€0 ԱՌ
ԱՋ
»
••II 1 I -•
խ. ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ
ԳՐԱԿԱՆՈԻԹԻԻՆ
ՄԵՐ ՀԱՅՐԵ՚ՆԻՔ՚ն է
ՊՈԻՏ՝Մ
ԾԻԾԱՀ
ԵՍ
ՋԵՄ
, ԱՆ
է
Մեր հայրենիքն է անյոյս տառապում
ինչպէս վանդակոնմ փակուած մի թ-ռչուն ,
Յուղւում է մերթ, մերթ ,
ե ո Նր ե ր
է թափում,
Անհուն խոյանքով վերեւ է թռչում ,—
Րայց թեւեր, թեւեր չունի աշխարհում– •-
Ընկնում է անյոյս խոնաւ յատակին ,
Ս՛եր լաւ իղձերն են թօշնում, ո ւ մարում՛
էէանր
ոտքի տակ օտարի թացի ,
ինչո՞ւ է աշխուրհն այոպէս ստեղծուած
ինչո՞ւ է, Աստուած :
Ամէն, ամէն ինչ կորցրի կեանքում
Եւ որդուս տարան հարկի փոխանակ ,
ԵԼ աղէտ եկաւ, հոգուս լոյսերը
Մարեց րու|անդակ • • -
Լոկ , իմ հայրենիք , դու ես մնացել,
Փոշոտռւած, ընկած քո վերջին շնչում ,
•Րո մեծ վէրքերն ես իմ առջեւ բացել,
Եւ օղնութեան ես քո ոբդուն կանչում ,
կոբցբի ամէն ինչ, ւէ՚նացի անօգ ,
Րայց քեզ, հայրենիք, կը ցանե՞մ, արդեօք :
ԹԱԹՈՒԼ
ՀՈԻՐԵԱՆ
(Սպաննուած 1942ին, Խրիմի պաաերացմին մէտ)
սսւա՚եա
յ բացառիկ
անոլշեղկններ
սչա աու ան չանի
պկս
յարդի
, եւ. անանկ
մր կ^չնէ որ
բո/՚՚ր
թիներն
ալ աեսնեն
կւսմ իմանան
, իր բացառիկ
դիբՔէԼ՝
Իբբ
թ՜է չ՛յ իանա յինք որ ճանճեբր
անոլչօ՚Լ
" Ր ՜
էտան ;
« Ա ատկահ՜ էչր ՛լա յ լե րէն
չի վաԼսնար% , եւ. ոչ
ոք կր Հեաաքրքբուի
իրմով։
Սակայն
թիւ
29/՛
մ իք Լւն կարդէն
-— բան՛ մ ր
ւսատճաո
րրալ
ու. ճութ
մր իյաղող
ձեոքէն
կախ
թէ
Անսլայման
, կ^ոլզեն
իրարու, կասլել
Հայ մո -
Ղ"՚Ե"–ԲԳԻ
սիբաերր
Հ
« Համ ե րա չխո ւթի՛՛ ւ՛էւ » կ՚եբգեն
ամէն
կողմէ։
Ամ էն
մ էկր
դիմ աց ինին կր քարողէ
այդ
ա
-
՚՚աքինո
ւթիւնր
:
« Ջադոլկս
, մի կռուրաիք
իրար՚ւլ
Հեա։
Շաքարէդ
կաորճԼէկ
մբն ալ աղբարիկիգ
աուր
•••
« Թող ան
Լւնձ՜ի աայ
: կռուբաողբ
ես չեմ ,
ան
է ... ՚
=
Եղբայր.,
Հ՚սյ
ենք երկուքս
ալ, կբ
վայելէ՞
իրարու
դորհ– աւրել
: Եկ՚"–ր
Համերաչխինք
:
-
Ի՜նչ,
կ՝ուղես
որ ե՞ս քու ոտքդ
ղամ : ՚(,՚սյէ
որւոր : Շան
քարող
կլ՛ կարդայ
. . .
