<ՏԱՈ՚ԱՋ>
ցաս
երբ լսուեցալ.
ս
,Հաբ1լ
,,լ
՚ԷՔՐգիւՅ՚ր
մեբ
թնղանօթին
... Փայլեցան
Մ "վ՛՛էս
է
"՚ձքերր,
ղ"Հ"ւ
–նա1լսլթ1
.ան
ժսչիա
մբ
սւբ–
"ւազծ"Ացալ
իլ, ղէմքին
՚էրայ,
ղսսլանա–
էչկ ւէբ մղուածի
սլէս ^Հսլռա»
գոռացինք
գիրքերէն
գուբս
իսսյանալով;
էբկոլ
Հս -
կայ հառեբբ
1լէո
մբ աբմաաաէսիլ
եդած
էիե, սլաբաննեբբ
պրկուած
,
«պեռթա»ն
ե րա խլլ
ւլե աին
Հ անւլ չե ցուց ած կբ
մ իսաբ
• • • 8՚՚ււլիչ էր աեսաբանբ
, մինչեւ ակ -
ռանԼրբ
ղինուած թաւ յօնքերով
, ա–>եղա–
աեսիլ
մարգիկ
մ անուէլեե
բու պէ ո խա
յ -
աալով
կ՝ողջա դուր ուէին , իրար կբ չնոր -
Հաւոբէին
; ՝^այքըն
առաջ անցաւ
,
ձեռքբ
Մովսէսի
ուսին գրած
կերկերուն եւ գ"՚ր–
՚էոջուն
ձայնով
մբ .
Աովսէս
, աղաս,
քանի
գուն կաս
Vէ՚*լէ°՚լր
չ ի կրակոլիր , ապրիս • • • :
Եւ Հօր մբ իսանգաղաաանՀէով
ճակաար
Համբուրեց
; Այո "իր^էի
Մ "՛էսէ" ,
գուն
որ յանցաւո
ր աղու
մ բ պէ " անխօս աչ -
քեբգ ձեռագործիգ
յառած
չկրց"՚ր
բառ
մբ արաասանԼլ,
ինչեր
չանցաւ
մաքէղ ,
ինչ սլաակերներ
չուրուաղծուէցան
քու
առնական
վրիմառու
սրաիգ
մ է ջ աքսո ր ի
ճամբան
առեւանղուած
ՔՐ՚՚^Գ
, մոբթա -
ղերծ սպաննուած
Հօրդ, քարկոծուած
ա–
նօթի փ"քր եղրօրդ,իր
վիչաէն
իսենղեցած
մօրղ– ուրուականներ
բ աեսար
անպայման
որոնք
Հին օրերու
սուրրերու
լուսասլսակ–
ներբ
իրենց
գլխուն
չուրջ՝
քեղի
մօաեցան
միաբերան
բսելու
.
- Մեը վրէժը լռւծուած է եւ յաւիտե–
նական քունը , խաղաւցած • • •
Եոկ
Հայրգ
աւելցուց՛
-
... Որդի՛, ձդէ՛ խոփն ու
բահը,
թ֊նդանօթ շինէ, իրաւունքն ու աբդաբու–
թիւնբ ա՛ն միայն կը վճռէ՛:
Ընգամէնբ
եբեք անգամ
ղ ոռաց «պէռ -
թա»ն
, ոգեւորելով
Ա էօլէօղի
արիասիրա
սլաչապաններր
, արՀաւիրք եւ
սարսափ
ռփռելոփ
Աէօլէռդբ
շրջապաաող
թուրք
գիւդերուն
եւ Բէմ ալի
նորա կաւլմ պա
չր -
ոլօդու^^երոլ
չարքերուն
մէջ :
Աեղի
Համար
անմ ռանալի է քու անու—
նրղ , "իրելի
Մ ովսէս
Տ-էմիրճեան
, եւքա––
նի
կ ՝ապր ի Աէօլէօ դց ին , կ ՝ասլ ր ի ս դ ո ւն ա–
նոբ
սրաին
մէջ, անոր յիչաաակներուն
եւ
աւղաղայ
յոյսերուն
իսորր,
ււրովՀեաեւ չէ
^աւլեցած
վրէժի ասաուածր
• • • :
Աաա բութ ե՜ան
մ էջ , Հա յր^նիքի
կարէ
-
աով սպառած
, փ ակե
ցիր աչքե րգ ա ո. յս՚–
ւէա։
Այս քանի
մբ աողեբբ թ"դ ծաղկե -
ւիունջ մր կաղմեն
թարմ
Հողակոյաիղ.
