VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 128

•/. b I* ԱԾՆ Ո ԻՆ Դ U0
ԱրաՀը որ գրեթէ լեցուած՝ էր արդէքն՝ րուռն ծափաՀարութիւնն
վարձատրեց արուեստագիտոլՀին։
Պ* Ս արեան խտացած զգացումով մր արտասա՛նեց Մեծարե՛նցի
Մեր ա՛ն՛նմա՛ն կոմիտ ասի գա շևակաւո րոււքներուն մէք զկուժս առաքե՛
ամենէն գրաւիչներէն է։ Ան կր յիշեցնէ իտալական որոշ , սիբերգերը*
գան ա գեղ է մեր ղաշտերու ծաղիէլներուն նման* ՝ ե անուշ 1 % մեր սար
՝ վճիտ քուրերուն պէս։ /Աումբր՝ որուն մէք կարելի չէր կա սկա ծ իլ օտար
րու ներկայ ութիւն ր ՚ առանձինն յաքողութեամր երգեց աքդ կտորը։
ԱրաՀր որ արդ1քն ամրոզքասլէս լեցուած էր ՝ խանդավառ րնդո
թիւն մը ըրաւ «Երր որ Ր ա Յ լ 1^ ս դոներն յուսոյ՝» խմբերգին, իր կ իլիկի ա
տեսնելու «.ցանկութիւնը» ծափերու որոտներուն մէքՀն զգացնելով ՝ անոնց,
որոնք կուզեն Հայուն արդէն բղկտուած մարմինին բրցնել այդ կտորն ալ։
Մեր կիլիկիան էր որ կը պատկերանար, կր ձեւակերպւէր եր
նօթերուն մէքէն։ Հասարակութիւնը անվեբք ծափերով ու գոչերով ստ
խումբին կրկնել։
Պ* Ա[իքսանեանի ներկայութիւնը մասնաւոր փայլ մը կուտայ այն ամէն
երեկոյթներուն* որոնց իր թաւքութակին տպաւորիչ Հրապոյրր կը
Հայ ե օտար գեղապաշտ Հասարակութիւնը գիտցած է միշտ ար
պէս դնաՀատել զինքր, և այս անգամ ալ Տըպիւսիի C ( S O I i a t e » £ ե
«PhaDtasiestllcke»^ ինքնամփոփ Հաճոյքով մր ունկնդրուեցաւ։
Ընկեր Ջանան եկաւ արտասանելու մեր երիտասարդ
Արսէն֊Երկաթէն կտոր մր, որ արժանացաւ մի աՀա մուռ ծափերու։
Փ ա ր իզա Հայ Հասարակութիւնր այլեւս անկարող է տեսնել Հէանանին
բեմին վրայ, առանց զինքր կրկի ս ու կրկին բեմ կանչելու փափաքը
Անվերf ծափաՀարութիւններէն ստիպւած րնկեր Ջ ան ան ճ եկաւ «քՒ
արտասանելս*–, ծիծաղներու փոթորիկ մրյարուցանելով Հասարակութեան
Պ* Սվաճեան մեր երիտասարդ՛ արւեստադէտներուն մէք
ոյժ մըն է, ՚ Վ ե յաճախ առիթը ունեցած ենք զինքր ծա փա Հարելու։ ի
ղոք))ը սակայն աւելի տպաւորիչ պիտի րԱար, եթէ ան արտայայտւէր
սեղմ, խտացած ձեւով, աո անց չափազանցւած շարժուձեւերու, գոչեր
որոնք՝ տրւած ՐԱալով սրա Հին Համեստ Համեմատս ւթիւններր, ան
տպաւորութիւն մր կը գործեն Հասարակութեան վրայ։ Պ* Սվաճեան
ե ղաշն ձայն մը ունի անկասկած, բայց ցանկալի էր որ կարողանար
ձայնին աստիճանաչափը Համեմատեցնել իր դտնւած սրա Հին պարուն
թեան կարողութեան։
երաժշտական անթերի Հաճոյք մ՛եղաւ լսել Տիկ* Բիէռ-Բըթին —
*Բոն սէր վաթո ւառի Տաւիղի առաքին մրցանակ —֊որուն սուրբ մատներուն
տակ Հասէլմանի « La SOUl'Ce» ^ մանաւանդ ակունքի մը վճիտ ու լոյծ մարգա­
րիտներուն կարկաչուն սաՀանքին տպաւորութիւնը թողուց։
Հանդէսը փակւեցաւ «Մեր ՀայրենիքՖով, որուն զաՀա եղբայր, քեզ մի
գրօշե բաոերուն, բեմի խորէն գանգաղօրէն բարձրացաւ մեր եռագոյն դրօ­
շակը, ոզքունւած Հասարակութեան խ՛էացուցիչ ծափերով։
1Ր. ԱԼԷԱՆԱ Ք