€6
Ա Ռ Ա Ջ յ
մՍՅԻՍ 2 8
ԳԵ՚ԼԻՆ^Ս-ՕՐՈԻ-ԲՈղ
^
« Հող չէ թէ մի օր վաՀանով
կր դառ՛նաք ,
միւււ
Օր
վաՀանի
վրայ
՚ ՚ • Արդրւնքր
նոյնն
է
յաղթութիւն
... » :
Ա իմ ոն Զա ւ֊ա ր ե ան ինն են ա յս խօսքերր
, ար -
աա սանո ւահ՜ Պարսկասաանի
ազատ աղ րութեան
Հե
րոս՝ Եփրեմի
մաՀուան
առթիւ,
\9\7.ին :
՛հարաւս
ր է մեր սչա յքարր ազաա ու
անկախ
ապրելու
: Ըսա
քՍորենաւլիի
սլաամութեան
,
մեր
նախահայր
Հայկ
՚ԼյաՀապեա աղաա ու անկախ
ապ
րելու տենչով
դկ մ դրած
է Հսկա յի
մ ր բիւրաւո
ր
զօրքերուն
իր փոքրաթիւ
մ արղո
ցմ ով եւ
յաղթած
ոլ
ստեղծած
է Հայաստանր
;
Որքան
ալ
անՀաւատա
լի թուի
այս պատմու
-
թիւ
՝1։ր,
արդի Հայ թէ օաար սլատմ աղի
բնե
բ
ո ւ տե
սակէաով,
ամէն պարադայի
մէք ստոյդ
է թէ մեր
նախնիքներր
մաՀր
անաբդած
են ազաա ու անկախ
ապրելու
Համար
ել
միչտ ալ իրենւլ պայքարր
ե -
ղած է իրենցմէ չաա
աւելի մեծ եւ Հսկայ
ումերու
դէմ : Հին - Հին գաբերու
մեբ պատմութեան
էքե -
րէն
մինչեւ
մեր օրերր,
Հայ մողովուրգր
իր ան -
կախ
ռւ աղատ ապրե լու իրաւունքր
ձեռք
ձգելու
Համար միչտ ալ նետոլած
է անՀաւասար
պայքա
րի մէք , եւ եթէ յաճաիս չէ Հասած
իբ նպատա -
ւկին , բայց իբ Հոգիին
իսորր անչէք մնացած
է Ան
կախութեան
ոգին
,
զոր
մառանդած
է իր նախնիք–
ներէն ։
Մ եր
Հ ին թէ նոր բո լոր դրողնեբր
,
իսո րունկ
Հաւատով
ներչնչոլած
, մեր ասլազայ
եբափւերռւ
իրականացում
ր
մա րղա րէա ցած
են :
Շատերր
բանտի
, աքսորի
մէք թէ կախաղաններու
վրայ
կամ այլ տանքանքներով
իրենց մաՀր գտան, րայց
իբե\նց աղղային
երաղի Հաւատքր
վւո խանց ո ւե ց ա
լ
յաքորդ
սերունդներուն
: ՈրովՀետեւ
ամ՛էն. մահ
իաէալնեբու
ո
Ա չացում
չի նչանակեր
,
երբ
մանա–
ւանդ ա յգ մաՀր արզ ար գատի
պա չտ պան ո
լթ
ե ան
խորունկ Հաւատքով
եւ Համոզումով
կ՝րչլայ
% «Զի
մաՀ ոչ իմացեալ
է մաՀ , մաՀ իմացեալ
անմ ա -
Հոլթիւն
է» :
Աեր արգար
իրաւունքի
խոր գիտակց
ութ
իւնր
եւ անկախ
.ու աղատ ապրելու
ՀղՕյ։
կամքն
է ,
ռր
ցաբական
թէ սո ւլթան ական վար չաձեւե
բու
տակ
ներ Աչած
է մեբ
դբոզ1ւերր։
Ե՛– Արեւմուտքէն
Ա -
րեւելք.