՛էբ–
րա
յ , Հերոս
Հա յրենակիցս
• • . :
*
Ա էօլէօղի
մ
էջ
կաաա րուած ա յս
դէպքե
րուն մէկ ման
ււ
՚սն1լա
րր Հաւլիւ կրցայ աալ,
բուն պաամութիէնէբ
կլչ ձւլեմ աւելի
ձեռն—
Հաս անձե բ ու որոնք
նիւթեր
առած են
աեղ
ին
՛ի րա
յ , թուականնե
բոփ եւ
աւե
լի
իսո բունկ վե ր լուծ ումնե րով
ող ե կո չե լո
ւ
Համար
Ա՛յն անցքեբբ
որոնց ղոՀ ղնաց
մեբ
ժողովուրգբ
•
Ակօլէօղ,
Ջէնկիլէր,
Մեծ Նոր
Գիւղ ,
Պէյնի
, եւ Կիւրլէ , որոնց
ինքնապաչտպա–
նութեան
գրուա գնե բէն
Կ"՚րելի է
այնքան
խ– Ս՚ԻՈհԹԵՍՆ
ՆՈՐ Վ.ԱՐԻՋՆԵՐԸ
Խ՛ Միութեան
վարիչներէն
Խբուչչեւն
է որա յս պաՀուս
ամ էնէն
աւելի
իսօսե -
ցնել կուաայ
իր
մասին ;
Աալսսլրբի ,
<ճ Նիւ Եոբք
ԹայմղՖի
թղթակիցբ
կբ ներ
կայացնէ
ղայն
իբրեւ
անուղղայ
չաաախօ"
մբ , ոբ չաբունակ կբ կորսնցնէ
թե լբ իր
գա ղա փ ա րն ե ր ո ւն , չ փ ՚ ՚ թ
նախադասու -
թեանց
լաբիւրինթոսի
մբ մէջ :
Ա ՚ ֊ ր ի չ անւլլիացի
թ՚էթ՚՚՚կից
Ր Եդաաք
Տէօյչբր
, կբ նմանցնկ
ղայն այն փ՛ոքբ կա
պարագործ
ա ր՜՚եսաաւո
բ ին որ աստիճանի
բարձրացռւմոփ
Հասած է փարելու մեծ
դո բծատուն
մ բ , սակա
յն մնա ցած է պարդ
ար֊էեստաւոբի
իբ վարժութեան
մէջ :
Ա ալենկովի
Հ բաժա բում ով , եթէ
Խր -
րուչչեւ կբ յուսար
մ ենատ
ի ր ութե ան վե —
րածել
իչիսանութիւնբ,
սիսալ
քայլ
1լառ —
նէր , կբ գրեն
ուբիչ
իրադեկ
թերթեր
, ո–
րովՀետեւ
մ ա ր աջա իստ ք՝ուլկանին
, որ կբ
քաջորգէ
Մալենկովի
, իբբեւ վարչապետ
,
երբեք
չի կբնար նկատուիլ
խաղալիկ մբ
Խ րուչչեւի
ձեռքին
մէջ։ Ան չե չտուած
ան–
ՀատակութիՍն
ունի եւ արգէն
կարեւոր
դէմք
մբն էր , երբ Խ րուչչեւի
աստդր բ"–
կսաւ
փալլիէ։
« Բուլկանին
ամեբիկեան
իմաստով գ"ր–
ծի մարգ է, կբ ղբէ ամեբիկեան
թերթր •
Երբ
Հանգիսլեցայ
անոբ Մոսկուայի
մէջ ,
եւ երբ անկբ վարէր Խ • Ա՝իութեան ամէ -
նէն մեծ ելեկտրաարՀեստաղիաական
գոր–
ծաաունբ
, իր վերաբերում
բ Հանգէպ իր
սաո բագա սնե րուե՝
նո յնքան
ուղղամ իտ
էր
Հերոսական
էջեր
լեցնել,
մոռցուեցան
ու
մարգ չանգրագառնաբ
այլեւս :
Պր"՚՚"այէն
էոկիչէՀիր
, Իղմիրէն
Պսլիս
չկ՚ոյ
թա-բք
մբ ոբ չյիչէ այս մօտիկ
անցեա
լբ : Անոնք
չեն
մոռցած
, ի"կ մենք Եւբոպա
յի այս
լուսաւոր
սլո ւլո տան ե ր ո ւն վրայ չուտ, չատ
չուտ
մոռցանք
ԱբՀալիբքի
այւլ
օրերբ •
Ո՞փ
կրնայ
ապսւՀոփել թէ մէկ
սերունգ
փել՚ջ մեր թոռներբ
ղղուանքոփ
պիտի
չյի -
չեն
մեղ
...
