99
Երեւււււնըմէ1լ
ւոալւիէ ի ՛Լե բ վր Հր՛"
-1
ւոալ։։ււ1լւււի
^ՀայրեՆիք » Ամսագէլւքլ։
ւ
^11/յ ""Լ՛ք
ա
յ/՚ն
գալւձած
այս 1լաքւԼ ւոր •
պարբերաթերթԸ
հ՜անօ թ ա ցնե էու
^ստմ
սէ
ր՛
էէ որ էլր գրենք
ույս տողերր;
Ամսագիրր^՛–
ձ՜անօթ է տրղէն
, ոււելԼէ քան երեք տաս–^
նաԱ՝Լա1լ անրնգ֊ւտտ
Լւ արղէւնաւոր Լ՚ր\
հ՜առա յութեամ
ր :
|
Այո
տողերր կր ղրուէն
,
ոլշաղրու - ՜՛
թեան
յանձնելու
֊էամար ոչ
-
սուԼորական\
երեւոյթ
մր ;
•
Լ՚ռւԼանգակ
՜հայութեան
՚ ^ է ք ,
չՀաշուե—;
ԼուԼ Աէւէթարեան
գ ՚ ՚ յ գ Աէարանռւթէւև
—՚
ներուն
օրկաններր
ճ
ԲաղմաւԼէւգ » "՚– \
^Հանղէս
Ամ սօրեա
յ
»
ԼԷ
ւգա ւո ա ֊, ահ ^
որ ամսագէր
մր, գրական
, սլատմական
,
րանաոտեղհ՜ական
, յուշաՎրական
եւ քն— ՚
նագատական
րուԼանգակութեամր
, Հրա
— 1
տարակուահ
Րէէայ
անրնգ
֊էատ
, այղհա— ;
լալով եւնէւթերու
այղ այլաղանու
— .
թեամ ր ;
քյւ
աւելցնենք
նաեւ
,
ա յնքան
տա— ;
րահուահ
Րէէայ
՛լ աղութէ
ղաղութ
, որ —
քան « Հայրենէք » Ամսազէրր :
\
Անէկա էոյ" տեսաւ
խուճաւզայէն
շր -
քանէ մր
(1922)
, նոր տարագրութեան
Հ
մր,1
ւյկական
էւան։։ ուա
հնե րու
ՂԷ՚ՂԷ
արտասա~էման
էէաԼււուստԼ։
օրերուն; Այն
աաեն , երր Թուրքէռյ
Հայութէւնր
,
ա -
Հաւոր
տարագրութենէն
վերա։լ.արձէն ,
՜^ազէւ
Լրէլու — երեք տարէ
շուն*
,առ։սհ–
Պոլսոյ մէք, նոր սարսավւէ
՚^ր ֊•ետեւան
—
քով,
թուճասլէ
մատնուեցաւ
;
Գէ
չ՚՚՚՚ոԼւ
չնե ր ու թումումէն
սարստվւա -
Հար
թռչուններու
նման , անգամ մր եւլ՛
տարա՚լէ՚ր
գարձաւ,
ցրուելով
աչԼսար՝>է
էորս
՝էՈւԼերուն ;
\քման թուականէ
մր եւ նման
մ թնոլո ր—
աէ մր ՚քէքէ
յանգզնութէւն
էր
ձեռնարկել
ա յսոլէււէ
րաւլմ ահ։։ւԼսո
Հրատա
րակոլթեան
՛քր : ԱէսքոգոլթԼան
ոչ մէկ ւ)րաւական ,
էնչսլէս
նաեւ ոչմէկ աւգաՀովութեւն՝
թէ
տա րաւլէ։ ր ու ց րուահ
ժոզովուրգ
մր
սէրա
ու տրամ աղրութէւէւ
սլէաէ
ունենա ր կար~
գալու
։լայն;
Ասլրեցնելռւ
զայն Լւ ։սնով,
այսԼւնքն
անոր րովանգակութեամ
րՆ ու
