ՆՈՐ ՍեՐՈԻՆԴ
Գէչեր էր երբ. մաանք
սրաՀ մբ
Հանղէսի։
Ե—
րիտասաբգ
Լւ. ձեր այնաեղ
ք " ՚ Լ
Ք
՚՚ՎԻ
՝• Ե՛– ես Հաբ–
ցւււց ի՝
"՚^ ՛Լ է ա յն սչատկերբ
սրաՀին
ճակատբ
: էքւ,
սչաաասխանեցիՆ
, այս գսլրսցի՜ե
նաիւկին
սւսսւցի^
է ան : Օւ. իմ Հարցում
իս
իժէ ո՝^ ւր է Հիմ ա , ըսին ,
միքոցին
մէք սուրալով
կ՚երթայ,
կ՚երթայ
, կր
Հ եռանա
յ : իայց
ղաղավւա
բով
, Հոգիով
մեր
մ էք է
ե լ միշտ
ւղիտի
մնայ :
Եւ Հաւաքուեր
է ի ն Հոն եւ հ՜եր ու
երեխա
յ %
Ու կբ սպասէբն
, գիտէին,
Որ
բան մբ ւգիաի
ր յ յ ա յ ,
բան
մ ր սչիաի
գա
յ : ճ ա ռ ա ս ա ց էր ան , նիՀաբ ու
սղաւոր
, Հասակաւոր
, երկաբ
, եւ
Տ
՚ռրօնէն
կու
ղար : կամ ելեր էր Հոնկէ շատ աարիներ
առաք :
Ու կր թափաււէր
ՀոսՀոն , ձախ ե լ աք , ե լ կբ
մղէր
աււաք , բութ
միտքերր
, Հոգիներր
;
Եւ ան
սչատմ եց
մ եղի
ւիոթ ոբկոտ
պատմ
ութ
ի ւ ն , ա էքե -
բուն
մէք
ունէր եւ սուգ
, եւ գառնութիւն
: Կռր -
ս ուահ՜
Հա
յ բ ե ն իքն
է ր ա յնտեղ
ստուեր
ձգե բ , եւ
կր գառնար
մեբ չ՚՚՚֊րքբ
յ
կ՝ե բթար
Հեռու
, կո ւ գ ա
ր
մօա
, մոլորակի
մ ր պէս
,
Ր է մեր
ձգողութեան
ումին։
կամ մենք
այգպէս
, եւ կամ ինք մեղի
պէս։
Եւ
մեղ ՀամակԼցին
մ բրիկ եւ գառնութիւՍ
, սբա–
Հր փո խուե ցաւ եւ եղաւ
սգ աաօն : է^էեւ
կ՝են -
թս՚ղր^ինք
, կր սպասէինք
ուրախութիւն
:
էքետոյ
Հա՚նգարտեցաւ
ինշպէս
ծ՜ով
ե լ ալիք
, եւ ՚
բսաւ
արղեօք
ինձ Հարցնելիք
մբ ունի՛նք :
Հարցումներ
շաա , շատ կան , ղուք
պատաս
խան
ունի՛՛՛ք : Ա,յսպէ ս , ե՛" րբ պիտի վե րնա
յ Հա -
յաստանի
± Օ թ ա ճ ւ ,
ոբպէսղր
ուղողեե
րր Հոն վե
րա
գա
ււն ան : Ենք ալ գիտէիր
անշուշտ
•հարցում
Ու
պա—
տաս
խան : է/ւ եղածն էր կարծ՜եմ
պարղ
ձեւակեր–
պոլթրւն
: Գրուած՜ էրնյստակ
աշքԼրուն
մէք
տրտում՛ , Հարցում
եւ պատասխան
: Ու ան
երկաբ
ատեն
մնաց
բեմին
վրայ,
մնաց
այնտեղ
նստած
ու
նայեցաւ
չորս
ղ ի : 11բ աչքերն
յագենան
, որ իր
սիրտն ալ յ ՚ ՚ ր ղ ի ՛ կարօտով,
կարօտով,