Վ^եբքասլէս
: Համ՛ ե լ՛ա չԼսո ւթիւնն
ալ
չոլաբահ՜
է •• Զի ՚էիաեր
որ կողմէն
ճամբայ
ելլէ։
Հա յասաանեա
յղ
լո ւս ա ւո ր չա կան
եւ կ՛" թ"
լիկ
եկեղեցիներր
դարերէ
ի ՛Լեր, դբաբարով
Հայ
-
բողոքական
եկեղեցին
ա չիւարՀա բա ր եւ երբեմն
ալ
Հա յատաո. թուբքե
րէնով
կբ քարողեն
Լւրար
սԼւբե–
չու
ել
Հ ամ ե րա չխե
լու
առաքԼւնոլթ
Լււն ր :
Րոլորս
ալ,
Համաձայն
ենք որ սլէաք
է Հա
-
մերաչվսիլ,
իբար
սիբել։
Եւ– սակայն
կարելի
չէ
եղահ՜
՚լանել
ս՚նՀամեբաչխ
մարղ բ. . .
Մեր
քնարաՀոդԼ։
բանաս ՛ոե ղ հ՜բ
,
Մէր"՛
Լ՛չ
Պէչիկթաչլեան
, եբւլած
է՝
«Տուր ինձ քո
ձեոք
եղբայր »:
« Տո՞՚-ր
Լ՛նձ
» , օ ՜
աա
մեր
ղորհ՜ին
չի
ղար։
Ամէնքր
Համողուահ–
են որ յանղալորր
գիմաց
Լւնն
է ։ Գիմացինր
սլարաաւոբ
է ձեռք երկարել,
՚ / / ՚ ^ / ՚ Հ
իրեն : Տ՛՛՛չ ձեոքր
:
Պ՚սամուած-ք
մ բ՝ իրական
: ՚Րաղաքի
մր մէք ,
թաղական
աղա
մր կ՝րսէ աէրտէրին
<<՜
՚Րարող
մր խօսէ
սա
մողովուրղին
: Համր
փաԼսցնալներ
չաա
կան։
Շուկայի
,
փացար/
մէք,
իրարու
Հեա
անվայել
կբ վարուին։
Ը"է , "իբով
թող
վարուիս
իրարու
Հեա
• • .» :
Տէրաէբր
, փորձառու
մ՛արղ ՝ ՚լիւոէ ր ,
քաբող–
խրաա
րս ո լահ՜ն ե ր ր , քո՚-րի
վրա
յ ՛լիր
՚լրե/ու
՛ղէ"
բանե ր մ լն են , սակա
յն , աղա
յին սիրտբ չկոարե
-
լու Համար , կր կատարէ
Հրամ՚սնր
մօրուքին
հ-այ–
րովր
քանի
մր րառ
նեաելով
մողովուբգհն
:
« ՕբՀնեալ
մոդովուրդ
, կ՝բսէ , ^ոլկանեբու
,
փացար5/ձ–/ք#ւլ
մէք, սանկր—նանկր
բաներ
մր
կ՝Ր՜
նէք
եղեր։
Եթէ
կ՝րնէք, պէաք
չէ
րնէք։
Ես
կ՝
լ՛
սեմ , դուք մտիկ
կ՝րնէք,
ամէն
. • •» : Եւ կր չաբո՛––
նակէ պատարադր
:
ինքնարդարացում
ի նոբ ապաստանւ/ւբան
մ րն
ալ : Հառաքգիմական
. . .
Ընկեր , եկուր
Համ աձա
յնինք : Համ երաչ–
իսօբէն
տանինք
սա
ւլորհ՜ր
:
« ՀամեբաչԼսութի՛^
ւն»
Ր" ի ր •
"Ր՚՚-՚՚լաքաւ.
