<6Ա1ՒԱԶ*
ԲՌՆՈԻԹեԱՆ ԳԷՄ
ԸնգՀսւնրաւքաձ–
1լալւծիք
թկ
Հ՛"
յ
Լ
ւլալւԼ ր ի
լւնթււյցքում
եւէել
է սսյր՚՚ւկ
:
Թիւր
էմէսցութիւն
101
՚ " " –
Հ"՚րիւչւ
, Հա–
կասութէւ-ն
ճշմար տութ եա
՛ն
էնչսլէս
է՛՛յ–՝
"Ը. ("""–"՛ւ
՛էն
) լե
"֊Ը՝
"՚նղուևղէւն
: է "
չ
՚ւ1՚~
աեմ
մ է այլ ժողովուրւէ
, որ մեդէւ
չ
՚"փ
ճիգ ու արիւն
թաւիահ
լէ
՛նի ինքէւաոլաչտ
-
պանութեան
եւ աղաաութեան
Համար։
Ա–
ռահի
կարգ
անւլաէէ կ թկ Հայասաանի
Հո–
զր ամէնէն առատ
իր զաւակն՛եր ի ոէ րիւնով
ոռոզուահ–
է
: Մենք
երրեք
ստրուկ
չենք
ե զ ե լ ։
Աարուկներր
չեն
Հալածւում
,
չեն
չարզլսւմ
, այլ ծունկի
գալով
թշնամու
առշԼլ
Հրաժարւում
են իրենց
է"՚–թի
՚^՚է
"յ
ու
մերւոլմ
նրա
Հեա։
Մեր
մաաենազրոէ–
թիւնր,
որ սակայն
չատ
Հին
է ու
Հսկա
-
յական
, ՜չունի
ոչ մի
անմիէտելԼ,
յիչատա–
կութիւն
այն մասին,
թէ
ստրկռւթիւնր
կամ
ճորտութէււնր
, իրրեւ
րնկհրայէւն
ու
տնտեսական
կա ր զո ւս ա ր ք գո յութիւն
ու–
նեցե^լ
է –մեր երկրում
այնսլէս
,
էւնչպէս՛^
կ՛՛՛ր
մ ի ջն ագա
ր
ե
ան
էյւրոսլա
յում
,
Ի"Կ՝
քհ
ո ւս
ա
ս տ ան ո ւմ
մ
է
՚նչե լ
1861
թԻ՚-ր •
Հ"՛
մ՛ւ
գիւգացին
վաճառքէւ
ասլրանք
չ ի եզել ա -;
նասունէւն
Հաւասար
,
էւնչսլէս
եզԼլ է,
օրի
նակ
,ռուս
մ ումիկր
;
ք՝
ա գր ա տ ո ւն
էւն ե
ր ի
անկումից
մինչեւ
1918,
Մայիս
28
մենք
զուրկ
ենք
եզել քազաքական
անկա իսո
լ
թիւնէւց։
Պատճառր
մեր երկրի
աչէսարՀա–
գրական
գէրքն
է ՛՛ւ մ
ա
կե ր
ե
ւո յթի
կազ––
մր։
ՀայաստանլԼ
լե ո^ւ
ա
չէս ա ր
Հն
է եւ մեր
աղգր լեռնա
յին ազգ
;
Այ՛է
յաակութ
էււն ի ց
րիսում
են
մ եր
սլա կաս
ութ
իւնն երն
ու
ա֊
ոաւելութիւններր
: Աէււնիքէւ
, Արարատի
,
Վանի,
Բարձր
Հ՛"
յքէ՛ եւ այլ
միմեանցէւց
դաժան
րարձունքնե
ր՚՚վ
կտրտուած
երկ–
րամասեր
չէին կարոզ
ամրօրէն
մէւանալ
մէկ
պետութեան
՚քէ^, քանի որ
անվերջ
՛սյ"
"՚– ՚"յն կ"դփ՝էց
արչաւոզ
գաւլանաբա—
Ր՚՚յ
թչնամ
ինե
րր դագար
չէէ՚ն
տս՚լիս
Հա
յէ
՛ն
ինքն
իրեն
գան ե լո լ
,
ուժե ր ր
մ իա ցնե
լու ու կեգրոնացնելու
: Բայց
ո՛^ր թ
^ւա
-
մ
էւն
կ ա ր ո զա ցաւ
էս
՛՛ր ՚" "> կել
մ եր
Հոգեկ
ան
անեախոլթիւնրՀ
Ալ ոչ մէկր։
Աեր
լեզ -
լով
, սովորութիւններով
,
<^^».^^^վ ,
Հանրային
կեանքով,
արՀեստով
ու
ա -
ոեւտրով
մենք
մնացինք
անխախտ