Հիւսիսէն
Հարաւ
, կաբծես
մէկ ղսպանա–
կէ մղուած,
դբռւթւեբն
ալ մէկ իտէալ
Հետապնգած
են : Աբովեա\1.– իր <տԱղասի»ի տիպարով
«վէրք
Հա
յաս տանիքի
մ էք
Հ րաՀ րեց Հայ ե բիտասա րգո
լթ
իլ.
նր
, որ տէր
կանղնի իր սլա տու
ին եւ իր «վաթա
-
ն
՝Տ>ի
աղատութեան
Համ ար
ղէնքի
գիմ՛ է ։ ՚(յՈյն
ցա
րերու րոնա սլե տութ եան տակ
՛Լւ՛ո
լր՚՚՚ն
ղեան
ց
իր
« Ազատն Աստռւած»ով
աղատո
լ թիլնր
ոդեկոչեց
:
Գամաո. Գաթիպա
իր « Հիմ
թ էլ լոենք»ով
եւ դր–
լուխ - ղործոց
«Արաքսի Արտասո լքրֆով^
թմ
րած
Հռդինեբոլ
խորր
րոյն ղրած աղատութեան
տենչր
ՀրաՀրեց : հքրիմեան
, Ալիչան
, Արծրունի
, ՚Լաղար–
ե ա
նց ,
Մ՛ Պէչիկթաչլեան
կարծես
մէկ չունչ,
մէկ
Հոգի եղած
Հայր զարթօնքի
կր
Հ բաւի րէ ին ; Ու այս
րո լո բի վբա
յ
փա յլեցաւ
Ըաֆֆին
, իր կա յծակնա–
ցա յտ
« կա յծեր
»ով
, անթեղուած՜
յեղավւո խական
կայծեբր
բււ ցավաո
ե
լու
I
Եւ
ս տ
ե ւլծո
է
ե
ղ
ան յեւլա -
փռ խական
մարմ իննե ր
:
Հա յր թօթափած՛
էր
իր
դա րաւո ր
թմ րիրր ՝•
Որքան ալ գաման
էին ու ճնչիչ տիրող
վար
-
չաձեւերր
, աղատութեան
տենչացող
Հոգին
ան -
սանձ է : Ան որեւէ
րոնութիւն
չե ճան Աար
,
կ
^ոլ–
զէ
թռչիլ
գէպի
բաբձբերր
, գէպի
է"յսն
Արեւին ,
զա
յն բէւէւել կ՝
ո
լղէ ու տաքնա
լ անոբ Աղե
բէն
: Ե–
թէ մեռնի
ալ , Հոգբ չէ , իր մաՀր
կ՝ՐԱ՚սյ
արեւի
չո ղեր
ուն
մ էք , բարձրութեան
վ րա
յ
ել ոչ
ստրու
կի մաՀով
տ
կարգացե՛^ր
էք Վբթ • Փափազեանի
« Ըմրոս -
տի Ա աՀ
ր
» , ա
յլա բանա կան
ղ
րոլածք
մ՛
ր •
Անտառն
յուղուած
էբ , յուղուած՝
մեծա
-
ոլէս • Ա յն օր չատ արտասովոր
դէպք էր պատա–
Հեր։ Անտառին
խորր,
մութ
ձռրերուն
մէք աճոգ
բոլոբ
րո
յսերր,
մեծ ու սլղտիկ թուփերն
ու ծա -
ոերր վբդովմունքի
մէք էին, որովՀետեւ
իբենց
մօա, րարձր լերան ստորոտր,
իւրենց
Հետ
աճող
ու ապրող
կաղնին
ուղեր է ր վեր
բարձրանալ
,
՛էե՛՛
ր ,
վե՛՛ր,
մայոերկն
, լեռներէն
տլ վեբ եւ
ա
-
րեւի
լո յսր
զ րկե
լ ՝• Ոռ
լոր
գաճաճ
բռ յսերր
կր
մ ե–
ղադրէին
կաւԱին
, ոբ այգպիսի
յանդուգն
քայլ մր
առնել
կր փորձէ, մինչգեռ
իրենք
՚էաբր
միչտ ալ •
խաղաղ
ու ասլաՀով
կ՝ ապր
ին իրարու
քով
,
էսկ
կաղ^ւին
վերե լքր Հանգիպե
լու
է
ան
չուչտ
խռ չլԱ
-
գո տնե բու
, թէ՝
մա յռե
ր ր
՚լինքր պիտի
վի րաւո -
րեն,
թէ՝ Հոն, վերր՝
մբրիկներր
ղօրաւոր
են
եւ
ճիւղերր
կր կոտրտեն,
թէ՝ կալհ ակներր միչտ պի
տի Հաբուածեն
,
ո լ
կ ր
ծ աղբեն
կաւԱիին
յանգդ
-
նութիւնբ։
Բայց կաղնին բոլոր այս
խոչրղոաներր
նկատի առնելով,
կր պաաասխանէ.