կարօտս—
վր
Հայու,
որոնց ան կբ նայէր
նայուածքներով
աղու։ Օւ ինծի պէս ինք
՚ ս լ ^ ծծուն
թոլւլթի
նման,
կր խմէր
գէմք,
ակնա
րկ եւ ասլաւո
րուիք րւն : Այղ
հ֊էէ ՚ԼՂ՜"՚յէ
^՚՜ ես, իրեն պէս Հայակաբօտ
, եւ
չէինք
կշտանար
այգ իրիկունր
Հոտ :
Եւ երբ ան ս եկնեցաւ
խնկարկելէ
յետո
յ ,
սլատմ
ու թիւն
, յիշատակ
եւ վէ րքե
բ
աՀ արկու ,
պաՀ
մ ր , Հո րթր
ղէմ քով
, նա յեցանք
իրարու
, եւ
փո րձե ց ինք խեղալ
խսնթե
բու պէս : Ուրախանա
լ
ու պաւալ : Տիշատակի
խունկր
իբբեւ
Հաշիշ բմ-
պած եւ անկէ
գինով
, անկէ
թերեւս
անբանացած
:
Տանկաբծ
ղլուխ
մր րսաւ.— Երղեցէք,
Ա
՛՛յ
ս՚ղ՚սք
^
Իյանասորի
ղա շաում թող կարկուտ
աեղա
յ : Թող
ղինուորներն
անելեղծ
առանց ի վիճակ
,
ուխ՛տեն
եւ ծւ
,են
՚ լ՛
երկւ
մամանա
1լ
•• Այ՛
է ւ^է Կ^՚^նք,
պոռացէք, այաղաք, սբաՀր
թ՛՛՛Լ
ցնցուի
, թուլ
գողայ։
Տեսէք , Աամօ
մայրիէլն ալ
ողեւոբ՝ կբ խնւլայ
, սա անուշ
մանչուկին ալ քու
նբ կուղայ :
Ելիր ոտքի,
քերթող,
մեզ խնգացուր
, երգէ ,
արտասանէ
գրած՚եեբղ
, պատմէ : %ռավօ , գոՀ
ենք,
ելիր
նորէն
ոաքի,
միշտ առանց
յուղումի ,
բան
մբ եւս կ՝ուղենք
, րլլ՚սյ
խելօք թէ
խենթ :
Պատմէ ել խնղացոլբ
, եթէ ոչ.՛՛
կ՚արտասուենք։
Զի այսօր
մենք
յղի սիրտ ու Հոգի
ունինք
: Ար -
ց ունքով , յոլշե բով.
Հուրով ու կարօտով
: Տի
շա
տակբ ծանր է , Հարկալ
գուն ալ կր զգաս , Հոգ չէ
թէ մեզմէ ետք՝ եւ նոր եկած
րլլ՚սս
՛Ան այսղիշեր
,
կրկին , Հոս յարութիւն
առաւ , մ եռե
լ ու նաՀա -
աակ
բերաւ,
չ՚՚րս
ղին գրաւ եւ անոնք կր գիաեն
զմեզ : ս եր ուղեղն ու կ"կսրգր
՚ է է լ ՚ " է ^
պիտի
պոռթկան
, ան կբ չարչարէ
ւէ եղ , կր ափէ , կբ
սպառնայ : ՛տաքութիւն
, Համբերութիւն
։
Ո՞ւր էք, վեՀ Հայոբգիք,
գէ՛Հ
կռուեցէք քով
քռվի
1
անվեՀեր
, լեռնացած
, կեցած
Թուրքին ա–
ռաք։
Ո՞ւր,
Ի՞նչ, տաբբե՛՛ ր եղաւ քան ինչ որ կ*ե–
բազէ ինք : Հա յաստան
չենք , րսիք , Ֆր՚սնսա"
ենք
Ր՛՛ւ՛ք՛
Հ՚՚Գ
՚ ^ է է^էք-է եղբայրներ
