ՈՒՍՈԻՑՉԱՊԵՏ
ՌՈՒՐԷՆ
ԱՐՐԱՀԱՄԵԱՆ
ժամանաղին
հաղոբգահ
էինք պրոֆ . Տոքթ.
Ռուրէ՚ւ՛
Արբ-՚ոհամեանի
մաՀբ Երեսանի
մէչ֊. ԱՀա–
լասիվ կարգ
մբ մանբամասնութիսններ
իր էլեան–
քի եւ– գոբհի
մասին
զոր /լբ քաղենք
Տոքթ.
ՅովՀ.
Հախնազաբեանի
յօգուահա
շարքէն
(Ափք
)
Պրոֆ. Ռ– ԱբրաՀամեան
հնահ
է
սլատմական
Վայոց
Ջոր ԼԳ՚արալագեազ)
Գնիշեվ
ղիւղին
մէք
1880/5՛
կամ
1 8 8 1 / 5 ՛ ։
Հայրբ
քաՀանայ,
գիլղա1լան
գսլրոցի
Հիմնագիր
ել. միաղ
ուսուցիչն
էր ֊. Գբսլ–
բ,.ցբ
իրենց
տան
մէք էբ.. ԱբրաՀամեան
կբ
գրկուի
էքմիահնի
ճեմարանբ
ել կ՝աւտրտէ
\Տ99ին։
կ՚եր
թայ
Պաքոլ
եւ ռուսական
միքնակարգ
գպբոցի
Հա~
սունոլթեան
վկայական
կբ ստանայ
–.Այգ
շբքանին
ցարական
իշխանութեան
Հրամանով
փակուահ
էին
Հայկական
զսլրոցներբ
կովկասի
մէք։
Վերաբա
ցումէն
վերք, ԱբրաՀամեան
կբ վերաղառնայ
էք
միահնի
շրքանի
գիլղերբ
ել կբ նուիրուի
ուսուց
չութեան։
%ուկասեան
կտակի
մրցանակբ
շաՀելով
•ք՚իեւի
Համալսարանբ
կ՛ուսանի
Համեմատական
լե ղուա բանո
ւթի
ւնբ
ինչպէս
եւ սա՛նսկրիտ
եւ
գա^
սական
լեզուներր
: կ ՝ ա ն ց
՚ 1 ւ ի
Լայսլցիգ
Ա կբ
Հետե–
Վ՛
յ՚".1՚"^Ի
Րրոամանի
, Սիվերսի
ել Վռլնգի
գա
սա իսօ սո ւթեան ց : Փեթրոկրատի
մէք պրռֆ • Աառի
մօտ
կբ շարունակէ
իր մասնագիտական
կրթու–
թիւնր։
թիֆլիսի
մէք ոուսականւ
Գ.
ղիմնաղիոնի
լատիներէնի
ուՍ
-ոլցիչ
է ինչպէս
եւ թիֆլիսի
կա–
նանց բա րձ բագո
յն գպրո ց ին լեզուաբանութեան
եւ
լատիներէնի
:
Երեւանի
մ էք Հտ յատ սանի
Հանրապետութեան
նոբտբաց
Համալսարանի
ուսուցչապետ
էր՝ Հ՛ս՛—
յաստանէի
խո բՀ րգա
լնա ցում
էն վերք
կ՚անււքնւի
թտլ–
րիղ
՚ Յես^ոՀք Նոր—Ջուղայի
ել վեբքն
ալ
թեՀրանի
աղգայինւ
միքնակարգ
ղպրոցին
տեսչութեան
պաշ
տօնբ կր ստանյձնէ
ւ
Ա իեւնո
յն ատեն
կբ կատարե–՛
լաղորհէ
պարսկերէնբ
ել սլաՀ լաւերէնրւ
1935/5՛
Փարիզ
Աոռպոնւի
մէք մէկուկէս
տարի
կ՛ուսանի
տոքթոռան
սլա արաս տելու
Համար
ել վեբագսա—
նա լով
թեՀ րան , Համ ա լսարանին
մ էք
սլաՀ լտ ւե
րէն ի եւ աքամենեան
չրքանի
լեզո՚ւեերբ
կբ ղասա–
լանղէ , չ ո ՚ ֊ բ ք տասբ տարի,
եւ կարղ
մբ ղասա–՛
գիրքեր
կբ Հրատարակէ
ա^ւսանոզներու
Համար։
աՕէն
մինչեւ
1945
կր պաշտօնավարէ
Հայ
կական
ղպրոցներոլ
մէք
վ՚"քրի՚կ
րնդՀատումնե–
րով։
2 4
տարի
շարունակ
եղահ
է աղղային
զա–
նազանւ վաբմաբաններոլ
տեսուչ
ե աւագ
ուսուցիչ։
Տեսաբան
- մանկավարմ
չէր
միայն,
աւելիւ