Հ"Գ էէ–, ե–
թէ մեռնիմ
ալ՝ դոնէ րարձրութեան
վրայ
:
Եւոլմ
տալով
իր արմտաներուն
, ղանոնք աւելի
իսորեբր
կր միսրճէ ու կր բարձրանայ
, կր բարձրանայ
լեռ
ներէն
վեր
, մինչեւ
լո յսն արեւին
ու
Հպաբտօրէն
կր տարածէ
իբ յաղթական
^ է ՚ ՚ լ ե բ բ ,
մինչ իր
նձբ–
Ձէբանսերէն
քՅոճօՈՈՏՇ
կր կոչուի
երդի աաղա -
չափական
ձեւ մր , որուն
բաղմաթիւ
օրինակներն
ունինք մեր ե րւլ ա րաննե բուն
մէք։ Բառր
առնուած
է Առրսներւ–.ւ րառարանկն
(Ը)՚Ո€§6է1<5Ա6) ,
ուր
ցոյց
կուտայ
թէ ի՛նչպէս
որսի կենդանին
,
Հալածանքի
միքոցին,
կբ ղաոնայ
ինքն իբ թաքստոցին
չուրք %
ԵԼ
սակայն
, ղրականութեան
մէք՝
ՀՅ.՝Ո<\օ1\.՝ռՇշն կր
նչանակէ
ոչ միայն աեսակ
մր երդ , որ նիւթր
կր
ւլաբղացնէ
չրքանա1Աե
ր կաղմե լով
է ՚–
Բ ՚"
Ք՚"ն
չի ւ -
բին չառալիղր
մէկր
միւսէն աստիճանարար
մեծ ,
այլ
ել ամէն արձակ պատմուածք,
"ր
կբ
զարգա
նայ
օղակ
առ օղակ չղթայալորումով
,
աՀա
թէ
ինչո՛ւ
Անդլիտցիեերր
կր նաիսրնտրեն
^ ս ա ս 1 Զ է ^ V ^
էտւՇՏ
կ՚՚չել
՛լ րական
ա յս սեււր , ի՛՛կ Գերմ աններր
ւ^ՇէէՇՈաՏւշհշՈ ,
որոնց Հեաեւելով՝
Յէբանսացիներբ
ք6Շ1է Շ(1է€Ո€
կ՚անուանեն
արձակ
ձեւբ :
խօսինք օրինակներով.
. • ի պէտս ղարդացե
-
Լ՛Ս
=
« Գտցէք տեսէք "՚^վ է կերել ղէծ » երղր
ՀԱՀւ–
ճօռոեճ մ րււ է , որ խե լացի ճարտարապետութիւն
մբ
ռւնի,
սլարային
կչոոյթէն
եւ Հեղնանքի տարրե -
րէն անկախ՝ տրամ՛աբանական
չ՚լթ՛"յալոբում
մբ,
ոբ մ՛անուկին մտքին մէք օղակ առ
օզ՚սկ
կբ ղար -
դա ցնէ
զ էպքե բու չարա յարութիւնր
: Ամ էն մէկ օ–
զակ ամբողք
ութ
իւն մրն է ինքն իր ՚Դք, բայց
չրդ–
թա յուած՝
մէկր
մ իւսին
,
օղակր կր կազմ ուի Հե
տեւեալ
ձեւով
•
Արջն գ գ էլո ւն ,
Գէլը ղ է ծ ա ն
,
էծն (լտիկուն • • •
եւայԱ
:
Իբրեւ արձակ
ձեւ՝ կրնանք
յիչել
Ականաբէ
լի .
