ցուցչութեանը,
բարբարոսութիւնը
անգամ
մըե ալ մարան քած
ու.
կմախ քած
ժողովուրդի
մը արիւնը կը Հոսեցնէ, և այս անգամին սա
Հակամարդկային
ու. քստՏեելի է» որ ամենահեռաւոր,
ամենաչէզոք,
կերպով
չշա Հա գրգռուող
ուժն իսկ, կարողութիւնն
իսկ,
աղ գերութիւնն
որ բարոյական
է ե մարդկային,
որ կրնար
առաքքը
առնել ու
չրրաւ
պատասխանատու
է և
ոճրապարտ։
Եատ
մը կոտորաններ
ս՛եզի ունենալէ առաք չէին նախատես ու
չէիս սպասուաՆ,
այսօր ալ այս վերքի կոտորածէն
յետոյ
ամէն
անորոշ է
9
բայց որոշ ՚ ամէն ինչ կրնանք
սպասել։ էւ նոր աղէտէ
ապշաՀար,
չկբ1լնենք դարձեալ,
ղորքան
ցաւալի,
բ
ա
յց
t^i. տա
բան. • •»*
H*/"* If^i,
Ո
Ր օտարը պէտք էր րնել, կրնար
րնել և չըրաւ՝ դատ
տենք, րայց
գմնէ
աքսօր, մենք,
քարգուողներու
արիւնակիցներս,
ընե
այն՝ ինչ որ դարերէ ի վեր պէտք էր միակ նպատակը
ըլ
կիր առուած տեգր Հիացման
պտուղներ
տուած՛
է, այն՝ fi* չ
տոյ
սա Հման ա գծուած
Հայկական
Հանբա պետութենէ
մը վերքն իսկ կ
կան է և անխուսափելի, ^
այն՝ ինչ որ կրնայ
կարմիրով
խեղդել
քարդ երր.*.
իյե՛ ղճ քարդուողներ, որ սուրին ու Հրացանին ղէմ պա չտպան
Համար բագու1լներր
միայն
ունէին.»*
՛խ;–
Ո
1
չ* Հացէն առաք,
Հագուստէն առաք,
աւելի կենսական,
ա
թան մը կայ ղրկելիք
մեր այն Հայրենակիցներուն՝
որոնք վտանգի
տա
և որուն Համար ու ան միf ա կան օր էն ամէն Հաք պարտաւոր է ամենամեծ՛
փով
ցոյց ՛տալ իր
առատաձեռնութիւնը։
Այս նպատակով
շարժումը
գրեթէ
ամէն
Հայու
սրտին մէք հ
ե սսացեալ
բոլորն ալ պարտաւոր
են ա մեն ա ուժ գին կերպով
զարկ տա
եթէ
չենք
ուզեր անգամ
մը եւս անակնկալներու
Հանգիպիլ ու կրկնեի
ղատ
ցաւալի,
րայց զարմանալի րան..*ւ>t
Եւ սակայն
զարմանալի
ոչինչ
կայ. սուրին ու Հրացանին դէմ ձեռ
չէ որ խեղճ անղէններր
պիտի
կարենային
ինքղինքնին
պաշտպանել։
ինչո՛՛՛ւ մոռնալ որ անՀնարին չէր բոլոր տեղա Հան ուած ու ապա
դուած
գաւառներուն
մէք տեսնել
ՀՀապին-ԳարաՀիսարի
նման,
պարզու
դիմադրութեան
գրօշին և այգ բարբարոս
գլուխնեբր
ճզմելէ յետոյ վտանգ
ուիք։
I
Ա՚եզմէ զատ
ոչ ոք աւելի լաւ գիտէ, ար պ ո զ պ՛ա
միայն կրնաք կրակին ու վայրագ
ոյժին սպասարկող
այգ
վ
ա
յր
ա
Գ
ները քշեք ղկաի իրենց
որքեբը։
V