Մ եր ժոգողուրգին
մէջ
զէնքի մարդիկ
միչտ
լի ու լի կատարած
են իրենց պար–
տականոլթիլնր
, ի"կ գբչի
մ արղիկ
րուն
իմաստէն
Հեռացոււլած
, նսեմացոււյած
են
ամէնէն
ճչմաբիտ եւարգար
ոգորոլմներն
ու կռիւնեբբ
որոնք մղուեցան
մեր մարգ
—
կա
յին
իաւունքնեբուն
ոլա չտ ւդան ո ւթ ե ան
Համւ
1914 - 1918
լման
աղղ մր անճիտուե -
ցաւ : Ո"՝ ւր է անոր պատմ ութիւնբ
լրիւ
ու
ամբողջական
՛Նոյնն է պաբաղան
Աէօլէօցհ
ել
չբջո՚նի
Հա լութեան
Համ ար ,
ի րական
եւ փաւերական
քաջադործութեանւլ
ինչ
սքանչելի
պաամ ութիւննե
ր լսած
ենք ,
քանի՞՛ն
գր ի առնուած
են , աոլաւլա
յ սե -
բանւգին
փոխանցելու
Համար
Հ
Ոչ իսկ հատ մր • • •
9–.
Ա՛ Ձ–
որքան
եւրոպական
փ"՚րիչի
՚^
Ր
փե ր ա բե -
բումբ։
Գիտէր թէ ինչ կ՝ռւղէր եւ կբ պա -
Հ անջէ ր ամե նա խիստ
կար դապաՀ
ութ
իւն
՚.
Ուչագրութիւն
չէբ գաբձներ
կուսակց
ու
թեան
Հսկիչնեբուն
, դորս մէկ
անկիւնբ
քչած
է ր : Արտա կարղ օրէն
խե լացի է եւ
ձեռներէց
յ
ԳաՀ լիճի խորՀրղակցութեան
մբ միջո -
ցին , ե թէ Բուլկանին
կրնա
յ ղլոլխ
բռնել
Խրուչչեւի
, մարաջաիսա
ժուկ՚՚փ
աւելին
կրնայ
րնել :
Ամեբիկեան
թ՚լթուկիցին
կարծիքոփ
Տ՛ուկով
արՀամարՀանք
ունի
Խրուչչեւի
՚ւանղէոլ
, իսկ ատոր
վախարէն
մեծ
վստաՀութիւն
ունի, Ա ալենկովի
, Մ ի–
կո յետնի եւ Բուլկանինի
Հանգէպ :
Հ
Ի
ո ւկո վի
մ ուտքբ
իսոր^բգա
յին
ղաՀլի -
ճին
մէջ , ուրկէ
դինքբ Հեռացուցած
էր
Աթալին
1946^5՛,
կբ սաՀմանափակէ
կու -
սակցութեան
ուժր , Համաձա
յն «Մ անչէս–
թրր
Կս՚բտիլն՛^
թե բ թ ին ;
ՈրովՀետեւ
քիուկով Խ • Մ իութեան
ամէնէն
աւլղեց
իկ
ղին ո լորն է , եւ ամէնէն
ժողովբ
ղական
մարդր
բոլոբ
Ո՚ուսիաներուն
; Անիր ժո -
ղով րգա
կանութիւնբ
չ ի Հիմներ
իր ՛էին -
ոլորական
քաջութեանց
վրայ,
այլ սա ի -
րողութեան
վրայ թէ սլատերաւլմի
միջ՚ւ —
ցին
՛լիրք բռնած է կուսակցութեան
"՚֊րիչ
ղինուոբական
փարիչ^՚ե
բուն եւ ղեկափաբ–
ներւււն Հանդէպ
, սւոանձնելոփ
իր
՛էին —
ուո
րնե բուն
պա չտսլան
ութ
իւե ր ,
յանուն
մարգկային
սկղբունքնեբու
: Անչէբ ուղեր
