« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
99
Հայոց
եկեղեցինե
րուն
մէք ,
Աւաղ
Հի՚եղշա
րթ-ի , գէ՚էե րա յէն
էեամերղութեանց
Հուով
յեաին
սլաՀուն՝՛
երր , րստ Աւետա–
րանիչին,
«էսաւար
կալաւ
ղամենայն եր -
կէ՛ր մինշեւ
ցինն ժամ»,
"1ր
մ՛ր
1լր
լսուի
մթութեան
թորէն,
"ԳԲ
մր սրտաճմլէ/չ եւ
աղեխարշ
.
-
Ո՞ւր եււ, ւքա՜յր իւք ... :
Ցաւի , աառասչանրի
եւ վսկհ՜անքէ ա -
ղաղակէ
մր աւելի
կան շ մր
ինքնալքումէ
ել
օգնութեան
֊
Ս՚սւ՜յր .. . :
Յէոուսի
ձայնն է ատիկա
Հ
Ասաոլահ՜որ–
ղին , Լքելով
աստոլահ՜ո
ւթեան
րո լոր ր
ււ–
աորողելիներր,
նետելով
րոլոր
ղերաՀրաշ
ւլրաՀնե րր
ղո րս սլիտի
կրնար
ղո րհ՜ահ՜ե լ
ցաւի ել վէշաի գէմ , կր Հետեւի
Հա
յոց
եկեղեցիին
ամէնէն
ժողովյրգական
, ամէ
նէն մարղկային
թելագրանքին
: կր մոռ
նայ
Աւետարանիշներուձ
քարողշական
խօսքր
.
֊ Հ ա ՛ ՛ յ ր , հ ա ՜ յ ր , ր ն դ է ՚ ր ր-ուլեր զիււ :
Վասնղի
, այս էսօս
ՔԲ
մե ղագրա՞նք
մլթ
է Աստուհոյ
՛էէմ՝ որ էքեր է իր որղին ,
թէ կր բանաձեւէ
խոստովանութիւն
մր ,
յթղոլնելու
Համաբ
Յիսուսէ։
քաէսքախուահ՜
Հսլարտութեան
կորուստ
ր կտմ աստուահ––
աղետա կան
կա րղե րոլ
մէք Համ ա սլատո
լ ո ւ
թե ան իրաւունքէն
Հրաժարում
ր, շեմ
ղիաեր
, • ղիաեմ
, սակայն
, թէ Հայ ժո
գովուրղր
րեմ էն , կր Հեռացնէ
Հայրր
եւ
աեղր կր ղնէ Աայրր,
որսլէսղի
Յիսուս
՛ԲԳ՛
/ է
ւմ
մրել
՛ԲԳ՛
՛յ »
կա աա ր ե լա սլէ ո եւ ոշ թէ տեսականօրէն
%
Արղարեւ
, ա յ դ ողբին
մ էք , ասաոլահո
ր -
ղէ՛ն կր տառասլի
մարդու
մր սլէս,
որուն
«սիրտր կր ւդոկեն»
, քէղերր կր փրցնեն ,
մռրթր կր քերթեն։
Հայոց
եկեղեցին
,
ա յսոլէս , մա յրոլթեան
կուտա
յ
ամ էնէն ՝
է։ րական եւ ամ էնէն
մ աբդկա յին
րմբռնու–
մր, - էսոստոփանեցէք
որ Կ՚"րեէէ՛
ՀԷ
րմրոնել
մա յրո լթիւնր^
^ԲԲ
Կբ Հաւատաք
թէ կարելի է բաժնել
ղաւակր
իր մօրմէն
X
էյ՚աՀուան
սեմին
փրայ է՛սկ է՛ր մօրբ կան —
չող ղաւակր կր յիշեցնէ
այն ոլաՀր երբ
մ ա յրական
միսերէն կր կտրեն կր
բաժնեն
մայրութեան
սլտուդր։ ԱՀա թէ ինշո՛լ էա–
ւադո
յն ղաղավւաբր
կբնան
կաղմե
լ նախ
մ անկա րա րձներ ր , որոնք արեան եւ ցաւի
սլատաբադ մբ կբ կատարեն
, էակ մր
բաժնելով
էակէն է
Հա յոց
եկեղեցէւն
, ուրեմն
