էՑԱՌԱԶ»
ՅՈհՆԱձԱՅ ԳԱՊ.ՈՒԹԻՆ
ձ Ո Գ ե Ր Ը
*
Աթէնքի մհլւ պաշսւօնակիցը, «Ացատ
Օլւ» , հէտեԱյալ
իորհլւդածսՆթիւ–ննհր|ւ
Կ՚Ը՚ւէ, «կենսական հարց մ՛ը» լսորագրով.
Ամբողչ
եբե սունեբկու,
աաբի ,
մեբ
գաղութին
չսւխչախիչ
մեծամասնութիւնբ
չ^՚չեց
ու այղբեցալ
գաղթա1լա
յաննե
լաւ սւ—
ղիւսաշէն
ու թիթեղասլա՜ա
Հիւղակներուն
, առողջա սչա Հական վաաթա
ր
ւղա
յ -
մաեներոլ
աակ
% Ա ե րունգնե
ր Հասակ
նե -
"՛եցին
իսեղճոլկրակ
անակներու
մկջ, ո -
Ր"նց
կառշահ՝
մնացին
մինչեւ
այսօր,
Հա–
կաոակ
անոր՝
որ շաաեբու
անտեսական
ե՛–
էւիլթական
բա րե լալ
սչա յմ անն
երբ
թ"^լա–
աու
էին աղաաուելու
կայաններու
փոչիէն
ու ցեխէն
: Արենակիցներու
կպաձ՜ ասլ -
բելոլ
եւ Հայ. Եկեղեցիին
ու
ղսլրոցին
մօտ
չլԱալոլ
ցեղային
բեաղգբ
մեՆագոյե
արւլելքբ
եղաւ ա յս սչի ս ինե
րո ւնՀամ ա ր Հե~
ոանալու
գաղթա
կա յաննե
ր էն -. է՛սկ
օրուան
Հացի
պայքարին
լ^ուահ
մեր
Համեստ
գաս ակար գերբ սաիսչուաՆ
մ աչեցուցին
ի–
բենց
կեանքբ
կայաններուն
մէ^,
ամէն
Վա յրկեան
որոնելուի
արաագագթե
րու
Հւամ րան
•
Զետեղման
խիստ
կենսական
Հ
՚"ՐՅ
Ի^
Հանգէսլ
մեբ անփութիւնբ
կբ շարունակ
-
ուի
մինշեւ
այսօր
ալ, երբ գիտենք
թէ
յլառա վար
ութի
ւնբ որոշ հ՜րագիբ
մշակած՜
է Հիւղաւաննեբբ
քանգելու
եւ
ղաղթտ
-
կաններու
վերջնական
ղեաեղման
՚լրրէք՜բ
գլուխ
Հանելու
Համար :• \քրաղիբր
արգէն
սկսած՜ է գործ՜ագրուիլ
եւ անակնկալ
Ր
պիտի
չրլլայ՝
եթէ
օր մբ քանգում
ի կա
-
ռավարական
Հ րաՀանգբ
Հասնի
Տ "՚֊րկ"՛–
~
թիի,
Գ"քինիոյ
եւ կեսարիանիի
գաղթա
-
կա յաններուն
, որոնց մէջ
Կ^""ՂՐԻ
աթե
-
նան
առանց տեղեակ
րլԼալու
թէ արծ^իւ
-
ներ
կան Հոն իրենց ամէն մէկ
շարմումբ
յոեսնող,
իրենց
ամէն մէկ քայլբ
խուղաբ–
կ"՚է՝. 1'րենց ոտքերուն
տակ
քաշուած
ա —
ռաջթհ
Հրաղէ՛ն է սլա
յթիւՍբ
շշմ եցուց
ղի -
րենք. Ա
. գիւղէ
գիրքեր
ր գեռ
Հեռու
կբ
կարծէին
անոնք , կ։՚ւնղ.