ճառր Առլիէբի
Տոն
լՒուանՀւյ. .
« Գիտցէ՛ք
, պարս՛ն, թէ քա^^ի կոլմր
աղ
բիւր
կ՝երթայ,
կր կոտրի
ի վերքոյ,
եւ,
ինչոլէս–
չա՛՛ տ
ւլ եղեղկօրէ
ն կ՛՛րսէ ա յն ին չ Հեղինակր
զ"
Բ ՝
չեմ
ճանչնար
, մ արղր ա յնպէս
է ա յս
աչխարՀի
՚^էք. է^չպէ" ^ թռչունր
ճիւղին
՛էր՛ս յ,
^է՚֊զբ կապ
ուած
է ծառ
ին , ծառին կապուած
րանր կբ
Հ պա -
տակի բարի
ւղաւաւ
լէ
րնե
բու
, րարի
սլատռլէրնեբր
աւելի արմէք
կր
նե րկու լաքթւ՝են քան
ւլ ե ւլե ցիկ
իւօս.
քերր,
՚չեղեցիկ
իոօսքեբր
կ՚՚րսոլին
պալատին
մէք ,
պալ
...» եւայլն
( Ե • ար111,լւ , Տեսիլ Ր–) :
Մ ե բ Պա րոնե անն
ալ ռւնի
նմ ան յաքող
նմ ո յչ
մր,
Բանաստեղ1>ին
ճառր
Ահծապաաիւ Ս՝ւււՆրաց -
կաննելւուն
մէք, ուր րաոերու
ՏՅւ
\&ՏւՇր
կր ծածկէ
կր
խավւա՚յ.է ա յ
՜հ
կչռ ոյթբ
, որ
Հ իւանղին
մ իտքր
կբ
դարձ՛ է իբ աո անցքին
վրայ ,ամէն
մէկ
դաղավւար
ինքն իր մէք անկաիս՝
րսյց
յաքորղին
Հեա
չղթա–
յաւոբուած
, - "՛յս նմոյչր
կր մտանէ
թտյ՚շհօՏն
թ&–
)՜31ա1<յ6
1
կամ
րսա
Հ ալ է ա իստա րանութ եան՝
էք0սե16
է1ս
ԸԸՈէքՅ§6 (^6
1
Յ
թշռՏՇՇ :
Աւելի աղքատ
բառամթեր–
քո՚է
անմ իքաոլէ ս նչմ՛արե
լի կր գաոնա
յ , որ Հի -
լանղին
ւլաղավւսւ րնե
ր ր կամ բառե ր ր կր
կրկ^աւին՝
ճիչղ
ինչսլէս երդ մր
(հտցԱՏ/»
մր վրայ, որ ճեղք մբ
ունի եւ
թո յլ չի աար
ասեդին
աւելի յառա քանա լ •
— ^՚ԱՐ.
ղէծուն
՚լէլր
ղէծուն
դէլր
ղէծուն
՚լէլր զէ–
ծուն
՚լէլր
ղէծուն։
կամ ինչպէս
չնչին Արէ
լր
կր
կրկնէ տարիներէ
ի վեր.
