մէն
ինչ լաւ. է Բայց հա/լառակ
պարագա
յին պէաք չէ պաաուալ. քաչել
բնութեան
ճամբուն
ւսՎեւ ել բթացնել
աղուն
1լամ–
քբ
ղայն սասաելով;
Տղուն
էլամքբ նէլաա -
ուաՆ
կ իբրեւ
անոբ անձնականութեան
ա.
մէնկն չաա իւնամքէ կաբօա
բաժինբ :
Շս../,
կանուխէն
, Ամեբէկայի
աղա
^բ
կ՝բնաելանան
կաղմակեբոլչական
ողիին :
Այսպէո
խււչ, աաոբ աաբեկանկն
իսկ ամէն
*ողա յկր
պաականի
կաղմակե
րսլուաօ՜
իումբի
մբ, որուն կամ նախաւրսՀն է կամ
գանձապաՀբ,
քաբաոլգաբբ
եւ կամ պա
1
չ
մէկ
անղամբ։
Այս խումրեբբ
իբենց պար
տակ
անութ
իլննեբն
ունին
գպրո՚յին
մէք ,
ղանաղան
նպաաակնեբու
չուբչ :
Նիւ
Եոբք քաղաքին էն
Հեաաքբքբական
Հաստաաութիլննեբկն
մէկն ալ իբ
մէթ֊ -
րօփլօլի|>էԱ միւզէօմն է,
ոբ գեղաբուես
-
աական
անչաւիելիւ
Հա բ սաութ իւննե բով
լե
ցուն
թանւլաբան
մբ^ւ կ; իբ Հաւաքահ՝
.ն
կբ պարունակէ
ամէն
ժամանակներու
եւ.
ժողովուրգներու
գլուիլ
ղորհ^ոցներր ,
Բրիսաոոէ
եր եք
Հ
ա
ղա բ
ա
ա բի ա ռ
ա
^ո
ւ
՛յն
թուականէն
մինչեւ
մեբ օրերբ։ ճարաա -
րապեաական
, քանգակաղոբծական
, նր -
կարչական
, ոսկերչական
, եւն. ,
ամէնէն
Համբաւաւոր
ղորձ-երուն կր Հանգիպիս ա–
նոր
սբաՀնեբուն
մէջ։ Ուչագբաւ է մանա
՛ւանգ նկարչականի
բաժինբ
, իր գասա -
յլարղութեամ
բ : Տ՛Բ ՛էն
մ ինչեւ
ի
.
Գ"՚Բ
նկաբներբ
չարուահ՜
են ղանաղան
սրաՀնԼ–
բուն
մէջ ժամանակագրական
կարղով
տ
Այսսչէս
յա յտնօրէն
դիաալԼւն
ու չքին
կբ
ցայաէ
կաբեւոր
իրողութիւն
մբ,
ա
րւ–
ինչ
ղարե՜րոլ
բնթացքին
նկարչական
օ|ււ—
ծէն
(նիւթբ) կբ կաղմէ
սիքլը
մր : Նկա -
բիժ՛երուն
բնաչւաձ–
նիւթբ
նաիս,
առաջին
երեք
ԺԲ • ԺԳ • ԺԳ • ղարեբուն
եղած
է
.լղբեբգական
, բԼԼալով գլխաւորաբաբ
Բր~
բիսաոսի
ճակաաագրական
կեանքր
Հ Ապ՚ո
Հեաղհեաէ
այղ նիւթբ
էքելսվ
իր
միսաԿկ
Հանգամանքբ
կր գառնայ
ւոչխարՀիկ ,
ներկա յացնե լոէԼ կեանքին
ղուաբթ
երեսբ
քաւելի,
մինչեւ
\^րղ. գարու
վեբջերբ֊, եւ
գարձեալ
մեր գարուն
մէջ նկարիչնեբբ կբ
վեբաղառնան
ողբերգական
արամագբո
. -
թեան
մր կեանքին
հանղէպ։
թանղաբանբ
կրցած է գնել Եւբոպա