առին ,
ա
^լի
բարձրացնելովդ
ճերմակ
սլաստառբ
:
թ՚ոփալ
Օսմանին
կողմէ կոլգանք
Ա
.ի
ուղղուած
իր
նամ ակբ
կբ բերենք
•
Կն քուած
մեծ պաՀարան
մբ բռնած
ան
—
•գաղար
կբ շարժէին
, իրենց բսածբ
Հաս -
աատելու
Համար - Աանրակրկիտ
խոլ
-
դա
ր կո ւթ ի լն է մ բ վերջ բերուեցան
՚էի՚֊՚լին
.կեգրոնբ : Հոն է բ Ա էօլէօղի
սսլա յակո
յաբ
իր պետով
I
թ
՝օէիա
լ Ասման իր
նամ ակով
Վ՛էմ ա լական
շարժում
բ
տարավաղե
լէ
՚ / ^ Ր ^ »
պաՀանջէ
որ Աէօլէօզցիներն
ալ
մ ասնա կցին
շարժում
ին
,
մ ինշեւ
որ
« Թու֊րք սրբազան
հողր ասպաաակոդ
հունան բանակներբ ծովը թափենք • • • » :
.•էճ.
իբրեւ
մ ասն ակց ութե ան բաժին
կ՝ ոբո
շէ « երկու
Հաբիւր
ձի
՚ երկու
Հաբիւր
լաւ
Հրացան
, երկու
Հաբիւր
ղինուոր
,
երկու
Հարիլրական
վւամփուշտով
, յանձնելի
24
ժամ
ուան մէջ եւն . . .» ;
9–.
Ա– Ջ–
(Մնացեալը յաջորդով)
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(79)
3 Ո Ի
Շ
ե Ր է
Այ՛է օրերին
Մշոյ ՛հաշտի
մէջ Հաղիւ
թէ
^ողամարգ
այ՛լ պաշտօնբ
ստանձնէր
եւ
ասչաՀով
կերպով
իբ
նպաաակատեղին
Հասնէր
: կառավարութիւնբ
ամէն
տեղ
սչաՀասչաննեբ
նշանակած
էբ : Այն կէաե–
ւ
՚Ը է
"Ր
՚^ւ՛ քէէ կասկածելի
կբ թուէին
,
անմիջապէս
սչաՀասչաննեբ
կբ գրուէին
:
Եւ ա յնտե՚յյւց
անցնող
աղամ արղիկ
մ ան -
րակբկիտ
խռւղաբկութեան
կ՝ենթար
-
կուէին;
Եւ նոյնիոկ,
եթէ
մի բան
չ՚էա
-
նէին նրաեց մօտ,
րայց
մի քիչ
կասկած
ունենային
անմիջապէս
կբ
ձերբակսէլէին
եւ քաղաք
կր տանէին տկանանց է լ կբ
խու–
ղարկէին
, բայց
ոչ այնպէս
խիստ , ինչ -
. պէս տղամարգկանց
:
« Մեր
սուրանգակաՀուՀ
ին
ապս՚Հով
կեչւպով վերադարձաւ
երեկոյեան
: Տեղե
կութիւն
բեբեց
, որ
ղիւղում
դին
ուո
րներ
*
ինչպէս
Հաղորգած
էբ «Տառաջ^բ
, ֆր–
րան սա կան կառավարութիւնբ
, դնաՀատե–
լով
Փաբիղի
Հայ Աղքատախնամի
աւելի
քան վաթսուն
տաբուան
Հանբա
յին
՛է՛՛բ -
ծոլնկութիւնբ,
անոբ
ներկայ
նա–
իսագաՀին՝
Պ՛ Ա– ԱճէմԼտնի
կբ
պաբ
-
գեւէր
«բնկերային
աբժանեաց»
ասպետի՛
չքանչանլլ
;
Այս
ռւրախ
առթիւ.
Աղքատախնամի
վաբչութիւնբ
, սեղմ չրջանակի
մբ
՚^էէ.
