ՏԳԻՏՈԻԹԵԱ՚ե ԱՊԱՍՏԱ՚ե Չէ
Ո 2 ԱԼ ՄԱՐՏԿՈՑ հյԱՉԱԿՐՈԻԹԵԱ՚Ս
^Տառսւիքէ
մ
էչ
չերա
՚չերմ
ւռողերով
ււղչունե~
քքի
^6
՚"–էքաբԼր
»ը
, որ վերտերս
իբրեւ.
թերթօն
ՀրսւաարակՀբ
, Հացի
սլէս կը
/ • • " Հ ^ է / ՛ է
մեր
ղան–
ա^ուաէնէրուՅւ
Հեռիին մէչ կըղ^էր
հ/ոբենացիի
ճ^գ–
՝ 1 | տ ա « ՚ » ւ ^ ե տ ւ 1 ւ
աչչ
^արՀարար
թարգմանուէ
թիւն^,
ՂՐՔէ ^եւով՝
Հագիս
քանի
Հարիւ-ր
^Հողյ,
ա^իա
^ի կբնային
գնձլ
ել.
կարգալ
պայն,
մին^ռ
թ յ ՚ ր թ
* ^ ի
ձեւսէվ
մաաւչե^
կլ,
գաւճաբ
ամէնոաՅէ։
Աբգ
,
^ոբենաքի
,
որ
աղգային
Հ
պաբտռլթ
իլ՛ս
ԿԸ ներշնչէ
եւէօֆօւվւ
կը սաեղձէ մերմէչ,
մ ի –
ւսյԼւ պա.ամւււյՅ–իւ(1 չ է ,
ա յ լ
եւ
հայկական աւետա
րան մրն է :
Աիալմ
ամ
ր՝՝
ՀՀայոց
Երկրորգ
Աւե–
ւոարահըյ)
կոչեր
էի
զ ա յ ն
,
վւոիւանակ
գրեքու
«Հա–
յոց
Առաչին
Աւեաաբանը»
:
Այգ կքպիա
սխալս
սրրագրելու
աււիթ
մը կը
սաեւլՆուի
, աՀաւասիկ
,
ւէա
րղա
պետի
մը մ
իԼամսւոլթեամ
ր
:
Աեր
թեբթերը,
Արեւմուտքէն
Արեւե/^ ե
Հիւ–
օր սէն
Հարաւ
, դ
բեթէ
Է
"ԸԱ
աբէոսւա
սլե^ին
իմ
" ՞ յ գ
Կ՞՚Բ^ւՒԿ.
^ • ք ՞ * ՜ " ՛ ^ "
ՒքՐ^^
^ " յ ^
ընաանիքէն
աբօակոլա^^
ողջոյն;
Միայն
Պէյրութի
Ս՜ասիս/*
էք , էէ/է
ձ ա յ ն մԱ խառնեց
"գչոյնի
նԼրգաչ–
նակ այգ
Համերգին։
Առաշին
անգամ
չէ , որ
Ա՝աս|ւԱ
թշնամական
ւոբօւօայայաութիւն
մը
կ՚ուղղէ
ինձ
:
^եմ
Հասկը–
հաբ թ^ ի ն չ ո ՜ ւ ։
Բայց եթէ առաչշւն
թշնամական
արաայա
յօւութիւնլլ
րոլոր
ուէին
սւնձնական
է ր ել
մեբ
մոգովուբգին
Համար
ոչինչ
կը
նե
րկսւ
յացնէ բ
Հէէաաքբքբական
,
այա
մէկը կը վիրաւորէ մեբ
ա.չղ
ւս յին
պա յքարը
, 4
Լր
Հ
եբոանեբը
, մեր
նաՀա–
աակները
, մեր պաամ ական
սւենշԼ բը : ԱՀա
թէ
ի^չո
*եմ
ղԵբ
լ.