ի
գա
մ Լւ հ՜ուղակ
է, յեաագիմական
-
կասլիտալիսս՛–
ներո֊ւ
ծուղակ
: Մ իամ իտնե ր բ ո բս՚սլու
^ամ ա ր • • •
Եւ֊ որովՀետեւ
, մ եղի
թելաղ ր ո ւած
Լն
Հակսյ–
ռակր
ղոբծելոլ
առ ա քինո
լթե ամ բ օմտուած
ա՛քէ
ենք. Հերիք
է որ օտաբէն
չ՛լայ
այ՛լ
թե
լաղրանքր,
ուրեմն
, եթէ
էլ՚ոլղենք
Համե րա չխո ւթեան
մ
ղել
այս
մռւլովուրղր
, քարողենք
վէճ
եւ կռ/ււ :
Օր առաք կաղմելով
«Հայ
կո ո ւազաննե րո ւ եւ
ՎԼւճս՚բաններոլ
ԸնգՀ - Մ իութիւնր
• • •
Կ–
ՊԵՏՈԻՇ
ւ՛ու . /•
աղտի
՛ե.
Համ
I
ղլտոր
- մլտոր
քո՚Լս
եկ՛
«ճանճերու
ւլո
յութիւնր
աւե լցուց
:
իյաղող
ուտենք,
երկրացի,
իմ ի՞նչ
Հոգր
թէ ինչ կր րանի
թիլ
30/՛ :
Զմերմեցի
«երկր՚սցիիո»
խաղռլր։
Զէի
կրնար
կարծես
մերմեր
Այ՛լ
բ՚սռր
ախոբմ՚սրեր
ե՛լ՛
մեր
այգին մտած
էինք :
.եսնե"
Ղ1՚.
"1
տ
ա
ւ։ ա
ււ ա
ո ւ իմ
ւն եր—
թալու։
Ն"յնր
կր մ՚սգթեմ
եւ քեղի։
Ալ կր
բաւէ,
երթամ
քիչ մր1իս.լ.լուէւէմ,
վեբքն
ալ
.^^^ա֊^
ք ինտր ան
յք.ք.^^՚՚մ
անեմ կ^աղատիմ
:
\.
^
Լքբք՛ս՛՛ն
ալ
"I
րաԼ"
կբ ձեւանա
յ ո՛ն : իր
տան
կտրօէոին
Հետ կասկածի
չեչ՚ոլ՛
կայ։
ք աւաաե"
արաա
յա յտութետն
ձեւր փոիս աոած
է ղինքբ
իսր–
նամողներէն
, որոնք
այլեւս
լ՛նելիք
մր չունին
ի -
բեն ^ամաբ,
ել իբբեւ
անչաՀ առարկայ
կր ճամ–
րեն
ձեւական
խբ՚սԼսուսանքմվ։
Հո"
յ՚՚՚բ՚լի
չեն սսվորական
Հիլանգութիւն
՜–՜
ներբ
եւ
իբեն՚յ
ենթականերր։
ճիչղ
"՛յգ
պաս՛ -
. ճառալ
ալ
Հաղիւ
նորեկ
ե րիտասաբգ
մ ր տեղա
-
ւորուեցաւ
եւ եւլաւ
թիւ
1
լ՛ , ետեւէն
ՀսքԱէսն րբ —
մԼ՚չկներն
ու Հիւան՚լասլաՀուՀԼներր
, նկււտԼ՛ չաո–
նելով
ճաշԼւ մամն
Լւսկ : Րացաոիկ
պար՚սգայ
:
—՜– ԱՀ՚սւ՚՚՚սիկ
, յոյմ
չ՚սՀեկան
ա
՚էիթ
մբ՛ բսաւ ^
անոնց պեաբ : Եւ թուեց
• կլորիւս
, ցնորիւս
Հնչա–
|
բանութեամբ
ղարմ ան աղան
ա խաս՛ն
Լւ նե բ , ոբոն բ
երբեք
ԼսրաԼսոյս
չեղան
ենթա^լայԼն։
Աւ
մինչ
՛ս յւլ.