որ ղինուո ր բ նկատ ուէբ
իբրեւ
թնդանօթի
միս
։
8 ՛ոճ ախ կբ նկա բաղ րեն Տ՛ո ւկո վր
իբրեւ
« ԽորՀբ՚լային
ԱյղրնՀաուրր–»բ
: Եւ Այ -
դբնՀաուրր որ կբ դնաՀատէբ
անոր
լա
յն
ժպիաբ եւ«դինուոբական
Հանճարբ^ , ի -
րական
Համակրութիւն
կբ տածէ
անոր
Հանգէպ։
«Տ՛ուկով
մէէլե է որուն Հետ կր
նայի լաւ աչիսատանք
տանիլդ,
^էԱ՚՚էր
«Այք»
194:0ին : Անցեալ
չտբթուան
իր մա–՝
մուլի
ասոլլիսին
մէջ,
ԱյղբնՀաուբր
կա
րօտսվ կբ յիչէբ
իր ղինակցութիւնբ
Տ՛ու
–\
կովի Հետ , կբ յիչէբ
այն արջի
մորթբ
ղոր
ի՚որՀրգային
մարաջախտբ
ղրկած էր
իբեն եւ կ՝տւելցնկբ
.–^ «
Պերլինի մէշ\
194<)/՚1*
ոբտանց
ցո յց կուտա
յինք թէ մ եր \
երկու
երկիրներբ
կրնա
յին Համաձա
յնի
լ ,
միայն թէ գիտնային որ յիմարութիւն
էբ
չՀամ աձտ
յնիլֆ :
Անցեալ
օր, երբ ամերիկացի
թղթակից
մբ կր Հարցնէր թէ Հիւլէական
ղէնքեր/՚
անՀ րաժե՛^ չտ
են
յո
՚ջ
՚՚րգ
պատերաղմ
ին
Համ աբ , Տ՛ուկով
ոլա տ ա ս իս ան ե ց •
՜—՝ « ԸնգՀակառակն
,ես ա յն
կարծիքն
ունիմ թէ պէաք է աբւլիլել այգ
ղէնքեբբ։
(քորչավւ տտոնք
դո յութիւն
ունենան
, կբ—
նայ
միչտ ալղանուիլ
յիմար
մբ,
ղօրաւոր
անՀատ
մբ, կամ ժողովուրգ
մբ որ վ՛՛՛ր -
ձուի ղոբծածել
ղանոնք։ Այգ
ղէնքեբուն
ս ե վւ ա կ ան ո ւթի
ւնր
վտ ա նղաւոր է
երկու
կողմերուն
Համաբ ալ »:
Ցիւրիիսի
«Թաթ»
թերթին
կարծիքով
նչանակելի է որ աղղ • պաչտպանու
թ ե ան
նա իսա բաբ
նչանակուեցաւ
Տ՛ուկով
ե ւ
ո չ
թէ մաոեչալ
*Լասիլեւսկին
, որ այգ ՛՛լ"՛չ
—
տօնր կբ վարէր
1949 - 1953 :
ԳԱՂՈՒԹԷԳԱՂՈԻ.Թ
ՆԻԿՈԱԻՈՅ
ԼԿիպբո"
) Հա յ
Երիտաոար–
գ՛ոց Մ իութիւնբ
փառաչուք
Հանգիսոլ -
թեամբ
աօնած է իր բեղուն
ղործ ունէոլ -
թեան
քսանամեայ
յոբելեանբ ; Նախ^
կաղմակե րպուած է ֆութպոլի
բաբ եկա -
մական
Հանդիպում
մբ , յունական եւ Հ ՚
Ե • Մ ՛ի իսում բերուն
միջեւ։
(քեր կայ
եղած
են
Հինգ Հաղար
Հոգի :
Յանձնախումբբ
երկրորգ
ձեռնաբկ
մբ ունեցած է
յունուար
ութին։
Ներկայ
եղած
են երկու
Հաբիւր
Հբաւիբեա
լնե ր եւ Կիսլրոսի
կուսակալին
ներկայացուցիչր
, բարձրադոյն գատաբա–.
