Ա Ռ Ա Ն Ց
Ի Ո Ր Հ Ր Դ ւ ա Ո Ի Թ Ե Ա ՚ ն
Ու ես կ՚երթամ դէպի աղրիւրը լռյսին
Դ– ՎԱՐՈԻԺԱՆ
Աււվորութէւն
է ամէն աարեվերլի
առ -
թւ
՚է.
ՀաԼուե
յա րգա
լւ ութեան
նոաիլ։
ԳԼ՚Է
առնել,
գրա1լանու.թեան
ՀաԼէ
-ոյն ,
րոլոր
գրական
ե րեւո յթնե
րր։
Բ՚ուել
րոլոր
Հրա–՛
ա արա
/չո
ւթի
ւննե ր ր -. Րագգաաեչ
նաթորգ
աարուան
գրական
գորհ՜երոլն
Հեա , ո -
րակն ուՀամրանքլւ
մաանանշել եւ նոչւա–
գո յն
յա ^11 գո ւթ
ի ւն^ւ ե ր ո
լ
եւ սաեգծ՜ագոր -
ծութեան
մաղթանքն
րնել ;
Տարին որ վերշացաւ,
Հայ գրականու -
թեան
Համար
մխիթարական
կր թուի
,
բո է" ր այն
Հ րաաարակութիւեներուԼ
, ո —
րոնք Հրապարակչչ
ողողեցին
1954/՛
չն -
թացքին
• քքրեւոյթր
չ ՚ " " I
յատկանշական
է ա յն աեսակէաով
, որ քանի կր պակսին
րնթերցռղներր
, քառակուսի
Համ
եմ աաու–
թեամր
կ՝աւեչնան ուկր բաղմ անան
Հ րա–
աարակոլթիլններր
, ամէն տեսակ : Ապա
ռում
ոԼ
միայն
նիւթի,
այլեւ
մանաւանգ,
մ աքի
արտագրութեան
:
Մեր
գրողներ
ր միշտ պատնէշին
վրայ
են ՚.
Տաճախ կր լսենք
ձայներ
Արեւելքէն
ու
Արեւմ ուաքէն
; Արեւե
լքր
ա յն ե րկրամ
ասն
է , ուր մեծ– թիւով
Հա յութիւն
մր Համա–
խմբուած է : Արեւմ ուտքր
Ամերիկան է •
Եթէ
առաջինին
մասին
մեբ
թերթերբ
,
ճամրորգնեբբ
եւ այցելուներ
բ միշտ լա -
ւատեսութեամր
արտայայտուած
են , երկ—
րորգին
մասին
մեղի Հասած
են
ու
կր
Հասնին ա Հ ա ղանգի
մ ր արձագանգներ
բ :
Հիմա
այլեւս
բերաններբ
բացուած
են :
1ւ/ոբՀբգաւոբութիլն
չկայ։
Մ արղիկ ա -
պագան
շա՛տ
աիւուր
ւչոյնեբով կր ներկա—
յացնեն :
ԵԼ
իրաւունք ալ ոլնին :
Վէրքեբր
ծածկելու
մէ^ ոչ մէկ իմաստութիւն
: Ոչ
մէկ
Հեռատեսութիւն
: ԸնգՀակառակն
:
Վերշին
քանի
մբ շա բա թնե
բու
չ^ւ թաց—
րին , մէկբ
մ իւս
էն
աւելի
ողբերգական
ձայներ
Հասան
մեր ա կան
շէն :
կարգացինք
վտանգբ
ղիմաւորող
աբաայայտութիւն
-
նեբ , մէկբ
միւսէն
ծանր , ցաւալի ել տ
չւ–
խոլբ
յ
Նիւ
Եոբքի
՛մէշ էռասնեւվեց՝
՚ ՛Աւաբիէ վւ
վեր
լոյս կբ տեսնէ « Նոբ Գիբ
եռամոեայ
Հանգէսր
, նուիրուած
գրականութեան
եւ
արուեստի : 1ցմրագիրն է Րենիամին
Նո -
բիկեան
, որ Հաւատքով,
սիրով ու
մեծ՜
ղոՀ ողութիւննե
րով , լո յս
բնա
յած է իր
եոէսմսեան
, որմեր ալ եռամ սեան էր :
Իր վերշին
միացեալ
թիլին
մէշ