յի նկարիչներոլն
եւ՛
քանգակաղործներուն
լաւաղոյն
ղոբծեր :
>^– Մէյ այ հէլփ եււ՞ւ
Հկրնա՚՚մ
ձեղի օգ -
նել) : Բաբեկամիս
հեա կբ մանենք վաճա–
ռաւոուն
մբ եւ առաջին
խօսքբ որ կ՝ի՚քա -
նանք ծաիսռղ
օրիոբգին
բերնէն,
այս
հար
ցումն է։ Փաբիղեան
վա(ւաէօ<քձ՛
պիաի
ր–
,.էր.^ իԴչ կբ փափաքիք
, պարոն : Գր ֊
նոլմի
մբ Համար
ներս մտնող
երկու ան-
՛ձեր պէաք
ունի՞ն
որեւէ
օղնութեան
:
.Ր՚սյց
Ամե րիկան
քբիսաոնեայ
երկիր
է,
.Հոն
մարդեբր
իրարու
եղբայրական
օգ -
նութիւն կր պաբաին , եւ
առեւտրական
այս
հանգիպումին
մէջ ուր ծաիսողբ իբ
նիւթական
չահն է որ կ՚ակնկալէ
միայն ,
կարելի չէ քբիստոնէական
բարքերու վա -
յել զգացումի
մբ վարազոյրին
ետին չպա–
Հել, տեսակ
մբ ամօթ խած ութեամ բ , չաՀ
մբ իրագործելու
մեղապարտ
ցանկութիւ–
•նբ ։
ՕՆՆԻԿ
ՊԷ՛ՐՊԷՐԵԱՆ
ԼՈՒՐԵՐ ձՍՅՐԵՆԻՔԷՆ
Երեւանի
թերթերբ
կը գրեն թէ պետա
կան հրատարակչականբ
1955^
լնթացքին
յաջորգաբար
պիտի Հբաաարակէ
հետեւ ֊
^"՚Լ
Ղէւ
՚Ք^ԲԸէ
Րաֆֆիի
նոբ տպագրու ֊
թիւնբ տասբ Հատորով,
Նար - ՚1"11սի
ժո -
ղովածուն
երեք հատոր,
Ա– . Պատկանեա
ի
րանաստեղծոլթիլններու
ու արձակի
մէկ
հատորր, Վ. Տէրեանի
երկերու
երկրորգ
հատոբբ,
0. Պարոնեանի
երկերու
ժուլո ֊
վածուն
, երկու
հատոր։ Կբ Հրատաբակ ~
ուին ԱրեւմտաՀայ
գրուլ1ւեր
Գ՛ Վարու -
ժանի , Ե– Ատեանի,
Ա՛ . Աեւակի ստեգ ֊՛
ծսւլործոլթիւններէն
մէկ մէկ
հատոր
,
Վ^ահբամ
Փ ափ աղե անի
յուչերու
առաջին
ղիրքր
••
ԱովետաՀայ
գբոզներ Աւ .
իսաՀակեանի
երկերու մէկ Հաաորբ,
Գ.
Գէմիբճեանի
ՀՎաբղանանք»
վե րամ չակուած
փէպբ :
Գարձեալ
այս աարի պիտի
ո1լսի Գ. Գե-
միրջեանի
երկերու
փեցՀատորեակի
, Ա •
Արա
զիի երկե բու եռհտտո բեակի
հ բատււ–
բ ա կո ւթ ի ւն բ ; Բաղմ աթիւ
օրինակներով
լ՛՛յո պիտի
տեսնեն Ե • Զարենցի
երկերու
ժողովածուն,
արձակով
միասին :
Հ. Ալաղանի, Վ. Նորենցի,
Գ. Մահա
լ՛իի ստեղծագործ
ութեանց
ժողովածունե–
ւ՛բ ՝•
Պի՛տի հրատարակուին
նաեւ Բ– թա -
փէսւլցեանի
«Ոսկի
Հովաում»
, Ա. Աւագ ~
եանի
Հ^իկացած
Հողբ» , Ա.