Հ"՚յբ
Թ՛ուրք է
Հ^՚յԸ
Թ՛" րք է Հայր թուրք
է , . . :
Գաղավւարնեբու
, նոյնիսկ
րառամթերքի
աղ ֊
քատութիւնր
, չնչին Աբէլ կոչուած
մեր
Հիլանղին
մէք,
ցոյց կուտայ
դլուխ ցաւցնող անտանելի բաբ–
րառային
Տէ6ւ60է)՚բ16
մբ :
Ուսում՛նասիրելու
Համար ախտաբանական
այս
երեւո
յթր
երբեմն
զինք կ՝առաքնորգեմ
կր տանիմ
վանականի
իր Հին խուցր,
մութ
եւ աղտաՀոա
,
ուր
կր կրկնէր, մամանակին,
նոյն
կչռո
յթով՛
« Տէր
ողոբմեա
Տէր
ողորմեա
Տէր ողռրմեա
Տէր
ողորմեա
Տէր
ողռրմեա
...» : Երբեմն ալ կ՝առաք -
նոբգեմ
կր տանիմ «պախարի
իր խանութր,
աղի
ձուկի, րորրոսած
պանիրի
եւ
թ ռ ւ ր շ ի /
մտերիմ
Հոտերուն
մէք, ուր առտուրնէ
մինչեւ
իրիկուն
կր
կրկնէր
«Օրկու
քիլօ լաՀանա
մէկ քիլօ
լաՀանա
երկու
քիլօ լաՀանա
մէկ
քիլօ լաՀանա • • ՚» , Համա
ձա յն յաճախորդին
պաՀան
քին :
Այս
ՏէէւԽէ^բւշն , ղարմանալռւ
Հարկ
չկայ
,
ի վերքոյ
պիտի յանգեր
կրկնելու
Հրասլարակա
-
ղրական
երգր–—
^Հայր
Թուրք
է Հայր
Թուրք
է
Հայր թուրք
է Հայր Թուրք
է ՛ ՛ . » ։
լչ՚Հ , վերքապէս
ծակ տակառի
չափ
ալ պարապ
չէ ոլղեղր,
քանի մբ ուրիչ բառեր
ալ ճարած
է՝
կրկնելու
Համար - «ԳաԱակցական
Հայրենա
-
դաւ ՚իաԱակցական
Հայբենաղաւ
ԳաԱակցական
Հա յրենադաւ
. . .» ;
քցենթ է այս մարղր։
կաբելփ՛^ է տարբեր կար
ծիք
կաղմել,––
ղուք գատեցէք
:
ՇաՀխաթունի
Առ
րՀ ա կա լո ւթ իւն կր
յայանէ
ինծի Հրապարակաւ
: կր պատասխանեմ
թէ^ ես Հի
ւանգ
, ինք Հիւանգ՝
եբր կր գործակցինք
, Հար -
կ ա լ
կբ յաքոլլինք։ Պատասխանս
Հրաւէր
ւ)
րԼ՛
էր
գործակցելու
, Համ՛ե բաչխ
լն թանա
լու
,
֊.բաւէր
իրար Հանգուրմե
լու,
մ իասին աչփւատե լու
, իրա -
բու
օմանգակելու,
այն Համոզումով
թէ Հայ մռ -
՚Լ՚՚վո՚-րւէր
անպայմա՛՛ն՝
կր չաՀի
իրե
րօզնռւլ.։ ե ամ՛ ր ,
ու մեր գլիսաւոր
թ Աամ՛
թև
, որ միչտ քանացեր
է
մեղ սլաււակտել,
անպայմ՛ա՛՛ն
կբ
մ ատ՛նուի մտաՀո–
դոլթեան
: վասնղի
կր Հաւատամ
թէ մե՛՛ծ է մեր
մողովուրդր,