( թ ի լ
1 ,
2յ 3) , Մեր խմրագրին հեա
խ
որագրով
խօսակցութիւն
մբ ունի խմրագիրբտ
Տ ե–
սակ
մբ
Համ ա ր ա ա ո ւո ւթ
ի ւնն ոչ
միա
յն
թերթին
, այլ եւ խմրագրին
• Եւ մենք
որ
եռամսեային
գո յութիւնբ
ապաՀովուած^
և՚"1՚^ԷԻ
՚՚Ք
1
Հաղարի
Հասնուլ
ամե–
բիկաՀայ
գաղութին
մէշ,
տխրութեամբ
եւ ցաւով կբ կաբգանք
Հետեւեալ
խոստո–
վանոլթիւններր
:
<մ*նք կբ լռէ , րայց ես, իբբեւ սրտա
կից
լնկեբ , չեմ կրնար
լռել
այլեւս ; Եւ իր
<՚աՌԱՋ
»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
Ս Պ Ա Ն Ն Ո Ի Ա Ծ
ԵՐԿՐՈՐԳ ՄԱՍ
Թ.
իսկ
աշնան կարճատեւ
օրն արգէն
մ թ–
նում էր , եւ ես վերշ ի վերշոյ
սաիպսւած
եղայ
որոնումներս
գագարեցնել,
որպէս
զի գնայի
Աառայի մօտ :
Ջիմ ացա
յ ինչպէս
ճաշեցի ,
որովՀետեւ
/;նձ
չաւիաղանց
անՀանղսաացնում
եւ,
միեւնոյն
մամանակ
, Հետաքրքբում
էբ
«1
յն
աեսակցութիւնբ
, ոբ պիտի
ունենա
յի
Աառայի
Հեա։
Զղիաէի, թէ ինչ
անուն
Ալիտի
տայի այգ աե սա
1լ
ց ութեան
բ
, ինչով,
սլիտի
արգարացնէի
միշամտութիւնս
, ինչ^
պիտի ասէի,
ինչպէս
պիտի
ՀՀանղսաա –\
ցնէի» Աառա
չին
,եւ
ո
չ
՛քան
աշխատեցի
պատՀ\առւս
րան
ութիւննե րի
մի
նախագիծ
կաղմեչ
ինձ Համար , որպէսղի բստ
այնմ
էլ չարմուէի
, ոչինչ
գուբս
չեկաւ • Վերշ ի
՛Ս՛րէ"
յ
յԻւ^սԻ՝
"1՛
այղսլիսի
գէ՚ղքեբում
առՀասաբակ
նախապատբաստում
չ՛
միտն -
գա
՚քաւն
աւելոբգ. է Հանղիոանում
, ոբով
Հեաեւ
երրեք
չի ա րգա
բան
ում , եւ ամ
էն
րան
պէաք է գցել
Հան
ղամ
անքնե
րի
բեչ՚~
Հ սւմեսաութիւնն
իսկ վիրաւորելու
, ա -
րիւնելու
աՀ աւո
ր
զնո՚էն
ե՛– ոբ Հոս
1լաբ–
ձանագրեմ
այս աոզերբ։ Կբ
Համարձակիմ
՚լչ՚ել
ա յս տո՚լերբ
Ա փիւռքի
մեբ գրակա
նութեան
պատմութեան
Համաբ
միայն
իբբեւ
թարմ
ու իրաւ մէկ
վկայսւթիւնբ
ամ երիկաՀա
յ խմ րագրի
մ բ
կեանքին
եւ
՚չործին
յ
գրական
գետիններու
վբա
յ ան
չուչտ :
ՀԻ
րեն պէս գրական
տեն գով
րռն
ս ւած՜
՛ք էկ
ք՛՛՛նի
չնէկե րնե ր ո լ Հետ , մ օաաւո բա - ՜
՛՛լէ" տասնրվեց
աարի առաշ էր որ սկսաւ
Հրատարակել
իր Հանգէսբ
,
ամրող^ովին
նուիրուած
գրականութեան
եւ
արուեստի։
Մէկ
երկու տարիէն՛՝
չնկեբնեբր
պա ՜՜
րագաներուն
ճնչումովր
Հեռացան
Հչւա–
տարա կչա կ՚ս7ւ պա տաս խանատուո
ւթենէ ,
իր ուսեր
ուն
վրա
յ ձգե լով
Հան գէսին
նիւ
