ՓեՏՐ. 181՝ 1 1 ա Կ Ա Ն ԻմՍՍ ՏԸ
ՄԵՐ ՀԱՅԴՈԻԿՆԵՐԸ
ԳաղթաչխայւՀի
մամոլլքա աարինե
րոլ.
ընթաց–
թ՚"ցքին
կ՝արծարհ–է
Հայ ժողովոլրգի
Հերոսական
մկկ
սքանչելի
ւլրուադը,
1921
Փեարուարեա՜ե
ըմ՛–
րոստութեան
սլատմ ութեամ
ր
%
Գիտենք արգէն,
՛որ սլատաՀական
երեւոյթ
մը
չէր եւ ոչ ալ «թումբ
մը գաւագի
րնե բու»
գործ՜
այգ Համամոգովրդական
քԼ՚՚Գ՚իղք՚-մ
բ , որ սլատ
մութեան
մէշ արձանագրուած
է
«Փետրուար
\8»
անունով
:
Հա յաստան
ի խոր֊, րգա
յնա ց ում
էն Վերշ , է՜
չե լի կե ան
քաղաքական
ութիւնբ
ա ն վ ր է պ
պիտի աանէր
ղէպի
ղիւնեալ ապստամբութիւն
: Բո
լոր
աղտտութիւններոլ
շնշումբ.
Համատարած
կո.
գոպուտը
, բոնաղրալոլմբ
,
անմեղ
քաղաքացինե–
բու կամայական
ձե ր բակա լութ իւննե
ր
բ , Հայ մտա–
լ
.ո բականութեան
բնաշնշմ ան սպառնա
լիքը , Հա յ
սպաներու
տմ ա րգի
աքսորբ
գէպի
քիուսիո
յ խորե–
ԲՐ այս րոլորը
չէին կարող անսլատիժ
անցնւիլ
մեր
երկքի
նորեկ
ի շխանալո
րնե
րո ւն
Համար;
Ա աեղծուած
ղմոիւա
յինւ իրաւակա
րղի
վբա
յ
աւելցաւ
Հա յ մ-ողովոլրղի
խո
ր
Հիաս թափոլմը
:
Զէ՛՛ որ բո լչեւիկնեբը
կբ իսո ստանա
յին
(^՚՜
դարձակել
Հայաստանի
սաՀմաննւերը ել
Հեռացնել
թրքական
վտանղը։
Տեւլի ունեցաւ
ճիչգ
Հակառա–
կը • Նոր կա ռա վա բ ո ւթ ի ւն բ կոլրօրէնէ
Հետե ւե
լով
խորՀրգային
բնգՀանուր
քաղաքականոլ
թեան
,
Հրտժարեցտլ
բոլոր
Հայկական
սլաՀանշներէն
, եւ
Հրարի
ղ րաց իական
յա բա բե բո ւթիւննե բ
մ չակեց
^յեղափոիսական»
թոլբքիոյ
Հետ
յ
Հ-ա յ ժողովուրդին
սլա տաս խանբ
եղա
լ
Հուժ–
կու , արագ եւ յագթական
%
ԽորՀրդային
քիուսիոյ
մէշ առաշինր
եղաւ
Հայ
ժողովոլրդբ
, ֊ո բ
Համ աղգա լին չաւիանիչով
բնգ–
վղեցալ
բոնւակա
լ իշիսան ու թեան գէմ յանուն
ա–
ղատութեան
եւ անկախութեան
:
Փեար ուա րեան ապստամ
բու
թի
ւնբ
ղոլգադի–
ցաւ Կրոնչտաղտի
նաւաղներոլ
–ապստամբութեան
,
ո բ Նոլնոլ էս տեղի
ունեցաւ
փետրո
լա
ր \
8ի
ն : Ալ ս–
պէսով մէկ օրուան
մէշ
Խ ո բՀ րղտ
յինւ
Աիոլթեա՚ե
ծա
յ րաղ
ո
յն
Հ իւսիսբ եւ ծա քբաղ ո յն Հաբալբ
մ իա–
ժ
՜ամ անակ
ծ
առա
ցան
բոլչեւիկեան
տիրապետու.–
թեան
գէմ։
Ա եր
ժ
-ողովոլբդբ
երբեք իբ •ուժեբբ չէ խնա
յած
Աղատոլթեանւ
սլա յքարին
Համար : Փեարուա
բ~
եան ա սլս տամ
բոլ
թ
իլ1
,ն ալ օրՀասական
սլա յքա
յւ
մբն էր ի խնղիբ
աղատութե՚ոն՝
անՀաաի
,Հա—
մտյնքի
, Հայրենիքի
, պետւ՚ւթեանւ