, երազ է
կեանքր
ինք եւ վստաՀաբար,
երազի
մէք ենք մենք ու կր
զառանցենք :
ԵԼ
այս ամէնն
երազ,
անշուշտ ոբ չար երազ,
ղ էշ երազ
, այս կեանքբ
մ եր պանգուխտ
, եւ ՛էի
չ–
տբ , մեր քաշածր
, իսկ այս սրաՀր
նեղ,
յիշաաակ
եւ խունկ
:
վաղր,
նորէն կայտառ,
պիտի
արթննանք
մենք։
Աեր
քաղաքներուն
մէք,
ղիւզերուն,
Հիւղերուն ,
պիտի
գանենք ա յնտեզ եւ կեանք եւ յարութիւն
,
ել ամէն
ինչ կրկին
կանղուն։
Պիաի չտփենք
մեր
ո
՚ւքերր,
պիտի
բսենք՝
եբաղ էբ, եւ պիտի
լծենք
եզներ , պիտի
քշենք
զու թաննեբ
, պիտի
կանչենք
Հօռօփել,
պիտի
րսենք
նսր երգեր։ Եւ փւառք
պիտի
տանք, որ այս եբազբ
սին
Հոս,
Հոս մնաց
սեւե
րես, եւ մենք
սլրծանք,
թռանք,
գացինք
նորէն
երկիր եւ •••այրենիք :
Տիկին,
երղէ
գուն
ալ։ Պռափօ։ Ծափ ու խ
րն–
գում : Պս՚րոն, րան մբն ալ քեզմէ։ Այգ
Վանեցու
ե՞րգ է։ Ես ոչինչ
Հասկցայ
: Հա՛ , Հա , Հա , Հա
. . .
Ծախեցէք
, ղնեցէք
, սա թերթն ալ՝ Հայաստան
,
կէ՛՛ր
Հայերէն,
միւս
կէսն ալ օտաբ
լեզու : իքմե -
ցէք օշարակ
ու կերէք կարկանգտկ
, Հոգ չէ թէ ա–
աքաաաա—ա^ա^^
Տ Ա ՌԱՋ
%
ՋԱԱ1 .կ^Աա^ մոռԱաւ
Ա թ է նքի մ է յ , հայանո ւն
համայնավարնէրու.
ձեււքռվ խժ դ ժ օ ր է ն սպաննուած ե ւ յ ա ւ է ա անմո -
ոանալի ընւլերՍեր
Ս
՚ի^ւրան Փափաղեանի, Արշա -
լ ո յ ս ՓաւլւաէլեաՍի, Աերգօ Օնպաշեանի եւ
Ս
՚աՍուկ
լւ
՜անուկեաՍի մաոուաՍ վ եցերորդ աարեդարձն էր
Դ֊եկտեմրեր 12ին : Այս ցաւագին
ա ոիթո վ եւ–
թանկ ա գին նահատակԱելաւ յիշատակը ո գ ե կ ոչե -
լսւ համար, բացառիկ րովաԱդակութէւամր թ ի ւ ՚ ^ Ր
հրատարակած է
«Աղատ
Օր» ••
Հե տ ե ւ ե ալը
քանի
մը հատուածներ եՍ խմրագբակաՍէն, որ
ունի
վերի խորա գիբր
Տանցաւոր
չենք, եթէ տակաւին
չենք
կրցած
Հա շտո
լի
լ կո բուստին Հեա ա յն խում բ մ ր ղոՀե -
բուն,
ոբոնք Գեկաեմբեբեան
մռայլ
գիչեր
մր ,
ի–
րենց
բնա կար աննե րէն
խ լուե լով , անողոք
անգբ -
թութեամբ
խոնաւ
փոսբ
նետուեցան
վա
յբաղ
սաաՀակնեբու