թական
Հոգերն
ալ , խմ
բաղ րական
աչխա
տան
քին
Հետ :
« Տարիներու
լ^ւթացքին՝
իր
թերթին
բամանորգնեբուն
թ ի ՚ ֊ բ նօ՚՚բացած
է ա -
Հաւոչ՛ չափեչ՚ով, մեծ մասով
իբբեւ աբ—
ղիւնք
մաՀուան
, որՀայերէն
գիտցող
սե–
բունգին
գլխուն
զարկած է ամ էնէն
առս՚շ
բնականաբար,
եւ նոբեչ՚ր
չեն եկած
Հի ՜
ներուն
՚ոեզբ
լեցնել
իբբեւ
բնթերցող :
Նիւթական
բեռի
ծանբ՚սցում
մբ սա , իր
իսկ
ուսեբուն
, բե՛ռ , ղոբ տարած է ա–
ռանց գանգատի
, իր ոեվւական
Համեսա
էէ՛իշո
ցնե
ր ուն
ապ՚սւինած
» :
• • • « 1՝ա յց կբ ղաբմ անա
յ ,
գաոնօրէն
կբ զարմ անա
յ թէ ինչո՛^ ւ ա յս
Հարուստ
՚լագոլթր
որ
մ ի չտ ալ կբ յի չէ իր տէրտէ–
րին , մամ
կո չին ու աղքատին
գանձանա–
կբ , պա
՛ւ
աչքով կր նայի
իր թերթին
ու
գիրին
վրայ , եւ կբ ձգէ որ այգ
թեբթն
ու այգ գիր
ր իրենց
թուփերուն
՚ԼՐ"՛ 3
չորնան կամաց կամաց • • • • ^
Եւ աՀաւասիկ
տխուչ՛
խոստոփանու
—
թի՚-նր՝
« Հ՚սնգէս
մբ
գուք
Հասկցէք
Նոր
Գիրր
որ աաենէ մբ ի վեբ իր վե բ–
շալոյսի
օբերբ
կ՚ապրի »:
ԱՀ
աւասիկ
գարձեալ
Ամեբիկա
յէն,
ու -
րիչ
յոռետես
բա յց եւ ա յնպէս
իրա՚ոես
ձա
յն
մ ր,
ա յս անգամ
«Հ ա
յասաանի
կո
չ–
նսքկֆի էշերէն
, ստորագրուած–
փրոֆ
. Գբ •
Ա. Ա.ի կողմէ
(փրոֆ՛
Գբիգոր
Ա. Աա -
ր՚սֆեան)
,
• — « Ատեն
մչլ պի^^աի գայ երբ ամԼքքի -
կ՚սՀա
յ ե կե՚լե ցինե
ր ր պիտի
չունենա^Պ^ր–
ժանաւոր
Հո ւլե ւո րա կաննե
բ ,
կրթական
,
բարեգործական
ու կուսսւկցակտն
ասպա–
բէ՛ժերու
մէշ ՚ղիաի պակսին
անձնուէ
ր ու
կարող
ղոբծիչներ
, մ՛եր
թեր
թերն ալ
ղուրկ պիտի
մնան իմաստուն
ու Հաւասա–
րա կչռեա
լ մտքի տէր
խմ բագի բներէ , չբյ–
նոբՀալի
՚էրիչի
ու ոճի ու աղնիւ
թոր -
Հուրգնեչ՚ոլ
տէր ՚չրուլնեբէ եւ աշխատա—
կիցնե րէ : («Հայա՚ւաանի
կոչնակ»
, Նոյ •
1954,
թ ի լ
48) :
Աւելորգ կբ գանեմ
որեւէ
խորՀրգածու–՛
թի՛ն։
Պարագան
եւ
վկա
յութիւննե
րբ
չ՚ստ պերճախօս
են : կ^ոլղեմ
միայն
աւել
ցնել
ու֊րիչ ախուր փաստ
մբ, այս
անգամ
Ֆրանսա
յէն , Փարիղէն
, ուր 1չասչրի
աբգի
մեր
՚լբականոլթեան
լաւագոյն
արձակա -
գիբներէն
մէկբ եւ որուն
խոստոփանու -
թիւնր եւս մեկնութեան
չի
կարօտիր։
Խօսակցութեան
մբ չ^ւթացքին
, ել՚բ կր
Հարցնէի
, թէ գոՀ է ար՚լեօք
իր
փերշին
Հրատ՛սրակութեան
սպառումէն
.
