ՑՍ.ՅՆԵՐ ԳԱՒԱՌԷՆ
«ՄԱՆՈՒԿՆԵՐՈՒ
ՕՐԸ
»
1
ԿՐԸՆՈՊԼԸ
, 15
Յունուար
Աչ՚բելի
«Յ՚ոռաի
, Ց>– Կ– Խաչէ
կրրնոպլի մաս ֊
նաՏէււվւն
Համար
Մանուկներու
Օրչլ
նը–֊
ւէւրական տօն մր ղարձաքք էէ Մեր ան -
իոնշ
ԻյաչուՀէւներր
որ եւ է ղմ-ուարոլ -
թեան
առշեւ կանգ չեն առներ
,
որսչէսղի
"՛յգ
°1՚1Լ էոնշնշել1ւ
մնայ
մանուկներու
մա~
քէն
մէշ ;
Ու֊րեմն ա
յս
տարի եւս
ճԱրմէնվիչի»
րնգարձակ
սրաՀր
գրօչազարգուաձ՜
էր
վ/ոյելչօրէն
: Բեմին
աշակողմր
ոլացիկ
եղեւինր
սլճնուաձ–
է ր չոգչոգուն
ւլարգա–
րանքներով եւ գոյնղգոյն
լոյսերոէէ;
Բոլոր
սեղանները
գրաւուած^
էին եւ
՚իոքրիկներր
անՀամբեր
կը սսլասէին
Հ
Ուոոււլիչը
Պ՛
Կ՛ Տէրմոյեան
Գ^դք՚Յէ^Լ
բանաթօսու
-
թեամ բ. մ ը ոլարղեէլ կասլո յտ էքաչի
Հոն -
րօգուտ
գորէէբ,
Հայ մանուկը
Հայ պաՀե–
լու անւէՀատ
կամքը ; Եւ Հրաւիրեց
բոլոր
ձնուլներբ
, րւրոլ
աւելի
նաթանձաիւեգիր
գէպի
Հայ գիբն ու լեղուն
Յետոյ բեմ
Հրաւիրեց
Տիկին
Արչ՛ Աիսլեանբ, որ գե–
ղեցկօրէն
նկարագբեց
Հայ 1
^ոշ
՚Է^ՐՐ
է
մանաւանգ
ներկայ այս գժնգակ
պայման–
ներուն
մէշ
^ա
յ
մանուկբ
Հայ պաՀե -
լու; «Ով որ կբ նպաստէ
Հայ
մանուկին
մայբենի
լեղուով,
նպաստած
կ
՝ՐԱայ
^այ
աղգին
, իոկ ով որ կ՝անտեսէ
Հայ
մանու–
կբ է անտեսած– կ
*ԸԼէայ
՚>այ քքեգր » :
Լափերը կը շաբունա
կուէին երբ ներս
մտաւ Պ՛ քաղաքապետբ,
բմիչկ
Մարթէն,
որուն պատուակալ
Հ ովանաւո
ր ութեամ
բը
տնւլի
1լ ունենար
Հանգէսբ
յ
Բուռն ծափե -
մէշ
ւշնորգւ
իբ
սեղանբ ,
^ինչ
երգչա իսումբբ
գեղեցկօբէն
^՝^րգէր
« Մս՚րսէյեէղ»ը,
ինչպէս եւ <ձԱյ նոր տա–
բիե»
յոտնկայս
, երկարատեւ
ծ^ավւերու
մէշ : Ւ յար գանս
կեր վար ական
Հիւրին՝
Մ արտիրոսեան
քո յրերր
^ո րՀա
լիօրէն
երգեցին
«Ամիկօ
ս
իօ»ն , ի՛՛կ
պաբմանու~–
Հի Աեգա
Աիսլեան
արտասանեց
<Տ.Լէ Մէն
Մ ՚սթէբնէ
ւ»ը
մ եծ՜ յաշողութեամ
բ ; Յետո
յ
բնկեր Ա • Աիսլեան
քանի մբ
իսօսքերով
բարի գալուստ
մ աղթե լով յարգելէ
Հիւ -
բին , բեմՀ բաւի րեց
ղայն :
ԱՀա
քանի
մբ Հատուած-նեբ
իր ճառէն •
Մեծ– Հաճոյքով
մբն է որ
գաբձեալ
այսօբ
ձեր մէշ կբ ղտնուիմ
, ձեղի
Հեո՛
ապրելու այս ժամը, որ այն^–ւ։ն
"իրելէ է
ինծի Համար , որովՀետեւ
դուք
օրինակելի
գագոլթ
մ լ ^ էք , աչիսաաասէբ
, Հաւատա
րիմ ու կենսունակ
, ոբ կրցաք
ձեր
րոլոր
յա ակութ
իւնն եր ով
վա
յելել
Ֆրանսայի
նաիսարարը, ոբ 1լ ըսէ
վարպետին
•
՚Բառասոլն
շորիի բեռ թէփի
Հրամանը
՚^էհգէ
գեր՛ Այ" գէԺր
՚ ^ ե ր
թագաւորը
մեռաւ,
անոր Համար
գեւլեցիկ
գագաղ
մը
շինէ :
Ա այրը կ՝բսէ
տղուն .