ԱաՀինեանի
«՜Ծարաւ»,
Լ. թարղիլլի
«կոմիտաււ», Ա–
Այվաղեանի
«Ընտանիք»
, Ա.
ՏովՀաննէս–
եանի «Առաւօտ»
փէոչերր : Ն •
Զարեանի
«Հացաւան»
, Հմ . Աիրասի «Արարատ» վէ -
սլերբ , քց . Գաչտենցի
^իյոգեգան»
,
Մ •
Աբմէնի
(ձՀեւլ^ւա ր աղբիւր»
վիպակներ
բ :
ԱովետաՀայ
բանաստեղծներ
Գ՛ էմինի ,
Աարմենի,
Հ. Աահեանի,
Հբ . ՅովՀան -
նիոեանի, Վ. Աբամունիի,
Ա. թէրղեա՝<ի
եւ
ուրիչ
րանաստեղծնե
րու
ժողովածու—
ներբ , Ա՛ Գաբբինի
առակներր :
Մ անկա
—. պատանեկան
գրականութեան
մ էջ պիտի
Հրա տարա կուին Աւ • իսաՀակ -
եանի սչատմ ուածքներբ
, Ատ
.
Զօբեան
ի
«Մի
կեանքի
պատմութիւնբ»
, Վ . Անան
եանի <^Տովաղաձորի
ղերիներր»
, Ա • Կո -
բ իւնի «Կամօ» , Ա իմ "՛կի պատմ ռւածքնե -
րբ , Մ . կապուտիկեանի
, • Գաւթեանի ,
Մ
. Մաբղարեանի
ոտեղծաղո
րծո
ւթ
իւն -
ներբ :
Ծ րս՛՛ւրին
մէջ լայն աեղ յատկացուած
է
ղ.բւ" քնն աղա աական ա չխատ ո ւթե ան ց հր . -
տա րակութեան
; Լոյս
կ՚բնծայոլին
Աչոա
Տ ո վհ
անն
իս եանի « Ն"՛ լբան գե ան բ եւ նրա
ւ) ամ ան ակբ » մ եծածաւա
լ ա չիւա տ ո ւթ ի ^ -
նբ , Լ . Կ՚իւլեքեիսետնի
, Ա . կաբինեանի ,
՛Լ . Պարտիղունիի
, Ա • Նահապետեանի
եւ
մ իւս
քնն աղա տնե
բու
ղոբծեբբ :
Մ իւս
հան րասլե աութեանց
գործերէն
ՊեաՀբատր
պիտի Հրատարակէ Ա .
թւււր–
ոուն - Զագէի
, Զիքովանիի
,
ՆինոչվիւքւՒ
ԳՐԲ"
յ^Օ
՚^ՐԲ
•
ձ" Կ-1Լ աեսնեն
Հոմիրոսքւ
« իչիականր»
(չափածոյ
թարղմանու
-
թեամբ)
, Ռ
•
Թակոբ
ի զՊարտիզպանբ
» ,
•ՅԱԶՈՀՈիթքՓՆ
ՄԸ ԵՒՄ
«Անսամպլը Օրքէսթրալ արՓարի»
նր–
ւաղաիօումբր
Փետրուար
5ին չաբաթ
կրկ
նեց Աալ կափոյի
մէջ տուած
իր
չաբաթա
կան
նուաղահանղէ
սբ , ղե
կա փա
ր ո ւթեամ
բ
ՕՀան
Տ՚՚ւբետնի։
Յայտաղիրբ
որ կբ բաղ՛
կանար
Պէթովէնի
հետեւեալ
ղործերէն ,
—Ուվէրթփւո– ար Փրօմեթ֊է , / ^ / / / ^ յ յ / « / ^ ^
եր
կու
ս»1»«/^(ավւփասիօնաթա ,ք լէր աը լիւ՚ւ
որոնք
յա.ջոզութեամր
նուագուեցան գա*–
նակահար
Նաոււք
Սլիւզնի/յ
քլողմէ)
եւ 7րգ
սէնֆօն
ին
«Պրոմեթէի