մնա
Ղ՛–
՛Իրեր
էի թէ
Հանրային
սեէիա/չանո
է թ ի ւ ն
պէաք
է
գարձնԼլ
Ի
/ոբենացիի
Աղգ–
՚1|աւՈմոԼրիւ֊–
( Աւեաաբանի
արմէք
աալ
՚ " յ գ գբքէ՜՛*
եւ
կաբ~
գալ
Հայ
եկեղեցինԼ
բուն մկչ,
^որպէսզի
Ասս>~
էէւահ՜ Լ
՛՛է
մեր պաաճ
։ ւ ւ թ ի ւ ն ը լ,. Հասկնայ
թէ
անարգ
ար է
բ երէկ
, անա
ր գ ա
ր է ա յ՚ււ՚ր
Հանգէպ
մեգի^է
, .
ՕՕգոլաձ՝
գրելու
վաբմ– մէկը,
գրականութեան
ի
4
Ք^էք
գասերը
լաւ էւէէրվաձ՜
մէկը
պիաի
Տ
աս^
կնար , Ասաուձ
՜ոյ
գէմ լուտանք
ե ւ ^ս
յՀայանք
վէսաււելէ
շասւ
աոաչ
(Հօ
՜յ
,
Հօ
՚՚յ)
, թէ
գմղո՝,ու~–.
թ
իւնը
՝ որ կը յա
յտնուի՝
ուղղուած
է Ասաո ւհ՜ո յ ՚
իւօսքին
գ ո ր ծ
ակալնեբուն
գէմ %
ք՛մ
ՀլոււոաեքիսՖ
՚
կամ
^Հսւ
յՀո
յանքիս»
ի մ
ասսւն
ըմ բոնե լու
Համար
1
անՀ
ր ա ժ ե
շտ
է
ւլ ր
ա
կան ո
ւ թ
ի է՛ն
"ո րվ իլ
,
պաամ
ռւ.– ^
թ ի ւ ն
"որվիլ
I
նա1։ւ ֊ . . ասա
ո ւահ ա լւա՚ե ո լի՛ իւե : Եւ ՝
ո
րպէձ
.ղի
ւէւմ-ան քննագա
աո
ւ թ ի ւ ն
չՀամա
բուի այս
պա
՝։տնչււ
,
կ՝
ուգեմ
աւե լցնե
լ թկ լաւ
ուսոլմնասի–
րևլու^
խղճմտօրէն
վերլուձելռւ
եւ
աբգարօրէն
ղնաՀատե
լ ո ւ
Համ
աբ
մեր
ին մ ա աեն
ագր
։ւ
ւ թ ի ւնը
,
"V Կւ"*^Քէ
^
՚"բգոց
գործ՜
է , ես
ինձմէ
սլա;
Օւնչեր
եմ աստուած
-աբանութիւն
""ր
՚Լիէ
աոնուա
-լն
^՚երա–
՚ալայհառի
մը Լավւ
,
կ ր ւ - ն ք ի ն
սլաաւքութ
րւնն
ու
վւ լ։ լվւ ս
ովւ
ա
յ ութիւնը
ւււսում
՛Իաս
ի րե Լ
առնո
ւաւ^ւ Պր–
բոպագանգայի
դւ.–լրոէյին
լաւագոյն
ուսանողիՆ
չափ,
ու մ
իամամանակ՝՝
Ասաուաե
աշուՆչ՜
վ/.