եւ
րազգատա
բա ր անվթար
:
Ա անաւանգ
ան -
չէջ
է մեր մէջ անարգարութիւն
չՀ
՚"ն
~
ւէուրժելոլ
կրակր։
1՚՞նչ կայ աւելիւ անաբ–
Գ
"՚Ր
է
քան
բռնութիւնբ։
Ամենա
չնչին
Հբ–՝
նա
բաւո րութեան
գէպքում
մենք
ծառացել
ենք
նրա գէմ
: Մեր
անցեալյլ
լի է
անթիւ
ապստամբութի
ւննե րի
ու
ւ^ղվզումների
դէպքերով
:
Հայկական
պատմութէւլնն
ի"կ
սկսւոլմ
է
Հ
՚՚՚յկէ՛
առասպելական
րմբոստոլթեամբ
Ոելի
՛էէմ։
Հինգերոբզ
գարի
կէսէւՆ
ժոզո–
վո՚-բ՚լՐ,
ռ՚սմիկ
ու իչխան
միասին,
մի
մարզու
պէս ոտքի ելաւ, խորտակեց
Պ
՚սր–
սից կառուցած
մէՀեաններբ,
ջարգեց
մ
ո֊
՚ լ ե բ բ եւ վերականզնեց
իր
Հաւատքի
զե -
Փե ՏՐՕԻԱՐ 18Ի
ԱՊՍՏԱՄԲհԻԹԻԻՆԸ
ԳկՊԲԵՐ
ԵՒ
ԹՒՒԵՐ
1920
Նոյեմբերի
՚էերջերբ
Հայաստանէւ
Ան կաէս Հանրապետութեան
կառավա
բու
-
թիւնբ
լուծուեց
եւ էւշխանութէււնբ
յանձ–
նուեց
Գրօին՝
Դաշնակցական
եւ
Աիլինհն՝
մ եծամ ասնա կան
մ ինչեւ
յե գա փ ո էսա կան
կուԼԼւաէի Երեւան
՚ԷԱ՚Աչ
:
հասեանի
՚լլէո՛" ՜
լոր ած
յեզկսմբ
Երեւան
մ տաւ
Ղ՚եկտեմ
-
բեր
՚Հին : Ամ կ նքին
յա յտնի
են ա յն ան -
ւ՛՛ւր բա ր բա րոսութ
իւենե ր բ ,
Որ
՛է" ր —
ծուեցան
մեր տարաբախտ
Հայրենիքում
%
Ջ,անգեւլուր
զաւառբ
, որ ր ՛էէն չ ա յգ
յաղ
թական
կռիւներ
է ր
վաբել
Ագրրէյջանից
նրա
՛էյ""յ
արչաւոզ
կարմիր
բանակի
գէմ
,
"ԿԻ՚լբԻց
ե՛. եթ չճանաչեց
Երեւանի
ի՚որ
-
Հ րգա
յին
կոմիսա րնե
ր ին , թէեւ
Հայաս
-
աանի Հանրապետութեան
մի գաւառն
էր՝՛
Եբեւանէւց
քսան
քիլոմեթր
Հեռու
Բաշ
Գառնի
մեծ լեռնա
յէ՛ն գէււղբ
մերժեց
ներս
առնել
խորՀրգային
սլա չտօնեանե
ր
ր
ել սւ -
պբստամբ
՚էիճ՚"կէ՛
մէ^ մնաց։
Փետրուար
17^
լոյս
18
՚լիչերբ
Կոաայքի
րմբոստներր
գրաւեցին
կա րեւո ր զօրակայան
մբ , Բա
-
նաքեռ
՚լի՚֊զր
•• Վ՚ո
՚լ
լուսաբացին
մ օա
տասբ Հազար
զինուած
զիւզացիներ
, ար -
ոլարձանների
իսմբեբին
միացած,
մտան
քաղաք։
կարճատեւ,
բայց
տաք
կռիւ
տե
ղի ունեցաւ
նաՀանղային
փռզոցում
եւ
է՚անտի
մօտ։
Եզան սպաննուածներ
եւ
վի–
բ աւո րներ ; Բանտաբ կետ
լնե րն աղատագբ
—
ուեցան
աննկարագրելի
ցնծութեան
՚քէ^՛
Բանկի
բա կո ւմ զանուեցան
երկու
տաս
-
նեակ կացնաՀար
Հայրենասէբեբի
գիակ
-
ներբ;
Նոյն
օբբ կաղմուեցաւ
ժամանակա––
ւոր կառավարութիւե
Հայրենիքի
Փբկու
֊
թեան
կոմիտէ
անունով
, Ա .