ուվէրթիլո»շ
Պէթսվէնի
ա յն բացառիկ
կտորներէն
է ոբ գժբախ
տաբաբ
նուաղ կբ նուագոլի քան իր
միւս
գործերր : Հյ1ատ ղեղեցիկ
ատաԺիօ/»
մբ կբ
յաջո բ գ է
տբտւլ
, կրակոտ մաս մբ
գՐր ~
ուած
ոճով
մ բ որ 1լբ յի չեցնէ
իտալական
Ու֊վէռթիւււներր ,
ինչ ոբ հաղուաղիւտ
է
Պեթովէնի
մօտ :
Այս
ո Ն վ է ր թ - ի ս ւ ւ ը ,
ինչպէս 7բգ
սէնֆօնին
որ
ա
յլե
ւս ա
յնքան
րնգՀան
բացած
է
երւ՚ւ~
Ժչտասէ
ր
հասարակութեան
մօտ
որքան
Գ . կամ Ե • սէնֆօնին չատ յաջող
անցան
" ո յ ն
Հանգէսին
մէջ. 1էն"""ք"չլբ
օրքէս -
իժրաչ տբ Փառին
,
հակառա/չ
Փարիղի
չ՚ոտ
երիտասարգ
կաղմ
ե րէն
մէկր
բչլաչուն
մեծ
յառաջգիմ
ութիւն
ձեռք
բե րած է
քանի
մ ր
տարուան
գո յութեան
լնթացքին
ու Հա —
է.III
հ՜
է գնաՀատելի
մակարգակի
մբ : Աւ -
չագբալ ենմանաւանգ
երանգներբ,
մեգմ
մ ասերուն
մ էջ որ նուագա
իսումբի
մբ չա–
փանիչ7յերէն
մէկն
է : Ունի
առա ջնա
կաբգ
շատ
մ բ
չն չային
գոբծիքէւե
բ
որոնց
՛լ
երբ
կենսական է նուագախումբին
մէջ :
Օհան Տուրեան
եփաւնութիւն
ձեռք
ձբ–
գած է այլեւս
իբբ խմբափտր
, ինքնափս -
տահ ու համ արձակ
իր
չարժումնե
չաւն
մէջ
։Լալ
կբ ճան
^էա
ք մանաւանզ.
այս
նքւ–
ւաղախումբբ
՛լոր
ք " ՚ ն ի ց" վարած
էբ ՝
•^Երկուքին
միջեւ
տիրող
ներգաչնակոլ
-
• թի՚-նբ
բնական
է ալ
աւելի
նր -
պաստեց
կտորներու
գոբծագբռլ
-
թեան
։Տւ՚ւրեան
, առանց
խումբին
վբայիր
աւլզեցու
թիւն
ր կո ր սն ցն ե լո
ւ կրնար
ազատ
համաբձակ
տարուիլ
իր զգացումներէն
ու
նեչւշնչումէն
ղանոնք
Հաղորգելով
իր ճբ -
պոաին
միջոցաւ
:
Մէկ իսօսքով
յաղթանակ
մբ եւս մեր ե
բիտասարղ. յսչւուեստագէտին
համար , ո -
բուն
ապացոյցն
էր միջազղաքին
Հասա ••-
րակութեան
մբ նեբկա
լութ
իւնբ։ Աաչ կա–
վօն
անբաւարա
բ կուզ
ա
ր բ" է" բ ր
բն՚չ ՛՛ւ ՜
նելու:
ՊԱՏՐԻԿ
քց . Բոգեւի,
կարաջալէի,
Ա. Միցկեվի Կ
հատրնտիրնեբբ,
քորէական
ղրոզ
Լի հր
Ենի
«Հողբ» վէպբ,
լեՀական
նոբավէսլեբքէ
ժողովածուն
եւ ուրիչ
գրքեր %
ՑԱՅՆԵ^^
ՄՈՒՐԱՏԻ
ՕՐԸ
ՓՈՆ ՏԸ ՇԷՐԻՒ