Աչ , ՚ղատասխանեց
,
անվերասլաՀ
կերսլով։
Գիբքեբս
Հասած
են արգէն
18/՛,
բ՛"յց եւ այնպէս ոչ մէկ անգամ
սպա -
ռումբ
ե՚լ՚սծ է այսք՚սն
գժուար
,
՚էանգաղ՛
Մ՚ոքէո
չանցնիր
նոր գիբք Հրատ՚սբակել»
:
Հիմա
զ՚սռնանք
՚լէսչի
Արեւելք։
Հէք -
եաթնեչ՚ու
՚լասական
Հայբենիքր։
Հ " ն
,
ուր
Հոծ եւ սաե՚լծագոբծ
գա՚լութ
մր
կ՚ապրի
^ եւ որուն
մասին
միչա
գրական
եւ լաւատես
ա րաա
յա յտութիւննե
ր
՚քիայն
լսած
ենք։
Րոլոր անոնք սր Լիբանանէն
եւ
Աուրիայէն
վերա՚լարձած
են ,
լուսաւոր
բանեբ
պատմեցին
: Արղեօք
եբեւո
յթնե -
րէ՛՛ն խաբուած
են : Գիտենք
որ Հոն մչ՚ս -
կոյթի , կրթութեան
հւ գաստիարակու
-
թե՚ոն
բա՚լմաթիւ
օռկաններ կբ գործեն :
Ամէն գչւատուն
կամ
Հ րատա բա կչա
կան
Հիմնաբկութիւն
մէկր
միւսին
ետեւէն
բազմաթիւ
երկեր
լոյս
կ՝չւնծ"՚յէ : Պատկե–
րբ շա՛ տ
մ խ ի թա
ր ա կան կբ ւլտնեն տ
յնտեղ
ա յցելո ՛լնե չ՛ն ու վերագարձուլներբ
; Կր
նա յի՞՛նք տար
բեր
մ տածում ուխորՀ րգա–
ծութիւն
ունենալ
: Ո՛չ անչուչտ
:
ԵԼ
սակա
յն աՀա մ տեբմ ական - րնկե -
ր՛սկան
նամակ
մ բ , որուն
բո վանգա կո լ -
թեան
մասին
որեւէ
ղոյ՚չն կասկած
կամ
գիտաւորութիւն
չէի կրնար
ունենալ
, քա
նի որ թ ղթա
կի ց ս ա րժան ա Հ ա ւա ՛ո մէկն է ,
ժամանակակից
գրող
մբ ,
վաստակաւոր
մր։
Բանի
մբ պարբերութիւն
ալ այգ նա–
էէ ակէն
վկայութե՚էէն
սչիտի
կանչեմ
, ա -
ռանց
իէ
ս ր Հ ր ղած
ո 1-թե ան :
« Կրնամ
բսել թէ ժամանակներբ
՛որ–
խուբ են : Մաալորական
եւ գրական
ճիւլե–
րր ՀետղՀետէ կր
մարին։
Ընթեբցման
սքակասբ
սոսկալի
թշնամին է այսօր
Հայ
ղ րակ՚սնոլթեան
;
Անչուչտ
քարողով
մ՚սրղիկ
՛լիրք
ոլիաի չկարղան : Նոր
եկող
սերունգն է որ Հայերէն
^չի գիտեր եւ չի
կարգար։
Հինեբր
կարգացին,
յողնեցան
եւ