կաւլմ ակե բսչտծ
էր Հաւաքս
յթ մր, որ
տե
ղի ունեցաւ
, Փետրուար
\Ղին , չաբաթ
օր ,
փարիղեան
ճաչա րան է
մ Ա
մ էջ ; Հրա
լիր
-
ուած
էին , Փոնթ ուաղի
փոխ
- նա Հան
-
ղաոլեա
բ Պ • Մ ա էին իր է^ոջ Հետ , ոբ անձ–՝
նապէս
սլիաի
յանձնէր
չքանչանբ
, ինչսլէս՝\
^ւա
/,լ
ծերակուտակա՝
Պ՛ Լաչէւռբ
յ
1
Ընկերա
կան
տաք
մ թնոլորաի
մբ մէջ
, 5
Աղքատախնամի փաբ չութեան
վախ
- ա -
տենապետ
Տօքթ
. ՚Լակչւամ
Հաւաքո
յթբ
բանալով
, նախ , Համառօտակի
պաբզեց
Աղքատախնամին
անցեալ
եւ
մանաւանգ
ներկայ
գործունէ
ութ
իւնբ : Ասչա ,
իսօս^՛
ուղղելով
ֆրանսական
կառավարութեան
ներկայացուցիչ
Պ • Մտլիւնի , երաիստագի–
տութիւն
յա յտնեց
ւոեղական
իչխանու
-
թեանց
որոնք
միչտ քաջալերած
են
Հայ
կական
Հանրօգուտ
ձեռնաբ կնե բբ
եւ ա
յս
անդամ
ալ, Աղքատախնամի
դոբծունէու
-
թի
ւնբ
;
Ա րտաղ ին
շն որՀակ ալո ւ
թիլն
յտ յտնեց
նաեւ
Պ • Ն "՛Հանղ ապե
տին
,
որ
սո յն Հաւաքո
յթին նաէսադաՀե
լու
սլատիւն
բբած
էբ , նոյնսլկս
ծերակուտական
Պ •
նաՀայ
գաղութին
ջւսխջաիսիչ
մեծամաս
-
նութիւնբ
;
, իբ Հար ազատներ
ուն
ղեաեղմ ան
ղործին
մէջ տնտեսական
մեծ ղժուա բութիւենե
րո
ւ
առջեւ
ւլան ո ւււ ւլ
Հե էլէ
ն կառա վաբ
ութ
իլ -
նր. Հակառակ
իբ րաբեացակսւմ
տրամա
-
գրութեան
, կբ տարակուսինք՝
թէ կարե
նա յ նոր կառո լցուելիք
բ1ւ
ակա
րաննե
լաւն
մկջ
տեղ
տալ
մեր բե կորներ ուն ալ ;
Եթէ
նոյնիսկ
լաւատեսութիւն
սնուցսնենք
այգ
մ ասին , սլկ տք
է ա յժմ
էն
Հա շտոլինք
ա
յն
ւլ աւլ ափ արին
Հետ
թէ երեք
դա
ւլ թակա
-
յա՛նգ՛երու ամփափ
Հա յութիւնբ
5 - 10"՛ ~
կան լնտանիքՍերով
սչիաի
ցրոլի
մայբա–
քաղաքի
Հ ե ռա
ւո ր ծա յրամ ասերբ ; Եւ ա -
սիկա աղէտ
է ազգա պաՀպանման
տեսա
-
կՀո՚է
:
Արգ
էի
՚^նչ կբ մտածենք
եւ ի՞նչ
1չ
լնենք
մենք ա յս կացութեան
առջեւ
:
Գաւլութին
ճակատագրին
Հետ
սերաօբէն
կապուած
" ՛ յ ս կենսական
Հարցով
ղբաւլա՞ծ
է արգ
-
եօք
Աղ
՛է–
կեգր. Վաբչութիւնբ
յ
Ըսած
ենք ուրիչ անդամ
եւ դարձեալ
կբ
կ է՛կն ենք՝ թէ ա բ տա ղա ղթ
ի Հոսանքբ
ինչ
Հունի
մէջ ալ մտնէ , աոնուաւ^
6—7
Հա–
՛է՛՛՛բ Հա յութիւն
պիտի
մնայ
այս
եբկէ՚ին
մ էջ Հ կաբեւոր
թ ի լ մ ր՝
որուն ապագա
յին
Հեա կապուած
Հրատա
սլ Հաբցերբ
պար
-
տաւոր
ենք ղիմագրաւէլ
ամենայն
խոՀա
-
կանութեամբ
եւ լբջսւթեամր.