, խօսվվւ ,՜՝*մա–
մոլլի
,
եւա
յլն : Փետրուար
18//
մէշ խո բացաւ
Հայ
ժողովուրդին
մ չտն շեն ական
աղա տո
ւթեան
տենչր
։
Այսօ ր
մ ենք կ^ուղէ ինք
յատկապէս
բնգգծել
""–(՛իչ
՚ղարագայ
մբ եւս • Փետրուար
\%բ վերա–
Հաստատեց
Հայաստան.ի պետակ՛
անկախութիւնը։
Այն
օրե բունէ կաղէք ուած
«Հա
յրենւիքի Փ
րկ՚՚է-թեան
կւ։միտէ»ն,
ւիերշին վէՍբչաւէլետ
ըն՛կ՛ Ա՛ Վրացեա–
նի նա իւաղէէէՀ ութե ամ բ՝
իր .անկաիսութիւնբ
վ^՚բ—
ստացած
Հայէսսէոանի
կառաէիարութիւնն
էր– Պէտք
չէ մոռն՛ալ
որ, Հաքասէոանբ
իէորՀ րգա
լնացալ
վեր շին
պաՀուն
, խաղէէէղ
պա
յմ աննէեբոլ
մ
է շ
, ա–
ռանց
կռուի , իբրեւ
Հ ետեւանք
Հա յաստան
ի կա
ռա վար
ութ եան եւ Խ՛ո րՀ րդա
յին
քիուսիո
յ ներկա
յաց՛ուցիչ
Լբկբանի
միշեւ
կնքուած
դա^ադբին
;
Անւէոաբէէէկ-ոյս
1էէյդ
ղ էէէ^սէղիրր
էիաէւտօրէն
պաբաս-դրութիլն։
մլ^ւ էր Խ՛ Ռուսիոյ
կողմէ։
Մեր
Հտ Iրեն
իքբ
ամ իսնե ր տնրնգՀատ
կռո
ւե լո էէ ե րկու
ճակատներու
վբայ
, էսրիւնաքամ
եդած էր
: - Ան–
Հնար էբ չարունոէկել
սլա յքաբբ՛
ել
Հայաստանի
կառավարութիւն
բ բնտրեց
չարիքեերուն
վքոքբա–
գո յնբ : Աւելին
՚ Հայ բոլչեւի
կներբ
մ տն ելով
քյ րե
ւան
, փաստօբէն
պատռեցին
ա յգ դաչ^ւագիբբ
եւ
էանոր ոչ մէկ կէտբ իրականութիւն
դարձաւ,
բ՛"յց
եւ. այնպէս
գւՏչնագիրբ
պատմական
վ՚աստ
մըն էբ,
բստ
որու
Հա լաստան
կամովին,
առանց
նոր պայ
քարի,
բնդունեց
խոբՀրղա/ին
վարչաձեւբ
ել ո—
բուն Հետեւանքոէէ,
Հակառակ
ղաշնաղրի մէկ մաս
նաւոբ
կէտին
տրամ ագրո լթեան
, մեր
երկիրբ
՚լոբսնցուց իբ պետական
անէկա խութ իլն բ :
Հէէ1 յ ժոդովոլրդբ
չ՚"տ շուտով տեսաւ , եւ իր
մ որթինէ վբա
յ զ՚լաց
բոլշեւիկնեբոլ
խա բե բա
յ ո ւ –
թիւնբ։
Փետբուարեան
ապստամբութեան
միշոցով
ան դուրս նետեց ե րկրէն
բռն ադրա
լի չ բանա
կը եւ
Օէոաբ
ի չխանո
ւթի
ւնբ
, նորէն տէր կան
ղնե
լով իբ
վեՀասլետական
իրալունքնեբուն
, որոնք կբ
բխէին
Մայիս
շՏէն
։
Այլեւս
խորՀրգայնացման
ղա^ագիբբ
վերշ^
նա պ
է
էէ կորսնցո լց իր
ուժ բ % Հա յաստան
խոբՀր
դա լնացալ
երկբոբգ
անղամ
, արդէն
արիլնալի
կռիւներէն
վերշ
միայն։
Այսպէս՛ով
մեր
երկիրը
նորէն
կցուեցաւ
Խ ՛Ռուսիոյ
, ս՚ա-կայն
բռնի
ուժով,
անՀաւ՚աաբ ել Հեթոսական
պայքարէ
վերշ
միայն,
որ տեւեց մօա երկուքուկէս
ամիս :
Ա
լսօբ
ուան
Հա քաստանի
վարչաձեւբ
եւ Ռու–
սերոլ
տ իրա պետո
ւթի
ւնբ
Հետեւանքն
է
Հա յ—բո
բ՜