կոզմէ :
Գժբախտաբար
, երկիւղածութեամ
բ ,
Հան -
ղարաոլթեայ
բ ու պա ղա ր իլնո ւթ ե ամ բ չենք
կրր՜
նար
յիշել
Աթէնքի
չորս
զոՀերր,
ոբոնց
մաՀուան
տխուր
տաբելիցբ
մեր միտքն ու Հոգիներբ
կ՝ալե–
կոծէ :
Մ եր կո կորղին
մ էք անզուսպ
լնգվղում
մր
խեզգե
լու
մեր քանքբ մեծապէս
կբ
տառապեցնէ
մեղ։
Բառին
բուն նշանակո ւթեամ
բ կր գառնա -
նանք, կր յուզուինք ել գժոլարալ
կբ զսպենք
մեբ
աչքերուն
Հա շտո
լի
լ
բցունքր,
ոբովՀետեւ
Լենք
կրցած
տակաւին
անոնց
մ աՀուան Հետ :
Ու կարե
լի չէ Հաշտ ուի
լ
Ա՝աՀեբ կան , ոբոնց պատճառած
վիչ՚որ մա—
մ անակր կր մեղմացնէ : Ոճիրներ ու սպաննու -
թիւններ
պատմութեան
անգունղին
ժէք սովորա
—
բաբ կր մոռցուին,
մեղմ
յիշատակի
վերածսւե
—
լով :
Բա
յց անոնցմ է ոչ մէկբ
նմ անութիւն
ունի
չո րսե բու
կսկհ ա լի ոզբե րգութեան
Հետ :
ԱՀա թէ ինչու կբ դառնանանք ու չենք
կրնար
մոռնալ
ղանոնք , ամէն տարի
անոնց յիշատակը
ո—
ղեկո շելու
պարտականութիւնը
նուիրական
նկա -
տելով :
Անուննե՛՛բր
...
Ի՜նչ պէաք կայ յիշելու :
Լաւաղո
յն է ՚էիրենք
կո չե լ նաՀատակ
ՀորսեյԼ
ու
անոնց
Աչրդեանլ
վրայ
աւելցնել
քբիստոնէաաիպ
եւ
Հ եւյաՀամ
բոյր
Գադանճեան
Տոքթ
ր ,
ոբոնք
թէեւ աաբբեբ
պարագաներու
տակ, րայց
նոյն
սեւ
թաթին
ղոՀեբն
եզան , առանց
յանցանք
դո րծե լու :
. ԿՍԼՍւՍԻՈՐ ա8ԱՍՏԱ1Ը
(գ.
եւ
վերշիէւ
» 1 ՚ » " ւ ւ )
Եբր
\92\ին
կքուեցաւ
Հանբապետոլթիլկ
^
կառ՛ավարական
վարիչէ՚երբ,
ինչպէս
նաեւ
երկրի
մտալոբականոլթիլնր,
որ բաղկացած
էր դլխտ -
լռբաբար
՚իաշնակցականներէ
, փախան
Հայասաա–
նէն եւ Հաստատո
ւե ց։ս^՛
Ա֊իքլ՚ն
Արեւելքի ել Ա՛ի -
ացեալ
ՆաՀանգներուն
մէք
I
ԵԼ
անոնք անմիքապէս
ձեռնարկեցին
Հակա -
րոլչեւիկ
պայքարի
րոլոր
Հայ ղաղութներու
մէք֊,
Եւ ոբովՀետեւ
Գա շնակցականնե
ր ր
տեւարաբ
անխնայ
պայքար կբ
մզեն
Համայնավարներու
գէմ,
շաՀած են Հակակբանքբ
ո ՚ ֊ ր ի չ Հայ
կաղմա
կե րպո
ւ թիւննե
բու , որոնք կը փառաբանեն
ԽորՀ.
