HARATCH, du 1er juillet au 31 décembre 1952 - page 258

է 6 Ա Ռ Ա Զ *
ԻՆՉ ՊԷՍ ՊԱՑթե Տււհ
եԳԻՊՏԱԿ^Ն 31յՂԱՑՐՏՈՒ1քԸ
աււաջ) • Անցեալ Ց-ուՆուար 26–
ին ԳաՀէլւկի ռլայթսւհեղԼբա1լան գէսլքե ր բԼՀ ր–
կիէլում , IIսլանսւթիւննեբ , թսւլան , եւՆ . ճակս՛–
էոագբսւկան ՚սնգրագաբձ ՛քբ ՛ունեցան ե ւլ իւ ՛՛րո ա կւսն
գոբհեբուն ւէբյս յ ե լ ա՛միսնեբոլ լ ն թացքին ի՛մ ո -
բեցիՆ կացութիւն մբ, ոբո ււն անխուսափելի աբ -
դիւնքբ ե՛լաւ Տ ո ՚ ֊ լ ի ս 23ի սլաամական լև՚լաչրշումն
ու 3>աբուք Ա. թագաւո րի գա Հ բնկէ ց ութիւնբ ;
քւրկս՚բ են մ ան բամ Ա՛սնո թ իւնն ե բ բ ե լ առՀասա–
բակ ^գիսլաական գոբձ֊եբուն հալքեբբ : Ընթեր -
3" ՛լի ^ " ՚ մ բե բ ութե ՛սն իսնա յե լու Համ աբ ալ պիտի
ատմ անոնց մէկ ամփոփում բ միայն ;
Բնաւ նոր չէ օրուան Հերոս ցօր • ԱոՀամմէտ
Նեկիպի էլ մգո Հու թիւնբ տիբոգ կարգուսարքէն :
Նոբ չէ Հետեւաբար էսՆոր ճգաումր արմատ՛ական
յեղաչրշումի մր ենթարկելու եգիպտական կեան —
վ՛ր : թ ի լ 1 գմւլոՀբ եղած՜ է ան գե՛լ քառամեակ մբ
Ա՛ռաշ, ա բա բեւՀ րէական սլատերաղմին մէշ եգիպ–
տակտ՚1ւ ղէնքին կբահ՜ սլա բտո լթեան պատճառոփ I .
Բանակին նուաստացում բ ւէե րագրահ՜ է ան րացա.
էւարաբ պա՛լատին եւ ի րեն ց չաՀ ո՛ւն Հ ամա ր թա - .
գալս ր ին էսնկարկոգ սլալատականնե րուն : Պար — ւ
տութիւն՛ր աբղէւ՚ձնքն Բէէալուէ խարգախուտհ՜ ռազ–
մ անիլթե բու եւ ղէնքե բու Հա յթա յ թ մ ան , որս՛ն
չնոբՀիլ ^ էէնչպէս կր սլատմեն , միլիոններ գիզահ՜
են պա լս՛՛ո ի մարգիկբ, ղօր– Նեկիպի եւ իր Համա– ՝•
խոՀ՚ն երուն ՛լա յրո յ թ ր , բնա կան արար պիտի կեգ -
րոնան՚սբ անոնց փրայ ;
Զոբս ա՛սրի Համ բե րե լ սլէտք եէլաւ , սակա յն ,
ո ոպէէէւլի ա յւլ ղա յրո յ թ ր սլոռթկա յ ամեՀի եւ փճ–
ոական թափոփ մր ե լ մէկ անգամէն աւլէ ու քչէ
պա լա տն ու սլա լա տ ականներ ր , մեհ՜ոփ "1ՍՂ ՜
տիկոէէ •
Պաղեսս՚ի՚եեան պատմու թիւնբ , ա յսուՀանղերձ ,
պատճառնեբէն մէկն էր միայն՛։ էւ , Հնւութեան
կարղոէէ , ոչ ան՚միշականր։ Վճռական քա յ լր ար -
դաբացնուլ Հ իմն՛ական ու այմմ էական պատճառր
երկրի ն՛երքին քաղաքականւ կացութիւնն՛ էր : Այգ
կացութե՚սն՛ խախուտ Հանգ՚ամանքբ : Փոէսագարձ
էք բցակցութիւնէ1։երն ու մ ե քեն՚ս յս ւթ ի ւնւն՛ե ր ր ։ կա -
ռաւէա բակ ան իբերա լաշորգ տագնապներր : Եւ ա յս
Ր՛՛լ" բին։ մէշ՝ թագաւո րին գեբն ու պատասխանա–.