չեւիկեան
պատերազմի,
որ տեղի
ունեցաւ
Փետր
ուար
\%էն մինչև
Ապբիլ
2ը ԼչՀաչուելով
պայքարի
«Կբ նստէի Ա . Բաբթուղիմէոս
վանքէն
քիչ
Հեռու
էլտնուալ
այն խոչոր,
ճերմակ ել անտաշ
քարին
՚Լբայ , որ իբրեւ
շիրիմ դրուած
էր
1896
^5՛
Ազբա կի
մ
է շ
կոտոր ուած
Վա սպո ւրա կանց ի
նա–
Հ ատա կներ ու
աճիւնները
ամէիոփոզ
բլրակի
դ ա –
մաթին
:
« Աւեաիսեան
» անունը,
Պետօն ու
Մարտիկը
աոտսւզելական
Հերոսներու
մ եծութեամբ
եւ քա—
շոլթե ամբ ամ
է ն
օր կբ պատկերանա
յին ե բեւակա-
յոլ թեանս
մ
է շ
եւ ամ էն անգամ
մ եր
դառնոլկներբ
գէպի այգ կողմբ կբ տանէի, յատկապէս
այդ
քա–
րին
վրայ
նստելու եւ Հայ Հերոսներու
մասին։
մ բ–
տածելո
լ
Համար :
կբ մտածէ
ի
թէ
ի՛նչ միշոցնեբաէ
ես ալ կրնամ
ւլէնք ունենալ,
կռիւ
մղել.
Հերոս
դառնալ։
Ա՛յգ Ւ՛"չ"Բ
1 ճերմակ
քարբ , զինք
չբշապատող
չո րցած
թուփե բ բ , դեղին , անՀրապո
յր ծաղիկնե
բ
ՀեէոէլՀետէ
այնքան
"իրելի
դարձան
ինծի , ՛որ ա–
բօտ
չւլտնոլած
աաեններն
անւլամ
դ՚առնուկնեբը
Հ ոն։ կբ քշէի
։
Արդէն պատանի
է ի
, երբ տեդափո խո ւե ցանք
Ա ա լմ աստ
, ՛ուր ես բախա
Ունեցա
յ տեսնե
լու ,
ճանճալու
Հայ
յեղա փոխա կաննե բու
բնտբան
ին
լսե
լու
անոնց
մ աբտա շունչ
ք^աբու^երբ
ել գաս–
տ իա բ ա կո ւե լո
լ
անոնց
չունչով
:
Մ աՀ լամ
զի՚-ղի
աար բական
գպրոցի
եբբորգ
դասարանի
դասրնթացքն
ստանալէ ս վերշ
, սկս՛ա յ
՛լ իմ ել
ինքն
՚է։
շիսսէ աու թեան
եւ գասազիրքե–
բուս
վւոիստբինէեցին
«Խեն։թբ»
, «կայծեր»բ
,
«Գրօշակ»բ
եւ
նւքէէէն գիրքեր եւ
թերթեր։
Յեղափոխական
մնա
յուն
ի։ն։ամ ակալս
Ա ա։ք-
սոնն
էր՝
ՆոԼո՚ղ
չէ
եղած
նաեւ
Աարգիս
Աարու–
խէէյնեանի
աղգեցութիլնբ
իմ էիրսէյ։ »
Այսքան
մ իա յն կբ պատմէ բ մեր
ողբացեէէէլ
բնկեբբ
, որուն
կեանքբ
լի
է
բ
Հե բո սական ա րկա–
ծա
լի Հարուստ ել օրինակելի
դրուագներով։
Հա լբենի
նոլի ր՛ական
Հողէն ստացած
էր
^դօբ
ոգին , մ՛արտնչելու
անսպառ
կոբ"։(ր
,
քաշութիւ
նբ , անւօբ ինակ
յանղ էլնէութիւնր
, ւսն ձնրուի բ՛ութ
իւնբ
ե լ
ա լն։ բոլոր <ա
ռսէ
քինա ւթի ւննե բբ ,ո ր՛ոնք
մ էսսնէէւ–
ւորապէս
յատուկ են Հ՛ Տ ՛ Գաչնակցական
՛հայ
դուկին
:
Հայ
Հերոսներու
ար ի լնուի
ոո՚ոդուած
Հ"՚/Ր
1
եղբա քրական
ղ երեղ՚քտնբ
Ի՛՛՛Ր՛՝ Ր՛ք անչոէլ
անշուք
,
ւանտաչ
շիրիմ բ եւլած
է ի ն ի ր
սրբաղան
նեբշնչա–
բանը,
ուի ուխտատ եղին
ու
էէա
։սւ1
։։էէ
՝ւ։ ՚
.ՐՔՐ.
