ՂՍՐԱՔԻԼԻՍԷԻ ճււսս տ սմսր տԻ
Օ Ր է Ր Ի ն
ՄԱ8ԻՍ 28
(ՄԻ ՀԱՏՈՒԱԾ ՒՄ
ՑՈՒՇԵՐՒՑ)
քք"
ղի%՚ուււր էի
Հայկսւ
/լսւն
է"րր"րգ
Հրետա -
ձիգ
փաշաի
մէք։
կարսից
նսւՀա՚ւքել
էինք Ալեք -
ռան գրա
սլո
լ ; Աքնաեղ
Հ
քաՀ անղ ստա
ցանք
անղնե
լ
Եղիաիների
Ոսւմփ
ղի՚֊ղր
• Զինագագար
էր ; Ասւ–
յ ի "
1
5ին թուրքե
ր
ր
Հակառակ
ղինագագարի
տրա՛՛
էէաղրո ւթիւննե
րին
, նոր լղաՀանքներ
ղրին մեր Հը–
րամ ա%ատա
րս
լթեան
առքեւ ել ղեռ էղաաասխան
անղամ
չսատղահ՜
, անցան
յարձակողականի
եւ
ղրաւեղին
Ալե քսան գրա
ւղո լր ; Մեր մ էսրակողի
Հը
-ձ
րամ անատար
Հսւրիւրապետ
Գուրգէն
Մ ոլէսէսեա -
նլա ՀրաՀանէլ. ստացաւ
Լարմ՜իլ գէւգի
Ղ,արաքի լիսէ :
Մ՛այիսեան
Հրաշալի
օրեր էին : Գարունր
իր՛
ամէնիղ
ծաղկուն
շրքանի
մէք էր՛– Ո՛^վ մեղտնիղ
չի՝
կաթարղուել
Հայաստանի
աննման
էլարոլնոէէ
,՛
յ՛
ա յիսեան
օրերու
պա յհ՜առ
եւ
բուրումնալէա
օ -
գոփ
։ Ծալթլող
բնութիւելէ
իր սքանչե
լի
մ արգագե–\^
տիններոփ
, կապերտանման
հ՜աղկէսդա չտե րոփ, 1՚է՚\
արաղլնթաւյ
գեւոաէլներոփ ու րաղմ աթիւ
ղոլլալ
\
աղբիլր
՚նե
րո էէ ;
Աակայն,
տխուր էր Հայ մարգր
1918/
գար -
նան : \,ա կարծես
չէր նկատում
իր շ"՚–րքը առատ -
օրէն
Սէիռուած
ւլ ե ղեց կութիւննե
րր
, մ տտղրաղ
էր ,
կքած
մի անՀասանելի
ծանրութեան
աւսկ
։ Գիւղա
ցիներ
ր
ամ էն աեղ Հանղիպում
էին մ եղ
մ աաՀող,
տխոլր
Հարցուէքներոփ
։ Գժուար
է ր
Հանղօտացնել
խեղճ
մ արգկանց ;
ճանտպարՀին
իւօսում
էինք էէեր սպաների
Հետ։
^ատերր
Համ
-Ոէլուած
էին , որ կռիւր ղեռ պիտի
շարո ւնակո
էփւ
, ւէ ասնաւո
դա
պէս
լեոնամ աս
եր
ում ;
քյս
լալաէոէտս չէի ։ Գիաէի
որ
կտրուած
էինք
ամբողք
աշխարՀից
, լքուած
թ"է"րից •
Տխ
՛ոլր
տբամ՚աղրութեան