չունչովր
աւզրելու ;
Լրաաարակութէււ^ւ
մրն էր սակայն
Ամ—
ոազէրր
,
որ
կոթնահ
կր
Ամերէկայէ։
մեր
Հգօր ու Հեռատես
կաղմ ա 1լերոլո ւ թե ան եւ
՛յր ենա,ուն՛֊ ու ռոՀառե բԵրող
էէս րււ —
թեան :
*
Գժուա
բէն խնգէ րնե ր էէն , Հրատարա -
կութեան
նէւթական
հանր
Հոգր •
յետոյ
ձեռնՀաս ու ց է։ բ ուց ան ա շվսա տակէ ցնե ր ՚։ ւ
ա ։։լա Հ ։։ վո ւմ ր եւ յետոյ
անոնց
աշէւա —
տանքէն
վարձատ
բութէ
ւնր , որ
նոբ ու -
թէւհ
մրն էր գրեթէ մեբ մամուլէ
սլատ -
մ ութեան
մ էք , գոնէ ա յ։է չավավ ու
տսյ–
բողութեամբ
;
Ամերէկան
,
այսէնքն՝
ամեբէկաՀայ
Հայրենասէր
ղաղութր ել մեբ կաղմա -
կերսլութէւևր
, օւլնոլթեան
Հասահ է ար
տասաՀմանէ
Հայութեան
, տագնաւզէ բո
լոր
թուականներուն;
Հողացահ
է գա -
զութներու
սնոլնգն ու բաղմաւլէոք,
էլ,,, -
րէքնեբր
, սէրով ուսէբտ՚յմ ;
Այգ
Հոգահութէւնր
կր
թուէ,։
րլէ՚ոէ
թերէ ու անկատար
, ել ամերէկա
Հայու -
թէւնր,
յանձէն
Հ. Տ– Գա շնակց ութԼան ,
մ տահեց
մ տաւոր , ու
Հոգեկան
սնունգէ
մասէն– Այգ գորհէն
ձեռնարկեց
^րեք
տասնամեակ
առաք, « Հայբենէր
» Աժ՛ -
սաղրէ եւ ՝^ետա։լա
յէն
ա
յլ կաբւլէ Հրա -
տարակութէւննեբով
, տարագիր
Հայու -
թեան
էմացական
սնունզն ալ
։սսլւսՀււվե~՛
լու Համաբ :
էքլ
այսօր , երեսուէ։
ա։սրէ եաք, գ.էտե1։ք
թէ էնշ Հրաշք
ղորհուեցաւ
ա
րէ
ւլետնին
վբայ ;
ք1քմբադբութիւնր
,
ւլլիսաւորուիժեամր
լ^կեր Ա . ԳաբբինԼանի
, լհ։։ւեցաւ
՛է՛՛է՛ -
հ՜ի, անսւգառ Հաւատքով–
կրցաւ
թերթին
շուբք
Համախմբել
Հին ունոբ
սերունղէն
ականաւոր
ու
^որՀալի
ղրռւ^եր • բաքա–
լերեց ու սրտասլնղեզ
ղանոնք
,
Հոգեկան
քաքալե րան քին
մ իացնելով
նաեւ
նիւթա -
կան
վաբձատրութիւնր
, Ամ սագի։ ր ր գար–
ձնելով տարագիր
մ տաւո
բականութեան
ժամ ագրավա
յրր ՜– Հա յ
մ շակո յթէ
ու
սլատմ ութեան
անմ ար ու անմ արե
լի վա -
ռաբանր :
« Հայրենիք » աւելի։ քաներեսուն
։ոո։—
րէ գբ
ա
կան ո ւթ ի ւն տուաւ
, ուսումնասի -
րութիւն
, վէ՛գ , քե՜ր թուահ