, ուղեր է որ
Յէ՚սուս
մարդանայ,
իբասլէս
մաբգանայ
իր մօր բ կանշելով
, մ աՀուան
յանձնուելէ
աււաք, սիրտ բղկաող
ձայնով
մր •
-
Ո՞ւ-ր ես, մա՜յր իմ • • •
Հա յոց
եկեղեցին
ուղեր է ոբ
Յիսուս
մոոնայ աստո լահ սլեաական
կարդերր ,
աստուահտյին
ստո բոգե լինե բ ր կամ ան—
մաՀութեան
յաւակնութիւննեբր
, Հրաշ - ,
քէ՛ն կա րելի ութ իւննե ր բ կամ յաւիտենա -
կանութեան
աւանգութիւննե
բ ր,
որսլէսղի
հաբաւնա՚՚յ
մօրմով,
աաէթասլէւ
մօրմաէ ,
Հ բկիղուի
մ օրմ ով •
-
Ո ՞ ւ ր ես, մ ա ՜ յ ր իմ ա1աւշ ... :
Հայոց
եկեղեցին
, աՀաւասիկ
, կր Հե -
ռանայ
աւանգու
թենէն,
նոյնիսկ կր Հեգ.
նէ աստուահարանական
վէճերր
,
ոբոնք
մօր մր կուտան
աստո ւահա բնա կու
թեան
)ր–էււՓսրի(րք)
վւառքր՝
էւրրեւ
ուղիդ գա -
ւանութիւն
րստ ոմանց , իբբեւ
Հերետի -
կոսութիւն
րստ այլոց , կամ աստուահա–
հնոլթեան
(ր-է՜Ոթսքիգւք)
խոբՀուբգր
սլա ում ութեան էափ
Հին , վերքասլէս՝ Հա
յոց
եկեղեցին կր էքէ բնադտնցական
ո -
լորտներր, կբ ղառնայ
աւելի իբասլաշտ ,
աւելէւ բանասլաշա
, աւելէւ
ղդայուն
, աւե
լի անկեղհ
, Հետեւաբաբ
աւելի
ճշմաբէւտ ,
^բբ
V
"ՂՒ՛"
յ
-
Ո՞ւր ես, մ ա ՜ յ ր ի մ • • - :
Ըստ
Հա յոց
եկեդեցիին
, մայրր
անօթ
մր չէ , որու մէք կր գրուի
թանկաղին
ի–
րեդէն
մր
որ , սակայն
, մաս չի կաղմեր
ամանին,
ինչպէս
գինին՝
սկիՀին
մէք ,
ա
լլ րնգՀակառակն
մայրութիւնր
իրողու–
թէււն
մրն է ոբ բովանգակողր
կր
միացնէ
րովանդակեալին
, Համապատիւ
ել Համա–
աարր , էւնչպէս
էսնձոբին
մէք՝
պտուղին
բոյրն ու քաղցր
քուրր կր միանան իրա -
բու. ;
Այս ձեւով,
Հայոց
եկեղեցին
կ՝րնգունի
թէ նաէսապաաիւ է մայրութեան
գաղա -
վւաբր
ո րովՀետեւ
իբական եւ մարգկա -
յին , ատով իսկ աւելի
ղեղեցիկ
Հայոց
եկեդեցիին
այս աեսակէտբ
,միւս
կողմէ,
ապացոյց
մլթ է թերեւս թէ Հայ
մոդովու֊րգն
է միայն
, բովանգակ
աշխար
Հի մ էք , որ ապբահ է մայրո ւթեան
ցաւր
ամ ենա
յն անկե ղհ ո ւթե ամր եւ Հաբաղա -
տութեամ
բ \
Արդ,
ժողովուրդ
Հայոց ,
Գուք որ կր լսէք–> ամէն տարի՝
Աւագ
Հինգշաբթի
, ՚լիթ
րային
ժամ ե
րղութեան
սլաՀուն, մեբ եկեղեցիներուն
մէք, ո՜վ
դուք որ կր լսէք "ա սրտաճմլիկ
ել աղե–
էոարշ
ւ^ղրր •
֊ – Ո՞ւր ես. մ ա ՜ յ ր իմ . -.