, նախ
վ՛ւ -
տաՀելով
մեր սեփական
կա էւեէի
ութիւննե–
ւն եւ ուժերուն
եւ
ւծելոփ
աբտաքին
օժտնգակութիւններ
ասլաՀո
-
փելոլ
մասին
•
չկան;
Մբէ՚իկը
ասել
էր՛
«Աենք
մի որոշ
տեղ
կբ սպասենք
. Արամր
գի՚ոէ \ առանց
կասկածեէու
թո
՛ւ
"՚֊ղԼ՚՚ե
Հոն ղան » ;
« Երեկոյեան
, շա բունակեց
Մ ուրատ
,
երբ
մութբ
կոիսեց Հայոց
ԱչիսաբՀի
փէ""
ֆեւոայիների
արեւր
ծաղեց
:
Ա ուսիկ —
փ ուսիկ
անցանք
Ա եղրաղետբ
ե ւ
ուղղուե
ցանք գէսէի Աէվառինչ
յ
« Մուչս՚ղչէնցինեբին
արդէն
վեբաւլաէւ–
ձուցել
էինք;
Օէ՚եբռվ
մեղ Հետ կին
եզեէ
ղբմերտցի
չա լա կա
ւո րն ե ր եւ
1'րմերտի
խումբին
մի քանի
փորձուած
տզաներբ
;
« Կէս
՚էիշերբ
անց էր , եբբ
Հասանք
՚էի՚՚է
:
ք՚՚՚՚յց
, աււանց
՚էիւ՚էր
մանելու
,
բարձրացանք
սարր, ուրտեղ
մեզ կր սպա
սէին
անՀամբեր
կերսլով,
Աասնոյ
ղոյԳ
աո իւծներր
, իրենց քաջարի
կորիւններով։
Հուսինբ
վւա յլում
կր երկնակամ՚սբի
վրայ՛.
Լու"նի
լոյսով
ողջագուրուեցինք
մեր
՚էՀնքի քաջարի
րնկերնեէւի
Հետ;
Անկարե
լի կ բացատրել
այն, ինչ որ տեսանք
եւ
ղղացինք
՚.
« Մեր շորս
կողմբ պաշաբեցին
բնկեր
-
ներր եւ կարկուտի
նման
Հարցեր
թաւիե
-
ցին;
Մէկր
Վանի
րնկեբների
վիճակի
մա–,
սին
էբ Հարցնում
: Մ ի ու բիշր
ուզում
էրձ
իմանալ
թէ՝
ինչո՞ւ
մեր նեղ օրերին
՝Լա–\
Լաչէւռին
, որ՝
Մոնմորանսիի
Հանղստ
-
եան Տան
բացման
օրբ , խորապէս
իսան -
գավ աոուե լուի չէնքի՛ն
ա ր՛չ իական
կաղմ
ա–
կեբպութենկն
, շքանշանով
մբ վյսրձատ
-
րելու
առաջին
ղաղավւա
բբ
ինքն էբ
յ՚լա
-
ցած
եւ ՚էիմում կատարած
էր
ոլւսւոկան
իչիսանոլթեանց
; Տօքթ՛
Վակրամ
,
յետոյ
դաոնալով
Պ՝ Աճկմեանի
չնոբՀալոբական
ջերմ իսօսքեր
՛ուղղեց
իբ եւ
վարչութեան
բոէսբ
անդամնեբուն
կո՚էմէ , յետոյ
թու -
եց անոր
ծառա
յո ւթ ի ւննե բ ր ,
փերջին
տա
է։ ինե
բու
լնթացքին
, մեբ
զոյգ
Հան
-
գստեան
Տուներու
կառուցման
առթիւ
;
\^եբակուտական
Պ • Լաչէւռ
խօսք
առ
-
նելով
բսաւ
թէ չատ
ուրախ
է ՛որ անգամ
մբ եւս առիթն
ու Հաճոյքչւ
կ՚ունենայ
Հայ
բարեկամներու
չրջանակ
ի մր մէջ
ւլտնոլե–.