, թաարերղ
ու
թիւն ուքննա։լատութի։ւն
; Հոն է որ էո րւ
տեսան
Շանթի
, Աղրալեանի
, Ձ,աբեւսնի ,
Աշակսէնի
, Շէրվանղաղէի
եւ այլ Հին ու
փա յլուն
գբոէլնեբու
ղոբհերէն
շատե բր ;
Նորեբէն՝
Հոն է որ իրենց առաքի7ւ ՛էռր—
հ՜երր տուին,
առաքին
։լրական
ճախբանքր
րրէն՝
Համաստեղ
, Վ • Շուշանեան եւու —
բիշներ է
քքւ Հոն է որ ւլրական
ն։յր սեռ մր մչակ–
ուեցաւ
, Տ ուչագր
ութ
էւն ր , որ մեր մոսւէկ
անցեալէ։ն
ոգեկո
չում ով , աղգա
յէն , յե -
ղափոիսական
գէսլքեբու
աբձանաէլրու
—
թեամ բ , քլենգանի
սլատմ ութէւՍբ
եւ
սլատմ ութեան
թանկագէն
ատաղձր տր -
լաւ,
վկա յութեամ
բ
ա
կանատեսնե
բ ո եւ
բուն էսկ գոբհիչնեբու
, որոնցմէ
չատեբր
չկան
այլեւս
:
ք՚նչ կորուստ
սլիտի բէէ՛" Ր Հա էող ս;աս1 —
մութեան ու ւլբականութեան
Համար
, ե —
թէ էԳՐ"՚–էէ^
" ՛ յ դ յ"՚–ԺսՐ՝
էհ՚^ւբէնէ
, Ար
մէն
Գարոյէ,
Անգրանէկիւ եւ ուրիշքւհբու
^
կողմկ , որոնք յիշատակ են այլեւս
, բայց
իբենց
ղոբհերով
կենղանի ու անմաՀ :
Այսօբ , երեսուն
տարի ետքն ալ , կր շա–
րունակոլի
աւանղութ
իւնր , ք՛՛՛ն քովր
Հ ին
ու նոբ սեբունղի
լաւտւլո
յն ներկա յացու —
ցի^էերուն,
որոնք
1լաշիւատին
աշխոյժ
սլաՀել
Հայ միւոքր եւվառ
Հետաքբքբու—
Երկու
ղիւ՚լ՚սցէ՚նեբ
Ա՛նք, էնք
կով՚ոու–
նէն, ես կ.–՛ ՚լէ՚-գէն–
Զէ՛նքր շէէ ճանշ -
նար եւէր անունն
անւրոմ
անհանօթ
էր
ինհի :
Փոքր
մանուկ
ի
իսե լասլատակիս
մէք ,
Հազիւ կար շատ կարճ
ց։։։նկ մր անուենե -
բու,
որոնց առաք ինն էբ Եղօն;
Երեւակա–
յութեանս
մէք ուժի
մարմնացումն
էր ան,
վասնղի
, մասնակի
Հարուահ
մր րաւա -
կան
եղահ էբ իրեն,
փշրելու մեր անՀնա–
զանղ
ցուլին
երկու
եգքի՛ րներր մէկանց :
Որքան կր ւիափաքէի
իրեն
նմանիլ,
ՐԱ՚՚՚Է
ամենաղօր եւ ուժեղ։ Ւբ
Ր"Է"Ր
շարժում՛–^
նեբր,
/լեցուահքր
, քալուահքր
, րաբե –՛
ձե լութեան եւ սլաւոշաճ ութեան
օրին։սկ -
1
ներ էին ինհի Համաբ
, զանոնք
անմիքա -
սլէս կ՝րնզօբինակէի
: Բայց եբրեք չէի կբ
ցահ
նմանցնել