նի անւլլիացի
նախաղաՀբ
, քաղաքին բո -
լոր
Հ իւսլաաո սնե ր ր , Կիպրոսի
առաջնոր
—
՛էբ,
՚Լեւոնղ
եսլիսկ՛
ճկպէեան
, Ա ե լքոն -
եան, Կրթ
՚ Հաստատութեան
տնօրէնբ
եւ
օղնականբ։
Հ. Ե– Մ-ի
կո՚լմէ Պ– 3–Փա–
լամուտեան
ճառով
մբ պարղած է Մի՚՚ւ -
թեան
դռրծունէութիւնւբ
: Կիսլրոսի
ֆութ–
"էոլի
բնկ
. նաիսադաՀր
Նիկոս Աթի էիա -
նաքիո գրուաաելով
Հ՛Ե–
Միութի՚նբ ,
գեղեցիկ
վաՀան
մբ յանձնած է Պ ՛Օ ՛Շա–
քարեանի ոբ
18
տաբիէ ի վեր կ՝անգա -
՚քակցի
Մ իութեան եւ ատենասլետն է Աղգ՛
իչխանութեան
: Պ • Հյս՚քաբեան
՚էեղեցիկ
ճառով
մբ բացատրած է Երիտ՛
Ընկեբոլ -
թեանց
ան Հ ր աժե չտ ո ւթ ի ւն ր :
ՏԽՐՈԻՆԻ՛–
Յունուար
տասնին Լոս
Անճէլբսի
մէջ մեռած
է
Հաբիլ
բապետ
Հայկ
Պոնափարթեան
, նաիսկին Գա^ակ–.
ցական
,ոբ
Պ՚՚էի" կր գտնուէր
Օոմ ՚ ԱաՀ–
մանագբութեան
առաջին
օրերուն
: Ա.
մեծ
սլատերաղմին
ղինուոր էր Ասմ . բանակին
մէՕ եւ յաջո
ղե ցաւ կովկաս ա սլա ս տանի
լ
X
՛Լա"
ի լե լ " կի ^քաւլաքա կան
մ աբաջախա»
է ի տարբերութիւն
Տ՚՚՚ւկո՚Լի
: Շատ յա -
ճաիս ղայն կր կոչեն
«Ա ոլոթովի
մառե
չա–
էյչ» որուն
ձեռնա
ս ուն բ կբ
Համ արուի
I
Տ՛ուկով եւ Վ^^ասիլեւսկի
ս բ աան ց
կ՝ ատեն
իրար : Պատերաղմի
՚քիջ՚՚ցի՛՛՛
յ
՚Լասիլեւս–
կի Աթա
լին ի կբ Հաղո բգէ ր Տ՚ուկովի
քն ֊-
նագա տ ութի ւննե բր
Հբամ անաաա րու -
թեան գէմ եւ կբ լրտեսէր ի Հաչիւ կու -
սակւլութեան :
1946/՛5՛
՚Լասիլե
ւսկին
է ր որ
Տ՚սւկ՚՚վր
ատեան կր քաչէբ
Բաղաքական
Բիւբո
յի դինուոբական
յանձնաիսում
բին
առջեւ
•^բար՚ւ լակսւն վստաՀութեան
պ1էք —
կասի
պաաճուռռվ՚ք)
Հ Իբրեւ
Հետեւանք
ձեռք աոնուած
այս
միջոցնե
բուն
Տ ՚ ՚ ՚ ւ կ ո վ
Օաեսա
աքսորուեցաւ
եւ Աթալին
մինչեւ
իսկ
չ յիչեց
անոր
Աքնո ւնր
ե րբ
1948/՛
կր
տօնէր
Պերլինի
գրաւում
բ :
ԱյւլբնՀաուրբի
կարծիքով
Տ՛ուկով , ո~
բուն
ամէնէն
աւելի կր պարտին
Գաչնա —
կիցներբ,
«դաւլափարապէս
չէ՚լոք
մբն է՝»՛՝
որ կրմտնէ
խոբՀբւլալին
1լառափարու
–՚\
թեան
մէջ։
Անղւիակ՚սն
թերթ
մր դ իտել\
կուտա
լ թէ Հաւանարար
Տ՚՚՚ւկոփն
էր ոբ՜^
արղիլեց
Մ"՚էենկովի
մաքրադ
ոբծոււքնե -
րլ