րչու—
<^ել
աւելի
լ ա լ
քան րաբբունի
մը ; ԱՀա թէ
ինչո
՛ւ
ասաուահ^ա
րանութ
իլն
" Ո ր վ ի լ կ բ
պաՀան
^եմ
նաեւ
իմ
վլոււոանքնեբուո՛^,
գէմ Լ բ
կար
ահ՜
^ուցամ
ատին
Սէէրոչմէն
, յեաոյ
պւււամութիւն
, յեւ-այ՝
գրա
կանութիւն
: Ափսո^
ս ,
մ ե ր
հ՛ե
րապա
յծ՜աո
ը
չէ
կ ր ր ՛
ցահ՜ իր
մ
աքին
պա
յհ
ա
ռո
ւթ ի ւն ը
Հւսսցնե
ք մ
ինչեւ
"*յԳ
կալու
աձ
^ներր
:
Ձեմ
ուղեր
ղրաղիլ իր
խորթ
Հայե
բէնով կամ
իր
Հայերէնին
խո ր թ ո ^թ
իւննե–
(""Լ՝
ք " " յ Յ ("""Ք
Կռ
՛՛անեմ
բսելէէլ
Հօւմօտք թէ 1*^Գ՜
վղոլմ
կ ը
պատճառէ
ինձ
ոչ թէ իր
անտեղի
միչա–
մ
տութիւնը
, հքոբենացիի
Ողրին
,
Հին ու
՛Օոր Կը~
տակարաններու
րովանգակութ
ե
ան
մասին
աման՛
նոց
հ
անօթութիւններով,
որոնք
Պո
"իւէի
բոբրո–
սահ
պատէն
անգին
չեն
անցնի
ր,
ա յ լ 0
իա
յն իր
•ւեղապարտ
ակնարկը
մ ե ր
մ
՜ամ։ւ
;նակակից
Պաա–
մութեան
վրայ
։
•
Ի նչ
,
սրբասլղհութիւ
՛նն
է
պաՀան
^ել
ոբ Խ"՜՛
նաէյիի
Ազգ– Պատմութիւնր
կարդացուի
^Հայոց
^ ՚ լ ե յ ի ն ե բ ո ւ ն
մէչ , ամէն
կիրակի
մէկ
գլուխ
,
՚ւ
"1
^"7Ւ
^՚".ք մ Ո^ովոլրգը
սորվի
իր
ցեղին
կեն֊
•ւազրութիւնբ
այնքան՝
որքան
՝Բրիստո–ւի
կԼան–
ՔԲ»
՝• քքվ
ըսաւ,
Գերապայհառ,
ո
՞վ րյաւ
թէ
"Րբապղհութիւն
է Հայ
մողովուբգիհ
կեանքը
ոքատմեք
իբ եկեղհ
քքինե
րա.%
մէչ,
ո՛՛ւր
գ ր ա
ահ
է,
ո՛՛ր
Հայրապետը
րսահ
է ։ Ի՛նք,
Պոքքաչիււյի
Տաս
նօրեա
՞՛կ է Հայոց
Պատմութիւնը,
սրրապէյհու–
թ ի ւ ն
Համարելու
Համար
լ ^ թ Լ րցում
ը
Հայ
ե կե–
ղեցիներու
մէչ :
Աւելի
գայթսւկղա
լի՛՝
ց
քան
. . .
Հբէիգ
Պատմռւ
թիւնր
, որ
Հ ի ն
Կտակարան
,Աք կ ր
կոչուի։
Ուրեմն,
գուք,
Գե րապա
յհ ա՛ ո. , պաքթակ–
ւյաւթյէա%
սլաաճաււ
չէք
գւոներ՝
երբ
Ցայսմաւար–
՜^քւ
հ՜անօթ
^րնթերցուահը՜ֆը
կր
կարգադււի
եկե–
•յեդէէնհրու
մէչ
Ապրիլ
\՜ին ^ Լով որ
Յայսւէաւ ա րք
ա նի՝
ք^՚՚ք
բանայ
, կարգա
/ եւ պատմ
է րնկԼ
րոչյւ՝
եթէ
էոմօթխահ՜
ութ
իւնբ
թ ո յ լ կուտայ
՝\ , րայց
սրր–
խ^ոլղհոլթի^
ւն կր
Հտմ արիք
Հա
քոց
Պաամ
ութիւէւ
կարգտլր
Բբիսսէոսի
Պատմ
ութեան
ըհթերցանու–
թեան
յատկացոսաե
վաՀքերոլ
մ է Լ ։
՝՚1
՝ուղէ