Հիմա
Հազիւ կբ կաչ՚ւլան : Եւ Հինբ կր
՚քեռնի ու սչիտի
մեռնի : Նոր
եկո՛լներուն
մ ենք
մ անկա պարտէ
ղէն սկսած պատկեր ,
գիրք եւ գրքոյկ
սլիաի ա՛ս յինք , պէաք է
տանք ոբ անոնք կարգաչբ
սիրեն եւ երբ
մ եծնան՝
կարգան
նաեւ
՛չ բ ա կան
ո ւթ ի էն՛ :
« Մեր ճիգեր
բ չատ քիչ աբգիւնք կու -
տան
. մեր լուսաւո
ր գա՚լութներբ
իրենց
գրական եւ մ տաւո րական կեանքով^
"էՐՐ՜
պլ՚ոցող
մոմ երու կբ նմ անին ,
մարելու
վրայ
են : Փաբիզը
աչքիղ. առաշն է՛ բազ–
գաաէ
20—25
տարի առաշուան
կեանքին
Հեա : Ո՚^ւր պիտի
Հասնինք : Ի՛՛նչ
կրնանք
բնել գաղութէ
գագութ՝
կլանոզ
ալիքնե -
բուն
ղիմաղրաւելու
Համար»
:
Ըսի
ար՚էէն թէ որեւէ կասկած կամ թե–
բաՀաւատութիւն
չունիմ
լնկե բ՛՛շ մբ
կողմ է սրտցաւօրէն
գրուած
տո՛լերու
Հա–
մ՚սբ : Հիմա կ^ան գրա գառն
՛ււ մ քանի մը
պարբերականներուն
կրած
նիւթական
գժ–
ուա
չ՛ո
ւթի
ւննե բուն ; Գիտենք որ Լի բանա
նի եւ Աուչ՚իոյ
մէշ Հարիւր
յիսունէն
մին
չեւ
երկու
Հարիւր
Հաղարի
Հասնոգ Հա-
յութիւն
մբ ունինք , բաւրէաթիւ
ւէպբոց^՚ե—
րով^ , մ էկէ
աւելի
երկրորգս՚կ՚սն
վա
րժա
րաննեբով։
Եւ սակայն
Հոն լոյս
տեսնող
(37)
մ ուն քին
ու րոպէի
թելա՚լրանքին
:
;^;։1;Ճ՚;Տ
Այգպէս
է լ ւէճռեցի
ու ղնացի :
Փոզոցի
ղուռբ բաց արեց
ինքբ
Գ՚սրե -
՚1։1՚^Ա
՚
ոչ՛ է՛ն
ւլբ ան ապա
կ
՛է
ւ
մ էշէց
տեսայ
վե րեւէ
մ արմ ՛ոբէ սանգուխքով
աբաէլօրէն
իշնելիս ^
ՀյնէէրՀէոկալ
եմ , էւբ եկար , , անՀամ–
բեր
սպասում էէ , ասաց կամաց ,
ձեռքս
պէնւլ
սեէլմ ելւէվ ; Եկ ւլնանք -
Րա
յց ոչ ,
սսլասէր ;
Զեռքս
բռնած,
պաՀեց
էնձ, մէ էսնՀան–
՚չէււտ
Հա լեացք
ւլցեց վերեւ, գէպէ
սան -
գուէսքէ
՚Լ-էու-էսը ե րրորէէ
յար կու՛ք , եւ նո
րից
գս՚ռնալուէ
ինձ Հարցրեց
աւելէ կա -
մաց .
