VERADZENOUNT, du 03 mars 1919 au 27 décembre 1919 - page 66

Հայկ ու Արամբն յիշենք . մենք, եղբարք,
Ս՝եՔայէլ Նալբանտեանը
գոչ ոււ էր կէ" աո առա գար 1
Հայկ ու Արամին մոռանա՛՛նք, եղբարք» — ձայնում էր նրան ե ատաս–
խան՝ Հայոց Մուսայի երկրորդ փառաւոր ներկայացուցիչը, ք)*աֆայէլ Պա
կան ե ան*..
1Q13 ԷՐայիս 28ի անմոռանալի օրը, Հայկական Հասարակապետութեան
ԳՐ°շի ծած՛անումը, Ե՜րեւանի /ԱորՀրդարանի վրայ, եկաւ Հաշտեցնելու
գրականութեան երկու րանակռւոզ Հսկաներին։ Հայ1լն ու Արա մը վերա կեն դա
նաց ան — UJ J^ J իմաստով՝ որ իրագործուեց, յարութիւն առաւ օ2օ
գերեզման ոլած Հայկական Անկախութեան գաղափարը։ Միւս ^"Ղ^էՅ՝ Հ
ու Արամընետուեցին ընդմիշտ մոռացութեան ալիքներու մէֆ, որովՀետեւ ա
ք այ ական գա Հիփոխարկն՝ կանգնեց այնտեղ, Մասիսի ստորոտներում
կան Պարլամենտր, ժողովրդական ներկայացուցչութեան թոյլու անկատար,
բայց Հպարտ ու խո ստ լքնալի կառուցուածքը։ I
Այո, թոյլ ու անկատար է տակաւին այդ Հայ (Ռամկավար
տութիւնը, որ երէկ միայն ստեղծսւեց անօրինակ զոՀաբերութիւններով
քհիւրքաց արշաւան քներ ի ու բարբարոսութիւնների դժոխքի մէ9։ կը գա՜յ օրը,
^PB ւՈ վերանայ մեր Հորիզոնից թիւրք-թաթարական պոգրօւաերի մշուշը, երբ
կը վերանայ ինքնապաշտպանութեան ու դժնդակ գոյապայքարի անՀրա
տութիւնը, երբ մեր բազմատանջ ժողովրդին Հնարաւորութիւն կը արուի,
վերջապէ՜ս, ազատ շարժուելու ու շնչելու.—ե UJ J U ժամանակ Հան
թիւնը պիտի մեծանայ ու բարգաւաճի Հայկական ճկուն ու բեղուն Հանճար
շնորՀիւ, պիտի բարգաւաճէ, որովՀետեւ Հայ ցեղը, չնայած իր աՀաւոր
տիրոսութեան, իր անլուր խոշտանգումին ու ճարակումին, գրեթէ միա1
մերձաւոր Արեւելքի ցեղային Բաբելոնում, որ ընդունակ է կազմակերպելու
պետական –Հա սարա կական ժամանակակից իրաւակարգ և ժամանակա
ցաղ։ Պիաի բարգաւաճէ... եթէ օտարը ճ ան չն ա լէ
մենք ինքներս ճ ան ա չեն ք այն, թեւ տանք նրան, ա
վ ին ս ա տ ա ր են ք ու պա շ տ պան են ք Հայ դատի այգ մ ի ա
ո լ զօրաւոր կռուան ը։
Եթէ միժամանակ Կիէիկիոյ *քէ £ ապաստանած (իուբինեան գայիս
ներկայացնում էր Հայաստանն ու Հայկական Գաղափարը, ես առաւել
ժանի է այգ կոչումը ստանձնելու Հայ (յորածին Հանրապետութիւնը։ Ժո­
ղովուրդներ ի էւօլիւսիօնի ընթացքում– —նաե. մեծ . ազգերի պատմութեան մէֆ
լինում են նախախնամական, Բ աԴԳ ո րոշ վայրկեա՛նն եր, երբ Հայրենիքի
Հատուածը ս տանձն ումէ սրբազան առաքելութիւն կերտելու ա մբ ո ղ 9 ա
կան Հայրենիքը, կերտելու ոչ թէ իր կամքը բոն աղբելով, այլ ազգա­
յին ընդՀանրութեան յօժարակամ կոզինակցութիւնո վաստակելով։ Ալգպէ
եղաւ մա մնա ւոբա պէս իտալական պատմութեան մէշ։
Հայոց երիտասարդ Հասարակապետութիւնը պիտի դառնայ
ապագայ մեծ պետութեան, ինչպէս որ Պիէմօնթը ժամանակին կորիզն
իտալական պետութեան, մի պետութեան՝ որի մայրաքաղաքը եղ
կայն, Հռոմը։