Հայաստանբ :
Ա՛ի՛նչ ուրիշ
Հայ կաղմակերպութիւններ
կ՝են
թարկուին
կաթողիկոսին
, Գա ^ւակցականնե
բ ր կշ
յայտաբաբեն
, թէ ան կալանաւոր
մլն է ել թէ
անոր զրկած
ՀբաՀանղնե
բուն
Հեղինակբ
ոչ թէ ին^
քր՝ կաթողիկոսն
է , ա յ լ Մ ոսկուան
, ատոր
-
մար ալ Գաչնակցականները
կը մերմեն
ենթար
կո՚-իլ
կաթողիկոսին
:
Այս է պաաճառր, որ Ա իացեալ
՚ԼաՀանզներոլ
մէք Գաշնա կցականները
ունին
իրենց
առանձին ե–
կեղեցին եւ շեն ենթարկուիր
Ա սսկուայէն
ստաց -
ուած
Հրամաններուն
: Շատ յաճախ կբ տեսնէք
^
լյ
ր Գանակցականնեբր
ֆաշիստ
, նացի ,
յետադի–
մական կբ կոչուին,
ասոր սլաաեառբ
ուրիշ րանշէ ,
բայց եթէ անոնց ՀակաՀամայնաւէար
սուր պայ-
քարբ եւ տ եւակա՛)^ պաՀանքբ
, ո բ Հաստատուի
ո,–
ղատ եւ անկախ
Հա յաստանր
է
՚)–աշնակցական
մամուլր ել կաղմակերպու
-
թիւնր,
որոնք տարածուած
են Ա իացեալ
ՆաՀանգ-
ներոլ
, Եւրոպայի
ու Աիքին Արեւելքի
մէք,
մեծա
պէս
սա ւոա րած
են Հայ
մ շակո
յ թ ի եւ կրթու
թեան
՛Լ երե լքին :
Նոր
սեբո։7. Դ
Ի^
սլատկանոզ
Գա շնակցական -
ներր ղ սււա ,,արո–
էլՈւած
են
ա
քն ղի ս , որ րլլա;,
Հա
ւատարիմ
րաւլայացիներ
այն երկիրնեբոլկ
, ուր
կր բնակին
անոնք ։Ա ե րտօրէն
կասլուած է Գա ^ակ–
ցո^քԼան,
Հւ-ւյ
(օղնութեան
Ա՝ իութիւնը,
որ կրր–
թական
մեծ
աշխո.աանք կր տանի
Ամերիզ.ււյի ,
Ե՛
րոպայի եւ Ա իքին Արեւելքի
մէք։
Միալն
Ե՚-րոպայե
ու Աիքին Արեւելքի
մէք
18
Հայ Հրատա, ակո՛ թիւններ կան,
ոբոնւիէ.^–
1 5/<
Գս՛ շնակց ու կան : իսկ Միացեալ
ՆաՀանղներու
մէ9
Գաշնակցականներր
ունին եբեք Օրաթերթ,
մէկ
անղլերէն
չարաիմաթեբթ
ել եր1լ
ու աս ս ւււ՛.
^Ի^՛"
ձեղի՛
I
յ լ – , ; ^ ՝
.
• , ՚ ,•յ
,V
,';.^V
1լուկան
կսւղմ
Աենք կբնար
մոռնալ
ձեղ, նաՀատակ
րնկեր -
ներ։
Գիտենք թէ ամէն տարի
ձեր
յաւիտենական
Միս՚ցեւսլ
օա՞անդներոլ
մէք կայ ուրիգ
Հայ–
ւկե րւլոլթիլն
մր, որ կր։
՛լո
շ ա
V՛" 1 քունբ կր վրդովենք
մեր
այցերով
յդե
կոչում
