
«ՅԱՌԱՋԷԻ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(58)
Օ
Յ Ո Ի Շ Ե Ր Է Ս
•
ԱնընդՀատ
թափառում
էինք : Մ ի օր
Հ)՚ծմակայ
Բիթը , միւս օր՝
Ալվաոինչի
ւէսւրր. Հետեւեալ
օրը՝ Ա՛
ՅովՀաննէսի
պուրակի մէչ եւայլն։ ԱՀա այդ էր մեր
վի^սւկբ գաչտից
՚ւեռանալուց
յետսյ :
«
Մ եր
գրոլթիլնբ
նախանձելի
չէ է՛ •
Ապրելու
պաշար
չունէինք։
Ա՚ազմամթերք
է լ չու՚ւ՛ է ինք : ՛Լեր չին վւամ վւսւչտնե
ր ը Գո
մ՛ ե բի
կռիւի
մ է՜չ կրակեցինք
, եւ բնկանք
սարերը : Հրացանով
չէր որ պիաի
կռուէ
ինք
, ա յլ դա
չո յնով
ե
՜լ
ակռաներով
/քք^.
կամ պիտի
Հեռանա
յինք
, ինչպէս որ ա յ–
սօր
արինք : Այգոչիսի
նեղ
կացութեան
՚ ք է չ էինք, երբ մի օրյանկարծ
ԻբրաՀիմ
Զս՚վ՚՚՚շը
երե
լաց
, ՋբՀորց
ի աղա
յի մը
Հետ՝ Բեբդակայ
լերան
՚էրայ՛.
Նա
բերած՛
էր
2000
փամվւուշտ
, որ
բեռցաՆ
էր իր
ձիուն եւ ՋրՀորցի
աղուն
ձիուն
փ ր ՚ " յ ՝•
Ա յ դ վւամփուշտ
՚նե
բի մի մ աս բ ստաց
ուած
էր Վանից,
մի մասն է լ Յովսէփբ
Բաղէշի
մէչ էր ձեռք
բերած։
«ԱՀա այգ օրբ ՚^ք՚՚ք
Համար տօն
եղաւ։
Մոոուցանք
մեր ցաւն ու
՚էիչար
: 2000
փամվւուշտ
ունենալ
կր նշանակէր մէկ է լ
"՚./՚1
/^՚՚՚^՚^ւ՚յ՛
. / ՚ Հ / " " * ^ ^
ղառնալ։
Ամէն
թչուառութիւն
մ ոռացանք
յ
Հաւլիւ
ա յ դ
եբկոլքբ
լեռնից վար իչած՜ էին,
թշնամին
մեզ սլաշարեց :
(ԻբրաՀիմ
Ջավուշը
ինձ ասած՜ էր , որ
Հաղիւ թէ ինքը
Աասնոյ
լերան
ստորոտը
Հասած էր՝ երբ լսած էր Հ րացանի
ձա
յ–
ներ : Բա յց ես չէի Հաւատացած՜ թէ՝
՛է"/՛՜՛
ւբ մեր ՚ողոցը Հետ էր եղած) :
Անզբանիկ
չարունակեց
.
-
կռիւբ
տեւեց
մինչեւ
երեկոյ: Ա
եր
դիրք
^Ր Ր
չ՚ոս՛ նպաստաւոր
էին եւ անա–
ո իկ մնաց ին : Թ ^ամ իներ ի
դնդակնեբը
նո յնիսկ գժ
ուսւրալ
էին
.ասնո ււ,
մե,
դիրքերին : Վաիւենում
էին մօտենալ
մեղ։
Խնայեցինք
մեր վւամփուշտներուե
: Աու -
թբ
կոիսածին պէս Հե ռացանք
Մ իս՛
յն մէկ
վիրաւոր
ունե՛նանք,
այ՛լ է լ մեր Անղրօն
էր–
՚
՛
՚
ցանք
Ջ՚՚իսուր : Գէչ^րր
Հոն Հան -
գստացանք :
Լոլսո
յ գէմ ԼՈԼբ
եկաւ
, որ
Մսւրատը
, կայծ՚ակի
Հե՜ա ,
շալակալորնե—
բուի,
ւոՀագին
քանակութ
ե ամ բ ոաւլմա —
մ թ ե րք է բերած՜ : Մ ի բան , որ
բոլորովին
անսսլ ա սե լի
է ր ՚
«Տ ղաքբ ա յգ օրը Համ արե՜ա թէ մ ոռա -
ցան
իրենց կրած
բոլոր
վիչտեբն ու դրր՜
կանքնե՜րը : Ուրաիւ
էինք
, որ
ստացանք
ոչ
միայն
փամվւուչտ
,
այլ եւ
^՚ոց ՛՛՛
տր ե իսնե ր» ;
Մ սւբատի
գալէն
յետո
յ , ունեցանք
մ ի
ժոզով եւ ա լնուՀետեւ
անցանք
զ ործ՜ի : ՜
Մուրաաւ պաամ
եզ եղած
կռիւների մա
սին ես Հարցուց •
Այժմ
, աստ , ի՞նչպէս է
այստեղի
՚Լի^՚ոկր : Եւ ի՞նչ էք մտած՜ում
անել ;
Ես մաածել եմ ս՚յ՚է
մասին : Հան -
գոտացէք
մի քանի ժամ, կը խօսինք
՛լի–
չեբը։
Հոս կբ լինեն ձեր որոչած– տւլա՚նե -
րբ : յ՚մ խորՀած՜ր եւ ասե լիքը
բաւական
երկար
պատմութիւն
է , կարող է քեզ ա—
ւելի
տանչել։
Առանց ատոր
է լ
արգէն
քանի
ամիս է Հ ան
զի սա մի ժամ չէք ու–
նեցել :
Նա
Հ01քէւգստացաւ
:
Ես անցա
յ
Հա
յգուկ–
ների
մօտ։
Բոլոբի Հետ խօսեցայ
: Մեր
ղինուո
րնե
րբ
բո լորն
է լ ծ անօթ
դէմքեր
Մ սկահին
, Հսկա
յ Աստուրր
, ժոլիտն ե–
րեսի՚ն
, եկաւ առաչ
եւ , րստ իր
սովորու
թեան
Հաբցուց
.