՜ Ես ք^ղի է11."է^
1
յուս՚ոՀատիբ
, ե–
կուր
^ացիր
, Աստւււած– ողորմած–
է ,
մինչեւ
ուրիչ
գուռ
մը չբանա
յ մէկը չի
գոցեր
ԱՐՄԵՆԱԿ
ՅԱԿՈԲԵԱՆ
յարգանքն
ու
Համակրանքբ;
Բաղմութիւն
մբ
կբ
կաղմէք
գոլք
Ֆրանսայի
մէշ, ոբ
կը պայքաբի
պաչապանել
աղատոլթիլնը
ամ է ն գնով , ինչպէս կը
պաչտպանէ
Հա
յ –
րենիքը
;
ԵԼ
ոչթէ անոնց
ւղէս , ոբոնք խա–
ղաղութեան
աղաւնիներով
կբ բանան ի -
րենց բեբաննեբը
, յաւիտեան
դոցելու
գա–
տապարտելով
^ա բ իւր Հաղար
ոլբիչ
բե -
բաններ
, ամէնէն
անարգ
եւ
տմաբգի
մի–
շոցեերով : Երկիր
մը ունէիք
գուք՝՝
անուշ
Հա յաստան
բ
(
արեւմ տեան) ուրձեր ղա -
ւա1լնեբբ
ֆրանսացի
մանուկներուն
ոլէս
անուշիկ
երաղներ կր Հիւսէին
Նոբ Տար -
ուան
՚էԻշ
^ՐՐ
Ք
՛՛՛ն մտնելէ
առաշ,
սակայն
բարբարոս
ձեռքեր
լռութեան
գատապաբ–
տեցին
ղանոնք
, տբմատսւիւիլ
լւնելով
ձեզ,
ցրուելով
աշիյաբՀի
չորս
Հովերուն
; Բայց
անվՀատ
մնացիք
՚էէպի
ձե ր
ազնիւ
ցեղին
անմաՀոլթիւնբ
, վազուան
արչալոյոին
Համար , որ պիտի ծագի այս մանուկնե -
րուն սեւ աչքերը
վկայ»
:
Երկար
ծ-ավւերով
ողշուն ուեցան
ա յս
իւօսքերը։ Ապա
գսլ^ացին
աշակերտներբ
արտասանեցին
սաՀուն
Հայերէնով
Ր ՚
Լաւագո
յն արտասանողները
ստացան գը–
րամական
նուէրներ,
մասնաւոբ
յանձնա
—.
/սոլմբին
կողմէ :
Աղշիկնեբէն
առաշին
Հանգիսացաւ
Աոնիա
Զ՚՚՚-Լալեան
ԼՀայոց
լեղու)
, Բ–
ԱԼ
1՚
Ո
Մ ուրատեան
, Գ.
Ալ/՚ք–
եան։
Մանչերէն՝
Ա.
Մարտիկ
Թիւթիւն–
ճեան , երկրորգ՝
Ալեքս՛
Աիմոնեան ,
Եբրորգ՝
Արսէն
Զաղացպանեան
, երգ՝
Ա. Կիւմիւշլեան
(Գինովին
երգը),
միւս
աբտասանողնե
րն է ին Թագ .