-. Եւ կր Հաստատէ թէ
եբեսունական
թուականներուն
Տ ՚՛ ւի՛ա չեւս կին
ոբՏ՚ուկո–
վի ներկայ
ղ իրքր կր ՚/Ր՚ո՚-էր
1
վճոական
փորձ
մր կատաբեց
, տապա
լե լու
Համաբ
Աթալինբ :
(80)
3 հ Ի Շ Ե Ր է Ս
V
Այժմ,
Անգբւսնիկ
, իսոբՀինք
մեբ անե -
լիքի
՚Լրայ : իմ Հեռանալէս
յետոյ
, լսեցի ,
ււր թուրք
Հրէ^՚երբ
ձեր եաեւէն
են էն -
կել
որո չած
էԼ՚նե լով
վերջ
՚"՚"է ^եր
իս ումբի
գործունէութեան
:
–
Այո,
ճիչգ է, Մուրաա։ Եւ քիչ
մ ր–
նաղ ոբիրենց նպատակին
Հասնէին ; Ն" -*
բէ ն Գա չնա կց ո ւթե ան Աստուած
բ
գթաց
մեր
վբայ, եւսրանից
մի քանի
օր առաջ ,
՚^Լանի եւ Բադէչի
բնկերների
՚ ^ / ՚ ք " ^ " ՛ / »
2001)
վւամւիու չտ ստացանք
ճիշդ ա քն տ -
աեն, երբ մեր
լոյ՛՛ի
կանթեղբ
Հանդելոլ
վբայ
էր : Փամփուշտ
չունէինք
, եւ ոեւէ
աեղէ է լ սաանալու
քոյսբ
չկար :
Զոբս
յլողմէն
յու սաՀատւււթիւն
տիբած էբ ՚,
Մեյղ կր մնար կամ մէյ մէկ փամփոլչտով
\
՚քերջ տալ մեր կեանքին
, կամթեւեր առ -
նել եւսլանալ
րարձբարեբձ
լեււնե բ ի դա ֊֊
ւլաթից
՚էէ՚ղի Կովկաս
, ուր ոչ թուբք
ղին–
ու որի , ՛՛չ էլ Բիւրտի
ձեոքբ կբ
Հասնէր
մեւլ։ ԱՀա այ՚լպիսի
յո ւստՀ ա տե ց ուց ի չ մի
րոպէին
է ր «Թուրք
Ջավուչի»
ձեռքով
բս–
ւոացանք
այ՛լ վւրկաբար
նիւ թեբր ; Հաւ ա–
էոացիր , Մ ուրատ
,այդ օրբ մեր
տղա յոց
Համար՝ Բեբգակա
յ վեբի՛ սաբբ ուԼսաա -
տեղի էրդարձած
: Այսօր
էլ աՀա , էէ՛՛ւ ե–
կար, եւ նոյնպէս
մ՛ի քիչ փամվւուչ՚ո բե -
բիր :
՚Լսւոա
Հ եւլիւր , Մ ուրատ
, ոբ մեծ "՚–
վւարթամ
քաղաքնեբբ
ինձ երրեք
չեն
Հե —
տաքբքրում
: Մ եր Ա ասնո
յ
ժա
յռեբր
Մ չոյ գաշտի
աւերակ
վանքեբր
մեծ քա -
՛լ՛" քնե
բի Հաղարաւոր
ոլա լա ուն ե բ ի Հետ
իսկ
չեմ փոիսե բ : Բա
յդ
ի՞նչ
անե
լ , երբ
"՛՛՛իրաւ
Թուրքր
որսկան
շան նման
բնկած՝
է մեբ եաեւէն
ել կր Հա լածէ : Ն՛" Ք՛՛՛է,
դիտէ , որ մենք ուղղակի
տանջլում ենք
ռւսղմ աէէ թե րքի
սլա1լասէււթեան
սլատճա
—
ոոէի։
Այս վեբջերս
մի քանի յաջոէէ
կոիւ–
ներ
ունեցանք
: Ա ի քիչ Հրաւլան եւ ւիամ–,
էիուշտ
խլեցինք
շնե րից։ Եթէ այդ
չլինէբ^
մեբ
վիճակբ
աւելի
ւսրւլ ուՀատելի կբ լի — ՚
նէր
֊.