ԱԻթէ
էէ՞՛ք էսաբուիր
լոել
ուրիշ
«ո՚^ւր
ես,
մա՜յր
էւմ» մբ Եփրատի
եզերքներէն,
« մա՜յր,
մա՜յր,
լթղէ՛^ր
թողեր
ղիս» ա–
ղաղակ
մր անապատներու
էսորէն , «մ ա յ–
րէ՛՜կ,
մայրի՜կ»
ճիշ մբ աքսորի
արիւնոա
ճամրաներէն
ել աբաասուալից
ձո րե րէն :
Այո՛ , սիրելի
Հայրենակիցներ
, գիտե՜մ,
ձեր ականթեբուն
մէք աակաւին կր գոզ -
գգայ
ուրի՜շ
«ո՚^ւր ես, մա՜յր
իմ» մ
֊. -
Բ •
Տակաւին
կր յիշէք , տակաւին կր
էսէք
կանշր, որ կուզայ Տէր - Զօբ էն .
-
Մ ա յրի ՜ կ , մայրի՜կ...
Հազարաւորներ
էին անոնք, ոբ կբ կոհ–
կոհէին,
իրենց
մայրր կր փւնտռէին , ի -
բենց
մօրր կր կանշէ էւն; Ե բա էսանե՜ ր , կաթ
հհելու
տարիքին
մէք, րայց
անօթի, մա
ցառի
մր մօտ լքուահ
մանութեր
,
ոբոնք
1լ ագագտկէին
•
-
Մ ա յրի՜ կ , մ ա յրի ՜ կ . . .
Հազարաւորնե՜ր
էին անոնք , որ իրենց
սէւրտբ կր պատռէին
, էւրենց մօրր կր կան
չէ է՛ն : Մ ատզաշ
աղքիթեր
ու վարդի պէս
նոր րացուահ
Հարսնեբ
, որոնք առեւան -
գիթեբուն
գրկին
մէք 1լագազակէին
լա -
լագին •
-
Ս՝"1յրԻ՜Կ
:
ւքայրի՜կ . . .
