Հ
ՑԱՌԱՋ»
Անցեալներւ.
Հայերէն
թերթէ
մշ
մէ1
աեսայ
լսւսան/չարը
Հայսլւզիէ
մր որ մեր
դաւաոէ
աւլանեբէն
մէկն
է ր :
Անշուշսւ
որ նկարր
կր ներկայացնէր
երիաասար
-
ղութեան
աարիրր։
Պեխերր
ոլրրաձ֊
, ղր–
լուխր
րարձր , ալքերուն
արաայայաու
-
թիէ
-նբ քաղցր
եւ խրոթա
:
կր խորՀիմ
թէ անիկա
րու ձի
նստող
մէկն
էր եւ իր քաղաքին
լեռներն
ու ա -
պառաժներր
հանօթ
էին իրեն,
իրենց
օ -
ձապաոյտ
արաՀեաներով,
բարձրալան
-
դակներով
եւ խորունկ
ձորերով
:
Տեսնելով
այղ պատկերր
եւ
կարղալով
կենսաւլրական
աեւլ
եկոլթիւններր,
ես յի–
շեցի
սրաայոյղ
ավւսոսանքով
իյ ծննղա
-
վայրիս
տղաքր։
Անոնք
աչքիս
առչեւ
ե -
կան
իրենց
ոսկեթել
նախշուահ
րաճկո
-
նւսկներով
, վայելչաՀասակ
եւ
յանղուղն
ամէն վաանղի
առչեւ,
աւելի
կանղնահ՝
քան
թէ նստահ
իրենց աակր
խաղացող
փոթորկոա
նժոյղներուն
վրայ
:
Ամէն կիրակի անսլաաճառ
եկեղեցի
ղա–
ցող
այղ ե ր իաասա րղնե ր ր , Հալաւի
օրՀ ~
նութե ա ն եր եկոն խ ո ր ա նի ն առչեւ
շար —
111 ւս հ այղ սիրավառ
աղուս
ր աղաքր
միայն
յիշատակ
են այսօր , ստուերտմահ
ու
ցա–
լաղին
յիշատակ։
ք՚այց
կ՚ապրին
ղեռ ա -
նոնք իրրեւ
լուսեղէն
տեսիլք
րոլսր
անոնց
Համար՝
որոնք ղալառի
կեանքէն
բան մր
պաՀահ
են իրենց
Հողիին
մէչ,
քւնչնչելի
գեղեցկութեամբ
լեցուն
կեանքի
մր խոր–
Հուրգր
:
ք*այց ղանոնք
յիշա^էերն
ալ
ՀեաղՀեաէ
կր թողուն
աշխաբՀր
, եւ Հայ
տուներուն
անկիւնբ
նոաահ
մէկ քանի
հերեր
ու
պա~
ոաւնեբ
միա
յն
1լ ոգեկո
չեն
ա յսօբ
գաւառի
էողոց
ոիրելի
կեբսլսէբանքբ
: Հեքիաթ
կր
թուի
ինչ որ տակաւին
կ ան ղրա
գառնայ
անցեալին
բարկ
արեւէն
մեր օրերու
ղորշ,
անՀաբաղաա
Հայելիին
մէչ :
Կարիճներով
ու թաղաւո
րի
աղչիկներով
եբաղուահ
Հէքիաթ
մ բ՝ ղոր պաամ ուլնեբն
ալ
չկան
Հիմա , կամ ղառամահ
են չատոնց
:
Աւբեմն
Ի՞նչ է մնացեր
մեղի,
որպէսղի
կարենա
-
յինք
կառչիլ
ղոնէ խլեակի
մր եւ
ավաւնք
Հասնիլ
, մեր տառապանքբ
, յոյսերբ,
ցբ -
նորքներբ,
մեբ սէրն ու աաելութիւնր
ա -
ղաղակելու
Աստուհոյ
եւ մարղկսւթեան
:
Ւնչ