այն քաղցրալուր
ոուլոցր,
երբ
եղներուն
խումբր
, օրուան
յոզնաբեկ
աշիսատանքէն
եաք գէպի
Ալիս
ղետր կր
գէէ^ք •
Այ՛է կենգանէնեբն
անղամ
, յատուկ
։։ո–
՚Լորութիւննեբ
ունէէն
էբենց
հաբաւր յա–
։լե։յնելոլ;
Ոմանք
ճէշղ
եզերքէն
էլեցահ ,
Հազէւ
էբենց
կճւլակնեբր
քրամոյն
, էսկ
ուրէշներ
մէնչեւ
հունկեբր
։ւեաէն
մէք կր
յառա քանա յէն;
Բայց
ւլրեթէ
բոլորն ալ կր
սպասէ էն,
Եղոյէ
սոլլերղէն
վերքանալուն
քուրէն
ղուբս
ելլելու
Համար ;
Հասակակիցներ
էէնք ; Հաղէւ
3
աաբէ
մէայն
մեհ ՐԷԷ՚ոԼ՛"– Կր Լ՚նձմէ ;
Ար մր չտեսայ
զէնքր։ Ւբ
ր՚ոցակայոլ^
թէւնր
անրւկէռնելէ
թուեց։ոլ
էնհէ : Աբգ^
եօք Հէւա՞նգ է, խորՀեցտյ։
իսկ
՚ է է ՚ ղ ր
խոբ
յուզ՚՚ւմԼւ
մրմատնուահ էր;
Հ՛՛՛՛՛Հ -
ճեսլ քայլեր կր նչմաբուէէն
, որոնց
Լսոլլ
արձաւլանէլէն
կր էսաոնուէէն
Հառա քէ Լլ^
լացէ։ աւլաղակնեբ : Որ "՛՛ւ
•»«/ւ/
ար կոլլա -
յին , ո՚^վ էր մեռահ
, է՞նչու
Համաբ ժա -
մուն կոչնակր չէր Հնչեր; Ե՛– ո՚^ւր կ՝եր ֊
թալէւն
խելաղաբնեբու
նման էւբենց
մազե–
ԲՐ Հովփն տուահ,
՚ւէ"–՚է՚"3է
^է""֊"րներ
հահկեէով
էբենց
րնթացքր
՚էոչէէ
թանձր
վարաւլոյրէ
մր ետէն :
Տաբօրէ՚նակր
կր ւլտնէէ այո
բացառէկ
իրարանցում
ր , առանց
անղրաղաոնա
լու
^ ^
որ ազւստասէբ
, խաղաղ եւ սլատուախն
–.*^
ղէբ
ժողո։լ՚։ւրղէ
մր "՚֊ղղակէ
սրտէն
մէս |
ուահ
Հաբուահէն
բնական
Հետեւանքն
էր , ՚
Գարանակալ
բոբենիներ
, ռրռնք
ոճիրով
սնահ , յա րձակե ր
է է՛ն թէ՚թեոնե
րււլ ղր–
ւարթ
ւլունաղեղ եւ թռչկոսաւն
է՚ումբի
մր՝
՚էէ՚֊ղէ
քէ՚բեր
աղքէւկնելաւն
վր՚ոյ
,
ա–
ռեւանղելով
Աչխէնր,
Ե՚էոյի
քոյրր :
Այ"
Գէ՚էքէ^
Հազիւ
քանի
մ ր օր ետք ,
անա1լնկալ
՜էուճոյքն
ունեցա
ք էբկէն
։լւո -
նե էու
րնկեբս
, նո յնքան
ղուաբթաղէմ
է, լ
Հպարտ;
Ուղեցէ
ղէւենալ էր ուբախու -
թեան պատճառր ; Կր նկատէ ի, թէ
ժամա֊
նակր չատ կարճ էր այղպիսի խոր
՚Լէչա
մր ամոքելու
Համաբ :
Այսւէլէ"
բ ա ւլտտրեց •
« Անցեալ
երեկոյ
Հայ մր,
ոբ,,լն
Համար
կ՝բսեն թէ ղէչեբ