Աեբ. Մուրաա Ու -
ոումնասիրացի
Տէսինի
մասնաճիւղին
նա
խաձեռնութեամ
բ եւ աեղակաԿւ
ուժեոսւ
օժ ան գա կո
լ
թ ե ա մբ
տօնւււե ցաւ
յ ո լն ո
լա
ո
՚ձ^ին
, յունական
սրաՀին
մէջ՛
Օրուան նախագահբ,
Պ՛ Արսէն Ա իւղ -
մէճեան
իբ րացման
իւօսքին
ողեկոչեց քաջ
ռազմիկբ ու հեզ, ժսչաուն
,
ոլսոլմնատեեջ
Ա ուբատր : Ան՛՛բ
ողի՛ն եղաւ
նեբ^ւչարան
եւ Ա ե րաստա ց ինե
բ կազմեցին
իր
անունով
Ուսումնասի
լ՛աց
մ բ , որ ունի
աբ՚էէն եր
կու
որգեւլիր
սաներ
Աեւբի
Մուրատե՚սն
վարժարանին
մէջ ե
՛լ
սրկբ յուսայ
բաղ -
մացնել
թ ի ՚ ֊ բ , ^որհիլ
իրենց
Հայբենա -
կիցներու
յամառ
ջանքեբուե։
Յետոյ
ջե բ–
մաղին կոչ մբ ուզղեց
, որպէսղի
ուրիշնեբ
ալ
հետեւին
նոյն
օբի
՝1ւակին
:
Ներկա յացուեցաւ
Եր •
Օ՚ոեանի
« Զ՚սրչրլբ
Աբթին. աղա» թատեբախաղբ
,
գոհացուցիչ
լաջողութե
ամ բ :, Գերակա -
աարները
արժանի են քաջալերութեան
• է
Անոնց մէջ կան եբիտասարգնե
ր ,
ոբոնք
թէեւ Ա. բ. Գ.ին անծանօթ
, ր՚՚՚յց պա -
Հած
են Հա յկական
ջե րմ ւլգացումնե
ր : Ի–
բենց գերերբ
լատին տառերով
գրած
եւ
լալ սորված
էին :
Կ՛արժէ
յ ի չ ե լ նաեւ Պ– Գուբ՚լէն
Պօյա -
ճեանբ որ ամէն
աջակցութիւն
բնծայեց :
գործին
յաջո
զո ւթե ան
Համ աբ ;
Փոն տր Հ^էրիւիի
եբրեմնի
շէն գաղու -
թբ
նօսրացւսծ է այժմ , բ ՚ ս յ ց ամէն
անգամ
որ
գիմ
ում կատարուի
ազգօգուտ
ձեռ -
նարկի
մբ համար , սիրով
րնգ առաջ
կ՛եր–
թայ
:
Փ՚՚՚փաքե
լի է որ Տէսինի
Մ ուրատ Ու -
սումնաս
իր ա՛լ
ին
մ ասնաճ իւզբ , քանի որ
յ՚ոջողե
ր է ա քգպիսի թատե րա իսում բ մր
կա՚լմել , Վիէնի
թէ
Լիոնի մէջ ալ
սարքէ
հանղ էսնեբ , ստեւլծելով
Հայկա -
կան
ջերմ
մթնոլորտ
մր :
ՆԵՐԿԱՅ
ՄԸ
ՀՈՃԱՆ
ՏԷՐՏԷՐ
ԿՀԼԼԱՑ
թուրք
թեբթեբբ
կր գրեն . -
Աամսոնի
Հրէչ կոչուած
Հաճի
Հ^աքիբ
միաժամանակ
Աարբ Հօճա , Նիքօլաիտիս
եւ Փաստբբ -
մ աճեան
անուննե
րր գործածելով
իբբեւ
Հօճա , Հայ ել, յոյն քաՀանա
յ
ծպտու՜ռծ
Անատոլուի
ա յլաղան
վա յրեբուն ու Իս -
թանպոլլիւ մէջ «սլիւյիւճի»ութիւն
կ՝րն
՚ ր
ե՛.