լու : «Ա յգ բարեկամ
ութիւնբ
ինձ
Համար
չատ
թանկաղին
է, որովՀետեւ,
մեղի
կոլ
գա
յ
Հ ին
ժամ անակնեբէն
ու չատոնց
է որ
նուի րադո բծուած
է
մ եր
օրերուն
։
ԱՀա
թէ ինչու,
մենք Ֆրանսացիներս
, պէտք
է
զոլրգոլրանքով
սլա^ենք
տ բլ դրեթէ
եղ -
բա յրացած
բարեկամ
ութիւնբ
; Ուէ՛ ախ
եմ
այսօր , որ յանձին
ձեբ նախաղաՀ
Պ • Ա՛
Աձէմեանի
, ձեր րնկերութեան
երկարամ
-
եա
յ Հանրա
յին
ղո րծ ո ւն է ո ւթ ե ան
աբղիւն–
քրն
է ոբ կբ վաբձատբուի
ք Ուէ՚ախ
առիթ
մբն
է ասիկա , անղա՚ք
մբ եւս Հաստատե
-
ԷՈԼ
Հայ ժողով
ու բգի
ձեռներէց
ու
չինա–՛
բաբ
Ա
՛լին » :
Ամկնէն
վերջ խօսեցաւ,
գրեթէ
նոյն
ի–
մաստով
, Պ • նաՀանգապետբ
, որ նախ
,
լնգՀ , գիծելաւ
մէջ , գրուատալից
խօս
-
քե ր
"՚՜Գգեէոփ
Հ՚ոյ
ժողո փուր գին
,
րսաւ
. ֊ ֊ Աիէ՚ելի
Հայ բարեկամներ
, մենք
Ֆէ՚ո՚նսացինեէւս
, ձեբ Հին քաղաքակրթոլ
-
թեամ
բ
ձեղի
ա յնքան
լաւ ճանչցած
ենք
լ
որ
կէւնանք
ձեր բարեկամութեան
վբայ
ապալին
ի լ ու վստաՀ
ի լ , որովՀետեւ
Հա յ
ժողովոլր
գբ
աւ^ի
ւ տա
բբ
մ լ ^ է եւ
իր
րարե կամ
ութ
իւնն
ալ մեղի Համաբ
թան
-
կագին
% Ես չատ
ուրաիս եմ, որ
ֆրանսա
կան
կառավարութիւնբ
գիտնալով
ղնա -
Հատեէ Աղքաւոաիսնամի
կատարած
աղգօ
-
գուա
՚էեբր
մեբ Համայնքին
մէջ,
ւիութա–
ցած
է , «Ընկեբային
Արժանեաց»
ասպետի
չքանշանբ
պարգե
ւե
լ
ձե ր
"իբե
էի նաիսա
-
գաՀին
, բան մբ
որ շատ
քիչերու
կբ
տր
ուի
Յէբ՚ոնստ
յի
մ էջ :
,յ,Աքա
, յանուն
ֆրանսական
կտս//>վա ~–
րութեան
, չքանչանբ
յանձնեց
Պ • Ա՛
Ա ՜
ճէմեանի
:
Պ • Ատենապեաբ
իր կարղին
, իրեն
եղած
ա յս պատիւին
Համ աբ , յուղուած
չե շտռվ
մր , ե ր ա խ տ ա զ ի տ ո ւթ ի ւն
յ՛" յտնեց
ֆբան–
սական կառա վաբ ութե ան եւ անոր
նե րկա–
յաւ՚ուցիչներուն
; Ապա
, իսօսքն
ուղղելով
իր պաչտօնակիցնեբուն