մեծ է Հոգիով, աչխատանքի
իբ կիր
քով
) ստեղծադո
րծութեան
իր թափով
,
իտէալի
էր ւ՚"Տ^ Հորիղոններով,
րայց եթէ
կբ մնայ
պրղ–
տիկ
պատճառն՛ ա յ՛ն է որ չի գիտեր
Հս/Տւգուրմել
Հաւաքական
ա չխաաանքներոլ
եւ աեղի
կուտա
յ
Աչին ԱբէԱերու
խարդաւանքին
, աս ու ան
իրար
ձգե լով
իրեն Հաց ճարելու ւէատռ ւթ եան •
Այսոլէս
, ուրեմն
, խռնարՀաբար պատասխա
֊
նեցի ՇաՀխաթոմնիին
էմէ բրածս
է՛նչ է որ
չչ^՚՚ր -
Հակա լութեան
արմանի
Համարուի
, – ես
՛աչքերս
տկար, կէս մր կոյր, եւ ՇաՀխաթունի՝
աչէսատե -
լու անկարող
, կէս
մ բ անդամալո
յծ
,
ուրա իսա -
ցանք
ձեռք տալով
իրարու
, ՛ու «մեղի
պէս
Րրէք
ղո րծակց եցէք»՝
րսինք
Հայ մռղովուրգին։
Ոճի՛՛ր
ղոբծեց
ինք
, տո՛՛՜ ւն քանգե ց ինք
, կնթկ
փախցու
-
ՅԷ^՚Ք
է
Թ՛ուրքի՛՞ն
ձեռք աոլթկք
, Երեւանի
՛էէ՞ մ ե–
լանք :
Ի՚՜"նչ մեղք
ունէի
, ոբ Հայրենագաւ
կոչ -
ուիմ
I
Արդարեւ,
երբ կ՚ուրախանայի՝
Հիւանգ
աբ ^•
ուեստագէտի
մր քիչ մր ուրախութիւ՛ն
պատճառե–
լուս Համար,
յանկարծ
ծան՛օթ
ղզուելփ
տիսք
/7
,
՚լո-նչական
իսռնչական
, աւանակաձայն%
Ո՞՛վ է այն
որ աւանակի
այս
զռն չիւնր կ՝արձակէ՝
իսանգա -
րելով
մեր անմեղ
զլ՚ոյցր։
Ցո՛յց տուր,
մողո ֊
վո՛ւրգ
Հայոց,
ցոյց տուր՝ մատգ երկարած
, ցո՛յց
տուր է չին իր ախոռր։
Երկու տող
զրեցէք
,
Հայոց
՚լ-րաղէտներ
, երկու
տող ղբեցէք
ա խ ո ռա սլս^ն իԽ ,
որ լռեցնէ այս էչր - Ալ ձանձբացս/նք
.֊֊- « Հակ
աււա -
քեւէն
կբ լսէ գաճաճներու
ծաղբանքներն
ու քր -
քէքներր
:
Այս
այլաբանական
ղրուածքբ
չի՛՞
նմանիբ
Հայու ազատատենչ
սլացքին
:
Նոյնբ չէ՛^ Ա . իսաՀակեանէւ
վփրաւոր թռԱա.
կին ել վՀուկին
Հէքեաթր։
վիրաւոր
մաՀամերձ
թււԱակբ
կր նաիսլ^ւաբէ
մեռնիլ,
քան թէ
"՚՚ՂԲէէ
եւ չկարենալ
թ՚՚չիլ
՛֊
Այսոլէս
է Հայ մողովուրդր,
թոիչք
ռւնի իր
Հոգիին
իսորր : Հաւլար անզամ վիրաւո
ր , խո չտան–
գուած
, մ աՀամ երձ
, արեան
ճա սլա դի քնե
րոլ
մէք
անգամ
Հտ յր
մ ի չտ պոռացած
է իր
գաՀ իճնե
բու
երեսին.