տուռ լ թեան բամինր է
Այս կացութիւնբ կար նախ քան Յունուար 2եր։
Բա յց աւելի ղաբց ացալ եւ մ թնո լորտ ր ՀետղՀեաէ
աւ ելի թանձ բացաւ ՚ս՚՚քգ թուականէն փերշ եւ ա -
նէւր ՀեէՈ կ՚սպուահ՜ գէպքերոլ Հետեւանւքուի : Աին -
չեւ IIIյգ թոէ-ականբ տիրական էբ գիբքր Վաֆա
կուսակցութեան , որ մողոփուրգի կամքոփ կբ կա—
II ափ ա րէ ր երկիրր, ի Հիճ-ոլկս թագաւորի ցանկու^
թեանէ կամ նաիսս։ սի րութեան : 3 ունուա ր 2(էին՛ ,ա յս
ղօրաւո ր կուսակցա թիւնբ քշուեցաւ էւ շի՛ ան։ ութե -
նւէն, ա քն։ սլ է։ II իւ Հող երս՚ն՚ա կան պտՀոլ մբ, երր ՚ող–
բեբւլութե՚սն ՚ս՚նւքիշակտն տսլաւո րո լթեան տակ,
Հան՛րային։ կարհ՜իքր եւ օտուբնեբր, կր ղատապար–
տէենւ ւլա քնւ եթէ ոչ ոճրային մեհ՜ ձեռնարկին կաղ­
մակե րսլոէ թե՛՛ւն։ , ղէթ ղայն։ անմիշապէս ղսպելու
մէՉ ց՛՛ քց տէ։ւահ՝ անփութութեան Համար •
հ^աֆտի Հեռացումոփ, երեսփ > մողոփի մա -
մ ան– ակա է.։։ ր կախ ակա յում ։։ւէ ել Հռչակս ւահ՜ պա -
շարմաէ։ էէիճակոփ , սկսաւ կի ՛ր ա՛ր կուի լ ՛ա՛րտա՛կո ւ–
սակցական՛ նշան։ակո։էի գաՀ լէճնե ր գո բհ՜ի գլուխ
բերել ։ւ ՛լ րութիւնր : Տիրող քաղաքական մթնո -
լորտին բեբումոփ իսկ, սակայն , գմուար եղաւ
ք ա շ ՚ ՚ ր ղ ական։ փա ր չա պե տն ե րոլ ա շիսատան։քր : Ա ա՛
Նաւսնղ. որ մէկ օրէն մ իւսր , Վաֆտ ի ւլ ան աղան
փարի չն։ե բուն գէմ մեգաղ բ անքն երն ու մե րկա -
^ումնւեբլ ողողեցին Հբապարակբ^ մթն՛ոլոբտր
գարձ՚1։ելոէէ առաւել եւս սլղտոբ ու անչնչելի : Նա–
Հաո եւ Ա է րակէաաին փաչաներբ ե լ ան՛ոնց Հեա
նաեւ Տիկի՛ն ՆաՀաս , դարձան Հակափաֆտեաննե–
բ ՛ւլ նէս էս րն՛ արահ դլխաւո բ ն՚չանսլկէաբ ; Եւ , աո՛ւր
Որ կւււտտս։ Գա յթակղո ւթ իւննե րո լ , ղեղհոււքնե -
րու , կաչառակերո ւթեանց՝ , չա բ ա շա Հ ո լ թ ե ան ց ու
կամ այտ կան ութե անց ղարմ ան աղան պատմ ութ իւն­
նեբ սկսան
չբշիլ բեբնէ բերան եւ թերթէ թեբթ՛–