Հ ի ՜ ն է պաամութիւնր
: Գժբաէստ
մեր
աւլւլին է միայն
վփւճակոլահ
,
կարհես ,
ոգբալ
իր մայբբ։
մ՛ • գարոլ
Հայ մատե -
նադիր
մր կբ ՚էկայէ
. ^
« Տղա
յոց որ դկոտորեալ
մարամբքն
փարէին
, եւ ղիէին
զաբիւն
ստեանց
նոցա
ոբպէս
զկաթն» : Աբ թարղմանի՝
ե րաէսա–
նեբր
իրենց քարգուահ
մ ա յրերուն
կր
փւաթթոլէէւն եւ անոնց
ստինքներէն
արիւն
կր
հհէին
կաթի տեղ ՚;
Գուք,
սէ՚բելէւ
Հայրենակիցներ
,
բոլորղ
աէլանտտես էք չատ աւեթ
մեհ
ողբերգոլ–
թէւեներու
,
Կբ գղուչանամ
ո զե կո չե լէ
սեւ տարիներր,
ոբովՀեաեւ
չատ կր յ ո ւ ղ –
ուիմ : Արգէն
, կարելի չէ պատմել Հայ
մ օր տառասլանքներր
, ոչ ալ
նկարագրել
մեհութիւնր։
Թոյլ տուէք,
սակայն
, Աայ–
րերու
տօն էւն առթիւ ել Հայ
մայրերուն
նուէւրուահ
այս Հանգիսութեան
մէք,
յայ
աա րարե
լ թէ
Հայ
մայրր,
էւբ
նաՀաաակութիւններով^
իբ անձնաւլոՀ ո ւթե ամ բ , իր դե րագո թ նր–
ւիրումով,
կր դեբազտնցէ
աչխաբՀի րո -
լոր մա յրերր :
Հա յ մա յրր
մ ա յրն է մա յրերուն :
Հայ
մայրր տիպտբն է մայրութեան
:
Թող
ս բրա
սլղհ ութիւն
չՀամաբուի
, ու -
բեմն , երբ բսեմ •
Եթէ Աստուահ
աչխարՀ
ղրկեց
Յէ՛ -
սուսր՝ ռբ իր վւչոտ էսաչով
օրինակ աայ ^^աՏ^
մարգոց,
աառասլելու
յանուն
սրրութեան
րան՛
ՃանապարՀ
էւն , կբ Հաւատամ թէ Աստուահ
աշէսարՀ
ղրկեց
Հաք մայրր, որ իբ նաՀա–
տակո ւթեամբ
օրինակ տա
յ աշխաբՀ ի բո
լո ր մ այրերուն
լաւագո
յնս
հառա
յ ե լ ո ւ
Համար
մա քրոլթեան
իաէալէւն
:
Հայ
մայրր
րնաղզային
մայրր
շէ , որ
միայն կր հնի եւ կաթ կուտայ։
Հայ
մայ
րր էւմ աստուն եւ ներթշեալ
սպասաւոր
մբն է քաղաքակրթութեան
,
առաքեալ
մբ , որ կր վաղէ իտէա լէւ մբ
եաեւէն :
Անապատներու
մէք, վբաննեբու
աակ, ա–
նօթութեան
եւ Հիւանդութեան
դէմ յան–
գիմ տն՝
Հա յ մա քրր չմ ոռցաւ
երբեք
երա–
խան
առնել
իր հունկերուն
՛էրայ ել սոր—
վեցնել
Հայոց
այբոլբենր։
Հայ մայրր
այն
քրմոլՀին է որ վառ պաՀեց ոչ միայն
մեր
օքաէսբ,
այլ ել Հայ մշակոյթէւն
բագէ նր։
ինհի կր թուի թէ ոշ մէկ ազգի
մէք, ոչ
մէկ
ժոզովուրդի
մօտ այնքան
սիրուահ է
մայրր,
որքան
Հայոց
մէք։
Հարսանեկան
սովո բութիւննե
բու մէք անդամ, երբ փե–
սալէ
րնե րուն առաթո
րդութեամբ
«թա -
գոլՀի»
Հարսնցուն
կ՚երթայ
«թադալոր»ին
աունր , մ օբր տունէն
բաժնուահ
ժամ ա -
նակ՝
կուլայ եւ ոդբ մր կ՝երգէ .
- Մ ա յրի ՜ կ , մ ա յրի ՜ կ , կր տանի՜ն զիս •
Զարմանալի
չէ , ուրեմն, եթէ
Հայոց
սլատմութիւնր
աստուահութեան
աարահ
է մա յրութիւնր,
այո՛ . Հին ժամանակ—
ներու
մ էք մեր ժոդոփոլբգր
պաչա ահ
է ^
մ ա յրութեան
ա սաո ւահնե բ , ինչպէս
Անա–\
Հէւտր , «վաբդամաան
եւ ոսկէհդի » , ո –\
բ ո ւ ն լթհա
յ կր ատ բուէ ին
փւունք առ.