ոբ մնացահ
է մեղ
ղօտեպնղսղ
եւ
յուսաղրող,
մեր իսկ
Հոգիին
մէչ սլէաք
է
փնտռենք
եւ գտնենք
; Տուչերբ
:
Պատմենք
ղանոնք,
մինչեւ
իսկ
եթէ
կրկնութեան
ձանձբոյթբ
տալու
մեղքին
մէչ
իյնանք։
Պատմենք
մեր
ղիտցահներբ
այն
կեանքին
մասին՝
որուն
ղիշե
րներբ
Հրաշալի
սպասումն
էին արգաբ
առաւօտ
ներու։
Ինշ պայհառոլթիւն
կար
մեհ ճբ–
բագներուն
լոյսին
մէչ եւ ինչ
անսպառ
օբՀնութիւն
մեր եբղիքներուն
աակ
•
Աեր
չրթունքներուն
վրայ
աղօթքր
կբ
հաղկէբ
ամէնէն
խնկաբոյր
րառերով
եւ մեբ ձեռ -
քին
Ր
^^անեբբ^յէ^1լա^ն
էին , եւ
բնգու–
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ՊԱՏՄՈԻաԲՆԵՐԸ
Հարցուցի
թէ արղեօք
եպիսկոպոս
մբ
տեսա՞հ
էր երբեք ;
-
Աչ
,
Ր
"աւ
Հառաչելով
• չեմ տեսահ
;
Ամբողչ
կեանքիս
մէչ փ ափաքահ
եմ ե -
սլիսկոպոս
մբ աեսնե
լ : Անղամ
մր միա
յն
վանաՀայբ
մր տեսահ
եմ : ք՝այց
եպիսկո
պոս
մր
՛՛է
Այնքան
ալ ղիւրին
րան չէ ե–
պիսկոոլոս
մբ աեսնե լր : ՝Բանի մբ եպիս
-
կոպոս
միայն
կայ աչխարՀի
վրայ։
Անոնք
արհաթէ
գլխով
ղաւա
ղան
ոլ1։ին , ոսկե
-
ճամ ուկ
ղղ եստ
կբ
Հաւլնին
եւ խո յր
կբ
կրեն սոլտա1լեեբով,
ղմրուխտնեբով
եւ
ուրիչ
ղսՀարնեբով
պճնուահ
: Զաւակս
,
հպիսկոպոսներր
ալնքան
Հաղուաղիւա
են ,
որ
Հո՚լր , որուն
վրա
յ անոնք
կբ կոխեն
,
անմիչապէս
կբ
ս ր բաղս բհուի
Տ ;
Մե՞հ
են , պապիկ
, Հարցուցի
:
Ի^՚չ
յիմար
Հարցում
, բսաւ,
պղտիկ
եոլիսկոպոս
չկայ
ւ
՝
Մարգկային
էակնե՞ր
են , մեհ
Հայբ,
հնա՛՛հ
են ինչպէս
մենք
:
ԱՀ
1
այո ,անոնքտլ
մօրմէ
հնահ
են ,
ճիչգ
մեղի
ոլէս :
Բայց
աստուահա
յին
բան
մբ կայ իրենց վրայ,
բան մբ, որ Հո
գեղէն
չէ ,
նեվւ ամենագմոլարաՀաճ
ասաուահներէն
իսկ։
Բարիքբ
մենք
էինք ամբողչասլէս
. ել
կեանքի
ուրախութիլնբ
կը բխէր
մեղմէ ,
Ք""ԼՅՐ
ե՛– լուսաՀոս
, գարնանս,յին
անձրե–
՛Ի "ւէ" ••
Եթէ
չարիքր
յաղթեց
ե ւ
մենք
կոբսրն
-
ցուցինք
մեբ ունեցահբ,
գարձեալ
Հա -
բուստ
մնացինք
Հողիով– ՈրովՀետեւ
Հա
յու
Հո՛լին
մաբմինբ
չեչաւորող
սլարղ
խոբՀոլրգ
մբ չէ միայն,
այլ
մանաւանգ