իսկ այգ բոլոբին փրայ հանրացաւ ԳաՀիբէի Հ ր–
կիղման։ եւ սպանո ւթեանց իբՈղոլթիլնր , որուն
գլխաւոր պատասխանատուն Հռչակուեցաւ այգ
օրուան ներքին նախարարր , 3>ուատ Ա է բակէտտին
ւիաշս՚ն :
Վաֆտ ր անղէն չէր ա ՛յս աղմ ուկի՛ն։ ՚իախադար^
ձելսւ Համար։ Կրնար, կ՝րսէր, աչքի գէմ աչք Հա­
նել, պա՚ոմելոփ իր ղիտցահ՛ պալատական ՛լայ ՜
թէսկ՚քՈէ թիւններբ -. Բ՚սյց կապուահ– էր լեղուն
խիսա ղբտքննութեան պատճառոփ : կր բաւտկա -
նանաբ Հետեւարաբ ինքն ասլա շտպանո ւթե ան դա -
սական եղանակռփ , բացատրել ու Հհրքել իր
՚է՚ոբհ չնւե ր՛՛էն դէմ եղահ մեղադրանքներր։
ԱՀ՛Ա ս՛ յսոլիոի լարուահ մ թնո լո րտ ի մ էշ իրա­
րու քա^՚ւ րդեցին կառափա բո ւթիւննե բբ :
Առ՚սշին Հերթին դորհի դլուխ կանչուեցաւ
Ալի ԱաՀեո էիաչա, ա բքա յական տան ամէնէն Հա­
ւատարիմ մէկ բարեկամը, բայց միանղամայն աՏ(–
ՅԱՏԿԱԿԱՆ ՋմԻԻՌնԻԱՆ
(ԱՆՀԵՏԱՑԱԾ ԳԱ՚ԼՈՒԹԻ ՄԸ
ՄՇԱԿՈՅԹԻ ԱՆՑԵԱԼԷՆ)
5 . – ԳՐԱԿԱՆ Վ^ԱԱՏԱԿ
1860՛»՛^"՛^՛ թուականներու ս կիղբներբ, Իղմի­
րի դրական շարմումին մէշ յաճախ կր տեսնուի
Աբմենակ ճիղմէճեան անուն բանաստեղհ ԳԲ"ղ
մբ : Վառփռոլ, ն երիտասաբգ մբ, որ Իղմիր կր փո­
խադրուի Պոլսէն, անչուչտ անոր Հռչակէն Հբա՛ -
պուրուելոփ, եւ քանի մր տարի գրականէ գոբհու -
նէոլթիԼն կ՚ունենայ Հոն, թէ՝ «Ծաղիկ» պարբե­
րաթերթ իքն ա շիսատակցե լո փ, եւ թէ քանի մր գբ–
քո յկնեբ Հրատաբակելոէէ Տէաէեան տպարանէն I
Ան՛ Հրատարակահ է նաեւ «էլիղա» անոԼն փէպ մր,
իրր ,թէ իբական կեանքէ քագուահ՝ արեւելեան՛
պատեբաղմի միշոցին։, որ թերեւս իր տեսա՚կին
մէշ Հայերու Համաբ առաշի՛ն Հեղինակաւոբ փէպր
Կ^քլււ"՚ձ •
Անկէ ետք. Յարութիւն Տէաէեան իր Հրատ՛ս–
րակահ «Ար՛իի՛ Աբարատեան» պարբերաթերթէն
ղատ, մասնաւոր դո րհո ւնէո ւ թ իւն ՛քբ ցոյց կք֊աայ
«Տ՚րնեփիեւ»ր թարգմանելոփ ի բբ դասադիրք : կր