, Պ՛ Աճէմեան
բ -
սս
I
ինձ եզած
այս պատիլբ
Հաւասա–
րւ. ւղկս կբ բաժնեմ
ձեղի
Հետ , ոբովՀե
-
ո։եէ , աոանց
ձեր թանկաղին
դոբծակցու—
թեան
, անտարակոյս
, բան մբ չէի
կարող
էք^՚եէ , մինակս •
X
Աո֊իթէն
օ՚լտուելով
, կ՝ուղեմ
երկու
խօսք
եւս աւելցնել՛. Պ՝ Ա՛ Աճէմեան
, որ
Փս՚բիզի
Ա՚լքատաիսնամ
բնկերութեան
նա–
խագւսՀն
է գրեթէ տասբ տարիէ
ի ՚իեր ,
այդ. վւտփուկ
պտչտօնր
կր փարէ
ամենայն
ձեռն Հաս ութեամ
ր ; Աղ քու տա խնամբ
,
Փա–
բիղի
Հայ դաղոլթիս
Հնադոյն
լնկերու
-
թիւնն
է եւ աւելի
քան վաթսուն
տարիէ ի
վեր,
կբ ջանայ օ՚է-տակար
րէէա լ իր չքա
-
ՏԽՐՈԻՆԻ
ՄԱՐԱԷ-ՅԼ
Օտարութեան
մէջ
սեւ
Հո՚էիք՝
յանձնեցինք
իյաչաաուր
ԳրԻ՚է"Ր
~
եանբ ; Հանդուցեալբ
բնիկ
Ջարսանճագի
Խ՚սրեսիգ
՛լիւ՛լէն
կր, ծնած
1880 -
^2ին ՚.
Եէ՚իտասարգոլթեա՛
օրեբկն,
0"մ
՚ ԱաՀ
-
մ անադբութեան
չրջանին
մ տած՛ էր
Հ՛Տ՛
Ղ՚աչնակցական
շարքեբբ
; Անցաւ իսանգա
-
վառոլթեան
շէ՚ջանը
եւ եկան
արՀս՚ւիբքի
Օէւեբբ • Խաչատուր
*հրիւէորեան
, ինչպկ ս
չատեր , իբ բնտանիքբ
փրկելու
Համաբ
կՀսն ցնէր Տէրսիմ
: Յետոյ
իբրեւ
արՀես
-
՛սա
Լոր , Պէ կին կա բգադր ութեամ բ կբ
փե–
րագառնա
յ ՚ է ի ւ ղ ,
1918^^»
անցնելոփ
Խար
- ՚
բերգ
, օ՛լա ակար
կ՝ է՛էէ՛"յ չատ ե էաւ
։1922^^ |
կ՝անցնի
Աուրիա,
կ
.Պ"լ1՚ս եւ փեբջապէս–՛
Ֆրանսա
Հ Ո՛նի ղաւակներ
, թռոնեկնեբ
ո–
րոնց մէջ փառ
կբ մնայ
աւլղա յին
ալին
։ \,
Թաղման
՜տխուր
արարողութիւն
ր
տեղի
ունեցաւ
Աէնթ
Անթուանի
Ա ՚ Թ՛ողէո"
ե -
կեղեցւո
յ մ էջ : ՛իամ բանական
բ
խօսեցաւ
կաւոարինեան
քաՀանա
յ , սչարղելով
Հան–
գուցեաէին
արժւսնի^^եբր
ւ
Ա ՛Պ •
ւոբ
ազ՚էակիցնեբուն
; Մեր երկու
Հան -
գստեան
Տ ՛՛ւնե բու
ւլո յութիւ՛նբ
,
առանց
Հաչոլելու
նիւթական
կուլմ ր,
կր պար —