՞ք
է
պաա^ ուլժԿ.յ^
ս
բԽբււ^^ծ–
^ ^ " ՚
յ՛՛
պ^՜Հ՚ւննսս
Բ՛՛՛Լ
է՜՛ " " ՚ ՜
տաաեմ
թէ
մ իայ՛ս
՝1՝բիստոսր
պաամ
ոլչժ լ։ւս
շւ^
ղաբգացու.աօ՜
եղԼցլւեԼրու
Ս ; ;՛ նչ էսլրղ
յլւ–
չեցսելու
Հիե ՚^Բ^բԲէ
աեսեեեք
եեբկահ^–
—
ՎԲԲ—
նայի
նք իմ ահա
Լ &ևբ կարծ՜իքը
գոյՍղչլէւյե
պատա–
բագիշԱ1։րու
քաբողեսրու
րււղաէււէակոլլօ
եա՝7§ ս լ ար—
՚ ^ է ք չ ՚ ե
Սասչւե, ումէ. ղք կ րւյար
գ լ ւ ւ ւ ր ։ մը
ղաբ~
ւլա
լ մեր
Ս.գգ ՚
՝^ասւմ
ութ ԱնՏ^ս՝ գոլսահակ
գլո՛ւիլս
ուււՍցեելւււ
ււչնչապաաուճ
քարւէղեևր։։ւ^
:
՚^Հս
ր - ա—
պ^ս
շ^ ք լլԽգուսիբ թէ
Հ
՚^յ
՚՚Տ/
՝՚1
^աս ու.րէԽաԽ
>*^՚Լ
ՀԽ
ըոսԽե
ր
գա
աանաձ
Խհ ա
, որո՜նք
կրփնք աւ էւ-յչձ-ղճ^ր
պաչ^։,–
քԼՐ
աաաոէ=ա0^ա֊,ան.ււյ
ս
էտ։
ր»ւրրոէէՈւ–՛
թեամք քան
^*»1յսմա1^Լր±7՛
մարադ.րո^լլ,
ղ..ր ղ^լ
սւահէք
ու
կը մեծ՜արէք
Աթլրիլ
Լէի»։
է1 ւր
ղրուաէք
է թէ ս
ր
րա պղ^ ո ւթ Լւ
լե
կը
՜^ամ ա
րոլբ
"ԲԲ *դ–^՜՛
֊1
աս Լուէ
Սէ^՚լ - ՛՛է աաւյ ութ բւն կալււէաէ ու "՚՛
բՎձ՚Լ
ա՚յԱէաԱ՛ որքան
•Բրիսսէոսի
կեանքը,—գ–ւ
֊ ք
Լ
^ր չս՛
կը գանէք , ուրեմն
, որ օուլովուրգ
մը աւաւլ
սսը–
տէ աղգային
պատմ
ութ
իւնը քան էլրւյնաղււձն
ւղա
սւ
ււ ութիւնը
։ Ս եղապաբտութբ՛՜ւն
կը ՝յաս արիք
՜ երբ
երկու պատմ ութբլենե
րՆ
ալ սերտոէ.րն
1ւոյելէս1չ
հաւասար
կաբեւո րութեամ ր :
ի՜նչ է ճերուղահ՜ը
ինձմէ , ՚իերապայօ ա ռ :
ՎստաՀ
եմ որ գուք ալ չ^ք գիաեր : է՚այց
ղը ղրդ՜ք–
րբապգհ
ութիւն է Հ ամ եմ՛ աաութ եաե
ղնել
էՕ"–
բենաքիի
յաւէա քԱԱադատյԱլլւ
Պաամութիւնը
աւե–
աարանին Հեա
Հմնաոեալը
անիմ
ասս։
խօււ–
քեր) : Ի՛նչ կը նչանակէ
^(վորեեացիի
յալէսյ
^^ըԱ–
Աս1դաաել|1
՛վատ–– ութիւնը^
խօսքը , ի " չ քենաՎա–
աութեան
մասին է ճեր ակնարկը : 0՛
յ
^թէ "՚յԳ
^քննագա տե լի ո ւթ և ան ց՝^^ Հ ե տեւիեք , չ՚"ԲՔէԼ
Ղ՛ ^ Ր՜
կարի
մինչեւ
(ձիսուսի
կենսաղրոլթիւեը
^~ Գերա–
պայհ^սւ՚ռ,
խնգրեմ
, եսւ
գարճէք։
Իայց
քանի որՀին կտակարանին
մասին ալ
հ անօթութ
իւննե
ր
ուն իք առաւել կամ նուաղ՛ • •
Հ ամ ա յնա
գի աական ելաստուա&աբանակւձւն
^Գբր–՛
նայի՛նք
ինձ
բ ՚ ՚ ^ է թէ ինչո՛