Հ բա՛տա բակէ ն՛աեւ ուրիշ դասադրքեր եւ ՚ լ ր ք " յկ -
ներ :
կոփկաո եւս, Իղ՚քիրի եբրեմն՚ի անունէն Հբա -
պուրուելոփ՝ Տէտէեան տպարանի մէկ փայլ՛է՛ն
յաճաէսորդը կբ գ՚սոնայ , ագէկ գէշ անոր րոլոբ
Հ րաաա րակութ իւննե բոլ^ւ խնդրա րկու ԲԼԼ՚"Լ ՚"Լ *
Ա յ՛՛ պարագ՛ան Յարութիւն Տէաէեանի ուշագբո լ -
թենէն՛ չի– ՚էրիպիր ) ուստի կոփկասա՚ՀտՀ^ իր յա -
ճախո րգնեբուն գոՀացում տալու Համ ար , ոչ ՚քի–
այն ինք անձա՚քբ Աոնթէ Բրիսթօ փէպր կբ թարգ–
մսէնէ , ա յ լ ե ւ լիառատ փա բձաա րո ւթիւնո փ մ ր մտ­
էք անակակից ղմիւոնա՚Հայ ղրո էգեր՛ուն այլեւայլ
փէպեբ թարգմ անել կուտա յ ֆրանսերէնէ , եւ ա յւէ–
պէս ՀեաղՀետէ կր Հ բատա րակո լի՛ն։ իբ տպարանէն
Վ. Հիւկոյի «Թչուառնեբբ» , Գրիգոր Ջիլթ՚կիր -
եանի՛ թարղմանոլթեա՚մր , «Փարիղի Նօթրր Տ՛" ~
մ»բ թա բդմ անո ւթեամբ՝ Ա եսրոոլ Նուսլարեան ի ,
« Գաղտն՛իք Փարիզոլ-ֆ, «Երեք Հբացանւակիրք-% ,
« Բսան տարի ետք» , «Պրումլօն Գեր1լո։ք ս» եւ ոլ–
բիչ շատեր , Մատթէոս Մա՚մոլբեան։ի թարղմա -
ն ութեամ բ :
Եթէ ^ՎէրթէրբՖ , «ԹշուառՍերր» , եւա յին ,
իբրեւ ականաւո ր բւսնս։ ս տ ե ղհն ե ր ո լ տիեղեբաՀրռ–
չակ դո րհեբ նկատոլին եւ «Գաղսէնիք Փարիղոլ՚^ն
ալ բնկերայէէն խն/գիրներու ՚նուիբուա՚հ իմաստա -
սիրական ղոբհ մր, անգին կարգ մը երեւա՚կայա -
կան էէէպեբ չենք կաբհեր որ որեւէ օգտակտրոլ -
թի՛ն ունեցահ բլլւււն , հերերու եւ անգո րհն՛ե բու
ժամանց ի մ իշոցնեբ Հա յթա յթե լէ ղատ :
Այսուամ ենա յնի ւ , այս թարգմանո ւթիւննեբր
նոբահին աչխաբՀաբաբ լեղուն յղկելու , ճոխացնե–
լոլ մ եհասլէս հառա լահ են եւ ա յս տեսա՛կէտէն
Մատթէ՚ոս Աամոլբեան աւելի •ա՛րդիւնաւոր եւ օգ­
տակար եդահ է, քան Զիլինկիրեան եւ Աեսբոպ
Նուպաբեան ։
Ջ ի լինկիբեսւն՝ յան՚գուղն ղրիչ մր , ոչ լեղուի
եւ ոչ ալ ճաչակի օրէնքներր յարգ-ահ է : Եթէ ոչ
բազմագէտ , ղոնէ Հնագէտ երեւալու Համաբ, յա­