Մեր ա՚լաներբ
առիւծներ
դարձած
էին :
կալէն
ու Ակէն , Պօւլոսն ու
՚Լաբգանբ ,
Ա է յտօն ու ճնտօն , Ասատուրն ու կո ր
իւ
նբ , Հաորաթն ու Արամր
կրակի
մէջ էին
նետւում
, " Ր " ւ է " ՚ լ ի
մի քիչ
ւ՛ աղմ ամ թե ր ք
ձեռք
բերեն։
Շէյխ
Եուսուֆի
կռիւին
մէջ,
11
Հրացան եւ
1;յ60
վ՚սւմէիուշտ
ձեոք
բե–
բինք , ինչսլէս
նաեւ
մի քանի
սուիններ
X
Ա՛յ՛լ– "՚էՔԻ
1՚^Կ^"՚1
բնկե րնե ր բ
1լ
՝աո աջւսր՛
ԿԱ՛^
յ՚՚՚ւ՚^՚՚՚ԿԻւ
քք՛" շի
՚Լր՚^յ–
Ո՚սյց
ին -
չո՞վ,
կ
՝1Լ
"էի– Մեր ոուիննեբով
, քլբ պա -
ա ա ս խան է ին
յ
ԱՀա թէ նրանց
ուլե լորս
լ. -
թիլնր
մինչեւ
ուր Հասած
էր
* « Աէսկա յն , բւ՚ի
է
ք՚ոնի գե ռ մեբ
ա յս
վւամ վւո ւչտնե րբ սպառած
չենք , կամաց -
կամաց պէտք
է
Հեռանանք
աս
/լէ եւ
եր -
թ
անք
Ա եպուՀ
ի
մօտ՝
Նէմ բութ
Հոն
մ աս
մ
բ 1լռուոէլ
^։ե ր
ղին
ութ ափ
1լ
լ^ւենք , էլր
՚լրկենք
արաասաՀման
, ել մենք
Լլբ
թւլ —
թա/լցինք
՚Լանա
յ
մեր
բնկե
րնե
րի
Հետ
եւ
կբ լսենք
նրանց կարծ
իվն է
լ : Նբ՚՚՚նց
Հ
I՛
՛ո
մեր
թէէթտքլցութիւնւր
չւստ
/լարեւոր
է :
Լալ է որ էլանչենք
նաեւ
Գէոր՚լ
Զափոլչր
,
իսօն եւԱմբաաբ,
տեսնենք
թէ
նրանք
ինչ
քլբ
մ տածեն :
« իսօն չաւո
սիրուած
եւ յարգուած էբ
մ եր խում
բին
մ
էջ
: Ն՛Ա
յո՚ք՚՚է
"՚֊ած
է
եղե
լ
գե
ռ
ի ր սլ ա տ ան ի Հասակէն
, իր ե նց դ
ի՚-՚լի
՚քէջ եւ գր՛" Համաբ էէ
նրան
Ռէս
էին
քն -
աբած
: Ե րբեմն
կատաքլի
Հաւք
ար կ
՝Ր"է ՜
ինք
, Ռէս , քո՞՛
Լլաբծիքն
ինչ է :
« ԸնԼլեբնե
բբ եկած
էին
լուսնի
լո յսով :
Թախիծլւ պատած էր նրանց
ւլէմքերին՛
դուշաքլւււմ
էին
, ոբ մի լաւ բանի
Համաբ
^
չէբ
որժողովի
էին
կանչուել :
^
« Եբկրից
Հեռանալու
խնդիբն էբ գբբ - ՚
ուած
Հ Բէսյէլ
ի՚^նչսլէս
թւէ։^ւել
արեան
՛քէէ
եէէող ժուլովուբւլբ։
Բոլորբ
էլր ՛լ՛լ՛" յին , "ր
՛լիւրին
չէր
որոչել » :
« Արգէն
իմ
Հոն
Հասնելէ
ս
առաջ
էլ , բ–
սաւ
Մ՚՚ւբաէոբ
, այ՛լ
մասին
խորՀել
ու.