լուււ
ու մունք
երիտաս՚սբղբ
յանկարծ
եղան
՛՛լէո
բաոաչեց
: Հացի
վւչուր
մբ ՛լուրս
թռաւ
Լւր Լսռ -
չավաղէ նու
թաո եցաւ
բմի >կի
մ ր ճե րմ ակ
էԱ՚պի -
կին
վրայ
....
Այ՛ք սպանգ ա յին
բաո աչէն՝
բո լ՛՛ր
թԼււերր
քարացան
, ծամծմող
ծնօտնեբր
աքցանացան
:
Գ՛՛՛՛լ ւ՛եցան
Հ՚սղե րբ , աքո ցնե րբ , նո
յնԼ՚՚՚կ
չնչա
-
ռութ իլննեբր
, ել սբաՀր
վե ր ածուեցաւ
երկանքր
աղալէ գագրած
փլատակ
քաղացքի
մր։
Միայն
սլատի
մ՚սմ "՛ց" քքքին թիք , թաքր
լսե լ ի գա րձաւ
,
ո բուն ճօճանակր
«մէկն
ա յսպէս
, միլ սբ ա լնպէս»
•
քլր ճորճռբար
ինքնիրեն
, լա րա Լսա էլա ց Լւ մր Լսելլ - .
կսւաակԼԽ
պէս
։՝–^^՝^^ ^^՝՛^^ •
"՚-՝.1V-*՝՝'^"*
.–ճ,*..֊
.^1»^
Թի՛ք,
թա՚ք,
թի՛ք,
թա՚ք։
Ու աակր
պէետին՛
փրայ
ուչ ւքնացած
ղոյգ
ւքր աղգ.
«էսրէլիլւ՚ւած
է
նուէ րներ
՛ոա
լ սլա չտօնե անե բուն»
:
Կբ սլէստ
-
մուԼէն էւգելից
րմպելինեբ
բերուլներբ
՝» :
-
Ա էգէ՛ս քո՛՛ լր թէ
թմրի
:
Խ ւք
՛է
ւլ ա ՛լ անուչ
• . •
ԻյՈՍՐՈ՚Լ
Վ,ՇՏՈՒՆԻ
ՊՈԼՍՈՅ
ՀԱՅՈՑ
ՊԱՏՐԻԱՐք-ԻՆ
ԸՆՏՐՈՒԹԻՒՆԸ
աառ^տ.
Ի1օ.
6-7 (1950
Տ6I^է^^ոե^^).
Հ՚՚՚ոցԼ
—
օ
՜ւ–
1<.
^§3(1յՅՈ13Ո,
85
/VV^.