ցորեկ կր Հսկէ
թէ՜ւն ր Հս՛ յ մ չակո
յթէ ՛՛ւ ոլատմ
ութեան
~,անգէպ ;
Հայ
մէտքր
Հոն է, Ամոագրէն
մէք, էր
րոլոր
հէարձակումներով
: Անչուչտ
, չենք
կրնար
րսել , թէ մ է չտ
։լ լո ւԼս—զո րհ ո ցն^ ր
կան
Հոն. կաբելվւ չէ . բա քց անւԼիճե լի ՚ է
ոբ կան Հ՛՛՛յ
՚էբ՚սկ՚ոնութենէն
ու պատմու–
թենէն
րնտբուահ ու՚եեր<նչռ։լ
բաւլմաթիւ
է քեր , որոնք
անլի ո խ ա ր ին ե լի են ։ս յսօր :
Այս
ամոաղիրն է , որ Հայ մաքի ամէ -
նէն վաւերական
վկա յարան ր պիտի
մնա ք
ապաղայ
պատմութեան
Համար. Հաս —
տատ ու Հրաշալի
կոթ։։ղր
Հ՚։՚յ
՚^չ՚՚՚կոյ
—
թին,
անոր փառ^։ ուշտեմաբանր
միան—
ղամ աքն :
Ա,ռաս
%էք
Ամ սաայ-րէւն , տարակո
յս չկա
յ ոբ ,
ոչ
միայն
Հ՛՛՛յ
Տ եւլււււիո ի։ ութի
ւն ր ,
այլեւ
Հայոց
նորաղոյն
պա տմ ութ
էււն բ ,
՝՚՚"յ
մւռքի ու մտահման
ստեղհաւլ։ւրհութեանց
Հետ,
պիտի
մնար անկատար :
Ապագա
յ պատմ աբանր պատմ
"ւթիւն
չի
կրնար
ղ րել , առանց
«Հա
լրենիք»
Ամ սա–
՛լբէ աւելի քան
2(50
ստուար ու բովւսնղա—
կ ութեամ
ր Հարուստ
Հատո րնե բուն ;
Կ^արժէ , Հետեւաբար
, որ իր
331/՚ք
տա–
բեղարձին
առթիլ
, անղամ
մլ^ւ ալ յ ա յ -
ւոաբաբենք, որՀայ Ատքի
Ա՛յս
կոթողր
ոլէտք է մնա յ ՛ոմ ուր եւ ֊.աստատ , գա -
գութէ
գաղութ
տաբահուե
լով , որոնց
՛ք է՛
քեւ
Հղօրաղ Ոյն կասլր
եղ։սւ ան
անցեալ
երեւ՚նամեակին
, իր լւս յնա
խ"՛.. ութեամ
ր ,
չօշ՚"ւի՚"հ
նէււթերու
բաղմազա/աւթեամբ
,
ազգային
չունչով ու ոգիով,
եԼ\^ալաքա–
կ՛ոն աշիսատակցութեամբ
%
՜՝. ՜
Ա,սօր ալ, իմացական
ոսկեղէն
կամոլլէք
մըն է ան ոչ միայն
գազութնեբոլ
մէք ցր–
ւււահ մտաւոբականութեան
, ալլեւ
Հին ։ւլ
նոբ
սե
բռւ1
։էլնեբու
միքեւ, իր ձւլտումնե -
րով եւ ի բ ա գ ս բհ՜ումնե րով ;
Գրական
ժամ անցի
մ ր Համ աբ չէ որ կր
Հրատաբակուի
ան , այլ ազղա
յին առաքե
լութեան
մր Համար
. աՀա թէ
ինչու
Աւ1 ՛է ագրի
մ ուտքր
Հա յ
լ^տանէւքէ մր
ներս , Հէւն օրերէն
էոյս մլն է , մեբ մԼհ
մտա
ւոր ականն եր էն արձաղանղ.