ս-ւինք Աղքատա իսնամ ի անզ ամնե րու1։
անձ
նուիրութեան
:
Եւ եթէ ,եբկաբ տարիներ
, Ազքատա–
խնամի
վարչութեան
անգամներբ
կրցան
օրին ակե էի
ղո րծ ա կց ո ւթ ի ւն
մ բ ապաՀո
-
վել, աաիկա
, առաւելապէս
կբ
պարտինք
Ա • Աճէմեան
Համեստ
ե Հաչտարար
բնա–
ւոբ ութեան
;
Հե։ւ՚եւաբաբ,
երբ ֆրանսական
կառա —
վարա
թի՚-նր՝
Աղքատախնամ
ի
կատարած
գերբ
զնւսՀատե չով
կ ր
վալթույ
չքանչան
մ ր պաբդեւե
լ մեր ա րժանաւո
ր աղդա կից–
ներէն
մէկուն
, այգ բարոյական
վարձա
-
ս բութիւնբ
Հողեվին
կբ իսանգավառէ
մեզէ
ՆԵՐա
ՄԸ
յ
ՆՈՐ
ԳԻՐԲԵՐ
Երիաասարդութիւն Հայոց, դուն կա -
նանչ աարիք, օն անդր յաււսլաբէ<յ, ւ^^,ձ(^
. Նարգունի
; Լո յս տեսաւ
ԹԷՀբան
,
« Ալիք ^ ի ապաբանէն
յ
Որդիք ցասւքան ,
՚լրեց
5–
Նարգունի
,
լո յս կբ աեսնէ ամ սադլխուն
Փարիղ , «(/.-
րաքս՝» տպարանէն
:
Ո՛՛ւր
ե ս ,
ւքա՜յր իմ,
՚չբեց
Շ՛ Ն՚որգու
-
նի , լոյս
կբ տեսնէ շուտով
ԹէՀէ՚ան
, «Ա–
էիք^ի ասէաբանէն
:
Թաւ ջութակի վրայ,
(քեբթուտծնեբ)
,
ղրեց
3–
Ազայեան
, լոյս կէ՛ աեսնէ
շուտով
ԼՐԱՏՈՒ
ԱՐՈՒԵԱՏԻ
«Ֆիկո՚՚քՕ»
կր ղրէ թէ Պ– Աչոա
Մա
-
լաք եան որոչած
է եա
կենալ
«Ն՚՚թր
Տամ
տրՓաբի^ն
չարժ ան կարի
վե բածե
լու
ձե ռ–
նար կէն
: Աեպտեմ
բերին
պիտի
գաբձնէ
Ա ե բժ– կո ուսաո ի «Ան
կ ա ր ե ւո բ
Մ՛ո
լ՛՛էի կ»բ
,
Ժան Կապէնի
եւ
Հետ :
Ֆ ՛Ր անսուաղ
Առնուի
նը չապստամբեց
, կամ
ինչո^ւ
Վանբ
օգ
նութեան
չեկաւ,
կամ
ի՞նչ
էին
անում
կոմսր
եւ
ի չխանը ; Ա ի
ոլբիշը
Հաբցնոււք
էր–
ո՞ւր
է •Բեռին,
Աւետիսը։
Ոմանց
ես
էի պատասխանում
, ոմանց Առաքելբ,
ո -
մանց է լ Աոկացին
: Այ՛է օրբ մինչեւ
չո
յս
՛քե ր օձիքբ աղատե է անՀնա
բ պիտի
լինէբ
,
եթէ
Ան՚լբս՚նիկն
ու
Գէ՚՚է՚՚է
Չա՚իուչր
օէէ -
^էւութեան
չՀասնէին
մեւլ :
« Ալ բ՛ու Համարեցէք
իւօէ
^ա կց ւ՚ւթ
իլն
ը
այսօլ՚ուսւն