շատ
գոբհնական
ուսուցիչ
էր։
1946/5/
տօնւ\ուեցաւ
իր
()Օամեայ
յոբելեանյր
:
Նոյնքան
գնաՀատելի
է պրոֆ . ԱրրաՀամեանի
ղիտական
-
բանասիրա
կան
ղո
րհո
ւնւ
է ութիւնբ։
Հայերէնւի
թարղմանահ–
է
Քաբա
թաՀիբի
բանաստեզհութ
իւննե ր
ր
,
բանասի–
րականւ
ղեղեցիկ
ուսումնաս
ի րո
ւթեամ բ մբ։
Ֆիր–
տ)"ւլսիի
մասին նմանապէս
կատտրահ
է
բան՛ասի
րական
ուսոււՌասիբութիւն
: թաբզմանահ
է
նաե
Օմաբ
իքայեամէն,
Հաֆբղէն
, Ռուղաքիէն։
, Նասեբ
խոսբովէն
։ Գրահ^ է Համագանի
եւ
ԱպաՀանի
Հրեանւերու
բարբառի
ուսումնասիրութիւնբ
ֆրան–՛
սերէն
ղոր միեւնոյն
ատեն
նեբկայացուցահ
է իբ
րեւ
տոքթռբտ
յի աւարտաճառ
Աոռսլոնի
Համա
լսարանբ
:
1946/5»
երբ Հայաստան
ղնաց,
բ յս ունէր
\որ
պիտի
կրնայ
վե րամ շակել
եւ Հրատարակել
պաՀ–
ՄԱՐԶԱԿԱՆ
ԿԵԱՆ-Ր
ՎԱԼԱ՚նՍ (Յառայ). -
Ամիսներ
պռաք
Աղղ.
Մ իութիւնր
ել
Սուօո
1՝յՅէ10Ո316
ճ շ Տ
Լ\ՅՃ€Տ
(^6
Շս6ք–
^ՇԲ, րԼկեր
գ. Ա ինապեանի
միքո ցաւ
բանակցու—
թեան
մ տնե
լով
ո բո
շե ց ին Ֆրանս՛ա
յի
ախո
յեանր
(իաք Հայրապետեանը
Վալանս
Հրաւիրել
: Րաւա
կան
թիւով
Հա յեբ
եւ տեզացինե
բ կա րա բան
վ
*ոլ–
թացահ–
էին եւ Հա յրապետեան
առաքնո
րղուեցաւ
Ս. Տ.
Իւ.ի
Հաւաքատեղին
, Պ– Անդրանիկ
՝Բէսմէ–
էձեանի սչւճա րան բ ,ո ր լեցուահ
է ր բազմ ութեամբ
:
Հա յրապետեան
շատ
ղեղեցիկ
Հայերէնով
մբ
կբ
սլաաաոխանէբ
եղահ– Հարցումներուն
:
Շաբաթ
երեկոյ
մամբ
8.30/5ւ
ՏՅ116 (^6Տ քտէՇտ/
լնգաբձակ
սրաՀբ
լեցուահ՜
էր ել ոտքի
վրս՚յ
ան–
գամ
աեղ չկար :
Ներկայ
էին
նաՀ անւդա պետ
ին՛
ներկայո՚ցուցիչբ
, ուրիշ բարձրաստիճան
պա
շտՕ–
նատարներ
, թղթակիցներ
եւ
մա
րղիկն։եր
Հ
ՕՅԱ–
թհւՈ6
Լւեշւշ
թերթին
մարղական
թզթակիցբ,
Պ՛
ք*16ք1€1\/13ւ113Ո6
ն։երկայացտլց
Հայրապետեանր
,
որ
հ՜ա փաՀ՝ա րուե ցաւ
քերմօրէն։
ժամբ
9/5»
իսւողր
րս–
կսաւ
։ Առաքին
եւ
երկրոբգբ՝
Վալանսէն
Ա •
կա
բո յեան
յաղթական
, Նաճարեան
Հ՛աւասար
: Յե
տո
յ մեհ
պատիւներով
Հա քբապե տեան
բեմ
ա–
ռաքնոբգուեցաւ
: Փ"–խստս։կան
Գերիներու
Միու–
թեանւ նւաիսաւչաՀր,
Պ՛
^հ^V^11^^ ,
յարդտնքով
նեբ–
կայաց\ոլց
Ֆրանւսա
քի ախոյեանբ
եւ մաղթեց
որ
մնայ
իր բաբձբոլթեւսն
վրտյ
: Ըսաւ
որ
Ֆրանսա
Հպարտ
է որ ունի իր քս՚ք մարղիկբ՝
յանձինւ
Հայ–
րա պետեան ի :
^
Յետոլ
Հրտւիրուեցալ
բնկ • Գ՛ Աինտպեան
որ
ֆրանւսերէն
բարի
ղալուստ
մաղթեց
յանռւնւ
Ազդ •
Ա իութեան
,
քա քտա րարե լով
.