Առա
շին
ուն։լ տմ տեսա
յ էլինւք Վալասաբի
մեբ
ւլինաէլո րծա րանին
մ էշ , ուր եկած
է բ իբ
ղիււլացի
բնկերներու
ւլէնէքեբուն
նէորոգոլթեան
Համար։
«Երթանւք»
, ըսաւ , ել մ տանք Հ ՚ 8 ՚ Գաշնէսկ—
ցութեան
ղօրանոցը։
թէեւ պետական
ղօբանոցնե—
բու
Հսկայ
շէնքեբուն
Հեա բաղդէսէոելով
ոչինչ էբ,
բայց
Հոն բնակող
քսան
ֆետայիներբ
շատ
աւելի
ներկա յանալի
է ինւ , յանգոլգն
, քաշ եւ
անձնէուէր
քան։
է
/լե տական
Հաղաբաւոր
ղինուո
րն եր :
Այդ էր պատճաո
բ ոբ՝ Աւտո յի՝
Մ
"՚ԴրիկցԻ
եւ Ամաբ խանի, թամբէ
Ջանկոյի
ցեղախումբեբբ,
որոնք օր ցեբեէլով
կբ կողոպտէին
թուրք—պարս—
կակՍւն
դիւղե բ ր , կբ յարձակէին
օէւմ անեան
«ան–
պարէոելի»
վաշտերուն,
ւլունդեբոԼն
վր՛"
յ , կը կո—
տոր է ին եւ կր կողոպտէ
ին , մի շա
Հաշուի
կ՚առ
նէ ին մեբ երկու
երեք տասնեակ
ձիաւո րներ բ եւ
իբենց բարեկամո
ւթիւնբ
կ^առաշա րկէ ին «Մ ինա–
րէթ»ի
կոմիտէի
«խան»ին
, Աամսոնին
:
Զիբո
յի
Համ բաւն ալ տարածոլած
էբ ա յդ
՝աշիրէթներուն
մէշ։
Ան կարդացած
էր բնկերվաբոլթեան
մ ասին •
լսած
էր , այդ առթիլ
, բագմաթիւ
գաս
՚ախօսոլ–
թիւններ
, բանախօսութիւննեբ
:
«՚Ծրադբին
այդ մասբ
մեղի Համար չէ դրուած
,
Կ՚բսէբ,
միչտ
ժսլիտ մբպտրտցնելով
իր գէմ
քին
վրայ
I
իր
թ ի լ
մէկ թչնամին
Աուլթան
Համիտն էր ,
թ ի լ
եբկուքբ՝
ցարբ :
Ունէր
Համոէլիչ
լեղու , պատկերաւոր
, բմ–
բէւնելի , նահ. բա ւա կան
պա չաբ եբկբո րգ՛ա կան քա–
րոդիչի
մբ չալի , բայց կբ խուսափէ
ր յաճախ : կաղ–
մակեբպելու
չնոբՀք,
Հնա րամ
տոլթ
իլն ալ
ունէր,
բայց
ամէնէն
աւելի կբ սիրէր
ղէնքի
լեղուն
•. Հա—
ճո յքով ու Հմ ա յուած
կբ բացատրէր
Մ օսինի
,
տասնո
ցի մ՛աս երու
դերն եւ անոնց
պաշտպանու
թեան
միշոցներբ։
կբ խօսէր լաւ նշանառութեան
պա
յմ
աններու
մ ասին
,Հ եռա
ւո րութիւննեբբ
աչքով
չտփելու
,կբո^
ուի
գ^տելէքեեբոլ
մասին
X
չաբունակութիէնբ
ԼեոնտՀայասաանի
մէշ) :
Այս
լոյսին տակ, Փետբուարեան
ապստամբոլ–
թիւնբ եւ երկուքուկէս
ամսալ՚ան
Հերոսական
պա
յ –
Ք՚որբ
ունին խոբ պետական
իմաստ։ Այգ
յեղափո
խական
անօրինակ
բնդվղումով
Հայ
ժողովռլրդը
վե բՀաստաաե
ց իբ անկախ
պետականութիւն
ր ;
Ա–
ԹՈՐՈԱԵԱՆ
ՎստաՀելի,
կարգապաՀ եւ զիշող էր կաղմա^^
կերպական
կեանքի
մէշ, իսկ դ"ւբ"Ը
""ւօբեայ
տչխատանքներու
աաեն բոլորովին
ուրիշ մարգ .