Տ^§ս^,
ՐՑՈՏ (15) :
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(205)
ՄեԼԻքփ ււլտԻԿ(^
ԵՐԿՐՈՐԳ
ՄԱԱ
ԺՐ–
ԵԼ
յանկարծ
•• • մԼէ աՀեւլ
սլէոյթԼււն
էւլաէոբռ
-
ուեց
յօրանքուլ
•լիւղի
՚լվԼ՚՚Լն։
Մի Հսկայակէսն
ցրե–
ցում
էր ՛ւ՛ս, կարծես
ւլեէոինն
էլ չարմուեց
եւ
Հարկէսգբեց
ամէնքԼն
փեր
թէէ
չել, գուրս
փաղել։
Պարէլ էբ • Հբաց՚սնի
Հարուած
որ լսուեց
սլայմա–
ւ
՛է
րուած
տեւլում
, ՄելիքԼւ
ամրոցի
էլլԼսԼւց
Աննա
իյաթունբ
փորձեց
սպա
՛՛ո ղնե
բին
: Թ է՛՛՜
սր դեո
ցո՚ծ
չէր գրել
Հրացանր
, երբ լսուեց
մ Լւ
ուբիչ
թնւլիէն
: Աի րոպէ
լռութիւն՛
տիրեց,
աՀեւլ,
սիրտ
ճաթեցնոէլ
լոէէւթիւն
: Եթէ
նա
քիչ էլ եր
-
կարանաբ
, Աննա
Իքէսթունր
ել նրա
աւլքիկր
պիտի
քարանա
յԼ՛ն :
Րայց
՚սՀա սկսուեց
մի
չտաէղ ,
անկէսնոն
,
փայրիվերոյ
Հրացանաձղութիւն
, որ ցոյց
էր
տա
լիս,
թէ մէսրգիկ
չնչասպառ
էին
գաէւնում
ան
-
Համ բեբութիւնից
եւ
Հիէք
ա չաապում
է Լ,ն
իմսպ
տալ
միմեանց
, որ ոչ ՛էք անպաէորասւո
չէ : չ^ա–^–
ճաաիւնր
սասէոկանում
էր.
ր՚սյց
նա
չփ՚լացբեց
այն
Հրացանաձգութիւնր,
որ էլալիս
էր ղետի
ձ"–
բի
կողմից։
Նչ՚սնակոլմ
էր ոբ Աէսնասն
էլ մա
-
էք
անակին
էր Հասնում
:
ՍկիգԲԲ չա՛ո լաւ
էր : Աննա
իյաթունբ
նեբս
մէոաւ,
ինքն
է լ սկսեց ՚գաէռրաստուել։
Նա
սպա
-
սում
էբ
գիւղի
,լանա.չան
կողմերն
ուղարկած
ւ1
"՛ւ՛՛չ
կ՚՚՚նց
. I . •
Խաղաղ
, լ^լկճուած
գիւ,լր , որ այնքան
սբտա–
բ՚սց
ոլրաիսութիւներ
էր կատարում
փեբքԼէն
օբե
-
բր,
՚լմոխք
գարձաւ։
Ր՛ս ր բա րոսութ
իւն բ ՛ս յղ
գր–
րոլթեան
Հածցբեց
;
Գբսում
թագալոբում
էր մի էսնՀնէսրին
միսոբ,
կաղմուած
Հրացէսնների
ձէսյնից
եւ չների
ս՚սրսա–
՚եելի
Հս՚չոցից.
մաբղու
ձ՚սյնր
այւլտեղ
չէր բարձ–՛^
բէսնում
: Տների
մէք էլ խուլ
թնդիւններ
ԷԼն լբս
–ք
ւում
. ել ամէն
մի .լնղակ խրւում
էր
մ."րղկէսյին
մարմնի
մէք։
Ասլաննում
էին։
Գնդակր
բաւ՚սկան
չէբ,
ուրիշ
ղէնք էլ, Հէէւնւում. եւ ՚սմէն
մէկր
մոր
թում
էբ իր անսիրտ
, ղաղան
Հիւրին
:
Սոսկա/ի
է ստրուկր,
եբր իր ՚ոիրոքից
գ՚ս՚լ՚ո–
նութիլն
է սոփորսւմ։
Տարինեբի
Հեծեծանքբ,
էս֊
րիւն
արտասունքի
աոէւ
լներր
Հաւաքւում
են , մի
աեղ
ձոլլւում
եւ ղէոոնում
են մի շեշտակի,
՛սն -
՚ղ՚ոյման
մաՀացու
Հարուած
: Որք՚՚՚ն
եւ
երկար
I Լ՛նէր էոանքէսնքնեբի
մէսմ անակամ
իքո
ց ր , ՛ք ի րո
-
՛գէն բաւէսկէսն
էբ՝
ամէն
ինչ մոոացնել
տալու
Համար,
դա
լոյն րոպէն
է, երբ ղոՀբ Հատուցում
է
Սէոանում
:
Սպէէւննում
էին շտասլոփ, առանց
աղմուկի,
•սրիւնաթ
՚սթէսի,
ղիակներր
, կ՚սնանց
աղքիկների
ՔՐքիքն
էին յարուցանոլմ
: Անղ թութիւնր
փոիսա
ղարձ
էբ.