անՀ ուն գեղե ց/լութի
ւն
է , կենղանի ապա–
ռամ–՝ որուն
մէչ անչնչելի
գրոչմնեբ
քան–
գակահ
է յաղթանակներ
աւետող
ագա
-
մ անգէ
մ ոլրճր ;
Գաւառի
տղաքն
էին մեր զարթօնքի
աբ–
շալոյսներէն
յայտնուող
առաչին
կեբպա–
բանքներբ։
Անոնք
լեռներու
ե ւ
անղունգ
-
նեբուն
Աղիներ
ե՛լան
եւ իրենց
կեանքբ
՚լոՀաբերեցին
խոբ՚սնի
մ բ՝
որուն
՚էրայ
ոչ
թէ ոսկի
բո՚րվ
մր իսկ խոլնկ
չհխեցինք
մենք
:
Գաւառի
աղաքբ
չկա
յին
այլեւս
, երբ ես
պա՛ո անի
էի - Անոնք
որ Զաակի
կիբակին
Հաւկիթ
կբ խազային
՛ ք ե բ
տան
առչեւի
Հբապարակբ,
մեհցեր
էին,
կարգռւահ
,
ղաւակներու
աէր : Բայղ
ուր էին
անոնց
յ ս ՚ չ ո լ ՚ գ ն ե բ ր ։
կեանքր
՚իոխահ
էբ իր ճամ
բան,
Հե՚լեղօրէն
յորգահ
՚լետի
մր պէս
՝•
Տ՚սւազին
լրչութիւն
մբ կբ տիրէր
Հիմա
՛ք ել–
Հո՛լ իին : կարգալ
՛լ րել
ղ իտէին
գա —
I
ու
II
ի տղաքր
յ
Զի նսաի^ւ
Ի՛՛Կ
ք "6.11)1111^
խաղալն
իսկ բացառիկ
րան մբ կբ նկատ
-
՛՛ւէբ : Ուր կր մնար Զատկին
Հաւկիթ
խա–
ղ՚ոլբ
:
Արմաշական
ուսուցիչներ
եկ՚՚՚հ
էին մեր
քաղաքբ
: Հք՚սբաթ
երեկոներր
Աբ՛
Աակսր
եկեղեցին
լո՛ւ նա խուռն
բազմ ութիւն
մր կբ
փութա
բ
մ ի չ՛ո անոնց
բրահ
բ՚սնախօսու
-
թեանց
: Ո՛է Հիմա,
լուսնկայ
գիչեբներր
կբ նետուէր
է՛ր ձէւուն
՚էրայ
եւ կբ բ ՚ ս ր ձ • ֊
բանար գէպի
մթասքոզ
լեոներբ
: Զի պ՛ո -
Հո՚լներն
իսկ ^ետգՀետէ
մաաի
վրայ
կբ
Համ բուէ ին
Հ
Անոնց մէկբ
Մ՚՚՚րդրիա
մօր -
քուբիս
ա
՛ւ
՛սն էր,
Ասլ՚՚՚նր՝
որ միչա
սի -
րաՀաբ
մն՛ալ
Հրեղէն
երիվարներուն
:
Հիմա
որ կր մտաբերեմ
գալաոի
ազա
-
քր , սիրտս
կբ ճմլուի
ցաւատանչ։
Ողբեր
գական
եղաւ
անոնց վաէսճանբ
: Զէնքի
ե ւ
ձիոլ վարմ
էին անոնք,
ե ւ
անոնցմէ
շաա
քիչերուն
տբուեցաւ
րախաբ
կ՚որիճի
մ ա–
Հով
մեռնելու
յ
Զարիքր
խ՚սրէսլթեամբ
հսլտուահ՝
մօտեցաւ
անոնց , երբ արիւ —
նոա փոթորիկր
յանկաբհ
կբ պայթէր
:
Օտար
եբկնքի
տակ
իր աչքերբ
վ՚ակող
այս
մէկր փբկուահ
էր մրրիկէն։
Գաւառի
այս
աղան,
սուր պեխեր
բ ոլրլ՚ահ
, աչքե–
րբ միչտ
քաղցր
եւ խրոխտ
աբտայայտու–
թեամբ
, աՀա
կեցեր