փունք փարդեր
, երփներանգ
վարդեր
, բո–
ցաթիռ
վարգեր
, եւ աօնր կր
կատարուէր
Վ^աբդավառին
;
ԱՀա թէ ի՛նչ ստորոգելիներ
կբ արուէ
ին
ԱնաՀիտի
, Հայոց
մ այրութեան
աստուա–
հուՀ իին , բստ մեր Հ ին
մ ատեն ագի
բնե–
ՄԵ ՚Լ ԱՆշՈԻՄՆ Ե Ր
Ընթերցողներէն
ոմանք
ղիաել
կուաան
թէ պէաք չէ բաւականանալ
մէւայն վբի -
պումներբ
մաանանչելով։
Այլ Հարկ
է
նաեւ
ներկայացնել
մեղանչող
Հեղինակնե
րր , թերթերր
, սլար բերա կաններր
, գիր -
քերն ու ՚էբքոյկներր
:
իայց , յանուն
է՛՛՛նշ նպատակի կամ օգ–
տակարութեան
: Այգքան
կարեւո՛^բ է ղբա–
զփ՚է անուններով
: Ըստ իս , ոլշագրաւր եւ
մտաՀոգիշր
մեգանշումնեբուն
ուղղեթ ա–
բարքն է , որ ղժրախտարար
Հասարակաց
է Հայ զրողներոլ
մ եհամ ասնութեան
:
Անվա րան կարե լի է րսել թէ
դրեթէ
ձթաբիտ
պատու~,աս մլթ է եբկոքեան դո–
յութիւնր
Որ
եւ
գՈր
բառերուն
,
որոնց
շվ՚ոթ
գոբհ ահ ութե ան ղոՀ կ՝ եր թան ոշ
մ իա յն խոնարՀ կամ սկսնակ
, ա յլ եւ ա -
կանաւոր
գրիթեր
Աինշգեո. , ինշ մեհ Հեշտութեամբ
սլի
տի կարենայինք
տեղի՛ն
դորհահել
ղտ -
նոնք , եթէ ամէն դրոգ , ի Հարկէ , «տա -
ղանդաւռբ»
րէէալու
իր գ.իւրութեան
կցէր–.,
նաեւ
թ թ ՚ ն
այն ճիգր , որուն
սլարտադ–\
րարաբ պէտք
ունի , ափսո՜ ս , սերտե
լոլ\
Համ ար քերականութեան
ուղղական
եւ
Հայցական
Հոլոփներբ,
սեռի եւ
բնութեան
էսնգիրներր
, ինչպէս
նաեւ չազկապն
ու
գեբանոլնբ
զաաորոչոզ
ղիաելէւքր \
ԸնդՀանրապէս
, գպրո ցականնե բ բ
կր
նա էսլթա բեն
գո րհ ահել
զօ֊ր ,
եւ
յաճախ
փոէսան
«ոբ»ի
, իրենց
չարադրութիւններր
աւե
լի գրական
դարձնելու
միամիտ Հա -
մ ոգում ոփ անչուշա
, Արամ Անտոնեան
է՛նշ
սրամիտ ել շաբաճճի
մանրավէսթր
ունէր
այդ
մասին,
քաղուահ
գրաոեզաններու
կամ
տ պա ր աննե րո
լ
կեանքէն :
Որքան
բարկացուցահ
ենք
Օշականբ
Հզոբ»
բառին
շռայլ եւ անուղիղ
գորհա -
հութեամբր։
Եւ որովՀետել,
իր է"կ
յա յտա րար ութեամբ
, ինք գ ր ա կան ո
լ թ
ե ան
ուսուցիշ էբ, Հետեւարար
, ոշ թէ քեբա -
կանութեան
էէարժաոթա
, բնականաբար
,
մ եր շար ագր
ու թեանց
անմ եզ սա
յթաքոլմ–
ներբ
չէին կրնար
ղինքր
էլբաղեցնել :
Ու մենք կր յարատեւէինք
մեր
սէսալին
մէք, իսկՕշական
կբ շարունակէր
բար -
կանալ։
Բայց,
օրէւն մէկր,
ՃարաՀատ
,
ան արձա1լեց սա ւէճիռբ,
իր դա յրո յթր
քօ–
ղա,րկող սովորական
ժպիտովբ .