Պարոն
, թնչպէս
2սոգի
տւէւին այդ
երկու
դաւաճաններբ
: Երանի , ես քեզ
Հեա
լինէի ել օզակբ ես անցրնէի
անոնց
վ ի՚լր : Մ ի ՚սնգամ՝
անմ
աՀն
Հրա լրի
Հե՜տ
Աիսլաթ եկած
էինք՝
Ա
՛յ՛լ
շոլներր
՚/՚սփ -
թիաների
առաչքն
ինկած
չաբաթներով
,
աակ՚Սուվբայ
ըրին մեր սլատսպա
բ ա ննեբ
ր
իեմբութի
եւ Գբզոլռի
վբայ,
մեզ գտնե
լու եւ մ ա ան ելու
Հբէ շած՜նունգ
ոստիկան–
ների
ձեռ՚քբ :
ԷՀ , միեւնոյնն
է , Աստուր , Հա դու
եո
եղել , Հա Փոքր Պետրոս
բ • նա է լ քեզ
նման՝
Հայի
զաւակ է ;
Աստուրբ դեռ շատ կ՝երկարէր
, եթէ ինձ
չյայազ՛էին
թէ ծ ելեմ՛ոքը
եկած՜ էր եէ.
կ*ուզէր
տեսնել
ինձ ;
Պատուիրեցի որ նա երթա
յ
Գաս պարի
սենեակբ
, ես է լ Հոն կբ լինիմ :
Մ ի՛նչ Հոն Հասնիլս Տ ելեմ աքր
խորՀր -
գակց
ութ
իւ՛նն եր
է ր կատաբե լ Գասսլա
րի
և. Փոփերի Հետ ղանաղան
իսնգի րնե
ր ի մա
սին :
Մինչ այգ, յիշեմ որ՝ կայծակր եւ Գէ -
որ՚լ.
Ջ ա վուշը
չկ՚որողացայ
տե՜սնել : Նր -
րանք չափազանց
յոգնել
էին իսում բի ե -
ւէ^եւը եւ առաչր
վաղելով եւ այժմ կը քը–
նունային
լ1
Նսաանք
Տելեմաքի
եւ իր երկու
բնկեր–
ների Հետ : Նբ՚՚՚նք
Հաղորզ
եցին ինձ իրենց
ւրոչումբ՛.
ւելով
— Գիւղական
խմբերից
պաՀապաններ
կբ
զ ն ե նք
զ ի լ ղ ր
՜պ ա Հ սլ ան ե լու
Համա
ր
՛էի չե րուան
մ իչուլին : Եկ՚՚զ
տղանե բր թ՛"/
մ ի Լ՛ու
Հանղ ստանան : Այ"
ասլաններր
5
—
6
ամ իսնե բէ իվեր թավէառական
վի -
ճակի
մ էչ են եզած՜ , օր մ ր
օր անց
անոլչ
ու Հա՛նղիստ
քուն *ենունեցած :
-
Ի՞նչ անենք,
սիրելիներ,
մինակ
նբ–
րսւնք չեն այդ վիճակի
մէչ, ամբող^
Հայ
ժ՜ալսվուրզն
է լ ոչ մէ1լ իոողաւլ
վիճակ
չունեցաւ ալս ա՝1։։լՊ։։ււլ տարի՚եեբին :
Հա յդուկնե
ր ր վ ե րին աստիճանի
Հպարտ
էին
ղզում
, որ իրենց
ապաՀովութեան
Համար
ւլիւղական
րնկեր -
ղինուոբներ
պաՀապան
էին կանդնում :
(«ար.)
ԱԵՊՈԻՀ
I
Fonds A.R.A.M