ճերմ
ակեան ,
Օզուլեան
, Արմէն եւ Յար.
Տէմիրճեան
(Լանսէյ) : Յետոյ
Տէմիրճեան
եղրայբնե–
րբ իրենց
քրոշ
Լուսնթագին
Հետ
երկու
իսմբերզնեբ
ըրին , բոլորն ալ արւք-անանա–
Լ
՛՛՛ւ
^Ր՛^
ծավէերու
Հ
Գպր ո ց ա կանն ե ր ը
խազացին
մանկական
կտոր
մբ՝ երեք
ա -
րարով
, բաւական
յաշոգութեամբ
, Հա -
կառակ
բեմին
ան յա բմ ա բ ութեան
% Եւ
ա -
Հա Կաղանգ
Պ ա պան
՛Լեց
Հրեշտակներու
ւի՚՚ղաՀար
ումնեբ ով , չյւշա պատ ուած՛
մա -
նոլկներէն
,որոնց
է
^Բաբի եկաբ
կաղանգ
Պասլա
՚ֆյէն
ետք , սկսան աւանգական
պա–
րբ , եւ վեբշասլէս
կաղանգչէքներու
առատ
բաչյսումը
, բոլոբին
անխտիր : Պ • քաղա -
քապետին
մեկնումէն
վերշ ափսէ մբ
թեր–
թանուշ
աճուրքէի
գբուելով
չաՀեցաւ
Պ՛
Ա. ւդդեան;
Աճուրգբ
17-250
ֆրանքի
*• չաՀ մ
բ թողուէ/
գէ։։րոցին
ւ
Եղյ>՚ն
ն՚^-՚^ւ ա -
ռաաաձեռն
Ֆուէրնեբ
, գաբձեալ
գոլրո —
ցին :
Աե ղաններուն
վրա
յ չտրուած–
էին չի -
չե րն
ու
աղանգե րնե ր բ ; Պարերբ
տեւեց
ին
մինչեւ
առտուան
ժամ բ
2;
Այս
առթիւ Կ . \Դաչի
վարչութիւնը
իր
իա րի՝1ւ ^որՀակա
լութ իւննե րբ կբ յա
յտնէ
մ ասնա Լոր ասլէս Տէր եւ Տ իկին
Պետրոս
Մութաֆեանի
որոնք
իրենց
ֆիզիքական
էսչխատան^եբէն
վերշ, ափսէ մբ
թեր -
թանուշ
նուիրեցին
աճոլրգին
Համար ,
1։ոյնպէ ս ուսուցի
չ Պ • Կ • Տ էբմ ո յետնին
,
իր յողնատանշ
աչիսատանքնեբուն
Հա -
մար , ինչպէս
եւ
նուիրատուներուն
ու
բո–
լոր անոնց
ոբոնք
ամէն տեսակով
օզնե —
՛լին Հանգէսին
յաշողութեանբ
:
ԱՕԱ-ՊԱՐկՏ
ՏԽՐՈՒՆԻ—
ՄԱՐՕ
ԹԱԳՒՈՐԵԱՆ
*
Երեքշաբթի
օր , ցուրտ եւ արեւոտ օր
՚^Րէ
՚ ^ " Գ է ՚ ՛
յանձնեցինք
մեր
սիրելի Մա -
րօն : Բնիկ
Ւղմիրցի
, Հազիւ
37
տարեկան։
Մայրը
կորսնցուցած– էր երկու տաբի ա -
ոաշ եւ կ՚ապրէր
մեծ^
ՔՐ"է
.Ր
ք^տանեկան
յարկին տակ ;
Մաբօն
իբ բնաւորրւթեամբ
սիրուած՜ էբ
բոլորէն : Շատ
Հինէն կբ ճանչնայինք
զին–
քբ։
ՎԱ
իփան»
եբգչախումբի
Հիմնագիբ -
ներէն
կարելի է Համարել,
այն
օրերուն
երբ Աաքօ Յակոբեան
Փարիզի
Հանգէսնե–
բուն
մասնաւոբ
փայլ եւ
խանգավառու–
թիւն մբ կբ բերէր,
չբշապատուած–
միչտ
երկսեռ
երիտասաբգութեամբ
: Հայ
երգին
կառչողներէն
էր Աաբօն՝
ժրաշան եւ յա–
մառ
Հետեւոզական
X
Միշա
ներկայ էրթէ
երգի