Վրացեանէւ
նաէսագաՀ ութեամբ
: Անղամնեբբ
իրենց
՚էբո՚յ
վերցբին
նաիսարարութիլններ
վա–
Րիչ տիտղոսով։
Նբանք
բ" էո ր ր
խորՀրգա
րան ի նախկին
ան գամն
եր էէն բացի
էսնա֊–
մատարութեան
՚է՚որէ՚չ
ք՛՛^ ՚ Ա ՚
Ե՚լէ՚՚ս՚ԷԱ՚ր՜
եանից
յ
Փրկութեան
Կոմիտէի
անգամ
էր
եւ ւլվւնուած
ուժե րի բնգՀանուր
Հրամ ա -
նատա
ր ՚էնւէ ՛Կ՛
ֆ՝ ա ր խ անե ան բ -
Մի
քանի
օրուան
չվւոթումից
յետոյ
նաՀանջած
մեծամ ասնա կան
զօրամասեր
ո
վեբակազմուեցան
եւ յարձակման
անցան
սկզբում
Հարաւից
ղրաՀասլատի
օզնոլ
-
թեամբ,
իսկ
Մ՚սբ՚ոի
20ից
սկսած
Հիւսի–
սից , Ախտայի
ու Արարանի
ճակատնե
-
բում
: Այգաեղ
մեր ՛էէմ էր գալիս
11/'է
կարմ էւր Բանակբ
լա յնօրէն
սսլառաղին
-
ուած
Հրետանիներով
,
զն գացի րներ ով ,
նոյնիսկ
սաւառնակներով
;
Ապստամբ
ուժերբ
նտՀանջեցին Ախտա
-
յից
ու Արա րանի ց մինչեւ
մայրաքաղաքի
մօտակայ
զի՚֊ղերբ։
Ապբիէի
2/՛^
ճակատբ
ձւլւում
է ր Կոաա
յքի
բա րձունքեե
ր ից
մ
ին–
չեւ
Ա չտարակ։
Կարմիրներբ
բուռն
ռմբա
կոծում
ից ու ւթւղացիբային
կրակից
յե -
՚ոոյ առաջացան
Երեւան
~ Ախտա
իսճու
-
դէ՚ով
ու ժամը տասնի
մօտերքր
ճեղքեցին
մեր ճակատը
ու երկու
մասի
րաժանելով
ապստամբները
գրաւեցին
Երեւանբ
%
Նրանք , ովքեր
Հրաղգանի
ա^ ափից
ա
յն
կողմն
էին, ամբողջութեամբ
ղերի
^5/ -
կան , որովՀետեւ
նաՀանջի
աեղ
չունէին
յ
Թէ՚կունքում
Ալէքպոլբ
գրաւած
էինթուր–
քեր
բ : Մ ա յրաքաղաքի
ու կոտա
յքի
՚՚֊ազ
-
միկներն
ու քաղաքական