մէք մօէոեցանք
Ղ,ա -
րաքիլիէին :
Վա րաքի
լի
էէ
է ; Այս ՛անունր կապուած էր իմ
մտնկակէէէն
օրերի Հետ : Բանի՛
սւնւլէՕմ
տմառր րն–
տւսն իքոէք
եէլած
էինք
ա
լստ
եղ օգա ւիո խ ո ւթետն
է
Շրքապատուած
լեոնե րոփ , բաղմ աթիւ
էլիրճեբոփ
,
աբագտփէսղ
ղետակնեբոփ
ու անտաոնեբոփ
, Վա -
բաքի լիսէն
մ եր
Հա յբենիքի
ամէնից
գեղեցիկ
փա
յ–
րերիղ
մէէլն էր ։
Արր
մ
եր
էիէսշտբ
–տեղաւո րուեց
անտառի
մ օտ
,
էււր
պիտի
ղի
շե րէ ինք
, ես մ ի քանի
ժամ
ոփ
տրձակուրգ
ստացայ եւ գնացի քագաք,
ուր ապ -
րում էին իմ մօտ աղղականներ,
տարաբախտ
լնկ՛
կարճիէլեանի
տիկնոք
ծնոէլներբ :
Վարէոքիլիսէն
սոսկալե
տեսարան էբ ներկա–
յացնում
ւ Գաղթակտնութիւնր
, ոբշարժւում էր
ղ էպի
Գիլի քան
եւ
Թիֆլիգ
, խռնուած էբ ա
յս
փո
քր
քւ
գի
լղ
ա քա
ղա
քո ւմ : Ւ շփսան՚ոլթիւնէնե
ր ր
որեւէ
ոլժ եւ Հնարաւո
րութիւն
չունէ ին կանոնաւո
րելու
ղաղթր
։ Եւ ի՛՛նչպէս
կանոնաւորէին
I
Թուրքեբբ
մ տած
էին արեւելեան
Հա յաստանի
սիրաբ : Ամ էն
կողմից
չաբժւում
էին առաք
Հանղիպելոփ մաս -
նակի
, յուսաՀատական
ղիմաղրութեան
կային
ղաղթա կաններ
Արեւմ տեան եւԱրեւելեան
Հա -
յաստանի
ւլ
րե
թէ
բո
լո բ չրքա՚1/1ւերից
։ Մի կատաբ
եալ
ժխո
ր
, աՀաբեկում
, սարսափ • . •
Այս փիճակբ
ինձ փր՛այ ձգեց
ուղղակի
չշմե -
ցուցիչ
տպաւէէբութիւն
:
Շատերբ՝
էլիսամե
րկ
, քաղցած
, ոմանք՝
ց լն -
ցոտիներոէէ
ծածկուած
• • ՚ Ամէնից
ղարՀուրելին
ե–
բեխաների
խնղ իրն է
ր
:
Զինո
լո րականներ
բ
փոր -
ձում
էինՀամ ախէէ
բե
լ մէկտեղ
իբենց
ծնոէլներբ
կորցրած
երեխաներին
եւ
մի կերպ
ճամբել
Գիլի–
ք
՚ան
։ Գիլիքա
^ն
: Ոո լորբ
մ տածում
է ին ժամ առաք
Հտսնել
այնտեղ, ուրկարծես
պիտի
գտնէին
փր՛
կութիւն
. . .