–յ–
«Կ բ
մ ազթ
ենք
նորանւ\ոբ յաղթանւակներ
: Ա քդ. եռաղո
յն
՜ւ1՚այ
որ
ձեղի
տ րո լահ
է , կ բ նե րկա լացնւէ
ազնիւ
Ֆրան–
սանէ : Ուրեմն
դէպի
յաղթանակ՝»
:
Հա քրապետեանի
Հ ա
կա
ռտ կս րգն էր
Շօս1հօէ
որուն
զլուխբ
կաշիէ սաղաւարտ
մ բ կապահ
էին :
ԲՐ
՚լգ՛
.ն կ.
Մինչ
՛յգ
վ՚ոքրիկն։ կարապետ
թէպոյեանւ
բնւկ՚Արմենակ
թէ–
պո յեան, ի
( պատե րազմ
ի զո Հ՝)մանւչբ
զեզեց
իկ
հ ազ–
կեվԱւնք
մբ նուիբեց
Հ այ մարզիկինւ։
Հակռոակ
Հա յրապետեան
ի ղգոլշոլ
թեանւ , ե ր բո րդ
չրք՚"^՚Ի^
Կուլսլո
յի
շրթունքբ
սքսւտռե ցաւ , եւ գատտւո
ր ր
խագբ
գագբեցոլց
։
ի պատիլ
մեր
մ արղ իկին կիրակի
օր թէ
քԱ
՚սե–
ղան
մր տրուեցաւ
1^Ա6
^Ճ^Յւքճի
մէկ
սրաՀինւ
մէք
որ շատ
վւոքր
Ր1/ս՚լ"՚ի
* շատեր
ետ
ղարձտն։ Աքս—
տեղ
ալ բամակաճառե
ր
խօսեզան
Աղղ. Մ
իութե՛ան
նախագաՀր,
Պ՛ Ն՛ Պալթա քեան
ել
ւոլրիշնւեբ։
Հա քրապետեան
շնորՀակալութիւն
յա յտնւեց Հա
յե–
րէն։
Հա քբաւզետեան
Հ իւո-ա սիւրու ե ցալ
նւաեւ բնւ—
կերուՀի
Օտէթ
Միքայէլեանէի
րֆակարանին
մէք։
Հա Iրասլետեան
զեզեցիկ
ոտնագնւգւ
՛Կ ՚ ^ Ր
նուիբեց
Ս. Տ.
ձ.ի/ե,։ կիրակի
մեբ գաշտին
վրայ
լաւերէն
լեզուի
բնղարձակ
բառարանր։
Նամակնե—
րէնւ կ՚երեւայ
թէ ալարտահ
է եւ
տպազրութեան
յանձնւ՚ահ
: Կբ պատրաստէր
նաեւ
պարսկերէն—
Հայերէն
եւ Հայերէն—պարսկերէն
բառարանւ
մբ։
«ՅԱՌԱյ^»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(20)
ԿՐԱԿԷ
ԳԻԾԵՐՈԻ
Վերագա բձա
յ կա յարան
, մ օտե ցա յ գուբս
ել
լելու
անցքին
, որոշեցի
օդտուիլ
միսորէն
եւ
բնղ–
–1
ան ուր
իրարանցում
էն : Հրե՜ց ի
Հրմ շտկեցի
, կար–
ղր Հասալ
ինհի :
Գուբս
կ՝ելլէի
երր
պաշտոնեոն
ն շմ աբեց
եւ անցտգիրս
Հաբցուց
։
« է ՛ " ՛ » ,
րսի , քիչ
մ ր ետ
քաշուեցա
յ իբր թէ Հանդա րտօրէն
գրպա
նէս
Հանելու
Համար
ղայն։
Պ ա շտօն ե ան տեսնելով
Կւ՚բ կ՚ուշանամ
, բախ–
տէս
, զիս մէկ
կողմ
Հրեց , ինհի
Հետ
իր Հ՛ա շիլ ր
՚էերքբ
տեսնելու
մտքով
, ու սկս՛ալ
ուրիշներով.