* Տդա՛ ք , ա քսոլՀեաեւ
մի միա
յն
Որ
պիտի
դրէք » :
Ափսո՜ս, այգ օրութէ
սկսեալ,
մեբ շա–
րադրութիւննե
րր տուժեց
էւն դրական տե
սակէտէ եւ էսեդճացան
«ղոր»
դերանունին
դրկանքովր:
Այոօր , շատ մր դրոլթեբ կր
յի
չեցնեն
այղ
միամիտ եւ անդէա
աչակերաներր
յ
« Ա եհն ԱնաՀիա
տիկին,
հնունդ
մեհին
արէւն Աբամադգա
յ , մայր
ամ ենա
յն ղգաս–
տութեանց
, բարերաբ
ամենայն
մարգկան
բնութեան
, որ է փառք
ազգիս
մեբոյ եւ
կեցուցիչ
, որուէ կետ
յ եւ
ղէլենգանութիւ5ւ
կրէ
երկիրս
Հայոց »:
վերքասլէս
մ ա յրութեան
պա շտամ
ուն,թ
է, որմեր ժոզոփոլրգին
աուահ է արգա -
սարե րութե ան
Համ աշխարՀա յին
մ բցա–
նիշր :
Թերի պիտի
մնար
իմ ա յս
ներբողեանս
(փանէժիրիք) ,
եթէ մոռնայի
ձեղի
յէւ —
թթե լ թէ Հայոց
լեղուն
, ինշպէս
ամէն
մարգկա
յէւն լեղու , մա յր կր կո չէ
նաեւ
Հողր՛
«Յօրէ
ելանեէոյ
յոբոփայնէ
մօր
է՚ւրո
յ
մինչել
յօր թաղե լո յ ի մա յրն ա -
մենեցուն»:
Ուստի , յանուն
Զ • Ո • Մ էւութեան
, երբ
Հանղ էւս
ալո
րասլէս կբ ստանձնենք
փառա–
ւորել
Հայ մայրր,
տարուան
մէք մէկ օբ ,
երբ երկիւղահութեամբ
կր
յայտտբաբենք
սլաշաամունքի
առարկայ
դարձնել
Հայ
մայրր, կր էսնղրենք
շմոռնալ
նաեւ մեր
միւս
մ ա յրր ,
«մ ա յրն
ամ ենեցուն»
,^
Հայկական
Հոզր : վասնզի
չենք
կրնար
րմրոնել թէ Հայ մա յրր կր
մնա յ Հայ
մալր երբՀեոու կբ մնանք
մեր
Հոզերէն,
մ ա՜ յբ Հա յկագանց
: Աերմշակո
յ թ ր , մեր
քազաքակրթութիւնբ
, մեր
Հանճարին
ժաոանղն
ու
փկա
յոլթիւէւնե
րր , Հովր կր.
տանի
իբրեւ
փոշի եթէ մ ոռնանք պաշ -:
տամունքն
Հայ մայրերուն
եւ Հայ Հողե
-1
րուն
Պաշտամո՜ւնք
եւ օրՀնութի՜ւն
Հանճա–
բահին
Հայ մայրերուն
, արդասաբեր
Հայ–
կական
Հոգին :
՜Շ •
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
Տ. Գ–
—« ճանապարհ Հայկ ս պ անց յ
յօ դ ո ւ ա ծ աշա րքին շարունակուր-իւնր կա,
նոնաւորաբար գալ շարար– :
Շ • Ն ՛
Ուստի կր կարհեմ թէ Օշականի
իմաստուն
պտտուէրր
կարեթ է տալ նաեւ անոնց :
Պիաի
շմտնենք
ման րամ ասնո
լթեանց
մէք։ Եւ սլէաի
չբերենք
բազմաթիւ
նբ -
մոյթեր
«որ» կամ «՚էոր»
բառին
Հանա -
պազօբեայ
փրիպումներէն
: Ի ՚էերք՚՚յ
,
պէաք շէ այս ոիւնակր
Համարիլ
նաէսա .