իսկ
այն պարոնէն
աբղէն
ՃանապարՀ
ԳՐՒ՞Ր •
Շաա
մ ՛սն
եկ՚սյ , չ՚լտա
յ ; Րայց սո —
էէոբաբաբ
էնձ մօտ է էլէչեբէււմ
այս երե -
ւլնանք;
կոյ
որ ՚էաղ
՛լ՛ոյ
1
կբ ճանէէւսլաչ՚Հեմ
Հէնց
ա յս գէ
չե բուտ
յ գնացքով
,Հա կառակ
ղէպ–
քում բանբ կբ մնա
յ ւէազուան
է
Այդ
՚թ՚աււ
չունէ,
մէէււյն թէ , ս՛՛լա -
չում եմ , Ա առա
յէն աււա , որ ա յչեւս
ա
յո՜
տեղ չէ , գնացել է , որովՀետեւ
վախենում
Անպատճառ ;
Ա կսեց էնք
չէսէ րձբանա
լ
սանէէուխքով
;
Րա
յց ա յս
՚սնւլամ , է՛մ Հերթէն
, ես կանւլ–
նեցբէ՛
նրան ;
Չ//^՛/՞
թ.է Աառա
յէն
յայտնել ես ՛քեր
՚ււյսօրու՚սյ
տեսակցութէւնբ
, աս՚ոցէ :
Ոչ
է
ոչ , է՚^նչ ես ասու՚ք , չչնշաց
Գա–
բեղէնը
, բստ երեւ
՛է
յ թ է ն , ՚լարմացտծ
, որ
ե
՛է
կարէէւլ էէ
էս
յդ՚՚լիոի
կասկած
տանել
է
Այ՛լ ասաէճան
Հօ գեռ չեմ կ"ՐՅրեչ
է"ելքս :
Ն՛" էնձ տեսնել
է լ չէ ուղում • վւակուել է
էչ՛ սենեակում եւչի ոււլէււմ գուբս
՛լալ :
Այս
ան էչամ ես ա րէէէն
վճռականապէս
կանւլ
աոսւյ :
Ոչ, ոչ, քեղ կ՝բնգունի
, կ՝ընգոլնի
։^
Այղ
ինձ է ոբ չէ ուէլում
՚ոե՚՚նելտ
Րեզ\
կ բնգունէ
Հէնց
մէայն
այն պէոաճաէւոէէ,
որ այն պաբոնբ
քեղ մօտ Հէ՚-ր է ՝. Եկ ^եկ
եմ
, որ այս ղէչեր
է լ ստէէղէ , որ
գնամ
ս՚ղաննեմ
յ ծէ,
բացէ գրանէց
, որ
էմ անա
յ
թէ նա այլեւս
այստեղ
չէ , կբ Հանղստա–
նա յ
Գոլ
կարծո՞ւմ ես :
. ,
Ու
, ձեռքս բաց չթոէլ1ւելով
, ՚էբեթէ
((11–
սալ
էոաբալ
էնձ վերեւ :
Մ աէսնք նա էսա
էւ են ե ա կը , էւրր
լւէ ւս ա ւււ
լ՛–
ոէ.ած էր ելեկտր՚սկտն
ճրագուէ ; Ա
էնչղեռ
ես
Հանում
էէէ վերարկուս
,
Գալ՚եղէնր
չատ
ղէլուչօրէն բաց էսրաւ
ելեք՚ոբական
շաՀԷ կոճակբ
, որէց
Հէլբասենեակր
յան–
կարծ
լուս ա Լէէրո
լեց
կապտս՚ւուն
սլա
յծ՚սռ