զբաղիլ
.
՚.
կ-ատարեալ
անելի
մբ մատնուահ
էի : ճակա–
աաղիյւս
այլեւս
վճո\ուահ
էր՛– կամ
ձեռքեբս
կախ
առօք—փառօք
պիտի
յանձնուէի
, ել կամ ,
սա
«.կրակի դիհ»ր
ամէն
գնով
սլէտք
էր ճեղքէի
. . -
Զ եմ դիտեր
ինչպէ ս պատաՀե ցաւ , քննի
չ պտ շ–
տօնեայի
զբաղումէն
ու թուլութենէն
օղտուե–
էով
ետ նետուեցտյ
ու սկսայ
խելադարի
պէս
վա
զ ե լ կայարանի
գիհերոլ
մէքէն
դէպի
քաղաքր։
Մինչեւ
«Հաւար^բ
փրց"՚֊ցին
, ես արդէն
բաւական
ճամ բա
յ կտրահ
էի :
Ականքիս
կբ Հասնէին
«Հալթ»
, «Հալթ»
(կե–
ՏԻ՚ր)
բացադանչոլթիւննեբբ
, զանազան
պոռչր–
աուքներ
,եւ զինուոբնե
բու
հանր
կօչի կնե բուն
թն–
գացնւռզ
տրուիիւնր
,ոլ անոնց ետեւէն
արաղաՀար–
տեզի
ունեցաւ
ՕօԱթՇ ՕքՕաՇ -
Խ^ՏՕհշի
մրցումբ
ԼՅ ա Յ Տ է ք տ /
դէմ : /էքտղբ սկսելէ առաք
ւքեր
ղնդակր
դաշտին
մէ՜ք ղնե/ով
առաքին
ոտքբ
ին՛ք
զարկաւ։
Եւ
յետոյ
սկսալ
մրցումբ։
Մեր տզաքր
առտքին
վայբկեանին
իսկ սկսան
դա շտ ինւ տիրասլետե
լ։ Ա—
ռաքին
կիսախաղին։
շաՀահ
էին։
4
0։Երկրորգ
կի–
սախա/լքւն Հակաոակորդ
խումբբ
արիւն
քրտինք
մտահ
կբ
էիո
րձէ ր
գէ թ
սլատուռվ
զուրս
էլ ալ ,
բա քց էսնօղ ուտ : Վե րք քնւ սլտՀռւնւ
դա տ աւո
լ։ ր
փէ–
նալիթէ
մ լ։ վճոեց,
ուրեմն
խաւլր վեբքացաւ
մեր
յազթոլթեամբ,
4 1 ։
ուահնե
բու
մ աՀասա րսուռ
կափ—կափբ
ղանազան՝
ռլղղոլթեամբ
:
Ես կբ վազէի
խելակորոյս
, ^չասպաէւ։
Ե՚լնի–
կի տրաւլութեամբ
կբ ցատկէի
՚էիհէ
գիհ ,օձի
պէս
կբ սալայի
մէկ կառաշաբին
տտկէնէ
կ՚անցնի
միւ
սբ...։
՚հէպի
ո՚^լր
կբ
յառա քանա
յի։ , որքա՞ն
ատեն
կ՝բնէր
որ կր վտւլէի
, չեւք զիտե՜ր։
ճար
մբ,
մի
քոց
մ բ , հակ
մ ր պէտք
է ր պա րտկո ւելու
Համաբ %
Զիս
Հետասրէդւէ։յներբ
, յա յտնի
էր , կր
րազմանա–
յի՛ն։
Ան։ոնց «Հալթ»երուն
ձայնեբբ
միշտ
աւելի
մօտերէն
ականէքիս
կբ Հասնէին։
Գոնէ
ինհի
այգ–
սլէս կբ թուէբ
Այլ
եւս,
իրօք
յոդնահ
էի։ Ումասպառ։
Մէկ
վայրկեան
, երկու
կամ
երեք վայրկեան
, ել աՀա՛
Կրկի՛ն
՚լերմանէ
զինուորին
ձեռքբ
գերի,
եւ
այս
անզամ
«փա խսէոա կան»
՚ լ ե ր ի ։
Յան, կարհ , գի՛մ տցս
նշմ արե
ցի
շատ