ճախ անՀեթեթօրէն բառեր յօբինահ է յումպէտս ,
մինչեւ իսկ, օրինակէ՛ Համար , ինչքան հանօթ
ա քնքան եւ կոկիկ «ցաւ» բառին աեղ «ցաւոլ -
թիւն» բառր դորհահելոփ։ Բայց եւ այնպէս պէտք
է խոստոփանիլ թէ փի պական թա բդմ անութիւն -
ներու սկզբնւական շրշանին մէշ իսկ Հիւկոյի «թչ–
ուառներ»ուն պէս Հսկայ եւ խրթին գբուահքի մը
թարդմս/հ՚ոլթեան լ զ ո ւ ի լ , ամէնունւ տրուահ չէ յ
Ասոր ՀամարԶԷ՚լինկիրեանէի մր աչխաաասէր ոգին,
ուսման սէրր, թէ Հայերէնի եւ թէ ֆրանսերէնի
մէշ ունւեցահ Հմաութիւնբ սլէտք էր։իսկ թէ անաբ
թարգմ անո ւթիւննւերր անՀա բ թո ւթիւննե ր ունին
եւ բա բ րա բ ո ս՛ո լ թ ի ւննե ր , ին չպէս 1լ բսռլի գրա -
կէսնօրէն կարգ մ ր նո թո լթիլններ ոլ Համա բ , այդ՝
աւելի բարեխառնութեան եւ ճաչակի խնդիր
քան թէ կարո՚լութեան ։
Ա. Մամռւրեան աւելի՛ բարեխի՚լճ ե լ ճաշակի
աէր թարգմանիչ մր եղահ է, թէե՛ էօժէն Աիզ,ի
եւ Ալեքսանգր Տի՚^մայի գորհեբր Հիւկոյի ՚էէսլի^
չափ գժուարաՀասկնալի էբլլան :
ինչքան ալ Մամոլրեան աչէ,,արՀաբար լեղոլն
կոկելու, ճոխացնեու աչխատոզնեբէն ՚սմենաժիրն
ու բաղմտրդիւնր եղահ է (որո՚ԷՀետել իր ժամս,֊
նակէն ամէն՛էն, շատ բան ղր"զը եզահ է) , ղաբմա.
\նալէ. է որ արդի հայերէնի մէշ իրմէ ե լ ոչ մէկ
Հետք մնացահ է I
Անիրաւ պիաի րԱայինք եթէ Սիչէինք թէ
թարգման,սկան գորհին ամէնէն դժուարին մասբ
ինկահ է Մեսրոպ Նուպարեանի , որ թէեւ տարի .
քոփ կրտսերա՚լոյն , բքս յց Հիւկոյի «Փ՚որիղի Նո թ ֊
րբ Տամ»ր թար՚լմանելռէ , ամէնէն գժոլ,է ,րին ^լ
տազտկալի գորհր կատարահ է ։ Հակառակ իր տր–
կաբ կազմին, որ եբկար ատենւ իր ղրական ղոր .
հունէոլթիւնբ սաՀման՚ա՚իակահ է, ան իր Ժրր .
ցակիցներէն ե՛ո չէ ւքնացահ, մինչեւ որ աւելի
փերշ, ո՚-րիչ ղբաղում չունենալոլէ, իր ամրողշ
թա՚իոէէ ր գրա կանէ ութ եան նուիրոլահ է : Իր ֆրան.