%աՀանքող
ղօրամասեբն
էլիսռնւում
էին
ւլ սւ ւլ -
թակէսնոլթէաան Հետ եւ այս
սա
լւսափելի
ժխորի
մէք
կորցնռւմ
ղինուորական
կարգապաՀոլթեան
վերքին
մնացորգնեբր։
Զինու՚ռրնեբից
չատեբն էլ
գաոնում
էին գաղթա կան
՚,
Փողոցներում
տիրում էր ա
յնէէլիսի
աղմուկ ,
աբ ղժուար էբխօսել անգամ: Աաիպուած
բոլորբ
բւյաւում
էին ՚,
Երեկո յեան կապիտան
Մովսէսեանբ
կարգա -
գրես մեղ. Համաձայն
սաացած
ՀրաՀտնղին,պատ
բասա
լինել եւ առաւօտեան
չուտ շարժի
լիի
լի քանի
ուղղութեամ
բ
1
Ուրեմւ,
, մենք էլ գնում
էինք
Գիլի քան
... Ան–
• ւեառունակ
նաՀանք • • •
X
Աարսավէելի էբ նաՀանքր
Վաբաքիլիսէից
Գի -
լիքան
։ Աէէբողք ճէսնէսպարՀբ
բէւնոլած էր գաղ -
թական
Հոծ
բաղմ ութեամ
բ
:
Գերմ արղկային
ճեղ
էր պէտք
, որպէսղի
Հնարաւոր
դարձնէինք
թնգա–
նօթների
յառա քիւա դա ցում
բ
։ Հրետաձիգ
վաշտբ
էլարծես
ղ աէէրել էր ամբոգքականոլթիւն
լինե լուց
է
Կին
, երեխա
լ , սէնասոէննեբ
,
խառնուե/ էին
մարտկոց
ք։
ւլինուո
րնե
րի եւ ձի երի Հետ ,
ե լ
գրե -
թէ
անՀն
էէէ
րիւն էր առաք
շարժիլ
է
Մի՛"
յն
Մւ՛ վ՛՛էո է՛ անի
նմ ան
Հ րամ անաաա
րբ
Մայիս 2Տբ թէ իբրեւ կեբտուածք,
թէ
իբրեւ
չօչափելի եւ տեսանելի
արգիւնք
ել թէ իբրեւ
բս՛
տեւլծաղո
րծո
ւթիւն
, բացառիկ
նչանակութիւն
ու
նի
5 6
ղարեբու
Հայոց
պատմութեան
մէք %
Անոր փաստական
ել ի բտ լական
դո յութ
իլ -
նով
Հա
յ ազգբ
եւս , միւս աղգերու
կա րղին
, ա յ–
սօբ կբ գրաւէ աղատ
արեւին տտկ ,
տնկաչկանգ
ապբե լու եւ յարատեւելու
իր արգա
ր
ի բաւունքբ
:
Միւս
կողմէ՝
մեր պատմութիւնն
ալ ,
գարերու
զարտոլղի
, մոլորական
թափառումներէ
փերք , կբ
մ տնէ իր զաբղացման
աբամ ա բանա՛կան
Հ
ունին
մէի
Ոա
յց , \ա յն գաղափարակտն
՛ոգին՝ •որ
ծնունգ
տուաւ « Մ այիս
28»/
լուս՛աշող եւ պայծառ իրա -
կանութեան
, նոբ երեւոյթ
մր չէ Հայոց
պատմու
թեան
Համաբ
։ Ուչադիբ
դիտողի
մբ Համա բ՝ Հա
յոց պատմոլթիւէտբ
յաւիտենական
անտեղիտալի
սլա յքար
մ լ ն է չաբի, խաւար
ի եւ բոնութեան
՛ու
ժե բուն
ղէմ
Հ
Ան, անլնգՀատ
մազք մլն է՝ փսեմ
եւ արգաբ
խո յանք
մբ բտ ր ի ին , լո յ " ի ն , ճչմար -
տութեան եւ ազատութեան
Հասնելու