՚իոքրիկ
անակ
մր, աւելի
ճիշտ
մէկ պատուՀանոփ
սենեակ
մ բ ։ Պս՚Հական։։
ց մ ր , կաւք չոգեկառ
քի պա
շտօնեա–
ներոլ
Հանդստարանբ
: ՛Րա յլե րս ա/լամ ա յ Հոն
ուղ
ղուեցան
: Հապա՛՛
եթէ
բնակիչնւերբ
Գերմանւացի–
նեբ
ԲԱային
: «Ծոէիբ
ին1լո։լր
օձին կր փաթթուի^
:
ԵԼ
որոշեցի
ամէն դնոփ տնակին
Հասնիլ։
Վազեցի
, Հալքայ։
Ումոփ
մբ զուռբ
Հրեցի
եւ
նեբս
ինէլա
լ : Նե րսիննե
րր ֆրանացի
պա շտօնեա յ—
գո րհաւձո րնւեր է ին ; ք* րեն, ց Համա բ գմ ո լա ր չէր
Հակնալ
թէ ո՛՝ .ի եմ ես,
եւ
թն
չ կ՚ուզեմ
. . .
Հաւանաբար
ես առաքինբ
չէի որ
կ՚անցնէի
այդ ճամբանեբէն
: Աելնթարթի
մբ մէք անոնք
բո
լորը ոտքի ելան, փբայէս
խլեցթն
Հագուստներս
ոՆ
Մ Ե Ր
Տ Ո Ւ ՛ Ն Ը
Հայը
արգէն
թափէաււական
, երբ իր տունն
ս լ
չունենայ
սեէիական. էլամ երդիք
մր սուէորական
,
էլբ էլառնա
յ անդամ
մբ եւս աարագիր
:
Րայց,
եթէ
իր սեփւական
ի՚րճիթր
կամ
յ՚սրկլ՛
ունենւայ,
ղաբձեալ
պէտքը
էէլիտի
զղայ
խմբուիին
ալ
ունենալէէւ
իր աէլւլ՚ա լին ։ւ։ունը , իր
սեփաէլան
Հալաքտտեւլին։
՛ո՛ւր ազատ
մ ուտք
•ունենա
յ , կա ր~
դա
յ ու ՚լրէ , ճառէ
ու լսէ ինչ որ աւլւրա յին
է։
Տուն
։քբ որ րլլայ
իբ ակումբը,
լնթերցարանբ
ու
մողոփաէոեզին
:
Այդ
սլաքլասլ։
ղ՚լալի
էր երէկ,
իսկ այսօր
չաա
•ալք, լի
ս տ ի ։։լո էլա էլանէ է– ման։աւան։գ
այս
լոքս
եւ
մ։։ւթ
պո ։լո տանե րո
ւն վրա
յ , բԼկե րաբար
թէ
՚ " ^ –
ւլոէիին կատէէւբելոլ
Համ՛ար
մեր
ձեռնտրկնե՜րբ։
Տուն
ւք ը ունենանք
մենք
մեղի,
ուր
Հանդի–
սլինք իրարու
ւք ք։ ր ց էէէ լերբ
Հ ռդա լու եւ ղէմ
ղէմ է
նստինք
մ1ւր ք^ելիքր
խորՀելու
:
Ամէն
Հայ գաղութ
պէտքւովնի
սէւէիական
տու
նի , ՛որ բլլս՛ ք սլտ շտսքանէ եւ էլապ մր
ն։։լ։ եւ
Հ իւն
ս ք. րո ւնէդ ինէ , ։։ւր ձեոք
ձեէւքի
տան
յանէուն
ազւլին
լիք, րան՛։ րուլ ման
մ ինւչեւ
ո ր Հնչէ
մամր
Ագատու–
թէէան
ել բացոլինէ
ղււնեբն
յւււսոյ
, իսնէլութեան
• • •
Հայո՛ւն
Համար
անւկարելի
իւ՚՚՚նւչ կայ որ,
միայն
թէ վճռէ
եւ կամ ենա յ :
Ան
որ
եքլեէլեցինէե ր
կր չինէ
^ո ւ ր ռր րո քն
դնէ
ու դէէլրոցներ