—
ներով
: Անողոք ճակատադիրը
ձե բ
մ արմ
իննեբբ
րամնե ց մ եղմ է , բայց
Հոգինե ր ր կապեց
իրարու
է
Մ աՀր աւելի
մեծցուց
ձեղ , սբբացուց
ձեր
անուն–
ներր եւ տիրական
ղարձուց
ձեբ Հմայքր :
Ցուրտ ու տամուկ
Հողր
՛Լեր քին պատսպա -
բանն է բոլոբ
մտՀկանացոլներոլն
: Գուք
ունեցաք
անկէ աւե
լին : Տ,եբ պատսսլարանր
փո խադրուե
ցաւ
Հազա բտւո ր տաք ու բաբախուն
Հ ողիներու
մ էք ,
որոնք
շարժա կան
զ ամբաբանն
ե ր ո ւ
վերածուած
են :
Ա լդ Հոգիներուն
մէք,
լո յս , քերմ ութ
իւն եւ
պա յծաո
ութիւն
կայ : Այդ Հողինեբուն
կրակր կր
տաքցնէ
ձեր ցուրտ եւ անշունչ
մ արմ իննե րբ եւ
այդ
Հոդիներր
իբենց
մխիթարանքր
կբ ղտնեն
այն
ղոբծին
մէք , որուն
Համ ար քրտինք
թափեցիք
,
աքնե
ւլ աք ու նաՀ ա տա կո ւե ց աք
՚ • ՚
Հանգի՜ստ
ձեր ոսկորներուն
:
^^^ա6^^տ^^&^տ•էՈէէ^^<•II
^ու^^ոտ
^•IՏ
••տո
••:II••>«•
Երկու րարեկամներ գիշերային
յարձա կման
կ ՚ ե նթ ա ր կ ս ւ ին գ ո գ երու կ ողմ է
լաւ
ել
« Տ
՛՛՛ո աքղ իժ ակահ »: Ժ՛ամանակին ան
ւրղեղրա^)
էր «Հայասաանի
Օղնութեան
կոմիտէ»
իսաբուսիկ
անուհբ։
Ի բակաէ,,. ւթեան
մէք անոնք
Համակիր -
՚եեր են հ)>
.ր
ն 1Աոր\բղւԱյին
Աիութեան եւ Միա՚լեալ
(յա -
Հոն
ղնե րոլ պե ասւղան ղատախազբ ա յս
ւ1
"՛րղ ՛՛ց
անունր
՚ււնի
իր ոն բաղձալի
մարգոց
ցաներ՜՚ւ
փ ր~
րա ք : Այս կաղմակե րպութեան
անգամնե
րը քիչ են
իմիւով :
Եր ր՛՛ր՛է
՛ւ՛՛՛էմ
մ բն է քիամկավար
Ագւս տւս կ՛սւ։
՚լուոա1լցութ
ի՛ն
լ , որ կաղմ ուեցաւ
\
92 1
ին , ղանա
զան
մ ոնբ
Հոսանքներու
մ իացում
ով։ Ա կի՚լրր
"՛յ՛*
կաւլմ ակե
ր։ւլո
։ թ իւնր կր յայտարարէր
,
ժալո -
ւքրղ ավ ար
ս ղզբո ւնքն ե ր ո ւ կըծառա
յէ ե։. ղէմ է
Ր" լշե լիկեան
է։ իս– տիրութեան : Ա ակա
յն
Հա յԱ
՚ս -
նի խոբՀրդա,Բացումէն
ասգին,
ան–ւ
՚1
Վ՛
.ելի
Ա՛
Աժան պբծանք
, Հա : Բայց
եւ
էՍ
ալ
գիժադրեցի։
Անոնցժէ
մէկուն
օձիքր
բոնեցի
պիտի
խեզգէի,
երբ փոզկապբ
ձեռքս
մնաց՛
աՀա։
բ.