գոբծիչներբ
նա–
Հանջեցին
գէպի
Բաչ
Գառնի
: Տաջորգ
օրր
կարմ իրներն
արչաւեցին
Բաչ
Գառնիի
՚էբ՚ոյ։
կռիւ
ել ղոՀ էբ։ Աթնաչաղին
Հե -
ռացանք
Բաչ
Գառնիից
ու
Բսենոֆոնի
բանա
կից
աւե
լի գժ ուա րութիւննե
բ ի
յաղ–
թելով
երկնամերձ
լեռների
մարգաՀասակ
ձիւեր
ճեղքելով
իջանք Վ^այոց Ջոր
ուր
երկռւ
երեք օր Հանզսաանալուց
յետոյ
կր
կին
ք՚աբձունքներ
յաղթե
լով մտանք
Զան՛–
ղեզուր
, ուր իչխում
էր Գ՛ Ն • ։
Տ աթե
լի վանքում
՛Ա՛ղբ է՛լէ
20/՛ Տ՛
տեղի
րի չէս ան ութ իւնբ • Ասլստամ
րնե
րն կ ին
Վա
Հան
Մ ՛սմ իկոնեան
, Աչոա
Բ ա ղբ ա աո ւն էւ ,
Ռուբէն
իչիսան , Ւսրայէլ
Օրի,
Վարարաղե
Մելի^նեւ,,
Գաւիթ
Բէ՛ւ՛
ԶէյթուՆ
ու
Աա–
ւու՚ե , կովկաս՝
1903/՛՛^՛
եկեղեցական
կ"՛
1~
ուածների
ղրաւմ
ան եւ
1905/՚5՛ ,
Հս՛ յ
թա–
թարական
կռէւլնԼրէւ
ժամանակ
:
Ե
Լ
՚ լ ե ռ քանէ։՛՛ քանի՛՛
բմ րոս տութ
ի ւենե ր
մնացե
լ են առանց
արձանաղբուե
լու
մ
եր
« սուբ քո եւ սլ՚սբանոց
մեր »
սկղբունքր
գաւանող
Հողե ւոբ ական
սլատմ ի^՚ե
բե
կողմից
:
Մենք ասում
ենք թէ Հ՛Տ՛
Գաշնակցու–
թիւնր
կռուել
սովորեցրեց
Հայ
մար
-
գոլն , ճիչգ
է : Բայց
վւո էսաղաբձա բա
ր՝
կո ուե լու
տենչից
ծնաւ
Հ ՚ 8 • Գաչնակ
-
ցութիւնբ
: Նբ՛" ՛Առաջին
թռուցիկբ
1 8 9 0 –
թւին
ասում
է :
—- <;; Հ՚ոյբ
էս
՚լատոլթիւե
է սլաՀանջում
,
է1՚
է՚՚ն՚լբում
, "՛յլ ՛ղ
՛ս
Հ անջո ւմ է
՚լէնքՐ
ձեռքէւն : Երէկ՚՚՚-ո՚յ
Համբեբ"ղ
Հայաս
-
աանցէւն
այսօր
յե էլա վւ ո էս ա կան
է գաբձել՛.