վէոբձին ,Հանգէսին
,երգաՀանգէսին
,
Հակառակ
իբ ֆիզիքական
տկարութեան
:
Աաքօէն
վերշ , Արայ Պարթեւեան
,
«Ա
ի–
փան
կոմ ետաս»
եբգչախումբերու
մ իա -
ցում , Գոլրգէն
ԱլէմչաՀ
, Նշան
Աերգոյ–
եան , ՚Լարգան
Աաբգսեան
, Օ^ան Տուր -
եան^
բոլոբին
գեկավարութեամբ
եբգահ՜
էր Մաբօն
:
Խումբին
լաւագոյն
եւ կանոնաւոր Հե -
տեւող
անգամուՀին
էր։ Իբրեւ
ալթ-Օ
բո
լոբ գեկավարնեբուն
ալ
Հիացում
կբ
պատճառէր ; Երգէախումբի
նորեկ
անգա–
մուՀի մբմիշտ
իրեն կը գիմէր
, ականշբ
միչտ
իրեն տուած՛
կ՛՝րլլար , սիւալ
չերգե–
լու
Համ աբ
յ
Մ աբօն
երգչա խում բին ան–
սխալականն
էբ է
Երգչա իսում բբ ունեցած– է
բազմաթիւ
անգամներ
եւ անգամուՀիներ
, որոնք ե -
կած– են եւ գտցած– , ամուսնութեան
, մեկ
նումի
եւն՛ պատճաոնեբով,
սակայն
Մա—
րօն միչտ
Հոն է եզած՜
եբգչախում բի Հա
ւատարիմ
նեցուկը
•
Այս ամառ
առաշին
անգամ
ԲԼԼ՛"
ք ՚ Լ
կ՚այցելէր
Ք օ թ տ՚Ագ|ււբ :
Հիացած– էր Մի–
^եբկրականեան
ղ.եղեցկոլթեան
վրայ , եւ
^ՐԳէ
՚^Ա հր նմանցնէբ
զայն;
Աակայն
, ա–
ւաղ , երկար չտեւեց • • • եւ քանի
մբ ամիս
վերշ. Յուն՛ուար
\^ին , բաժնուեցաւ
մեզ—
մէ, իբբեւ
մեզեգի
մբ :
Եբգչախում
բի բոլոր
անգամ - անգա -
մոլՀ իներ բ կբ խոնաբՀին
իր գերեղմ
անին
առշեւ. ե՜ կբ խոստանան
միգտ վառ
պաՀել
Հայկական
երգը ^ այն ե.ոգբ որուն
Համար
աարիներ
շարունակ
Հաճո յքով
տքնեցաւ
եւ աշխատեցաւ
սիրելի
Մարօե%
Երգէախումբի
մբ Համեստ
եբգչուՀին
էր Մարօն,
Համեստներու
մասին
սովո—
րութիւն
չունինք
գովեստներ
չոյսյէեէ
ք
սակա
յն Հա յկ • երգբ
միչա ալ պէտք
ունի
Մ արո
յի
նմ ան անձնազոՀ
նուիրեալներու
։
Յիշատակգ
մ իչտ վառ պիտի
մնայ
մեր
մէշ , "իրելի
Մաբօ :
« ււիփան-կոմիտւսս » երգչա|ււոՆւքբ
ՄԱՐԶԱԿԱՆ ՍԵԱՆՔ
ԱԼՖՈՐՎԻԼ.֊
Յունուար
\Տ)ին,
Ալֆոբ–
ՎԻԺ
Հ՚"յ Մարզականբ
կբ Հանդիպէր
ԻՒ •
Ա՛ 1կգի է Փորթ Աէն Բլուի
գաշաին վբ–
բայ
։ Թէեւ
գասաւորման
մէշ,
վերշին -
ներէն է այս խումբը,
բայց
գիտէինք որ
շատ
դժուաբ
պիտի ըԱար յաղթանակ
մբ
տանիլ
յ
Տ՚՚ւ֊ր՚ոբ
արգելք եգաէք չէբ Հոծ՜ բաղ -
մ ութեան
մ ը ներկա
յ ութ եան Համար, ի -
սիէն
Հայրենակիցներու
մեծ՜ թիւ մբ եկած՛
էր մեղ քաշալերելու
I
Մեր պաՀեստի
խումբբ
պաբտուեցաւ.