Մարդ
Աստուծոյ
փողկապը
իմս է
. . . յ
աաւ
^
ու աւելի
ՀամաԼ
իր դիրք
մը բռնեցին
հյոբՀրգային
Հսւլսւսաանի
Հա՚Իզէպ
I
Ա ն ՚ ՚ ^ ՚ ք
^ւՐ ^րատաբակեն
Օրաթերթ
մր, անդ -
լերք,ն
շա րաթ աթե րթ
մ ր եւ կիսամ
եայմր
:
1945/՛^՛
մէքտեղ
ելաւ
Հայկական
իյորՀուրզ
ա–
նունով
նսր կաւլւէ ակե
րպո
ւ թ ի ւ ն մբ,
որուն
կր
մ ա յնա վ ա րնե
րն ու ռամ կավա
բնե–
պատակն
էբ պաՀան
քե լ , որ
կարսն
ու ԱրատտՀանր
կցուին
Հայաստանի
, ինչ որՀա–
մապասւասխան
պիտի
ՐԱար
հյոբՀրգային
Միու -
թ եա1ւ քաղաքականութեան
:
Ա.սկէ
50
տարի
առաք,
Անղլիոյ
մեծագոյն
մ ասնակէլէ
ին
ել որուն ն
ւՀան
Ր11
նոնք ալ օտար են : Գոչեցէք
լիաթոք
, երեք անղամ
,
կեցցէք
, կեցցե՜նք
բոլորս
Հոս եւ անչուշտ Հա -
յաստան : Գուք կրկին,
միշտ ապրիք։ Աւ
յիշատակ
եւ խունկ
, մեր
բո լո րտ իքն էք միշտ : Ծ՛սնր աչ -
քեր , ամ պի պէս թու իս եւ յղի սբտեր :
Պաբո՛ն
ակնոցաւոր
, գուն
ինչո^ւ
լուռ
ես :
Բան
մ րն ալ քեղմ է կ
՝ոլ
ղենք , ա յլապէս կր տրխ–
րինք, տես, ցնցէ եւ քշէ մեզ, գոնէ Հասակր
տես
նենք , թէ կա յ անունիդ չափ : Պարոն , ոտանա -
լոր, կամ երղ., եւ կամ ճառ, թէկուզ
բամակա -
ճառ։
Լաւագոյն է ճա՞ռր։ Շատ
լաւ։
Ուրեմն
Հա
ւատա՞նք
մենք,
իրաւէն
, չե՞ս խաբեր, թէ
րրինք
մեր պարտքր
, եղանք
աղնիւ , Հերոս , թէ
մենք
յանցանք
չունինք որ բաներբ
Հասան
Հոս
:
Տուինք
արիւն
ղետերոփ
, եղանք
թշուառ
բեկոր,
անմեղ ,
անտէր
զոՀեբ : Տանցաւո՞ր
կր փնտռէք, աՀա Արք
եւ
Հիւսիս
, որ տաք ծով կ՝երաղէր
, ատոր
Համաբ
մեռցուց եւ մեղ, եւ երազ, եւ յ ո յ ս ։ Գեռ
Գորշ
Գայլն
Հարաւէն
, ղինակից
իրեն, ցանկաց
մեր աբ
եան,
մեր
Հոզին,
մեբ
բոյնին,
մեր արիւնն
անա–
բատ
ինչպէս
լակեցին, եւ ձեռք
ձեռքի
տուած,
մեզ այս օրին
բերին:
Թող
անիծուին : կորչին :
Եր՚լեցէք
դուք, տղաք,
նոր սերունգ
, Հին սե
րունզ , եբգեցէք
դուք
քո՚է,
ք՛՛՛է, Հոս
կանգնած
անվեՀեր մէկ մէկու
առաք։ Տալ
եւ սուգ, վէրք է
ալս
կեանքը
բի՚րից"
անիծեալ.
Հայ երդն
անոր
վրտյ
Հ՚՚՚չիչ է ՚ "
բալասան։
Ժ՚սմեբր կր սաՀին։
Ժամերը
վազեր
են : Գի -
շեր
կէսն է արդէն։
Բայց
ինչ աղուոր է Հոս։
Մենք
էւրարու
նեցուկ եւ մենք իրարու
քով։
Վիշտէն Հետ
կր էսաղանք , սիրտեբր
կ՝ելլեն
թունդ։ Եւ
մենք
ղոՀ
ենք, ուրախ,
կը նայինք
քու վրագ եւ կր գո–
վենք քեղ իրաւ , կր դոչենք
բոլորս
ապրիս
դու , ՛ւ՛ոբ սե րունգ
, մեր աբեւր
աբեւուգ :
հՐՈԻԱՆԳ
Fonds A.R.A.M