ղա
էլարՀուբելի
էր–––
Րէսրբարոսոլ
֊
թեան
ղէնքր
գէսրձել
էր
ր՛ս ր բա րո սնե ր ի ղէմ
. ոչ
է,
ք չէբ
աղ
՚սէոուի
նրէսնից • մի տեղ
նա
Օսմանեան
Հրացան
էր,
միւս
տեղ
սուր,
որի վբայ
փոբա
-
ղրուած
էին %ուրանի
իսօսքերր։
Գործիք
Հայթայ
թում
էր եւ ստբոէ կի էոունր
. կացին
,
ոակաւո ,
Պոլսոյ
Ասն Թէլէկբաֆ
թերթր կը դբէ
(
Ս
Հ\ւկտեմբեբ) .—
անօթ
է ամ էն էււն
Հա
յ
՚էց
էղաէս ր Լէսւ րքակէսն
րն՛ո բութե
"՛ն վէճր , ռբ կբ շա բունէս կոլ է ր ե րկւսր
ա՛ո ենէ Լւ վե բ : Ար ս լան ե ան՛ս կանն երբ
ե ւ
Լւրենց
Հակաոէսկ"
րէլնե բբ
քանիցս
կսլ ււա վար
ութ եան
ղ ի -
մեցԼէն , որ ի վերքոյ
քննեէք խն՚էԼ՛ ր ր եւ նա Լսւււրէո^ ~–
րէսկան
ԼսորՀ
՛է
ւրէէբ
՛ւ րո շե ՛լ նորո
ւլե լ
սլ էստր Լւս՛ր քա
կան
րնաբութիւնբ
:
..^ ,
կառավ ա րո լթե ան
ո բ
՛է
շ՚ւլմ բ
Հ
է՛է
էրւ
բ՚լուեցաւ
կուսէսկա
լութ եան , ել Տքթ
- Ֆ ՚ " Հ րէ ՛ուսեն
կէ Օք1/*ձ
եբէկ
մուլ՚ււի
էլումաբեց
Լէր օէլնականներւ։ւն
Հեւո,,
ԼԱՍ
րՀ րգակցե
լուի րնտրութեան
ձեւԼւն
ւքասին
։կոլ–
""՚կա^յաՔիլնբ
պիսվ՛
ճշ,լէ թէ
ինչոլէ՚ււռե^Լւ
պէ^;^
՛ոի
ունենայ
սլատրԼւարքի
լնւորոլթԼ։ւ
նր. :
. , ՜
« Հիկէիյէթ»
եւս կբ գրէ
թէ
Հայո՛ւ պաա^^–
րիա
րքբ
պԼւտԼւ լ^՚էորուԼւ կուսակա
լո ւթե էսն
կուլմէ
սլատրաստուած
ծրա՚լրով
մչ՛։
Այս
էււ
ւլ ւլո ւթեամ.ր
Լւր
էս՛
ասու թԼււն աբոլէսծ
է կ ո ւս ակա
լին
որ
սլ
՚ոէս–
ր ասաո լթե ՛սն
էք
ձեռնաբկէսծ
է :
X
Պ՚սար • տե՚լասլաՀին
օրկանր,
(եսճմանակ ,
կբ ՚/րէ թէ ն՛էր ՚էիմէէւմ կատարոլէսծ
է կուսակա
-
լութեան
,
՛ս
ր ւլ.Լէլե լո
լ
Համաբ
կարէլալւէ լծ կրօնսէ —
լ ՛է
րնե՜ր
էէւն
ոլա չտօնավա
րութԼււնբ
: Ն" (ն աղբ
Լււ - •
րԼ՚ն Համաձայն
, միք՚էցնեբ
ձեոք պիտԼւ