Համաբ։
Մեր
պատմ աՀա
յրր
, Մ • Խ ո րենա ց ին՝
իր գբած
Հ՛ա՛յ՛ոց
պաամո։^թետն
նտխամուտբ կբ կատարէ
գիւցաղ -
նա
ւթէ պո վ
մ բ որ մ եծապէս
յատ էլան շա կան է մ
եբ
ազգային
նկաբաղրի
եէ–
րմ
բոնո
ւմնե բու
բ1։որոշ ֊
մ ան աեսաէլէտէն
։ Խ որենացին մէկ կոզմէ
մեղի կր
պա տ կե բ ա ցն է բէւնակա
լ ել աղա աաս պան
ք՝ելբ իր
անՀամաբ
բանա
կնե ր՛ոփ եւ իբ աՀարկու
ղօրոլ -
թեամբ որ մարմնւացումն է աշխ՛ա՛րՀի տիրապե -
տութեան
ձդտող,
մարգկութիւնբ
ստրկացնելու
ճգնող
Լարի
, խ՛աւարի ել բռնութեան
,ուժեր՚ուն ,
իսկ
միււլ
կողմ է՝ ան՛ո ր գէմ կանդնած
աղա տ՛ա՝ -
տենչ ել ինքն իչխան
ապրելու
ցանկացող
Հա
յկբ
իր սակաւաթիւ
ո՛ւժերոփ :
Այս
երէլու .ուժեբբ իրար կբբախին
, եւ .ով Հբ–
րաչք
, բռն՛ութեան
եւ
Լա՛րի զօրոլթիւնբ կբ տա -
պա
լի , եւ , ինչպէս
մի չտ կր տեսնենք պտտմ
ու ՚
թեան
մ էք , յաղթանակբ կբմնա ւ բա՚բիի ել աղա–
սէ էէ
ւթ եա՛՛յ
ու
ժեբուն
կոզմբ : Խոբենաց
ին այս եբ -
էլոլ սնձէէրէ։ւ. օրինակին
մէք գրած է ամբողք պատ
մա - ւիի լ իս՛ո վւա յութիւն
մ բ՛, լնգունե
լով ի յ առա՛
քա
ւլւէ
լնէ որ աղատութեան
, արգա՛րութե՛ան
Հա -
մաբ
մղուած
կռիւբ,
ինչքան ալ գժուար եւ տա՝ -
ժանելի
Րքէայ
, ինչքան ալ մղուի •անՀաւասաբ
ու
ժերու
միքեւ,
գարձեւ/քլ
յաղթանակբ
սլիտի
էքնայ
՛աղատութեան
, տ րգա
բ՛ո ւթե
ան
՛ախո յեաննե
բուն
կողմբ : Ո րովՀետեւ
, Խ-ոբենացին
ինք եւս Հաւա -
տացած է թէ մա՛րգբ կամ ադդեբբ
իբենց
տբմէք–
նեբբ
, իբենց
բնա տուր կա րոդո ւթիւններ
բ
կրնան
ղաբղացնել
մ իա յն ու մ իայն ա՚դատութեան
, կամ
աղգա
յին
ւսն կախ սլետ ականս ւթե՛ան
մ էք :
Ուրիշ
օրինակ
մբ կոլտա
յ մ եղի
յո յն պատ -
մտգփրբ
՚Բսենոփոն։ « ՚ԼաՀանք
Ոիւրից՝»ի
Հեգի -
նակբ կբ պաամ
է թէ՝ Հա
յո ց Տիգ րան
թ ա զա
ւո
րբ ,
օգտուե
լոփ
Պաբսից
ժա՛մանակաւոր
ղժոսէո րոլ -
թիւննեբէն
, ապստամբած
էր Կիւբոսի
դէմ : Բայց
ապստամբութիւնբ
ձախող
փւսիւճան
մ բ ՛ուն՛ենա -
լոփ^
Տիղրան
դերի կբրռնոլի եւ շղթայակապ
կը
էոարուի
կիւրոսի
առքեւ ։ Կիւրոս , Տիդրանի ա -
բա՛բ
քին
չա բժառի
թներբ
Հասկնա
լ ո ւ
Համ ար , երբ
Հարց
էլուտայ թէ ինչո^ւ ապստամբեցար
.