է զիմտցս
եւ
իՆհի
կբ յիչեցնէ
մէ՛ւսներբ
, ղաւառի
բոլոր
միւս
տղտքր՝
որոնց
Հա
՚քաբ
օլ՚Հնութեան
եւ սի
րո
յ անո
յչ խօսքեր
ոլնին
գեռ
մ եբ աու
-
նեբուն
մութ
անկիւեներբ
լքուահ
ղառամ
պաոլէ՚կներն
՚ " ՛քա
՛ք
իկներր
:
ԱՐԱհՆ
ԵՐԿԱԹ
տւ
աւո
-
ԿԱՐԴԱՑԷ՚ք– ԵԻ ՏԱՐԱԾԵՑԷ՛՝^
ՏԱՌԱԶՀ
Ո՞՚ւբաե՚լացի
էք , Հայրենակից
յ
Աէօլէօ՚լցի
• • ՚
-
Հա,
Սէլէէւցի
էք՛–
Արտի տարօրինակ
սեղմում
մր
1լուեե
-
նամ
ամէն անգամ
երր կբ լսեմ
ծննղա —
վայրէ՛ս
աւլ՚սւ՚՚՚զեալ
՛ս յս
Հ^՚չ"*–մբ։
Պ՚՚լսոյ
՛ո յնքան
մօ
՚՚՚է
՚կ
ա յս
՛լիւ
՛լէ
՛ն անունբ
ինշ -
պէ՞ս
չեն լսահ , եթէ
լս՚սհ
են ապա
ու -
բեմն
ինչո՞ւ
ճիչգ չեն արտասանէ
ր • Առա
ւօտ ժամբ
^)է
՚ն Պ՚՚լսոյ
ք՚սրա՚իէ
ն նաւ
նրս–
աոզբ
ճիչ՚լ
կէսօբին
Կէմլէյիկ
կբ
Հասնի,
"՚՚եկէ՚ց
20
քիլսմեթբ
գէպի
ներս
Նիկէ՚ոյ
լիճ բ չրչաոլատող
բարձոլնքնե
բուն
մէչ—
աե՚լբ
բաղ՚է՛ ահ
թա՚լուՀիի
մ բ ՛՛լէս
Հմա
յէ
՛չ
՚էեգեցէ՚կ
էր ան, Պբուսայէւ
ն՚ոՀան՚լէ՚ն
Հայ
ղիւղերոլ՛՛
ամ էնէն նչանա ւոբր
եւ ամ
էնէն
Հեա՚սքբքրականբ
:
800
մեթր
բարձրու
-
թեան
ւէրայ,
րեք կոզմերէն
աւելի
բարձր
լեռներէ
չրչապատուահ
էր
՚ւէ
՚մացբ
բաց
-
ուող
Հո
՛էէ
՛՛ոբ մինչեւ
ԼԷ՚Ճ՝
ձէ
՚թե՚ե
ինեբու
մ չակուահ
անտառ
մբն էր Հայ
չէւն՚սկանին
՛լարաւոր
աչխատանքոփյբ
ղեղեցկացահ
,
առատութե՚սն
չտեմաբան
• Լէ՛ճբ ,
ւլէււթա–
կան
Հայելէւ,
որչափլ
ղե՚լեցիէլ
նոյնքան
օգտակար
: Տասր Հաղաբ
էր
բնակչութեան
թ ի ՚ ֊ ր ,
՚լու՚ո
Հայ։
Անոնք
ճանչցած։
արա
-
րական
անասլաաներու
արՀ՚ս՛
Է՛ՐՔՐ
եւ
Հ՛՛ն
ասլրեցան
էւրենց ՚լոգգոթան
• ՛՜Լեց քաՀա
^
նայ
ունէր
էւր եկե՚լեցին՝
փեց Հարիւր
ա -•՝•
չակե ր՛ո
է
՛ր ՛ւ՛՛ւբ ոց բ ,
12
ուսուց է չ
լնտէ՚ր՝
ուսուցչական
կաղմ ոփ՝՜
(3՛
Օշական,
Գ՛
Հաթլեան
, Տէր Ամրատ
Ի/աչոյես՚ն
,
Տօնէկ
Հղրես՚ն
, ՛բ
է՛
լ՛էմ էտճեան)
որոնք
ապրէլի՝^
պայհառ
առաւօա
մբ Ատբնա՚լէ՛
ք ՚ ՚ ՚ ր ք ա
-1
բուտ
ե
՜լ
լերկ
Հո՛լերուն
վբայ
քչուեցան
,
Հոն
ալ կա էս ուե լ՛՛ւ
Հ ր է չական
հ լ՛՛ս ՛լբ ով
Տ
Տասբ
Հաղար
՚քեկնուլներէն
ւէերագտբձան
մէայն