ւ նուաղ
"ԲԲ
՚–՛
պղե^
ու
թիւն կը Համարուի
՚ երր եկեղեց
ինե
րու
• է^ կար–
գացուին
Ղ^ովտին
աղչիկիներուն
պսյամ"ւթբլնը
,
Հէն անին Հռչակաւո
ր
վարպետութիւնը
, աւե
լիէ Հե–
աաքրքբ ականը
՚ /համարին կե բահ ապուբը(
՝՜՝ ) -,
Հին կտակարանին
մասին
ձեր Հիացում՛ը ա ր–
գարացնելու
Համար,
Գերապայծա՛ռ,
1բ
՚եայի՝՚ք
ինձ րացատրել սա խօոքը
. ^Ա՚ի տաբցիս
ղկապէնս
պոռնկի
, ել մի՛ ղշանսխոլրս
ի տուն
Ասաոէ
^ծոյ՜ւ^ԼԲ
.
Օր. ԻԳ.
18) ,
շանսխուրին
գէմ ա
շխաբՀաբաբ
թարգմանութիւնը
շունի
գին : ի՚*նչ կը նշանակէ
այստեղ
, չուն եւ ի՛նչ կընչանակէ
չունի
ղին :
Շ
՛ււ
ւո փորձեր կտրգացած
եմ՝ այս բառին
մ՛եկնու
թեան
մ ասին , բոլո րն ալ երախա յական
,
^Բձ՜՜
մ արիտ
մեկնութիւնը
գիտցողը
միա
յն
կրնայ
ճչչշ–
մ արիտ գաղափար
մը կաղմ
ել Հին
կտակարանին
մասին։
ինչո՛՛ւ
չեմ կրնար
գրել այգ
մեկնութիւնը
այստեղ
, երբ կը կարդացուի
. . .
եկեղհւ^
ինԼրու
՚ ^ Է Ն ֊
ի՚եչո՚՚ւ։
Վերչ ի վերչոյ,
սակայն, ո՞վ ըսաւ թէ կը
պաՀանչեմ
իքորենացի
կարգալ
Հայ
եկեղւ-ցինեբուն
մէչ՝. Գերապայծառը,
որ կըթելադրէ
, ի
Հեճուկս
ինծի ^ ք^որենա ցին
դնել,
^քննարանոէ
թ/. սւն
ենթա֊
հ."՚յ
Ը.1Լ՚^լ"4^
•<
^Լ"՚լ
ո ւս ո ւմնա
ււի ր ո ւթ իւննե ր ո ւ
մ էչ կամ որ ասե ղան՚նե բու
վրայ՚ֆ , րայց ոչե րրեք
եկեղեցւո
յ իա բանին
առչել. , կ՝՛լողունի
* թէ չէ
Հասկցած
ինչ որ կ՝ուզեմ
Հասկցնեյ
, երր կը պա
Հանչեմ
Հիյռրենտցի
կարգալ
Հայոց
եկեղԼցինե֊
բուն մէչ աւքէն կիրակի մէկ գլուխբ :
՚էէերողութի՛՛
ւն , մ իաք
չունիմ
ղբակէ՚։նո
ւթ ե ան
գաս
տալու, մեբ ք^թերցողնե
րը կը Հսւսքրւան
մտածումներս
^ Հեդնանքի
խտղերււ
՜ եւ
գրական
գարձուածք^ւերս
:
^Հեն Հասկնար
միայ՚ւ
ա1ւռնք ,
որ աակաւին
կաոլու֊ած՜ կր մնւււն մեր ւհո՛" 1՚ն խ ՚ –
չե րանքին
, եօթանատաւն
աարի
Հին , կ-՚մ պատ
ճաո. մը ունին թ^ամական
գիբք
մը
րռնհլու։Բայց
զի" չի Հեէքէսւքրրբհբ
գիտնռւլ այգ
ռքաէոճւէւ^ը,
վասնգի
ծիծաղելի
կը Համարիմ
, հաեո
վիրա
ւորիչ
մեղադ րանքներ
կասյարելու֊
Համ ա ր
ինծի
գէմ,
ազգային
Հաւաքականութեան
մը դէմ, մեկ
նիլ անմեգ վէճէ
մը ՚.