Տիղ՛
բան
խրոխտաբաբ կբ պատասխսնէ •
« Աղաաութիւն
ցանկացայ
եւ աղատու -
թիւն
կամիմ
թողուլ
զտւակացս»։
Տս՚էլալին
չենք
խօսիր
Վերդիլիոսի
կամ րքա -
քանգ Աբաքսի
ակնարկութեան
մասին,
որոփ բա -
նաստեդծբ
ուզած է քնոբոչել
Հայե
բու
բմբոստ
ո–
գին ել ազասէա
ս ի բ
՛ո
լ թի ՛նբ :
Միայն
այն իբողութիւնբ,
որ մեբ նախնիք -
նեբբ Ե՛ գարուն
Աւաբայրի
ճ՚ակատամաբտբ
մղե -
լու ծանր
ղոՀողՈ
ւթեանէ յանձնառու
եղան
իրենց
աղղային
ինքնափարութիւնը
եւ
Հ՛ոգեկան
անկա -
(սութիւնբ
պաՀելու
Համաբ
եւ
Արաբական
Տիրա -
սչետութիւնբ
Հայաստանի
փյւայ
, Ազղտյին
Անկա
խութիւնբ
փերականգնելու
չտրունակական
խլբբ–
տո ւմնե բու
չ՛էթա
յ մբ եղաւ, ապացոյց
են թէ ա ֊
ղատութեան
, անկախութեան
եւ ինքնիչխտն
ապ.
րելու ղաղափարբ կբ կաղմէ
Հայոց
պատմութեան
մղիչ աղգակբ
եւ
Հայ Հոգիի
բնո
բոշ
գիծերէն
մէ–
ԿէԼ •
Աղատութեան
, անէլախութեան
Հասնելու այս
բնական
եւ
անտեղփտալփ
պաՀանքն է՝ .ոբ սկիղ -
բէն
մինչեւ
մեբ օբերբ,
սկսելով
Հայկէն
, Արա -
մէն,
Տիգրաններէն,
ՎաՀագնէն,
Արշակէն^ Վար -
գանէն , ՎաՀաննեբէն,
Մուշեղներէն
, կուգայ կբ
Հասնի
մինչեւ
Աասունցի
Գաւիթները,
Ի"րայէլ
Օրիները,
Գաւիթ
Բէ1լերր,
Ա ա լմաստեցիներբ ,
Ջոււլայեցինեբբ,
Մ • V ե բասաաց
ինե
բ բ , Ար։լոլթ .
ե՚աններբ,
ՇաՀամիրեանւներբ
, Ց–
էմիններբ ,
յանէլելոլ
Հ ամ ար ՛Բր իսւոավ^ո
րնե
բու
, Աերոբ Աղ .
բիւրներու,
Հրայրնեբոլ,
Անգրանի
կնե
ր ո ւ , Աու -
բ^տներու,
Բեռիներու
եւ ԱեպուՀնեբոլ
խորՀիլ,
Աաբղ արա բատի
, Վա բաքի լիսէ ի ե Բաշ Ապաբանի
Հերոսական
կռիւներուն,
ուր, գաբերու
ստբկոլ -
թենւէ
մբ
ետք. Հայ ժողովուբգբ
իր
"՛րի արա՜նց
քաք
երո էէ կուրծք
տուաւ
չա
ր ի , խալարի
եւ
բռնա
կալութեան
անՀամ
ար
ուժերուն գէմ ե ւ օրՀասա
կան
, արիւնաչի
, անՀաւասաբ
կռիւներէ
ետք ,
գաբե բու դերութենէ
մբ
վեբք, ստեղծեց
իր
անկա
խութիւնբ
եւ
պետական
ինքնուբռյն
կեանքբ
: () -
տարինէ ծախուած
չաբամիտներ,
կրնան
ուբանւալ
թաւիուած
ար իւնբ եւստո րադնտՀատե
լ Հ Մ ՚"
լիս
28»/
աբմէքբ,
բայց
պատմութեան
գատաստա -
նին առքեւ,
ն շանա էլո լթ իլն
չունին այդ թոլոբր :
Զարի եւ բարիի
, աղաէոութեան
եւ
ղերոլ -
թեան
յաւիտենականւ
այս սլա լքարին
մ էք ,
է։բէլ ու
ազա
աւս սպան ելբոնակա
լ ուժերգա էակցած
,իսո ր.