2300
Հո
՛ւէ՛՝
Թուրք
՚լա՚լթականնե
-
բով
լեցուահ
Աէօլէօզր
Հէմնայա՚ոակ
քան–
գահ
էէ՛ն , ա՚լչկանց
ե աղոց
վարժաբաննե–
րբ
Հ Թուրքբ պէտք
չունենար
ա ս՛ ոն ց) , էր
այնքան
անուանէ՛
Ա՛ Հբեչսւս՚կապետ
եկե–
էլե
ցին
Աէլ
նէէէ
էս ցորենէ
լնււլՀանուբ
չտե
-
մալ՚էոնէ
եւ ՚էեր^՛
ալ ախոռէ էէերահեբ
է -
էն : Ա ուր բերու
նկա բնե
րր ղետէն
նետ —
ուահ
չորէներոլ
սմ բա կնե բ
էւ
ւ^ւ
եւ
աւլքէ՚ն
տակ
հտհկու՚սհ
էէ՛ն : Բայց , Հ՛ո րլց Ասւո–
ուահբ
կոյր
ՐԷՐ"Ր
"Է բան
չէբ
տեսահ
,
էիոքրիկ
Հրաչք
մբ անղամ
չէր
՚լորհահ
I
Ա օաաւէէբաոլէ
ս
7X00
Հ՚՚՚էէ՛
կր
պակսէր
այն
չէն աւանէն։
Ամէն սրաէ արիւն կ^եբ–
թաբ , ամէն մարգ
ւէբէժով
եւ
ատելու
-
թեամր
լեցէէւահ
էբ։ Փէէքբ ՚էաշնակէց
է -
է՛նք մենք , ա՚լաաութեան
բանակբ
Պոլէս
կր գան էււէր , մեր գաաբ
րէւհուահ
, մեր
յոյսերր
էբականացահ
կբ կ՚սրհէէնք
, եւ
աՀա
մեր խանգավառէււթէւնւբ
նոբ պաա
-
մուճան
կր Հագնէ
... Աունասաան
Փոքբ
Ասէա կ*արշալէ
, Հսւ յէն
աւե լէէ Հաւատա–
րէմ
զէ՚նակէց
չէր կրնար բԱալ
: Իզմէր
եւ
Պբուս՚ս
կբ
՛լ ր՚սււէւէն
բա
յց
քէմ էսլակա%
կառավա
բ ութէէւն
բ կր գէմաղրէ։
Կբ պար–
պուէն
բոլոր
Հայ
ւլէ ւղե
րբ բ՛ոցէ
մէկէն
ել այղ մէկր
Աէօլէօւլ), էր •
Կազմուեց
պաշտ սլան էէ ւթե ան կււմ
էաէ
մբ
՚Լէխ
րութեամր
օրուան քաղաքապետ
ԱտեփաՆ
Բէւ՚էճեանէ
(՚է^այքը Ստեփա(ւ)
որուն
մաս
կաւլմ եցէն
թս՚էլակէսնութէլնբ
էք
րէւ
կաւլմ էէվ
եւ.
Հոգաբաբձութէլնբ
.
~
մէտէէն
առաչէն
ղոբհբ
եղաւ
կէներբ
ես
անչափաՀաս
տւլաքբ
Կէմլէյէկ՝
հոփեզեբք
էիոխւսդբել,
ղոր գբաւահ
էէն անւլլ՛
մար–
տանսէւեր
; Փոխաղբական
բոլոբ
մէչոցնե–
ՐԲ է
սպաս գրուեցան
՚էորհբ
յ՚սչուլցնե
լու
Համար :
48
ժամ չանցահ
Աէօլէօէլբ
1լ՝
տ -
մ ա յանտր
: Կոէւէ
անբեղւէւնակ
րսլոր
տաբբեբբ
կբ
Հ ե ււսւն
էււ
յ էն :
Հէւն
մնացէն
650
այր
մարգ։
Արձ՚սնաէէրութէլննեբբ
եւ
ցանկերու
պէստրաստութէէւններբ
յանձ
-
նուեցան,
էլէւււլէւ վերակաղմեւււլ
՚է"էրոցէն
տնօրէն
Պ՛ Նիկողոս
Գարաճեէււնէ
:
Ունէէն
450
լաւ Հրացան,
էւրաքանչէւբր