2—Օով։ Երբ ժամբ
\է>ին , առաշին
խումբե–
բր գաչտ
ելան , կարելի չէբ
նախատեսել
արդիւնքբ,
խաղյԼ այնքան
Հաւասար
1լ^րն~
թանար
երկուստէք։
Մ օտ կէս ժամբ անդագար
,դնգակը
բեր–
դէ բերդ կբ սուրար
ասլարգիւն
,
բայց
վտանդբ
միչտ անպակաս
% Կը
կարծ՜ենք
թէ իսմբապետ Ա րապ
, լաւագո
յն
իսումբը
մ էշտեդ
Հանած՛ էր ա յգ օրբ : ինքբ լաւ
վարեց մեբ տղոց
խաղարկութիւնը
քանի
որ դադարէի
տասը վայրկեան
առաշ
մեբ
իսումբբ
յաշոզեցալ
առաշին
կէտը նչա -
նակել
1-0 :
Այլեւս
Հաւատացինք
թէ պիտի յո"1^
թենք,
թէեւ
Հինգ վայրկեան
ետք, դա -
տաւոբին
անաբգար
վարմունքէն,
Հակա -
ռակոբդբ կբ նչանակէր
Հաւասարոզ
կէ -
աը
,
1—1 :
Վճռական
էր վերնական
ելքը
երկու
խում բե բուն
Համար ;
Երկրորդ
կիսաիսաղին
,
Հակառակորդը
սկսալ
վայրագօրէն
խաղսւլ% Բառորգ ժա
մէն
ետք , մեր կե գբ ոն ին
՚ ^ է ^
սխալին
վրա
յ կբ չաՀէր
երկրորգ
նշանա
կէ տբ ,
2—1 ;
ԶվՀատեցան
մեր աղաքբ ^
քանի բաւական
ժամանակ կաբ դեռ։
Հինգ
վայրկեան
չանցած՛
այն մաբղիկր որ երկ–
բոբդ
կէտին սլաաճառ
եղած– էր ,
1լարձա–
նադրէր
Հաւասարող
կէաբ,
2-2։
՚Ծանբ
Հարուած–
մբ եղաւ այս ելքբ
Հակառա -
կորդին
Համ աբ որ ^ոտնթափ»
եղաւ % ՚Բիչ
՚Լեբշ Զարիֆեան
կէա մը ե՜ւս կ՝արձանա -
գրէր^
3-2 :
Այսպէս
խադբ
կլ, վերշանար
մեր
յադ–
թութեամբ
յլ
Թէեւ
երթի
վերշին
մբցումբ
րԿւղգէմ
Անկէն - Մոնմոռանսի
գ ե ռ չէ
կ ատար —
ոլած^ , այս կիրակի
, մե՛ր դա շտին
փ ր ՚ ^ յ
մեղի
կ՚այցելէ
Բոլոմպ - Ափորի
խումբը
իբրեւ
դարձի
առաշին
մբցումբ ;
Յունուար
\Գին մբցում
չունէինք ;
Զ–
ՄՈՒՐԱՏԵԱՆ
ԵԳԻՊՏՈԱԻ
զինուորական
ատեանբ
մաՀուան գատապաբտեց
երկու սպաներ ,
իսկ բանտարկութեան՝
ուրիշ
ինը ամբաս–
տանեալներ
, իբրեւ
անգամ
իսլամ
Եդ -
բա յրութեան
•
ԽՈՐՀՐԳԱՅԻՆ
ԲԱ%ԱքԱ8ԻՆԵՐՈՒ
ԳԷՄ
նոր միշոցներ
ձեռք առաւ
Մ •
Նս՚Հանդնե–
բու կառավարութիւնը
: Արգիլուած՜ է լ"՛––
սանկաբել
երկաթուգինեբու
կա
յաբաննե
րբ , զինուորական
Հ աս տատոլթիլննե
ր ը ,
անթելի
կայանները
եւն.։ Խ՛
Մի՚ութիւնն
ալ
նո յն սաՀմ անա վւակումնե
ր ր Հաստա -
տած՜ է Ամ ե բ ի կաց ինե բ ուն դէմ ;
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(57)
3
ո իշ
Ե ր է
Այժմ խմբապետի
պատասխանատուոլ
-
թիւնբ քո փր՚սյ էւ
Գոլ
պարտական
ես
քննել
, ղիբքէ
գիրք թափառիլ
,
որպէսղի
թշնամին
մեզ անակնկալի
չբերէ :
Աւղբօն
ժսլտում
էր ;
Միւս
^լողմէն
, չարաճճի
վ՚ոքրիկ Պետ -
^ոսբ
եկաւ եւ ասաց .