լո յ՚ւով , նէէ յն ղգոլչութեէսմբ
գուրս
եէլաւ
ել
դարձաւ
էնձ
չչնշալով
ԿՈՄԻՏԱՍ ՎԱՐԴԱՊԵՏ
(Ամփււփուած
էշմէածէն
ամսագրէԹ)
Ես
է՛՛նչ ղէէտնա
յէ՛ թէ ճեմ ա բանէ՛ն
մ
էշ
Հետս վէգ ու ձէ՚լնաղնգակ
էսաւլացոէլ Աո -
ղոմոնր՝
կոմէաաս
անունով մեծ երդա —
Հան պէտէ էլաոնար ու Հռչակ
վա յելէբ :
Եթէ
ղոլչակէէ
, եթէ էմանայէ
, այն ա–
աենէն
կ՝ ո ւս ո ւմնա
ս էէբ է էէ անոր նէստ ու
կացբ, րնսէւոբութեան
գծ՜երբ , էէէնոբ ամ-
լ՚ողշ
էութէւնբ :
Երր Ախալցխացէ
աչակերաներս
1884–
էն
էշմէւածէն
ղացէնք եւ րնգունուեցանք
յ
ճեմ արան , մ էւա սէն
դասլ^՚կեբ
եղանք Ա ո–
ղոմ
էէն էն Հետ եւ էւք ացւէւնք յ՚ստկապէէւ
ււր
ան ալ նէէյն տարէն
Ժ՚առանգէսւորաց
էէրէզ–
բոցէն
փէ
^սագբւււած
է ճեմարան :
ճեէքաբանէ
երկրէէբգ դասարանէն
մէշ
մեբ
- ե բգեցողութեէսն
ուսուցի
չբ
Ա՛ս Հակ
էէարկաւսէղ. Ամատունէ՚ն
էբ ; Ան աչ 0չա -
կան
գիւղէն
էչ՛ ^ եւ Նէկողայււս
Թաչճեա–
նին աչակեբտած
, րչլալով Ա ակար Եկ -
մալեանէ
դասակիցը։
Ամատունէն
Հմուտ էբ Հայկական
ձայ
—
նաէէր ութեան
մ էշ , եկեղեցական
չարա -
կաննեբու
Պոլսո
յ եղանակներուն
,
րա
յց
է՚նքր մեղ գաս տուած
ատեն
կը
նախընտ–
բէր
ւ
՚շմէածնէ
եղանա
1չնե
բ ը ,
ա
յգտեզէն
ալ
էրեն գասէոնիւթ էր լնտբած
: Իր սոր–
՚էհցուցած
եր՚էեբբ, մեծ մասամբ
ւլրաբաբ
էին
եւ կամ մէշնագարեան
-—-
աչուղական
Հ ա յեր էնով • ԱաՀակ սաբկալաէէէ
ձա
յնբ
մեղմ էր եւ գուրեկան
,
խօսակցութէւնը
ցած
Ոէ։.
Համեստ։
Աողոմոնր
անոր
բոէոբ
ձեւերբ
կ՝ բնդօբ
ինա կէ բ ,
սորվեցուցած
երգերր
անգիր
կ՝բնէր։
Ատոնք էին,
«Եր~
կէնք
զուարթ
ակնարկէր»
,
« է օ
յարկս
ւզերճ՝^ , «ԱՀա
աչնան առաւօտ»
,
կան—
խագէտ
տեսչութենէգ»
, «էյ էմ վարդիկ՛^
եւա
յլն , կամ Գամ առ Բաթիպա
յի երգե -
րբ.