Ա յոպիոի
մ ի պաամ ական
ճւթւաժամ
իմի
-
ջոցին , առաջին
Հարցբ , ոչ։ ։ղէ։տէ, ւչբաւչե–
ցնէ
ամէն
մի լուրջ
Հա յրեն ա ս է ր ի ,
այգ
բո
լ։։ ր
յե ղա ւի ո խ՛" կան
ուժերէ։
միութեան
ել Գա^ակցսւթեան
Հարցն
է » ;
ԱյնուՀ ետե ւ մ եր
Հո։լ ին ցնցւում
է բմ -
րոստ
մ ա րտէ։ բոսնե րէ։ անՀատ՚1։ում
վւա -
ղան։էէ։ց ; Ոբէ՛՛՛ն
յէ՚չես
: ԱնՀատնեբ
, էսմ -
բեր
, ք։ողս։քնե
բ ԱԼ ե բկրամ աոե
ր կա
բծես
էքրցակցոլթեան
մէջ են մ անում
նուի
բու–
մ ի , ղոՀէս բե րութեան
ու
Հե
բոսացումի
Հաւքար :
1921
Փեէորոլաբ
18/,
ժայթքումով
գոցուեց
Հա յկական
բւքբոստաց
ումնե
ր է։
չքե
րթբ
: ԽոբՀրդէս
յէւն եր կաթես՛
յ կաւիա–֊
բԻչբ
է՚ջ՚ու
նաեւ
Հայասւոանէ։
՛էրա
յ •.Բւս յց ,
թէեւ վաքբ,
անբնկճելի
է մեր աւլղր
: Ա–
ւղաւչ ։։էյին կայծեբր
կբ բռնկին
եւ կէսէիա–
ւ ՚ է է ւ
յ՞գ"
Կբ
Յ՚^Գ
Է
•
ՀԱՅԿ
Ա–
ունեցաւ
Փրկութես։ն
Կոմէւտկի
նիստ , որ
լուծման
։ւրոչում
տուեց։
Անմէւջաւղէս
կա՛լմ ուեց
ԼեռնաՀ։։։
յաստանի
կաոաւիարու–
թիւն , որի մկջ մտան Վրացէքանի
Հե։ո
Փբ–
կոլիԺեան
կոմիտէի
մի քանի
անէլամնեբր^
է՛սկ բաւլմութիւ^ւն
Հասաւ Արաքսէ։
աւիբ էււ
էէաս մաս
մի ք։սն ի օրուայ
լ^։թ։ոցքում
։է։ոխագր։։լեցաւ
ղետէւ
միւս
կո։լմբ՝ՊաբԱ—
կաստան -
Թաւբիզբ
գարձաւ
տա ր։սգէ։ րնե րով խբ -
ճողուած
կեալբոն : Տեղակ։ոն
Հա
յութիւնբ
եզբայբակ։սն
յո՚֊ղիչ
վերաբերմունք
ցոյց
տուեց Փետրուար
18/՛
ապստամբ
ուժերի
մնաց։։ րւլնե րին
:
Զանգեզուբբ
՚էիմագրեց
մի քանի
չա
-
բաթ։
Յուլիսի
31/՚&
վերջին
ռաւլւքԷւ1լ1։ ան
ցաւ Արաքսն
ու ւլարձաւ
տաբա։լիր
:
Թաւրիզում
մի առ ժամանակ
ւլո յու
-
թէւնբ
չարու1։ակեց
կառավարական
մի
մարմին
բա։լկացած
երկու
Հոգուց , վար
-
չապետից
եւ փոխ
վա
ր չապե տ ի ց \
ՇնոբՀիւ
նրա
ք^՚նքերէւ
վաանղուէոծ
տարաւէիրներբ
՛քի
քանի ամիս ն։ղաստ ստացան
:
ԽոբՀբղա
յին
Հա յաստանի
կառա։էարո
/Լ–
թիւնր
րնգՀ
. ներումի
Հրաւքանագիր
Հբա–
տարակեց
Պարսկասաան
անցած
բոէ"բ
ա–
պստամբների
Համար
,
Բ
՛ոցի
վաթսուն
Հողուց
; ՜Շուր ջ
7000
Հո՚չի չուտով
վերտ–
գարձան
Հայրենիք։
Անէոցեա^երն
աստի–
ճանաբար
ցրուեցան
աչէսարՀի
չորս կող -
մը,
բացի
Թ՚աւբի՚լում
Հենց տուն
՚ ո ե ղ ե–
զած
մի քանէ։ տասնեակից
:
Ո՚աւրիղում
կառավա
րակ։։։ն