սեբէնւէ Հայերէն հանօթ Հոյակս՚սլ րէսռաբանբ ^
ինչքան։ ալ բառադիբբ Նորայր Բիւղսնդացիի կող,
լք է բաւական ^նն ՚ադատո ւուհ ԲԱա յ ժս՚՚մանւակին ի–
բենր աւելի դասական գորհ էք բ րլլալր Հաստատե -
լու Համար, բ՛"յց եւ այնպէս Պոլսոյ ել Եղ՚քիրի
մտաւորաեո՚ննեբէն։ կր գնաՀատուի եւ մինչեւ այ­
սօր Ա՛լ ա՚քէնէն չատ ւլորհահուահ րառաբս^ն է :
Մեսր՚ոսլ Նուպարեան իր բազմ՚աշիսա՛ո ֆրան֊
ւտերէնւէ Հէսյեբէն րառա բան՛էն զաէո կր թս՚րդմանէ
նաեւ Լաֆօն՚թէքլի «Առակները», Մսլէ՚էոի կատա -
կե րդո լ թիւններր , ին՛չպէ" ն՛աեւ րազմ աթիլ •ուրիշ
թա րգմ ան ՛էւթիւննե բոփ ու յօգո ա՛հն եր ոփ յաճաէս
կ՝ I" ^իււ •ւ՛տ ակցի սլա րբե բ ա թե ր թ ե բ ո ւ :
3 ի չեա լ երեք թարգմ անի չնե րէն ետք , Զմ իւռ–
՛նի," չ ՚ ՚ Ր Ր ՚ ՚ Բ Գ մբն ալ կ՛՚ունեն՛այ, Գրիգոր Մսիբեա–
նր ,որ քանի մ ր փէպեբ թւս րգմ անահ է , որոնց
կարւլինւ էմմանոլէլ քիօիտիէ՛ «Յո՚ԷՀան՚ն՚ա Բարոլ -
Հէն » :
իր գո բհ՛ո ւնէ ոլ թ իւն ր նսր թափ մր կբ ստանայ
երբ իր անձնական տսլարանր կ՝ ունենա յ ; Այս տը–
ւգա՚րա՚նբ սակւսյն չուտուէ կր էսաէիանուի , Օրինա­
կանէ թերութեան մր պատճառա բան՛ո ւթեամր : Այգ
միշոցնեբուն , մամ ո ւլի ւէե րատես չո լթեանւ Հաս Հ
տատումո,է , կառա՚էարական սեղմումներու կ՝են Հ–
թա՚րկոլին Հյսյերէն Հ բատա րակո ւթեանց րոփան՛–
՛լա կո ւթիւննեբր ,յետոյ Յարութիւն Տէ՚ոէեանի
մա^-ն ՛ալ էէր՚ա յ Հասնելոփ , Զմիւռնիոյ Հրատարակ­
չա կան ու տպագրական րեղուն գո բ հո ւն՛ է ո ւ թ ի ւն՚ը
կր կասի ժա՚քանւակ մբ : Հ
՚՛՝՜*՛՝
Զմէււռնիոյ էլ՚րական շարմման շրշանին, ՚էրա–
՚ւնոլահ են նաեւ շատ մբ զ րասէ բն ե ր , որոնք իրենց
մասնա1լցութիւն՝ր բեբահ են զանազան։ էիէպեք
թարէլմանւելոփ , ինչսլէս «Ափւիոն հխոզի մբ պս՚տ -
մութիլնր » (Պօղոս Տիլպէբ ), «Աբիւնալի Մար ՚
քիզոլՀին» (յՏոսրո։է Եփրեմ) : Տիկէ՛ն Աոֆի Մ,զաբ–
թալեան թաբդմանահ է Լամաբթինի «Կրացիէլ -
լա»ն , եւայլն ;
իոկ ՛քեր բարեկաւքր ողբացեալ բաԿէասէբ թագ–
•ւոբ ճեբ՚ք ակեան, իբ պատանեկութեան օրերուն ,
"Ր ԿեԼ ղուգագիպի Զմիւոձհիոյ գրական ալդ չյ^շա -
նին, թաբդման՛ահ է Ա. Տիւմայի՝ «Բօլ Նաւասլե–
տր» : Իր քո յբր՝ Մարիամ ճերմակեան , աչակերտ՝
Հռիփսիմեան փաբմաբանի , Հմուտ Հայերէնւի , ֆր–