Անձնական
դորէէի , աչիատանքի
մէշ
ձեռներէց
էր եւ միշա
յաշող,
թէեւ
միշտ ալ
Հաբկագբոսոծ
սեփական,
Հաստատուն
տնտեսութիւնբ
վտանգե
լու կամ բոլորովին
կորսնցնելաւ,
ի նպաստ կոլ^
սակցականին,
ըսա իրեն եւ իրեն
նմա՚յնեբոլն՝
«Ազւլային
սուրբ
ւրոբծին»։
ՄաՀէն չէր էԼախնար. «Երդում
չբրի՚՚նք
որ
մեր
արիւնն
անղամ պիտի ղոՀաբերենք
յանուն
մեբ
կուսակցութեան
եւ մեր
ժողովոէբղի
աղատու–
թեան», կբ կրկնէր երբ ,լաբանոտ,
երկչոտ
ան–
ձեբոլ կը Հանդիպէր
:
ԱիշաՀասակ
, բարեձեւ
, կրակոսէ
աչքերով
յ
կատակաիսօս եւ միչտ լալատես
Ջիբոն
անձնական
փափէաք կամ իտէալ
չունէր։
Իբ իտէալբ
բնդՀան
բական էբ, մաՀուան
եբդումոէԼ
սկսած ել
մաՀով
վերշանալիք
:
ԵԼ
անՀամբեր
կբ սպասէբ
Հերոս՛ական
մաՀ
ուան :
Մ ասնակցած
էր Պարսկաստանի
սաՀմ աՆա֊
դրական
կռիւներուն
եւ իր քաշոլթեան
ծանօթ
էին
երեք էլալաոնւերոլ
Պարսիկները,
թուրքերը,
Ասո–
րիներր եւ Բիւբտերը
:
- Մասնակցած
էր ՚լէնքերոլ
էիո
խադբո ւթեանց
յ
Միաժամանակ
անզռլղական
աՀաբեկիչ էր,
որմէ կբ սոսկային աւաղակա
իսո ւմ բե բ բ :
իր
բ։ւուն։ցքր
շախշաիսեց
Հաճի թ . .
բւլն՚ա֊
կալբ , ոբ կա։ոա րեա
լ
էէլա
տ ո
լՀ
ա ս դա բձած
է ր քա
նի մբ տասնեակ
էէլարսիկ , Հայ ե ՛ասորի
։լիւգերոլն
Համա
ւ։ եւ ՛որ
Հա
րիւրեակ
։էբ ձիաւո բ ւլինուո
բնե–
րով կր պատէ ր :
Ջիբօնւ
մ ինա կը ղինտ թաւիեց ու սլատժեց
երեք
Հայ
էէճբաւլո րծնե ր , էւրոնւք Հաֆթո
լա
՛ն ցի Ա եղա–
նաւոր
Բէօր—օւլլին,
կինբ եւ թրքսէեէէէն
սոլրէն
ա—
ղատ ուած
ի (՚ենց որգեդիբ
Հինգ տարեկան
աղշնա–
կբ սպաննած
էին , վասն
մամոնայի
եւ
անյայա՚ա–
ցեբ
էին:
Մ ա տն ի չ
^էե
ր ո
լ
, թրքա կտն
լր տեսնե
բու Հո–
դէառնւ էր ելի ղուր չէր որ ժամանէէէ կա կ ից
թուրք
Հիւսլւէւտոսնեբէն
մէկր
Հէէէրիլր
ղեւլին։ ոսկի
խոս
տացած էր Ջիբօն
սպաննող
ին կամ թունալոբողին
յ
Ատ ր ։ղա տ
ւէէ
կտն
ի Հերոս՚աւք արտի նախօրեակին՛
,
Ջիբօն
ղինէոէ՚է։ րտկանւ
մ արմնի
անդամ
բնտ բո
լե
ցալ
, մեծ Հնւսէրամ տութեաւք բ եւ լանդգն։՛։
ւթե աւք բ
գինաթավէելո։ի
«Շ ա ր
էէէֆ
—իւան։ է »ի
ո ու.ս
՚։է
։կան
Էբք
-Հ