Համաբ : Վա՚լը
կրնաք
նորէն
չարունակել
» :
« Ե
Լ Հրամայեցին
վեր
կենալ
, եւ
Հան–
՚լստւսն՚սլ
ծառերի
տակ
: Ամէն
կուլմ սլա–
Հաոչաններ
նչան՚՚ւկեցին
,
սլաՀապանների
վբ՛ս
յ է լ առանձին
տղանե
բ
՚էէ՚ին , ռրպէս
էէի՛ ե րբեմն
երբեմն
աեսնեն
եւ ճշգեն , որ
սլ աՀա պաննե
բ բ չեն քնանար
եւ
իէ՚նց
պ ա րտակ անո
ւթի
ւնն ր բ
լի՛ ՛՛ւ էի կր կ՛" աա
-
րեն։
Տ՚էանեիբ
բ՚՚էոբբ
ք՚սշուեցին
ժայռե—
րի ստւււերների
տտկ
եւ եբկարեցտն
ւչետ—
նի
վրայ։
Այ՛է օրերին՝
մել՛
ոլանղոկլլ
չեոների
կատարին
էբ։ Ունէինք
մաքուր
01Է , առողջ
կլիմայ,
պաղ
ջուր
տղա
յոց
\
պատսպարանի
շուրջր
» :
Աոո՛ Մ"ւլւատ
, ի՞նչ
են
մտածում
՛Լանի մեր ջ՛՛ջ ա՚լաներէւ
, Հարցուց
Անգ
–|
րանիկ.
անպայման
մեզ մեզագրում
են ^
Որ
չուա
սկսեցինք
կռիւբ
եւ
վեէ՚ջացոլ
-
ցինք անփառունակ
կե ր պո վ ;
-
Այգ տեսակ
մեղագրւսնք
երբեք
չկայ ;
՛Հանի մեր չ^կեբներբ
Իչխսւնն
ու
կոմսը,
շատ
լալ տե՚լեակ
են , որ այւլ բոէորր
ի՛ա -
զէշփ նաՀանւէսւպեաի
ճիլաղային
գաւերն
էին : Եթէ անցեա
լ աչնան
անձրեւներբ
արգելք
չՀանգիսանային
, այգ
ոճրէո՚էործբ
սչիաի սկսէր
ւէործագլ՚եէ
իէ՛ Հրէչային
ծբ–
բա՚էիրր
այն ժամանակ
իսկ : Ա եբ
րնկեր–
եերր
քո
՚ջ
՚էիտկին
, որ կռիւբ
մեր
կողմից
սկսուած
չէէ՛
է
ա
յլ վա յբագ
եւ
անղոլթ
կ՚ոոավ ա րութեան
կալմ է կաղմ ա կեր սլո լած
ոճբա
յին մի արշաւանք
է ր ;
Ւն շ որ է %
Մեր
ծանր
րոսլէնե
ր իԿւ , ՚էոնէ
5
մարզիկ
շուղաբկեցին
, որ ասէինք
թէ
«1լ
ուղէին
մի մեծ բան անել,
է^՚՚՚յց
Իրենց
ուժեբից
՛Լեր էբ » : Թէեւ
ոչ մէկին
պէ՚ոք
է մեղա
-
՛է բենք
Նրանք
է լ այնպիսի
սլայմաննեբի
մէջ
էին
՚լտնւում
, որ մի ան՚լզոյՀ
քայլ
կրնար
՚"յԳ
չք^"՚Վ
եւ ՚էեղեցիկ
քաղաքր
աւերակ–
ների կո յտի
վերածել
:
(Շար–)
ՍԵՊՈՒՀ
Fonds A.R.A.M