60 — 70
Հ՚ող՚որ
ոսկի
շորթած էր ղա—
նաղաններէ ;
Վե՜րջերս
ոստ իկտնութ
իւն
բ էուր ՝ առած
ԲԱա
լով որ յիշեալբ
Ետիղոլլէ
^վր՚լույու–
սուի
՚քէջ ալ կր ղործէ , կին ոստիկաննե -
բուն ալ օժ անգա կութեամբ. ,
յանցանքի
Վռ՚"յ
բոնեց
զայն :
Երբ
կին ոստիկաններ
բ Հօճա
ֆաքիրի
տունբ
կ՚՛երթան
, կեւլծ
Հօճան
անոնցմէ
՛ք ին սենեակր
կ՚առնէ
եւ ՝
Օ
՚լիի
սե
՚լանին
ԴԼ"Վ"ռ Կււ Հրաւիրէ։
Բայց նոբ շիշ մր գր–
ն ելու Համա
ր
գ ՛ւ ւբս
ե լա
ծ պաՀուն
լան -
ցանքի
՚Լբ՚ոյ կբ րռնուի
ու բոլոր
մեղքեբբ
կբ խոստովանի
յ
«ՏԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(77)
0
3 (1 ի
շ ե
V
է
Ս
Մեր
ճաբպիկ
լուգո րգնե բից մի
քանիսր
.բտրձրացտն
նաւերի
վբայ ;
Նալավաբնեբբ
Թուրքեր
էին եւ ագիս -
գորմ
իսնգրում
էին . «Աի սպաննէք
մեղ ,
մենք կբ ղանք ձեղ Հեա , ուր որ ուզէք »
է
Նաւերբ
ե՚լերքբ
բերին ;
քցարսխեցին
տ
ք^^ո՚լացանք : Աաքուբ
ջուր
խմեցինք , մեր^^
ամաններբ
ջուլ՚ով
լեցուցինք եւ Հրամա -
յեցինք,
որ նաւերր
ուղղեն
իրենց
բ1ւթաց–
քբ
ղէպի
Ազթամաբ
յ
Ամէն
մի նաւի մէջ
30
տղաներ
ւչետե-չ ֊
ուեցան։
Հաւասար
կերպո՚է
բաժանուե
—
ցան
I
ԸնղՀանուբ
Հրամանատարբ
իսիոտ
կե րպ՚՚՚ի
Հբամ այեց , որբոլորբ
իրար
ուց
ե բկո
լ
Հաբիւր
քա
յլ
միա
յն
Հեռու
լին
հ՛՛ :
ե թէ մէկբ
ոեւէ խան՚լա
ր ո ւմ կամ մի "՛յլ
րան
ունենար
, առաղաստր վար
իջեցնե/ով
ի՛ք աց պիտի տտլ՛ , որպէ
Ա
՛լի
միւսնե
բբ
կան գ առնէ ին ։
Այ՚չ՚՚չէս
յ՚սռաջանում
էինք։
Տ՚լանեբր
եբղում
էին ՚լանազան
երղեր - Թուրք
նա–
ւավալ՚ներբ
եբէ/լ
Խնձսբկինից
ոչիարներ
տարե
լ էին թբքական
բանակին
:
Թուրք
ղինուո րականնե
րբ
ուղե
լ
է ք՛ն
ւղաՀել նաւավարներբ
այսօրուան
ծառա -
յլ՛ ւթեան
Համար
ե ւս : Բայց
ն՛ս ւ՛ս պետ
բ
պաՀապան
ոստ իկանասչե տին կաչառք էր
տուեչ եւ աւլատուել։
Եկե՜լ էբ մեր լողա—
ցած
՛Լա յրերր՝
փայտ
րեռնալոլ եւ տանե
լու Համաբ