եսէ լ ղին՚ամթե բանա ցնե բուն աիրաւլած
Նախիշեւան–
ցի
արիւնւո ուշտ թաթաբներր
եւ մեծաքանակ
դէն–
^քեր
խլելով :
1917
Նոյեմբերէն
մինչեւ
1918
Մայիս ան
մասնսէկցած
էբ ւււբդէն
բաղմաթիւ
բնգՀաբումնե–
բու ել յաշուլոլթեամբ
գլուխ
Հանած
իրեն
յանձ–
ն՛՛ած
՛լո րծե ր բ :
1918
Մայիսին
ծանւրասլէս
ւէիբսէւորուեցաւ
,
երբ օրՀասական
կռիւ կբ մղուէր
թբքական
բաղ—
մաՀսէէլտբ
բանակէւն
էլէմ :
Գիտտկից էբ մօտալուտ
մաՀուտն։
Չէր
"՚ԸՐ՜
տնշաբ. յուէէախտրութեան
ոչ մէկ նչան, երբ իր
՚ ւ է բ ք է ՚ ն
ց՚"՝՚–երը
կը մեղմանէսյին
, կբ էսօսէբ կբ
կատակէր ել կբ յուսադրէր
իրեն
այցելողներբ։
Տասնոց ատբճանակբ
միչտ
քուէն էբ՛ մ՛աքուր ,
իւղ՛ած եւ իր
ղե րագո
յն Հաճո յքն էր Օրբ քանի
մբ
անգամ
գիտել
իր "իրելի
տասնոց
ը ւ
Վեբշին
օրերբ
ղի՚եք փոխագրած
էին
Խ""րո–
՛Լո՛յ ) ասորականէ
գիւղի
Հիւ՚անդանոցբ
:
ՆաՀանշի
միշոցին
լեռնական
անկարգապաՀ
՛աս՛որի
ղինուորները
լքած
էին
ւէի րաւո րնե բ ը, ի
*• չարս
ոբոց նաեւ
մեբ անզուգական
Ջիբօն։
Ր՚"յՏ
մաՀէն
աուաշ, իր սիբասուն
տասնոցբ
խիստ
թանկ ծ՛ախած էբ իր տիրոշ
կեանքբ։
ԱԶԳԻՆ
ԿԱՑՈԻԹԻԻՆԸ
ԵԳԻՊՏՈԱԻ
ՄԷՋ
X
Ներքին
նախարարը
առշէէ օբ
անուղղակի
ամ բա ս տ ան եց
Համ
այն ավա
րնե
ր բ , 3 ո լն ո ւա ր 2եի
դէպքերուն
առթիւ
((.Եգիպա՛ո՛սի սեւ չաբաթբ»՛.
Մամուլի
ասուլիսի մբ առթիւ,
բսա՛ւ որ կա
ռավարութիւնբ
կբ պայքարի
Համ ա յնա վա բԿւե րո
ւն
գէմ , «ոբոնք
դա ւա գրո ւթեամ բ կբ գործեն եւ մ ե–
ծագումաբ
դրամ
ունին : Համայնավար
ղործա–
կալներ կբ փէէրձեն
"պրդէ՚լ
Եգիպաոսի
բոլոր դա–
սակա՚րւլ երուն
մէշ։
Ընկերայինէ
բա բեկար գո՛ւթ
իւն՛ն
է միակ սլատոլար
բ Համ ա յնավա րէււթեան
ղէմ ••Մեբ
ներկա
յ օրէնքներբ
բաւական
չեն , պա
յքարելու
Հ ամ աբ
Համ ա յնավա րութեոն
դէմ» :
(յախաբարբ
դիտել
տուաւ թէ 3 ուն ուտ
ր 26ի
գէ"էքին
Հեդինակներբ
չարամիտ
լուրեր կբ տա
րածեն, էսուճապ
սաեղծելո՚լ
Համար։
Յեաոյ
Հաս
տատեց թէ գրաքննական
կարղ. մբ
խստութիէններ
պիտի
շնշոլին եւ թէ օտար
թղթակիցները
կրնան
աբտասաՀման
ղրկել
ԳաՀիրէի
գէպքերուն
ԼոԼսա–
նկարներբ։
՚
՚ •–՛.՝–*՛"
Fonds A.R.A.M