4—500
փամ վէուշտււվ,
70
որսէ
Հրացան
,
182
ո ում ր. : կազմ էէ ւեց ան
մ աբաա կան
եւ օ -
ժանւլակ
էէէումբեր : Մարտական
էսւէւմբե
-
րուն Համար
մո՚րղանք
եւ
նշանէսռւււթէլն
պաբտաւորէչ
Հռչակուեցան
;
Հացէ
պա
-
չարբ
բռնազրաւե
լով
մ ասնտւոր
մ
արմ
էնէ
մր էրաւասւււթեան
տակ
գրուեցաւ
, խրա–
մ ատնեբ
փորուեցան
ճամ բանե բուն
էչխող
բաբձունքնե՜րէէւն
՛էրա յ , կաաւսրեալ
կար–
գապաՀութեամր
սկսան
սլաՀակ
կենալ
առտու
եւ
էբէկուն
: Թռչուն
չէր
կրնար
Ա
• ՝ ղ է
՚ – ղ ր մանել
առանց՚^այէըէւ
արտօնու
թեան
եւ Հրամանէն,
էբ անառէկ
դիրքո–
վբ Հպարտ
, իր ղաւակներուն
քաչէէւթեան
1ւ ղոՀա բե րութեան
ողի
էէն վստաՀ
՚
4
ա–
մխւ
չաբունակ
քէմտլոէկւսն
յորձանքին
դէմ
մ էւնակ կանղնահ
անլգա բւոե չէւ
րեբղի
մր պէս մաքառեցաւ
; Եր ղաւէոկնեբէն
ա–
ւելէւ
քան էուսսբ Հուլէ ւլոՀէււեցան
՛ոյգ
ան
Հաւասար
կռէււէն
մէչ , բա յց
ւլէմ ագբոլ
-
թէւնբ
չարոէնակուեցաւ
առանց
բ1էկբկու
-
մէ,
առանց
մէկ ւէայրկեան
է
՛՛կ
թուլանտ–
լու , մ
էնչեւ
յունական
բանակէ
մ
ուաքբ
է
X
Տունէ՚էէէ
տաք
օր մբն էբ ,
Համատաբահ
մ եռելա
յէ՛ն
լռութէւն
մ բ կբ տիրէր
ամ
էն
սէեգ։
Կէմլէյէւկէն
Աէօլէօւլ
բալ՚ձրացոէլ
օ–
ձէէ-սլաււ յտ մեհ ճամբան
ամա
յէւ է ,
12
կա—
րէճներ
խբամէն
մէչ եբկնցահ
կբ խօսակ–
ցէն : հյմբապետբ
, Աովսէս
Շ • Հեռագի
-
է^հկբ
՛ձեռքբ,
Հովէւտին
մէչ
կորսուահ
թուրք
գէ՚՚-՚լբ
կր ղիաէ : կեանքբ
կարհես
կանղ առահ
է, չարժում
չկայ։
Աէօլէօղէն
էյչնոէլ էլետր
7
չէք՚զացքներւ՚ւ
չէււր մատա—
կա բաբ
ելէ
վերչ
,
էբ
պար աական
ութէւ
ւնբ
կաաաբահ
մաբգու
մր պէս,
ձէթենէնեբու
գոբչ
անտառէն
հառերուն
ւէաթթուահ
ժապաւէն
մրն է ո՛ր Հանգէստ
եւ
անւէբգով
չէճ կբ գէմէ։
Լէճէն
չուբեբբ
ւէոքր վէտ
վէտումն
ե րււ ւէ ՚չէպէ
ափ
կբ քչուէն
։Ե բ կո՛
նէս ւա կ՜ե ե չւ սւռազ աստնե
ր բ ոլոէր՚լահ
Հէէվէ՜^
Հոէէանքէ
՛քբ կր սպ՚սսեն
էրենց
լնզՀատ
-
ուահ
ճամ բան
չ
՛ո րուն ակե ու
Համ աբ
X
ճամբուն
վրայ
երկու
սեւ կէտեր
կր յա -
ռաչանան
ճե րմ ակ
գրօչ
պար՚լ՚սհ