կրթարանի
մբ առաքէին կամ փերքին դա -
սարանբ։
Հեաեւաբար,
պիաի
զբաղինք
քանի
մր արտասովոր եւ յատկանշական
Օ–
րինակներով
միայն
յ
Ամիսներ առաք, պարբերաթերթ
մր Հե
տեւեալ
նաէսաղուռր
թ որՀեց
իր մէկ
թերթօնին
•
- « Վէպ մր շէ ղոր ոէիաի շարաղրենք»
է
կարեթ շէ ուրանալ
ղբողին
լեղուական
բհաէոնգրութիւնր
եւ քերականական
Հմ -
աութիւնր
–Բայց , այն ատեն , ինշո՛՛ւ այգ
վրէւպումր :
Հարկ է լթղունիլ թէ վերոգրեալ
ա -
սացուահքր
էսարէական
երեւոյթ
մբ ւէւ -
նի։
ինշ ոբ գրողր
փորձութեան
մտտնահ
է եւ թակարդբ
ձգահ։ ԱՀա թէ ինշո՛ւ ,
բստ
իս , մեր Հեզինակր
ղորհահահ
է
գՈր
անտեղի
կերպոփ
Տ
իՀարկէ
, ան իրաւամբ
կրնար
«գոր»
գրել, եթէ իր խօսքր
րլլար
ամրոդքական։
Զոր
օրինա1ք •
« Վէ՛գ մր չէ այս թերթօնր
զո բ
ոլի
տի շարաորենք » :
Անշուշա
, այս էսօսքր
նոյնպէս իր այգ
ձեւէւն մէք կատարեալ
շէ «պիտի շարագ -
րենք»ովր :
Գիտենք թէ «ղոր» րառր
դերանուն
է ,
Հայցական
Հոլով է, սեռի
էսնդիր է ել կր
սերի
«որ»
բառէն ; Ու դիտենք
նաեւ թէ
«որ» բառր թէ՛ լարաբերական
դերանուն
է , Հետեւտրար
փոփոէսական
, եւ թէ .շաղ
կապ
,ուրեմն անփափոէս %
Բննութետն
առարկայ
խօսքէւն մէք,
գոր
բսւոր
գոյութեան
էւրաւունք
չունի : Ան
սլէտք է ՜փոէսաբէէնուէէ
«որ» շաղկապոփ ։
Ուստէւ պիտէւ
րսենք
, .
^
— « Վ էպ մը չ է որ պիտի շարադրենք» ;
Հող, ^ոբ» շադկապր,
անփոփոխ
բաո. ,
կր մ էւացնէ էսօսքէւն երկու
մ ասե բբ :
Ա եր նտէսորղ
յօգուահոփ
, յուսամ թէ
կր յէչէք
է անդրադարձեր
էինք օաարա -
մուտ
կարղ. մր աոացո ւահ,^ւե րո ւ , էթգ ~
գհեբ
էինք
շհշաէւն
կտրեւռրութիւնր
եւ
թելադրեր
անոր
ղո րհահ ութի էնւբ :
Արգ
, աՀաւասիկ
ասացուահք
մլթ ալ
վերոգրեալ
խօսքբ , հանրարեոնեալ
Հչէ
որ»
•թառերով։
Աինչղեռ,
պարգ չեշտի
մր
գորհահո
ւթիւնբ
մ եղի սլիտի տար
Հեաեւ
եա
լ սեղմ ել առո
յղ խօսքր
.