«1
Պ՚ոբոն
Ասլրօ , ո՛՝ւբ կբ Հրամայե՜ս
որ)^
գնամ ։
Ապրօն կարմբեց
, շառագունեց
,
Բ"՛
յց
ձայն չգանեց
, որովՀետեւ
ինք ասել էր
նրան֊
^Ա,յժմ ես Պարոն եմ եւ քե՚լ
կբ
պսւտժեմ» : Եւ Պետրոսը կը ծ՜իծ՜աղէր :
Ապրօն
անմ իշապէս
իր պարտականու
-
թեան
ղլուի՛ է անցնում
, գիրքեբի
Համար
ոլՀաք եղած^ կա բգադր
ութ իլննե րն է ա -
նում եւ ինքն
է լ գիրքէ
գիրք
անցնում ու
քննու թիւն կատտրում ;
Անհրաժեչա
կընկաաեմ
ծ^անօթացնել
Աո
/Ր
՚՚յի
Հետ :
Ապրօն
Աիսլաթի
կծ՜ուակ
գիլղից էր •
Մեզ Հետ եղել էր երկաբ ժամանակ։
Փոր–
ձառու եւ պարտաճանաչ
ղինուոր
էր ; Թէ
եղել կր Նարման
գտնուած՜
խումբի
մէշ եւ
թէ
մեղ Հետ եկել էբ Աասսւն՝
ՀՀՄրրիկ»
ձիաւոր
խումբի
Հետ։
Աասնակցել
էր
Աասնոյ
մի շարք
կռիւներին;
Վերշին կր–
ռիւների
ժամանակ
վիրաւորուել
էր։
Երբ
մենք Աասունից
Ախլաթ
եկանք ,
մեզ Հետ բե՛րինք
Ա՚դրօն վիրաւորուած՜
վի
ճակի
մէշ։
Նբ՚ոն
յանձնեցինք
Տելեմաքի
իսնամքին ; Վերշին
ս է լ
\^ ուար
գիւղի
գաղտնի
մի պաՀեստատեղում
թագցրել
էր նրսյն մի ամիս, քաղաքից
դադտնի
բե —
րել էր առւել
մի բժիշկ ել բժշկել :
Երբ Վանից վերադարձանք
Նեմ բութ ,
ուԼսայ ։:նա
Բ"
Լո բովին
առոզշացած՜ էբ ,
ուստի առի մ եր իսում բի
մ էշ :
Մեկնումէս
առաշ աՀա այգ
թրծ՜ուած–
Հսքյգուկին
յանձնեցի
խումբբ։
Ասլան
Աողօն
Հետս առքսծ՛ էի :
Լերան
գագաթից
ի^շանք զէսլի վար ։
Տ՚Լաները
մ նացին
՛Լ՛ո՛շ աթին մօտ ել եղան
աէբն ու
տիրական
քւ ու յ դ լեռնա
յին
բարձունքնե ~
Լ՛ին : Որքան ատեն
անոնք
Հոն էին ,
մենք
բաւական
Հեռաւորութեան
վր՚ոյ
ապաՀով
էինք : Նրանց
Հրացանի
գեդա1^ե
ր բ կրնա
յին մեզ սլաշտպանել
մինչեւ
զառիվարի
սաորոաոր :
Աոզոյի Հետ ղնում
էինք արադաքայլ
:
Կարծ^ե՜ս մրցում
էինք իրարու Հետ , ա -
ռանց
ձայնի եւ աղմուկի :
Վեբշապէս
,
լռութիւնբ
ես խ՚Լեցի
ասելով .