մը • Հս։ -
յ։ոորսՀպւոնման
ս։մուբ ուՀողեկան պատ—
ու։։ւնղան մբ :
Անէւկա
մ եբ
յաւէւ տեն ական– Հա յրենի
քէն
լու։ւեւլէն ու ա"լբուլ
բեկոր
մբն է ; Հա լ -
կւ"11"էնութեան
չատրուան
մր։
(ԽմրաւյբակաՈ ՀԱՅՐԵՆԻքիյ
3 Ո Ի Շ Ե Ր
ՄՈԻՐԱ8Ի Կ Ե ԱՆ-ԻԷ
՚Ն
*
(Բ– եւ վեբջին մ՛ասյ
Երբ է՛ր ձին գանգաւլեցուց
իրեն
մ՛եր —
ձեցանք
, յա յտնեց
ինք
մ եբ իսորՀ ուրգը ՜.
Շատ լաւ էք մտահեբ
, ես իմ
ձայնս
Աուբատէւն
կուտամ
, րսաւ :
Կանշեցինք
Ա
ուրատր եւ իրեն ալ բա —
ցտտրեցինք
Հարցր :
- /Ս
ան ր պէտք է վա
րէ
՚-՚եղ , րսաւ
Ա
ուրատ :
— էքսէբիէթ– նէ աիբ սէ 0 օլուբ յ
(մե–
հ ամասնութիւնր
թող "րոշէ)
, պատաս
—
խանեց
Խանը,
կեսարիոյ
Տէբէվէնք
գէ՛ւ -
ղէն րէչալով
է՛նք ուիր եզբա
յրր
Ա
իՀբան
թր^ախօ"
էին :
Ամէնքս
մ էւա բերան
ՀԱ
ուրատր
ելու —
զենք» , պնղեց
է։նք ; Գժկամ ակեցաւ , բայց
֊•ամակեբպելով
րռաւ .
Ւնչպէս
յաճախ
, ա յս
ղ էչեր ալ ե -
րազեցէ թէ երկու
խոյեր
էրարու
վբայ կր
յարձակէն
, կ^ենթաղրեմ
թէ կռէւ
պէտէ՛
ունենանք եւպիտի
յաղթենք
, պէտէ
Հաչ—
ուեմ
մեռե^եբու
ղէաեԼնե ր ր եւ ձեր փամ—
փուչտնեբր,
եթէ պարապ
տեղր
վառահ
էք ձեգ պատաոխոանատու
պէտէ
բոնեմ
հաւաքաբար
ք
Ւսկ քու փամփոլչաներղ
,
ձայնե —
ցէնք :
ճակատէն
սսլանռւահնե
բ ու
թէւէն
Հետ կր բաղգատէք
, ոլատասէսանեց •
Համաձայնեցանք
•
Խ մ բապետնե
բու"
Համաբ
տնՀա"1^ալէ եւ
աններելէ
էբ
փամփոլչտր
պարապ
աբձակել։
Երկու֊
ժամ չէր անցեր՝ մեր ճամրուն
՛Լյ՛այ լրս -
ուեցան
— «թէսլիլք օլուն՛ թէսլիմ»՝ ա՚շա–
ղաւր՚եր
(անձնատուր
եղէք) :
Լուռ էր Ա ուրատ
Բէձւ՚՚յի
պատմու -
թեսւն
մինչեւ ա յս
մ ասր , բ՛" յց
արղէն
կա բհես
ասլբե լ։։վ անցեա
լի
՛ս յս
ղբուաղր
իր մանրամասնութիւններուն
մէք ,
կ^րնգ֊
մէւքէ եւ էնյ> կր
չարունակէ
ՀրաՀանզ
ե ց է րնկե րնէ, բուս
ձէե
րէն
է՚ք^՚ել,
բռնել
ցոյց տուահ
՚էէրքեր"
ե՛.րս–
պա"ել
մէնչեւ ես չկրակեմ ; Լազերր րս–
կ"ան
էբենց սեւ հոլխ
Հ րաց աննե րր ար -