իյեւքը
գլուխը
մտբգու
յաաուկ չէ փ
՚ ՚ ^ ր
պատ–
րուա1լներով մեծ ՀբգեՀներ
ստեդհել
:
(*) Հին հւ 1,որ կտակարաններու ի՚մբաւյրու–
թհանց հակասութիւններուն, յււորթուրլււններուԸ
ու խաթարումներուքւ հարյյր մ1;կ կոդմ: Գերա–
պայծաււը ^;իտա''ծ է արդեօք թ է ոէ;սրմելի Աւե
տարանիչ մր , Մատթէոս ,եթ֊է ոչուրիշ մեղաւոր
ձեռք լքը , Յիսուսի ծննղառանութիւնը տալու ժա
մանակ , Աստա ածորդիին պորաին կր կասյէ Բ՝ա–
մարր իբ րեւ նախամայր , ռր
լեվ
ի րա\՛
ե ղ ք ր
գռրծած– է, ինչպէււ եւ
էնսէսթ,
—արդ
լեվի–
րաճ
,
ինչպէս
սօրօրաճ
,
ինչաէս
էնււէւ
.1^՜^
մա–
հացու մեղքերու կարգը դասուած ենեկեղեցա
կան համագումարներու ւքէջ : *1–եոաււ՚ւււ) (>աո.յւ
հասկցա՛՛ւ թ-է ինչ կ՚ըսեմ, ժողու|ռւրդին անհաս–
կնա|ի բայց իր ականջին լսե)ի ձեւով;
Կար6, — •թրիստոնէութիւնր ոչ ր-է ձին կամ
՚|ւռր կտակարաններու մէջ է. աւյ «ե1ւեւ)եցւոյ
հայր» անունու| քւանչցուած քրիաոոնեա;) մեծ փի–
լիսոփաներռւ հւմատենւս դիր ներու դործերուքլ
մէ^ , որոԹց հա6դէս| իյո^ւ հիացում ունիմ ել ակ–
նածանք:
ի՚^նչ է իբ կոչումն ու
գոբծբ։
Ըսա իբ ծբագբին՝
բաբեգոբծոլ
-
թիսն,
ամէն բանէ առաէ. 6եաոյ՝
կբթա–
էլան
ու մլակութային
աշիաաանք։
Այսէ
եգաէէ ակգբնական
նպաաակբ իբ Հիմնա -
գիբնեբուն
եւ կբ մնայ
նոյնը
–^–•/»,
բայց իբ բաբեմիա
անգամնե
բուն
Համար
միայն,
ղեկավար
րԱաԽ
անոնք, թէ սլարզ
օմանգակ։
իր գործբ
սակայն,
իրրեւ
ամբոզիլ–.