Գիտե՞ս
, երեք
վիրաւորնեբ
կան
խումբի Հետ ;
—՜ Որո՛՛՛նք են
վիրաւոբներբ։
Ա՚է^էԼ
Կոաոյի
Հաճին,
երկրորդբ
Բեբգակայ
Անտրօն
, երրոբգը՝
Աւրնայ
Գեւօն :
^ա՞նր
վիրաւորուած
են թէ
թեթեւէ
Գիտեմ թէ Հաճին
Աասուն էր վիրա
ւորուած եւ կը Հաւատամ որ լաւացած՛ է ՚.
իսկ
միւսների
մասին
չղիտեմ :
Միայն
սուրՀանգակներբ
ասացին
, որ
^վիրաւոբ
ներբ
ձիերի
վրայ
գրուած՛
էին» : Լեռնա–
յին կած՜ակներով
, առանց
նկատուելու
,
Հասանք
Շամիրամ : Տզաներբ
լոլռումունշ
դիմաւորեցին
մեղ ;
Առաշին
անգամ
Համբուրուեցի
Մուրատի
Հետ , յետոյ
կարգաւ
Անղրանիկի
, Գէոր–
գի
1
Ա՚^՚ոք^էի
^ իսոյի եւ միւսների
Հետ։
Ջորս
ամիս էր որ տեսած– չէ ի Անգբա–
նիկր։ Նա մնացած– էբ Մշոյ
գաչտում
,
իսկ ես վիրաւոր
, Ջաթայի
Գոմի
՚քէշ^
վերշին
անզամ
Համբուրուած
էինրա Հետ
ու
Հեռացած՜։
ԱյնուՀետել
չաա շուրեր
էին Հոսել կա–
մուրշի տակից
։
Անզրո՚^^իկ
ր սլատմ եց .
((.Երբ գոլ Հեռացար
, Վ^աՀանր
ողշ
էր : Մ ուրատ
անոր ա ռա շ ա ր կե ց , որ մ իա–\
սին Մ շո յ գաչտ
դա
յ :
Գոլ
արդէն
՚Լիբա–
լոր էիր ք չէիբ կրնար
քալել։Հռն
պիաի ո–
բոչէինք
մեր
բռնե՜լիք
՚էիրքը •
ՎաՀանը
չՀամաձայնեցաւ
.
նաիսընտրեց
ե՜րթալ
Տալւորիկ
եւ մնալ
Հոն քարայրի
մէշ։
Այն
քա րա յրի
մ էշ , ուր
1894^
ապստամբու
-
թեան
ժամանակ
պատսպարուած՜
էբ Մ ու–
բատը
(Համբարձում
Պօյաճեանբ) ;
(ձՎաՀա նը չէ կ աբ ո ղտ ց ել
եր կար մնա Լ
Հոն : Եւ մի օր գուբս
ելած՜ ժամանակր
,
Բիւբտերից
նկատոլել
էր եւ քարա
յրի
գրան մօա ս պանն ո լե՜լ
^
իգրանակերտցի
Հաճիի Հետ , եւ դիակներ
մնացել
էին Հոն
Կ
՚՚ԳՔ
և"ԳՔԻ–
«ԱյնուՀետեւ
՝Բիւրտերբ
ընկնում
են
լեռնեբբ եւ Հալաձում
մեղ ինչպէս
որսկան
չուներ:
« Անօթի ծարաւ
թավւառում
էինք։
Մի
օր էս սարի
վբս՚յ
) միւս
օրբ էն սարի վը–
րա
յ
։ Շաբաթներով
սոված^ մնացինք
; Բո–՛
պիկ
մնացինք։
Մեր չար բաիստէն
էլ Լեռ
ների
մկշ ոչ մի կենզանիի
չէ ինք պատա—
Հում , որ մորթէինք
եւ մ իսն ուտէին ք ու
կաչին
Հաղնէինք •
« Ժո՚լովուրգբ
թէեւ. ճղմւում էր
թուրք
զինոլորների
կրռւնկների
տակ , բայց տը–
րամադիր էր օզնելոլ
մեղ, միայն
միշոց —
ներ չէ ր կար ողան ում ւլանե
լ ;
ԱԵՊՈՒՀ
Fonds A.R.A.M