աւէնէէւԼւ՝1ւ
նաեւ
այն
թէսլլ • իսորՀւււբղնեբուն
էլէւք էէրոնք ի -
րենց ե կե էլե ՛յ ինե ր ր Հ րէսւԼւրած
են կարւլ ալո յծնե րր :
իէՈէԼ։
օղնում
է
ր ամէն
ինչ երկէսթ
թէ
վէսւյսէ :
Եւ
մ ինչղեո
սլ գծ՛է ւած
օքտխներր
ա յւլ
սլէ "
լէէւացււէւմ
,մ աքրւում
էին
,Մ անասի
Լսում բր
չբքա–
պս՚էոել
էր
մ ի ցած
րիկ
տուն
,
՛էր Րէկի
աան
կող–
քին
էր
ղտնւում
: Այւլտե
ւլ
էին
Րէկի
թ ի
էն
ասլաՀ
նե րբ , որոնք
՛Աւելի
յա յտնի
էին
«մաբղակե
ր
»
էս–
նու
՚ււոէԼ
Մօէո
քսան
Հէէէլ՚էւց բաղկացած
այղ
վոՀւքակբ,
ւպ։ Հաւաքուած
էբ
՚լանալլսէն
էԼսւյբենի
աւլւրւլ —
թԼէւննեբից,
կարոէլ
էբ
քաբոլքտնղ
անել
ղիւ՚լր
,
եթէ
մԼէ Հատ
ղինէէւոբ
է լ
չմնար։
Այգ
Հան՚լամէււն–
քր
նւսԼէւատեսե
լ
է
լ։ Մելիք Աւանբ,
եւ Մանէւ.սր
նբ–
րանիէլ
յանձնա
ր՛ս րո ւթիւն
էր
սւոացել
էւլԼւնւլ չբր~՜
քավ՚ակե
լ
մ արգ էսկե րնե րի
որքբ
Մ Լ՛ քանի
մտրւլիկ
բարձրացէսն
կաւէւրր , Հբսէ—
ցաններ
պարպեցԼւն
երդԼւկից։
կատաղած
վայրե
—
նիներբ
ալլմուկ
բաբձրացրին
ել. սկսեցին
մԼւմեւսնց
ե տեւ
Լւց ղուրս
՛Լ "՛՛լե
լ - բա
յց
մ Լւ կարճ
մ Լ։
՛քո
ցում
մէէւտքԼ,
առաք
կուտուեցԼւն
նրանւլ ւլԼւտկներր.
Մ ՛ս–
նասն
էսյքլտեւլ
Լսմբեւյ
Լւր մարւլկւսնց
եւ
։լործոլյք
էր
ս րե րով
Յ՛՛՛մ առ
կո Լււբ , ւլ իշերա լԼն կոտո բած
Լւ
մ Լ՛ակ
աեսարանր,
որ տեւլԼէ
էր
ոլնենւէւէք
ղրսում
, ղար —
թե ց րե ց տասնապետ
ԱՀմէտԼւն
: Ն"՛
առէ
՛՛ք վաւլեց ,
րայց
աւլմուկից
Հասկացաւ
թէ
ինչ
է
կատարւէէւմ
,
ել
^ չասպառ
Հասնե լով Րէկի
ղ րան
, սկսեղ
էէէսււ–
աիկ
ծեծել
:
՛Լեր կաց,
էֆէնաի,
կանչում
էբ
%սւ . րւէն—
ցանք,
արիւնաՀեղոլթիւն
...
ինչե՞ր
եէէ ասում
, քնաթաթէււիս
ղսոաց
Ա Լ,–
լէյման
Բէկբ
:
ԼԷՕ
Fonds A.R.A.M