մ արմ
ինբ
տողերս
՚էրողէ՚ն
յանձնաբս՚րեց
կա՚լմել
վի-
ճակ՚ս՚լր
ութիւն
Պար"կ՚" ՛՛աան
անցած
տարագրութեան
մ։ոսին :
Պբպաումներիս^
աբւքիւնքբ
յանձնեցի
։իոիս -
վաբչասլե՚ո
Յակոբ
Տէր
Յակոբեանին
; Որք՚սն
գիտեմ
,
մէկր
օ։էտ։"էլ.ւ։լ։ծել
է իմ
աչխաւոանքիս
"՚1՚Գ
1"–^
Ք1Լ
^ բ՚"յւյ
"՛՜ւ՛
՚՛՛՜
^ւ՚բ
է^՛^
յէչ"՛–՛^ •
Ւնձ
մ օտ
մնացել
են մ ի քանի
թիլեր
մի–
"՚յ՛"^
Բ՚"յՅ
բնոբոչ
:
Փետրուար
18/»
։սպստաւքբութ
եան
ւլէն–
քր
ձեռքին
մասնաէլցեցան
՚քօտ
երեսուն
Հա։լար
Հողի։
3""չ^՚՚՚նակէ։ց
յետոյ
՚լիւ
՚Լ՚ոկան վաչտեբբ
ասաիճանաբաբ
նւ։ւաղե–
ց է՛ն ; Ա արտի։ փեբ ջէ՛ն կռո ւո ։լկւել։ ի
թ ի լ ն
իջած
կր
15000^ :
Բաչ
Գառնիից
Զան.էե -
զուր անցան
մօտաւորաոչէ։ւ
ութ
Հաղար
Կոգի
Հ Մ է։ մ ասբ
մն։սց
ս։ յնտեղ
ու
ապա
վերագարձաւ
տուն։
Ա։ոոյ։է
թիւեբ
ունինք՜
միայն
Ո՚աւրի։է ապաստանած
էոարագիբ
-
ների մասին,
որոնց գազթը
կարելի
է
բա–
ժանել
երկու
Հատուածների
,
առէսջին
^
մէնչեւ
Զանէէեէէոլրի
անկում
բացառապէռ
Երեւանից
նաՀանջածնեբի
ել
եբկբոբղ՝
Զանգեղուրէէ
անկումից
յետոյ
•
Այսպէս
Մինչեւ
30
Ապբիլի
1921
Արաքսն
անցել
են ։էաթսուն
Հողի
,
31
Մայիսէ՛ն
4947
Հո
՛լի,
25
Յունիսին
1255
Հողի։
Ընղամէնը
6262
Հո։չի
՚.
Երկրոբղ
ղաղթր
աե։լի
կ ունեցել
3"ւ
֊
լ ի " ի
ւՕից
մինչեւ
31, 1404
Հո՚էի ,թաւրի
վ.
մօտիկ
Մուժամբար
Հայ ղիւղում
տե՚լա
ւորուել
են
170
Հողի,
լ ն զ ՚ ս մ է ն բ
երկու
զաղթերին
7836
Հողի,
չՀ՚ոչուելով
նբ -
«ՅԱՌԱՋ»Ւ
ՊԱՏՄՈՒԱԵԲՆԵՐԸ
մար։էա։էետիններբ
ուր իջեր էին
թր"– ~
չուններբ
;
-
Ուչագրութեամբ
գիտէ, բսաւ,
եւ
պատմէ
ինծի
ամէն
բան։
Պատերազմ
"չէ՛֊
՛Ո՛Ս
Գե՚լեցէկ
եւ սաՀող
ւսլիքնեբու
նման
,
մինչ աբեւբ
էէէայլուն
էէոյեեբ
կը
ցոլացնէր
իչւենց էիափուէլ
փ ե տուրն1ա ր ։։ ւն
՚էյ՚այ,
։ս -
բագինէ
երն
ու արծիւնեբբ
իջան
մ ՚սչ՚՚չ ա -
գե տ էւննե բը , ւչ ե տակին
ե բկ։։ւ
ավ։ե ր՛ւ էն
վրայ
;
Նայէ,
մեծ
Հէսյր , նայէ, բացագան
-
չեցէ , թեւէն
քաչելով
:
Պապս իր իւորչոմած
ձեռքբ
մոխրա՚չւյն
եւ
ւսնչոյս
աչքերուն
վրայէն
անցուց
, ու
սեւեռեց
զանոնք
ուզիղ ղէպէ յառաջ,
մ ո–
չք։րած
նայ։ււ։սծքով
մը :
— Ւ՞նչ
կայ, էլաւակս , է՚^նչ պատւոՀե
-
՛յաւ է
Արծիւներ
եւ արագէւչներ
,
Հազարնհ–
րով
...