աաէլ է, ցինւ Հայ ժ ո
ղո
ւէո ւր
գի
գարաւո ր եբաղին
եւ
պա յքարին
աբղիւնքր
, Հա լտստանի
Անկախութիւ
նբ եւ ազգա
յին
սլե
աո
լթ ի ւն բ \
Տ իաանեան
ա յս
պայքարին
մէք. Հայ ժուլովու բգբ
յանձինս իբ
աղաաաէոենչ
Հոսանքին
եւ
անկախութեանւ
քաՀէս.
կիբներուն
, ժամանակաւ՛որ
ձախողանք
մբ
Կրեց
միայն,
բալց,
իր պայքարին
մէք, երբեք
չ՛՛լար -
աուեցալ ել եբբեք
չէլաւաճանեց
Հա
յոց
սլտէոմէէ
՚ւ֊
թեանէ
մ դի չ աղգակբ
Հանէգ իսաղող ,
անա
ր դա
րա -
ւո ր թս\ւէս լումին
ո ւժ-դա
ւլա լիա բ բ կազմ
ող
ձգտու–
մին.
Անկախութեան
։
Աղ էլե
բ
՛ու
աղա
տաղ րական
պա յքարին
մ
էք ,
մասնաէլի
ձախոդանւքներբ
ել ժամանակր,
լաճախ,
երկրորդականէ
նշանակութիւն
ունէին։
էաէլանւլւ ալն
է
՛որ
Աւլատութեանէ
, ան
էլա իսո լթեան ել սեվ^տէլան
պետութիւն
կերտելու
Հաւատքբ,
ձգտումբ
՛ունե
ցող
եւ
՛լ՛ոյն իրականացնելու
վճ
ռա
կան՛ո ւթ ե
էՍ
մ բ
տոզոբուած
ադդեբբ,
՛ուչ
էլամ կանուխ,
սլիտի
Հաս նվէն ի բ ենց նւղատակ
ին :
Երբեմնւի
մեղի բախտակից
աղգերբ՝
Յ-ռւնաս–
էոան , Պուլկարիա
, Աերւդիա,
Ալպանիա
, Ռումա -
նիա , արաբական
երէլիբներբ եւ իսրայէ
լ
նէոլաղ
չս
սլա՛ս եց
ինւ
, նուաղ
արիւնէ չթափեց
ին ե նուաղ
ղո–
Հոդութէւէէէնց
յանւձնւաոոլ
չեղան,
իրենւց
ւէէղւլային
անէլաիսոլթիւննեբբ
ունենալու
Հտմ՛ար
ւ
Անկւււիաւթետն
, էլամ .աղղային սեփական
պե
տութեան
սլաՀանքբ ա լււօբ պտտմ
ականէ
տնՀբա -
ժե. էՍՈ է
-թ ի ւնւ մ րն է տ լ լեւս
Հ ա լ ժողոփուրղին
Հա^
մտր։
կեանքի եւ մաՀուտնւ
միքեւ
բնտրութիւն
մբ
կատաբեոլլ
փոբձ՝ եթէ էլ*ոլզէք : կամ այն է
ոբ
Հայ
ժողոփուրգբ
եւս
, Ուբիչներ
՚Ոլ
կարղին իրա -
ւունք
Ոէնի
ապրելու եւ պէաք
էունենայ
իր
ուրոյն
ազգային
սլետո
ւթ իւնբ , անոբ
Հոփանիին
տաէլ խա՛
ղադօբէն
ղւսրդացնելոլ
իբ
Հողեկան
,
ւՐտսււոբ ,
քաղաքէսկան
, տնաեսական եւֆիղիքական
բնա -
տուր
ձիրքերը
եւ
կամ՝
իբ
սեփական
ձեռքերոփ կբ
սաոբագրէ
իր
մաՀափճիռբ
: Ուրիշ ելք չկայ :
Եբկնքի
մէք ոչ մէկ փբէժխնգիր Ա
Ատուած
եւ
ոչ
ալ
եբկբի
վրայ ոեէբռնակալ
ուժ, չեն
կբնաբ
կապտե
լ
Հ՚սյ
ժողոփ ուրդ ին ապբե լու աբգար
ի
բա
ւս ւնքր՝
քմ
աՀաճ
կա
րղ ադրո
ւթի ւննեբու
՛քք՛" 1
կաբոդ էբ մի ելք գսնել
այս կաաա րեա լգժո՚խքից
.