« Վէ՛պ
՛քր ւգիաի չչտրագրենք
» :
Եւ սակայն
, ՚էեբոյիչեալ
թերթօնր
իս -
կապէս պէտք
ունէ՛^ բ ա յղ. մ ուտքին : Զեզ
կր գնեմ
ժուժկալութեան
Հտ բղէւն առքեւ
։
Ինչո" լ թ թեր ցողին
չթողուլ
զնաՀա տու
մի փոքր այգ աշխաաանքր
: կան
ղրողներ
Որ
ամէն
ինչ
1լ րսեն ,
անւլ
իաակցարաբ
գրկելով
րնթե բցողր
նո յն իսկ նուաղա -
գոյն
ճիզի
մր
անՀբաժեշա
բարիքէն։
ինշսլէս կան ուսուցէւչներ
, որոնց
եռան -•
գադին շատտխօսո
ւթէւ ւնբ էսէւստ
յաճաէս
կր մոռնայ
աշակերտներուն
դո
յութիւնբ։
Աիեւնոյն
վրիպումով
մեղանշող
երկ -
րորգ
նմո քշս կուգա ք
Համերաշխութեան
ել էսաղաղասէւրութեան
քարողով
Հպարտ
թերթէ
մր ,որ անրմրոնեթ
Հակտսու
թեամբ
մ ր, ամիսներ
առաք , մ եղ զարմ ա–
ցուց
դդա յացունց
«Զօր ակո
շի մ բ» անա -
կնկա
լ յայտ ա րա բ ո ւթեամ
բր %
Ի
Հարկէ ,
այոօր ,
ոչինչ
կր քիշեմ այդ դօրտկոչէն,
գ՛ւ ր
չարտղրահ
էբ լեդո ւական
տարօրինակ
ինքնատպու
-
թեանց
Հետամուտ
գրիչ
մր։ Բնականա -
բաբ , այն օրերուն
, ՚ ո յ գ դբուահքին
ան -
մէէքական
տպաւոբութեանր
էոակ ել աչ -
քերս գոց, ես աեսայ
ու լսե ցի՛ Փ
րկութեան
Բանակր,
որուն քրիստոնէական
ել Հո -
գեւոբ
րոլոր եբդերբ
կ՝րէլան
մէէայն ու մի
այն ռազմաչունչ,
անտարակոյս
յանուն
խաղաղութեան
ելՀամերաշխութեան
:
^՚՚՚յՏ
> շատ շՀեռանէոնք
մեբ
նիւթէն
։
ԱՀաւասի/լ
, ուրեմն
, յանցաւոր
խօսքր •
֊ « Պէտք
ունէի , անոր ,
Հազորգելոլ
Համար
մեր
րն թերցոզներուն
ի՛նչ
խո -
րոլնկ
ապաւորութիէնւ
եւ Համոզում
գոր
կր ստանայի
ճամ բո բգոլթենէ
ս »:
Առանց բացատբական
կրթո
լթեանց ,
լթգունինք որ պէտք է թքել
«գոբ» դերա -
նունր ել փոխարէնր
զորհահել
«որ»
չազ–
կասլբ : Նոյնքան
սիրոփ ել
փութաքանու–
թեամբ կբ Հրաժարինք
անՀարկի այդ
գոր
բառէն,
որքան
ճամրոբդական
«
խորունկ
ապաւորոլթենէն
ու Համոզումէն»
յ
Զեմ
կաբհեբ որ սրտամորմոք
ել տառապագին
Բ Ա " ՚ յ կրկնակ այդ գրկանքր :
Հզոբ»
բառին մէկ ուրիշ
Նմ,
՛յչ
՛՛բ
մո եէ
վրիպումէն
.
֊ « իր թոբՀակա
լութիւննե
բբ յտ
յւ
Fonds A.R.A.M