;
Անցան
որոչուահ
սաՀմ անր
: 12
Հ
բացաննեբ
ուղ–
զու՚սհ
են անոնց ճակատէն
: Կբ յառաչա
—
Եպէսկ՚՚սլ՚՚սր
եկաւ : Առաչէն
անգամն
է ր ոբ եպէսկոպսս
մբ մ՛եր
էլէլւլբ
կր
մ ա–
նէր : Բոլոր
զէւզուցէներբ,
ժամ կո
չէն
զատ , ոբ
զէ"–՚լբ
մնւէւցահ
էր , ե կեւլեց
իին
էլանգա1լնեբբ
Հնչեցնե՜լու
Համ աբ , լնգա
-
առաչ
գացէն
Հուէէտէն
վար
մէ՛նչեւ
կէ"
ճամրան^
Մեհ
Հայրս
եւ ես կբ սպաււէէւնք
գէւ
-
ղական
գոլրոց
է՛ն սլաա չ՛լամ է՛ն վ ր՛ո
յ
եւ
՚՚ւնձկ
թեան
ուրկէ
սչիաի
յայանուէր
սրբագա
-
նբ։
Պ՚սպս
է՛ր տօնական
Հագուստներբ
Հա -
՛լո՛հ
էր՛
ամէն
էնչ սպէւտ՚սկ,
բացէ
կօ -
շէէ1լներէն
եւ «խա
լ՛է։
ււէ
էս՝» էն , սբ
չէնււլահ
էր
սեւ գառնէէւկէ
մբ մորթէն։
Եր վաա
-
ւակբ
ամէնէն
բնտէւր ճերմակ
բուրգէ
էր,
՛Ր՛Ր
՛է է՛՛՜է՛" է/է՛ Կէ՛ներ էլբ լուա յէւն առուա
-
կէ՛ն մէչ եւ յետոյ
էլբ ՛էղէ է՛ն այնքան
էսբ -
նամքով
, որ ճեփ - ճեբմաէլ
եւ
փա՚է
՚՚էէ
^կ
քլբ գէէէռնաբ
մ եէոաքււէ
սլէս , յետո
յ
էբրեւ
թել
կր մանէէն
զայն
եւ չաՀրաէլէն
վբա
յ I
ձեռքով
կբ
Հէւսէէն
թաւէչէ
էլաաւէ վե
- \
րահելով
: Այս թանէլաղէն
Հաւլէււստր
, ո– ՚
բուն
ք^այրեբր
ասեւլնագոբհուսւհ
էէ՛ն ,
մաա
մբ սեւ եբէ՚զով,
թեւեր
չունէէն
այն
պէո
որ մեհ Հօրս ճերմակ
էլտաւէ չապէ
-
կէէն թեղանէքնեբբ
էր բազուկներուն
կր
ղարնուէէն
Հսէլա յ թռչունէ
մր
սպէտակ
թեւերուն
ոլէս :
Զեռքէն
մէչ պէնդ
բռնահ
էր
կէրաէլ–
նօրեսւյ
սքանչելէ
ւչաւաղանր,
որոճէ վբ
-^
բա
յ Հէն կտակարանէն
ամրողչ
դրուսւէէ
-
նեբ փորագբուահ
էէ՛ն , մեհ Հայրս
վեՀ
էսրաայայաութէւն
մր
ունէր ,
էլենզանէ
սէէւբրէ մբ պէս , որ սլատբասաուահ
է էլա
աա րուե լէւ ք ա րա ր ո էլութ էւննե
րո էն
Հա -
մ ար
է
Երբ
I^պէ՛ս էլո պոսբ
ւէւեսեւ.ւե՜ցաւ
ղե էլչււ ւէլ–
ներուն
լնէլերակցւէւթետմր
,
մեհ
Հօրս
ձեռքբ
բռնելոփ
ԱՀաւասէէլ,
չչնչացէ
%
Մ եհ
Հ։ս յրս
անլ՛՛ յս
աչքերբ
սեւեռեց
դէսլէ
՚Է՚"ՔԲԻԿ
կ՛ոմ սէ-րչբ , որուն
փրա
յէն
էլէսնցնէր
թաւէօրբ։
Գէւ՚լացէներւէլ
էսում–
բբ
յեէէէոյ եէլաւ էեցնէւլ
՚էէ՚՚-՚լէն
Հբապարա
-
կբ,