« Թո
՛ւ
՚է՚չէ
քամէն
էզազ - պաւլ»
,
պաբբե րականնե
ր բ ոչ մէկ ատեն էն^ա -՚
պ՚ոՀ են եւ էբենց
սպառում բ Հաղէւ
500
օրէնակէ կբ Հասնէ : Կբ ւլնաՀատենք
բոէոբ
թափէէւած
ճէդերբ
ե՛. էմացական
— բարո -
յական
ւլոՀ ոզւէ ւթէւննե
ր բ : Րայց
ո՛" ւչւ է
վար^աէոչ՚ութէւնբ
, չւարոյակէ.։։ւն ,
նաեւ
նէււթ ական
վա
բձա
տր ութէւն
բ , որուն
էւ–
չ՚աւէտւնքն
ունէն
մշակււյթէ
մեբ
առաքեալ
ներ
բ :
Այս
սլաՀոյ-ս
մեր լւսւատեսոլթէէնւբ
.,մեբ
Հ պա
ր տ " ւթ է ւն ը վէ ր ա ւո ր ո ւած կր ւլէչտնք :
Արգա՚՚բ է որմեր յուսաէսարութէէւնբ
ար
ձան
էէէ
՛լբ ենք : Ո՚^վ
՛՛չ է՛ա է՛ դա
յ , եւ Ի"՝^չ
վ՚աստով
ու վկայութէ՚ւնով,
մեէչ
մէսէ՚թա–
րելու, թէ Հայութիւն
մր 1չապրի
՚սբեւել~–
եան
եչ՚կիրնեբէււն
մէշ, որուն
սիբաբ կը
րաբաէսէ
մեր
մ չակ/ււթա
յ ին
աբժէքնե -
րէէէն , մեր գբին ու էէբ ական
ութ եան , մեբ
արուեսէոնեբ
-էէէն
Համաբ :
Աբ՚էեօք
օբ մր սլէէտէ կրնա՛՞նք
Կբ^ել
մեծ
–բանաստեւլծ
Գան էէ լ
Վարուժանի
խօսքբ
Ու ես կ՚երթանք դէպի աղրիւրը լոյ
սին:
ՄԿՐՏԻԶ
ՊԱՐԱԱՄԵԱՆ
բեբնով
կ՝ապսպրեմ
Աառային
, որ եկել
ես
էոեսնելէէւ :
~
իոկ ԳՈ՛^՛– ՚.
V.
-
իսկ ես չեմ երեւայ
, որսլէսղփ
չ՚էԲր–
էէռուի , եւ Հանւլիսա
էսօսէք :
ԵԼ
Գարեէէէնբ
ղ՚էոյչ
ու
աբաէէ
չքացւսւ
մէէ
ոէ
-րէչ
ղրան
ետեւը , որ նոյն նաէսա -
սենեակէց
աանում էր էլէպէ
ներքէն
սեն–\
եակներբ
:
Մաէսյ
Հէւրասենեակ
եւ նստեցէ :
Այ՚Լ՜
տեղ , բէսցէ
մ ուտքբ եւ դէսլէ
էնձ
ծանօթ
էէչատ չդամ ը աան
ուլ դռներէց
, կար
ուբէչ
երկու
էէուռ
: Փոխեէէոէս
նա յում էի մերթ
ս։յս , մերթ
այն ղրսւն , սրտիս մէշ
ղ՚չ՛"չ"՚է
՛է՛ ի տարօրինակ
վախ եւ բււպէ առ րոպէ
ս՚զասել
՚էվ,
թէ ՚սՀս՛ որտեղ
ոբ է՝ կը
՛քանէւ Աառան
է՛բ անՀւսէքբւէյր
յամ
՚էէռ
Հայ–
եացքբ
էոաբակէււսօբէն
աչքերէս
յառած՜
է
Ու նոր ղգացէ, թէ ոբքէոն
մեծ՜ անմտու -
թէէւն էէ ղոբծել,
յէսնձն
՚սոնեէէէվ
մէէ
էս–
ռս՚քեէութէւն
, որ մէ կատաբեալ
անյայ–
աութէւն
էի^ելէւվ
Հանգերձ՝
յ՛լի էր է՛նք
նա ււիր ութե էսնս
Համ
էսր չատ անա էսո բժ
ու–
թէւններով,
եւոբէ տւէէկ
՛ս
յժմ աւելէ՛
քսւն
մէ՛նչեւ գալս,
ղղում էէ, թէ սլէւտէ
ճբմ–
լուիմ .
ՆԱՐԳՈԱ
ԳՈԼ
մաիր,
իսկ ես իսկոյն
աէլաէսինի
^
* " ՚ Ր
՚ )
Fonds A.R.A.M