Ւ՞նչ
արծիւներ
, աղուորս
, ո՛՛ւր են
Մաբգէսղետիններուն
վրէսյ
;
-
Ե՚^բբ եկան
:
ճիչգ
Հիմա
վար
իջան ;
Աբազիչներր
ւչետին
մէկ ափն
են բռներ ,
արծիւները
միւս
ափբ
ծերունին
ձեռքս
ուժոփ մբ սեզմեց
Կւ
սկսալ
ցնցուիլ
խռռվայոյղ.
իր
աչքերր
Հեո աղ ի տա
կն եր ո
Լ
նման
կը
Հ եւոազօտէ
են
տի
րչյայ , պիտի
կռուին
;
իմաստաւ
նչան մբն է ասիկա;
Ո
՞փ պիտի
կռուի,
մեծ
Հայր
:
Արաղիլնեբբ
եւ արծէււնեչւր,
իսլամ ~
նե լ՛ու
թռչուններ
ր
եւ
քլ՚իստոնե
անե ր
ւ
թռչուններ
բ : ճակատամ
՛սբա
ւք
բ
սլիտի
"չ՚"յթի
Խաչին
եւ ԱաՀիկին
մէ՛ջեւ։
Հիմ,ս
ուչաղրութեամբ
՚ղէտք
կ
։էիտես , սչէ
–լք
չէ թերանաս
ինծի
Հանգէպ
, պէտք
է ոբ
տեսնեմ
, որՈէէՀեէոեւ
խոր իմ
աստոէէ
նչան
՚^րն
է ասէ՛կա
Ան տակաւին
կը խօսէր,
երբ երկու
ա -
րաղէւլներ
եւ երկսւ
արծիւներ
միաժամա
նակ վեր թռան
եւ սկսան
սւնէէեՀել։
ւլաբՀ–
՚էարձիլ
գետակին
երկու
ա։է։եբուե
վրայ
:
ԱՀեզ
եւ խլացուցիչ
սուր
սուլոց
մբ
լր՛–
ուեցաւ
երկու
արծիւներ
ուն կողմէ : Ա եծ
Հա յլ՛"
՚"ւելէ։
ցնցուեցաւ
ե լ աւելի
ւլօրա -
ւ.ոբ սե՚լմեց
ձեռքս
;
-- Պատե ր։"ւլմ
ի կանչր
... ըսաւ , դոզ -
դղաց՚՚ղ
^ ՚ " յ ^ ՚ ո վ մը, աբծէ՚ւները
աղ՚լա
-
նչանբ տուին
յ
Արծիւներուն
սւ յս
սուր
կանչին
իբբեւ
պատասխան
, երկու
արաղիլնեբը
, գէ։մա
-
ցէ՛ էս՚իէն , կավւկավւեցին
է՛րենց
կտուցնե
րը եւ իբենց
թեւերբ
թափաՀարեցին
արե–
լուն ճաոաղա
յթնե բուն
ղէմ
Այս
ազզ ան չան
է։ն փրայ,
մ սւչ։գաէչ եաէւն–
յ
ներու
սեւ - ճեբմակ
փետուրներու
զան ֊՛
գոլածները
սկսան
բաբձբանալ
ղէպէ՛ օղ :
Երբ
լեռնեբու
կէս րարձբութեան
Հասան
,
ճակատ
առ ճակ։սա
զօրե՛լ
թռչուններր^
խոյացան
իրարու
՚էրայ
էսելա՚լար
ուժ -
ղ1՚ութեէոմբ
մր։ կարծես
երկու
լեռնաչզ
-
թաներր
, որոնք գարերու
բնթացքին
Հան–
ղարտ
բարեկամներու
։ղկ
էւ
կան զներ
է էն
՛էէմ առ
ղէմ, յանկարծ
կատազւււթեամբ
մը բռնուած
՝ կը սկսէին
իրարու
նետ՚ւլ
կենղանի
ռումբեր
իրենց
Հսկայ
կողերէն։
Աբծէււներուն
գժոէսային
սուր ճէւչեբբ
կր
լեցնէին
Հ՚՚փէ՚՚՚բ
եւ փաէ"
կ
՝էս
։չղէին