ձակել, էնչ որ լաւ նչան էր մեղէ
Համար։
Գէտակով կր տեսնէէ
ոբոչ , որ թշնամ
է
անթէ
լ
վրաններէն
ձէ նստ՛՛՛էր
կ՝ուղ՚էուէբ
դէպի ճակատ : Համ բերեցէւ
մ էնչեւ
էւբենց
առքեւէն
դէպէ, մեղ
սուրուց։ւզ
ճեբմակ
ձիաւոբր
մ օտեցաւ
400
՛ք ե թր եւ քաչեց
ի
։իամ։է։ոլչտ
մր անոր ճակտին ; Աարղր
՚ է ը –
լոբեցաւ
վար : Ւր ետեւէն
ւքղռւահ՜ Հս՛ -
բիւրէն
աւելէ
ձէա ւորներ
արդէն
Հասահ
նոյնքան
Հեռաւորութեան
ւքր, րնկեբնե -
բուս
֊.ամ ազարկերէն
, արժանացան
նո
յն
բաէստին : Թնաէքին
իսրաաուահ այսստ–
ուաբաթիւ
գիա1լնեբոլ
տեսքէն
, էքեց
ձիե–
րը եւ սկսաւ
դիրք
բռնել
, ր.սյց յստակ էբ
ոբ էսակ էին եւ մենք կր Հնձէինք մեր իւ
րաքանչիւր
Համազարկով
բաղմաթիւ
դոՀեր ;
Թ քամիէն
յանդուղն
անձ մր, յաքոդե -
ց՛ու ""ԷԲգէէ
մէնչեւ մեբ սեփական գէր -
քերուն աակ եւ սկսաւ
անրնդՀատ
սեւ
վառող
կրակել
, որպէսղի
անոր
հռւխէն
չկարենայինք
տեսնել
թշնամիին
Լ՚"Ր ~
ժ՜ու մներր : Պ ոռացի
լ^կերներուս՝
որ ու–
շաղէ՛ր
Րէէ՚"ն
՚– Նետեցի քաբ մր դէպի
զէ,ն~.
քր։
Մաբդր
ղգուչութեամբ
կյլ^
՚Գ"՚Հ՚"–Կք.,,.
մեր
գնդակներէն
, բայց
քարէն
խաբուե -
էով չտկուեցաւ
ոտքի ել արժանացաւ
իր
պատ էժ՜ էն ;
Թչ1
՚ամ
ին տեսնե լով էբ զոՀեբու
թէւր ,
վՀատահ էբ : Շատ չանցած
էքեց էր գէր
քերր ու կռնակ
ղարձնելով
սկսաւ աղա -
զակել եւ փաիսուստէ։
դիմել :
« ԳաչըԱ,
ֆետայիլեբ եագըյօր»
(փա -
է՛էք, ֆետա
յէներր կր կրակեն) ; Համող -
ուահ էէն ոբ պարսէւկ մոԱաներ
էէ էնք :
Կեցէր , Ա ուրատ
, ք^գմիքեէյ
Բիձան :
Թ չուառականներ
ր
միայն
«դա
չ լ ն ֆետա–
յէլէր
եաղրյօր»
էէէն ոլոռաբ, այլ ^Աու
րատ աղա,
մէրհաւ1՚էթ– է յ լ է յ ալլահա պագ
• • • ; Արդէն ուրոր կռէւ ելՐԱաբ ու նեղր
կր մնա յէն կր ։լո չէ էն
նոյն
յանկերւլր
վս—
տաՀ որ իրենց
կռիլր Ա՝ ուրատ
ին Հետ է եւ
անՀնա բ է յաղթել;
Անդամ մր
վանեցի
ՅէարՀատր իբ Լսում րով
կռէււ
կ՚ունենայ ;
Բախտ ր կր ժպտէ։
մ ե ր իննե բ ուն ու կր
սկսին պոռալ
, »Ա՝ուրատ աղա ,