/լբ Հիմնէէ , այս
զսՀոզոլթեան
սւււ քե՛՛լ քլանէգ պիտի առնէ ;
Ժամսնտկն
է ա լլեւս
որ ունենւանք
մեբ
բ։։յն։ր
ու ր
քլա րենանք
մ ուտք
ղոբհե՜լ ազատ
Հ՛ամ տրձտկ
:
Այդ
տ՛է ւնբ
պիէոի
բլլա
ք Աէռաքնռբւէ
եւ
իւբա–
իսոյս^ ազւլ ապաՀպանււ։
մ ի ռրոա֊Ն
Հքմ^^։ ր– օւ-յօօր ™—
մէն
աե։լ կբ
Հնչէ աՀաղան։լը
:
Հո՛ն , մ/,հ թէ
էէլէլտիքլ , րնւկե բա բա ր , ե՜ղ րա
րաբար
ձեռք
ձեռքի
ու խե լք խե լքի
։։լիտի
ճգնքյե
ճար
ու ճարակ
, ղար։քան
դտն.ել մեր էլացութեան*
՚
Օէոարութեանէ
մէք ։
|
Շտ րմինք
օբ ։ւ։ռաք , քան,ի որ կ*\։է՝ւ ւլենք
ամէՆ՝
բան/է ՛առաք
Հա յ մնալ
, Հա յ •ապրիլ :
ՄԷՆ-Սէ
ԿԱՐԳԱՑԷ՝Ր
ԵՒ
ՏԱՐԱԾԵՑԷ-Բ
« Յ Ա Ռ Ա Ջ Ե Ր
նո յնքէսն
Հաէէլճեպ
ին հի Հագցուցին
իըենց
Սյաշ—
տօնական աարաէլը
կօշիէլներով,
գլխ՛արկով
եւ
բաճկոնով
։
Եւ
ձեռքս
ալ տուին
կարմիր
լասլաեբ
մբ. • ՛Ես
այգ տարալլիս
մէք՝
ձեռքիս
բռնահ–
կաբ֊
միր
լապտերոէիս
զերազանցապէս
երկաթոԼէլիխ
պա շտօնեա
յ էի եւ ո՛ չ ոք կբնաբ
կա սկահ՜ի լ
ա՛յգ
մասին ՚.
՛Րիչ մբ Հանգչեց՚այ
, սուրճ
մը խմեցի
,
յեաոյ
երկոլ
«պաշտօնակիցէն
երո
լ Հետ
ղէէւրս ելանք
մեր
«ա շխատանքր՛^
էլա տարե
լու
է
՚Րուիէս
անցան
պաՀ՚ա՚էլներ
ու սուինաւոր
զք^—
ոլորներ
որոնէք էլր Հարցնէին
թէ «փտիսս տական՜քդ
մը չտեսա՛՛նք՝^
։
-
Նա՛՛յ ն ^ հեր , նաք՛յ ն :
Շուտոէի
էլայաբանբ
խաղաղեցաւ։
Զինո
ւքո բն ե ր ր
եւ պաՀակներր
իւբենց էինտռտոլքր
ղադրեցւոլցահ–
էին
այլեւս։
Ամէն
ինչ բնականոն
փյիճակին
մէ^
մ տահ՜ է ր ։ Ես փերագա բձա
յ տնակբ , իմ աղտտա~
րարներուս
քոփ,
որէէնք փախուստի
պաՀուս
մէկ
կոզմ նետահ
պա յ՚ուակս
ալ գտեր
րե րե ր էին ։կէս–
օրին
զիս իրենց
Հետ
քաւլաք
տարին
: Ես
Հիւրր
եղայ
ամեն՚ա՚տաբեցին
գոր
Փեր Տիւպուա
կ՚ան
ուանէին
. թիկնեղ
, յաղթանղամ
, երեսէն
բարու
թիւն կաթոդ
մէկբ։
Երեք օր Հիւր եղայ, առատօ
րէն
վայելեցի
իր , բնտ
ան։ իքինէ եւ ղաւաէթւե
բուն։
առատաձեռն
Հիւբասի
րութ իւնը : Անոնց
շնորՀիւ
,
ունեցայ
նոր,
մաքուբ
Հաղձուստնեբ,
նոը կ^>չիկ \
փողկապ
ել գլխ՜արկ
:
ՄՒԱԱ՚Ր
ՄԻՐԶԷ
(Շաբ.)
Fonds A.R.A.M