խօսե
լ
էին
, բա
յց ոեւէ
եղրաքլացութեա-ն
չէին
ե/լել։
Այղ ատեն Գէորդ
Զաւիոլչբ՝
մի քանի
րնքլքլրներով՝
բարձրացել
էբ Աա
սուն
՛ս յն
Համ
սղում ով
, որ
Հոն
Հնար քլբ
լինէբ
սլա
տ ս ոլ ու ր ո
լ
ի լ
,
մին չեւ որ
արեւր
ծէսէլէր
Հայոց
աչխարՀին
վբայ
Տ> ք
Անոր
Հետեւել էր Ան՚էբանիքլն
էլ։ Մբ -
նացել
էին Հոն, մի ժամանակ։
Աաքլայն ,
ինչւդէս
ո ադմամթե լ՛քի՛ պակասբ՝
նո յնպէ ս
սովածութիւնբ
նեղել
էին նրանց։
Եբկ՚"Բ
չէին
1լարողացել
դիմանալ
մանաւանգ
երբ
տեսել
էին Ջկնէլալի
քաբայրի
աՈէսջ րն —
կած մեծ նաՀատակբ։
Ուսաի
իրենց
«մբ–
նաս
բ ա ր ո վ ՚^ն է ի ն ասում
Անէոոքին
, Կե -
վւինին , Հքովաէւարին ու Մարաթուկին
եւ
ծն/լա չոք Ա ասնո
լ սբ բացած
Հողբ
Հ էոմ բու–
բելէ
յեաոյ՝
Հեռացել
էին Աասունից
ես
իջե լ Մչոյ
ղ՚"շո՚ր
••
« Մէկ կողմէ կբ մտածէին
, որ
այլեւս
լեռների
վբայ
մնալ
կարելի
չէ Ր
1
Ի՛՛Կ
՚քի՚-՚լեբի
մէջ է լ՝ լեցուած
էին
ղինոլ
որներ
^^լ Բիւ-րաեր
: Իսկ "՛յգ
՚քի՚֊՚լերի
՛՛Հք)
"՛ր
ղինուոբնեբ
բանակած
չէին.
Հոն էլ ղո
յգ
՛Լ"յ՛է ւՐէԻԿ
"Լ՚՚՚Հ՚ոկներ
քլսէյին , ոբոնյ>
ան
պա
յւք՚ան քլբ Հաղորդ
էին քլառավա բութ
եան
կասքլածելինեբի
մասին :
Անսաստոդներբ
իք՛է՛ ֆետայիի
օւլնողներ՝
իսստիլ
էլր ոլսւտ–
ժուէ ին :
«Տեսնելով
</ ողովուբդի
չարչւէւբանքր ,
որ Հասւյւուէք էր իրենց
ւղէսւոճառով
, նբ -
րանք ասում
է ին թէ յանուն
ժ–ալ ովբ
ւլ ի
չաՀ ե բին ոլէ տք է աս քլան ա յգ ^անսլատ -
ուութեան՝^
էլ եւ առսլնց
նքրստի
առնելու
իրենց
ք,ղած ւԱւրէսէ որանվ,ր ,
անմիջապէս
պէտք է Հեռէսնան
՚էԼ՚՚-՚էերից :
(Շար.)
ԱԵՊՈԻՀ
Fonds A.R.A.M