Վ^ան ; ք՛բ չաբ բախտէն
նա
բեկտւ սար ու ձոր ղղրղացնող
ֆետա
յի —
ների
ճանկլլ :
Աղաչում , սլաղաւոում էբ , որ իր
կեանքին
խնայէինք։
Ասում
էբ. ^Երեիսա–
ների եւ էլաւակնեբի տէր եմ ; Տունբ
ինձ
կբ սսլասեն : Եթէ ՛լի" "՚՚լաննէք
,սպաննած
կբ չինիք նաեւ
զաւակներս
եւ մի
օճաիս
մարած կբ լինիք» :
Մ ուրատբ պատասխանեց
նաւապետին
•
« Ոփ
թուրք
, ֆետա
յին սոփոր չէ անղէԿւ
մաբ՚չկ՚սնց
եւ կանանց
ձեռք տաչ։
ԸնղՀ
-յս–
կառակն
, ֆետա
յին
պա չտպանն է թո
յ լ ե –
բին։
Ն՛ո կռւում է միայն
ռայա
ժողո -
վուլ՚գներին
իրաւունք եւ
Հսււասարու -
թիւն
ձեռք բերելու
համար : Ն"՛ կռւում է ,
որ «աղա» , «տէր»
, չլինի՚ն :
Մենք մարդասպաններ
չենք ; Ա արգա
պաննե
րբ ա յն ժ-անտագէմ
պա չտօն ե ան ե բն
են , որոնք Հբամաննեբ
կ՛աբձակեն
կոտո -
րեչու
խեղճ , անմեղ , տն՚ղտշապան
Հա -
յեբին : Օ՚՚մանցի
աւա՚լակնեբլւ
խտրու —
թիւն։ չեն դներ կանանց
ե
՜լ
տղամարդերու
մ իջեւ : Ֆեաա
յին նրանց
ղէմ է կռւ՚ււ՚Տ :
Նրանք ,
էիոխ
՚ոնակ
ֆետա
յ՚՚ւն
ձե ր բւսկա -
չելու,
բանտարկելու,
պատժելու,
բան
..դ
կր լեցնեն
տնմեդներին
եւ ծեծի
Հարուած–
ների տակ կամ կբ մեռցնեն
, կամ Հա^ -
մանգամ կբ գաբձնեն : Ո՞վ է
մե։լաւորբ,
երբ
մենք երէկ
մեր անձբ
պաչ՚ոպանելու
Հ ս։մաբ
՚լէնք
ւէե ր ցուց
ինք եւ
կռուեցինք
կառավարութե։ոն
՛լէմ ; Միթէ
մեղաւոբր
ղիլղացի՞ն
էր ; ինչո՞ւ
մե։լ պատժելու
վ։ -
խարէն
կա ռա վա
բ ո ւթ
ի
լե
ր մեր Հեռանա -
լ՚՚ւց
յետոյ,
թաչանել եւ ս։ւլսւննել
կուտյւյ
ղ իւղ՛ս ց ինե
ր ին : Այս բոլոբ
չարիքի աղ -
բիէ֊ր
Բ
Ա տամ
սլօլ նստած
կարմ
իր
ւլաղանն
է , եղեռնաղործ
Համ իտ ր ; Ուսաի ,
մեՂւք
կբ ջանանք նրա ՚չէուխբ
ջաիսջաիսեչ : Ե ՚ Օ–
օձի
՚ԷԼՈւխբ ջաիսջախուի
, նբա
մարմինբ,
^պոչբ
ոչ~մի
բանի
1լբ ծառայէ։
Այժմ
֊գու
անՀոգ
եղիր։ Գու միայն ջանա, խարղա -
իւոլթիւն
չանել , եւ մեզ առաքեսրգել
մեր
ցանկացած