Ես աւլատ ասլրիլ
1լոււլեմ
, աոանղ աւլատռլ -
թեան
կեանքն
ինչ րնեմ
. . •
Այս
ազատութեան
կարօտով վառուած
, անոր
գալուստր
մեղի ոլատղամեցին
մեր ներԱչեաԱե
-
րր։
Ու
Ր՚՚քԲԲք
բ՛՛ե՛՛բբ*
՛Ա՛ղբող
թէ ղալիք
սե ֊
րո ւնգնե րր պիաի կրկնեն
անմ աՀն
վարումանի
Հետ
•
« Հաւատացէք
, ով Հա յեր
,
վարզաՀեղեղ
արշալոյսի
մր , որուն ես ոտնաձա Ա ր կ՚՚աոնեմ»
• . :
Ավւսո՛՛ ս , ա յգ արշալո յսին
ւլ ա լր
մ արդ աբէա -
ցան
, րայց շատեր
զայն չտեսան : Եկաւ
սակայն
ա յգ արչալո
յսր
՚էրէմի
թեւե րով
, Հակաո ակ թշ -
նամ իին
Հնձող մաԼղաղին
, որ մեր ցեղր մէկ մի -
լիոնէ
աւելին անճիտելով,
կարծեր
էբ
թաղել
Հա յկական
Հարց ր :
Բա յց ով Հրաշք
, ա լգ էնչ տ՛պաւոր սլոո թկում
՚1ր^մի.՛՛ ԱաՀմանէն
անղին ոտքի
են նորէն
ցե -
զէւն արծ իւնե ր ր իր իսկ
մ ոխ իրէն
յառնող առաս -
պելական
վւիւնիկին
պէս,
ու թԱամին
կր
փախչի
խուճասլաՀար
իր իսկ
զոՀին առքեւէն
• • • Հրա՛՛Լք :
Բաչ Ապաբան
, Ա ա բգարապատ
, ՚Լարաքիլփսա
. • •
Արամ՛ ել րաղմ՚աթէււ
յայտնէւ
ել անյայտ
ռազմիկ -
ներ : ՕրՀասական
կռիւ, ճակաա ճակտի
:
Բուռ
մբ քաքերու երկաթէ
կամ՛քն ու վրէմխնգիր
ոգին։
Ա՚այփս
28։
Պատմութեան
մէք չատ
յսւղթանակնեբ
ենք ՛՛ւ
նե ցեր
, րա յց ա յն , որ չաՀ ուեցաւ
Ա այ։ գար ապատի
ճակատամ արտով
, եզական
ու աննա էսլԱթա ց է :
Աայիս
2ճր ձ՛եր գարաւոր
եբազնեբու էւրակա -
նացմ
ան
մէ կ
յա
յաա բաբ
ն
չանն է , արմանի
ամ է -
նուս յարղանքին
:
Ո՛ բանալ
Աայիս
2ճր ,
կր
նչանակէ՝
ռ՛ բանալ
Հ,՛"
յ
րլլ՚ոլր–,
Կբ
նչս
^Լակէ՝
մխտել
Հայու աղատ
ու
անկախ ապրելու
կամքր,
կբ
նշանակէ մոռնալ
մեր
նաՀատակներն
ու իրենց սրբազան
սլտտղամբ
:
Աայիս
28ր աւելի կ՝ամբասլնդէ,
կբ
պողպս՛ ՜
աէ Հաւատքր
, ապագայ
Ա՛եծ Երաղի իրակ՚սնաց
-
ման
:
Ցորչավւ Արարատր
գերի է^ մեբ պայքարր
չէ
վերքացած
:
Յարղա՜նք
րռլոր մեռնող
ու ապրոզ Հերոսնե -
բուն
, որոնք կերտեցին
Աայիս
2
^ր։
Ե՛֊ մեր ո՛չ ~
քերր զարձնելով
՚լէպի Աբարատ
, կբկնենյ. Յով ՚
Հաննէս Շիրաղի Հետ,
իր իսկ խօսքերով՛
Ա ՜ ի ,
չէ՛,
նա՛
է Յււյսիս համբան, քարերն ի
վեր
յ
ի վեր Մասիււ,
Թո՛ղ ամպ
ու– շա;նթ գլլսիս ոււնան սարերն ի վեր
, ի
վեր Մասիս.
Կր աանեմ ււիրտրս ւ|իրաէսր , իրրեւ ԴԸՐ02 » Ս՛ա
-
սիսն ի, վեր
,
Թէկւռւղ մա ւ ա ՚ վ կը բարձրանամ քարերն ի
վեր,
ի վեր Մասիս :
ԳԵՀԱՆ
ՇԻՆԻԿՃԵԱՆ
- Փ Ա Փ Ա Զ Ե Ա Ն
Fonds A.R.A.M