րանսեբէնի ե լ անւդլեբէնի , եղբօրմէն առաշ թարգ–
մ անահ է Ա • Տ իւմայի՝ «Անթոնին»ր : Օրիորգ
Մաբիամ արգէն հանօթ գէմք մ լ ն էր իր գրելու
կաբոզռ ւթեամ բբ Իղմ իրի ^այ իղա կան սեռին մ էշ ,
եւ իր մէկ քանի գրաբար յօգոլահներբ «Արշալոյս
Արա րտտեան»ի մէշ ո ւշագր ո ւթիւ% ր ղբա ւահ էին
ժամ անակի մ տա լո բական՛ն՛ե րո ւն :
Այս պարագան ինձ պատմահ է Թ՛ ճեբմակ -
եան , մ ատնանշե լոփ ա յդ շրշանի Հին մ տալորա–
կաններուն քաշալեբական խօսքերբ եւ խրախուսող
կեցուահքբ նոբեբոլ Հանդէպ : Ինչ դուբգոլրանք
ուսման եւ֊ մանաւ՛անգ Հայերէնի Հանգէպ : ՛ ֊
Բժ. գ. 0՛ ԳԱԼՈՒՍՏԵԱՆ
բասիր Հայրենասէր մ ը , որուն, ճակատագրի ա -
նո՚լսբմ իսաղոփ մր, վիճակեցաւ նաեւ թաւլաւորի
Հեոացման Հրամանին դորհագրութիւնը : (Ալի
Աա՛Հեբ վարչապետ էր նաեւ այն շրշանին, երր
ասկէ 16 աարի առաշ դաՀ կր րաբձրտնտբ 3)արուք
Ա.) : Շատ չանցահ, սակայն։ , Համամիտ չեղաւ
թաղաւորի՛ն Հետ, երբ, անսալով իբ խղճին , վճ -
ռապէս մերժեց անոր պաՀանշբ եբեսփ . մոզոփր
լուհելու մասին։ Ասոր փրայ ալ լքեց փաբչապե -
տութիւնր : •
Այս անգամ էէիճակբ ին՛կաւ Նեկիպ է լ Հիլալի
էիաշային որ Վաֆտին, պատկանելոփ Հանդերձ ,
գմտուահ էբ անոր Հետ եւ մինչ այգ կր ւէաբէբ
մեկուսացահ կեանք մ բ ։ Հիլալի փաշա գորհի ան­
ցաւ աւելի արմատական հբագբոփ մ բ ։ Պիտի մաք–
րագոբհէր պետական մեքենաւն , սլի՛տի պատժէբ
չարաշաՀնեբր եւ պիտի պաՀանշէբ , որ որոշ դոլ^
մարէ մր աւելի Հարստութեան աէր բոլոբ Եգիպ ՜
աացիներբ արդարացնեն իրենց ունեցահինէ օրի -
նաւոբութէ՚ւնյբ : Հարուահր խտրութիւն՛ չէբ ճանչ­
նաբ եւ կր Հասնէր Վաֆտի մ եհամ եհն եր էն մ ին —
< /,, ճո էս" ւթե ան մ էշ լ՚՚՚լացոզ պա լա աա կանն, ե ր ր :
Շատ չանցահ ձերբակալեց նաեւ Աէրակէտտին
,իաչան եւ դատապարտեց րոնադատեա լ բնա կու -
թեան , մ՛"յրաքաղաքէն գուբս :
Բաժակր կր յ"ԲՂէբ Հա կաՀ ի լա լե աննե բոէն
մ օտ , որոն՛ք կ^ուզէին ամէն՛ դնոփ գորհէ Հեռա -
ցնել այս փ՛որձանք - ւէարչապեաը։ Վաֆտբ սպառ–
%աց մեբկացո ւմնե բուէ, րայց չկրցաւ Հտնւել ձմե -
բուկի կե՜զելր՝ Հիլալի՛ ,է։ս,չս՚ն սաՀեցն՚ելոլ Հա -
ւքաբ : Գտան սակայն սլա լատ ա կաննե ր բ : Այն՛ ԱքԼ
ինչպէ՛՛ս . . •
կր պատմեմ յաշորգոփ
ԿԱՐՕ ԳԷՈՐԳԵԱՆ
»
Fonds A.R.A.M