ապաՀով
վ՚ոյրբ։
Այն ատեն կբ
վարձատրուիս
մեր կոգմէն
» յ
Նաւերբ
չաբժւում
էին , եւ ։սռագ։ոստ -
ներբ,
ուռած
քաւՐիից , մեղ տանում
էին
իսաղաղոլթեան
Հանլլբուանբ
:
Վ^տանւլից
ղոնէ ւքի ժաւք ղերծ
ԷԻ
^Ք
է
մանաւանգ որ ոչ մի կողմից նաւէր տե՛ւ–
նլում : Ցամ աքից ա յնքան
Հեռուն
էինք
,
որ մեզ չէր Հասնի ոչ ռումբ, ոչ
Հրացանի
եւ. ոչ էլ թնգանօթի
ւչնգակ
։
Մուրատի Հետ
տոանձնացանք
նաւի
մի անկիւնբ
; Եբկաբ
տարիներ
մի սե՜ղա ի
փբա
յ ճաչել
էինք եւ միչտ
իրարու
մ օտ
քնել։
Մուրատ
, Աւօ , Կայծակ եւ ես եբ -
կար տարիներ
բաժանել
էինք մեր ուրա -
խութիլններն
ու դառն։։ւթիլննեբբ
:
Այգ օբբ կայծակն
էլ մեւլ Հետ էր։ Ի"կ
Աւօն՝ Վանում ;
Գիտէինք
որ նա անՀամրեր
ս։դասում էբ
մեղ
է
Գիտէ ինք , թ՜է նա որքան
իր չար
բախտն էր անիծոււք
, որմեւչանից
բաժան—
ուել եւ մնացել էր Վ^անում ;
Ես ասե •
Մուրա։ո,
գիտե՞ս, գու չատ մեղա -
ւոբ ես; ինձ Համողեցիբ
Աիւլաթ
մնալ ,
մինչ ես կ՝ ռւ։լէ ի որ մ իասին
չին է ինք եւ
միասին
կռուէ
ինք : Գու ինձ թ՚՚՚լիբ
ի"ա -
ղաղ
վայրի
մէջ եւ ւլու ւլհացիր
արեան
գա չտ ր
յ
Ւնչ խագա։լ
վ։ոյր։ Ա իթէ՞
"՛յս երկ–
բում կայ մի այղպի"ի
տե։լ։ Երբ թշնա -
էք
ին մի յըսէնի
էէէմիս
չի
Հեէոասլնւլում ,
այգ չի նշանակու
։ք
, որխա։լւո։լ
շրջան է ՚
Բո շրջանն
էլ ունէր մեծ վտան՚լներ։
Մի––
այն՝
թշնամին նախ ուղած
է՜ր
մաքրելԱա–
էէունից
Մ չո
յ ղո՚շ՚ոն
ի՚ջ^՚ոդ ֆետա
յինե րին
,
յետո
յ իրեն
Հէսմէէէ
ր
Հ ե չւո կր Վ՚նէր
մ
իւս
վայրերում
։լ.։ոնոլող
Հ։սյւէ։։լկներր
Հետա–
պն՚լելր։
Մի խօսքով՝ նա նախ
կոլղէբ
։լ լիսաւո բ ուժե
րր խորտակել
եւ
լետո
յ
փոքր
ուժեր
բ բնաջնջե
լ :
Աիբեվ. Մ ո
է. ր
ո։ ա
1լ՚ոււլե։ք քեղա—
նից
լ " ե լ այն բոլոբ
դէպքերի
մանրսէւքսէ–~
նութիւններբ,
"ր տեղի
ունեցան
, լուլի ։ե
ոկի՚ւբից
Ի ՛քեր , մեր բէէէժ անում ից ասգին
է
(Շար.)
ԱԵՊՈՒՀ
Fonds A.R.A.M