ճէշ՚է առչեւր
պա՚ոշւլամէն
,
որուն
վրայ
էլեցահ
էէնք։
Եոչէոէլոպոսբ
էչբ տես
նէ էւ ա յնքան
որ՚՚չ
, էլարհես քովս
րլլար
;
կւորճուլէէկ
մարգ
մլն էչ՛,
աժզոյն
եւ
յուլնած
՚էէմքով
, ՚լէւ՚՚ւզ
եւ ցանցառ
մօ -
րուքոէէ , ցէէրենէ
թոռմահ
թելերուն
նր -
ման
: Հագահ
էր գունատ
պատմուճան
մբ , ճամ րուն
ցեէսէն
աւլւոոաահ
:
Գլւււէլբ
գլւահ
էր էսալկինէւ
նմանուլ , տափակ
սեւ
գգաէլ
մբ -
Անէս<*ս կանղնահ
էէ՛ սլատչւլամէն
փլ՛այ
մեհ
Հօրս քով։
Գժուարէււ
էլսւղար
Հաւա–
"՛ալ
թէ
լոյս "Րլաէւէլ մարղբ
եպէսկէւպոսն
էր , որուն
սսլասահ
էէն ամբուլչ
՚լէ՚ւ՚լբ
եւ
մեհ
Հայրս
այնքան
եբէլէւղով
եւ պւսւո -
կառանքով։
Պապս
անՀամբեր
կբ
սպասէբ
որ
սէլսէէ
ն1լալւ
։։։ղրել
եսլէւսկոպոսր
: Երբ
քանէ, մր վայրկեան
անցաւ
եւ րեբանս
չէի
բացահ
աակաւէն
, պոռաց ,
անՀանգարա
եւ չղայնոտ
.
Բան
չես բսեր , ՚լաւաէլս
: Կբ տես —
նե՚^ս
՚լինքր;
Ըսէ,
էսօսէ։
Գէ՚ւէլացէ՛նեբբ
կր
Համբուրե՞ն
էւր ոսկէ սլաամէէւճանէն
քբ -
՚լանցքր
, էլր մեհարե՚^ն
եւ էլբ
հնրաղրե"ն
Հողէն
վրա
յ էւր սրբացահ
է էբ
էւտքեր՚՚լն
՚
Հետքերէն
Այ"
1
մ եհ
Հայր , րսէ
մ եքենարսւ
բ ,
ժ ուլո վուբ
ւլբ կբ խոնարՀԷ
ե ւ էլբ խա չա
-
Կ^"քէ =
Աաէլայն
մեհ Հայրս
չղոՀացաւ
այս
քա
նէւ մբ բառե բով
, ղորս
անտա
չւրե
րօլ՚էն
արաասանահ
էէ։ Ան հարաւէ՛
էբ ղաբղա
-
բուն
ն էլա ր ա գր ո ւթ ի ւն
մ բ լսելոլ
•
՚
֊ – Ենչ Հւսղահ
է եսչիսէլսպոսր
, բացա—է
՛չանչեց
սրանեղահ
: է՛՞նչ
տպաւորութիւն
՝,
ԿԿ
՚նէ:
;
Մե՞հ
է ։ Նէլ՚ոբաւլրէ։
Այղ քան
անձնա–
"էր
մէ՛ բլլար
եւ մէ՛այն
քեղէ, Համար
մէ՛
ղէւաեր է Ամրէէէլչ կեանքս
այս
վայբկեանին
սււրսսեցէւ եւ ւէւաոք Աւէէոուհոլ
, ես ալ "լէ՛–՛
էոէւ էլաբենամ
տեսնէ.լ , եթէ
ուղես
օւլնել
է
Աէւբաս չարժեցաւ
եւ սկսայ
խօսէլ
յուգ–
ուււէհ
Եպէ՚սկոպոսր
րարձրաՀասաէլ
եւ յաղ^
թամաբմէն
է ։ իր Հասակբ
էլր տէ՚բապէւէոէ
բոլորէն
վրայ,
էնչպէս
եկեղեցէէն
գմ բէ -
թբ
՚լէ՚֊ղին
տանիքներուն
վ ր՛՛՛յ ՝•
ԱԹՈՑԱՆ
հէՐԻԱԹՈՎ
Թարղմ.
Պ–
ՆԻԿՈԼԵԱՆ
(2)
(Շաբ՛)^
Fonds A.R.A.M