թիւն,
տարրեր է բոլորովին։
Աւելի
ճիշգ՝
իր
գո րծունէ
ութ իւնր առաջնո
ր գ ո գ
ոգին
փոխուած է Հիմնովին։
Բարեգործականր
այսօր,
գարձած է սլա յքա
րող
կազմա -
կերսլութիւն
մր, գործկցութեամբր
յետա–
գէմ
ու
կասկածելի
տարբերու,
անՀատ
կամ
խմբակցութիւն
Հ
Բարեգոբծ՜ականր
լքած է իր անկախ,
այսսչէս
բսենք՝
չէզոք
դիրքր եւ գարձած՛
է մոլեռանգ
կազմակերսլութ
իւձէ մր քաղա
քական
խազերու
անձ՚էւատուր,
խտրական
ոգիով ու իրեն յատուկ
Համակրութիւն
-
ներով ու Հակակրութ
իւննե րով։
Այս
իրոզութիւնբ
Հասած է այն աս -
տիճանին որ իբ
ղե կավարնւյրն
իսկ Հաբ -
կագրուած
են Հրապարակով
մատնանշել
լիէ բքր։ Տասնեակ
մր տարիներ
առաշ
չհ^ Ր
որ , Զ,աբեՀ \քուպա ր,
Բարեգո
բծականի
նախագաՀ
ր, Նիւ Եորքի
մէշ,
ՏՕամեակի
տօնախմբութեան
առթիւ
(1942
Հոկտ՛
1) ,
յայտարարեց
անկեղծութեամբ
ու
քա–
շութեամբ,
իր տեգեկագրին
մէշ՛
«Չափազա(ւցւււթ–|ււն չ է ըսել,
թէ ՝
մենք ամէնքս ալ կբ
իաւլանք քաղաքակա–
նոԼթ-իւն,
նոյն անգիտակցութեամբ
ինչ
ւգէս կր ^չենք»։
՚1
Տետոյ
ճշգելով
«տեսակբ»
ա յ գ քա -
զա քական
խազերուն,
ԶաբեՀ
Նուսլար կր
ՎԿ՚"յէր՛
«Գմբախտաբար,
ա յ գ
քաղաքական
խազերր
աւելի
յաճախ լաւ տեսակէԹ չե(ւ«։
(Ընգգծումր
մեզմէ՛
«Հ»)։
Տեզեկագիրբ
գաղտնի
պաՀ
ուեցաւ
տասր տարի,
մինչեւ ոբ «Այսօբ»,
Փարի -
զի (համկավաբ
օբկանր.
Հրապարակեց
զա
յն անցեալ
տարի
, ա յս
օրերուն
(26
Օուն՛
1952)։
ԶաբեՀ
Նուսլար
կր
յանձնարարէր
«աբթուն
մնալ,
որպէսզի
«քաղաքակա
-
նութիւն
չսողոսկէր»
այս «մեծ՝
Հիմնար -
կութենէն»
ներս։
Այս ագգաբարութենէն
անցած է տա
սր տարի
, բա
յց
Բարեգոբծականր
ոչ
միայն չէ զգաստացած,
այլ տասնապատ–
կած՛ է իր«քազաքական
խազերր
»ու
տաս–
^ապաակած
է ոչ թէ ^ ն գ ի ա ա կ ց ա բ ա բ Ֆ ,
գիաակցւսրար
եւ ծրագրուած–
գոր -
ծռւնէութեամբ
։
Այնքան
քազա քական
ութ
իւն կր խա -
գայ ան եւ այնքան
խտրական
ոգիով, որ
բարիքն իսկ կր բաշխէ, բստ իր
Հաշիւնե
րուն
։
Բարիքր
սակայն
րնգՀանրական
է իր
էութեան
մէշ, աբեգակին
նման,
որ
կր
լուսաւորէ
րոլորր
յ
կարգացէք
իր տեգեկագիրներյբ
ել
կբ
Համոզուիք,
ոբ իբ նպաստնեբր
տրուած
են ու կր արուին
որոշ
շրշանակներու
եւ
որոշ գպբոցնեբոլ
միայն։
Լիրանանն
ու
Աուրիան
կրթական
ու
բարեգործական
գո րծունէոլթեան
լա
յն
գաշտ է ։ Բայց, գիտեցէք թէ ի՛նչ
ՀՀպայ -
մւսններ»ով
կր
արուին
նպաստնեբր։
Անոնք
կր
արուին
«պայմանով»,
որ
գպրոցնեբբ,
այսինքն՝
անոնց
վարչու -
թիւննեբր
բնգունին
Բարեգործականի
ոչ
միայն
նիւթական,
այլ
եւ
Հոգեւոր
^ովա–
նաւորոլթիւնր,
շարմին
անոր ՀրաՀանգ -
ներով՛
Հեաապնգեն
անաբ
քաղաքակա ^
Fonds A.R.A.M