՛Երան
լաք ոզուե
ց գոնէ
՛որո չ տա րածութեան
փ րա յ
Համեմատական
կարէլ Հաստատել
, վերտ կան ւլնե լ
բաժան
բաժան
եղած մասերբ
ել Հասցնել
մեղ Գի–
լիքան :
Ցիշում էի
1915
թիւր։
կարծես
կրկնւում
էին
Մեծ
Եղեռնի
օբերբ։
Հայութեան
միւս
կէսւնւ էլ
կանդնած էր անխուսափելի
բնա
քնք ումի
առքեւ :
Ամէն
ինչ թւում էբփեբքացած։
ԸնգՀանուր
քայ
քայում,
յուսաբեկում
: Բոլոբիս
առքեւ
ցցւոլմ էբ
աՀաւոր պատկերը,
Հայ մողովբղի
վեբքնաէլան
բնա
քնքում
բ
՚ » .
Գիլի քանբ սակայն
մի քիչ սթափեցրեց
ինձ ։
Այստեղ կար ոբոչ կաբգ ու կանան։
Գաղթականու
թեան
չաբժման
աշփւատում
էին տալ քիչ թէչատ
էլադմ ակե բոլո լած
բնոյթ։
Տեղական մեբբնկեր -
ներբ աՀադին ճիգ էինւ թափում
փրէլելու
կացոլ -
թիւնւր։
Զօրափաբ
՚\,ա զար
բէկ եանբ
արդէն տեգ -
եակ էբ ղօբ. Աիլիկեանի,
Գր"յի
ել Գանիէլ Բէկ
Փիրոէ մեանի
ծրաղբած
Հակա յարձակման
,ո ր սկբ–
ոա
լ Մայիս
շ՚ձին :
Գիլի քանի Հայ. եէլեղեցսոյ
չուրք
աեղի
ունե -
ցաւ
Հրապ՛արակային
մեծ ժողոփ։
Բոլորն։
էլ գի -
աակցում
էին, որմենւք ճղնէաժամային
փտյրկեան–
ներ
էինք ՚ապբում
, Գիլիքանբ
աբադօբէն
լեցւում
էր Վաղախից
Օղնութեան
Հաստծ
կամաւոբական
խմբերոէէ,
բաղկացած
ղլխաւորաբաբ
շբքանի
գիլ–
ղացինեբից
Աբաասանւում
էին կրակոտ
ճառեր է
ճաոերից
ինձ յաքողուեց
լսել
միայն։
երկու -
որ : Իյօսում էր Գարեդին
ՆմղեՀբ
։ Շա։ոերբ ծա -
նօթ
են %ժգեՀի
պերճախօսութեան։
։ Բայց այգ օր
ուան։ ճառբ մի առանձին խոր տպաւորութիւն
ձբ–
զեց
բոլորի
՛ւյ՛ա յ ։ Նա յաքոդեցալ
շատերի
սրտի
ել Հոգու
մէք նոբից փառել Հաւատք
գէպի
մեր ժո–
ղ՚ոփբդի
տ սլաղ ան : ԸնդՀանոԼր
ցնծութեան
մէք կոչ
աբեց
բոլոբին
անմիքապէս
շարժիլ
գէպի Վարա -
քիլիոէ,
բոնել
դիբքեբ
,ուր գ ե ռ կանլդնէսծ
էին նա–
Հանքած
դօրամասերից
ոմանք ել կեցնել
թոլրքե–
բի յաոաքխաղացոլմբ
:
(Մնացեալը յաջորդով)
Ա. ԹՈՐՈԱԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