"՛մ
Բ"՚1Տ. բնութե՚սն
: Անոնց
գէմ
անձայն
։ս -
բաղ
իլներբ
ա յնպիսի
ժխոր մը կր Հանէ էւն
էրենց երկաբ կտուցներոփ
, որ
կարծ՛ ո
Հա՚չ^րաւոբ
՚էնղացիրնեչ՛
կբ բանէէ՚ն
մէկ^
տ՚ւէգտմէն
• ճէ՚բաններ
եւ կտուցներ
իրա --՚
բու
կր կառչէին
, թեւեր
իրարու
կր ւչար—Հ
նոլէին
Լւ իրաբ կբ ծեծէին։
Մթնոչորտշ՝
ժխորաչի
աչիքներու
ծոփ
մբ գարձած
էր
Հոփիտին
մէջ :
Աչւծիւներբ
յւսէլթելու
փրա՞յ
են
Հարցուց
մեծ
Հայրս
ջ՚լ՚սձւլօրէն
սե։լմե
-
լով
թեւս
— Գժուար
է բսել,
մեծ
Հայր։
Ամկնքր
իրար էւէառնուած
են ; Տես։սբանբ
սա
լ։ ս՛ս
-
էիեչի է :
հյումբ
մը արաէէի^եր
յանկարծ
բարձ–
բացան
պատերազմի գաչտէն
վեր
եւ կ –ւ–
լքսւղէ։ թափով
մր խոյացան
աբծիւներո՛.
խոււք րէւ մը ՚էրայ , Հարուածեցին
եւ իրենյ
^
զօրեղ
կտուցներով
ել թեւերով
զանոսք
զեաին
թափեցին
1
Աակւոյն
խումբ
մբ
կա–
աա՚լի
արծիւներ
, իրենց
չՐւկերներուն
վ՛–
րէժբ
Հանելու
Համար,
եւ
իրենց
սուր
ճչոցներով
՚օւլբ թբթռացնելով,
յ՚՚՚՚լթս՛
-
կան
աբագիլնեբուն
էէյ՚այ
յարձակեցան
եւ
իրենց կտուցներ
ը կացիններու
նմէսն
մխե
ցին անոնց
մարմէւննել՛ուն
մէջ։
Աեծ
Հ՚սյրս
ելաւ
կանղնեցաւ
իր տկաչ.
սրու1ւքնել։ուն
՚էլ՚այ
եւ
՚էէ՚՚չի
ծռած
է՛՛ա •
չով սբբատեղին
գէսռնալով
, սկսալ
ա։լեր–
սել պաՀապան
սուրբին
ճակատամ
արտին գժոխա
յին
""չմ
ուկ
էւն
մէջէն
կր լ"էի իբ է
"0
"քեբբ
ել
սուրբ՛՛ն
ոլ՚լ՚լած
ե րա խտազէւտա
կան արտա
յա
յտու–
թիւններր
, անոր
գիււլին
Հանգէպ
՝ ց"
1ց
տուած
։•• ւ֊ան ղա կան պաՀ սլան ութէււնը
եւ
իբ աղեբսանքլ՛
, որ չլքէր
է՛ր ՚ղաչապէսն
-
եաչները
ա յս ա՛լի տարե բ պաՀուն
երբ
Բր իստոնեանե
րէ։ւն ե ւ իսլամնեբ
ուն
ճա
-
կաէլիրբ
որոչոլելոլ
էիբէսյ կր։ Իչ՛
ա՚լօթ–
քը այսպէս
սուրբին
ուղղելէ
ետք
ւոեղբ
նստաւ
նորէն
/. ՚. է։բ ւքեոած
։ււչքեբչւ
՚չար —
ձուց գէ՛՛լէ
Հո։էիտին
կատաղէ։
վ։ոթորիկ^ւ
:
Աբծիւներր
պէտք է յաղթեն
, յ։սրեց
է
Լ
։էււ
նա քէ , արծիւնեբբ
էսո
աւե էութիւն
։ււ՚֊
նի՞ն
միւսներուն
վրայ
ԱԹՈՅԱՆ
ԽՐԻԱԹՈՎ
Թաբգմ
՚ Պ՛
ՆԻԿՈԼԵԱՆ
(4)
(Շար
)
Fonds A.R.A.M
