VERADZENOUNT, du 17 janvier 1920 au 30 décembre 1920 - page 122

104 Վ Ե Ր Ա Ծ Ն Ո հ Ն Գ
սրդոիր ՏԻԳՐԱՆ ա*ա ա
Ցիւրիխի գեղարուեստասէր շրքաններու մէք, փայլուն Հա մրաւ վաքե­
լող երիտասարդ Հայ արձանագործ՛ մրն է Արէլեանց։ Հև ադար եան շրքա
սկսեալ մինչեւ ՛ներկայ մեր օրերը, արուեստի մասի՛ն գոյացուած վարդապե–
տ ութի լ՛ե՛ները, ՛նաեւ արտադրուած գլուխ՛գործոցն երր, Արէլեանցի Համար մ
այն պատմակա՛ն արժէք ու՛նիս։ Արուեստագէտի՛ն րնտրած իտէալ առ
կախում ունի, արուեստի արգասիքին կատարելագործութիւնը։ Այգ
կան, Արէլեանց կառնէ բն ո ւ թ ե ն ՚ ՚ է ն, լոկ իրականս ւթեան ծոց էքն ք օդ
զուրկ ընելով կը ՀայելացնԷ մեզի։ ինքն իր մէք ստեղծած է ինքնայատուկ
գեղարուեստ ական աշխարՀ մը։
Արէլեանցի գեղարուեստ ական ըմբռնումին վրայ, իր միքա վայ րին բար­
քերն ու սովորութիւնները, արուեստասէրներու տեսակէտները շատ չե
դած, ինչպէս առՀասարակ ազդուած^են անցեալի վարպետները։ Ա,ն
նուրոյն արուեստի Հասկացողութեան գաղափարին միշտ Հաւատարիմ լ
ցած՝ Հաստատ քայլերով կր քալէ իր սեփական այն ճամբէն,
կ *առաջնորդէ կենդանի ի ր ա կ ան ո ւթ ի ւն։ Այս լոլ-րք վարպետին
մաթիւ գործերուն գեղեցկութեան ե Հասունութեան աստիճանը Հասկնա
Համար, բնութեան սիրաՀար արուեստագէտ մը Ըլլալու է։ իր արո
՚ներաշխարՀը թափանցելու Համար, պէտք է երկար դիտել ե մտածել,
Հետեւ ան Հրապուրիչ և աչքառու դեղեցի կր չէ որ յօրինած է, այլ
գեղեցիկը։ | ; ։ . ճ ք ^ |
իր Հին գործերէն «Գրկախառնութիւներ բնական մեծութեամբ շինւած,
փառաւոր կառուցուածք մը ունի։ Ելեկտրական սրտերր շրթներու Հպո
միանալով, կարծես երկու մարմիսներր կը Հալին ե իրարու մէք
ւին։ Որ կողման ալ դիտէք զա(ն, Վարպետ ր մեծապէս յաքողած է,
ներու կարգաւորութեան դասաւոր մանր մէք, ներդաշնակ Հաճելի տպաւորու
թիւն կը թողու ամբողք ո ւթե ամբ։ Բայց ճարպիկ ձեւակերպուած • գիրքր չէ
որ մեր սրտի։ կը խօսի, այլ ան որ ա րտայ այ տած կենդանի աղդեցու էւնը։
Այս գործին որոշ մասերս ւն վրայ, ապրող կենդանութիւնը կը պակսի։
՚Տարբեր կեանք մը կայ աւելի վերքեն յօրինած զկայն ած կիներ ար­
ձանին վրայ։ Բնական կեցուածքով, առանց բռնի դիրքի* ԴէԻ՚Փ*է [ ա Ր մի
սրունքները, դիծերու Հոսուն .ս/նուշութիւն մր ունի և կապրի։ Այս Դ Ո
ծին մէք մտած ուած շարժուն գաղափարային՝ առարկան չէ, որ անշարժ
տի մը վրայ բոն ուա ծ ե քանդակուած է, այլ անշարժութիւնր շարժումի է
մղուած, իրապէս անոր կեանք տրուած։ (լկայնած կիներ կարծես թէ
չէ, Արէլեանց անոր ներքին զգացումները, ձեւի, լոյ սի և ստուերի !*| միքոցով
ան՛բացատրելի եղանակով մեր սրտին կը Հաղորդէ։ Արդէն արուեստագէտ