ալլսւճա
պագ մէբհամէթ– է յ լ է » ։ ( ^ ֊
Մուրատ, ի
"էր
ԱլլաՀի ղթա) ; Զեր
Հաւատքին
֊.այՀոյեմ
, կը պոռայ
ՖարՀատ
, ;
— Մուրատ տէյիլ . Մուրատն եավրու–
լարը տրր :
Մոլբաա
Հրամայեց
ձի նստիլ եւ Հե
տապնդել
թշնամ ին եւ անրնգՀտա կբ՛" ՜–
կել
անոնց
խաժամուժին
վրայ :
՛Բչեցինք
դէբենք
մինչեւ
Աբաքսր,
որուն
ալիքնեբր
ԷՐ՚"ցուցին
մեր գորհր ;
Մեր
լնկերներ
ր կռիլր
վեր քացած Հա -
մարելով,
կուզէին
ղտնԼւլ գետին
ծ՚սնծա–
զուտքյ,
միւս ավւր անցնելու
Համար
։Բայց
Մու բատ
Հ րամ ա յեց գաոնա
լ
վրաննեբր
թ է յ խմելու :
Մնացեր էին կիներ,
հեբուկներ
եւ մ ա– ,
նէււէլնեբ : Թավւեցան
Աուբտտէ
ոտքերր
լզելու
, կրէ^ւեէով
նոյն
յանկերղր
, Գթտ ,
Մուրաա
...
Մ ուրա։։։
Հրամ ա յեց որ ոտքէ։
կանւլնէ՚ն
ու. թ է յ սլատբաստեն : Ամէն
րնտանէւք կր
բերէր
նուէ րնե ր
. յաղթականներուս
:
Գոբ։չ. , աբծաթ եւ ոէւկեւլէն
ղար՚էեբ
գէ՛է–
ուեցան մեբ առքեւ : Եթէ էնծէ։
մնար
,
1լառնէէ։նք
աբժէքաւո
րնե րր , բայց
Հոն էր
Մ ուրատ
, որմե՜րժելով
ոեւէ
նուէր ,
յայտաբաբեց
.
Մենք Հանգարտ
մեր ճամրան
կ՝անց —
նէ էնք,
բ ՚ ո յ ց ձեր ա յրեբր
մեզ
գէ՚֊բէն
ոբսե-լ։ կարծելով
յարձակեցան
ու
գտսւն
էւբենց արժանի
ոլատիժ՜ր։
Վերցուցէք
ձեր
Լ՚րեբր եւ խրատեցէք
ձեր ցեդէւն ղաւակ -
ներր թէ
ֆետայէւնեբր
ժոէլովուբւլին
բարեկամներն
ենեւ ա յս։։ւՀետեւ
էլ.ւ։ւք
բոլռբդ
սլէտք է մեզ էբբ այգ լ^գունէք :
Կր տեսնէք
, լնկերներ
,
չարունակեց
Բէւձա , որ պէտք չէ իստբուէւք
Մուբատի
քաւլց բ ժ Ալի ՛ոէն , ե թէ
ղ առնա
յ
նո
յնիսկ
բա բե կամ
սԼւազւլ եստ քաՀանաներ
ուն :
Պէ՚ոք է ւլղուշանաք իբ
բարկութենէն
,
քանղի՝
«տէվէին
խազալր
եաման»
կ՝րլ -
լայ
. • .
^ՍԵԲԱՍՏԱՑԻՆ
ՈՒԱԱՒՑՒՋԸ
Պնակին մէք կարկան -
գակ
մր ունինք,
ոբուն կէսր կուտաս
Հա
յ–
բիկէգ,
քառռբգր՝
մայրիկիզ
, մէկ ութե -
րորգր՝
եզբօրգ, եւմէկ տասնրե բկրո
րդր
Ք
"յրէԿԷԳ՝
Ք ՚ - Ղ Է
է ՞ ՚ ^ չ կր մնայ :
ԱՐԱՄ
Ամանր
. . .
Fonds A.R.A.M
